Untitled - Stichting Papua Erfgoed

Een Menschenhart duut soms zoo raor! (B. V.
Het lijkt wel of 't schrikkeljaar is, zoo druk loopt het hier tegenwoordig
met de trouwlustige paartjes.
Nu schijnt volgens sommige geleerden verliefdheid een goedaardig
soort van krankzinnigheid te zijn; vandaar, dat verliefden nog al eens
komiekerig doen en bijdragen leveren tot de algemeene vroolijkheid.
Een algemeen erkende waarheid is 't bovendien, dat een meisjeshart
een wispelturig ding is. 't Lijkt soms wel een kwispelend hondenstaartje!
Maar zooals 't hartje van Walingaw heb ik er nog nooit een zien
kwispelen....
Walingaw is een der opbloeiende schoonheden van ons dorp; en al is
ze klein, ze is dapper bovendien.
Haar moeder is al lang geleden gestorven en sedert kwamen op haar
de zorgen van 't huishouden neer. Nu is zoo'n Kaja-kaja-huishouding
wel niet zoo erg omslachtig, maar ze moest toch geregeld de sago kloppen
en den dagelijkschen koek poffen voor vader en twee kleinere broertjes.
En zorgen leggen lood in den knikker en maken jonge menschen ernstig
en degelijk.
Papa Obadem was er dan ook van overtuigd, dat Walingaw den haar
toebedachten liefhebber Mangoe gelukkig zou kunnen maken, als ze
„voor hem ging zitten" (= hem trouwde). Ze bleef dan in de naaste
buurt en hoefde dan alleen den sago-koek een stukje grooter te maken,
voor Mangoe mee. En zooals het helaas! met zoo weinig schoone plannen
gaat, alle belanghebbenden waren 't hiermee roerend eens. Maar ze
hadden nog den tijd, om die plannen te laten bezinken, want Mangoe
was nog nauwelijks begonnen met de eerste baardsprietjes te kweeken.
't Was niettemin dik aan tusschen die twee. Nog onlangs stiet Walimgaw
me aan: „Kijk dat jongmensch daarginds eens, wat die fijntjes
kokosnoten uit de boomen pijlt; elk schot is raak!"
„Maar wie is dat toch?" hield ik me van den domme.
„Ibaa!" gilde ze en weg was ze....
Maar daar kwam het koninginnefeest en zooals het voor een groot
feest betaamt, werd er gedanst den heelen nacht door.
Van heinde en verre waren de deelnemers toegestroomd „als rookwolken"
zoo dik en „de grond was er zwaar van". Maar de hoofden der
jongelui worden door 't feestgejoel licht en raken op hol.
Nauwelijks kwamen de eerste lichtbundels den nacht van de lucht
vegen, nauwelijks waren de laatste tromslagen van den dans weggedreund,
of daar stond Jogem voor mijn neus, gewichtig en geheimzinnig:
„Toean, ge moet niet boos zijn, maar Noewo wil trouwen met Walingaw.
86