VOEDINGSGEDRAG VAN KAMEELPERDE ( Giraffa camelopardalis ...

5.2. DIEET
5.2.1. SAMESTELLING
’n Totaal van 28 plantsoorte wat gedurende die studietydperk deur kameelperde in
die sentrale Vrystaat bewei is, word in Figuur 20 aangedui. Afgesien van die
sukkulente turksvy (Opuntia ficus-indica), die kruidagtige aarbossie (Pollichia
campestris) en bakbesembossie kan al die plante as houtagtige plantsoorte
geklassifiseer word. Minder as die helfte van die plantsoorte is slegs by
geleentheid in ses of minder maande bewei. Dit is opvallend dat die mees intensief
beweide plantsoorte al drie dorings het. Alhoewel byvoeding en grasse nie op
hierdie plantlys verskyn nie, het dit ’n relatiewe belangrike bydrae gedurende die
droë seisoen gelewer.
Volgens die verskillende kriteria toegepas vorm die soetdoring, katbos en
blinkblaar-wag-‘n-bietjie verreweg die belangrikste komponente in die dieet van die
kameelperde (Fig. 21, Tabel 3). Gesamentlik maak hierdie drie plantsoorte bykans
74% van alle waarnemings uit. Dit stem ooreen met die opmerking van
Furstenburg (2003) dat 60 - 70% van die dieet van kameelperde normaalweg uit
drie tot vyf belangrike voorkeurplantsoorte bestaan, terwyl 30 – 40% deur 25 tot 35
plantsoorte opgemaak word. As enkele plantsoort geniet die soetdoring egter die
hoogste voorkeur met ’n relatiewe belangriksheidswaarde van 27, meer as dubbeld
soveel as die daaropvolgende twee plantsoorte, tewete die katbos en blinkblaarwag-‘n-bietjie.
Die res van die voedselplante gekombineerd lewer wel ‘n
beduidende bydrae tot die totale dieet, maar geskied teen ’n lae
benuttingsfrekwensie per plantsoort. Anders as in die geval van Bergkraal,
Waveren en Wag-'n-Bietjie Natuurreservaat waar die benuttingsfrekwensie van
soetdoring, en in ’n mindere mate blinkblaar-wag-‘n-bietjie en katbos, oorheers, is
dit die basterolienhout en karee in die geval van die Franklin Natuurreservaat wat
die meeste deur kameelperde benut word (Tabel 4), deels weens die lae digtheid
van soetdorings aldaar (Tabel 2).
- 39 -