6ChhSYflT

ona ideo. Ili ne volis paroli pri tio.Dum momento ili restis tie silente, ambaŭ nesciante ekzakte kion diri. Tiam li tuŝis ŝianmentonon kaj milde karesis ŝian vangon. Liajfingroj estis varmaj kaj Barbara sentis sinektremeti. Ŝi volis diri ion. Ŝi rigardis supren al liavizaĝo kaj pensis, ke ŝi vidas larmon en lia okulo ?Belega knabo. Jen li kisis ŝin.Neniam antaŭe knabo kisis ŝin. Ŝajnis, ke ŝiajamikinoj ĉiam estis kisantaj iun knabon aŭ alian,sed ŝia strikta Kristana eduko emis nei al ŝi tiankonduton. « Ho, Dio mia ! », ŝi pensis, kaj tiam, nu,tio ĉi tute ne malbonas. Ŝi apenaŭ povis kredi tion,kio estas okazanta. Ŝi devus diri al li ne. Ŝi devusatendi.Ŝi ne volis atendi.Barbara sentis la varmecon de Danielo. Ĝi estisbona. Sen konstati, kion ŝi faras, ŝi ekis interplektisiajn fingrojn en lian hararon kaj karesi lian kolon.Ŝi povis senti sian korpon respondi al lia varmo.Barbara ŝatis la kison. Ŝi ŝategis ĝin. Ekkomprenopri tio surprizis ŝin kaj ektimigis ŝin. Unue ŝi provisregi sian timon, rezistante al la varmo, kiun ŝisentis, rezistante la sentojn de deziro, kiuj subiteestis venantaj ŝajne el nenie. Ŝia korpo tamen volispli, kaj ŝi premis lian brakon, tirante lin pliproksimen al si. Ŝi redonis al li la kison.« Barbara ? » Subite la fajro malaperis sub ondegode nova timo. Tiu ĉi estis timo de alia speco, timo,kiun ŝi tre bone konis. Barbara rigidiĝis. Ŝi tujforpuŝis la manojn de Danielo kaj saltetis de sur lalito. Ŝi turnis sin al la pordo kaj vidis sian patrinoneniri.« Ah, jen vi ! Kial tiom mallumas ĉi tie ? Barbara,oni… » Maria haltis, vidinte la knabon tie.Barbara povis senti sian koron bategi, sonadi enŝiaj oreloj. Laŭte ! Tiom laŭta ĝi estis, ke ŝi ektimis,ke ŝia patrino iel aŭdus ĝin.« Nu, vi malaperis. Ne forgesu, ke vi havas aliajngastojn ĉi tie. » Maria turniĝis kaj eliris el laĉambro. « Vi scias, ke ne plaĉus al via patro, se vimalaperus tiel dum via propra festo », ŝia voĉodaŭrigis, dum ŝi malaperis al la koridoro.« Jes, Panjo. Mi venas tuj », vokis Barbara. Rapideŝi kisis la vangon de Danielo kaj elkuris el laĉambro.« Ankoraŭ dormanta ? » Barbara eliris subite el siarevado. Jen Panjo donanta al ŝi teleron kun ŝiaovaĵo, fingro-indikanta al ŝi paton kun frititaj29