Kantteekeningen bij het bezoek aan de Jaarbeurs te Rijsel

12 KOEKOEK
Berijmde schelmerijen (116)
EEN VLOOIENMOP
Twee vlooien, jong en nog vol vuur,
Een ventje en een wijfje,
Die zaten saam, na 't middaguur
Al op een hondenlijfje.
* * *
Het was een ruige, vuile hond,
Behoorend aan een leurder,
Die in zijn nood geen bijstand vond
Van eengen vlooienspeurder.
* * *
De vlooien hadden daar elkaar
Ontmoet, een zeekren morgen;
En praatten eerst eenvoudig maar *
Van wederzijdsche zorgen.
* * *
Maar spoedig deed een heete vlam
Hun vlooienhart ontblaken,
Zoodat het als een bliksem kwam,
Hun dol verliefd geraken.
* * *
Nu zaten zij, na etenstijd,
Zich lustig te vermeien,
Want na gestilden appetijt
Is 't lejckerst om te vrijen.
* * *
Ze minnekoosden met fatsoen
En spraken lieve woorden;
Lijk alle jonge paartjes doen i
In 't Zuiden of in 't Noorden.
Al wie geld verloor bij de Cil, mag
bij M. Van de Vijvere gaan aankloppen
«De Standaard» schrijft over de
millioenen die de stad Antwerpen belegd
had in de Bank van den Arbeid:
«Als het over een paar weken
moest blijken, dat de stedelijke
millioenen reddeloos verloren zijn,
dan blijft er maar één oplossing
mogelijk: dat de heeren van het
Kollege zich dan solidair verantwoordelijk
stellen en het geld
netjes uit eigen zak bijpassen. Wie
breekt, betaalt.»
WU hebben de kollektie van «De
Standaard» opengeslagen uit den tijd
van de Cil, waarin vele menschen
treffelijke sommetjes verloren, en
waarin M. Van de Vyvere nogal een
groote rol speelde.
Bij toeval heeft «De Standaard» vergeten
in dien tijd te melden dat M.
Van de Vijvere het verloren geld zou
bijpassen.
WU herstellen hierbij deze vergetelheid
van onzen konfrater en verzoeken
M. Van de Vyver in den «Standaard»
aan te kondigen wanneer zijn kas
zad geopend worden.
Toen koutten z' over allerlei
Om zich zoo wat 't ontspannen
En maakten, hoopvol allebei
De schoonste toekomstplannen.
* * *
Ze kloegen over 't vuile beest
Dat thans hen droeg door 't leven
En dat zoo mager was van leest
Zoodat het dra kon sneven.
* * *
« Wel, sprak het wijfsjesvlooiken dan,
Kordaat lijk alle vrouwen,
Och, wordt toch gauw mijn lieve man,
Kom, laat ons spoedig trouwen.
* * *
En eens getrouwd, dan zullen wij
Te zaam door 't leven varen.
Wij zullen werken, zij aan zij
Om veel te kunnen sparen ».
* * *
— « Te sparen, zei de jongen toen.
Wat wilt gij dan bekomen ?
Waarom hebt gij dat geld vandoen ?
Wat zijn dan uwe droomen ? »
* * *
« Wel' luidde 't antwoord, lieve schat,
We zullen, 'k durf het hopen,
Genoeg vergaren om ter stad,
Een eigen hond te koopen ! »
— Spring dan, Fritsl
(Judge)