Tutorato di Analisi 3 - Dipartimento di Matematica
Tutorato di Analisi 3 - Dipartimento di Matematica
Tutorato di Analisi 3 - Dipartimento di Matematica
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Università degli Stu<strong>di</strong> Roma Tre - Corso <strong>di</strong> Laurea in <strong>Matematica</strong><br />
<strong>Tutorato</strong> <strong>di</strong> <strong>Analisi</strong> 3<br />
A.A. 2009-2010 - Docente: Prof. P. Esposito<br />
Tutori: Gabriele Mancini, Luca Battaglia e Vincenzo Morinelli<br />
Soluzioni del tutorato numero 7 (7 Aprile 2010)<br />
Ripasso<br />
I testi e le soluzioni dei tutorati sono <strong>di</strong>sponibili al seguente in<strong>di</strong>rizzo:<br />
http://www.lifedreamers.it/liuck<br />
( )<br />
1. x n (k) = cosk 1<br />
n<br />
.<br />
n 3 2<br />
+∞∑<br />
cos ( )<br />
k 1<br />
n<br />
(a) ‖x n ‖ 1 =<br />
∣ n 3 2 ∣ = 1<br />
+∞∑<br />
( ) 1<br />
cos k = 1 1<br />
n 3 2 n n 3 2 1 − cos ( )<br />
1<br />
e ‖x n ‖ 2 =<br />
k=0<br />
k=0<br />
n<br />
∑<br />
=<br />
√ +∞ cos ( )<br />
k 2<br />
1<br />
n<br />
= 1<br />
∑<br />
√ +∞ ( ( )) k 1<br />
cos<br />
∣ n 3 2 ∣<br />
2 = 1<br />
√<br />
1<br />
n 3 2<br />
n n 3 2 1 − cos ( 2 1<br />
).<br />
n<br />
(b)<br />
k=0<br />
lim ‖x n‖ 2 1<br />
n→+∞<br />
lim<br />
n 2<br />
n→+∞ n 3 2<br />
k=0<br />
1<br />
n 2<br />
1 − cos ( 1<br />
n<br />
non converge in l 1 , mentre lim ‖x n‖ 2 =<br />
n→+∞<br />
√<br />
1<br />
1<br />
= lim √<br />
n→+∞<br />
n ( 1 + cos ( n<br />
))<br />
2<br />
1 1 − cos ( 1<br />
n<br />
n<br />
= 0, quin<strong>di</strong> x n converge a 0 in l 2 .<br />
2. Φ(x)(k) = e −k−1 x 2 (k).<br />
√<br />
) = lim n2 = +∞, quin<strong>di</strong> xn<br />
n→+∞<br />
lim<br />
n→+∞<br />
) = lim<br />
n→+∞<br />
√<br />
1 1<br />
√ n n<br />
√<br />
1<br />
( (<br />
1 + cos<br />
1<br />
)) ( (<br />
n 1 − cos 1<br />
=<br />
n))<br />
√<br />
2<br />
n ( 1 + cos ( )) =<br />
1<br />
n<br />
(a) Φ non è una contrazione in l ∞ perché ha più <strong>di</strong> un punto fisso: infatti,<br />
Φ(x) = x ⇐⇒ x(k) = e −k−1 x 2 (k) ⇐⇒ x(k) ( 1 − e −k−1 x(k) ) =<br />
= 0 ⇐⇒ x(k) = { 0 oppure x(k) = e k+1 , dunque tutte le successioni<br />
e<br />
k+1<br />
per un numero finito <strong>di</strong> k<br />
del tipo x(k) =<br />
sono punti fissi;<br />
0 per gli altri k<br />
è essenziale che x(k) = e −k−1 solo per finiti valori <strong>di</strong> k, perché altrimenti<br />
x /∈ l ∞ .<br />
(b) Φ è una contrazione sulla palla unitaria X = {x ∈ l ∞ : ‖x‖ ∞ ≤ 1}<br />
perché ∀x ∈ X si ha ‖Φ(x)‖ ∞ = sup ∣ e −k−1 x 2 (k) ∣ ≤ sup ∣ ∣ e<br />
−k−1 sup |x(k)| 2 ≤<br />
k∈N<br />
k∈N<br />
k∈N<br />
≤ e −1 sup |x(k)| 2 ≤ 1 ≤ 1 e dunque Φ(X) ⊂ X, e inoltre ∀x, y ∈ X<br />
k∈N e si ha ‖Φ(x) − Φ(y)‖ ∞ = sup ∣ e<br />
−k−1 ( x 2 (k) − y 2 (k) )∣ ∣ ≤<br />
k∈N<br />
≤ sup ∣ ∣ e<br />
−k−1 sup |x(k) − y(k)| sup |x(k) + y(k)| ≤<br />
k∈N<br />
k∈N<br />
(<br />
k∈N<br />
)<br />
≤ e −1 sup |x(k) − y(k)|<br />
k∈N<br />
= 2 e ‖x − y‖ ∞.<br />
sup<br />
k∈N<br />
|x(k)| + sup |y(k)|<br />
k∈N<br />
≤ 2 e sup |x(k) − y(k)| =<br />
k∈N
( √1<br />
3. F (x 1 , x 2 , y 1 , y 2 ) = + x1 − 1 − e −y1 + cos y 2 , log(cosh x 1 ) − sin(x 1x 2 )<br />
1 + x 2 1 + y1<br />
2 + arctan y 2<br />
).<br />
(a) F è <strong>di</strong> classe C 1 in<br />
(<br />
un intorno dell’origine, inoltre<br />
)∣ F (0, 0, 0, 0) = (0, 0)<br />
e ∂F<br />
∂y (0, 0, 0, 0) = e −y1 − sin y 2<br />
2y 1 sin(x 1x 2) 1<br />
=<br />
(1+y1) 2 2 1+y2<br />
∣∣∣∣(x1,x 2<br />
( )<br />
( ) 2,y 1,y 2)=(0,0,0,0)<br />
−1 ( )<br />
1 0<br />
∂F<br />
1 0<br />
= è invertibile (con T =<br />
0 1<br />
∂y (0, 0, 0, 0) = ),<br />
0 1<br />
dunque per il teorema della funzione implicita ∃ r, ρ > 0 e g ∈<br />
∈ C 1 (B r ((0, 0)), B ρ ((0, 0))) tale che F (x 1 , x 2 , g 1 (x), g 2 (x)) ≡ 0 ∀x ∈ B r ((0, 0)).<br />
(b) Supponendo r ≤ 1 2 e ρ ≤ 1 si ha che ‖F (x 1, x 2 , 0, 0)‖ =<br />
√ (√1<br />
= + x1 − 1 ) 2<br />
+ (log(cosh x 1 ) − sin(x 1 x 2 ))<br />
1 + x 2 =<br />
√ 2<br />
(√1<br />
= + x1 − 1 + 1 − 1 ) 2<br />
+ (log(1 + (cosh(x 1 ) − 1)) − sin(x 1 x 2 ))<br />
1 + x 2 ≤<br />
√ 2<br />
(∣∣<br />
√<br />
≤ 1 + x1 − 1 ∣ +<br />
∣ 1 − 1 ∣) ∣∣∣ 2<br />
+ (|log(1 + (cosh(x 1 ) − 1))| + |sin(x 1 x 2 )|)<br />
1 + x 2<br />
2 (∣ ∣∣∣∣ (√<br />
≤<br />
√ 1 + x1 − 1 ) (√ 1 + x 1 + 1 )<br />
∣ ∣) 2 ∣∣∣<br />
√ 1 + x1 + 1 ∣ + x 2 ∣∣∣<br />
+ (2| cosh(x 1 ) − 1| + |x 1 x 2 |) 2 ≤<br />
1 + x 2<br />
√ (<br />
|x 1 |<br />
≤ √ 1 + x1 + 1 + |x ) 2 (<br />
2|<br />
+ e<br />
1 − 1 + 2 |ex1 −x1 − 2|<br />
+ x2 1 + ) 2 x2 2<br />
≤<br />
2<br />
2<br />
√<br />
2<br />
(<br />
) 2<br />
√<br />
(<br />
≤ (|x 1 | + 2|x 2 |) 2 + |e x1 − 1| + |e −x1 − 1| + r2<br />
≤ (3r) 2 + 6|x 1 | + r 2<br />
≤<br />
2<br />
2)<br />
√<br />
(<br />
≤ 9r 2 + 6r + r )<br />
√<br />
2 36<br />
=<br />
2 4 r2 + 169<br />
√<br />
205<br />
4 r2 = r ≤ 15 r, dunque per<br />
2 2<br />
avere sup ‖F (x 1 , x 2 , 0, 0)‖ ≤ 15<br />
x∈B r(0,0)<br />
2 r ≤ ρ 4 = ρ<br />
≤<br />
ρ<br />
4‖T ‖ ∞ 2‖T ‖ è sufficiente<br />
prendere ρ = r<br />
30 ; inoltre, I 2 − T ∂F<br />
∂y (x 1, x 2 , y 1 , y 2 ) =<br />
( 1 − e<br />
−y 1<br />
)<br />
sin y 2<br />
= 2y1 sin(x1x2)<br />
− 1 − 1 , dunque essendo ∣ ∣<br />
∣1 − e −y1 ≤ 3|y 1 | ≤<br />
(1+y1) 2 2 1+y2<br />
2 ∣ ≤ 3ρ, | sin(y 2 )| ≤ |y 2 | ≤ ρ,<br />
∣ −2y 1 sin(x 1 x 2 ) ∣∣∣∣<br />
≤ 2|y 1 || sin(x 1 x 2 )| ≤<br />
(1 + y1 2)2 ≤ 2ρ|x 1 x 2 | ≤ 2ρ x2 1 + x 2 2<br />
≤ ρr 2 ≤ ρr ≤ ρ2<br />
2<br />
30 ≤ ρ ∣ ∣∣∣<br />
30 e 1 − 1<br />
1 + y2<br />
2 ∣ =<br />
= y2 2<br />
1 + y 2 2<br />
≤ y2 2 ≤ ρ 2 ≤ ρ, allora per avere<br />
sup<br />
∥ I 2 − T ∂F<br />
∂y (x 1, x 2 , y 1 , y 2 )<br />
∥ ≤<br />
sup<br />
∥ I 2 − T ∂F<br />
∂y (x 1, x 2 , y 1 , y 2 )<br />
∥ ≤ 6ρ ≤<br />
∞<br />
(x 1,x 2,y 1,y 2)∈B r((0,0))×B ρ((0,0))<br />
≤ 2<br />
(x 1,x 2,y 1,y 2)∈B r((0,0))×B ρ((0,0))
≤ 1 1<br />
è sufficiente prendere ρ =<br />
2 12 , e <strong>di</strong> conseguenza r = ρ 30 = 1<br />
360 .<br />
(c) Essendo √ 1 + x 1 − 1<br />
− e −g1(x1,x2) + cos(g 2 (x 1 , x 2 )) ≡ 0 ∀x ∈ B r ((0, 0)),<br />
1 + x 2 d ( √1<br />
+ x1 − 1 − e −g1(x1,x2) + cos(g 2 (x 1 , x 2 )))∣<br />
=<br />
dx 1 1 + x 2<br />
∣∣∣(x1,x 2)=(0,0)<br />
allora 0 =<br />
(<br />
1<br />
=<br />
2 √ + ∂g 1<br />
(x 1 , x 2 )e −g1(x1,x2) − ∂g 2<br />
(x 1 , x 2 ) sin(g 1 (x 1 , x 2 )))∣<br />
=<br />
1 + x 1 ∂x 1 ∂x 2<br />
∣∣∣(x1,x 2)=(0,0)<br />
= 1 2 + ∂g 1<br />
(0, 0) ⇒ ∂g 1<br />
(0, 0) = − 1 ∂x 1 ∂x 1 2 e 0 = d ( √1<br />
+ x1 − 1 −<br />
dx 2 1 + x 2<br />
)∣ (<br />
−e −g1(x1,x2) 1<br />
+ cos(g 2 (x 1 , x 2 ))<br />
=<br />
∣∣(x1,x 2)=(0,0) (1 + x 2 ) 2 +<br />
+ ∂g 1<br />
(x 1 , x 2 )e −g1(x1,x2) − ∂g 2<br />
(x 1 , x 2 ) sin(g 1 (x 1 , x 2 )))∣<br />
=<br />
∂x 2 ∂x 2<br />
∣∣∣(x1,x 2)=(0,0)<br />
= 1 + ∂g 2<br />
(0, 0) ⇒ ∂g 2<br />
(0, 0) = −1, analogamente log(cosh x 1 )−<br />
∂x 2 ∂x 2<br />
− sin(x 1x 2 )<br />
1 + g1 2(x 1, x 2 ) + arctan(g 2(x 1 , x 2 )) ≡ 0 ∀x ∈ B r ((0, 0)), dunque 0 =<br />
= d (<br />
log(cosh x 1 ) − sin(x 1x 2 )<br />
dx 1 1 + g1 2(x 1, x 2 ) + arctan(g 2(x 1 , x 2 )))∣<br />
=<br />
(<br />
∣∣∣(x1,x 2)=(0,0)<br />
= tanh x 1 − −2g 1(x 1 , x 2 ) ∂g1<br />
∂x 1<br />
(x 1 , x 2 ) sin(x 1 x 2 ) + ( 1 + g1(x 2 1 , x 2 ) ) (x 2 cos(x 1 x 2 ))<br />
(1 + g1 2(x 1, x 2 )) 2 +<br />
)∣<br />
∂g 2<br />
∂x<br />
+ 1<br />
(x 1 , x 2 )<br />
1 + g2 2(x =<br />
1, x 2 )<br />
∣∣∣∣(x1,x ∂g 2<br />
(0, 0) ⇒ ∂g 2<br />
(0, 0) = 0 e 0 =<br />
∂x 1 ∂x 1<br />
2)=(0,0)<br />
= d (<br />
log(cosh x 1 ) − sin(x 1x 2 )<br />
dx 2 1 + g1 2(x 1, x 2 ) + arctan(g 2(x 1 , x 2 )))∣<br />
=<br />
(<br />
∣∣∣(x1,x 2)=(0,0)<br />
= − −2g 1(x 1 , x 2 ) ∂g1<br />
∂x 2<br />
(x 1 , x 2 ) sin(x 1 x 2 ) + ( 1 + g1(x 2 1 , x 2 ) ) (x 1 cos(x 1 x 2 ))<br />
(1 + g1 2(x 1, x 2 )) 2 +<br />
)∣<br />
∂g 2<br />
∂x<br />
+ 2<br />
(x 1 , x 2 )<br />
1 + g2 2(x =<br />
1, x 2 )<br />
∣∣∣∣(x1,x ∂g 2<br />
(0, 0) ⇒ ∂g 2<br />
(0, 0) = 0; quin<strong>di</strong>,<br />
∂x 2 ∂x 2<br />
〈( 2)=(0,0)<br />
∂g1<br />
g 1 (x 1 , x 2 ) = g 1 (0, 0) + (0, 0), ∂g ) 〉<br />
1<br />
(0, 0) , (x 1 , x 2 ) +<br />
∂x 1 ∂x<br />
(√ )<br />
2<br />
+o x 2 1 + x2 2 = − x (√ )<br />
1<br />
2 − x 2 + o x 2 1 + x2 2 e g 2 (x 1 , x 2 ) = g 2 (0, 0)+<br />
〈( ∂g2<br />
+ (0, 0), ∂g ) 〉 (√ ) (√ )<br />
2<br />
(0, 0) , (x 1 , x 2 ) + o x 2 1<br />
∂x 1 ∂x + x2 2 = o x 2 1 + x2 2<br />
2<br />
(<br />
)<br />
4. F (x, y) = sin(xy) + x cos y, e x+y 1<br />
−<br />
1 + x 2 + y 2 .<br />
(a) F è <strong>di</strong> classe C 1 ( in un intorno dell’origine con F (0, 0) = (0,)∣ 0), inoltre<br />
∂F<br />
y cos(xy) + cos y x cos(xy) − x sin y ∣∣∣∣(x,y)=(0,0)<br />
∂(x, y) (0, 0) = e x+y 2x<br />
−<br />
e x+y 2y<br />
=<br />
−<br />
(1+x 2+y 2) 2<br />
(1+x 2 +y 2 ) 2<br />
( )<br />
( ) −1 ( )<br />
1 0<br />
∂F<br />
1 0<br />
= è invertibile (con T =<br />
1 1<br />
∂(x, y) (0, 0) =<br />
),<br />
−1 1
dunque per il teorema della funzione inversa ∃ r, ρ > 0 e g ∈<br />
∈ C 1 (B r ((0, 0)), B ρ ((0, 0))) tale che F (g(u, v)) = (u, v) ∀(u, v) ∈<br />
B r ((0, 0)).<br />
(b) Supponendo ρ ≤ 1, si ha che I 2 − T<br />
∂F (x, y) =<br />
(<br />
∂(x, y)<br />
1 − y cos(xy) − cos y x sin(y) − x cos(xy)<br />
=<br />
y cos(xy) + cos(y) − e x+y 2x<br />
+<br />
1 + x cos(xy) − x sin(y) − e x+y +<br />
(1+x 2 +y 2 ) 2<br />
dunque essendo |1 − y cos(xy) − cos y| ≤ |y|| cos(xy)| + |1 − cos y| ≤ |y|+<br />
+ y2<br />
2 ≤ ρ + ρ2<br />
2 ≤ 3 ρ, |x sin(y) − x cos(xy)| ≤ |x|| sin(y)| + |x|| cos(xy)| ≤<br />
2 ∣ ≤ 2|x| ≤ 2ρ,<br />
∣ y cos(xy) + cos(y) − 2x ∣∣∣∣ ex+y +<br />
(1 + x 2 + y 2 ) 2 ≤ |y|| cos(xy)|+<br />
+| cos(y) − 1| + ∣ ∣1 − e x+y∣ ∣<br />
2|x|<br />
y2<br />
+<br />
(1 + x 2 + y 2 2<br />
≤ |y| + + 3(|x| + |y|)+<br />
) 2<br />
+2|x| ≤ ρ + ρ2<br />
2 + 6ρ + 2ρ ≤ 19 2 ρ e ∣ 1 + x cos(xy) − x sin(y) − e x+y +<br />
∣<br />
2y ∣∣∣∣<br />
+<br />
(1 + x 2 + y 2 ) 2 ≤ |x|| cos(xy)| + |x|| sin(y)| + ∣ ∣ 1 − e<br />
x+y 2|y| +<br />
(1 + x 2 + y 2 ) 2 ≤<br />
≤ 2|x| + 3(|x| + |y|) + 2|y| ≤ 2ρ + 6ρ + 2ρ = 10ρ, allora per avere<br />
sup<br />
∥ I 2 − T<br />
∂F ∥ ∥∥∥<br />
∂(x, y) (x, y) ≤ 2 sup<br />
∥ I 2 − T<br />
∂F ∥ ∥∥∥∞<br />
∂(x, y) (x, y) ≤<br />
(x,y)∈B ρ((0,0))<br />
(x,y)∈B ρ((0,0))<br />
≤ 20ρ ≤ 1 1<br />
1<br />
è sufficiente prendere ρ = , e <strong>di</strong> conseguenza r =<br />
2 40 160 =<br />
= ρ 4 = ρ<br />
4‖T ‖ ≤ ρ<br />
2‖T ‖ .<br />
(c) Essendo F (g(u, v)) = (u, v) ∀(u, v) ∈ B r ((0, 0)), allora<br />
∂F<br />
∂g<br />
(g(u, v)) (u, v) =<br />
∂ F (g(u, v)) =<br />
∂ (u, v) =<br />
∂(x, y) ∂(u, v) ∂(u, v) ∂(u, v)<br />
( ) 1 0<br />
=<br />
∀(u, v) ∈ B<br />
0 1<br />
r ((0, 0)) ⇒<br />
∂g (<br />
) −1 ∂F<br />
∂(u, v) (0, 0) = ∂(x, y) (0, 0) =<br />
( )<br />
〈( 1 0<br />
∂g1<br />
=<br />
, dunque g<br />
−1 1<br />
1 (u, v) = g 1 (0, 0) +<br />
∂u (0, 0), ∂g ) 〉<br />
1<br />
∂v (0, 0) , (u, v) +<br />
(√ ) (√ )<br />
+o u2 + v 2 = u + o u2 + v 2 e g 2 (u, v) = g 2 (0, 0)+<br />
〈( ∂g2<br />
+<br />
∂u (0, 0), ∂g ) 〉 (√ )<br />
2<br />
∂v (0, 0) , (u, v) + o u2 + v 2 = v − u+<br />
(√ )<br />
+o u2 + v 2 .<br />
5. E = { (x, y, z) ∈ R 3 : x 2 + y 2 + z 2 ≤ 1, z > 0 } e f(x, y, z) = x 2 y 2 + log z.<br />
(a) f è superiormente limitata su E perché se (x, y, z) ∈ E allora x, y, z ≤ 1,<br />
dunque f(x, y, ( z) ≤ 1 2 1 2 + log 1 = 1, ma non è inferiormente limitata<br />
su E perché 0, 0, 1 ) (<br />
∈ E e f 0, 0, 1 ) ( 1 n→+∞<br />
= log → −∞<br />
n<br />
n n)<br />
(b) Essendo f inferiormente illimitata su E, inf f = −∞; per calcolare<br />
E<br />
sup f, notiamo che se E ∋ (x n , y n , z n ) n→+∞<br />
→ E 1 = { (x, y, z) ∈ R 3 : x 2 +<br />
E<br />
)<br />
2y ,<br />
(1+x 2 +y 2 ) 2
+y 2 + z 2 ≤ 1, z = 0 } , f(x n , y n , z n ) n→+∞<br />
→ −∞, dunque l’estremo superiore<br />
non sarà raggiunto sul bordo ( inferiore E 1 <strong>di</strong> E e perciò sarà un<br />
massimo; inoltre, ∇f(x, y, z) = 2xy 2 , 2x 2 y, 1 )<br />
≠ (0, 0, 0) ∀(x, y, z) ∈<br />
z<br />
E, quin<strong>di</strong> questo massimo non sarà raggiunto all’interno <strong>di</strong> E e<br />
dunque verrà necessariamente realizzato sul suo bordo superiore E 2 =<br />
= { (x, y, z) ∈ R 3 : x 2 + y 2 + z 2 = 1, z > 0 } : per il teorema dei moltiplicatori<br />
<strong>di</strong> Lagrange, le coor<strong>di</strong>nate dei ⎧punti in cui viene raggiunto<br />
2xy 2 = 2λx<br />
⎪⎨ 2x 2 y = 2λy<br />
1<br />
il massimo sono soluzioni del sistema<br />
z = 2λz ⇐⇒<br />
x ⎪⎩<br />
2 + y 2 + z 2 = 1<br />
⎧<br />
z > 0<br />
2x ( y 2 − λ ) ⎧<br />
= 0<br />
⎪⎨ 2y ( x 2 − λ ) x ( )<br />
y 2 − 1<br />
2z = 0<br />
= 0 ⎪⎨<br />
2 y ( )<br />
x 2 − 1<br />
⇐⇒ λ = 1<br />
2z = 0<br />
2<br />
2z<br />
⇐⇒ λ = 1<br />
2<br />
x ⎪⎩<br />
2 + y 2 + z 2 2z<br />
; se fosse y 2 =<br />
2<br />
= 1 x ⎪⎩<br />
2 + y 2 + z 2 = 1<br />
z > 0<br />
z > 0<br />
= 1<br />
2z 2 , allora avrei x2 = 1<br />
2z 2 , perché y ≠ 0, dunque 1 = x2 + y 2 + z 2 =<br />
= 1<br />
2z 2 + 1<br />
2z 2 + z2 = z4 + 1<br />
z 2 ⇐⇒ 0 = z 4 − z 2 + 1 = ( z 2 − 1 ) 2<br />
+ z 2 , che<br />
è assurdo, dunque dev’essere x = 0 ⇒<br />
⇒ − y<br />
2z<br />
2<br />
= 0 ⇒ y = 0 ⇒ z = 1, quin<strong>di</strong> sup<br />
6. γ(t) = ( cos 3 t, sin 3 t ) per t ∈ [0, π]<br />
E<br />
f = max f = f(0, 0, 1) = 0<br />
E<br />
(a) ‖ ˙γ(t)‖ = ∥ ( 3 sin t cos 2 t, 3 sin 2 t cos t )∥ ∥ = 3| sin t|| cos t|‖(cos t, sin t)‖ =<br />
√<br />
= 3| sin t|| cos t| cos 2 t + sin 2 t = 3| sin t|| cos t| = 0 se t = π 2 , dunque<br />
γ non ( è regolare; tuttavia, è regolare a tratti perché ‖ ˙γ(t)‖ ≠ 0 ∀t ∈<br />
∈ 0, π ) ( π<br />
)<br />
∪<br />
2 2 , π ∫ π<br />
∫ π<br />
∫ π<br />
2<br />
(b) l(γ) = ‖ ˙γ(t)‖dt = 3| sin t|| cos t|dt = 3 sin t cos t+<br />
0<br />
0<br />
0<br />
∫ π<br />
[ sin 2 ]<br />
t<br />
π [ ]<br />
2<br />
π<br />
+3 − sin t cos t = 3 + 3 − sin2 t<br />
= 3<br />
π<br />
2<br />
2<br />
0<br />
2 π 2 + 3 2 = 3.<br />
2<br />
∫<br />
√<br />
∫ π √<br />
∫ π<br />
3<br />
(c) |xy|dl =<br />
3<br />
|x(t)y(t)|‖ ˙γ(t)‖dt = | cos t sin t|3| sin t|| cos t| =<br />
γ<br />
0<br />
0<br />
∫ π<br />
(2 cos t sin t) 2 ∫ π<br />
sin 2 ∫<br />
(2t) π<br />
[<br />
1 − cos(4t) t<br />
= 3<br />
dt = 3<br />
dt =<br />
dt = 3<br />
0 4<br />
0 4<br />
0 8<br />
8 −<br />
] π<br />
sin(4t)<br />
= 3 32<br />
0<br />
8 π.<br />
7. x n (k) = 1 + arctan ( )<br />
k<br />
n 2<br />
k 2<br />
Ponendo x(k) = 1 k 2 , si ha che x n<br />
n→+∞<br />
→ x in l 2 , perché ‖x n − x‖ 2 2 =
+∞∑<br />
arctan ( ) ∣<br />
k ∣∣∣∣<br />
2<br />
∣<br />
+∞∑<br />
k ∣∣∣∣<br />
2<br />
n<br />
=<br />
2 n<br />
∣ k 2 ≤<br />
2<br />
∣ k 2 = 1 ∑<br />
+∞<br />
n 4 k=1<br />
k=1<br />
k=1<br />
+∞∑<br />
anche in l 1 perché ‖x n − x‖ 1 =<br />
∣<br />
k=1<br />
(<br />
+∞∑ ∣ arctan k<br />
)∣ ∣ n∑ k +∞<br />
n<br />
+<br />
2 n<br />
k 2 ≤<br />
2<br />
k 2 +<br />
∑<br />
k=n+1<br />
∑<br />
n<br />
≤ 1 n 2<br />
k=1<br />
1 + π 2<br />
+∞∑<br />
k=n+1<br />
k=1<br />
1<br />
k 2 = 1 n + π 2<br />
1 n→+∞<br />
n→+∞<br />
k 2 → 0; inoltre, x n → x<br />
arctan ( k<br />
n 2 )<br />
k 2 ∣ ∣∣∣∣<br />
=<br />
k=n+1<br />
+∞∑<br />
k=n+1<br />
π<br />
2<br />
k 2 = 1 n 2<br />
n∑<br />
k=1<br />
∑ n<br />
k=1<br />
1<br />
k 2 n→∞<br />
→ 0.<br />
∣<br />
∣arctan ( k<br />
n 2 )∣ ∣<br />
k 2 +<br />
1<br />
k + π 2<br />
+∞∑<br />
k=n+1<br />
1<br />
k 2 ≤