Mol gaat verhuizen - Seizoener

12
Iets wat je alleen met je hoofd weet, wordt niet van jou
Alleen of samen
Susan deelt de praktijk met een collega kunstzinnige therapie.
Ieder werkt een deel van de week als zelfstandig therapeut.
Samen overleggen ze over de kinderen die zij behandelen.
Overleggen is heel belangrijk. Zeker als er kinderen
aangemeld worden met een ‘zware’ problematiek zoals een
psychose of een eetstoornis. “Dan moet je zo eerlijk zijn
om te zeggen dat die problematiek te zwaar is voor onze
praktijk. Het kan dan wel zijn dat ik een deelaspect behandel,
om de algehele behandeling te ondersteunen. De
hoofdverantwoordelijkheid ligt dan niet bij mij.”
Susan vertelt hoe ze eens werkte met een psychotisch
kind: “Het was belangrijk dat er een plekje was waar zij
zich lekker kon voelen. Ze hield heel erg van bewegen. Daar
voelde ze zich goed bij. De gymles was favoriet op school.
Dus hebben we in de praktijk veel hindernisbanen
gemaakt. Binnen die banen ontdekte zij dat ze toch iets
kon, geen nul was. Intussen, al bewegend, bracht ik structuur
aan. Om de angst onder controle te houden, gebeurde
alles volgens een vast patroon. Eerst volgde ik, benoemde
ik wat we deden, dat was veilig. Geleidelijk aan wisselden
we van beurt. Dan ging ik voorop en volgde zij. Zo bracht ik
voorzichtig beweging in de kramp, breidde de bewegingspatronen
uit en durfde zij haar wereld van vaste patronen
en structuren te vergroten.”
Leerproblemen
Ook komen er kinderen in de praktijk die sociaal of emotio-
SEIZOENER • ZOMER 2007
neel zijn vastgelopen, bijvoorbeeld door een leerprobleem
als dyslexie. “Ik heb met een kind gewerkt dat naar groep 3
moest gaan, maar vastliep in het leren lezen. Dat kind
moest groep 3 overdoen en raakte al haar vriendjes kwijt.
Dat greep zo diep in bij haar, dat ze dood wilde.” Met dit
kind heeft Susan gewerkt aan zelfvertrouwen, maar óók
aan de taalproblemen zelf, door te gaan multi-tasken. “Je
legt dan matten van verschillende kleuren uit in de ruimte.
Dan koppel je aan elke kleur een beweging en leg je een
route uit waarbij je eerst alleen dingen met je benen moet
doen. Vervolgens voeg je een kleur toe en betrek je de
mond erbij: je doet bijvoorbeeld een kruissprong en zegt
‘rood’. Nog een volgende stap is dan: iets doen met je
benen, iets zeggen met je mond en stuiteren met een bal.
Als een kind dat allemaal kan schakelen, dan is het brein
intact. De oefeningen met de matten helpen een kind
bovendien om ‘codes’ te leren lezen. Tegelijkertijd haal je
de druk af van het lezen van woorden. Op dit moment ben
ik met dat meisje een verhaal aan het schrijven over wat zij
heeft meegemaakt, wat heel diep zat. We zijn de problemen
via de talige weg aan het genezen.”
Via ouders werken
Problemen kunnen ook van buitenaf ontstaan, bijvoorbeeld
door een ongeluk, een scheiding, ziekte of het overlijden
van een dierbare. “Soms komen ouders omdat ze geen idee
hebben wat er aan de hand is. Dan wil het kind bijvoorbeeld
van de ene op de andere dag niet meer naar school.