VOEDINGSGEDRAG VAN KAMEELPERDE ( Giraffa camelopardalis ...

2.1.3. NOORD-KAAP
Tydens ʼn ekspedisie, 11 Oktober 1663, is kameelperde vir die eerste maal
lewend in Suid-Afrika naby die Spoegrivier in die omgewing van die
teenswoordige Hondeklipbaai (Fig. 2), gesien (Bigalke, 1951). Teen 28
November 1663 het Pieter van Meerhoff ook twee individue naby die
Oranjerivier teëgekom (Sydney, 1965). Paterson (1790) vermeld dat
kameelperde in 1778 op die vlaktes van die Koa-vallei in die noordoostelike
dele van Boesmanland gewaar is. Beide Le Vaillant (1790) en Lichtenstein
(1812) maak melding van kameelperde aan die oewer van die Oranjerivier,
terwyl ene Gordon by geleentheid twaalf kameelperde wes van die Augrabies
waterval gewaar het (Barnard, 1950).
In Junie 1805 is kameelperde noord van die Oranjerivier, by Postmasburg en
Kuruman, waargeneem (Lichtenstein, 1812). Burchell (1822) verwys ook na
kameelperdspore wat noordoos van Postmasburg opgemerk is. Volgens
Mossop (1935) het Wikar in 1779 vars spore van kameelperde en renosters
naby Kaboepfontein in die Pofadder-omgewing waargeneem. Gedurende Junie
1823 het ene Thompson op ’n Griekwakamp 96 km vanaf Klaarwater
(onbekende ligging in die Noord-Kaap) afgekom, waarvan die mans op ’n
kameelperdjagtog was (Skead, 1987a). Dit blyk dus dat kameelperde
geskiedkundig nie volop in die Noord-Kaap voorgekom het nie (Du Plessis,
1969; Skead, op. cit.).
Volgens Hewitt (1931) en Shortridge (1934) het kameelperde nooit suid van die
Oranjerivier voorgekom nie, maar Skead (1987b) vermeld dat die mees
suidelike verteenwoordiger deur ene Scott by Bedford, naby die Koonaprivier in
die Oos-Kaap, waargeneem is. Noord van die Oranjerivier kom kameelperde
algemeen voor. Droogtes kon aanleiding gegee het tot hul suidelike
verspreiding indien die tipe en hoogte van die plantegroei aldaar voldoende
was. Volgens Furstenburg (2003) het runderpes-epidemies die
verspreidingsgebiede van kameelperde met die helfte verminder.
- 5 -