Verpleegster: Florence Nightingale (gr.4 Gesk) - Christelike Biblioteek

1. VERPLEEGSTER: Florence Nightingale
Florence is op 12 Mei 1820 in Florence,
Italië, gebore. Haar ouers was op 'n lang
reis deur Europa. Florence was nie die
eerste kind nie. 'n Dogter, Parthenope
(na die Grieks vir Napels), is 'n jaar
vroeër gebore. Die jong Florence was
van kleins af aan luukses gewoond. Sy
en haar suster het die mooiste uitrustings
gedra wat Londen kon bied. Hulle het
ook elke speelding en troeteldier gehad
wat 'n meisie kan begeer.
Die Nightingales se huis
Die 1840’s was 'n verskriklike tyd in
Engeland. Nie ver van haar ouerhuis
was landhuisies vol arm, siek en
verhongerde mense. Florence het hulle
begin besoek en kos, komberse, klere en
medisyne vir hulle gebring. Hierdie
ondervinding was vir haar 'n openbaring
dat God wou hê sy moet haar lewe
daaraan wy om mense te help, veral die
siekes. Sy het baie jammer gevoel vir die
mense en die families wat so
swaargekry het en het besluit om
verpleegster te word. Florence se ouers
was glad nie bly met hierdie plan nie,
want ryk mense se dogters was nie
veronderstel om te werk nie en nog
minder 'n minderwaardige werk soos
verpleeg! Florence het egter by haar
besluit gebly en na kloosters in
Duitsland en Frankryk gegaan om daar
te leer verpleeg.
Florence was 32 jaar oud toe haar
loopbaan uiteindelik begin. Sy het die
pos van matrone by die sogenaamde
“Institution for the Care of Sick
Gentlewomen in Distressed Circumstances”
aanvaar. Vir die tweede
keer in haar lewe het sy gevoel dat die
Here haar persoonlik aangespreek het.
Sy was dus seker dat sy die regte ding
doen. Florence het met 'n ysere wil die
inrigting en sy personeel begin
organiseer. In daardie dae het mense nog
bloedmin van higiëniese versorging en
die verspreiding van siektes geweet,
maar Florence het op sindelikheid en
vars lug aangedring.
Sy het besluit dat die pasiënte warm kos
moet kry en 'n hyser in die gebou laat
installeer. Daar moes gereeld skoon
lakens wees, en blompotte met blomme
is in die sale geplaas. Baie van die
personeellede het glad nie daarvan
gehou om gehiet en gebied te word nie,
en die inwonende dokter en baie van die
werksters het padgegee. Maar binne ses
maande het Florence 'n omwenteling in

die begrip verpleging teweeggebring.
Die nuus het versprei dat sy Engeland se
"toonaangewende deskundige oor
gesondheidsake" is.
In 1854 het die Krimoorlog uitgebreek.
Hierdie oorlog is om godsdienstige,
politieke en ekonomiese redes gevoer
tussen die magte van Brittanje,
Frankryk, die Ottomaanse Ryk (tans
Turkye) en Sardinië aan die een kant en
die Russiese magte aan die ander. Baie
van die gevegte het in die Krim self
plaasgevind ('n skiereilandjie wat in die
Swart See insteek). Hoewel die westerse
magte sekere oorwinnings behaal het,
het die Britse leër 'n ernstige tekort aan
kos, beddegoed, tente, klere en mediese
voorrade ondervind.
Daar was feitlik geen chirurge wat na
die gewondes kon omsien nie, en
verpleegsters is weens hul slegte
reputasie nie toegelaat om naby die
soldate te kom nie. Siekes en gewondes
is in skepe geprop en na oorvol
kasernes naby Konstantinopel, gebring.
Die Britse generaals het dit probeer
stilhou, maar 'n Londense koerant, The
Times, het 'n spesiale beriggewer
aangewys om oor die oorlog verslag te
doen soos dit verloop. Die verslaggewer,
William Howard Russell, het die
skokkende behandeling van die siekes en
gewondes onthul. Die Britse publiek kon
nou alles lees – ook Florence
Nightingale. Vir die derde keer in haar
lewe, sou sy later vertel, het sy God met
haar hoor praat.
Soos dit moes gebeur, het Sidney
Herbert, Engeland se minister van
oorlog, Florence dadelik per brief
versoek om 'n groep verpleegsters
bymekaar te kry en na Scutari te gaan.
Florence het geen tyd verspil nie. Binne
vier dae het sy 'n geselskap van 38
verpleegsters en nonne uitgesoek en
kleremaaksters aangesê om uniforms te
maak. Hierdie keer het haar familie haar
nie teëgegaan nie. Sy was oor die hele
land beroemd. Op 21 Oktober 1854 het
Florence en haar personeel na Scutari
vertrek. Namate die skip stadig
weggevaar het, het 'n skare onder op die
kaai gejuig en gewuif.
Toe sy in Scutari aankom, het sy
uitgevind dat 'n ou pakhuis as hospitaal
gebruik gaan word. Sy het dit eers
heeltemal laat skoonmaak voordat sy
toegelaat het dat gewonde soldate
daarheen gebring kon word. Florence
het meer gedoen as net gewondes
verpleeg. Na 'n dag van harde werk het
sy saans met haar lamp tussen die siekes
rondbeweeg. Sy het met hulle gepraat,
hul briewe aan hul voorgelees en selfs
briewe beantwoord. Die soldate het baie
lief geword vir haar en haar die “Vrou
met die lamp” genoem. Florence het
later 'n hospitaal opgerig nader aan die
front, sodat beseerde soldate nie so ver
vervoer hoef te word nie. Op hierdie
manier kon baie soldate se lewens gered
word. Florence het in hierdie hospitaal
bly werk tot die vrede gesluit is.

Florence het in die jare na die oorlog
steeds verpleegsters opgelei en ook
betrokke geraak by die Rooikruis – 'n
wêreldwye organisasie wat betrokke is
by hulpverlening aan siekes, armes en
swakkes. Sy is in 1910 oorlede en word
vandag nog onthou omdat sy in
gehoorsaamheid aan God haar lewe aan
siek en swak mense gewy het. Die Here
het haar geloof en gehoorsaamheid
geseën en haar werk bevestig.
VRAE EN OPDRAGTE:
1. Wanneer is Florence gebore?
2. Wat het Florence gedoen toe sy agterkom daar is armoede naby haar?
3. Wat bedoel Florence as sy tot 3 keer toe voel die Here “praat” met haar?
4. Vertel wat Florence gedoen het om die sorg in hospitale te verbeter.
5. Waarom is sy “Die vrou met die lamp” genoem?
6. Hoekom dink jy, moet ons vandag nog van haar leer?
7. OPDRAG: Gaan kyk in die telefoongids of jy iets wat met Rooikruis te
doen het, daar vind. Skryf alles wat jy vind in jou boek neer.