Lees hier het hele artikel over Adamas van Janny Janssen

afhankelijk.
In alles zijn wij dualiteitswezens.
De diamant biedt ons de kans of wij bereid zijn hier op aarde de weg van
éénwording te gaan. Zodat wij de dualiteit in ons tot een nieuwe eenheid
kunnen omvormen.
Prover 11
Voordat we gaan tritureren ben ik tijdens het weekend al moe, slaap slecht door een nerveus
gevoel(heb ik nooit),verdrietig, plotseling obstipatie, dikke knieen (oedeem), dromen over
naar de w.c. gaan en over mijn moeder die verdween(dit had ik ook bij N), misselijk, zelfs na
een beetje eten als ik honger zou moeten hebben.
14.12.2005
Gevoel dat ik hard moet roeren, omdat diamant toch ook zo hard is.
Bedenk me dat het anders wel gauw bot wordt als je ermee boort(we boren in de
tandartsenpraktijk met diamantboortjes).
Pijn in mijn nek&hoofd (schedelaanhechtingen), zoals ik vroeger had, maar nu minder zwaar.
Ben steeds afgeleid, denk aan gewone dingen, zoals de broek voor skiën die ik nog wil kopen.
Ik merk dat ik onbewust heel vaak van roerrichting wissel.
Stekende pijn in kauwspier rechts (m.pterygoideus lat.).
Het geluid van het roeren voelt heel lekker in mijn oren, zoals krabben bij jeuk, bijna
orgastisch, ik vind het raar.
De misselijkheid komt weer op.
Gevoel een vernauwde luchtpijp te hebben komt weer op( heb ik al een tijdje zo nu en dan).
Gedachte aan sexualiteit zonder daar een gevoel bij te hebben, geen beelden of zo, maar het
woord hoort hierbij.
De misselijkheid zakt weer wat.
Kriebelen boven op t hoofd, beetje duizelig gevoel.
Heeeeeel slaperig, eeuwen. Het schrapen duurt erg lang.
Heb veel trek in een appel.
Het kan mij allemaal niets schelen wat iedereen vindt, gaat langs mij heen. Ik voel wel
verbondenheid, maar mijn hoofd zweeft. ’t Voelt lekker in een soort droomtoestand te
verkeren en even los te zijn van het werkelijke bestaan.
Verklaart dit mijn warrigheid in het gewone leven?? Ik werk heel veel met diamant.
’t Voelt heel vertrouwd. Dit middel kan mij helpen. Ik weet nog niet bij wat.
Ik houd het kommetje hoer, tegen mij aan,normaal in mijn schoot.
Zo vertrouwd, zo IK, dat het een goed moment lijkt weer eens over mijn leven na te denken
(praktisch). Vervolgens dus weer afgedwaald met mijn gedachten na dit ene heldere moment.
Dit warrige gevoel is precies hetzelfde gevoel dat ik had als 5-jarige, toen we midden in de
nacht op moesten staan omdat we weg gingen met het vliegtuig naar Holland terug nadat we 2
jaar In Gabon hadden gewoond, met datzelfde rare gevoel in mijn maag.
Ik kan niet tegen al dat zitten, dat is altijd al, maar nu wil ik heeeel erg dingen doen,
bewegen!!!!!!! 2 uur is echt de grens, ik houd het niet langer vol, dit is geweld naar mijzelf
toe. HELP. Ben ik nu tenminste zo eerlijk dat ik het eindelijk eens zeg! En dan stel ik mijzelf
de vraag waarom ik het dan normaal niet zeg. Dat is, na veel denken, omdat ik dan
ongemotiveerd over denk te komen en dat beeld is niet juist, doe dus eigenlijk oneerlijk om
het beeld te laten kloppen met de werkelijkheid. Dus wat is nou eigenlijk dus eerlijk??? ’t Is
maar hoe je het bekijkt, net zoals geslepen diamant vele facetten heeft.
85