Nieuw: SPECT/CT in het ZOL

darm
zaadstreng
Welke technieken worden
het meest gebruikt?
1. Voor kinderen
Tot de leeftijd van 2 jaar liggen de inwendige
en uitwendige liesopening vlak boven
elkaar. Daarna gaan deze van elkaar wegschuiven
en wordt het lieskanaal gevormd.
Dit is op volwassen leeftijd ongeveer 7 cm
groot.
Een congenitale liesbreuk is eigenlijk niet
het uitpuilen van het peritoneum, maar
een nog intacte tunica vaginale, de structuur
waarlangs de testis afdaalt tot in het
scrotum en die normaal verdwijnt. Het
lieskanaal en de buikwand zijn echter
intact. Dit verklaart meteen waarom bij
kinderen geen versteviging van het lieskanaal
moet gebeuren. De chirurg zal de
intacte tunica losmaken en distaal doornemen,
waarna deze als een breukzak wordt
behandeld en aan de basis wordt afgebonden.
Er gebeurt geen raphy (= herstel
door enkele hechtingen) van de breukpoort
(die eigenlijk dus geen breukpoort
is, maar gewoon een normale buitenste
liesring). (figuur 2)
Bij kinderen onder de 6 jaar dient nooit
het lieskanaal geopend te worden. Hier
wordt enkel de breukzak vrij geprepareerd
tot aan de basis, waarna deze wordt afge-
lieskanaal
breukzak
balletje
Fig. 2 Congenitale liesbreuk Fig. 3 Shouldice techniek
bonden en verwijderd. Net zoals bij een
congenitale liesbreuk dus.
Bij kinderen boven 6 jaar tot aan de volgroeiing
(= sluiten van de groeikraakbeenderen
op ongeveer 18 jaar), bij wie toch
een defect van het lieskanaal/ buikwand
dient hersteld te worden, wordt gebruikt
gemaakt van de eigen buikwand van de
patiënt. Via de Shouldice-techniek wordt
met niet verteerbare hechtingen een stevige
wand gecreëerd (= raphy van de buikwand).
Een mesh wordt hierbij niet
gebruikt omdat de patiënt nog groeit en
ieder net ongeveer 15% krimpt over het
verloop van enkele jaren. Zodoende kan
het net op termijn onvoldoende bedekking
verzorgen en kan de patiënt recidiveren.
Deze techniek heeft in de literatuur een
recidiefpercentage tot 30%. Dit hoge percentage
is voornamelijk te wijten aan het
feit dat het geen tension-free techniek is
en er dus een defect in de buikwand
gesloten wordt door onder spanning stevige
structuren naar elkaar toe te brengen.
De tension-free techniek, zoals verder
besproken wordt, trekt het defect niet
dicht, maar gaat het defect afdichten door
er een net voor te leggen.
Deze techniek wordt bij deze zeer jonge
patiënten wel toegepast, omdat nog altijd
voor meer dan 70% van hen een herstel
wordt bereikt, zonder dat een mesh (prothese,
netje) dient gebruikt te worden. Bij
recidief op oudere leeftijd kan alsnog een
herstel met mesh gebeuren. (figuur 3)
2. Voor volwassenen
Van oudsher: de Lichtenstein operatie:
Dit is een tension-free herstel langs ventrale
zijde, waarbij een huidincisie wordt
gemaakt van ongeveer een 8-tal cm.
Evenzo wordt bij deze techniek het lieskanaal
aan de voorzijde geopend door de
fascia van de musculus obliquus externus
te openen. Eens dit gebeurd is, wordt de
breukzak vrijgemaakt en na onderbinden
gereseceerd. Dit laatste enkel bij een indirecte
breuk. Bij een directe breuk wordt
de breukzak enkel gereduceerd en niet
gereseceerd. Er wordt een netje geplaatst
in dit vlak en ook met verschillende, niet
verteerbare hechtingen gefixeerd, waarna
het geopende lieskanaal opnieuw wordt
gesloten.
Nadeel bij deze techniek is dat de chirurg
een groot litteken maakt. Daarbij moet hij
het net fixeren en kan hij bij iedere steek
die hij zet een zenuw inknellen en zodoende
chronische pijnsyndromen veroorzaken.
Evenzo kan een femoraalbreuk met deze
ZOLarium I Ziekenhuis Oost-Limburg
27