hoe maak je dat? - Het laatste kind in het bos

De keuze voor een keuringsinstantie is vrij; de ene instantie is beter bekend
met natuurlijke speelmaterialen dan de andere.
150 Speelnatuur in de stad
een stroomschema, waarmee je per object kunt bepalen
of het wel of niet onder de WAS valt.
Een Speeltoestel in de zin van de wet is een constructie
of materiaal dat:
• Expliciet uitnodigt tot spelen; (geen meubilair of natuurelementen
dus).
• Vanwege de grootte of het gewicht niet of moeilijk door
kinderen te verplaatsen is; (geen losse materialen zoals
stenen en takken, boomstamstukjes e.a.).
• Permanent bespeelbaar is; (in tegenstelling tot tijdelijke
speelobjecten).
• Alleen gebruikmaakt van fysieke kracht of zwaartekracht;
(geen motor dus).
• Zich bevindt op een terrein voor publiek. (Leufgen & van
Lier, 2007: 240).
Ondanks dit stroomschema blijft het van veel speelmogelijkheden
de vraag of ze wel of niet onder de WAS vallen. Want
in speelnatuur is het juist de bedoeling, dat kinderen met
alle aanwezige objecten, materialen en elementen kunnen
spelen. De VWA probeert daarom praktijkvoorbeelden uit
speelbossen en natuurspeelplaatsen in te delen als speeltoestel
of als natuurlijke speelaanleiding. Een speeltoestel
moet wél voldoen aan het WAS, een natuurlijke speelaanleiding
niet. (Hiervoor gelden wel de verplichtingen,
die voortkomen uit de algemene zorgplicht van de beheerder,
zie ook 6. 2.5 van deze studie. De resultaten zijn te lezen
in een factsheet van de VWA (2008). De belangrijkste criteria
voor een speeltoestel, dat onder het WAS valt, zijn hier:
• Het element is doelbewust geplaatst opdat kinderen
ermee kunnen spelen.
• Materialen zijn in een constructie verwerkt; twee of meer
delen zijn samengevoegd en met elkaar of met de
omgeving bevestigd en niet door kinderen los te maken.
• De elementen nodigen expliciet uit tot spelen.
Natuurlijke speelelementen, waarop het WAS dus niet van
toepassing is, zijn (VWA, 2008:5):
1. Toestellen die als element van hun spel door kinderen
onder toezicht worden vervaardigd, zoals boomhutten
of bouwsels van scouting.
2. Speeltoestellen die alleen in de sfeer van de particuliere
huishouding worden gebruikt.
3. Datgene wat niet als een constructie is aan te merken,
zoals omgetrokken bomen, tenzij het door een doelbewuste
bewerking door de mens een speelobject is
geworden of daarvoor is bestemd.
4. Constructies zonder duidelijke speelwaarde en speelrisico’s,
zoals doolhoven, vogeluitkijkplaatsen, etc.
5. Constructies die door de natuur zelf zijn ontstaan, zoals
tegen elkaar gevallen bomen.
6. Tijdelijke constructies, die door kinderen, bezoekers
of groepen zelf zijn gebouwd.