Julie - Gkkandelaar.co.za

KERK EN WOORD
Maandblad van die Gereformeerde Kerk
“Die Kandelaar” te Pretoria
60ste Jaargang
Augustus 2012, No 7
1. Redaksioneel
2. Gedig – Nagmaal – Neels de Klerk
3. Skrifoordenking - Ds C Kleyn
6. Herder en Leraar – Rev Angus
Stewart
7. Die plek en funksie van die Woord
van God en gebed in die pastorale
ontmoetingsgebeure – Marnix
Boersema
11. Boekbespreking: DS A Bogaard
Michael Holten
13. Hoekom mag kinders nie aan die
Nagmaal – Ds Bijzet
15. Kommunikeerder
16. GKSA nuusverslag van Kuratore
17. Dienaar soos Christus (2)
19. Kort verslag van die
Kerkraadsvergadering van
21 Mei 2012.
21. Kerklike stand
22. Die Oorlog wat nie ’n Oorlog was
nie – VE d’ Assonville
24. Presbiteriaanse Kerk in Korea
– Alwyn Bezuidenhout
28. Kultuur opdrag en die gevalle mens
– Frank van der Kooy
31. Namibië Uitreik
34. Skoolverlaters kamp
35. Scatterbrain
36. Ons ‘F’amilie
38. Boekenuus
39. Blokraaisel
21. Liewe Damaris....
23. Inkleurprent - Nagmaal
Menings uitgespreek in artikels word nie
noodwendig deur die kerkraad of redaksie
onderskryf nie.
Kerk en Woord verskyn elke middelste
Sondag van die maand (behalwe Januarie).
Kopie moet asb. drie weke vroeër by die
eindredakteur ingedien word.
Redaksie:
Alida vd Kruk
Eduard Winter
Hetty van Straten
Eddie Boersema (eindredakteur)
Medewerkers:
Ella Wibbelink
Xandra Boersema
Administrasie:
Mia van Lochem, Kerkkantoor
Posbus 31527, Totiusdal 0134
Uitleg en druk:
Printburo, tel 012 335 9134
REDAKSIONEEL
Nagmaal
Ons het onlangs weer die voorreg
gehad om Nagmaal te mog
vier. Hierdie uitsonderlike voorreg
gaan egter heelwat kere maar
net verby as ‘n gewone gebeurtenis
in ons kerke en ook in ons
gemeente. Hierdie Sakrament is
egter so belangrik dat die redaksie
gevoel het om in hierdie uitgawe
van Kerk en Woord ‘n paar
artikels daaraan te wy.
Voorbereiding
Ds Rob Visser sê in ‘n preek van
1999: “Voorbereiding op die Heilige
Nagmaal is vir ons bekende
woorde. Ons ken in die kerke
waarby ons behoort die gewoonte
om die Sondag voor die Heilige
Nagmaal ons gesamentlik op
daardie viering voor te berei. Ons
praat ook van ‘n voorbereidingspreek.
As jy nou in ons kerkorde
kyk, sien jy nêrens ‘n verpligting
om dit te doen nie. Ons het mekaar
as kerke nie verplig om ‘n voorbereidingsdiens
of ‘n preek ter voorbereiding
op die viering van die
Nagmaal te hê nie. ‘n Gemeente
wat dit nie op hierdie manier doen
nie, is daardeur nie minder gereformeerd
nie.
“Hoe kom ons nou aan hierdie
gebruik, wat is die betekenis
daarvan en wat is die nut en ook
die gevare daarvan?
“Die gebruik van ‘n voorbereidingspreek
en -diens stam uit
die tyd van die Reformasie. Dit
het in die Suid-Weste van Duitsland
begin. Later het kerke in
ander dele van Europa hierdie
gebruik oorgeneem. Die eerste tyd
was hierdie voorbereidingsdiens
nie op die Sondag voor die Sondag
van die Nagmaalviering nie
maar het die gemeente vir hierdie
doel op die Saterdagmiddag of -
aand saamgekom. Ook die eerste
Nederlandse Sinodes het hierdie
gebruik aangemoedig, maar vanaf
die Sinode van Middelburg 1581
was dit volledig die vryheid van
elke gemeente om dit wel of nie
te doen nie.
“Die Sinode van Middelburg antwoord
op die vraag of dit raadsaam
is om dit te doen: ‘Dit kan
nuttig wees om te doen, maar elke
gemeente sal op hierdie punt doen
wat volgens hulle vir hulle die
beste is.’
“Die ontstaan van ‘n aparte voorbereiding
op die Nagmaal hou
in die tyd van die Reformasie
ook verband daarmee dat mense
vanuit die Roomse kerk nie goed
geweet het wat die viering van die
Nagmaal is en wat voorbereiding
daarop beteken nie. Die gesamentlike
voorbereiding op die Nagmaal
het die voordeel dat ons steeds
weer besef dat voorbereiding, en
selfbeproewing nodig is.
Selfondersoek
Selfondersoek is volgens die NGB
asook die formulier vir die Nagmaalsviering
nog belangriker. Ons
bely dit in art 35 van die NGB so:
“Daarom behoort niemand daarheen
te gaan as hy homself nie
eers deeglik ondersoek het nie,
sodat hy nie tot sy eie oordeel eet
Augustus 2012 • 1

en drink as hy van hierdie brood
eet en uit hierdie beker drink nie
(1 Kor 11:29).”
Ons haal weer Ds Visser aan as hy
sê: “Nogtans dreig ook ‘n sekere
gevaar as ons baie aandag en klem
op die voorbereiding op die Nagmaal
lê. Die gevaar is dat vir ons
die Nagmaal, een keer in die drie
maande, belangriker word as die
ontmoeting van die HERE en Sy
gemeente elke week op die Sondag.
Ook dan is dit die Heilige
Gees wat in ons midde is. Ons
voorbereiding op elke kerkdiens
mag nie minder wees as op die
viering van die Nagmaal nie. As
daar in ons lewe dinge is wat in
die pad staan van ons omgang met
Nagmaal
Die venster bo die kansel
blom in die oggend lig
terwyl by brood en beker
God Sy gemeenskap stig.
En eeue-oue woorde
kr y weer betekenis:
onthou dat dit My liggaam
en My bloed vir julle is.
Barmhartig en genadig
kom God by sondaars tuis
verenig Hy in liefde
sy tempel en sy kruis.
Neels de Klerk
2 • Augustus 2012
die HERE moet ons daarvan ontslae
raak voordat ons Hom saam
met Sy volk in die erediens ontmoet.
As iets met ‘n broer of suster
nie reg is nie mag ons nie tot die
Nagmaal wag nie. Ook dan geld
dat ons voor die erediens doen wat
die Here Jesus in Mat 5:23-25 sê:
‘as jy dan jou gawe na die altaar
bring en dit jou daar byval dat jou
broeder iets teen jou het, laat jou
gawe daar voor die altaar en gaan
versoen jou eers met jou broeder,
en kom dan en bring jou gawe.
Wees gou goedgesind teenoor jou
teënparty so lank jy nog saam met
hom op die pad is.’
“Hoe belangrik is die selfbeproewing!
Hoe belangrik is dit met die
oog op elke kerkdiens en ook met
die oog op die Nagmaal. Ons wil
vanoggend in die besonder oor die
werk van die Heilige Gees nadink
en sien wat dit vir die selfbeproewing
met die oog op die Nagmaal
beteken”, aldus Ds Visser.
Lees veral die Skrifoordenking wat
ook hieroor gaan. Dan is daar ook
‘n artikel waarom kinders nie die
Nagmaal kan bywoon nie asook ‘n
paar ander Interessante artikels
wat hierdie maand ver skyn. Lekker
lees en diep insien in die dinge
wat van God gegee is.

Skrifoordenking
Lees: 1 Korinthiërs 11:17-34.
Tema: Paulus wys dat die
viering van die Nagmaal
’n ernstige saak is.
Geliefde gemeente van ons Here
Jesus Christus,
Vandag gaan dit oor ’n toets wat
ons moet afl ê. Seuns en dogters,
wanneer die skoolvakansies aanbreek,
kan jy by die dagskool jou
boeke en lesse vir ‘n wyle eenkant
laat. Voorlopig hoef jy nie meer
daaraan te dink nie. Dis nie so in
Christus se skool nie. As Christus
se leerling het jy altyd met
jou Meester te make, elke dag, ja,
selfs elke oomblik van jou lewe.
Jy kan Sy lesse, Sy leer, die leer
van die Skrifte, nooit tersyde lê
nie. Dit laat jou nooit los nie. Jy is
voortdurend besig met ’n toets, so
te sê. Jy word getoets voor God.
Ondersoek julle self
Paulus noem hierdie toets in
sy brief aan die Korintiërs. Die
Christene daar word aangespreek
as die geheiligdes in Christus
Jesus, die geroepe heiliges. Hulle
is geroep om Christus se toegewyde
leerlinge te wees. Aan die
heiliges skryf Paulus in 2 Kor 13:5:
“Ondersoek julself of julle in die
geloof is; stel julself op die proef.
Of is julle nie seker van julself dat
Jesus Christus in julle is nie – as
julle tenminste nie verwerplik is
nie.” Leef jy werklik in die geloof?
Is dit sigbaar dat Christus in jou
is? Hoe is dit sigbaar? Bepaal
Christus werklik jou houding en
gedrag? Ondersoek jouself om te
sien of jy in die geloof is, toets
jouself.
Dit is selfondersoek na die Bybel.
Dis nie ’n godsdienstige psigoanalise
nie. Ook nie ’n na binnegekeerde
ondersoek om te sien
wat God in my hart gedoen het
nie. Dis geen analise om te bepaal
of ek in myself waardig is nie.
Nee, selfondersoek na die Skrif
is om my lewe en gedrag aan die
Woord van God te toets. Glo ek
die woord van God en wys ek dit
in my lewenswandel?
Maar wanneer moet ek myself
ondersoek? Slegs een keer in die
drie maande, net voor die viering
van die heilige Nagmaal? Is dit om
díe rede dat ons probeer om daaraan
aandag te gee op die Sondag
voor die viering van die Nagmaal?
Natuurlik nie. Die selfondersoek
moet daagliks plaasvind, nie
net voor die Nagmaal of voor die
weeklikse erediens nie. Ek moet
myself voortdurend toets in die lig
van God se woord. Dis ’n aanhoudende
roeping: ondersoek jouself,
bly jouself ondersoek of jy in die
geloof is. Dit sou baie onskriftuurlik
wees om dit te beperk tot net
’n paar keer per jaar. Wanneer jy
byvoorbeeld iets teen ’n broer of
suster het, moet jy probeer om dit
onmiddellik reg te maak. Daarvoor
moet jy nie wag tot die week
voor die Nagmaal nie. Ek moet
myself elke dag ondersoek. Leef
ek werklik as ’n kind van God?
Ja, wat beteken God vir my? Glo
ek opreg in God? Is dit werklik my
‘n lus en ‘n liefde om volgens die
wil van God in alle goeie werke
te lewe? Of doen ek dit net uit
gewoonte, of omdat dit van my
verwag word?
Hierdie daaglikse selfondersoek
is nie net vir ’n beperkte groep
kerkgangers nie. Selfs die kinders,
julle, seuns en dogters, moet leer
om jul lewe daagliks aan die Bybel
te toets. Hier het ons as ouers ’n
groot verantwoordelikheid. Die
Bybel is die norm vir ons geloof
en lewe as ouers en kinders. Daaglikse
selfondersoek kan lei tot
opregte nederigheid voor God, ’n
opregte bede vir vergewing en vernuwing.
Wanneer Paulus die selfondersoek
in ons teks noem, dan wys
hy spesifi ek op die manier waarop
die Korintiërs die Nagmaal gevier
het. Die Korintiërs moet hulleself
ondersoek met die oog op hul viering
van die heilige Nagmaal.
Hulle moet nagaan of hul houding
en gedrag ooreenstem met die aard
van die Nagmaal. Die viering mag
nie op onwaardige wyse plaasvind
nie, op ’n manier wat vloek met die
karakter van die Nagmaal. Om
die heilige Nagmaal te vier is ’n
ernstige saak. Dit moet afgestem
wees op die heilige sakrament.
Wat is dan die verskil tussen 2 Kor
13 en ons teks? Die selfondersoek
waaroor Paulus praat in 2 Kor 13
is ’n daaglikse roeping vir jonk
en oud, nie beperk tot die voorbereiding
op die Nagmaal nie. Die
selfondersoek wat Paulus in ons
teks noem, wys spesifi ek op die
manier waarop ons die Nagmaal
vier. En die Nagmaal is nie iets
wat jy elke dag vier nie.
Laat ons let op wat die teks vir
ons wil sê oor die selfondersoek
met die oog op die viering van die
Nagmaal. Paulus wys dat die viering
van die Nagmaal ’n ernstige
saak is.
1. Wanneer ek dit op onwaardige
wyse vier, dan sondig
ek teen Christus
2. Wanneer ek dit op waardige
wyse vier, dan word
ek deur Christus gevoed.
Paulus spreek die ontheiliging
van die Nagmaal deur die Korintiërs
aan. In die vroeë kerk het
die heilige Nagmaal aangesluit by
’n gewone maaltyd. Blykbaar het
Augustus 2012 • 3

die Korintiërs die Nagmaal gevier
onmiddellik na die sogenaamde
liefdesmaal. Die liefdesmaal was
bedoel as ’n gemeen skaplike maaltyd
om die onderlinge band te versterk
en om die armes te ondersteun.
Die rykes en die armes,
die slawe en die here kon die kos
gelyk op deel. So kon hulle die
onderlinge band in die Here vier.
Aan die einde van die liefdesmaal,
as ’n soort klimaks, het hulle dan
die Nagmaal gevier.
Die Korintiërs het egter die viering
van die Nagmaal op ’n verskriklike
manier ontheilig. Hulle
het ’n karikatuur van die liefdesmaal
gemaak. Dit was veronderstel
dat die rykes meer sou saamneem
om dit met die armes te deel. Maar
in die praktyk het dit geword: elkeen
vir homself. Die rykes het baie
geëet, die armes het honger gely.
Daarom sê Paulus, as julle dit so
doen, kan julle net sowel tuis bly
en daar jou maaltyd eet.
So was daar verdeeldheid, vorming
van klieke en groepe. Die
eenheid ontbreek. En dan durf
hulle om saam die heilige Nagmaal
te vier. Wat ’n gebrek aan
geestelike fyngevoeligheid. Wat ’n
ontheiliging van die Nagmaal.
Daarom waarsku Paulus: “Wie
dan op onwaardige wyse hierdie
brood eet of die beker van die Here
drink, sal skuldig wees aan die
liggaam en bloed van die Here.”
Besef tog waar jy mee besig is,
sê Paulus. Deur julle gebrek aan
onderlinge liefde en aandag, deur
jul nalatigheid om die eenheid te
wys, deur jul selfsug, deur jul partygees
maak julle nie net ’n klug
van die liefdesmaal nie. Julle ontheilig
daarmee die Nagmaal, ja
julle is besig om te sondig teen
die liggaam en bloed van die Here.
Dis feitlik godslastering. Jy misbruik
die naam van die Here. En
die Here sal nie onskuldig hou wie
sy naam ydellik gebruik nie.
In die voorgaande verse het Paulus
reeds die waarde van die
brood en wyn van die Nagmaal
aangedui. Christus het dit ‘my
liggaam’ genoem en die beker
4 • Augustus 2012
‘die nuwe testa ment in my bloed’.
Die Nagmaal is nie maar net ’n
gewone maaltyd nie. Dit is ingestel
ter gedagtenis aan Christus
se lyding en dood: sy liggaam en
bloed wat vir jou gegee is. So verkondig
jy aan die tafel die dood
van die Here.
Verkondiging van Christus
se dood
Die Nagmaal is na sy aard ’n verkondiging
van Christus se dood.
Dan kan ek die Nagmaal nie net
gebruik soos enige ander maaltyd
nie. As ek dit wel doen, dan eet
en drink ek op onwaardige wyse,
dan ontheilig ek die heilige sakrament.
Dit sal duidelik wees dat hierdie
eet en drink op onwaardige wyse
niks te make het met die gevoel
van onwaardigheid voor die Here
nie. So ’n gevoel van eie onwaardigheid
is ’n vereiste vir die goeie
viering van die Nagmaal. Christus
het gekom om verlorenes te
red en nie hulle wat hulleself as
regverdiges beskou nie. Die vraag
van die teks is nie of jy waardig
is of nie om die Nagmaal te vier
nie, maar of jy die Nagmaal op ’n
waardige manier vier.
Paulus verwys na die oneerbiedige
en selfsugtige maniere wat sommige
van die Korintiërs gekenmerk
het. Wanneer ek nie Nagmaal
toe gaan om die dood van
die Here te verkondig as offer vir
my sonde, wanneer ek weier om
my houding en gedrag af te stem
op die heilige Nagmaal, dan vier
ek dit op ’n onwaardige wyse. So
’n onverskillige houding pas nie
by die heilige tekens en seëls van
die Nagmaal nie. So ’n houding
vloek met hierdie heilige instelling
van Christus. Christus se
dood moet jou houding en gedrag
bepaal. Wanneer jy bewus van sy
dood vir jou is, dan sal dankbaarheid,
vreugde en liefde jou viering
kenmerk. Dit sal ook jou houding
teenoor jou medelidmate kenmerk.
Sondaars wat weet dat hulle deur
genade gered is, is nederig teenoor
mekaar, geduldig en sorgsaam.
Wanneer jy besef wat jy aan die
Nagmaal vier, sal jy ook werklik
omgee vir die eenheid van God se
volk. Jy sal daaraan uitdrukking
wil gee. Alle selfsug en partygees
afl ê. Dan sal jy met vreugde
met die armes deel, met mekaar
deel. Dan sal jy elke geleentheid
gebruik om aan die eenheid in die
Here, uiting te gee. Verloste sondaars
soek mekaar op, gee om vir
mekaar. Dis net in díe gees dat die
Nagmaal op waardige wyse gevier
kan word. Jy wys dan dat jy weet
waaroor dit aan die tafel gaan.
Maar nalatigheid daarin maak ’n
mens egter skuldig aan sonde. Nie
net teen die tekens van brood en
wyn nie, maar teen die Here self.
Jy kruisig dan Christus opnuut,
so te sê. Aan die tafel het jy met
Christus self te make. Daar is
geen manier dat jy Hom kan ontduik
nie. Christus sal jou nie los
nie. Hy sal of jou seën of jou vervloek.
Jy het immers te doen met
Christus se liggaam en bloed.
Paulus onderstreep dit in vers
29 wanneer hy sê: “want wie op
onwaardige wyse eet en drink, eet
en drink ’n oordeel oor homself,
terwyl hy die liggaam van die Here
nie onderskei nie.” Letterlik sê hy
selfs: jy mag dan die brood eet en
die wyn drink, maar in werklikheid
eet en drink jy jou oordeel. Jy
bring die oordeel oor jouself.
Watter soort oordeel Paulus aan
dink, kan duidelik wees uit die
verse wat volg. Blykbaar was daar
baie gevalle van swakheid en
siekte in die gemeente, selfs opvallende
sterfgevalle. Paulus dink
hier nie onmiddellik aan God se
ewige oordeel nie, maar aan God
se tydelike tugtiging soos siekte
en dood. Jy sou dit ook kan vergelyk
met wat Dawid in Ps 32 noem.
Julle weet dat Dawid aanvanklik
geweier het om sy sonde te erken.
Daaroor skryf hy: “Toe ek geswyg
het, het my gebeente uitgeteer in
my gebrul die hele dag. Want u
hand was dag en nag swaar op
my; my murg het verander soos
deur somergloed.” Dawid ervaar
dat sy weiering om sy sondes te

ely, fi sies en psigies verwoestend
werk. Om te weier om jou sondes
te bely, kan jou stukkend maak.
Dis dan God se tugtende hand.
’n Opregte belydenis van skuld
bevry jou egter van ’n sware las
en gee jou weer blydskap, soos
Dawid dit ervaar het. Daarom
kon hy die Psalm eindig met die
woorde: “Wees bly in die Here en
juig, o regverdiges! En jubel, alle
opregtes van hart!” Want daar is
vergewing.
Om ’n geseënde viering van die
Nagmaal te kan hê, is dit nodig
dat elkeen homself eers beproef.
Dit geld nie net vir hulle waarvan
bekend is dat hulle in sondes lewe
nie. Dit geld vir elkeen wat wens
om te vier.
Karakter en doel
Oordink op watter wyse julle gaan
vier. Besef tog die karakter en
doel van die sakrament. Ken jy
’n houding van eerbied en ontsag,
van dankbaarheid en liefde wat by
so ’n heilige maaltyd pas? Is dit jou
begeerte om die dood van die Here
te verkondig as jou lewe? Aanvaar
jy opreg die belofte en die eis van
die verbond van genade? Is dit jou
begeerte om die gemeenskap met
Christus en so ook met die ander
lidmate van sy liggaam, die kerk,
te onderhou en te vier?
Die selfondersoek word verder in
vers 29 verklaar wanneer Paulus
praat van ’n onderskeiding van die
liggaam van die Here. Besef dat jy
nie net tafel toegaan om
’n stukkie brood te eet en
’n bietjie wyn te drink nie.
Jy het te doen met tekens
en seëls van Christus se
liggaam, Christus in sy
offerande. Skat dit tog op
sy juiste waarde!
So kry jy die ware selfondersoek
wat pas by die
viering van die Nagmaal.
Hierdie selfondersoek
het nie as doel dat
jy van die tafel wegbly
nie. Dit het as doel dat jy
aan die tafel gaan sit met
die regte houding, op die
regte manier. Alle onheilige
elemente moet eers verwyder
word. Sodat jy aan die tafel kan
sit heilig vir die Here, beproef.
Dan vier ek nie die Nagmaal op
’n selfversekerde manier asof
ek in myself waardig sou wees,
in lig van my kwaliteite of my
prestasies nie. Dan vier ek die
Nagmaal as ’n mens wat roem
in Christus alleen. As ’n mens
wat sy saligheid buite homself
in Jesus Christus soek. Met die
erkenning dat ek uit myself dood
is deur my sondes. Die Here verwelkom
sulke nederige heiliges
en sondaars. Hy sal jou dan aan
sy tafel verkwik tot die ewige
lewe. Hy sal jou band met Hom
en met mekaar versterk.
Die formulier vir die viering
van die heilige Nagmaal gee ’n
meer algemene strekking aan
die selfondersoek wat Paulus in
1 Kor 11 noem. Paulus spreek ’n
verkeerde houding en gedrag aan
wat voortspruit uit ’n verkeerde
persepsie van die gemeente en van
die Nagmaal. Die formulier maak
dit breër en meer algemeen. In die
kort formulier lees ons:
“Om tot versterking van ons geloof
die Nagmaal te kan hou, is dit
nodig dat ons, onsself vooraf reg
sal ondersoek. Daarom…
• Moet ons nadink oor ons
sonde en vervloeking, sodat
ons ’n afkeer kry van onsself
en ons met diepe berou voor
God verootmoedig;
• Elkeen moet homself ondersoek
of hy die vaste belofte
van God glo dat al sy sondes
hom alleen op grond van
die lyding en dood van Jesus
Christus vergewe is en dat
die volkome geregtigheid van
Christus hom as sy eie toegereken
en geskenk is; en
• Ook moet elkeen sy gewete
ondersoek of hy van voorneme
is om van nou af met sy hele
lewe uit ware dankbaarheid
God te dien en opreg voor
Hom te wandel.
Ook moet hy homself ondersoek
of hy ernstig van voorneme is om
eerlik alle vyandskap, haat en nyd
te laat vaar en voortaan in liefde
en vrede met sy naaste te lewe.”
Dis nie ’n statiese ondersoek nie,
nie ’n kliniese versameling van
die feite wat dan tot die konklusie
moet lei: of ek mag aan die tafel
of ek mag nie.
Nee, ware selfondersoek behoort
net een gevolg te hê: dat ek aan
die tafel gaan met die regte ingesteldheid.
Luister maar na Paulus:
“Maar die mens moet homself
beproef en so van die brood eet
en uit die beker drink.” Bybelse
selfondersoek bring jou daartoe
om jouself opnuut voor God te verootmoedig,
bewus van jou eie sondes
en swakhede. Bybelse selfondersoek
bring jou daartoe om God
se belofte van vergewing opnuut
te omhels. Bybelse self ondersoek
roep opnuut die begeerte op om
God en die naaste uit liefde en
dankbaarheid te dien.
Jy ondersoek jouself dan immers
voor die Here. Jy rig jou op die
Here, jy open jou hart vir Hom, jy
soek by Hom jou troos, jy onderwerp
jou aan Hom.
Om so te eet en te drink aan die
tafel van die Here is ’n voorreg
en ’n eis. Dis ’n gebod: “doen dit
tot my gedagtenis” en ’n fees. Jy
vier die heerlike gedagtenis van
die bittere dood van jou Verlosser
as jou lewe.
Ds C Kleyn
Augustus 2012 • 5

Die Amp van Herder/Leraar
Anders as die ampte van apostel,
profeet en evangelis (wat ons in
die vorige News behandel het),
is die amp van herder en leraar
(die ander kerklike amp wat in
Ef. 4:11 genoem word) nie ‘n buitengewone
amp nie (hoewel dit ‘n
besondere amp is). Eerstens het
die buitengewone ampte (apostel,
profeet en evangelis) die volgende
of sommige daarvan betrek:
‘n buitengewone roeping, direkte
openbaring en wonderwerke. Nie
een van hierdie buitengewone
gawes is deel van die amp van
herder/leraar nie. Tweedens is die
buitengewone ampte tydelik, en
met die apostoliese era afgesluit,
terwyl die amp van herder/leraar
(soos die ampte van ouderling en
diaken) permanent is en duur tot
met Christus se wederkoms (vgl.
I Tim. 3 en 6:14). Derdens behels
die buitengewone ampte gesag oor
die kerke in die algemeen, terwyl
herders/leraars deur ‘n besondere
kerk geroep word.
Die hoofsaaklike ooreenkoms tussen
die drie buitengewone, tydelike
ampte en die besondere, permanente
amp van herder/leraar en
die rede waarom van hierdie vier
ampte in Ef. 4:11 gepraat word
is dat hulle almal leerampte is.
Jesus Christus, die opgevare hoof
van die kerk, het ruim voorsiening
gemaak vir die toerusting en
opbouing van sy mense (vv. 11-16).
In die apostoliese tyd is apostels,
profete en evangeliste, sowel as
plaaslike herders/leraars, geroep
om die kennis van Christus te
versprei. In die na-apostoliese tyd
word amptelike prediking van die
Woord aan herders/leraars opgedra.
Daar is nie hier of elders in
die Heilige Skrif melding van,
voorsiening vir, of behoefte aan
‘n pous wat onfeilbaar ex cathedra
spreek, laat staan nog ander onbybelse
en teenbybelse ampte soos
aartsbiskoppe en kardinale, nie.
Die amp van herder/leraar is nie
net te onderskei van die buitengewone
ampte van apostel, profeet en
6 • Augustus 2012
evangelis nie, maar dit
is ook onderskeibaar
van die besondere,
permanente ampte
van (regeer)ouderling
en diaken. Diakens
bedien hulp en ouderlinge
regeer, terwyl die
essensie van die amp
van die herder is om te
leer. Nietemin regeer
leerouderlinge ook, en
het regeer ouderlinge
leergawes ten einde in
die kerk te kan regeer
(vgl. “bekwaam om te onderrig;” I
Tim. 3:2). Die bybelse onderskeid
tussen ‘n leerouderling (herder/
leraar in Efesiërs 4:11) en “engel”
of “boodskapper” (in Openbaring
2-3) en ‘n regeerouderling, word
gemaak in I Tim. 5:17.
Dit is dus duidelik dat die Bybel
vereis dat daar besondere ampte
in die kerk as instituut sal wees.
Dit is nie ‘n geval van dienstigheid,
of natuurlike ontwikkeling
of menslike bedenksel nie. Die
kerklike ampte van herder/leraar,
ouderling en diaken is deur God
vir die hele Nuwe Testamentiese
tyd verordineer. Om kerklike
ampte te verwerp is om jouself
wyser as God te ag, want een van
die heerlike doeleindes van Christus
se hemelvaart (Ef. 4:8) is om
ampsdraers te gee om sy liggaam
op te bou (v. 11).
Nie almal is besondere ampsdraers
in God se kerk nie. Kinders,
klaarblyklik, ontbreek die vermoë
en Christus verbied vroue ampsdraers.
“Ek laat die vrou egter nie
toe om onderrig te gee [dit is, ‘n
vrou kan nie ‘n herder/leraar wees
nie] of oor die man te heers [as
herder/leraar, ouderling of diaken,
want al drie behels gesag oor die
man] nie, maar sy moet haar stil
hou” (I Tim. 2:12). Ook word nie
alle manne nie, maar net sommiges,
geroep en bevestig in die
besondere ampte.
Dít onthul die dwaling in alle
verwerping van kerklike ampte
by die Anabaptiste en die broederisme
met hulle allemansbediening
en allemansprediking. Hulle
beskouing kyk net na gawes en
nie ook na roeping en amp nie. In
die kerke van die Reformasie is
dit gebrandmerk as “fanatisisme”
en “dwepery,” want Christus het
net spesefi eke “ander” as herders
en leraars gegee (“ander” word
bepaal deur “sommige” in Ef. 4:11).
Die opgevare Christus wat “ander
as herders en leraars” gegee het,
verbind amptelike prediking aan
die amp van herder/leraar (vgl. die
Westminster Larger Catechism, V.
& A. 158).
Dit moet ook genoem word dat,
hoewel daar “ongelykheid” onder
gelowiges is, wat betref die besondere
ampte, ons almal gelyk staan
in die amp van die gelowige (Ef.
4:7). Die weg waarlangs ons in
ons van God gegewe amp as gelowige
groei, sluit in dat ons nie
ons doel as lekepredikers verbystrewe
nie. Ons groei eerder in
genade deur te berus in die plek
in die kerk wat God ons aangewys
het, en gehoorsaam te wees aan
die getroue prediking deur ware
herders wat deur die opgevare
Christus vir ons opbou gegee is
(vv. 11-16). Dit is ook die manier
om bybelse eenheid in die kerk te
bewaar (vv. 1-6).
As “herder” (v. 11) is ‘n Christelike
predikant ‘n geestelike skaapherder.
‘n Skaapherder wys die kudde
wat Christus aan hom toevertrou

het die pad aan, laat hulle wei,
regeer hulle, lei hulle en beskerm,
tel en ken hulle. Hy moet dit wyslik,
sagkens en voortdurend doen.
Sy sorg is daarin geleë dat afgedwaalde
skape nie verlore gaan
nie, kwetsbare skape teen roofdiere
beskerm word, siek skape
van siekte genees word en honger
skape met goeie weiding gevoed
word. As “leraar” (v. 11) pas hy
die kudde op deur getroue verkla-
1. Inleiding
Christus neem die sentrale plek in
elke ware Christen se lewe in. Die
lewe begin by Christus, is deur
Christus (Johannes 14:6, Hebreers
10:20) en eindig ook weer by
Christus. As gevolg van die sondeval
ontstaan daar komplikasies
en moeilike omstandighede in die
mens se lewe. In hierdie situasies
het die Christen genade ontvang
om in gebed te tree met die Almagtige,
sy Vader, wat gewillig is om
hom aan te hoor. Wanneer daar
met God gekommunikeer word,
gebeur dit in gebed as gevolg van
die Heilige Gees deur Christus.
God stel egter sekere vereistes.
Om in gebed met Hom te tree, vereis
dat die persoon homself verdiep
in die Woord van God, want
gebed en Skrifl esing loop hand aan
hand – die een kan nie sonder die
ander nie. God openbaar Homself
in Sy Woord. Wanneer daar dus
probleme in die Christen se lewe
ontstaan, vind hy toevlug by sy
Vader in die hemel. Soms gebeur
dit dat die spesifi eke persoon so
geweef is in sy eie probleme dat
hy God miskyk en iemand nodig
het om hom weer die weg na God
te wys. Hierdie pastorale berader
gaan anders as die gewone sielkundige
te werk. Sy verstaan van
elke menslike probleem lê gewortel
in sy kennis van die sondeval,
wat geopenbaar word in die Skrif.
ring en toepassing van die Woord
van God.
Jesus Christus is, as die “groot
Herder van die skape” (Heb.
13:20), die voorbeeld vir alle herders/leraars.
Hy is die “goeie herder”
wat Sy lewe vir die skape
afgelê het (Joh. 10:11) en wat hulle
“vir Hom ... deur sy Gees en Woord
... vergader, beskerm en onderhou”
(Heidelbergse Kategismus, A. 54).
Daarom is die Woord en gebed ook
die sentrale punt van elke pastorale
ontmoeting.
In hierdie artikel word die plek
van die Woord van God en gebed
in pastorale ontmoetings bestudeer.
Die prominente verskil tussen
Freudisme en die Pastoraat
word uitgewys om sodoende die
besondere plek wat God in elke
Christen se lewe inneem, uit te
lig.
1. Probleemstelling
Die sielkunde, waarvan Sigmund
Freud die vader is, staan grootliks
direk in teenstelling met die
Christendom. Die menslike gevoel
en idee staan voorop. Freudisme
beklemtoon ateïsme (in plaas van
teïsme), determinisme (eerder as
vryheid van die menslike wil), en
selfgesentreerde moraliteit (in die
plek van God gesentreerde moraliteit).
Verder leer dit dat die probleme
waarin elke mens homself
bevind die gevolg is van onderdrukte
emosies en die faktore
in sy direkte omgewing (Almy,
2000:17, 22). Dit is dus ’n ‘humanistiese
idee’ wat God vêr op die
agtergrond skuif.
Christus leer hierteenoor in Mattheus
7:7, 8 &11:
“Bid, en vir julle sal gegee word;
soek, en julle sal vind; klop, en vir
julle sal oopgemaak word. Want
elkeen wat bid, ontvang; en hy wat
Hierdie “Herder ... van ons siele”
(I Pet. 2:25) gee onderherders en
rus hulle toe as herders en leraars,
uit liefde vir die kudde. Ons eer
Hom deur op hulle ag te gee.
(Vertaal deur Nic Grobler. Die
1933 / 1953 Afrikaanse vertaling
van die Bybel is met hierdie vertaling
gebruik.)
Rev. Angus Stewart
Die plek en funksie van die Woord van God en gebed in die
pastorale ontmoetingsgebeure.
soek, vind; en vir hom wat klop,
sal oopgemaak word... As julle wat
sleg is, dan weet om goeie gawes
aan julle kinders te gee, hoeveel
te meer sal julle Vader wat in die
hemele is, goeie dinge gee aan die
wat Hom bid!”
en ook in 1 Johannes 3:22:
“...en wat ons ook al bid, ontvang
ons van Hom, omdat ons sy gebooie
bewaar en doen wat welgevallig is
voor Hom.”
Uit hierdie teksverse blyk dit duidelik
dat God in gemeenskap met
Sy kinders wíl wees. In tye van
nood en swaarkry is God die mens
se enigste uitweg, in Skrifl esing
en gebed, want daardeur tree hy
in ’n ‘vir-die-wêreld-ongekende
gemeenskap met die Vader.
2. Pastorale berading
teenoor Freudisme
Dit is noodsaaklik om pastorale
berading, wat ’n Christelike agtergrond
het en Godgesentreerd is,
te vergelyk met Freudisme, wat
humanisties en mensgesentreerd
is, om sodoende die regte, Skrifgefundeerde
metodes uit te lig en
die belangrikheid van Skrifl esing
en gebed uit te wys en te beklemtoon.
’n Liberale 1 gesindheid is iets wat
1 Volgens die e-HAT (2009): “(1)
Vrysinnig, ruimdenkend; nie
bekrompe nie; nie ortodoks. (2)
Voorstander o.m. van ekonomiese,
Augustus 2012 • 7

van nature by die mens bestaan.
Die drang om nie onderworpe te
wees aan gesag nie – ’n eienskap
eie aan die opstandigheid van die
mens, wat sy oorsprong reeds in
die paradys het. Die mens wil soos
God wees (Genesis 3:5) – in beheer
van alles, kenners van goed en
kwaad. Hy soek sy eie verlossing
en verwerp sodoende God se gesag
en ontken die werk van Christus.
Maar, wat meer is, die mens soek
sy verlossing binne homself. Hy
besef nie van watter aard en in
watter toestand hy is nie – hy
besef nie dat hy tot niks in staat
is nie (2 Korinthiërs 3:5). Hy ontken
die sonde en onderwerp die
leer van die sondeval en erfsonde 2
aan die menslike verbeelding. Hy
is van nature onder die indruk
dat alle bestaande antwoorde die
produk van sy eie kennis en insig
is. Wanneer iets dus nie uitgeredeneer
kan word nie, bestaan dit
nie en is dit onwaar (“I think, therefore
I am” - Descartes). Freudisme
is presies dit. Dit is maar
net nog ’n menslike antwoord op
die probleme, wat die gevolg is van
politieke, godsdienstige en kulturele
vryheid.”
2 Nederlandse Geloofsbelydenis Artikel
15: “Ons glo dat die erfsonde deur
die ongehoorsaamheid van Adam
oor die hele menslike geslag uitgebrei
het. Dit is ‘n verdorwenheid van die
hele natuur en ‘n oorgeërfde gebrek
waarmee selfs die klein kindertjies
in die moederskoot besmet is. Dit
is hierdie wortel wat in die mens
allerhande sonde laat uitspruit. Dit
is daarom so afskuwelik en gruwelik
voor God dat dit rede genoeg is om
die menslike geslag te verdoem.
Dit word selfs nie deur die doop
geheel en al tot niet gemaak of
volkome uitgeroei nie, aangesien
die sonde aanhoudend uit hierdie
verdorwenheid opborrel soos water
uit ‘n giftige fontein. Dit word die
kinders van God ewenwel nie tot
verdoemenis toegereken nie maar
deur sy genade en barmhartigheid
vergewe. God vergewe nie sodat die
gelowiges in die sonde gerus sou slaap
nie maar wel sodat die besef van
hierdie verdorwenheid hulle dikwels
sou laat sug in die verlange om van
hierdie liggaam van die dood verlos te
word...”
8 • Augustus 2012
die sonde wat hy so hewig ontken.
Die wetenskaplike waarhede wat
daarin versteek is mag egter
ook nie ontken word nie. Daar
is bepaalde maniere waarop die
psige van die mens werk en funksioneer,
wat Freud ook gedeeltelik
in sy fi losofi e opgeneem en so vir
die wetenskap bekend gemaak het.
By enige wetenskap is die Bybel
as Woord van God die ‘handboek’
van die fi losofi e, van die wetenskap
en daarom neem die pastorale
be rader slegs uit Freud se
teorie wat in ooreenstemming met
die Woord en tot opbouing van die
beradene is. Die grootste gedeelte
van sy teorieë is direk in stryd met
die Woord van God. Vergelyk as
voorbeeld die volgende punte wat
Almy (2000:22-29), onder andere
oor Freud se teorie, noem:
1. “The fi rst and most foundational
pillar of Freudian theory
and psychotherapy is the
assertion that human mental
and emotional diffi culties are
the result of improper external
environmental infl uences.
2. ...there exists in each person
a ‘dynamic unconscious’
that determines and controls
our every thought and
action. Freud asserted that
the mind, outside of our awareness,
is a powerful repository
of instincts, experiences,
sensations, perceptions,
emotions and thoughts. This
repository is always active,
and it controls our thoughts,
feelings, behaviours and relationships.
3. The fi fth pillar of Freudian
practice is the notion of selfsufficiency
and self-cure...
people could solve their own
problems without the help
of God or any supernatural
source.
4. Freedom from guilt, shame,
fear, anxiety and suffering is
the unabashed, openly-stated
goal of psychotherapy...
the desire to avoid suffering
is a major reason for the exi-
stence of the therapeutic community.”
Die Skrif leer presies die teenoorgestelde
van bogenoemde. In
plaas daarvan dat die mens tot
alle goeie dinge in staat is en God
nie nodig het nie, leer die Woord
van God dat: “...daar ‘n enige en
enkelvoudige geestelike Wese is
wat ons God noem. Hy is ewig,
onbegryplik, onsienlik, onveranderlik,
oneindig, almagtig, volkome
wys, regverdig, goed en die
alleroorvloedigste fontein van
alles wat goed is.” (Nederlandse
Geloofsbelydenis Artikel 1, 2 Kor
3:17; Joh 4:24; Jes 40:14). Alleen
God is goed en die mens is net in
staat om kwaad te doen, tensy Hy
weergebore word in die Gees van
God (Heidelbergse Kategismus
Vraag en Antwoord 8). Die mens
staan totaal en al aan die passiewe,
‘ontvang’ kant, waar hy die
geloof in Christus ontvang na die
uitverkiesing deur God. Hierna
roep God die gelowige deur die
Gees op tot ’n nuwe lewe en maak
hom aktief in die geloof om tot eer
van die Almagtige te leef. Anders
as Freud, glo die Christen nie in ’n
onmiddellike, menslike oplossing
vir sy probleme nie, maar eerder
in ’n duratiewe verhouding met
God, wat elke probleem in kontras
stel met die genade wat hy
in Hom ontvang het. Dít wek in
hom ’n gees van dankbaarheid in
plaas van moedeloosheid en hopeloosheid.
• Die gehoorsame Christen dien
God in gees en waarheid
Die Christen beskou probleme nie
net anders as Sigmund Freud nie,
maar lééf ook radikaal anders. Hy
leef met hierdie geweldige besef
dat hy deur God vrygemaak is van
die sonde en nou opgeroep word tot
’n gehoorsame uitverkorene van
God. Dit beteken onder meer dat
’n ware gelowige daagliks daarna
streef om die ou mens te kruisig
en met Christus in ’n nuwe lewe
op te staan, soos Paulus ook aan
die gemeente in Efese skryf: “...dat
julle, wat die vorige lewenswandel
betref die oue mens moet afl ê

wat deur die begeerlikhede van
die verleiding te gronde gaan, en
dat julle vernuwe moet word in die
gees van julle gemoed en julle met
die nuwe mens moet beklee wat na
God geskape is in ware geregtigheid
en heiligheid” (Efesiërs 4:22-
24). Dit beteken dat elke Christen
God wil gehoorsaam en Hom dien,
in gees en in waarheid.
Waarom in gees? Want God is
Gees (Johannes 4:24). Waarom in
waarheid? Want Christus “...is die
weg en die waarheid en die lewe...”
(Johannes 14:6). Hy is die waarheid,
omdat Hy God aan ons openbaar
soos Hy is en daarom kan
ons Hom só ken (Johannes 1:18,
6:46 en 8:32). Christus het ook met
Sy hemelvaart beloof om die Gees
van Waarheid te stuur (Johannes
16:13). Hierdie Gees “...getuig
saam met ons gees dat ons kinders
van God is.” (Romeine 8:16).
God eis van elkeen wat Christus
as Verlosser bely om die Vader in
gees en waarheid te dien: “...die
ware aanbidders sal die Vader in
gees en waarheid aanbid; want die
Vader soek ook mense wat Hom só
aanbid” (Johannes 4:23). Slegs dan
is enige pastorale werk van nut.
God duld dit nie om as tydelike
gelukbringer gebruik te word nie.
God gee aan die wat reg tot Hom
bid – voortdurend bid (Romeine
12:12, Kolossense 4:2, Mattheus
7:7,8). En, soos reeds genoem is,
loop voortdurende bestudering
van die Woord hand aan hand
met voortdurende gebed, omdat
die Gees en die Woord – die Gees
van waarheid en die getuienis van
die Waarheid, Christus – onskeibaar
is.
3. Skrifl esing en gebed
– die onskeibare getuienis
van die Waarheid
Wanneer ’n mens reg bid, getuig jy
van Christus. Jy erken die verlossingsdaad
van Christus en pleit om
vergifnis van jou sondes. Verder
erken jy die gesag van God, aangesien
jy tot Hom in eerbied nader
en aanroep as Abba, Vader, maar
ook as jou Skepper en Koning. Om
reg te kan bid, impliseer dat ’n
persoon kennis moet dra van die
regte en verkeerde metode. Hierdie
kennis word deur die Woord
verkry. “Ons glo dat hierdie Heilige
Skrif die wil van God volkome
bevat en dat alles wat die mens vir
sy saligheid moet glo, daarin voldoende
geleer word. Aangesien die
hele wyse waarop God deur ons
gedien moet word, daarin breedvoerig
beskrywe word” (Nederlandse
Geloofsbelydenis Artikel
7). Die regte gebed getuig dus
van Christus omdat die kennis
daarvoor verkry word deur die
Gees wat werk deur middel van
die Woord. Die Woord op sigself
getuig ook van Christus. Christus
is die vleesgeworde Woord (Johannes
1:14). Die Gees werk alleenlik
deur die Skrif; die Gees gaan
vanuit die Vader en vleesgeworde
Woord. “Ons glo en bely ook dat
die Heilige Gees van ewigheid van
die Vader en die Seun uitgaan”
-Nederlandse Geloofsbelydenis
Artikel 11. Hieruit tree dit baie
duidelik na vore dat die Woord
en gebed twee afsonderlike getuienisse
is wat onskeibaar is, aangesien
altwee van Christus, die
enigste Waarheid, getuig.
Berading deur middel van
die getuienis
Wanneer die pastorale berader
tydens ’n beradingsessie uit die
Woord lees, getuig hy openlik van
Christus. Sy gebed dien verder as
versterking van die beradene se
geloof omdat dit voortbou op die
Skrifl esing. Die Woordbediening
deur Skrifl esing en gebed dien dus
as getuienis van Christus en die
direkte antwoord op die beradene
se vrae. Die pastorale berader
gaan egter nie die persoon wat
vra om hulp, telkens beantwoord
met ’n teksgedeelte of ’n vinnige
gebed nie. Die berader moet wel
sielkundige metodes toepas om
te verstaan waarom die persoon
hom- of haarself bevind in die
huidige problematiese omstandighede.
Dit is egter die berader
se verantwoordelikheid om die
gedagte by die beradene tuis te
bring dat die uiteindelike oplossing
opgesluit lê in Christus,
omdat die mens in sonde geval
het en tot niks in staat is sonder
God nie is daar alleen in Hom verlossing.
Weens die omstandighede
waarin hierdie persoon verkeer,
is Christus dikwels nie die klinkklare
antwoord nie. Dit is die sondige
reaksie waarby hy/sy verby
moet kyk. Die beradene kan dit
slegs deur middel van verdieping
in Gods Woord en gebed regkry.
Die pastorale berader is ook verantwoordelik
om hierdie individu
daartoe aan te spoor. Sonder Skriflesing
en gebed sal die pastorale
ontmoeting op dieselfde vlak lê as
’n ontmoetingsessie met die sielkundige,
aangesien die oplossing
buite Christus, in die individu
self, gesoek sal word. Die pastorale
berader gaan eerder sielkundig
te werk in sy getuienis van
Christus.
4. Gevolgtrekking
As gevolg van die sondeval gebeur
dit dat ’n mens in onverstaanbare,
moeilike situasies leef. Die Christen,
wat God dien deur gedurig
uit die Skrif te leer en tot God te
bid, het ’n unieke uitkyk op hierdie
situasies. Hy weet dat hy ’n Vader
in die hemele het wat in gemeenskap
leef met Sy kinders en na
hulle luister, omdat Christus as
Middelaar intree. Gods kinders
besef en bely dat Adam die mensdom
in sonde gedompel het, vandaar
die armoedige bestaan wat
hulle op aarde voer. Maar, daar is
vergewing en verlossing! Christus
het vir God se uitverkorenes aan
die kruis gesterf en daarom leef
hul tot Sy eer. Hulle behoort aan
die Here (Jesaja 43:1, 1 Petrus 1:2,
Romeine 14:8).
Hierdie besef word dikwels verduister
en onderdruk weens die
sondige natuur van elke mens.
God sorg egter vir Sy kudde en
stuur ’n herder, ’n berader, wat in
sy pastorale getuienis van Christus,
saam met die kragtige werking
van die Gees, hierdie besef
weer wakker maak. Anders as
die Freud-metodes wat getuig
Augustus 2012 • 9

van selfverlossing en ateïsme,
werk God deur die pastoraat met
Sy Woord en dryf die persoon tot
gebed. Woordbediening deur middel
van Skrifl esing en gebed in
pastorale ontmoetingsgebeure
is dus die middelpunt, die noodsaaklike
element van elke pastorale
ontmoetingsessie. Dit is die
Christen se taak om Christus
in gees en waarheid te dien, om
sodoende ook van Hom te getuig
(Mattheus 28:19). Waar is daar
dan ’n beter geleentheid as in die
pastoraat, waar die beradene worstel
met vrae en probleme en uiteindelik
deur die Woord en Gees
in gebed, opnuut mag ontdek dat
die antwoord in Christus lê? Sonder
die Woordbediening in pastorale
ontmoetingsgebeure is die
10 • Augustus 2012
soektog na ’n antwoord sinneloos.
Solo Christo – alleen in Christus
bestaan verlossing. Die berader
tree daarom tot eer van God as
Christen sielkundige, getuigend
op as herder vir elke persoon wat
vra om hulp.
“Want aan U behoort die koninkryk
en die krag en die heerlikheid
tot in ewigheid. Amen.” (Mattheus
6:13)
Marnix Boersema
Bronnelys:
• Die BYBEL. 1933. Die Bybel:
dit is die ganse heilige Skrif
wat al die kanonieke boeke
van die Ou en Nuwe Testament
bevat. Kaapstad: Britse
en Buitelandse Bybelgenootskap.
• ALMY, G.L. 2000. How Christian
is Christian counseling?
Wheaton, Illinois: Crossway
Books. 67p.
• COLLINS, G.R. 1988. Die A
tot Z van berading. Kaapstad:
Struik Uitgewers. 779 p.
• DE BRES, G. 1561. Artikels 1,
7, 11, 15 (In Die Nederlandse
Geloofsbelydenis).
• e-HAT (Handboek vir die
Afrikaanse Taal). 2009. liberaal.
[CD].
• URSINUS, Z. & OLEVIA-
NUS, C. 1563. Vraag en Antwoord
8 (In Die Heidelbergse
Kategismus).

BELANGRIKE BOEKBESPREKING
Christless Christianity
In 2008 het daar ‘n belangrike
boek in Amerika verskyn,
genaamd Christless Christianity.
Die skrywer is Michael S.
Horton, professor in dogmatiek
in die United Reformed Church
van Noord-Amerika. Christless
Christianity is deel van ‘n trilogie.
Die ander twee boeke is The
Gospel-driven life en The Gospel
commission. Met die titel Christless
Christianity vat Horton die
probleem van die kerke in Amerika
saam.
‘n Christuslose Christendom is
helaas nie net Amerika se probleem
nie, maar ook dié van Suid-
Afrika. Reeds in 1996 het Johan
Cilliers sy boek ‘Die uitwissing
van God op die kansel’ (met as
subtitel: Ontstellende bevindinge
oor Suid-Afrikaanse prediking)
geskryf, waarin hy aantoon dat
meer as 90% van die preke wat oor
‘n paar jaar oor die radio uitgesaai
is, ten diepste Christus-loos was.
Dit was vir my ‘n enorme skok.
Na aanleiding van die boek van
Cilliers het ek ‘n artikel in Die
Kerkblad van 22 September 1999
geskryf met die opskrif, Wat preek
ons: Is dit Christus alleen? U kan
dit hier gaan lees: http://troos.
info/J5u5V7
Na aanleiding van die boek van
Horton graag die volgende gedagtes
van my:
• Dit gaan nie daaroor dat Christus
se Naam glad nie genoem
word nie. Die probleem is dat die
Christus wat verkondig word,
nie die Christus van die Skrif is
nie. Dit is nie Christus as Verlosser
van ons sondes nie, maar
net ‘n Christus as Gelukbringer
of ‘n Christus as Adviseur, wat
jou net so bietjie advies gee oor
hoe jy self jou lewe kan regruk.
Dit is ten diepste ‘n Christus
sonder kruis en sonder opstanding.
Daarom kan ‘n mens ook
praat van ‘n ‘ander-Christus-
Christendom’.
• Die probleem van ‘n Christuslose
Christendom het sy oorsaak
en oorsprong in ‘n sondelose
Christendom. Ons het nie
meer sondes nie – net foute en
dan ook foute wat ons self, met
Christus se advies, kan regstel.
Ons ken nie meer die erns van
ons sondes nie (dat God Hom
verskriklik daaroor vertoorn en
dit tydelik en ewiglik wil straf);
ons ken nie meer ons totale
onvermoë om self te kan betaal
en los te kom van die mag nie.
Die feit van die saak is: ‘n sondelose
Christendom het Christus
as Verlosser nie nodig nie. In
sy skitterende werk, ‘The cross
in the New Testament’, behandel
Leon Morris die kruis van
Christus telkens teen die donker
agtergrond van ons sonde
en doemwaardigheid!
• Die Christuslose Christendom
en sondelose Christendom het
ook alles te make met ‘n kennislose
Christendom. Ons gaan ten
gronde as gevolg van ‘n gebrek
aan kennis – kennis van Christus.
Waar die belydenisskrifte
en die Kategismusprediking
vroeër ‘n besondere plek in die
Gereformeerde kerke ingeneem
het, is die belydenisskrifte vandag
onbekend en onbemind. Ons
kan daarom ook praat van ‘n
belydenislose (Kategismuslose)
Christendom. Ons ken nie meer
ons enigste Troos in lewe en in
sterwe, Christus, nie en daarom
spreek die Kategismus ons nie
meer aan nie.
Onlangs was daar ‘n baie mooi
konferensie (From embers to a
fl ame). Dit het gehandel oor hoe
daar nuwe lewe in die kerk kan
kom. Op hierdie konferensie – so
verstaan ek, ek was nie self daar
nie, maar ek het wel die boek
bekom – is tereg op die volgende
dinge gehamer as geheim vir ‘n
nuwe lewe:
⌂ Gebed; en
⌂ Prediking, Christus-prediking.
Dit is alles baie mooi en waar,
maar het ons die kennis om Christus
te kan preek:
• Ken ons Christus – die absolute
noodsaak van sy werk – teen die
agtergrond van ons sonde? Het
ons nog die sondekennis waarvan
ons Heidelbergse Kategismus
praat?
• Ken ons Christus nog soos wat
Hy Hom in sy Woord aan ons
openbaar as die enigste Saligmaker,
die enigste Een wat ons
verhouding met God kan herstel
en ons heel kan maak? Weet ons
dat sy kruis nie net verlossing
van die skuld van ons sondes
nie, maar ook verlossing van
die mag van die sonde behels?
Ja, weet ons nog van die verlossingskennis
van die Heidelbergse
Kategismus?
• Ken ons nog die geheim van
dankbaarheid, dat ons dankbaarheid
100% gewortel is en
konstant gewortel moet wees
in die kruis en opstanding van
Christus? Weet ons dat ons
sonder Hom geen vrugte kan
voortbring nie. Dit is immers
die dankbaarheidskennis van
die Heidelbergse Kategismus.
• Ken ons die Skrifte van die Ou
Augustus 2012 • 11

en Nuwe Testament? Het ons
die kennis, die vermoë om die
Christus van die Skrifte te
verkondig? Kan ons nog regtig
eksegese doen en Skrif met
Skrif vergelyk? Ons gebrek aan
kennis het ook alles te make
met ons gebrek aan kennis van
die Ou Testament.
• Weet ons dat ons die Nuwe Testament
en die werk van Christus
eers dan werklik verstaan,
as ons dit lees in die lig van die
Ou Testament? Weet ons nog
dat Skrif met Skrif vergelyk –
die ken, verstaan van die Bybel
– alles te make met lees van die
Nuwe Testament in die lig van
die Oue? Luister na Christus
het alles te make met luister na
die Ou Testament.
• Weet ons dat wie Christus se
stem nie wil of kan hoor in die
Ou Testament nie, sy stem ook
nie sal hoor in die Nuwe Testament
nie? Immers, Christus sê
Self dat die Ou Testament van
Hom getuig. Wie daarom die
Christus-openbaring van die Ou
Testament ontken, ontken ook
wat die Nuwe Testament self sê
en ontken verder wat Christus
self in die Nuwe Testament sê
(Luk 24:25-27; Mt 22:41-46) en
hoor en luister ook daarom ook
nie na die Stem van Christus in
die Nuwe Testament nie.
• Weet ons dat, toe die Heilige Gees
uitgestort is in Handelinge 2, die
eerste handeling van Christus
deur sy Gees was om te preek,
om Christus te preek – en dit,
ja dit uit die Ou Testament?
Leon Morris toon so wonderlikmooi
aan: Bekering is Christus.
Want bekering is:
∆ deur Christus (Hy moet ons
bekeer); en
∆ tot Christus (die bekering
bestaan in lewe uit Christus
se kruis en opstanding).
Dit is waaroor omkeer (omkeerstrategie
of liewer bekering) in die
GKSA ook sal moet gaan. Net Hy
kan nuwe lewe gee in die kerk, in
die gesin en in die samelewing.
12 • Augustus 2012
Daar is in die afgelope tientalle
jare boeke vol geskryf en stapels
beskrywingspunte en deputaterapporte
uitgewerk oor sake soos
wie in watter amp moet staan en
oor watter liedere gesing en nie
gesing mag word nie, maar vir
die kruis van Christus was daar
in die afgelope dekades min tyd
en die kennis oor Hom skraal. Ek
kan nie onthou dat ek al ooit ‘n
diepgaande diskussie oor die kruis
op poslyste of so gehoor het nie. So
het die duiwel daarin geslaag om
die kerk weg te hou van Christus
af.
Ons wil Christus gaan verkondig,
maar ons is soldate sonder
die wapenrusting van Efesiërs 6,
want Christus is die wapenrusting
van Efesiërs 6. Of weet ons nie dat
Efesiërs 6 oor Hom gaan nie? Weet
ons nie dat Hy die swaard van die
Heilige Gees is nie?
Ons wil Christus gaan verkondig.
Dit is regtig baie mooi. Maar ons
sal moet weet:
Ω Die evangelie van die Skrif
is nié na die smaak van die
moderne mens en jeug nie:
Maar ek maak julle bekend,
broeders, dat die evangelie
wat deur my verkondig is,
nie na die mens is nie. (Gal
1:11).
Ω Die evangelie dat die mens
‘n nul en Christus alles is, is
beslis nie polulêr en dit spreek
die verbruiker defi nitief nie
aan nie.
Ω Die evangelie wat die mens
in sy diep sondigheid laat
sien, in sy totale onmag om
sy lewe (huwelik, kerk, samelewing)
te kan verander wil
die natuurlike mens nie hoor
nie.
Ja, predikers, jong, moderne
dominees, ampsdraers:
• Uit die Skrif behoort julle eintlik
te wéét: Christus (en dan
natuurlik die volle Christus) én
prediking, juis dit is wat Christus
Self beveel.
• Uit die Skrif behoort julle eintlik
ook te wéét: Christus én
prediking, is juis die wat die
moderne mens nie soek nie.
Maar hier lê ons grootste probleem,
van hierdie waarheid van
Galasiërs 1:11 wil baie moderne
predikers self nie weet nie. Hulle
raak verbruikersgerig en vra dan
die volgende vrae: Wat wil die
mark hê, wat wil die ‘consumer’
hê? Waarvan sal my kliënt, die
jeug, my lidmate, die moderne
mens, hou? Ja, Sy Naam word
wel genoem, maar die Naam kry
‘n ander inhoud. En die middel
wat Christus self voorskryf, die
prediking, dit word nie hoog aangeslaan
nie.
Die Christuslose Christendom verkies
die moderne mens en sy metodes
bo Christus en sy metode:
• Die mens kom ter sprake en nie
Christus nie. Dit gaan om die
mens se behoeftes en nie wat
Christus nodig ag nie.
• Christus se heilsmiddel, sy
metode (die prediking), is
outyds.
So lyk die kerk van die Christuslose
Christendom.
Dr Attie Bogaards
[‘n Artikel wat ‘n stuk uit Horton se
boek is, verskyn by Christless Christianity:
Getting in Christ’s Way.
Lees die artikel by of laai dit af in
PDF by: http://www.enigstetroos.
org/pdf.htm#omkeerstrategie.
Onder Omkeerstrategie is daar
ook ander verwante artikels].

Hoekom mag kinders nie die nagmaal saamvier nie?
Ons Nagmaalstafel
is ‘n feestafel.
Ons
dink daar
weliswaar
terug aan
‘n vreeslike
sterwe. Die
sterwe van
Christus. Maar ons vier dit vandag
omdat ons as gevolg van daardie
sterwe mag léwe!
Ja, ons beleef aan die Nagmaalstafel
die lewende band aan Hom
wat eens vir ons wou sterwe:
Christus. Hy wat op Golgota
gesterf het, lééf vandag; en ons
mag saam met Hom lewe. Ons mag
met Hom saamleef: ons beleef aan
die Nagmaalstafel die gemeenskap
(dieselfde woord as wat ons
vir die intieme huweliksverkeer
van man en vrou gebruik!) met
ons Here en Heiland.
Hoekom mag ons kinders
dan nie die Nagmaal
saamvier nie?
Indien die Nagmaal so ‘n hoogtepunt
is in die verbond wat God
met ons gesluit het, hoekom onthou
ons dan aan ons kinders
bewus hierdie hoogtepunt? Ons
laat hulle mos ook doop? !
Sondag 27 van die Kategismus,
stel vas dat kleine kindertjies wel
gedoop moet word. Want klein kinders
behoort net so goed soos die
volwassenes tot die verbond van
God en sy gemeente. God kies nie
net groot mense nie. Hy kies ook
hulle kinders tot sy kinders. En
dus wil Hy hê dit moet direk deur
die teken van die verbond sigbaar
gemaak en onderstreep word.
Maar as dus ons kinders al vanaf
die moederskoot ook tot God se
verbond behoort en aan Christus
mag deelhê, hoekom weer ons
hulle dan van die tweede sakrament
wat Christus ingestel het om
sy verbond met ons te onderstreep:
die Nagmaalstafel? Waarom mag
ons kinders daardie hoogtepunt
in die verbond nie volop meebeleef
nie?
U weet waarskynlik dat hierdie
vraag deesdae al hoe luider klink
in die NG Kerk. Daar was in die
onlangse Sinode Suid-Transvaal
selfs al ‘n voorstel om die deelname
van kinders aan die Nagmaal
moontlik te maak. Dit is
gelukkig met slegs ‘n geringe
stemverskil afgewys maar sal
beslis in die Algemene Sinode volgende
jaar weer aan die orde gestel
word. Beeld het hierdie saak nog
‘n bietjie ekstra aangeblaas deur
‘n groot foto te plaas van ‘n leraar
met ‘n seuntjie wat saam die Nagmaalsbeker
vashou.
Dit is trouens baie snaaks dat in
dieselfde NG Kerk terselfdertyd
al hoe meer stemme opgaan teen
die kinderdóóp. In die rubriek
“Briewe”, en ook in ander artikels,
is ‘n hele debat daaroor gevoer wat
steeds nie afgerond is nie.
Dis nou presies die omgekeerde
as by ons. Hulle sê: kinders hoef
nie gedoop te word nie, grootdoop
is dalk beter. Maar ook: kinders
moet wel saam met die gemeente
die Nagmaal vier.
Terwyl ons sê: nee, kinders moet
wél gedoop word. Maar ons moet
hulle nog nie die Nagmaal laat
saamvier nie.
Hoe werk dit nou? !
Hierdie skynbare teenstrydigheid
verdwyn heeltemal as ons ‘n oog
bly hou vir die karakter van God
se verbond met ons.
Ons moenie uit die oog verloor
dat die HERE in die verbond ‘n
pad saam met ons loop waarop Hy
geleidelik verder met ons kom. Die
weg bestaan nie direk uit hoogtepunte
nie, maar lei ons algaande
na die hoogtepunt toe.
Aan die begin van die pad, by ons
geboorte, is ons nog heeltemal
passief. Alle aktiwiteit kom nog
alleen van God se kant af: Hy het
ons in sy genade gekies om sy kind
te wees. Hy gee ons aan gelowige
ouers wat hul kind van kleinsaf
by sy verbondsbeloftes sal grootmaak.
Hy gebruik hul christelike
en godvresende opvoeding om ons
deur sy Heilige Gees te regeer.
Daarom wil Hy hê moet die die
kind ook so gou as moontlik gedoop
word. Die doop onderstreep mos
Sy werk, Sy verkiesing en genade
oor hierdie kind. Die kind hoef self
nog niks te doen nie. Hy/sy word
gedoop: passief. Die kind kán self
ook nog niks doen nie. Dit is daarvoor
nog te klein.
God begin sy verbond met ons dus
heeltemaal eensydig, net deur Sy
inisiatief.
Maar die verbond wat eensydig
ontstaan het, moet wel toenemend
tweesydig begin bestaan, sê ons
dan in die katkisasieklas.
Met ander woorde: die HERE wil
op die pad wat Hy deur sy genadige
inisiatief met ons by ons geboorte
begin loop het, wél verder kom.
Hy het ons uit die staanspoor sy
liefde bewys. Maar in ‘n egte verbond
kan die liefde mos nie altyd
van een kant bly kom nie. Namate
ons ouer word en in allerlei opsigte
selfstandig, aktief begin raak, verwag
die HERE ook ‘n toenemende
aktiwiteit teenoor Hóm. Sy liefde
moet beantwoord word. Die liefde
moet van twee kante beleef word
en tot ‘n volledige gemeenskap in
die verbond uitgroei.
En eers dan het die tyd vir die
Nagmaalsviering aangebreek.
Dáár lê mos die verskil tussen die
Doop en die Nagmaal: die doop
kan ‘n mens nog heeltemal passief
ondergaan; maar by die Nagmaal
word daar een en al aktiwiteit van
jou gevra: jy gaan na die tafel van
die HERE, jy neem die brood en
die beker, jy eet en drink, jy moet
gedenk en glo, en so die dood van
die Here verkondig... Alles aktiewe
werkwoorde.
In die Nagmaalsgemeenskap het
die Here groot vorderinge gemaak.
Augustus 2012 • 13

Sy liefdesaanbod by die Doop het
al hoe meer in die hart deurgedring
en word nou in die openbaar
met wederliefde beantwoord.
Daarvoor is egter tyd nodig. Om
sover te kom, moet ‘n kind eers
groei, ‘n ontwikkeling deurmaak.
Hy moet die HERE, en sy beloftes,
geleidelik leer ken, hy moet
homself al hoe beter leer ken
teenoor die HERE.
Hy moet sover kom dat hy homself
kan beproef.
Daardie woord gebruik die apostel
Paulus ook in sy brief aan die
gemeente van Korinthe. En ook
ons Nagmaalsformulier gebruik
dié woord.
Die Nagmaalsformulier vertel ook
wat so ‘n selfbeproewing of selfondersoek
behels:
“Ten eerste moet ‘n kind van die
HERE nadink oor sy sondes en
vervloeking en besef dat hy God
se toorn verdien. Ja, hy moet
sover kom dat hy vanweë die
sonde ‘n afkeer kry van homself.
Ten tweede moet ‘n kind van
die HERE homself ondersoek
of hy die vaste belofte van God
glo dat al sy sondes hom alleen
op grond van die lyding en dood
van Jesus Christus vergewe is.
Ten derde eis die selfbeproewing
van ‘n kind van God dat hy
homself sal ondersoek of hy van
voorneme is om van nou af met sy
hele lewe uit ware dankbaarheid
God te dien en opreg voor Hom
te wandel; of hy alle vyandskap,
haat en nyd wil laat vaar en voortaan
in ware liefde en vrede met
sy naaste wil lewe.”
Dit is basies dieselfde as wat in
Sondag 30 in antw 81 van die
Kategismus genoem word. Eers
as ‘n mens so met homself kan
besigwees, kan hy ook die Nagmaal
vier. Maar dit alles kan ons
van ‘n kind nog nie vra nie.
‘n Kind moet hierin eers geduldig
opgevoed word. Hy moet stap vir
stap begelei en verder gehelp word
op die die pad waarop die HERE
hom by sy geboorte geplaas het.
Deur Pa en Ma by die huis, in
14 • Augustus 2012
hul gesprekke, hul voorlees uit die
Bybel, as hulle hul kind leer hoe
om te bid.
Verder deur die onderwysers by
die skool, deur hul Bybelonderrig,
maar ook deur die wyse waarop
hulle in al die ander vakke die
HERE en sy werk konkreet aanwys.
En ook deur die Sondagse preke
as die kind oud genoeg geword het
om saam te gaan kerk toe.
En dan ook deur die dominee
in die katkisasieklas. Veral ook
daar word baie konkreet daaraan
gewerk dat gedoopte kerkkinders
voortgehelp word op die pad na die
Nagmaalsviering.
Die drie hoofstukke van die Kategismus
is dieselfde as die drie
onderdele wat sowel in ons Nagmaalsformulier
as hier in antw 81
genoem word i. v. m. die selfbeproewing.
Immers, waaroor gaan
dit in die Kategismus?
“Ten eerste hoe groot
my sonde en ellende is.
Ten tweede hoe ek van al my
sonde en ellende verlos word.
Ten derde hoe ek God vir so ‘n verlossing
dankbaar moet wees.”
Al die katkisasiejare vorm die
voorbereiding op die Nagmaalsviering
wat moet kom.
Moeilike vrae soos: wat is sonde
presies? Waarvandaan kom die
sonde? Watter straf het God op
die sonde bepaal? Wie is Christus?
Waarom moes Hy God én
mens terselfdertyd wees? Hoé
moes Hy ons van die sonde verlos
en waarom alleen so? Hoe kry ek
deel aan Hom? word geduldig en
by herhaling bespreek.
Juis in die moeilike jare wat elke
kind moet deurmaak, die puberteitsjare,
waarin jy selfstandig
begin nadink, maar waarin daar
ook soveel vrae en twyfels jou
bestorm, veral vrae en twyfels
oor die HERE, oor die waarheid
van die Bybel, oor die sinvolheid
of sinloosheid van die lewe, oor die
toekoms van hierdie wêreld - juis
in dié jare is daar elke week die
hand van die predikant wat God
se kinders vashou of weer vasgryp
en verder neem op die pad met die
HERE.
Maar dan moét hierdie begeleiding
ook eendag uitloop in die
Nagmaalsviering. As jongmense
geleidelik die leeftyd bereik
waarop hulle ‘n selfstandige
lewe begin lei: hulle verlaat die
Hoër skool, kies ‘n studierigting
of begin werk, hulle gaan in ‘n
eie woonstelletjie bly, hulle open
hulle eie bankrekening, hulle
begin ’n verhouding, dan verwag
die HERE dat hulle nou ook m.b.t.
Hom ‘n selfstandige keuse maak.
As hulle in alle opsigte aktiewe
mense word, kan hulle in die verbond
met Hom nie passief bly nie.
Nou het die tyd aangebreek om sy
keuse vir jou ook met jou keuse vir
Hom te beantwoord en dit te wys
aan Sy tafel.
Nou moet dit duidelik word of Sy
liefde jou hart geraak en wederliefde
gewek het. So moet ons
ons kinders eers geduldig na die
hoogtepunt in die verbond van
God heenlei. Daardie hoogtepunt,
die eerste Nagmaalsviering na ‘n
jarelange voorbereiding, is egter
nie terselfdertyd ook die eindpunt
nie.
Voortaan moet dit nou van die een
hoogtepunt na die volgende een
gaan. Voortaan moet die lewe hom
beweeg van die een Nagmaal na
die ander. Daar mag nie ‘n stilstand
kom na die ontwikkeling
wat van die Doop na die Nagmaal
heengelei het nie. Want stilstand
word onvermydelik agteruitgang.
Daarom word ook belydende lidmate
nog telkens opgeroep om
hulleself op die volgende Nagmaal
voor te berei en hulleself opnuut te
beproef. Self te ondersoek.
Die les van die katkisasies mag
nooit meer verleer word nie.
Wat ons jong geleer het, daarmee
moet ons tot op ons ou dag besig
bly.
Ds FJ Bijzet
[Hierdie is ’n uittreksel en verwerking
van ’n preek oor Sondag 30
van 1990].

‘Gemeente-kommunikeerder’
Geliefde gemeente vol ‘kommunikeerders’,
Sedert 23 Junie vanjaar, toe die
eerste gebruiker van “Kommunikeerder”
in ons gemeente haar program
gelaai het, het die gebruik
daagliks toegeneem tot 99 mense
(tans kom daar daagliks ongeveer
2 mense per dag by). Volgens ons
adresboekie bestaan ons gemeente
uit 500 mense insluitende dooplidmate.
Aangesien die meeste baie
jong lidmate nog nie rekenaars het
die, en ‘n deel van ons gemeente
so senior is dat hulle ook nie hulleself
in die wêreld van rekenaars
wil begewe nie, moet ‘n mens aanvaar
dat daar wel heelwat minder
gebruikers as 500 gaan registreer.
My inligting wys dat ons
327 belydende lede het en baie
gesinne gebruik saam een rekenaar.
Daar is dus defi nitief nog
ruimte vir groei.
Vir dié van u wat nog nie weet
waaroor dit gaan nie: Kommunikeerder
is ‘n rekenaarprogrammetjie
waarmee die gemeente daagliks
ingelig kan bly oor gebeure
in ons gemeente. Die opdatering
van inligting gebeur outomaties
en bring aan u die nuutste nuus
en gebeure op ons kerk-kalender.
Dit bevat ook ‘n foto-album, ‘n lys
met kontakte en ‘n verskeidenheid
bruikbare bronne (soos webwerwe
en dokumente).
Die Begin
Dit het alles begin met ‘n brief en
‘n aantal CD’s wat in 100 poshokkies
by die kerk geplaas is. Die
ontvangers van die CD’s is gevra
om die program op hulle rekenaars
te laai en dan terug te bring kerk
toe, en in die boks in die narteks
neer te sit. Die CD’s wat terug
ontvang is, is dan verder versprei
na meer mense.
Terselfdertyd is daar ook e-mails
uitgestuur na die meeste gemeentelede,
met ‘n skakel (link) na ‘n
plek op die internet vanwaar enige
gemeentelid, wat nie ‘n CD gekry
het nie, die program kan afl aai.
Enige een van die twee metodes
is aanvaarbaar – dit het dieselfde
uitkoms. Vir dié van u wat dus
nog nie ‘n CD of brief gekry het
nie, laai sommer nou die programmetjie
af deur middel van die volgende
skakel:
http://www.d6technology.com/
downloads.php?key=0d747bd0e26c-99c0-b9f5-358143822a3b
Die laai van die program is baie
vinnig en gebruik min data.
U kan die program laai op soveel
rekenaars as wat u wil – bv. by die
werk, tuis of beide en vir u gade.
Altyd opgedateer
Nuus en relevante inligting sal
gereeld opgedateer word deur Mia
in die kerkkantoor, die skribaat en
ander bydraende gemeentelede. U
Kommunikeerder sal outomaties
opdateer wanneer nuwe inligting
toegevoeg word. Daar is niks verder
wat u hoef te doen nie. Kommunikeerder
sal elke dag as u
die rekenaar aanskakel verskyn
(‘pop-up’), sodat u ook deur die
week op hoogte bly met wat in
ons gemeente gebeur en nie net
Sondae as u kerk toe kom in die
Wandelgang nie.
Kry net daardie inligting
wat u verlang
U kan self kies watter inligting
u wil ontvang en wat nie. Kliek
net op die “Verpersoonlik” strokie
(tab) en kies daardie onderwerpe
van die lys wat verskaf word.
Kies eerder aanvanklik so veel as
moontlik: u kan dan later sekere
onderwerpe afskakel as u bemerk
dis nie vir u van belang nie.
Advertensies
In die spasie onderaan die Kommunikeerder
kan u ‘n advertensie
laat plaas. Winste uit advertensies
gaan na die EBKK. Die
eerste 10 adverteerders wat ‘n
spasie neem kry voorkeur. Elke
advertensie sal vir 20 sekondes
op ‘n slag verskyn en dan gevolg
word deur die ander 9. Dit sal die
hele maand bly ‘hardloop’ en sal
potensieel gesien word deur almal
wat die Kommunikeerder op hulle
rekenaars gelaai het m.a.w. ons
hele gemeente. Skakel vir Lydia
van der Kooy by 084 222 8893 om
u advertensie te bespreek. Interessante
stukkie statistiek: toe ek
hierdie brief skryf het die Sportron
Advertensie reeds 92 023
keer gewys en die Aros Opedag
advertensie reeds 102 455 keer.
Bydraers van inligting
Aanvanklik word inligting deur
die kerkkantoor, die skribaat en
myself geplaas. As u na die lysie
“Verpersoonlik” gaan kyk, sal u ‘n
verskeidenheid onderwerpe, verenigings,
kommissies en groepe
sien. Die idee is dat elkeen van
daardie groepe se voorsitters
bydraers van inligting sal word.
Daarvoor sal hulle ‘n “administrasie”
programmetjie met ‘n kodewoord
en ‘login’ ontvang, saam
met ‘n bietjie opleiding om hulle
touwys te maak. As u so ‘n persoon
is, kontak myself (Andries
van Renssen) sodat ek u so gou
moontlik kan inskakel. Op hierdie
stadium het ons 18 bydraers
en ons wil dit graag vermeerder,
dus: meld uself aan asseblief!
Kommunikeerder is vir
almal
Laastens, neem asseblief kennis
dat ‘kommunikeerder’ nie ‘n amptelike
kerkraad-mondstuk is nie:
dit is vir u almal om te gebruik
en om mekaar op hoogte te help
hou van wat daar in ons gemeente
gebeur. In die laaste maand het
ons al verskeie versoeke ontvang
om nuwe ‘kanale’ by te voeg en
idees van hoe ons die gebruik kan
verbeter. Ek moedig u aan om
deel te neem.
Met broedergroete,
Andries van Renssen
Augustus 2012 • 15

GKSA – NUUS
Verslag van Kuratore - Potchefstroom
1. REGISTRATEUR
Mev Antoinett Moerdyk se dubbelle
vrag as Registrateur van die
Teologiese Skool Potchefstroom en
ook die Administratiewe Bestuurder
van die Fakulteit Teologie
het die afgelope paar jaar so in
omvang gegroei, dat dit duidelik
geword het dat sy die twee take
nie langer saam kon verrig nie.
Albei poste regverdig ‘n voltydse
aanstelling. Daar is besluit om die
twee poste van mekaar te skei.
Mev Moerdyk sal in die vervolg
die Administratiewe Bestuurderpos
beklee. Die Kuratore het groot
dank uitgespreek vir mev Moerdyk
se getroue, onbaatsugtige en
voortrefl ike dienswerk oor die tydperk
2005-2012.
Mev Ami du Toit, wat vroeër reeds
as Registrateur TSP gedien het, is
aangestel vanaf 1 Julie 2012.
2. STUDENTE
Daar is tans ‘n totaal van 62 kandidaatstudente
by die Teologiese
Skool waarvan 9 eerstejaars is.
Die volgende broers sal DV na verwerwing
van die kandidaatsertifi -
kaat aan die einde van 2012 aanmeld
by Streeksinodes of Klassisse
vir beroepbaarstelling: RJ
(Rynhardt) Pretorius, JJ (Jaco)
Schutte, CC (Chaka) Mathundela
CC, MJ (Thys) Lourens, DFC
(Dirk) Kruger en N (Nobington)
Murambadoro.
3. KANDIDAATSERTIFI-
KATE
Kandidaatsertifi kate is tydens die
Junie-Kuratorevergadering aan
brs GJJ (Giepie) van der Merwe,
SJB (Hannes) Lee en JFK (Frikkie)
Mulder oorhandig na die suksesvolle
afhandeling van al die
akademiese vereistes om predikante
in die GKSA te kan wees.
Ons bid hulle die seën van die
Here toe in die spoedige beroeping
en diens in die kerke.
16 • Augustus 2012
4. KERKGESKIEDENIS-
TOER
Die jaarlikse kerkgeskiedenistoer
met die fi nalejaarstudente
het vanaf 29 Maart tot 2 April
onder leiding van prof Rikus Fick
plaasgevind. Danksy ‘n borg is die
toer hierdie jaar uitgebrei om ook
Strydenburg in te sluit. Hulle het
die aand van 29 Maart by prof
Piet van der Schyff oornag. As
historikus het hy ook ‘n hele aantal
interessante gesprekke met
die studente gehad. Die volgende
kerke is daarna besoek: Reddersburg,
Steynsburg, Venterstad
en Burgersdorp, asook die plaas
Roosterhoek en die Burgersdorpse
museum. Die eienaar van
die plaas Roosterhoek, br Harm
Marx, het tydens ons besoek aan
ons ‘n maalklip geskenk wat in die
fondasie van die gebou waarin die
lidmate byeen gekom het vir die
stigting van die Gereformeerde
Kerk Burgersdorp was. Die maalklip
sal eersdaags in die kerkmuseum
opgeneem word. Op al die
verskillende plekke het lede van
die plaaslike gemeentes gesorg vir
die nodige inligting en traktering.
Die studente was die hele tyd tuis
op die plaas Vaaljasfontein naby
Venterstad en het so iets ervaar
van die streek waar die wortels
van die Gereformeerde Kerke in
die Vrystaat en Oos-Kaap lê. Daar
is getuienis dat die studente dit as
verrykend ervaar het en dat dit
baie bygedra het tot hulle kerkhistoriese
bewussyn.
5. EVANGELISASIE
PRAKTIES
Verslag is gedoen van die werk
wat die studente onder leiding
van CRUMA (Centre for Reformed
Urban Ministry in Africa)
gedoen het. Verskeie persone het
leiding gegee tydens die prakties,
naamlik drr Flip Buys, Brian de
Vries (NETS prinsipaal), Naas
Ferreira, di Griffel van Wyk,
Aaron Muswubi en prof Derrick
Mashau. Die doel van die program
was om die studente soveel
moont lik praktiese blootstelling
aan `n missionale bediening te
gee. Studente kon deur middel
van ver skeie aktiwiteite eerstehands
sien watter uitdagings aan
`n kerkplanter gestel word en hoe
dringend die nood van verarmde
en ontredderde mense in die stedelike
gebiede is.
6. MATERIËLE
NOOD VAN
KANDIDAATSTUDENTE
Daar is nege studente wat nie
genoegsame fi nansiële hulp uit die
teologiese studente beursfonds kon
kry nie. Hierdie studente se familie
en tuisgemeentes is nie in staat
om hulle fi nansieel te ondersteun
nie. Die maksimum bedrag wat
in beurse vir eerstejaars studente
toegeken kan word, is R10,000 per
jaar. Daarna word beurse volgens
meriete toegeken. Daar is reeds
aan die kerkverband inligting
deurgegee oor die besondere nood
van die studente. Groot dank word
oorgedra aan gemeentes en individue
wat reeds mildelik bygedra
het. Nie-bederfbare voedsel
en toiletware word aangekoop en
weekliks aan studente uitgedeel.
Sommige gemeentes het studente
“aangeneem” en versorg hulle
maandeliks. Daardie studente
besoek van tyd tot tyd die gemeentes,
wanneer bepaalde dienswerk
gedoen kan word. Daar is steeds
‘n groot behoefte in hierdie opsig
en gemeentes word aangemoedig
om studente “aan te neem”.

Studente word ook aangemoedig
om self te probeer voorsien
in hulle behoeftes deur vakansiewerk.
Hulle word ook gelei om
te probeer bespaar op hulle uitgawes.
Briewe word maandeliks
na gemeentes in die kerkverband
uitgestuur om te herinner aan die
spesiale kollektes wat opgeneem
moet word. Vanweë die dringende
behoefte aan versorging word ‘n
ernstige beroep gedoen dat positief
op die reëling van ‘n spesiale
kollekte gereageer sal word.
Die Senaat van die Teologiese
Skool het ‘n ernstige voorneme
en voel geroepe om betrokke te
wees in die voor siening van die
fi nansiële nood van hierdie kandidaatstudente
en het ‘n versorgingskommissie
benoem om die
saak te onder soek. Lede van die
senaat kon voorstelle of gedagtes
in die verband, skriftelik aan die
kommissie deurgee. Gemeentes
is geïdentifi seer wat deur middel
van onder andere ‘n telefoonoproep
veldtog gekontak kan word,
of deur professore hieroor ingelig
kan word wanneer hulle daar
optree.
Dienaar soos Christus (2)
In die eerste gedeelte van hierdie
artikel wat geplaas is in die Mei/
Junie 2012 uitgawe van Kerk en
Woord het ons gekyk na die plek
van die diaken in die gemeente.
Ons het gesien dat:
- Christus aan ons onbaatsugtige
liefde gee
- sodat ons kan dien,
- sodat die onbaatsugtige liefde
van Christus op hierdie wyse
openbaar kan word,
- sodat niemand om een of
ander rede van die geloofsgemeenskap
vervreem raak nie
en
- sodat God daardeur verheerlik
kan word.
Soos Christus, so behoort die hele
gemeente mekaar in onbaatsug-
7. BTH-GRAAD IN
KINDER- EN JEUGWERK
Die Fakulteit Teologie is tans
besig met die samestelling van ‘n
kurrikulum vir ‘n BTh-graad in
kinder- en jeugwerk met die oog
op implementering vanaf 2014.
Hierdie graad sal jeugwerkers wat
in gemeentes, skole, besighede en
by maatskaplike rade in diens kan
tree, oplei. Die Kuratore word
versoek om te besin oor die toesighouding
oor die opleiding van
studente van die GKSA wat hierdie
kwalifi kasieprogram sal volg
en moontlik in gemeentes van die
GKSA gaan dien. Vanaf die kant
van die Fakulteit is daar groot
opgewondenheid oor die nuwe
kurrikulum vir ‘n BTh-graad in
Kinder- en Jeugwerk.
‘n Konferensie in jeugwerk word
deur die Fakulteit Teologie 26-
28 September 2012 aangebied.
Gemeentes word aangemoedig om
persone wat daarby belang het af
te vaardig.
tige liefde te dien. Hierdie diens
word gefasiliteer deur die diakens
in die gemeente.
In hierdie artikel kyk ons na hoe
die diakonie van Die Kandelaar
hul amp prakties probeer uitvoer.
Inligtingsboekie van die Gereformeerde
Kerk Die Kandelaar
2012
Op bladsy 5 en 6 van die Inligtingsboekie
van die Gereformeerde
Kerk Die Kandelaar 2012 vind u
die volgende opgesom:
- Die opdrag van die diakonie,
- bankbesonderhede vir skenkings
en
- kontakbesonderhede van die
diakens vir die onderskeie
wyke
8. VERKIESING VAN
REKTOR EN VISE-
REKTOR VIR 2013 - 2015
Aangesien die termyn van die
Rektor TSP, prof GJC Jordaan,
en die Vise-rektor TSP, prof RS
Letšosa, aan die einde van 2012
verstryk, het die Kuratorium ‘n
verkiesing vir die volgende termyn
gehou. Die werklading van
die Rektor TSP is van so ‘n gewig,
dat daar besluit is om twee Viserektore
TSP te verkies. Die saak
het verder organies na vore gekom
vanuit die ontwikkeling in die
bestuurstruktuur van die Teologiese
Skool. Prof GJC Jordaan is
herkies as Rektor TSP, en as Viserektore
is proff RS Letšosa en G
Breed verkies. Die Vise-rektore
TSP se verantwoordelikhede sal
enersyds fokus op studentesake,
andersyds op akademiese sake.
Ons wens die drie broers van harte
geluk en bid die Here se seën af op
hierdie dienswerk, wat in Januarie
2013 in aanvang neem.
GKSA Admin Buro - Potchefstroom
Op bladsy 5 staan die opdrag soos
volg:
Die opdrag van die diakonie is om
barmhartigheidsdiens te verrig
binne en buite die gemeente, en
sorg te dra dat die gemeente hulle
eenheid in Christus in daadwerklike
onderlinge liefde beoefen, en
dat die gelowiges aan almal goed
doen.
Maar verder ook dat nie een deur
armoede, eensaamheid, ouderdom,
siekte of om ander redes van die
geloofsgemeenskap vervreem raak
nie. Die diakonie moet daarom die
middele wat gegee word tot diens
van die wat in nood verkeer, sorgvuldig
beheer, met wysheid bestee
en met vertroosting uit die Skrif
uitdeel, soos dit vervat is in die
bevestigingsformulier.
Augustus 2012 • 17

Besoeke aan ledemate van die
Liggaam van Christus
Daar is tans 10 diakens wat ooreenkom
met die aantal wyke in die
gemeente. Elke diaken het dus ’n
wyk. Tans is dit die gewoonte dat
’n diaken ten minste een keer in
sy 3 jaar termyn elke besoekpunt
in sy wyk sal besoek. Die diakens
lewer rapport van besoeke by die
Diakonie vergaderings wat vir die
laaste Maandag van elke maand
gereël word.
Besoeke waar daar geen ooglopende
nood is nie:
Diakens behoort u ten minste
een maal per 3 jaar te besoek. U
kan ook self vra dat die diakens
u besoek sodat u meer betrokke
kan raak. Hierdie besoeke kan
formeel of informeel wees.
Die diakens se Huisbesoek Rapport
gee heelwat praktiese leiding
aan hoe besoeke ingekleur word.
Die volgende is ’n opsomming van
waarna onder andere navraag
gedoen word tydens ’n besoek:
- Wie was teenwoordig?
- Wat is die algemene welstand?
- Inskakeling by die kerk?
- Besondere behoeftes waarin
die gemeente kan voorsien?
- Besondere gawes waarvan
die gemeente gebruik kan
maak?
- Beplan ons soos verantwoordelike
lidmate ons medies,
pensioen en ander langtermyn
sake terwyl God ons die
gawes gee?
Die diakens herinner lidmate
daaraan dat hulle ledemate van
een Liggaam is en om as sodanig
op te tree.
Besoeke waar daar wel ooglopende
nood is:
Daar waar die diaken bewus is
van nood sal die diaken sodanig
betrokke raak dat die opdrag van
die diakonie ten volle in werking
tree.
Nood kan in die vorm van armoede,
eensaamheid, ouderdom, siekte of
ander redes voorkom. Die diaken
18 • Augustus 2012
kan bewus word van sodanige
nood vanuit ’n verskeidenheid van
bronne:
- Tydens ’n ouderlinge of diaken
besoek word die nood geïdentifi
seer.
- Die predikant of ander lidmate
bring die nood onder die
aandag van die diaken.
- Die lidmaat self vra die ouderlinge
en/of diakens om hulle
te besoek.
Afhangende van die tipe nood sal
die diaken in oorleg met die ander
diakens hulp aanbied, byvoorbeeld
deur materiële middele te voorsien
of te reël dat ander lidmate
op besoek kom sou die lidmaat dit
benodig.
Hulp is ’n diens wat deur ’n samewerking
tussen verskillende ledemate
van die Liggaam van Christus
aangebied word. Die predikant,
ouderlinge, diakens en ander
lidmate behoort almal op een of
ander wyse betrokke te raak sodat
die nood op die mees christelike
wyse opgelos of verlig word. Die
arm moet help waar die been sukkel;
die oog moet kyk waar die ore
nie meer kan/wil hoor nie.
In die lig van bogenoemde is dit
duidelik dat ’n lidmaat wat hulp
ontvang dus ook hulp kan gee. Die
arme kan die eensame bystaan en
andersom.
Algemene materiële stand binne
en buite die gemeente
Die Kandelaar gemeente is ’n
materieel geseënde gemeente. Die
diakonale kollektes sowel as skenkings
wat ontvang word voorsien
tans in al die nodigste behoeftes
en daar word gepoog om maandeliks
’n bedrag in die Diakonie
Voorsieningsfonds te plaas om
sodoende ’n buffer op te bou vir
tye waar die nood mag toeneem.
Daar is tans 6 vaste besoekpunte
wat hulp ontvang. Verder word
daar van tyd tot tyd ander besoekpunte
gehelp soos wat nodig blyk
te wees. Die diakonie verskaf ook
vaste hulp aan die Paul Kruger
Kinderhuis en Elandspoort Gere-
formeerde Gemeente. Verder word
daar van tyd tot tyd kollektes
gehou vir ander instellings, onder
andere die Transoranje Instituut
vir Blindes.
Ander initiatiewe
Die diakonie reël jaarliks ’n Senior
Lidmaat funksie (65 jaar en ouer).
Hierdie jaar sal die funksie op
Saterdag 8 September by die kerk
self plaasvind. Tydens die funksie
leer ons mekaar beter ken.
Die diakonie ondersteun ook die
werk van die Onderlinge Sorgvereniging
“Die Moot” deur die
vereniging aan lidmate bekend
te stel. Finansiële steun aan die
OSV word deur middel van kollektes
en skenkings gegee. Hierdie
vereniging bedien die hele
Mootgebied waarbinne die GK
Die Kandelaar geleë is. Lede en
hulle afhanklikes word, waar
moontlik, in hulle huis op maatskaplike
en mediese gebied met
raad en daad deur professionele
en vrywillige werkers bygestaan.
‘n Verskeidenheid van hulpmiddels
word ook gratis uitgeleen.
U kan gerus by hierdie inisiatief
betrokke raak deur lid te word, ‘n
maandelikse bydrae te gee en /of
vrywillige hulp te verleen. Indien
u meer besonderhede oor die werksaamhede
van die vereniging wil
hê kan u met suster Joke de Wind
kontak opneem.
Onbaatsugtige Liefde lei
tot Onbaatsugtige Hulp
Die nood in die wêreld is groot.
Geweldig groot.
Christus het na hierdie wêreld
gekom om ons sy onbaatsugtige
liefde te gee en te leer sodat God
daardeur verheerlik kan word.
As dissipels van Christus en ledemate
van Sy Liggaam kan ons nie
anders as om die onbaatsugtige
liefde te versprei deur onbaatsugtige
hulp.
Diakonie

KORTVERSLAG VAN DIE VERGADERING VAN DIE
KERKRAAD MET DIAKENS
Verslag van die vergadering van 21 Mei 2012
1. Opening en
verwelkoming
Die voorsitter, br Arend van de
Wetering, lees II Kronieke 20: 1-
30.
Die stryd is nie ons saak
nie, maar die saak van
God.
In hfst 20 lees ons van drie volke
wat teen Josafat optrek om te veg.
Die Moabiete, die Ammoniete en
die Meüniete, ‘n menigte wat te
groot was om te oorwin. Josafat
het bevrees geword en sy aangesig
daarop gerig om die HERE te
soek. Josafat beroep hom op die
God van die Verbond en op al God
se verbondsbeloftes. Toe die kinders
van Israel deur die woestyn
getrek het, het die HERE hulle
verbied om oorlog te maak teen die
kinders van Moab (nageslag van
Lot met sy oudste dogter) en teen
die kinders van Ammon (nageslag
van Lot met sy jongste dogter) en
teen die mense van die gebergte
Seir (ook genoem die Meüniete, dit
is die nageslag van Esau), want
die lande waarin hulle gewoon
het, het God aan hulle gegee met
‘n eed. Nou kom hierdie selfde
volke en val die uitverkore volk
van die HERE aan in die land wat
die HERE aan sy kinders beloof
het met ‘n eed. Onder hierdie
omstandighede en met ‘n oormag
wat teen Josafat opgestel is vra
hy hulp van God: “...ons oë is op
U.” Die HERE antwoord hierdie
gebed van die gelowige deur sy
Gees oor Jahasiël te laat kom met
die woorde: “Wees nie bevrees of
verskrik vanweë hierdie groot
menigte nie, want die stryd is
nie julle saak nie, maar die saak
van God.” Josafat gehoorsaam
al die voorskrifte van die HERE
nougeset in geloof. Die Leviete
uit die kinders van die Kehatiete
en die Koragiete het God met ‘n
groot stem geloof op die plek wat
die HERE beveel het. Hulle hef
die woorde van Psalm 136 aan:
“Loof die HERE, want sy goedertierenheid
is tot in ewigheid! ” Die
kinders van Ammon het deur die
werking van die HERE teen die
Moabiete gedraai en nadat hulle
dié verslaan het, het hulle teen
die nageslag van Esau gedraai
om dié te vernietig. Almal is in
die verwarring gedood – God se
oorwinning. ‘n Geweldige slag
met ‘n nog geweldiger buit wat
die volk nie eers in drie dae kon
bymekaar maak nie. Al singende
uit Psalm 136 met harpe, siters
en trompette trek hulle terug na
Jesusalem, na die huis van die
HERE. God bevestig sy verbond
as die skrik van die HERE oor al
die koninkryke kom omdat Hy die
God van Israel is wat vir sy volk
gestry het.
Die gedeelte sluit af met die mooi
woorde: “Verder het die konin kryk
van Josafat gerus, en sy God
het hom rondom rus verskaf.”
Soos die rus op die sewende dag
na God se werk die Sjalom of
vrede oor God se volk. Hier sien
ons ‘n duidelike lyn uit die Skrif
wat ons ook moet volg: Josafat
het God gesoek. Josafat laat die
volk terugkeer tot die vrees van
die HERE. Josafat beroep hom op
die God van die verbond. Josafat
sê: “...ons oë is op U gerig.” Die
stryd is nie ons saak nie, maar
die saak van God. Die volk lofsing
tot eer van God met psalms
en musiekinstrumente. Daar is
ewige rus vir die gehoorsame wat
in die vrees van die HERE lewe.
Ons moet ook vertrou op God in
alles wat ons doen en altyd daarvan
bewus wees dat die stryd
hier op aarde nie ons stryd is nie,
maar God se saak. Ook wat die
ewige rus betref soos in die profesie
van Jes 40: 9-11 “Kyk, die
Here HERE sal kom as ‘n Sterke,
en sy arm sal heers; kyk, sy loon
is by Hom, en sy beloning is voor
sy aangesig.”
Ons is hier besig met God se werk,
in God se Koninkryk tot in ewigheid.
Ook die stryd teen die duiwel,
die sonde en die dood, het
ons Here Jesus Christus gestry
en oorwin soos geprofeteer in Jes
40.
Die vergadering sing Psalm 136:
1, 11 & 20 waarna die voorsitter
die vergadering voorgaan in gebed
en almal verwelkom.
2. Goedkeuring van die
notule van 16 April 2012
Na aantekening van verskonings
word die agenda vasgestel en die
notules goedgekeur.
3. Sake uit die notule
wat nie onder ‘n ander
agenda punt val nie
3.1. Terugvoer oor ‘Communicator’:
brs Andries van Renssen
en André Venter.
Br Andries lig die vergadering
kortliks in oor dié rekenaarprogram.‘Communicator’
sal nie die plek van ‘In
die Wandelgang’ inneem nie.
Die KvB en die EBKK is baie
ingenome met die moontlikhede
wat die program bied.
Kostes kan gedek word deur
advertensies daarop te laat
plaas. Die program sal deur
‘n kommissie in samewerking
met die Kerkkantoor geadministreer
word.
Besluit: Aankoop en gebruik
van die pakket is goedgekeur
vir 1 jaar, waarna die besluit
hersien word.
4. Rapporte
4.1. Diakonie
4.1.1. G e r e d i g e e r d e
notule van die diakonievergadering
26 Maart 2012.
Augustus 2012 • 19

Daar is met dank kennis
geneem van die notule en die
Diakonie word sterkte toegewens
met hulle werk. ‘n
Opmerking word gemaak oor
die bywoning volgens die punt
presensie op die notule, om die
diakens op te skerp.
4.2. Bedieningskommissie -
Tweede predikant
Die voorsitter hou die rapport
van die Bedieningskommissie
aan die vergadering voor,
waarna hy dit oopstel vir
bespreking.
Bespreking: Die rapport
word met dank aanvaar. Die
kerkraad sien af van die sogenaamde
profi ele: Gemeenteprofi
el en Predikantsprofi el.
Die kommissie moet die saak
van grondbeginsels af beredeneer.
Die Skrif, belydenisgeskrifte,
formuliere en kerkorde
vorm hierdie basis. Dit
geld vir die gemeente wat biddend
beroep sowel vir die predikant
wat biddend oorweeg
en opvolg. Die gemeente moet
in die hele proses die oë op die
Here gerig hou en nie die werk
van die Heilige Gees vooruitloop
of in die wiele ry nie.
Besluite:
Die bewoording van punt 1
word gewysig sodat dit die
oorsprong van die beroepingsproses
korrek weergee, nl. dat
die kerkraad advies van Prof
du Plooy gekry het om weens
die bedieningsnood van die
gemeente voort te gaan met
die beroeping van ‘n tweede
predikant.
• ‘n Addisionele punt word
bygevoeg wat geleentheid gee
dat die kerkraad eers ‘n kortlys
kan saamstel vir verdere
beoordeling voordat die kerkraad
oorgaan tot die stel van
‘n tweetal;
• Die kommissie voeg riglyne
by vanuit die Skrif om die
gemeente toe te rus om
geskikte broeders voor te stel
vir beroeping as predikant vir
die gemeente;
20 • Augustus 2012
• Die rapport - soos gewysig -
word op Sondag 10 Junie aan
die gemeente uitgedeel ter
begeleiding;
• Die kerkraad roep die
gemeente op vir ‘n gemeentevergadering
op Maandag 11
Junie. Die kerkraad sal dan
terugvoer gee oor die hantering
van die saak teen ds
Momberg asook verdere toeligting
en bespreking oor die
beroeping van ‘n tweede predikant;
• Die kerkraad vra die gemeente
vir name wat die skriba skriftelik
moet bereik op of voor
Sondag 24 Junie 2012;
• Die skriba plaas die groslys
op die kerkraadsagenda van
23 Julie 2012; en
• Die kerkraad stel ‘n kommissie
aan om die konsepberoepbrief
en aanhangsel gereed te kry
vir die breëkerkraadsvergadering
van 23 Julie 2012. Brs
Eddie Boersema, Jan Lamberts
en Willem Heus sal die
bedieningskommissie bystaan
in die opstel van konsepdokumentasie.
Werklike getalle en
inligting kan eers gefi naliseer
word na konsultasie met die
broeder wat beroep word. Die
konsulent moet ook by hierdie
belangrike saak betrek
word.
5. Korrespondensie
ontvang
5.1. Agenda: Klassis Noord van
die VGK
‘n Uitnodiging om die Klassis
Noord van die VGK by te
woon is ontvang en verwys na
die kerkraadskommissie “Vyf
punt gesprekgroep”. Die broeders
het verskoning aangeteken
en nie die klassis bygewoon
nie.
5.2. Vyf punt gesprekgroep: Kerke
erken mekaar as ware kerke
in Christus.
Bespreking volg: Die Kerkraad
het reeds skriftelik bevestig
dat ons die ander gemeentes
ook as ware kerke aanvaar.
Dit is ook reeds voorheen van
hulle kant gedoen. Daar is
nog persoonlike sake wat aandag
moet kry. Die kommissie
neem kennis hiervan en
sal dit buite die vergadering
hanteer.
5.3. Instituut vir Blindes: Nuusbrief
en aansoek om fi nansiele
steun.
Besluit: Verwys na die Bondelkommissie.
5.4. GKSA Predikante Pensioenfonds:
Beleggingskeuse
Besluit: Verwys na die Traktement
kommissie vir bespreking
met ds. Momberg.
5.5. Deputate: Opbou en uitbou,
Pta Streeksinode – uitnodiging
21 Julie 2012.
Besluit: Die uitnodiging sal
aan die gemeente deurgegee
word – kennisgewingbord.
5.6. Admin Buro GKSA: Dringende
oproep – voedselbank
Teologiese studente.
Besluit: Die Diakonie moet
die oproep bespreek en terugvoer
gee op die volgende Breë
Kerkraadsvergadering.
5.7. GK Rooiwal: Bedieningsooreenkoms.
Na aanleiding van die gesprek
tussen brs André Venter en
Freddie Bakker met die GK
Rooiwal is dit duidelik dat
daar steeds geldelike nood in
die gemeente is. Besluit: Dat
ons eers volstaan by 15 preekgeleenthede
per jaar. Die KvB
sal gevra word om insette te
lewer oor fi nansies t.o.v. hierdie
saak. Brs André Venter
en Freddie Bakker sal dit
met die KvB opneem. Nadat
advies ontvang en bespreek
is sal ‘n skrywe aan die GK
Rooiwal uitgaan. Indien ons
‘n predikant beroep sal die
hele ooreenkoms weer heroorweeg
moet word.
5.8. EBKK: Ooreenkoms br Alwyn
Bezuidenhout.

Besluit: ‘n Kommissie
bestaande uit oudle Jan de
Wind en Wim Anholts sal
die ooreenkoms bestudeer en
terugvoer gee op die volgende
Kerkraadsvergadering.
5.9. Br V d’Assonville: Deputate
Eenheid in Verskeidenheid
– Vrou in die Amp vrae.
Aangesien die Acta van die
afgelope sinode nog nie ontvang
is, en die besluite nog
nie geratifi seer is, kan die
Kerkraad nie nou ‘n uitspraak
lewer nie.
Besluit: Die skriba sal dit so
aan die Deputate oordra.
5.10.Kennisgewing: Klassis Pretoria
Suidwes het op sy vergadering
van 7 Mei 2012
saam met deputate vanweë
Streeksinode Pretoria, gevolg
Gebore:
Op 24 Julie, Maryke, dogter van
br Gerben en sr Anneke van de
Wetering.
Gedoop:
Op 3 Junie, Carlie, dogter van
br Wieger en sr Petra van der
Veen.
Met attestaat ingekom:
Op 1 Julie, br Johann Engelbrecht
(F, 211) vanaf die Gereformeerde
Kerk Cachet.
Op 22 Julie, sr Elene Kruger (G,
214) vanaf die Gereformeerde
Kerk Oos-Moot.
gegee aan die versoek van Dr
NJ Gronüm om oor te gaan
tot ‘n ander staat van die lewe
volgens Artikel 12 Kerkorde.
Dr Gronüm is tans betrokke
as navorser Dept Missiologie
Teologiese Skool Universiteit
Pretoria. Die klassis dra hom
en sy gesin aan die genadesorg
van die Hemelse Vader
op.
Besluit: Die Kerkraad neem
met droefheid kennis.
5.11.Kennisgewing aan al die
kerke: 9 Mei 2012, In sake
skorsing Ds.H.L.J. Momberg.
Besluit: Die Kerkraad neem met
droefheid kennis.
5.12.Huweliksbevestiging br
Johan Boersema en sr Elske
van de Wetering
Kerklike Stand - Junie en Julie 2012
Met attestaat vertrek:
Op 8 Julie, sr Janie Momberg
na die Gereformeerde Kerk Daspoort.
Reisattes aangevra:
Op 17 Junie, sr Gerie Nieuwenhuis,
na Amerika en Kanada.
Op 29 Julie, br Albert en sr Lies
Willering na Nederland.
Besluit: Die Kerkraad neem dankbaar
kennis van die skrywe.
6. Korrespondensie uit:
6.1. Skrywe aan br Victor
d’Assonville: Deputate Eenheid
in Verskeidenheid
Reeds bespreek onder punt
8.9.
6.2. Br Rob van der Kooy en kommissielede
insake Saal vir die
kerk.
7. Broederlike vermaan (Art
81 KO, Sensura Fraterna et
Morum)
Geen.
8. Afsluiting – br André Venter
doen ‘n gebed waarna die
voorsitter die vergadering
sluit.
Met Reisattes
teruggekeer:
Op 22 Julie, br Dave en sr Tiny
Wilcocks vanuit Duitsland.
Op 29 Julie, sr Gerie Nieuwenhuis
vanuit Amerika en
Kanada.
Getroud:
Op 14 Julie, br Johan Boersema
en sr Elske van de Wetering.
Augustus 2012 • 21

Die oorlog wat nie ’n oorlog was nie
“If the Boers did not at once lay
down their arms, they should
be exterminated wherever they
fell into our power” – Londonse
dagblad, Daily Gazette, Oktober
1900, na groot oorwinnings
deur generaal De Wet. Toe begin
moordkampe. Boerderye met kos
word vernietig. Verskroeide aarde.
Kerke word afgebrand.
Dit is nie ’n koerantjoernalis wat
met hierdie opskrif die aandag wil
trek nie, maar dit is ’n historiese
feit dat die Anglo-Boereoorlog
aldus beskryf is: Dis geen oorlog
nie! En let wel, dit was ’n Engelsman
self, die leier van die Britse
Opposisie in hulle parlement wat
openlik verklaar het: “Ons oorlog
in Suid-Afrika is barbarisme!”. Dit
was op die 14de Junie 1901 wat
sir Harry Campbell-Bannerman
uitdagend uitgeroep het: “When
is a war not a war?” Hierop was
sy duidelike antwoord volgens die
stem van sy gewete: “When it is
carried out by methods of barbarism”
(SB Spies, Methods of Barbarism,
p. 9).
Groot-Brittanje kon die
oorlog nie op die slagveld
wen nie
Dit is ’n onomstootlike feit wat
vandag selfs deur Engelse historici
erken word: Op die militêre
slagveld was Groot-Brittanje met
sy oormag van 10 teen 1 soldate
en oorweldigende wapentuig en
swawel-gif van die Howitzerkanonne
(liddiet-bomme, bv.
by Magersfontein), nie in staat
om die Boere te oorwin nie. Die
grootste en beroemdste Engelse
generaals soos Roberts of Kandahar
(Afganistan), Kitchener of
Khartoem (Sudan) en Methuen
het telkens in die stof gebyt teen
die strategie van manne soos De
Wet en De la Rey. Na generaal
De Wet se ongeloofl ike oortog
en oorwinning by die Magaliesberge
op 18 Augustus 1900, was
22 • Augustus 2012
– Herdenking van die Anglo-Boereoorlog. 110 jaar gelede –
lord Roberts, die hoofgeneraal,
so moedeloos dat hy sinies uitgeroep
het: “It is only a waste of
men and power wandering about
the bush after an enemy who will
never be captured” (L. Scholltz,
Generaal De Wet as Veldheer, p.
165). Hierop het Roberts sy tasse
gepak en na Engeland teruggekeer.
Op 7 Maart 1902, het
generaal De la Rey die Engelse
oormag van Methuen so verpletterend
by Tweebosch (digby die
dorp Coligny) verslaan, dat hulle
hom as ’n gewonde gevang het.
Die skok was so groot vir generaal
Kitchener dat hy fl ou ineengestort
het en vir drie dae op sy bed in
afsondering gelê het en op ’n eetstaking
gegaan het (PG Cloete,
The Anglo-Boer War, p. 310). Op
28 Desember 1901 is Kitchener so
platgeslaan deur De Wet se verpletterende
oorwinning oor die
Engelse by die slag van Groenkop,
te noorde van die dorp Kestell,
dat hy in paniek na Londen telegrafeer:
“As long as De Wet is out
I can see no end of the war. If we
can only manage to catch him,
I believe all others are heartily
sick of it” (PG Cloete, The Anglo-
Boer War, p. 287). En so het die
Engelse die “methods of barbarism”
nog erger gemaak totdat die
Boere geen keuse meer gehad het
nie, as om oor te gee.
Enkele skokkende feite
en statistieke oor die
barbaarse oorlog
1. Teenoor die 7 865 Boere-krygers
(op die slagveld en in
krygsgevange-kampe) wat
gesterf het (Ensiklopedie vd
Wêreld, deel 1, p. 398b), het
ten minste 34 000 vroue en
kinders in ’n korter tyd in 58
konsentrasiekampe gesterf en
is op plase vermoor (Rapport,
20 Mei, p. 12). Waar in die
wêreld was daar ooit so ’n oorlog?
7 000 soldate sneuwel op
die slagveld – 34 000 weerlose
vroue en kinders word gedood;
byna 5 keer soveel!
2. 65 000 plaaswonings en
buitegeboue is verbrand en
alle boerderye verwoes (T
Packanham, The Boer War,
p. 537). In die dorp Vryheid
is die Gereformeerde Kerk se
kerkgebou afgebreek om ’n
Engelse fort te bou (Eerste
notule van die kerkraad in
1903). Baie kerke en pastorieë
is eenvoudig afgebrand; van
die Gereformeerde Kerke bv.
Ventersburg, Petrusburg en
Lindley en van die NG Kerk
baie meer. President Kruger
se predikant hier in Pretoria,
ds. Petrus Postma, is tronk
toe gestuur en later na Indië
verban.
3. In die Vrystaat alleen is 7 miljoen
skape van kant gemaak
sodat die mense wat oorgebly
het, geen kos kon kry nie (SB
Spies, Methods of Barbarism,
foto nr. 29). Lord Roberts,
opperbevelvoerder van die
Engelse, se goddelose proklamasie
op 18 November 1900
was soos volg: “All cattle and
food stuffs are to be removed
from all farms, if that is to
be found impossible, they are
to be destroyed!” (PG Cloete,
The Anglo-Boer War, p. 199).
So is feitlik alle vee met bajonette
en Lee Metfords uitgedelg.
4. In 1902 het die Engelse in
Transvaal alleen, 50 488
(in die Vrystaat minstens
20 000) van die inheemse
bevolking (swartmense) met
Lee Metford-gewere teen die
Boere bewapen en het daardeur
die euwel “rassisme”
in Suid-Afrika geplant (SB
Spies, Methods of Barbarism,
p. 279). Die Boeremag wat oorgebly
het was skaars 4 000!
Dit was nog nie die ergste

nie. Die barbaarse lied “Skiet
die Boer”, is doelbewus deur
die Engelse geskep; vergelyk
die metode van majoor Porter
van Heilbron wat 5/- (vyf sjielings)
per kop aan elke swartman
betaal het vir elke Boer
wat hulle vermoor. Daarvoor
het Porter ’n “Log book” aangehou
(vgl. my boek Op die
bodem van die Vaaldam,
p. 79. So is my moeder se neef,
Phillip Roets, as ’n magtelose
gewonde, op die plaas Benadesbank
vermoor). Vergelyk
ook verder (slegs één voorbeeld)
van die bloedbaddens
wat die Australiese troepe,
die sogenaamde Bushveld
Carbineers in Noord-Transvaal
aangerig het op bevel
van “Skiet die Boer”: Agt
krygsgevangenes is op 23
Augustus 1901 na ’n geveg
summier doodgeskiet. Nog
nie tevrede nie, het hierdie
Australiërs op dieselfde dag
die prediker van die Evangelie,
eerw. CA Daniel Heese
(sendeling), vermoor omdat
hy ooggetuie van die dood
van die krygsgevangenes
was. Die aanvoerders van
hierdie gruweldade – laat
ons maar die name noem – ,
was majoor RW Lenehan en
die luitenante HH Morant,
A Picton, PJ Hancock en GR
Witton. Hierdie offi siere is
op 16 Januarie 1902 op Pietersburg
deur ’n krygsraad
aan moord skuldig bevind (J
Ploeger, Die Lotgevalle van
die Burgerlike Bevolking
gedurende die ABO, pp. 30-
33; PG Cloete, op. cit. p. 294).
Baie ironies: Nog onlangs
(2010) was daar ’n beweging
in Australië, gesteun deur
hulle regering om die bogenoemde
offi siere se name in
ere te herstel! Die Privy Council
in Londen het dit egter
afgwys. Hoe kan ’n koelbloedige
moordenaar weer ’n held
word, ’n sogenaamde “vryheidsvegter”?
Krygsgevangenes as
“swear nots” (Afrikaans,
swernoot) gebrandmerk
Ag ja, hoe bitter swaar was die
lyding van die duisende krygsgevangenes
op die verre eilande van
St Helena, die Bermudas, Ceylon
(Sri Lanka) en in Indië. Onder
hulle was talle ou manne van 80
en meer wat nooit geveg het nie en
klein kinders van ses jaar wat eenvoudig
sommer uit hulle wonings
verwyder is (vgl. E Wessels, Bannelinge
in die verlede, 2010). Baie
van hierdie bejaardes en kinders
se grafte lê vandag nog verstrooi
in die verte. Toe van hulle nie die
eed van getrouheid aan koning
George V (na die dood van Victoria)
van die Empire wou afl ê nie,
word hulle buitengewoon gestraf:
As die oorlog verby is, word hulle
nie toegelaat om huis-toe te gaan
nie, maar bly as gevangenes aan
(my oupa was een – VE d’A). En
toe het die Engelse hulle uitgeskel
as “swear nots”. In die Afrikaanse
taal het die woord swernoot ontstaan,
iemand wat ’n skobbejak
is.
Kitchener se plan van
uitdelging: Verban die
Afrikaanse volk na die
Fidji-eilande!
Toe die magtige Britse militêre
masjien (destyds die sterkste op
aarde) in 1901 nog nie die Boere
van Transvaal en Vrystaat kon
verslaan nie, het lord Kitchener
met ’n nuwe diaboliese plan gekom.
Afgesien van die oorlog teen vroue
en kinders waarvan toe alreeds 20
000 in agtien maande se tyd in 58
konsentrasiekampe afgemaai is,
skryf die militêre aanvoerder aan
sy minister van oorlog, sir John
Brodrick, op 22 Junie 1901:
“Verban die hele Boerevolk na
die Fidji-eilande, ‘or get some
foreign power to take them, such
as France to populate Madagascar.
Send all the prisoners of war
there and let their families join
them…’” (Spies, op. cit. p. 235).
Hierdie plan van generaal Kitchener,
opperbevelvoerder van die
Britse militêre magte, was naas
die volksmoord van vroue en kinders,
uiters wreed. En na die verwoesting
van al die plase, landerye
en veestapels sodat die Boere nie
kos het nie, was dit só duiwels,
só barbaars dat ’n mens dit nie
onder woorde kan bring nie. In die
wêreldgeskiedenis staan dit aangeteken
as een van die wreedste
misdade van ’n wêreldryk teenoor
’n klein volkie wat hulle nie militêr
na twee jaar kon oorwin nie. Niemand
anders as die bekende generaal
JC Smuts skryf in 1901 van
hierdie goddelose plan “dat die
vyand nog verder sal gaan en ons
vroue en kinders oorsee sal vervoer
om daar soos kraaie te sterf, soos
ons burgers in Ceylon…”(Spies, op.
cit., p. 235).
Die Engelse militêre
owerheid het die
Afrikaners as “uncivilised
savages” beskou
Wat was die redes vir die ongebreidelde
haat, smaad en uitdelgingswraak
teenoor die enigste
Christelike volk in die groot
kontinent van Afrika? Hoe is dit
moontlik dat ’n gekerstende volk
van Europa wat spog met hulle
“christelike godsdiens” en majestueuse
katedrale en “English
Fairplay” die grootste, barbaarse
geweld teen die klein Boerevolk
laat losbars het? Onder verskeie
redes is daar veral twee:
1. Die onheilige ideologie
van die imperialisme. Van
koningin Victoria tot by die
Engelse Tommie met sy Lee
Metford-geweer, het hierdie
bose lewensbeskouing
die Engelse volk in die 19de
eeu só erg meegesleep dat dit
vir hulle ’n religieuse passie
geword het “for God, Queen
and Country”, soos dit bv.
oral in hulle katedrale staan.
“Brittania Rule the Waves!”
Regeer die aardbol! En so het
hulle teen die einde van die
19de eeu 20% van die wêreld
se bewoonbare oppervlakte
besit. Rhodes se slagspreuk
Augustus 2012 • 23

van Cape to Cairo was ’n toonbeeld
van die Britse imperialisme
om die hele kontinent
van Afrika te besit (vgl. T
Packenham, The Scramble for
Africa, 1967). Niemand mog
in die pad van hierdie wêreldideologie
staan nie. As Brittanje
in die 19de eeu 80 oorloë
voer en slegs één verloor
- in 1881 teen die Boere by
Majuba - , raak koningin Victoria
gedetermineerd-sinies in
haar skok en sy roep wraak:
“I do not like peace before we
have retrieved our honour”,
en dan gee sy die slagspreuk
vir die Engelse soldate vir
die groot Anglo-Boereoorlog,
“Remember Majuba!” (J Lehmann,
The First Boer War, p.
270). “Our honour” is Victoria
se imperialisme. Die Boere
is “uncivilized, brutal creatures…”
(Lehmann, op. cit.,
p. 181). Dit is dan ook geen
wonder nie dat lord Kitchener,
die grootste Britse generaal
op 22 Junie 1901 aan sy
minister in Londen met die
grootste minagting kon skryf:
Inleiding
Korea in een minuut: Die grondoppervlakte
van Suid-Korea is weinig
groter as KwaZulu- Natal. Die
totale bevolking van Suid-Korea
is gelykstaande aan dié van
Suid-Afrika. Korea het baie min
minerale bronne en toerisme-aantreklikhede
in vergelyking met
Suid-Afrika. Sewentig persent
van Suid-Korea is bergagtig en
nie geskik vir landbou nie. Desondanks,
Suid-Korea is die elfde
grootste ekonomie in die wêreld.
Belangrik: 11 van die wêreld se 12
grootste Christengemeentes is in
Suid-Korea! Naas die Verenigde
State van Amerika is Suid-Korea
die land wat die meeste Christensendelinge
wêreldwyd uitstuur.
Die grootste Presbiteriaanse/
Gereformeerde universiteit in die
24 • Augustus 2012
“These Boers are uncivilized
Africander savages with only
a thin white veneer” (Spies,
op. cit., p. 235).
2. Die 8ste gebod: diefstal
van diamante en goud.
“Die geldgierigheid is ’n wortel
van alle euwels…” (1 Tim.
6:10). En as hierdie gierigheid
deel is van ’n wêreldryk se program?
Dan loop dit op oorloë
uit en die grootste geweld word
toegepas. Selfs volksmoord.
Klein volkies se diamante
word eenvoudig gevat. Selfs
die hofsaak van die Landhof
van Barkley-Wes van 1876,
onder regter Andries Stockenstrõm
jnr., wat die Britse
dokumente as vals verklaar
het, het nie verhoed dat die
diamantvelde van die Vrystaat
geannekseer is nie. Selfs
grensbakens is in die geheim
verskuif! (kyk my boek Die
Groot Diamantroof, 2011). En
die goud van Johannesburg?
Daaroor het die Anglo-Boereoorlog
met naamlose ellende
en barbaarsheid gegaan. So
Die Presbiteriaanse Kerk in Korea: 0-2007 in 100 jaar!
wêreld is in die hoofstad, Seoel.
Suid-Korea is die tuiste van die
meeste Gereformeerde belydendes
in die wêreld. Die kerk in Korea
vier vanjaar die honderdste Koreaanse
Pinkster sedert 1907.
Die Kluisenaarskoninkryk
Vanweë die volgehoue teenstand
teen kontak met die Weste, was
Korea bekend as die Kluisenaarskoninkryk.
Die situasie het egter
verander toe die eerste Protestantse
sendelinge Korea in die
19de eeu binnegekom het. Daar
is tekens dat Nestoriaïsme die
eerste vorm van die Christendom
was wat gedurende die 7de eeu in
Korea bekendgestel is.
Die Rooms-Katolieke geloof is in
1784 in Korea bekendgemaak. Die
geskiedenis van groei te midde van
staan hierdie oorlog ook as die
“Goudoorlog” bekend. En tot
vandag toe is die Engelse die
grootste besitters van hierdie
goud van Johannesburg en die
diamante van Kimberley.
Wat sal ons op die end van hierdie
oorlog na 110 jaar sê? Dit
was nie ’n oorlog nie, maar in
die woorde van Harry Campbell-Bannerman,
leier van die
Britse opposisie in Junie 1901:
“a war carried out by methods
of barbarism”. Waar was tog ’n
Wêreldhof van Den Haag van
vandag? Maar die Engelse het
weggekom.
Met die skryf van hierdie
artikel, het ek maar probeer
om die advies van die ou
Romeinse historikus, Tacitus
in 65nC (in die tyd van
Paulus), te volg: “Sine ira et
studio” = sonder woede en
partydigheid! Totius se gedig
oor hierdie stuk wreedheid,
Vergewe en Vergeet, gee ook
troos.
VE d’Assonville
vervolging is merkwaardig. Selfopoffering,
heldhaftige optrede en
uithouvermoë het hierdie tydperk
tot en met 1866 gekenmerk. Tog,
in die loop van 82 jaar is geen
poging aangewend om die Bybel
in Koreaans te vertaal nie. Volgens
die kerkgeskiedkundige, Dr.
L.G. Paik, het die kerk se politieke
inmengery gelei tot sy ondergang.
Lidmate het regeringswerkers
omgekoop en die kerk het selfs ‘n
militêre inval gereël. Die Koreane
het uiteindelik die Roomse Kerk
as voorlopers vir kolonialisering
gesien en die Christendom is
be skou as die simbool van verraad
en aggressie. As gevolg hiervan
is die Roomse Kerk op die Koreaanse
skiereiland uitgewis.

Eerste Protestante in
Korea
In 1628 het die skip, Weltevree,
van die Nederlandse Protestant,
Jan Jansen, aan die Koreaanse
kus gestrand. Jansen het die naam
Park Yon aangeneem, met ‘n Koreaanse
vrou getrou en die res van
sy lewe in Korea deurgebring. Hy
het hom onderskei as ‘n bekwame
soldaat in oorloë teen China. Hy
was ‘n hoogs gerespekteerde en ‘n
baie gelowige man. In 1653 is nog
‘n Nederlander, Hendrick Hamel,
en sy bemanning gevange geneem
op die Cheju-eiland. Veertien jaar
later het Hamel en nog 7 ander na
Nagasaki ontsnap en na Nederland
teruggekeer. Hamel het ‘n
boek oor sy ondervinding in Korea
gepubliseer. Hamel word beskou
as die eerste Protestant vanuit
Europa wat Korea en sy mense
aan die Weste bekendgestel het.
Vroeë kontak en die begin
van Protestantse sending
Die eerste Protestantse sendeling
wat gepoog het om georganiseerde
sending in Korea te begin was
Carl Friedrich Augustus Gutzlaff.
Gutzlaff was ‘n sendeling van die
Nederlandse Sendinggenootskap.
Anders as die Rooms-Katolieke
sendelinge het hy hom op Bybelverspreiding
toegespits. In 1832
het hy met die Britse skip, Lord
Amherst, wat op ‘n sending was vir
die daarstelling van handel met
Korea, geseil. Veertig dae lank
het hy gepoog om die evangelie te
verkondig en Chinese Bybels en
traktate te versprei. Hy het selfs
daarin geslaag om twee Chinese
Bybels aan die koning te stuur.
Vir die volgende 33 jaar het
geen Protestantse sendelinge
Korea besoek nie. In 1865 het
ds. Robert J. Thomas, ‘n sendeling
van die Londense Sendinggenootskap
na China, twee en ‘n
half maande aan die Koreaanse
weskus spandeer. Hy het Chinese
Bybels versprei. In 1866 het
hy aan boord van die Genl. Sherman
teruggekeer, maar die skip
het in die Daidongrivier gestrand.
Die Koreane het die skip aan die
brand gesteek en die ontsnappende
skipbreukelinge is uitgewis.
Ds. Thomas het gesterf terwyl hy
Bybels uitgedeel het; selfs die man
wat hom onthoof het, het ‘n Bybel
ontvang. Ds. Robert J. Thomas
het die eerste Protestantse martelaar
in Korea geword. Verteenwoordigers
van die regering het
later al die Bybels waarop hulle
beslag kon lê, vernietig. Tog het
van die Bybels behoue gebly en
veel vrug gelewer, soos later deur
sendelinge getuig is.
In 1873 het John Ross, ‘n Skotse
Presbiteriaanse sendeling wat in
Mantsjoerye werksaam was, ‘n
besoek aan die Koreaanse grens
gebring. Hy het die dienste bekom
van ‘n Koreaan om te help met
die vertaling van die Bybel. ‘n
Mede-sendeling, John McIntyre,
het gehelp met die vertalingswerk.
Die Koreaan, mnr. Sang Yoon
Suh, het op grond van sy vertaling-hulp
tot bekering gekom. Hy
het sy broer en later sy bure tot
die Christengeloof gelei. Hierdie
man het as kolporteur traktate in
Korea verkoop. Heelwat mense het
op grond van hierdie literatuur tot
bekering gekom. As gevolg van die
vroeëre optrede van die Rooms-
Katolieke kon die sendelinge nie
die land binnekom nie. Bekeerlinge
moes die grens na Mantsjoerye
oorsteek om gedoop te word. In
die winter van 1884 is 75 Koreane
deur hierdie Skotse Presbiteriane
gedoop. Die Here het in hierdie
situasie dus beskik dat die Koreane
die Bybel in hul moedertaal
kon lees voordat enige sendeling
georganiseerde sending in Korea
kon begin!
Die eerste sendeling wat voet aan
wal gesit het op Koreaanse bodem,
was die Presbiteriaanse mediese
dokter, Horace N. Allen. Hy en sy
gesin het hulle in September 1884
in Seoul gevestig. Sy werk was
tot die Amerikaanse ambassade
beperk. Op 4 Desember 1884 het
daar egter iets gebeur wat die weg
voorberei het vir sendingwerk in
Korea. ‘n Mislukte politieke oor-
name het gelei tot die verwonding
van die jong prins, Young Ik Min,
en dr. Allen het daarin geslaag
om die prins te genees. Toestemming
is toe verleen vir die vestiging
van die “Royal Hospital” op
10 April 1885. Vyf dae voor hierdie
heuglike dag het die jong Horace
Underwood, ’n presbiteriaanse
sendeling uit die VSA wat een jaar
mediese studie voltooi het, gearriveer.
Underwood het later getuig
dat hulle totaal onvoorbereid was
op die Koreaanse reaksie op die
Evangelie. Bekeerlinge (steeds
as gevolg van die literatuur van
die Skotse sendelinge) het tot
250 myl ver gestap om gedoop te
word. Die sendelinge het hulle van
die begin af beywer om die volle
raad (die hele Bybel) van God te
bedien. Selfs die dele wat persone
van ander gelowe aanstoot gegee
het, is onbevrees verkondig.
In September 1887 is die eerste
Christenkerk op Koreaanse
bodem in Sorai, ‘n klein gehuggie
200 myl noordwes van Seoel,
gestig. Hierdie klein dorpie word
“die wieg van die Christendom”
in Korea genoem. Die lidmaatgetal
was 14, waarvan 13 deur die
eerste Koreaanse bekeerling tot
geloof in Christus gelei is. Die
Koreaanse bekeerlinge het met
groot ywer hul nuutgevonde geloof
met hul landsgenote gedeel. Die
westerse sendelinge moes basies
net die doop uitvoer en verdere
onderrig in die Christelike leer
verskaf. Hierdie jong Christene
het ook onmiddellik met ‘n program
van selfonderhouding begin.
Die eerste kerkgebou is geheel en
al deur die gemeente self gefi nansier
(onthou, hierdie mense het
in daardie tyd in totale armoede
geleef). Sorai het die pas aangegee
vir wat in die res van Korea sou
gebeur.
Die Nevius-metode vir kerkplanting
is gevolg. Dié metode is deur
dr. John L. Nevius, ‘n Presbiteriaanse
sendeling in China, ontwikkel.
Dit behels ‘n sterk, inheemse
kerk met besondere aandag aan
Bybelopvoeding vir alle Christene
Augustus 2012 • 25

deur middel van Bybelklasse. Die
drie “selfs” het gegeld:
1) Self-onderhoud – bou eie kerke
en betaal eie pastors;
2) Self-regering – Koreaanse
Christene is vroeg in beheer van
hul eie sake geplaas;
3) Self- propagering – elke Christen
is verantwoordelik daarvoor
om die mense rondom hom/haar
vir Christus te wen.
Van 1895 tot 1905 was daar ‘n ontploffi
ng in die lidmaatgetalle. Die
lidmate het met ongekende ywer
hul verlossing in Christus met hul
landgenote gedeel. Die sendelinge
het steeds net opvolgwerk gedoen.
Eksaminering en doop van nuwe
bekeerlinge het groot eise aan die
sendelinge, wat moeilik kon bybly,
gestel. ‘n Groot faktor vir hierdie
groei was die Sino-Japanse oorlog.
China en Japan het mekaar
die stryd aangesê op Koreaanse
grondgebied. Sendelinge was van
mening dat, indien die Japannese
sou wen, dit die einde van die sendingwerk
in Korea sou beteken.
Die kerk het so vinnig gegroei dat
die sendingrade besorg geraak het
dat die groei te vinnig was. Ondersoeke
het egter getoon dat die jong
bekeerlinge met ongekende ywer
en harde werk nie net bekeerlinge
gewerf het nie, maar die mense
is voortdurend in die leer van die
Christendom deur leke en die sendelinge
onderrig.
Die Koreaanse Pinkster
van 1907
Verdere bevestiging vir die geestelike
onderbou in die groei was die
“Pinkster” van 1907. Ondanks die
ongekende ywer en entoesiasme
wat die beginjare van die kerk
gekenmerk het, was dit nie altyd
maanskyn en rose nie. Die Amerikaanse
sendelinge het beplan
om die kerksake in geheel teen
1907 aan die plaaslike leiers te
oorhandig. Die plaaslike teologiese
skool sou dan die eerste
afstuderende studente lewer. Op
die vooraand van hierdie oorhandiging
het sluimerende emosies
tot uitbarsting gekom. Die oorloë
26 • Augustus 2012
(Japan/China/Rusland) wat gedurende
hierdie tyd van ongekende
kerkgroei plaasgevind het, het
tog ‘n impak op die mense wat in
die oorlog en by die kerkplanting
betrokke was gehad. Japan het die
Russies-Japanse oorlog gewen met
die gevolg dat Korea in Japanse
hande gelaat is. Korea het geen
sê hierin gehad nie; die Koreane
moes gelate aanvaar dat Japan
nou vir Korea regeer. Dit was ‘n
groot vernedering vir hulle. Jare
se wanregering uit eie geledere
kon nie doen wat die vreemde oorheersing
onmiddellik bewerk het
nie: Koreaanse patriotisme het
wakker geword.
Christenskap gee mense moed
en talle binne die kerk was openlik
bereid om oorlog teen Japan
te maak. Die Christendom was
die sterkste organisasie om so
oorlog aan die gang te sit. Ander
mense binne die kerk was egter
van mening dat die kerk ‘n boodskap
van liefde, verdraagsaamheid
en vergiffenis moet uitdra.
Hierdie twee groeperings binne
die kerk het tot spanning gelei.
Op die vooraand van die oorhandiging
van totale regeringsmag aan
die Koreane, woed hierdie stryd
steeds hewig. Die oorhandiging
van die regeermag aan die Koreane
is in die gedrang. Die sendelinge
was egter verbind tot hierdie
oorhandiging. Sou hierdie jong
kerk die spanning tot eer van God
ontlont?
Gedurende Augustus 1906 het
verskillende belanghebbende
partye vir ‘n week van Skrifstudie
en gebed oor hierdie netelige
saak in Pyengyang ontmoet. Die
teenwoordiges het tot die oortuiging
gekom dat sondebelydenis
en gebroke harte deur God vereis
word. Die Koreaanse kerk moes
onder andere bely dat hulle die
Japanese haat. Baie het tot op
daardie stadium by die kerk aangesluit
met geloof in Jesus Christus
as hulle Verlosser en Saligmaker,
sonder ‘n werklike besef van
hul sondetoestand. Die kerk moes
bewus word van God se Heilig-
heid. Die grootste probleem was
nie die nasionale lyding onder die
Japanse druk nie, maar eie sondigheid
wat hul verhouding met
God belemmer.
Op 6 Januarie 1907 het nog so ‘n
week van Bybelstudie begin. Die
teenwoordiges het andermaal tot
die besef van liefde en geregtigheid
gekom. Die Saterdagaand het dr.
Blair (Presbiteriaanse sendeling
uit wie se geskrifte hierdie deel
van die artikel kom) uit 1 Korintiërs
12:27 gepreek – Die kerk is
een liggaam: as een deel ly, dan ly
die liggaam. Talle het hul sonde
van liefdeloosheid teenoor die
Japanese bely. Die Sondagaand
het die teenwoordiges ‘n doodsheid
ervaar; dit was asof iets alles
blokkeer het. Na die prediking het
almal vertrek met ‘n gevoel dat die
duiwel geseëvier het.
Die volgende dag (Maandag) om
twaalfuur het die sendelinge
weer byeengekom. Hulle het tot
God om genade geroep. Daardie
aand was die gevoel tydens die
byeenkoms anders, elkeen het die
teenwoordigheid van God ervaar.
Dr. Blair het dit onmoontlik
gevind om die gevoel te beskryf.
Na ‘n kort preek het hulle met
gebed begin. Almal het tegelyk
en hardop gebid. Dr. Blair beskryf
dit asof almal in een Gees
was, daar was geen chaos, geen
verwarring, net ‘n harmonie van
klank en Gees, ‘n vermenging van
siele vervul met die onweerstaanbare
dringendheid om te bid. God
is nie altyd in die warrelwind nie:
daardie nag het God op Pyengyang
deur die geklank van weeklaag
gekom. ‘n Sondebewustheid
het oor die bidders gekom en
almal het saam oor hulle sonde
geween. Die vergadering het tot
twee-uur die oggend aangehou en
die teenwoordiges het een vir een
hul sonde teenoor God bely.
Die sendelinge het die gebeure
met ander gedeel (selfs met die
Metodiste in die stad). Die Dinsdagaand
se vergadering was vir
dr. Blair persoonlik ‘n openbaring.
Hulle was bewus van kwade

gevoelens tussen broeders. Gedurende
die byeenkoms het van die
manne hul sonde bely - haat wat
hulle teen mede-broeders in die
geloof gekoester het. Die broeders
het teenoor God en teenoor
mekaar hul sonde bely. Elke man
het voor God gestaan en by God
om genade gesmeek. Die smekinge
het oor die stad uitgegaan
en selfs die heidene was verward.
Elke denkbare sonde is voor God
bely en vergiffenis is van God
afgesmeek. Dr. Blair beskryf dit
soos volg: “The scorn of men, the
penalty of the law, even death
itself seemed of small consequence
if only God forgave. We
may have our theories of the desirability
or undesirability of public
confession of sin. I have mine; but
I know that when the spirit of
God falls upon guilty souls, there
will be confession and no power
on earth can stop this.”
Die Bybelstudiegangers het
daarna na hulle plaaslike gemeentes
teruggekeer. Oral waar hulle
getuig het van die gebeure in
Pyengyang het dit gelei tot skuldbelydenis.
Byna elke kerk in die
skiereiland het gedeel in die
seëninge wat voortgevloei het uit
die gebeure van Pyengyang. Spesiale
vergaderings is gedurende
die res van die maand gehou en
skole is selfs gesluit. Oral het
mense hul sondes bely. Artikels
wat lank tevore gesteel is, is aan
die regmatige eienaars terugbesorg.
Skuld is teenoor mekaar
bely vir lank verborge haat wat
gekoester is. ‘n Chinese handelaar
was stomgeslaan toe ‘n
Koreaanse Christen- handelaar
‘n groot som geld aan hom teruggegee
het wat hy met onregmatige
woekerwins van hom bekom
het. Selfs kinders van negejarige
ouderdom (die enigste gelowiges
in die familie) het gepleit vir vergewing
van hul sondes. Dit het
gelei tot die bekering van ander
gesinslede.
Hierdie gebeure het die kerk
gereinig en nuut gemaak. Met
die stigting van die onafhanklike
Koreaanse Presbiteriaanse Kerk
die volgende herfs, was daar geen
sprake van twis nie. Die teenwoordiges
het net ‘n onweerstaanbare
drang tot gebed en die verkondiging
van die Evangelie aan die
res van Korea, China en Japan
gehad. Die eerste taak van die
nuutgestigde kerk was om ‘n sendingraad
te stig. Die eerste sewe
Koreaanse predikante is georden
en een is dadelik gestuur om die
Evangelie op ‘n nabygeleë eiland
te gaan verkondig. Hierdie sendingbewustheid
binne die kerk
in Korea leef vandag nog voort.
Soos reeds genoem, stuur slegs
Amerika jaarliks meer sendelinge
wêreldwyd uit as Suid-Korea, ook
na Suid-Afrika.
Ten slotte
Ruimte ontbreek om meer detail
te verskaf oor die volgehoue
kerkgroei in Korea. Dit is egter
belangrik om op die volgende
punte te let ten opsigte van die
ongekende kerkgroei in Korea:
Opvoeding en mediese sorg het
baie bygedra tot kerkplanting in
Korea. Bybelvertalings en -publikasies
was ook belangrike instrumente
vir kerkgroei. Die Neviusmetode
van die drie “selfs” het
gelei tot vinnige selfstandigheid.
Die primêre faktor is egter die feit
dat God hierdie klein volk reeds
deur die eeue vir ‘n spesifi eke taak
voorberei het. Geen ander nasie
het die Christelike geloof (spesifi
ek die Gereformeerde leer) met
soveel passie hul eie gemaak en
met hul volksgenote gedeel nie.
Die feit dat die Here voorsien het
dat die Bybel reeds in Koreaans
vertaal was voordat enige sendeling
georganiseerd begin werk
het, het daartoe bygedra dat dit
die Koreane self was wat grootliks
verantwoordelik was vir
evangelisering. Hierdie mense
se toewyding aan gebed, Skrifstudie
en sending is vir ons in Suid-
Afrika stof tot nadenke. God het
hulle tot ‘n besef van Sy heiligheid
gelei, Hy het hulle oortuig van hul
sondige haat teenoor ander wat
oor hulle regeer. Hy het hulle
geleer dat dit Sy heiligheid aantas
as broeders en susters haat
teenoor mekaar koester. Die weg
van reformasie is bekering. Die
Here het hulle geleer reformasie
begin by jouself. Moet nie die balk
in die oog van ‘n ander soek nie.
Die kerk in Korea is vanjaar 100
jaar oud. Die kerk is nie sonder
probleme nie. Suid-Afrika het ‘n
veel ouer kerkgeskiedenis en tog
beleef die kerk in Korea soortgelyke
probleme (en seen!) as die
kerk in Suid-Afrika. Daarom die
titel: “Die kerk in Korea 0-2007 in
100 jaar”. Die vraag wat ons moet
vra is: Wat kan ons by hierdie jong
Christennasie leer ten opsigte van
kerkgroei?
Alwyn Bezuidenhout, Seoul,
Suid-Korea
2007
Augustus 2012 • 27

Kultuuropdrag en die gevalle mens – Wetenskap se grense
Agtergrond en
probleemstelling:
In die reeks artikels oor die onderwerp,
Bybel en evolusionisme,
is reeds duidelike tendense en
riglyne geskets ten opsigte van
die beoefening van wetenskap
en geloof in God die Skepper. As
gevolg van die geweldige druk
vanaf die wêreld oor die sogenaamde
kennis van die ontstaan
van die wêreld probeer Christen
gelowiges hulle weg vind in die
beoefening van hul kultuuropdrag
wat soms lynreg indruis teen wat
ons in die Woord van God lees. Die
vraag ontstaan, hoe moet ons die
Woord van God verstaan en hoe
relevant is dit in die beoefening
van die wetenskap? Die vraag,
anders gestel, is skrif met skrif
verklaring van Genesis 1 dalk verkeerd
omdat die populêre wetenskap
kennis die skepping in 6 dae
van 24 uur elk verwerp, soos in
Genesis 1 vir ons vertel word? Die
aarde is dan miljarde jare oud!!
In die eerste plek is dit nodig
om weer vir onsself duidelikheid
te probeer verkry oor hoe ons
moet omgaan met die Woord van
God en hoe dit ons houding ten
opsigte van ons lewe in sy geheel,
wat insluit ons werk, ontspanning,
huwelik, kuns en kultuur
om maar ‘n paar velde te noem,
bepaal. In die tweede plek is dit
nodig om duidelikheid te verkry
oor die spesifi eke interpretasie
van Genesis 1, die skeppingsdae
en wat skrifgetrouheid nou eintlik
inhou en beteken. Hier is klaarblyklik
sprake van ‘n botsing of
‘n groot verduistering van ons
verstand. Daar is buite Genesis
1 ook talle ander gebeure in die
Bybel wat nie klop met ons huidige
wetenskaplike verklarings
nie.
Bybelse gebeure en geloof
Gebeure in die Bybel wat ons nie
kan verklaar met ons huidige kennis
nie maak die gebeure tog nie
28 • Augustus 2012
noodwendig ongeldig nie veral
teen die agtergrond van die sondeval
en die gevolglike verduistering
van ons verstand. Om maar
‘n paar voorbeelde te noem:
• Indien ons glo dat Christus
opgestaan het, moet ons ook
glo dat daar ‘n maagdelike
geboorte plaasgevind het, dat
Hy, Christus, water in wyn
verander het, dat Hy op water
kon loop, dat Hy deur ‘n toe
deur kon beweeg en weer verdwyn,
ens;
• Indien ons glo dat die sondeval
plaasgevind het, moet ons
ook glo aan die verlossing en
herstel van die skepping in
Jesus Christus;
• Indien ons glo dat daar ‘n
herskepping (wederkoms)
gaan plaasvind, moet ons
aanvaar dat voor die sondeval
alles baie goed was en dat
daar geen dood was nie;
• Indien ons glo dat die sondeval
en die gevolge plaasgevind
het, moet ons ook glo dat die
sondvloed plaasgevind het;
• Indien ons glo dat die sondeval
plaasgevind het en die
kosmiese betekenis daarvan,
moet ons ook glo dat die skepping
nou sug en verlang na
die herstel met die jongste dag
(Rom 8:19);
• Die sondeval is verbind met
die stryd wat in die hemel
gewoed het en die duiwel wat
na hemelvaart nie meer in
die hemel te vinde is nie – hy
is uit die hemel op die aarde
gewerp waar hy soos ‘n brullende
leeu rondgaan en sien
wie hy kan verslind. (Openb
12). Die stryd – anders gestel
die tese en antitese is met ons
en ons is deel daarvan;
Wat het dit nou met Genesis 1 te
doen? Ons staan in die lyn van
skepping tot sondeval tot verlossing
en herskepping in Christus
tot ons lewe na die uitstorting van
die HG.
Moet ons selektief te werk gaan
met dit wat ons in die Woord nie
kan verklaar nie? Omdat die sogenaamde
bewyse opstapel by universiteite
oor die “feit” van evolusie
moet die Bybel verklaar word
deur buite Bybelse wetenskaplike
inligting? Dit druis in teen ons
belydenis en met die reformatoriese
beginsel van skrif met skrif
verklaar. Maar hoe nou gemaak
met Genesis 1? Gewoon, soos
hoe dit daar staan en soos wat
die term dag elders in die skrif
gevind word. Dink maar wat
ons elke Sondag hoor: “maar die
sewende dag is die sabbat van die
Here jou God (Exodus 20:10) EN
in ses dae het die Here die Hemel
en die aarde gemaak…(Exodus
20:11) Wat doen ons dan met die
sogenaamde “feite” wat evolusie
bewys?
Om dit sinvol en in perspektief te
antwoord moet ons eers kyk na
die mens voor en na die sondeval
en veral na die gevalle mens in ‘n
skepping wat ook sug van verlange
na die herskepping (Romeine 8
vers 19 ev ).
Die gevalle mens en die
gevolge daarvan op ons
lewe van elke dag:
Ons geweldige onvermoë om maar
iets werklik te kan verstaan plaas
perke op alles wat ons doen. Adam
het ‘n spesifi eke opdrag gekry voor
die sondeval (kultuuropdrag),
bewerk, bewaar en benaam, Gen
2: 15 en 19. Dit kon hy ten volle
Godsgerig doen as beelddraer,
vasal van God, sy Skepper, perfekte
beelddraer – imago Dei. Na
die sondeval bestaan die opdrag
nog steeds maar ons sal die opdrag
nou uitvoer in die sweet van ons
aangesig, dus met gebreke en
beperkte vermoëns. Ons het deel
geword van die geweldige stryd
wat heers tussen God en satan
(Tese en antitese waartussen
geen sintese moontlik is nie). In

alles probeer die satan die mens
verlei om teen God te draai. In
alles beteken letterlik alles, in
kuns, wetenskap, opvoeding, ons
totale lewe. In hierdie verband is
dit ook belangrik om die werklikheid
as een te sien en nie in aparte
sfere nie. Volgens hierdie denke,
verdeling van die lewe in aparte
sfere, het die Woord van God slegs
betrekking op die kerk, geloof en
op moraliteit terwyl dit glad nie
van toepassing is op ander sfere
nie (AM Wolters; 2005:7). Dit is
‘n tendens wat ons baie duidelik
vandag sien en wat ten sterkste
verwerp moet word. God se Woord
en ons kultuuropdrag omvat alle
sfere van ons lewe. Daar is geen
sogenaamde neutrale terrein
nie.
Om die punt van ons beperktheid
verder te illustreer is dit so dat
ons maklik verblind word deur
die geweldige tegnologiese vooruitgang
en ons dink dat ons nou
regtig darem baie weet. Ons noem
gou op dat die laaste honderd jaar
geweldige vordering gemaak is in
byvoorbeeld vervoer, telekomunikasie
en noem maar op. Dit verblind
ons (wat die duiwel graag wil
regkry) en gee ons ‘n sogenaamde
hoogmoed en selfs arrogantheid
en dan vergeet ons dat ons slegs
skepsele is wat grensloos beperk
is in ons verstaan van die werklikheid.
‘n Paar tegnologiese ontwikkelinge
laat ons dink dat dit
al is wat bestaan en dat daar niks
anders buite hierdie tegnologie is
nie. Dit is veral soms duidelik in
sekere beroepe waarvan die beoefenaar
geleer het om deur middel
van tegnologie die menslike
omgewing te “verbeter”. As gevolg
van ons beperktheid, dus nie die
invloed daarvan op die ekosisteem
kan sien nie gewoon omdat ons dit
nie kon sien op daardie stadium
nie, word dit geïmplimenteer tot
groot nadeel van die omgewing.
Die mens se arrogansie skrei ten
hemele en as dit nog nie vir enigiemand
duidelik is dat die mens
‘n gevalle mens is nie is hy juis
deel van hierdie hoogmoed. Hoeveel
weet of ken ons?
• ‘n Vooraanstaande wetenskaplike,
Prof Dijkgraaf, pas
aangestel as direkteur aan die
Princeton Institute for Advanced
studies het in 45 minute
op ‘n TV program die publiek
die geskiedenis vanaf die “big
bang” tot op hede verduidelik.
Hy het egter bygevoeg dat ons
slegs 4% van die totale heelal
in ‘n mate ken;
• Nog ‘n wetenskaplike het
beweer dat ons slegs 5% van
die aarde se oseane ken of
nagevors het en dis sommer
hier by ons;
• Die ontwikkeling van die
SKA naby Carnavon het ten
doel om deur middel van radio
seine meer te wete te kom van
die heelal. Die wetenskaplike
wat die program verduidelik
het weet te vertelle dat ons
slegs 5% van alles deur middel
van gewone tegnologie kan
waarneem. Die ander 95% wat
bestaan kan ons glad nie sien
nie en daarom moet ons met
ander tegnologie op ‘n manier
afl ei wat die ander 95% is wat
werklik bestaan.
Lewens-visie vanuit die
verbondslyn
Ons beperktheid vind nie net sy
neerslag in ons kennis van die
skepping nie maar in die kenne
van God ons skepper wat homself
openbaar in Sy Woord.
Die mens is baie beperk in sy ken
en kennis. Ons het as gevolg van
die sondeval ons unieke plek as
beeld, Imago Dei, van God verloor.
Die Imago Dei is vernietig, besmet
en vermink (Institusie I, hfst.15,
par 4, p 180 – vertaling Sizoo)
volgens Calvyn. En daar het niks
van oorgebly nie.
Die vraag oor die ken en hoe ons
ken is hier van toepassing? Wat
is die basis van ken. Sonder om
diep fi losofi es te raak is dit nodig
om gewoon eerstens te kyk na ons
beperktheid en tweedens na die
raamwerk op grond waarvan ons
probeer om te ken en om kennis in
te samel teen die agtergrond van
skepping, sondeval, verlossing en
herskepping (SSVH). Hierdie lyn,
SSVH, staan lynreg teenoor die
wat nie in die skepping of die sondeval
glo nie. Deur God se besondere
Openbaring glo ons dat Hy ‘n
goeie skepping geskep het. Dit was
goed. Voor die sondeval was daar
volkome harmonie tussen God die
mens en die skepping.
Die eintlike denkraamwerk is die
SSVH lyn waarmee ons denke
moet struktureer.
Hoe moet ons dit dan sien vanuit
die Bybelse riglyn van skepping,
sondeval, verlossing en herskepping?
Dit is juis hierdie raamwerk
waarbinne ons na die werklikheid
moet kyk, ook in die beoefening
van ons kultuuropdrag wat onder
andere insluit ons beoefening van
wetenskap.
Die volgende beginsels is
belangrik:
• Ons gevalle toestand wat ons
verstand totaal verduister
het en wat ons verstaan van
dinge uiters moeilik maak.
Dit sluit in die beoefening
van die kenne, bestudering
van die natuur maar ook die
verstaan en verklaring van
die Bybel. (Dink aan uitstorting
van die HG wat ons help
om weer deel te wees van die
verlossing en herskepping).
• Die verlossingswerk waardeur
Christus as tweede Adam vir
ons die lewe weer moontlik
maak en ook binne ons beperkinge
en sonde Hom deur en
met alles mag loof en prys –
laasgenoemde is ons doel hier
op aarde.
Ons het voorheen verwys na die
tese en antitese, die stryd tussen
die vrouesaad en die slang wat
deel van ons bestaan uitmaak as
gevalle mens. Soos een skrywer
dit stel: beide God en satan maak
aanspraak op die totale skepping
(Wolters, AM, 2005: 81). Dit sluit
alles soos die kerk, familie, kuns,
besigheid, plante en diere, ja alles,
in. Ons lewensbeskouing is volgens
die raamwerk SSVH wat as
basis aanvaar word. Maar omdat
Augustus 2012 • 29

ons weet dat dit so is omdat God
dit geopenbaar het, is ons nederig
en beskeie en verstaan ons die
unieke plek wat God ons gegee het.
Hierdie nederigheid beteken dat
ons besef dat alles wat ons doen
slegs deur die genade van God en
deur Sy Gees moontlik gemaak
word. Daarom bestudeer ons Sy
Woord wat altyd vir ons tot lering
is. (2 Tim 3: 16-17: Volhard in die
gesonde leer) Ons sukkel om ten
volle Sy Woord te verstaan maar
ook om die natuur te verstaan.
Daar is reeds geskryf dat dit
wat God openbaar in Sy Natuur
en Skriftuur nie in botsing kan
wees nie (NGB artikel 2: God
word geken deur natuur en Skriftuur).
Teen hierdie agtergrond,
die gevalle en beperkte mens,
is die V in SSVH van uiterste
belang, verlossingswerk in Christus.
Met Christus
se soenverdienste,
verlossing, het die
gevalle mens letterlik
weer lewe gekry.
Die satan is uit die
hemel gegooi sodat
hy ons nie meer by
God kan aankla
nie en Christus sit
aan die regterhand
van God om vir ons
voorspraak te doen.
Die Heilige Gees is
uitgestort om ons te
help om staande te bly teen die
aanslae van die duiwel. Maar vanweë
ons sondige aard en natuur
ken ons slegs ten dele en sukkel
maar om iets te begryp. Slegs deur
Sy Woord en Gees kan ons wel rigting
hou in ons kultuuropdrag met
baie val en opstaan.
Reformatoriese lewens en
wêreldbeskouing:
Reformatories beteken onder
andere om voortdurend besig
te wees met verandering na die
eise van Gods Woord. Reformasie
is onderwerping aan God
en Sy Woord (van der Walt, BJ
1986:351) op alle lewensterreine.
Prof PH Stoker in sy skrywe Darwinisme,
natuurwetenskaplike
30 • Augustus 2012
kennis en die Woord van God
(2009:8) noem dit ‘reformatoriese
lewens- en wêreldbeskouing’.
Hierdie raamwerk bepaal ons
benadering tot alle handelinge,
waaronder die beoefening van
wetenskap, ekonomie, kunste, joernalistiek,
ens. As ons aanvaar dat
die stryd op alle lewensterreine
woed dan moet ons ons ook bewapen
vir die stryd op alle lewens
terreine. Die worstelstryd is nie
teen vlees en bloed nie maar teen
die geeste in die lug (Ef 6:12). Om
hierdie stryd duidelik te maak en
hoe ons deur middel van ‘n duidelike
lewens en wêreld beskouing
vaardig kan raak in hierdie stryd
het mense soos AM Wolters in
sy boekie “Creation Regained
– Biblical Basics for a Reformational
Worldview” sekere riglyne
gegee wat ons maar gerus gees-
Die Koningkryk van God – lig en orde
telike wapens of gereedskap kan
noem. Teen die agtergrond van
die SSHV, ons sondige aard en
beperktheid, het ons eenvoudige
riglyne nodig om ons te help in
hierdie stryd. Dit gaan ons ook
help om werklik die sogenaamde
“problematiek” van Genesis te
verstaan.
Twee begrippe is van belang nl
“struktuur en rigting”. Met struktuur
word bedoel die skepping en sy
wette (vdWalt, 2008:106). Wolters
gaan verder en sluit ook strukture
in soos die huwelik, skool, familie,
politiek, ens, ens. (Wolters,
2005:80-83). Dit is nie losstaande
strukture nie maar geïntegreer in
die geheel wat ons normaalweg
gewoon skepping noem. God het
ook die huwelik en die gesinslewe
gegee in ‘n bepaalde omgewing.
Die tweede term naamlik rigting
is gebaseer op die SSHV lyn, dit
dui ‘n sekere rigting aan binne die
struktuur. As gevolg van die sondeval
het nie net die rigting verlore
gegaan nie (Godsgerig = rigting,
bewerk, benaam en bewaar)
maar het die struktuur ook begin
kreun en steun op sy skarniere.
Die struktuur was voor die sondeval
baie goed en die rigting
suiwer op God gerig. God het met
Adam in die paradys gewandel.
Adam was ‘n volkome gehoorsame
“onderkoning” van God ,wie hom
met ‘n taak en roeping aangestel
het oor Sy volmaakte skepping
(struktuur). Dus Adam was deel
van die geskape struktuur en hy
kon God ten volle dien.
Familie Politieke strukture Sportvereniging
Huwelik Gesin Skole Jeugverenigings
Kunste Universiteit Plante Besigheid
Ekologiese sisteem Kerk
Magte van satan – duisternis en wanorde
Die stryd vind plaas op alle lewensterreine – skets van AM Wolters aangepas om aan te toon
dat strukture nie in isolasie funksioneer nie.
Dit het egter na die sondeval verander
en beide struktuur en rigting
is tot in sy diepste fondament
geraak. Daar is twee magte wat
reg teenoor mekaar staan, mag
van God teenoor die mag van die
satan (wanorde, chaos, duisternis,
ewige dood). En ons is deel van
daardie stryd. Volgens die orde
van sondeval en verlossing (Calvyn),
en daarmee die stryd tussen
lewensbeskouings en lewenswandel
(wat insluit wetenskapsbeoefening),
is die stryd uiteindelik
tussen die Ryk van die Lig en die
ryk van die duisternis (Stoker, H,
1967:39). En gelukkig in die lyn
van SSHV(rigting) sien ons dat
ons deur Christus kan en moet

deelneem aan hierdie stryd. Soos
wat Paulus skryf in Gal 5:17 gaan
dit oor die magte van die gees
teenoor die magte van die vlees.
Die antitese is hier duidelik.
Om reformatories besig te wees
beteken om deur die krag van die
Heilige Gees (HG) alles vanuit die
skrif te belig. Alles beteken letterlik
alles
Namibië Uitreik 2012
29 Junie – 7 Julie 2012
Op 29 Junie 2012 het sowat 40
gelowiges uit Potchefstroom
saam na Hippo Laerskool, net
buite Gobabis en Drimiopsis in
Namibië, vertrek. Hierdie uitreik,
gereël deur Gereformeerde Kerk
Cachet, is gerig op die inwoners
van Drimiopsis – ‘n tipe plakkerskamp
in die Namibiese woestyn.
Daar is reeds ‘n Gereformeerde
Kerk, naamlik Geref. Kerk Sanveld,
gestig. Ons het gegaan om
die kerk te help met huisbesoeke
asook om aan ander inwoners die
evangelie te verkondig. Die hulp
is grootliks waardeer aangesien
die bedienings-gebied vreeslik
goot is.
Ons was bevoorreg om ‘n lekker
jolige groep Kandelariete en oud-
Kandelariete op die Uitreik te
wees: Marnix en Gerben Boersema,
Marieke van Renssen, Werner
Das, Elna Momberg, Morné
Bakker, Engela Bisschoff, Nelmarie,
Alike en Clarinda van de
Wetering, en Morné Bakker. ‘n
Paar van ons wil graag ons ervaring
met julle deel en hopelik nog
lede aanspoor om betrokke te raak
by die jaarlikse Uitreik deur óf
• Huwelik - hoe sien ons huwelike
daaruit? Is dit werklik
soos wat God dit van ons vra
in Sy Woord?,
• Met die beoefening van ons
wetenskap – belig en vra ons
werklik vanuit die skrif of
ons besig is met Godsgerigte
wetenskap? Is die hele vermaaklikheids
wêreld (struk-
saam te gaan óf as borg fi nansiële
hulp te verleen.
My eerste gedagte van die uitreik
was: ontmoet nuwe mense,
woordverkondiging en sandduine.
Tot my en my sussie se verbasing
was Namibië toe nie so vol sand
as was ons gedink het nie, eerder
vol hordes Boesmankindertjies
wat Afrikaans kon praat. Ons het
van Maandag tot Donderdag elke
oggend in Drimiopsis gaan evangeliseer
in groepies van 4 en as ons
gelukkig was het Dominee Ronald
ook saam gestap om sy wysheid
met ons en die Boesmans te deel.
Die besoeke aan die eerste huisies
was redelik spanningvol, want jy
voel jy het nie ‘n idée wat om te
sê of waar om te begin nie. Genadiglik
kon by elke huis iemand as
tolk dien. Daar was gevalle waar
mense God ken en ander wat in
beide God en hulle voorvaders glo.
By ander het ons amper meer by
die mense geleer as hulle by ons,
al het hulle nooit regtig die voorreg
gehad om ‘n Bybel in besit te
neem nie.
tuur) of dele daarvan werklik
Godsgerig? So kan en moet
ons steeds besig wees en juis
die strukture asook die rigting
reformeer sodat dit wel
Godsgerig is en ons God daarmee
(rigting) kan dien.
Frank van der Kooy
Die toer was ongeloofl ik verrykend
en gesellig. Ek beveel die toer vir
ALMAL aan.
- Alike vd Wetering
Namibië-uitreik 2012 was ‘n wonderlike
ervaring gewees! Ek het
nog nooit voorheen so intensief
evangelisasie gedoen nie. Aan
die begin was ek bietjie skrikkerig
gewees daarvoor, maar ek glo dat
die Here ons gehelp het om deurbraak
te maak tot die inwoners
van Drimiopsis. Dis wonderlik om
te sien hoe die Boesmans se geloof
so kinderlik is, hopelik kon ons en
sal ons nog in die volgende jare
hulle help groei in die geloof. Die
kindertjies van die laerskool het
diep in my hart ingekruip en ek
hoop om hulle volgende jaar weer
te sien.
– Clarinda vd Wetering
Wat die Namibië Uitreik spesiaal
maak is dat dit toegepas is.
Hoewel dit baie pret was en ek
baie nuwe vriende ontmoet het
is die hoofsaak van die Uitreik
evangelisasie. Maandag begin
direk met huisbesoeke aan die
Augustus 2012 • 31

gemeentelede van die Gereformeerde
Kerk Sanveld, wie almal
in Drimiopsis woon. In groepies
van vier of vyf gaan die uitreikers
van huis tot huis, leer elke gesin
bietjie ken en probeer om ernstige
diakonale gevalle te identifi seer -
wat soms moeilik was omdat die
hele gemeente hoofsaaklik uit
diakonale gevalle bestaan. Nadat
almal in die gemeente besoek is,
gaan groepies van huis tot huis
by mense wat nie aan die kerk
behoort nie. Hier vertel jy hulle
van ons sonde, God se regverdigheid,
Christus se redding, ons
dankbaarheid en geloofsgroei -
die Evangelie in ‘n neutedop. Wat
opmerklik was, was hoe baie ons
oor geloof en vertroue geleer het
van elkeen van die mense.
Elke middag gaan speel die uitreikers
met die kindertjies van
Hippo Laerskool, op wie se gronde
ons gekampeer het. Saans het ons
afgesluit by die skool en Bybelstudie
met die kinders gehou. Tydens
ons laaste dag in Drimiopsis het
al die uitreikers gaan Bybels uitdeel
by die gesinne wie besoek is
en waar daar ten minste een persoon
is wat kan lees. Die inwoners
het ook met blydskap ingestem om
saam ‘n Bybelstudiegroep aan die
gang te hou.
– Morné Bakker
Dit was werklik wonderlik om so
iets te kon meemaak. Ons was ‘n
lekker groep jong mense op ‘n goed
beplande Uitreik aksie. Die uitreik
was iets heeltemal nuuts en
ongewoons, iets waar ons nie aan
32 • Augustus 2012
gewoond is nie. Ds Ronald het ons
bietjie riglyne gegee oor die evangelie
in ‘n neutedop soos hy dit
noem, wat ons weer heeltemal na
die begin van ons eie geloofslewe
geneem het - die geloof in Christus.
Aan die begin was dit moeilik
om met die mense te praat en
het dit nie goed gegaan nie, maar
op die ou end het die gesprekke
heelwat beter verloop. Ons het
eintlik net gefokus op die geloof
in Christus teenoor die grootendeelse
opvatting onder die mense
dat jou goeie werke jou saligheid
‘koop’ en dat sonde jou tot die verderf
lei. Verder was dit ook lekker
om die mense fi sies te kon help
met die bouprojek en aangenaam
om te hoor hoe lekker die kinders
van Hippo Laerskool sing.
– Reinhart Boersema
My ervaring van die Namibië
Uitreik was een wat ek nooit sal
vergeet nie. Dit was ‘n groot uitdaging
aangesien ek nog nooit so
iets aangepak het nie. En ek het
geen twyfel daaraan dat ek, en die
ander wat saam op die uitreik was,
in die geloof gegroei het nie!
Ons het letterlik in die stof gaan
sit by die mense en stadig maar
seker die gesprek gelei tot ‘n punt
waar ons oor geloof kon praat.
Wat vir my veral opvallend was,
was die kinderlike geloof van die
inwoners, sowel as hul kennis van
die evangelie. Daar is reeds baie
kerke in die nedersetting en dus
het baie van die inwoners reeds
van God en Christus gehoor. Soos
wat ons met hulle begin praat kan
jy gou agterkom wat hul weet en
wat nie. In baie gevalle word daar
geglo dat ons deur ons werke gered
word en dit bly ‘n uitdaging om
te verduidelik dat ons alleen uit
genade gered word, veral omdat
hulle soveel verskillede kerke se
invloede beleef. Ons doel was nie
om lede by die Gereformeerde Kerk
Sanveld te voeg nie, maar net om
die evangelie suiwer te verkondig.
Ek sou hoop dat die uitreik
in die toekoms meer kan probeer
bou op die inwoners se kennis. In
ons gesprekke, hoe uitdagend dit
ook al was, kon ek en die ander in
my groep die werk van die Heilige
Gees in ons midde beleef – God is
in beheer en Hy is daar saam jou
waar jy verkondig! Die ervaring
laat jou weer na jou eie geloofslewe
kyk en bring die diepe besef dat
ons so ongeloofl ik bevoorreg is en
nederig dankbaar moet wees vir
al die seëninge wat ons van God
ontvang.
Buiten die evangelisasie het ons
die geleentheid gehad om meer
betrokke te raak by die jong
mense van die Cachet gemeente.
Ons kon lekker nuwe bande opbou
en vriende maak – dit was waarlik
‘n ongeloofl ike groep mense bymekaar
wat almal goed oor die weg
gekom het.
Ek sou hoop dat ons meer
betrokke kan raak by die Uitreik
en sodoende ook betrokke raak by
die reël van die Uitreik. Ek sou
almal aanraai om dit mee te maak
– dis ‘n belewenis wat jy nie kan
misloop nie!
- Marieke van Renssen
Die Uitreikers se geesdrif was
opgewek en energiek, nie eers
die stof, koue storte, lawaaierige
oorlogs krete soggens deur
die ‘heidense volke van kanaän’
(Uitspattige Namibië uitreikers)
kon dit blus nie. Dit was eerder

aangevuur deur al die goeie kattekwaad,
houtkap ekspedisies,
laat-aand kuier om die vure en
goeie bybelstudies. Die spanbou
het ook hard gewerk en twee huisies
gebou.
Ek wil graag die kamp bestuurspan
komplimenteer. Die manier
hoe die bestuurspan mekaar hanteer
en saam werk het baie maal
‘n groot invloed op die groep se
gemoed gehad, asook die hantering
van mekaar en onderlinge
situasies, en dit dikwels sonder
dat hulle dit besef. Dus dankie
vir julle voorbeeld en kreatiewe
insette om dit ‘n baie lekker kamp
te maak! Ook voorspoed toegewens
vir die nuwe bestuurslede.
Maar bo als is ek verwonder hoe
goed so ‘n groot groep mense kon
saamwerk en ek dank ons Hemelse
Vader daarvoor. Dit is vir my ‘n
teken gewees van die werking wat
sy Gees in ons het, om saam te
werk te midde van soveel oë wat
na ons aangekyk het.
Vir my was daar ‘n paar sentimentele
ontmoetings gewees. Ek
is gebore in Suidwes. Ek was deur
‘n Herero vrou opgepas kleintyd in
Otjiwarongo. Ek kon slegs ‘n paar
verwronge woorde onthou, en ‘n
Herero dogter van Hippo laerskool
kon my reghelp en vertel wat dit
beteken wat ek onthou het.
Dan was daar ‘n gesin wat ‘n volledige
geskrewe vertaling van
die Lukas evangelie in Boesman
gehad het. Hulle het dit nog van
oud Ds. Flip vd Westhuizen (Ds.
Rooi Flip soos hulle hom ken)
gekry, en bewaar van destyds
toe hy nog onder die Boesmans
gewerk het. Ek was bevoorreg om
hom te kon ken. Ek onthou nog
hoe hy soms dele van die vertaalde
Boesman Bybel vir ons sou speel
(die Boesmantaal is ‘n moeliker
(suiwerder) taal om te praat en
soveel te meer om te lees, dus is
dit op band opgeneem). Die wonder
vir my was dat die vroutjie in
die gesin haarself geleer het (en
steeds leer) om dit te lees a.d.h.v.
die Afrikaanse vertaling. So kon
sy vir ons ‘n stukkie lees.
Daar is baie daarop gefokus om
die verlossing alleen uit genade in
Christus aan die mense te vertel.
My indruk was dat die uitreik nie
evangelisasie onder absolute heidene
was nie, aangesien meeste
persone/gesinne reeds van die
Bybel en/of Jesus weet danksy
verkondiging van die kerke in
die gemeenskap: Rooms Katholiek,
AGS, Volle Evangelie en die
Geref. Kerk Sanveld. Nogtans het
die besoeke ‘n groot indruk op my
gemaak. Dit was ‘n diep geloofsbelewenis.
Die grootste moeite wat
ek gehad het was om ‘n balans
te vind tussen twee hoofstroom
gesindhede wat ek opgemerk het
waarvan die eerste was dat ons
die mense gaan leer om reg te glo,
en die tweede was om vas te kyk
teen die mense se omstandighed
en hulle te probeer help en/of te
veel klem in besoeke en gebede
aan hul fi siese behoeftes te gee
(welsyns-organisasie-effek). Dit
was nie maklik nie aangesien
hierdie mense min het, fi sies en
geestelik. Menslik het ek onbekwaam
gevoel om in my rykdom
(skoon klere en geleerdheid) aan
mense wat naby aan die stof van
die aarde leef te probeer vertel
van die Hemelse vrede te midde
van aardse kommer, hartseer en
pyn. Hierin was my intensiewe
toets ook gewees om opnuut my
eie geloof in perspektief te sien, op
God alleen te vertrou, want alleen
Hy is ALMAGTIG. En daarmee
saam was die dankbare besef van
sy genade om swak en sondige
saaiers te gebruik. Hyself werk
deur sy Woord en Gees kragtig
om ons harte van vlees te gee en
ons mag weet dat Sy Woord nooit
leeg terugkeer na Hom nie!
- Elna Momberg
Hierdie was my tweede keer op die
Namibië Uitreik. Ek het redelik
geweet wat om te verwag maar
steeds het ek ongeloofl ik baie
geleer oor die manier waarop
sending gedoen moet word en om
alles in God se Hande oor te lewer
aan die einde van die dag.
Die uitreik is ‘n ongeloofl ike goeie
manier om sending in die praktyk
te kan ervaar. Soms voel mens jy
word in die diepkant ingegooi as
jy ‘n groepie moet lei in die veld,
maar daar was ‘n groot rustigheid
in my hart omdat ek geweet het
God is met ons en ons doen die
werke van Sy Hande. Natuurlik
het alles nie perfek verloop nie,
maar as daar probleme was kon
ons altyd met die dominee of vorige
Namibië Uitreikers praat.
Ek het weereens besef die groot
seëninge wat ons het hier in ons
gemeente met die hoeveelheid
kennis wat ons oor die Bybel mag
hê.
Hulle het my ook gevra om volgende
jaar moontlik op die bestuur
te dien. Ek hoop dat ons volgende
jaar meer van die jeug saam kan
vat sodat meer tot die besef kan
kom dat daar ander gelowiges is
met ‘n baie groter nood as ons.
- Werner Das
Augustus 2012 • 33

Nooitgedacht skoolverlaterskamp Julie 2012
Die Nooitgedacht skoolverlaterskamp
was beslis ‘n groot hoogtepunt
van my en my mede-skolies
se jaar. Dit was ‘n ongeloofl ike
lekker kamp vol van lag, speletjies,
Bybelstudie, kuier, sing en
lesings. Hier het ons ook nuwe
vriendskappe gebou.
Die kampterrein is geleë naby
Potchefstroom en is langs ‘n rivier
en tussen berge. Dit was dus baie
koud in die oggend en aand. Die
tema van die kamp was: “Om die
Here persoonlik te ken”. Deur
lesings en Bybelstudie het ons
baie geleer van hierdie tema. Die
sprekers was dr. Frans Minnie,
ds. Willem Vogel, ds. Albert Coetzee
en ds. Brahm Robinson.
Van ernstige gesprekke tot skreeu-
34 • Augustus 2012
snaakse tye het ons elke oomblik
van die kamp geniet! In
die oggende het ons persoonlike
Bybelstudie gedoen en groepsbesprekings.
Deur die dag het ons
interessante lesings gehad. Ons
het ook speletjies gespeel soos volleyball,
sokker, krieket en boeresport.
Daar was ook genoeg tyd
om te “social” en ander jongmense
beter te leer ken.
Ons het een aand sterre gaan kyk
op die berg. ‘n Groepleier wat sy
nagraadse jaar in sterrekunde
doen het ons vertel van die sterre.
Ons het ook die voorreg gehad
om Saturnus deur ‘n teleskoop te
sien.
Die laaste aand was daar ‘n
dinee en ons meisies moes die
seuns vra om ons metgeselle te
wees aangesien dit skrikkeljaar
is. Elke groep het ook ‘n opvoering
gedoen daardie aand. Ons
het aande afgesluit met psalmsing
en gesange en almal het hartlik
saamgesing. Min mense het die
aand geslaap en party van ons het
so lekker gekuier dat ons 7 uur die
volgende oggend verbaas was dat
tyd so vining verby kan vlieg!
Dit was ‘n wonderlike kamp en
elkeen het daar weggegaan met ‘n
goeie ervaring. Ek sal elke graad
10-12 aanraai om volgende jaar
soontoe te gaan. Dit is wonderlik
om tussen soveel jong gelowiges
te kan wees en saam die Here te
kan prys!
Arina Wibbelink Jul 2012

Ons het gehoor….
Scatterbrains – hoe die Internet ons verander.
In ‘n uitsending van White Horse
Inn, ‘n Gereformeerde radio program
in Amerika, het hulle gesels
oor die invloed wat die internet
het op hoe ons (mense in die algemeen)
inligting verkry. Vroeër
jare het ons, as ons meer inligting
wou insamel oor spesifi eke onderwerpe,
boeke gevat en gelees, maar
jy moes dan die hele boek lees of
dalk net verskeie hoofstukke in
die boek om die inligting waarvoor
jy gesoek het te verkry. Deesdae
gaan ons net op die internet en
verkry dit wat ons soek daar. Van
die eerste aanhalings wat hulle
gebruik het, is dat ons die tegnologie
maak en verander, maar
daarna verander die tegnologie
ons. Ons kan nie voorsien hoe die
tegnologie ons sal verander nie
omdat dit neutraal is, maar ons
het uitgevind dat dit ons optrede
en identiteit kan verander.
Die eerste besprekingspunt van
die program was dat dit so maklik
is om deesdae inligting op die
internet te kry dat ons verkies om
op die internet vir die inligting te
soek as om in boeke na die inligting
te soek. Die term wat hulle
gebruik is “generation net”. Dit
beteken dat jy net vlugtig deur ‘n
paragraaf of bladsy lees, in plaas
daarvan om die hele artikel of
bladsy te lees. Dit is gemakliker
om net gou op die internet te gaan
en ‘n soektog vir iets aan te vra
op Google as wat jy vir die inligting
in ‘n spesefi eke boek gaan
soek. “Mense lees nie meer boeke
nie, want alles is beskikbaar op
die internet”, was nog ‘n aanhaling
wat hulle gebruik het. Mense
dink dus nie meer nie, hulle lees
net vlugtig of skil deur die bladsy.
Google se missie is om die wêreld
se informasie te organiseer en
om dit universeel toelaatbaar en
bruikbaar te maak. Alle data wat
hulle ontvang en bymekaar maak
is soos ‘n biblioteek van klomp
stukkies inligting wat verskil van
die gewone biblioteek wat allerhande
verskillende boeke bevat.
Die volgende besprekingspunt was
die invloed wat die internet en vandag
se tegnologie op die Christene
het. Die tegnologie beïnvloed nie
net sekere mense nie, maar Christene
ook. Hulle het uitgevind dat
daar mense beweer dat hulle deesdae
eerder op die internet gaan
om meer van God en sy Woord uit
te vind, as wat hulle aan ‘n kerk
behoort. Die Bybel is beskikbaar
op die internet en meeste Christene
het dit al op hulle rekenaars
asook op hulle fone gelaai. Een van
die mans, wat self ‘n pastoor is,
het op die program vertel wat hy
ervaar het toe hy iewers in Afrika
eredienste bygewoon het. Die pastore
het met mekaar op hulle fone
gekommunikeer tydens die Nagmaal.
Hy sê ook die eredienste is
nie meer so formeel soos vroeër
jare nie, die mense lees die teksgedeeltes
op hulle fone in plaas daarvan
om hulle Bybels oop te maak.
Een van die teoloë het bygevoeg
dat by ’n seminaar een van die
sprekers sy foon gebruik het om
die teksgedeelte te lees asook om
’n teksvers aan te haal. Om die
besprekingspunt te verduidelik
het hulle twee goeie aanhalings
gebruik wat sê dat die internet
ons aandag trek net om dit weer
te versprei. Wat ons doen wanneer
ons nie die internet gebruik
nie is net so belangrik as dit wat
ons doen as ons wel die internet
gebruik. Ons word verstandelose
verbruikers van data. Om vlugtig
te lees (skil) word ons dominerende
manier van lees. Dit maak
dit ‘n probleem vir die toekoms
van die Christene. Om die stelling
te verduidelik het hulle aangehaal
dat aangesien ons enige iets kan
opsoek deur net te “click” op Google,
is die memorisering van lang
paragrawe of historiese feite verouderd.
Memorisering is dus ’n
mors van tyd. Dit maak dus dat
mense al hoe minder die gebeure
in die Bybel sal memoriseer en as
hulle iets wil weet, dit dan net
gaan opsoek op die internet. Dit
is waar die probleem volgens hul
lê.
Die internet is toeganklik vir
almal wat dit het en kan gebruik.
Enige iemand kan iets plaas op
die internet. Dit sluit hul eie opinies
asook hul kennis en wysheid
en ander feite in. Dit word dan
ook toeganklik gemaak vir enige
iemand om te lees. Die probleem
is dan dat nie almal wysheid het
nie en ongelukkig is dit die mense
wat nie die regte wysheid het nie
wat maak dat daar rusie en verdeling
tussen Christene kom.
Die voorbeeld wat hulle gebruik
is dat iemand iets op “Wikipedia”
gelees het wat iemand anders daar
geplaas het en dit as die waarheid
aanvaar. Die persoon aanvaar
dat die inligting waar is en
gebruik dit dan in ’n gesprek met
iemand anders en dit kan veroorsaak
dat die twee persone stry oor
wat reg en wat verkeerd is. Vroeër
het mense hulle kennis en wysheid
omgesit in boeke, maar die
boeke word nie meer gelees nie.
Die lekker ding van boeklees, of
dit nou fi ksie of iets anders is, is
dat mens so “verdiep” kan raak
daarin dat jy nie agterkom wat om
jou aangaan nie. Hulle het dit ’n
tipe meditering genoem. Deesdae
is mense te afl eibaar om só verdiep
te raak in ’n boek.
Die laaste besprekingspunt het
gegaan oor hoe die tegnologie ons
in die toekoms sal verander. Die
tegnologie het al so verander en
verbeter dat mens al “audio messages”
met die nuutste “Smartphones”
kan stuur en/of ontvang. Nie
almal het al die nuutste tegnologie
nie, maar dit maak dat teks dalk
in die toekoms heeltemal sal wegval
en mense eerder na artikels
luister as wat hulle dit self lees.
Alles is natuurlik vir gemaklik-
Augustus 2012 • 35

heidsonthalwe, soos byvoorbeeld
om ’n boodskap te stuur terwyl jy
ry. Al wat jy dan hoef te doen is om
te praat en die foon sit die spraak
om in teks. Dit kan vir boeke in
die toekoms ‘n probleem veroorsaak,
want mense begin nou al
nie meer tyd kry vir lees nie en
Roland en Willemyn was tot Oktober
verlede jaar lidmate van Die
Kandelaar. Roland vanaf 2001 en
Willemyn vanaf haar geboorte in
Oktober 1982. Behalwe geloofsgenote
het hulle ook familiebande
in ons gemeente. Roland se ma,
Anneke van Leeuwen-Niehof, is ‘n
suster van Poena Niehof, en hulle
ma is (oorlede) sr Sien Niehof. R
en W het mekaar in 2005 vir die
eerste keer begin rááksien en dit
het tot ‘n lewenslange verbintenis
gelei. In Maart 2006 is hulle
getroud en hulle huwelik is geseën
met twee seuns, Walter (11 Februarie
2007) en Ruben (27 Januarie
2009), en op 17 Julie 2012 is
die derde verbondskindjie gebore.
Groot is die vreugde en dankbaarheid
vir ‘n voorspoedige geboorte,
36 • Augustus 2012
sal eerder na iets luister terwyl
hulle iets anders doen.
Die program word afgesluit met
‘n mooi aanhaling (vertaal): “Wat
kan ons doen om meer aandagtig
te wees om eerder deur woorde
verander te word as wat ons verbruikers
word”.
en dit was ‘n groot verrassing dat
dit ‘n dogtertjie is. Haar naam is
Anriëtte.
Die gesin het verlede jaar Oktober
na Ballito getrek, in verband met
werksverandering van Roland. Hy
doen nog steeds dieselfde werk,
energiebestuur, en dit gaan tot
dusver goed, dit groei. Hulle het
aangesluit by die GK Durban-
Noord. Die gemeente was reeds
geruime tyd vakant, maar nou het
hulle onlangs ‘n beroep uitgebring
op Ds Karel Steyn van Empangeni.
‘n Jong predikant, Empangeni
is sy eerste gemeente. Die
Durban-Noord gemeente hoop en
bid dat die Here sy hart bereidwillig
sal maak, as Hy hom vir die
gemeente bestem het. Die gesin
Roland en Willemyn bid ook saam
Vir meer inligting oor die onderwerp
en die program gaan na:
www.whitehorseinn.org
Geluister, vertaal en verwerk deur
Lisenka Hagg.
ONS ‘F’AMILIE
Gesin Roland en Willemyn van Leeuwen en Hetty van Straten
met ons dat die Here weer ‘n nuwe
herder en leraar vir die Kandelaargemeente
sal skenk.
Ma en ouma Hetty van Straten, is
reeds vanaf begin Julie by dogter
Willemyn en haar gesin. Dit is vir
my ‘n voorreg om hier my kinders
en kleinkinders met raad en daad
by te staan en te help waar dit
nodig is. As die Here wil sal Anriette
op Sondag, 5 Augustus, die
teken en seël van die verbond ontvang.
Gods genade en goedheid is
onendig, oor almal wat Hom vrees,
sy trou bestendig!
Ek geniet hier die milde winterweer.
Groete en seënwense van
ons almal hier. Ek sal DV teen
die einde van Augustus weer by
julle aansluit.

ONS ‘F’AMILIE
Gesin Eduard en Tabita Winter
Eduard is gebore in Windhoek (Br
Dries Yssel se pa was hul predikant
in die Gereformeerde kerk en
het vir Eduard gedoop!). Hy het
‘n ouer broer en ‘n jonger suster.
Toe hy sewe jaar oud was, het hul
gesin na Pretoria verhuis, in Villieria
woonagtig geraak en lid van
die Gereformeerde kerk Oos-Moot
geword. Hy was in Laerskole Eros
(Windhoek) en Villieria en in die
Hoërskool Oos-Moot. Hy het mynbouingenieurswese
by Tukkies
studeer en sy loopbaan begin by
Cullinanmyn in 1994.
Sedert sy pa (Chris) in 2005 oorlede
is, woon sy ma (Rina) elke
Sondag die aand-eredienste saam
met hul by.
Tabita is gebore in Pretoria. Sy
is die jongste van die drie dogters
van Wim en Ella Wibbelink.
Sy het opgegroei in die Moot, was
altyd in die Gereformeerde kerk
die Kandelaar en was in Laer skole
Rietfontein-Noord en Johannes
Calvyn en die Hoërskool Oos-
Moot. Sy het verpleegkunde by
SG Lourens verpleegkollege studeer
en haar prakties by HF Verwoerd
Hospitaal (nou Steve Biko)
gedoen.
Ons het mekaar op hoërskool ontmoet
waar ons saam in die skoolkoor
gesing het. Die liefde het
egter eers begin blom toe Eduard
vierde jaar student was en
Tabita in matriek. Einde 1996 is
ons getroud en ons het vanaf einde
1997 saam in Koffi efontein, Suid
Vrystaat, gebly (Tabita het haar
4de jaar studies in Pretoria voltooi
nadat Eduard oorgeplaas is
na Koffi efontein). Einde 2000 is
Eduard oorgeplaas na De Beers se
hoofkantoor en het ons na Roodepoort
verhuis. Hier het Tabita
by ‘n ginekoloog se spreekkamer
gewerk. Ons het ons weer by die
Kandelaargemeente gevoeg. In
2003 het ons terug na Pretoria
verhuis. Eduard het vanaf 2007
in Witbank vir Anglo American se
steenkool afdeling gewerk. Tabita
het by Femina Hospitaal se neonatale
ICU vanaf 2005-2009 gewerk
en is sedertdien huisvrou.
Na ‘n jare-lange beproewing van
kinderloosheid het die Here ons
gebede verhoor en André (3 jaar)
en Mathys (1 jaar) aan ons gegee.
Met groot dankbaarheid kan ons
meedeel dat die aannemingsproses
van albei kinders afgehandel
is. Ons besef dat hulle, net soos
alle ander verbondskinders, nooit
die eiendom van ‘n mens is nie,
maar van God. God het die verantwoordelikheid
om hulle in die
vrese van Sy Naam op te voed nou
aan ons oorgedra.
Omdat daar talle etiese en ander
worstelvrae rondom infertiliteit
en aanneming is, deel ons met
liefde ons ondervindinge met dié
wat behoefte daaraan het.
Ons vind ‘n ware geestelike tuiste
in die Kandelaargemeente en
ervaar die gemeenskap van die
heiliges - ook in ons bybelstudiegroep.
Augustus 2012 • 37

Boekenuus
Belangrike kennisgewing
Vanaf Augustus 2012 smelt Folmer
Boekhandel (Pretoria) saam
met BOEKENHOUT (AROS).
Sien asb veranderde kontakbesonderhede
hieronder
38 • Augustus 2012
+
Jesus stel homself
bekend /
Prof Rob van
Houwelingen en
Aldert L Visser
Twaalf keer ‘Ek
is’ in die evangelie
van Johannes
“Baie mense het ‘n onduidelike
beeld van Jesus. Hulle kan hulle
moeilik indink hoe Hy is. Tog het
Hy homself verskeie kere aan
mense bekend gestel. Hierdie
boek gee twaalf indrukke van die
sogenaamde ‘Ek is’ woorde, soos
ons hulle kan vind in die evangelie
van Johannes. Wanneer ons
hierdie uitsprake in hulle konteks
oorweeg, ontstaan ‘n portret van
Jesus, dan leer ons Hom ken soos
Hy Homself bekend gestel het en
soos Hy nog steeds is.”
Omdat samenstellers en vertalers
(Tjeerd de Wit, Liezl Sweers,
Corien Kleynhans) Pro Deo
gewerk het, word die wins van die
verkope van hierdie boek geskenk
aan die Christelike Stigting Growing
Nations -www.growingnations.co.za
in die RSA en Lesotho.
(R 85 – 87 bladsye)
TWEE PUBLIKASIES VAN
DIE HAND VAN PROF NICO
VORSTER VAN DIE TEOLO-
GIESE FAKULTEIT, NOORD-
WES UNIVERSITEIT (POT-
CHEFSTROOM):
Restoring human dignity in
South Africa / Nico Vorster
Hierdie publikasie bied ‘n Christelike
perspektief op menseregte,
een van die fundamentele waar-
des wat gevind
kan word in die
Konstitusie van
die nuwe Suid
Afrika.
(R 115 - 164 blasye)
Kerk en menseregte
binne ‘n
regstaat / Nico
Vorster
“Die oorgang tot
‘n nuwe demokratiese
bedeling in
1994 het gelei tot
‘n verskuiwing in
die verhouding
tussen die owerheid
en Christelike kerke. Die
vorige minderheidsregering het
homself as ‘n voorstander van
Christelike waardes beskou. Die
totstandkoming van ‘n regstaat in
Suid-Afrika het nuwe implikasies
vir die verhouding tussen kerk,
owerheid en onderdane gebring.
Die Grondwet maak as die hoogste
wet in Suid-Afrika nie voorsiening
vir ‘n politieke bestel met teokratiese
elemente nie, maar wel vir
‘n neutrale staat.”
(R 115 - 538 bladsye)
De entree van
Calvin in de Lage
Landen /Dr Harm
Veldman
Pastoraal, apologetisch
en pluriform
W&W 91
Die skrywer was
dosent kerkgeskiedenis
by die Gereformeerde
voortgesette onderwys in Nederland.
In hierdie publikasie kyk hy
na die invloed van die Geneefse
kerkhervormer Johannes Calvyn
in Nederland. Hy doen dit aan
die hand van twaalf biografi ese
sketse. Die publikasie dui onder
andere aan dat die invloed van die
calvinisme in Nederland tydens
die 17 de eeu byna tot stilstand
gekom het, maar weer herleef het
in die 19de eeu deur publikasies
van onder andere Hendrik de Cock
en Abraham Kuyper.
(R125 – 134 bladsye)
Naar de kerk:
waar en waarom?
/ Dr A N HendriksPopulair-theologische
bijdragen
W&W 92
In hierdie publikasie
het die skrywer ‘n aantal
artikels wat handel oor die kerk
van Christus, voorheen gepubliseer
in die tydskrif Nader Bekeken,
verwerk. Die skrywer gee
aandag aan onder meer die volgende:
Een apostoliese kerk; Verskillende
visies op artikel 29 van
die NGB; Prediking en geloofsbelewing;
Die Tien Gebooie en die
Apostoliese Geloofsbelydenis; Doop
en Nagmaal; Die Aaronitiese seën;
Die gemeente as woonplek van die
Gees; Die kerkverband.
(R 145 – 120 bladsye)
Bogenoemde boeke is verkrygbaar
/ kan bestel word by:
FOLMER
BOEKHANDEL
Boekenhout (Folmerpta)
Ietje van der Kruk
Dickensonlaan 1180, Waverley,
Pretoria, 0186
Tel: 012 332 3227
e-pos: boekenhout@aros.ac.za
Folmer Boekhandel
(Kaapstad)
Proteaweg 95, Proteahoogte,
Brackenfell, 7560
Tel: 021 982 1402
e-pos:
eendenkooi@telkomsa.net
Internationale
bestellings
Petro Drijfhout
folmerboek@telkomsa.net
Tel/faks: 012 543 3597
www.folmerboek.com

Die Heilige Nagmaal
Omkring die woorde wat die *’s
moet vervang (links, regs, op, af,
of skuins).
Ons glo en bely dat ons Verlosser,
* Christus, die * van die heilige
nagmaal * en ingestel het om
hulle te voed en te onderhou wat
Hy reeds * en in sy huisgesin, die
kerk, ingelyf het. Nou het dié wat
wedergebore is, tweërlei lewe in
hulle: die een liggaamlik en *, wat
hulle van hulle eerste * saamgebring
het en wat alle mense besit;
die ander geestelik en *, wat aan
hulle gegee word in die * geboorte,
wat deur die woord van die evangelie
in die gemeenskap van die
* van Christus plaasvind. * deel
nie in hierdie lewe nie, maar slegs
die * van God. So het God tot
instandhouding van die liggaamlike
en * lewe vir ons aardse en *
brood voorsien; dit dien die lewe
en behoort, soos die lewe self, aan
almal. * om die * en hemelse lewe
wat die gelowiges besit, in * te hou
het Hy vir hulle ‘n lewende brood
gestuur wat uit die hemel * het,
naamlik Jesus Christus; Hy voed
en * die geestelike lewe van die
gelowiges wanneer Hy geëet, dit
wil sê deur die * toegeëien en ontvang
word. Om hierdie geestelike
brood vir ons af te * het Christus
aardse en sigbare brood as ‘n *
van sy liggaam en wyn as teken
van sy bloed in te stel.
Hy gee ons daarmee dit te kenne:
so * as wat ons die sakrament
ontvang en in ons * hou en dit met
ons * eet en drink en dit daarna in
die lewe hou, net so waarlik ontvang
ons vir ons geestelike lewe in
ons * deur die geloof - die ware
liggaam en die ware bloed van
Christus, ons * Verlosser.
Dit staan dus bo alle twyfel vas
dat Jesus Christus nie * sy sakramente
vir ons voorgeskryf het nie;
Hy doen immers in ons alles wat
Hy vir ons in hierdie * tekens voor
oë stel, al gaan dit ons * te bowe
en is dit vir ons onbegryplik
hoe dit *, net soos die werk van
die Heilige Gees ondeurgrondelik
en onbegryplik is. Tog * ons nie as
ons sê dat wat deur ons geëet en
gedrink word, die eie en
* liggaam en die eie bloed van
Christus is nie; maar die * waarop
ons dit *, is nie met die mond nie
maar met die Gees * die geloof.
Daarom, al bly Christus altyd aan
die * van sy Vader in die hemel
sit, hou Hy tog nie op om ons deur
die geloof aan Homself deel te laat
hê nie.
Hierdie * is ‘n geestelike maaltyd
waar Christus Homself met al sy
* aan ons meedeel en waar Hy
ons Homself en die verdienste van
sy lyding en sterwe laat geniet.
Hy voed, * en vertroos ons arme
* siel as ons sy liggaam eet en Hy
verkwik en herstel dit as ons sy
* drink.
Verder, hoewel die sakramente
én die * waarvan hulle tekens is,
bymekaar hoort, word nie beide
deur alle mense ontvang nie. Die
goddelose ontvang wel die sakrament
tot sy *, maar hy ontvang nie
die waarheid van die sakrament
nie. So het * en Simon die * albei
wel die sakrament ontvang maar
nie Christus, wat daardeur voorgestel
word nie; Hý word * aan die
gelowiges gegee.
Ten *, ons ontvang hierdie sakrament
in nederigheid en met * in
die samekoms van die * van God,
waar ons met danksegging ‘n heilige
gedagtenis aan die dood van
Christus ons Verlosser onderhou
en * van ons geloof en van die *
godsdiens doen. Daarom behoort
niemand daarheen te gaan as hy
homself nie eers deeglik ondersoek
het nie, sodat hy nie tot
sy eie * drink as hy van hierdie
brood eet en van hierdie * drink
nie (1 Kor 11:29). Kortom, deur die
gebruik van hierdie heilige sakrament
word ons tot ‘n vurige liefde
vir God en ons naaste beweeg.
Daarom verwerp ons alle * en verwerplike
versindsels wat mense by
die sakrament bygevoeg en daarmee
* het, as onheiligings daarvan.
Ons verklaar dat ons tevrede
moet wees met die verordening
wat Christus en sy * ons geleer
het en ons sê dieselfde as wat hulle
daarvan gesê het.
Augustus 2012 • 39

Liewe Damaris,
Baie dankie vir jou antwoord. Ons
sal nou maar afwag wat die toekoms
van Kerk en Woord sal wees.
Die tyd sal dit leer.
Tans is ons aller aandag gerig op
die beroeping van ‘n predikant, of
‘n herder en leraar. Die kerkraad
het vir die gemeente gevra om
name te gee van predikante wat
ons wil voorstel, wat ons geskik
ag om in die amp te dien, vir sover
ons dit kan vasstel. Saam daarmee
het ons ‘n begeleidende skrywe
gekry as ‘n Bybelse riglyn by die
oorweging en indiening van name.
Heelwat toepaslike Bybelgedeeltes
is genoem, asook ‘n aantal artikels
uit die kerkorde van die GKSA.
En ons is aangespoor om biddend
daarmee besig te wees.
Ja, want dit is, dink ek, die
belangrikste om die Here aan te
roep en te erken dat Hy die Een is
wat besluit watter bedienaar van
die Woord Hy vir ons gemeente
bestem het. Dit beteken nie dat ons
agteroor kan gaan sit nie. Nee, ons
moet nogsteeds name gee en later
ook ons kruisie trek. Alleen, ons
moet dit in volkome afhanklikheid
van Hom doen. Ons mag nie in Sy
pad staan deur ‘n profi el op te stel
van dié predikant wat aan verskillende
vereistes moet voldoen, om
die beste by ons gemeente in te
40 • Augustus 2012
pas nie. Alles met die beste bedoelings
miskien, maar dan is ons tog
besig om óns keuse te maak en dan
te hoop dat die Here dit sal goedkeur.
Die afgelope jare het die Here ons
beproef. Daar was droefheid en
trane, maar nou mag ons van die
Here bid of Hy ons opnuut ‘n herder
en leraar wil gee om ons met Sy
Woord te voed en te versterk, sodat
ons almal saam Hom eendragtig
mag dien. Maar wat het ons geleer
van die tyd waarin die Here ons
beproef het? Wat was Sy bedoeling
daarmee? Tog seker dit, dat
ons onsself moet ondersoek of ons
nog met ons hele hart by die Here
is, dat ons nederig en ootmoedig
mag erken dat ons dit nie verdien
om weer opnuut as gemeente die
lig van die kandelaar te mag laat
skyn nie. Ons het daarin gefaal,
maar ons mag met ons tekorte en
sondes na die Here gaan. Hy laat
geen bidder staan.
Ek dink ons kan baie leer van wat
Paulus in sy tweede brief aan die
Korintiërs geskryf het. Daarin verwys
hy na ‘n brief wat hy vroeër
na hulle gestuur het waarin hy
die gemeente streng aangespreek
het oor bepaalde sondes. Daardie
brief het toe groot droefheid in die
gemeente veroorsaak (hfst 7). Dit
is nie bekend waaroor dit gegaan
het nie, want die brief (die sogenaamde
‘tranebrief’) het verlore
geraak. Paulus is egter verheug
dat daar droefheid in die gemeente
gekom het. En veral dat dit ‘n
droefheid volgens die wil van God
was en nie ‘n droefheid volgens die
wêreld nie. Hy bedoel daarmee dat
die droefheid van die Korintiërs
deur God goedgekeur en daarom
ook deur Hom bewerk was, en tot
hulle eie geestelike voordeel was.
Die wêreldse droefheid egter ween
nie oor die feit van die sonde nie,
maar slegs oor die uitwerking
daarvan. Ek haal aan uit hoofstuk
7 vers 11: “Want kyk, juis dit, dat
julle bedroef geword het volgens die
wil van God – wat ‘n groot ywer het
dit in julle gewerk, ja, verantwoording,
verontwaardiging, vrees, verlange,
ywer, bestraffi ng.”
Laat dit ook van ons gemeente
gesê kan word dat ons droefheid
uit en tot God is, want dit werk ‘n
onberoulike bekering tot redding
(7:10).
Ek sal graag van jou hoor wat jou
reaksie hierop is. Ek hoop jy het
‘n lekker rustydjie gehad en is al
weer volstoom besig met die laaste
semester.
Groete,
Jemima