2007 Nr-4 - Historische Vereniging Otto Cornelis van Hemessen

door Klaas van der Pouw Kraan die molenaar was
van en woonde in de Doespoldermolen. Wanneer
en hoe deze molen is verdwenen weet ik niet,
al moet het haast in mijn leven geweest zijn. In
1924/25 is ons huis gebouwd en mijn oom die hier
woonde bemaalde het elektrische vijzelgemaal
dat achter ons huis aan de middensloot stond. In
de oorlog ‘40-‘45 is de boerderij van P. Winters die
stond tussen de teelPiest en de Van Klaverweijdeweg
afgebroken en toen is er een waterafvoer
gemaakt van de teelPiest naar de Hoogmadese
polder. Die afvoer ging door een klein slootje dus
was het water nogal eens hoog en dan kon je wel
zeggen ‘Het staat boven peil’ maar het liep niet
vlugger. Dus van toen af liep het Piestpolder water
naar de Hoogmadese polder. Tussen 1955 en
1960 is het bemalingsgebouwtje weggegaan. Als
in gelanden onder elkaar hebben we het bij opbod
verkocht aan Th. Zwetsloot, oom Dirk.
In de gemeente Woubrugge lag ook een gedeelte
van de Bospolder. Het overige was gemeente
Leiderdorp. Verder lag de Rode Polder gedeeltelijk
Jacobsladder 2007 Otto Cornelis van Hemessen jaargang 27 4
in onze gemeente, het meeste in de gemeente
Alkemade (dorp Oud Ade) en een klein deel van
de Blauwe Polder, namelijk van de Spijkersloot tot
aan de Hoogmadeseweg. Het overgrote deel van
deze polder was dus gemeente Alkemade (dorpen
Rijpwetering en Oud Ade).
Dan heeft schrijver het ook nog over het financieel
economisch en milieubelang. Zonder dat ze zich
het bewust waren, waren de boeren, de ingelanden
der polders, er altijd ermee bezig. Immers: het
was de strijd om het bestaan. Er is in de boerenstand
eigenlijk nooit veel verdiend, dus ook de
molens moesten zo voordelig mogelijk onderhouden
worden. Dat heeft menig maal tot grote kosten
geleid, want het achterstallige onderhoud diende
zichzelf gaandeweg wel aan en altijd als de molen
het druk had. Dus dan was Holland in last want het
water was hoog en de molen defect. Soms het
land deels onder water dan moest de molenmaker
zo vlug mogelijk het euvel verhelpen. Resultaat:
grote kosten aan de molen en waterschade aan
het land.
Aan het milieubelang werd vroeger echt niets
gedaan, er werd ook niet naar gekeken. Tegenwoordig
bemoeit een deel der burgerij zich graag
met zaken als plantengroei, speciaal in de slootkanten,
en hoog of laag water. Vijftig jaar geleden
was dat ondenkbaar, het ging alleen de boer aan.
Mijn persoonlijke mening over milieugroeperingen
is dan ook ‘Waar bemoei je je mee’. Je betaalt
er immers ook niet aan! Over het algemeen zijn
de boeren de beste en goedkoopste landschapsbeheerders.
Flora en fauna, die woorden hoorde je vroeger
nooit, maar in het land groeide gras (wat de boer
graag wilde), maar ook heel veel boterbloemen en
ongelijk verdeeld stekels. Sommige boeren hadden
in de zomer een speciaal hulpje, bijvoorbeeld
een oude man, in de stekels. Met meer en vroeg
maaien en zwaarder bemesten zijn beide
verdwenen. De afdeling fauna waren de koeien
en de schapen en soms wat varkens waar de
boer via melk en vlees zijn brood mee probeerde
te verdienen.”
Naschrift van de redactie
Uiteraard hebben we deze reactie aan Roelf
Scholma voorgelegd, die de waarde ervan inzag.
Hij nam contact op met het Hoogheemraadschap
en wat bleek? De gegevens over de Piestpolder
die de heer Zwetsloot in zijn commentaar naar
voren bracht, waren in Leiden niet bekend. Het
Hoogheemraadschap heeft ze dankbaar in zijn
archieven opgenomen. Met grote dank aan de
heer Zwetsloot!
6 7