Eerste kleine stap richting regularisatie se - ACV

KAJ, de jongerenbeweging van
het ACW, kaart met haar jaarlijkse
Goede Vrijdag actie de
kwetsbare positie aan van jongeren
op de arbeidsmarkt.
Kajotters gingen in alle provincies
naar de fabriekspoorten en
spraken met jonge arbeiders over
hun arbeidssituatie. Vaak waren
dat bedrijven waar net een herstructurering
aangekondigd was,
zoals bij DAF Trucks in Oevel of
Case New Holland in Zedelgem.
Dan zijn jongeren doorgaans het
eerste slachtoffer.
“Jongeren beginnen hun carrière
bijna altijd met interimwerk of
Het sleutelwoord in het Vlaamse
werkgelegenheidsbeleid is activering.
Met de ‘sluitende aanpak’ zou
elke werkzoekende aangesproken
worden en een aanbod krijgen.
“Wij zijn zeker niet tegen die sluitende
aanpak”, zegt Johan Stassen
van ACV Werkzoekendenwerking.
“We hebben er ook mee over gewaakt
dat het geen heksenjacht werd.
Alleen vertrok de aanpak nog te veel
vanuit de vacatures en werd maar
weinig rekening gehouden met de situatie
van de werkzoekende zelf.
Veel mensen worden nu getroffen
door tijdelijke of volledige werkloosheid.
Die mensen moeten we nu ster-
ker maken voor de arbeidsmarkt,
door hen de
kans te geven om zich bij
te scholen of een nieuwe
richting in te slaan.”
Elke werkzoekende moet
een traject aangeboden
krijgen. “We moeten samen
met hem kijken wat
zijn sterktes en zwaktes
zijn en - heel belangrijk -
hoe hij zelf zijn toekomst ziet. Het is
niet goed om willen nillens een
werkzoekende op een vacature te
plakken. Misschien willen mensen
zich omscholen en hun loopbaan een
andere wending geven. Of misschien
kampen mensen met sociale of psychische
problemen waardoor ze niet
meteen aan de slag kunnen. Dan
moeten ze eerst begeleid worden om
KAJ: “Jongeren hebben nood
aan vast werk”
'Werkgevers mogen
ook geactiveerd worden'
met een tijdelijk contract”, zegt
KAJ-voorzitter Bart Holvoet. “Terwijl
het juist voor jongeren belangrijk
is om bestaanszekerheid
op te bouwen. Ze moeten op eigen
benen staan, huishuur of hypotheek
betalen. Enkele jaren later
misschien een gezin stichten. Als
je dan van het ene tijdelijk contract
naar de volgende interimjob
moet verkassen, krijg je het moeilijk.
Ook jongeren hebben recht
op werkzekerheid. De getuigenissen
die we aan de fabriekspoorten
verzameld hebben, moeten die
boodschap op Goede Vrijdag
kracht bijzetten.”
P.H.
die problemen aan te pakken. Dat
sluit heel erg aan bij het werk dat
onze bijblijfconsulenten nu al doen.
Die gaan echt samen met de werkzoekende
na hoe die de draad weer kan
oppikken, door advies bij sollicitaties,
door het zoeken naar opleidingen
of door geschikte vacatures.”
Nauwelijks vooruitgang
Bepaalde groepen worden nog altijd
zwaar achtergesteld op de arbeidsmarkt.
Mensen van vreemde origine,
mensen met een handicap, ouderen.
Ze krijgen nog altijd heel moeilijk
toegang tot de arbeidsmarkt. Mensen
van vreemde origine konden de voorbije
jaren wel profiteren van de economische
groei, maar worden in de
“De overheid zou nog meer
begeleiding kunnen voorzien
voor die groepen die moeilijk
werk vinden. Tegelijk moet
men veel krachtiger optreden
tegen allerlei vormen van discriminatie.”
Johan Stassen, ACV Werkzoekendenwerking
huidige crisis ook weer massaal uitgestoten.
Mensen met een handicap
zijn nog slechter af. Die kwamen
zelfs in de voorbije vette jaren niet
aan de bak. En de tewerkstelling van
ouderen is de laatste vijf jaar evenmin
betekenisvol toegenomen. Op
dat vlak hebben we dus nauwelijks
vooruitgang geboekt.”
Jongeren nieuwe
kansengroep
Niet alleen de overheid, maar ook de
werkgevers zouden daarin meer hun
verantwoordelijkheid mogen nemen.
“De overheid zou nog meer begeleiding
kunnen voorzien voor die
groepen die moeilijk werk vinden.
Tegelijk moet men veel krachtiger
optreden tegen allerlei vormen van
discriminatie. Ook werkgevers moeten
geactiveerd worden.
Bovendien is er de jongste maanden
een kansengroep bijgekomen. Jongeren
worden heel zwaar getroffen
door de crisis. Wie de school verlaat,
vindt heel moeilijk werk. Jongeren
hebben ook vaak tijdelijk of interimwerk,
wat hun situatie bijzonder
kwetsbaar maakt.”
Peter Heirman
Gebarenspel
Ze waren zo blij, die twee mama’s.
Ik zag ze op tv. Van levenloze
liggende lichamen waren ze
veranderd in energieke, wellustige
vrouwen. Geen doffe blik
meer, maar hoop en toekomstplannen
in hun ogen. Want een
minister had hen die ochtend beloofd
dat ze voorlopig geen
schrik meer moeten hebben om
met kinderen en al gedeporteerd
te worden. Hun oogappels
zouden nog even met de neus
tussen de schoolboeken mogen
blijven zitten. Onder een hele
rist strenge voorwaarden, zo zei
de minister er wel bij.
Mijn gedachten dwalen af naar
Azar, een Iraanse vrouw uit Antwerpen.
Of meer een Antwerpse
vrouw uit Iran. Negen jaar in België,
twee kinderen die zich niets
van hun geboorteland herinneren.
Mag niet werken, krijgt wel
een belastingbrief. Zou zij mogen
blijven van mevrouw de minister?
Zal de angst haar eindelijk
loslaten?
Ik denk aan Mamadou, gevlucht
voor burgeroorlog en dictatuur.
Vijf jaar geleden, geen papieren.
Spreekt intussen vlot beide
landstalen en werkt zich kapot
om te kunnen overleven. Wel geintegreerd,
wel werk. Geen kinderen,
geen papieren.
Maar goed, de mama’s waren blij
en dat deed deugd. De minister
was zo mogelijk nog blijer, omdat
ze met deze onverwachte
beslissing een hoop stemmen
hoopt binnen te halen bij de verkiezingen
in juni. En dat was ongetwijfeld
ook de enige bedoeling.
De zware mantel met
kritiek van zich afgooien, zich
ontdoen van het imago van harteloze
tante. Na meer dan een
jaar van non-beleid en nietsdoen
kan ze nu toch zeggen dat ze íets
gedaan heeft.
Ik ben dat beu, dames en heren
politici. Dat u denkt dat mijn
stem te koop is voor een schijnregularisatietje,
een jobkortinkje
of een langewappertje. Zo
snel even erdoor gejaagd, om de
schijn van regeren op te houden.
Een maatregeltje om mee te
kunnen uitpakken bij de kiezers.
Een gebarenspel onder begeleiding
van muziek en dans, pantomime
van de beste soort. Maar
jammer genoeg geen fictie.
Lieve Van den Bulck
VISIE.11.09.indd 3 31-03-2009 21:25:21
| ACW NIEUWS | ALGEMEEN | 3 APRIL 2009 |
3