elpicoroco@jonctions - Constant

DEF>VJ9 publication 26-07-2006 17:50 Pagina 48
VJ9
48
verdwaalde in Harrods. Elke avond vond ze Michael
tegen achten terug. Ze maakte kennis met de ernstige
zakenman, de evenwichtige huisgenoot, de vader
van twee kinderen, de boekhouder van pa, ma, zus en
broer, de drager van duizenden familieverhalen en
tradities. Vóór alles bewaarde Michael zijn humor
en fantasie. Precies dat maakte hem onweerstaanbaar.
In hem klopt het hart van een stad op kruissnelheid,
dacht Aurora, waardoor Brussel als een grijze
muis verschraalt, samen met Jans bordeaux truien
en zijn brave liefde. Door de weeks. Dood gewoon.
Vrijdag volgde Aurora Michaels geheime tip.
‘Vergeet je bikinietje niet,’ had hij in hanenpoten op
het plannetje gekrabbeld. De route leidde naar een
lelijk bruin gebouw in de buurt van het Britisch
Museum. Op het aangegeven nummer hing een
metalen plaatje: ‘Oasis’. Aurora ging binnen, volgde
de trap drie etages hoog. Hijgend bereikte ze een
glazen deur, waarachter een receptie. ‘Je kan hier
alleen zwemmen,’ zei het meisje aan de receptie kort.
‘Oh.’ Aurora klonk ontgoocheld. Ze wist niet meteen
wat gedaan. Ongeduld lag in de stem van de receptioniste:
‘Well, madam?’ Het moest snel gaan. ‘Ok
dan, een ticketje graag,’ zei Aurora schuchter. Ze liep
door een donkere gang naar de kleedkamer. Ze voelde
zich een stuntel. In haar bikini volgde ze een sportieve
oriëntaalse vrouw die een echte habituée leek.
Over haar schouder zag ze het zwembad liggen,
groot en blauw in open lucht, hoger dan alle omliggende
daken. Dat was het dan! Een lichte mist hing
over het water. Rillend liep ze van de deur tot aan de
Over spelen
springplank en dook zoals haar collega had voorgedaan.
Het water was 25°. Bij elke armslag trok de
kou aan haar huid, kort en krachtig, voor ze weer de
Caraïbische warmte vond. Ze zwom lange banen in
rugslag. Zolang haar koude neus het toeliet, dreef ze
met de grijze wolken boven haar, voortgestuwd door
dezelfde wind. Dan rolde ze om, warmde haar neus
en keek weer terug de hemel in. Aan Londen kwam
geen einde, dacht Aurora. Hier zou ze wel kunnen
wonen. Zonder Jan. Een nieuw leven.
De volgende ochtend lag Aurora in bad na een hevig
liefdesspel, waarin Michael haar in een lange aaneenschakeling
van kussen en liefkozingen honey,
darling, my love, sweetheart, sugar had genoemd.
Aurora soesde op de woorden. Lief waren ze, maar zo
anders. Een voor een blies ze ze uit in de zeepbellen
van het water. Honey, darling, my love. Elk woord vloog
op met spetterende blaasjes, zweefde even boven
haar en dwarrelde vervolgens neer op haar huid.
Daar hoopten de koosnaampjes zich op. Ze glipten
niet weg door de poriën. Toen sugar op haar hand
viel, voelde ze het woord letter na letter opdrogen.
Het leek haar huid met een verflaagje te dichten.
Het spande haar aan, ze trok samen. Hoe meer ze
erover nadacht, hoe benauwder ze het kreeg. Een
lichte paniek deed haar rechtop zitten.
En plots dacht ze aan Jan. Out of the blue was hij daar.
Het maakte haar wild. Hij mocht haar nu niet onderbreken!
Jan lachte vanuit de spiegel zijn tanden bloot.
Ze draaide zich weg van de naakte vrouw in zeepsop
VJ9
49