Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
zijn schaarse vrije tijd vóór hij ons weglegde<br />
in de warme schoot van de nacht.<br />
Zo stil als je alleen<br />
alleen kunt zijn strooi ik de as<br />
en neem het afscheid<br />
dat zijn levenslang vermande keel<br />
niet met woorden wilde.<br />
Het stof waait haastig van mijn laarzen af.<br />
De lege bus weegt na: tot in dit kleine<br />
gaat hij nog de eigen weg –<br />
Bij ROSA BRACTEATA van Pierre-Joseph Redouté<br />
Van aarde. Ontknopt in eigen perk<br />
waar de schilder haar uit de wereld<br />
van luizen, roest en regen knipte.<br />
Haakte zijn huid aan het leger doornen<br />
voordat hij de tijd nam voor dit zintuiglijke<br />
geluk en met zijn neus erop savoureerde<br />
van de onversneden rozengeur? Hij nam<br />
de maat, wikte stipt pigment en bracht<br />
de bloem, met zo’n haarfijn geduld van streek<br />
voor streek, zo goed als echt op wit papier<br />
tot staan. En dat alles enkel en alleen om<br />
te kunnen delen in de schijn van onsterfelijkheid –<br />
“…/Wat gebeurt er als je met een microscoop naar het gedrag van vogels in de verte<br />
kijkt? Wat gebeurt er als je met een verrekijker op de vleugels van een vliegje richt?<br />
Hoogstwaarschijnlijk zie je niets. Toch is het vinden van een combinatie tussen het<br />
kleine detail en het grote patroon een belangrijke opdracht voor de toekomst. /…”<br />
Slotbeschouwing uit VERSTRAETEN, P., In alle gestalten van leven begrepen. Literaire kritiek in Vlaanderen tijdens<br />
het interbellum: Joris Eeckhout, Urbain van de Voorde, Paul de Vree.<br />
Overschrijven<br />
Proefschrift aangeboden tot het verkrijgen van de graad van Doctor in Taal- en Letterkunde. Leuven <strong>2008</strong>.<br />
Roel WEERHEIJM<br />
Dodenboom I<br />
Een boom tussen de graven,<br />
zij voedt zich met de dood.<br />
Gestorven mensen worden hout<br />
en groen als de eerste lente.<br />
II<br />
Zaterdagmiddag kwart voor drie,<br />
ik ben slechts eigenaar van verdriet.<br />
Jij vond het eeuwig ogensluiten uit,<br />
verstopt onder een marmeren plaat<br />
maar met je naam in gouden letters –<br />
jou heb ik al gevonden.<br />
Verstoppertje spelen?<br />
Dan moet jij hem zijn,<br />
tellend<br />
tot oneindig.<br />
III<br />
Toch wijst hier niets op de dood. Dit is<br />
niet de marmeren plaat<br />
van voltooid verleden tijd, dit is<br />
een horizontale voordeur, je naam<br />
is voor de postbode.<br />
Wie hier geweest is ziet de dood<br />
als verstopplek, even schuilen<br />
bij de eeuwigheid. Geen levende<br />
die je hier vindt.<br />
Vogels fluiten,<br />
auto’s rijden langs. De graven<br />
staan in bloei.<br />
Niets wijst hier<br />
op je dood.<br />
IV<br />
Door de takken van de dodenboom<br />
legt de zon jouw warme hand<br />
op mijn schouders.<br />
Ik ben hem.<br />
1
Change language