Untitled - Stichting Papua Erfgoed

estaanden te vernoemen. Heeft men dan een „fijne" voor zich, die niet
zoo maar over zijn gemoedsbezwaren heen te helpen is, dan moet er vaak
uit een heel anderen hoek iemand opgeschommeld worden, om even een
paar namen neer te komen zeggen. Om de zaak gemakkelijk te maken,
komt er nog bij, dat velen er meerdere vocatieven tegelijk op nahouden.
Onder al die bedrijvigheid teekende ik naarstiglijk op, wie in aanmerking
kwam, om deel uit te maken van de in te stellen Wambische
schooljeugd. Ofschoon we geen H. B. S. maar veeleer een soort bewaarschool
gingen openen, nam ik toch zooals hier overal gebruikelijk is, de
leeftijdsgrens heel ruim. Het hoofddoel toch dezer scholen is niet den
Kaja-kaja vertrouwd te maken met de kunstgrepen en foefjes van wisen
stelkunde, maar, zooals dat heet, maatschappelijke en christelijke deugden
bij te brengen, of zooals onze Gezaghebber de Heer Wenting zegt:
er geen geleerde koppensnellers van te maken maar fatsoenlijke menschen.
Dat hadden de oude slampampers ook al lang geschoten en waren er
op uit geweest den kinderen een ouwelijk voorkomen te geven. Al verstaan
ze de kunst van 't grimeeren niet, toch hadden ze daar een foef op
gevonden. Men weet, dat de Kaja-kaja's volgens ouderdom in verschillende
klassen zijn ingedeeld, en elke klas heeft haar eigen kenmerkende
•\ ersieringen en opschik; zoo'n soort uniform dus. Voor de jongens is
dat, tot ze volwassen zijn, niet veel meer dan een dikke laag roet. Voor
de meisjes is dat echter heel wat omslachtiger en dus heel wat meer
opvallend en voor ons beslist een leuk gezicht: de hummelepummeltjes
van 9 of 10 jaar in toilet van de groote zus; halfwassen bakvischjes als
huwelijkscandidaten! 't Deed denken aan Onnoozele-Kinderen-dag.
Kleurig en vroolijk was de opschik van de nieuwigheid, glimmend en
druipend van den olie; 't gezicht rood, geel en zwart geverfd en 't heele
lichaam blinkend gepolitoerd met ranzige klapperolie.
Ook kwamen er rekesten los. Waarom moesten die opgesierde meiden
nog schoolsche wijsheid opdoen? Die hadden ze heelemaal niet vandoen
om sago te kloppen en dat was toch haar eerste levensdoel. Ze stonden
daar in al de glorie van haar fleurigen opschik en de toean zag toch,
dat ze allemaal wahoeki (opgeschoten meisjes) waren. En dien opschik
mochten ze ook niet meer afleggen, want, toean, dat is zoo onze overlevering
en wij Marindineezen weten, dat het zoo blijven moet, want het staat
vast: zoodra wij onze versieringen niet meer dragen, zullen onze klappers
geen vruchten meer voortbrengen.
Zooveel mogelijk werd aan de bezwaren tegemoet gekomen. De grootere
kinderen zouden altijd, wanneer haar hulp noodig was, verlof krijgen om
de school een keertje te verzuimen en niemand zou gedwongen worden
zijn nationale dracht af te leggen, zelfs de namaak „huwbare meisjes" niet.
2 17