Kantteekeningen bij het bezoek aan de Jaarbeurs te Rijsel

More documents

Recommendations

Info

14 KOEKOEK Uit het leven van den Platte Wij waren toen met ons schip voor anker gekomen op de kust van Afrika. Ik herinner me den dag nog zoo duidelijk als dezen waarop ik kennis maakte met myn schoonmoeder. Eerst tegen het vallen van den avond stapte lk aan wal. Ik had er eerst over geaarzeld of ik althans niet myn geweer zou meenemen en op Jacht trekken. Een leeuw is gauw meegepakt, maar lk had in dien tyd al zooveel wilde dieren geschoten, dat ik met de huiden geen biyf meer wist. Zoo trok ik er op uit zonder wapens in een wit pak. Uk zag er sjiek uit, al zeg ik het zelf. Ik was gauw buiten de stad gedwaald, en lummelde om in de villawijk, waar gepensionneerde sultans zich met hun harems ophielden. Terwyi ik daar zoo in myn eentje aan het wandelen was, werd ik plots aangeroepen door iemand die zich Ab el Kir noemde. — Kom er eentje pakken, zei de vent. Die Ab el Kir was de majordoom van een sultan, zyn baas was op jacht, ergens in een streek die wei vyf weken vandaan lag. — Een mensoh is kontent dat hy eens een praatje kan doen met een beschaafd man, zei de majordoom die my voor niets minder dan een toerist hield. Hy haalde een kruik op met een voohtje dat ik later als Grand Marnier heb geïdentificeerd, een koppig drankje, ik zeg u maar dat. — Tegen wien zegt ge het, onderbrak Marinus, die naar het verhaal van den Platte luisterde. — Willen we even een toertje maken in den tuin, sprak de majordoom? — Best. Het was een zonderlinge tuin. De majordoom glimlachte beteekenisvol. — Ik zal u de geschiedenis van dezen tuin uitleggen. Toen de sultan getrouwd was, werden er in het begin van zyn huweiyk lederen dag soms tot drie boomen geplant ! — Waarom dat? — Wel telkens als de sultan zyn vrouw «goeien nacht» had gewenscht, deed hy tot aandenken aan de gelukkige stonde, een boom planten. In den beginne leek het er aardig op of er zou hier aldra een groot bosch verryzen. Maar met de jaren kwam er vertraging in de boompjesplantery. Op zekeren dag was zijn vrouw doodeiyk ziek. De vrouw werd gewaar dat haar laatste uur geslagen was. Vóór ze den laatsten adem uitblies, zei ze tot haar man : — Abel, beloof me, als ik er niet meer zal zyn, dat ge dan eiken dag zult rondwandelen in den tuin, waar ge zooveel boomen hebt doen planten. Elke boom zal u aan nüj doen denken. De sultan beloofde zulks. De vrouw stierf. En met de boomenplantery was het uit, zei ik. De majordoom bekeek me, ironisch glimlachend. — Integendeel, zei hy. Van toen af is de boompjesplantery maar voor goed begonnen. En het eerste dat de sultan gebood, toen hy van de begrafenis van zyn vrouw was weergekeerd, was : — Ga direkt naar den notaris en koop vcbr myn rekening 30 Ha grond en 5.000 jonge hoorntjes. En pak maar een hovenier by. — Platte, zei er een van het gezelschap, nu geloof ik dat ge een beetje overdryft. — Wat zou ik overdryven, zei de Platte, heb ik geen honderden mannen gekend van dat kaliber? Daar was byivoorbeeld Pier den Antwerpenaar. Ook een man met een klokhuis. De strafste vryer uit het Schipperskwartier. Na my. Pier kwam ons op zekeren dag vertellen dat hy ging trouwen. — En let wel, zei hy, als ik trouw en ik koop kinderen, dan koop ik er drie ineens. — Hoe kunt ge zooiets voorspellen, zeiden wy tot Pier. — Wilt ge wedden? Er werd gewed. Af en toe werd er naar het verloop der wedding gevraagd. — Geduld maar, zei Pier. Ik heb gezegd dat het er drie ineens zullen zyn, of wel geen enkel. En op een schoenen morgen : Ja, de ooievaar kwam op het dak zitten bij Pier. Maar hij leverde maar één kerstekind af. De kameraden jubelden. Ze hadden hun wedding gewonnen. Toen ze Pier zagen, riepen ze al van ver : — Haal ze maar boven, Pier. Ge hebt uw wedding verloren. — Verloren? Wie zegt dat? — Ge hebt ons altyd wUsgemaakt, dat ge drie kleuters ineens zoudt bestellen. Maar we hebben vernomen dat uw vrouw bevallen is van één enkelen zoon. — Dat is zóó, gaf Pier toe. — Wel dan? Eén, dat zyn er geen drie ! — Weet ik cok, zei Pier. Maar die ééne, dat is er geene van my. Ge moet wachten tot het myn toer is... Die Pier bad een aardig zusterken. Ik heb ze goed gekend. Ze hield veel van my, ik veel van haar. Ze was serveuse in een café, waar een elektrieke piano stond en de konsumpties nogal duur uitvielen. Maar ik dronk er aan artistenprys, en als ik Pientje, zoo heette de zuster van Pier, 's avonds verliet, zou ze nooit nagelaten hebben me wat in de pollen te stoppen. Ik herhaal : het was een meisje dat hare wereld kende... Nu gebeurde het dat Pientje in vakantie ging naar haar dorp, waar haar moeder woonde. Fientje op het dorp, het was een heele verschyning. Ze was netjes gekleed, ze was vriendeiyk... De notabelen van het dorp kwamen 's avonds, als het goed donker was, in den duik by Pientje's moeder opzetten om naar de gezondheid van het lieve kind te informeeren. Ze hadden altyd wat by — bloemen, een fleschje reuk, een bottel Cognac, kortom van die kleine geschenken die in het leven van de groote menschen de vriendschap onderhouden... Eéne had er vooral een wit voetje ln huis, dat was de notaris, een oude jonkman die er warm byzat... De gryze vrygezel had al eenige avonden in dat wonderlyk stemmige huls doorgebracht, en het had hem ook centen gekost. Nu komt hy op zekeren avond opsteken, moeder van Pientje is al slapen, de notaris zal dan maar wat met het lieve kind alleen biyven napraten. Er werd een flesch aangesproken. De notaris blaakte van wyn en van liefde... Hij had Pientje al eens in den arm geknepen, toen hy onverwacht het meisje beetpakte en haar een kus wou afsnoepen. Maar Pientje liet zich dat niet welgevallen en weerde den overmoedigen notaris lachend af. — Wat denkt ge nu wel, zei ze, fier. De notaris kon zyn oogen of zyn ooren niet gelooven. Hy wist toch dat Pientje in het café, waar ze diende, niet zoo kieskeurig of schuw was. Hy sprak dan ook zyn verbazing uit. Waarop Pientje : — Ge vergeet maar één ding, Meneer de notaris. Ik ben ik hier in vakantie. Ik ben dus niet van plan om te werken... — Zóó was Pientje, besloot de Platte. Maar zoek den dag van vandaag nog maar een meisje dat zoo haar fatsoen weet te bewaren...'
KOEKOEK . HOOP VOOR DE GEVANGENEN Het mternationale kongres voor het gevangeniswezen moet in 1935 te Berlijn vergaderen. Men weet dat dit kongres tot doel heeft het lot van de gevangenen te verzachten en er zoo mogelijk treffelijke menschen van te ma ken. Derhalve is Berlijn tegenwoordig de geschikte plaats om zulk kongres te houden. Men ziet al dadelijk ln, hoe de at' mosfeer die ln het Hltlerlstische Duitschland heerscht, zeer geschikt is, om menschwaardiger toestanden voor de gevangenen te scheppen. Wij vernemen, dat Goebbels reeds eenige praktische voorstellen gereed heeft, waarover het kongres zal moeten beslissen. Men zal zich tot de moordenaars wenden en hun vragen of zij bereid zijn hun talenten te gebruiken in dienste van het Arische ras, namelijk om de Joden uit te roeien zonder dat er een haan over kraait. Op die voorwaarde kunnen zij onmiddellijk uit de gevangenis worden ontslagen en tot nuttige burgers van het Derde Rijk worden en daar zelfs tot de hoogste betrekkingen opklimmen. Een ander voorstel dat aan het kongres zal voorgelegd worden, behelst een andersoortige bevrijding van de veroordeelden; zij die om politieke redenen werden gevangen gezet, kan men bij voorbeeld dwingen in hongerstaking te gaan. Na dertig of veertig dagen zullen zrj van al hun lijden ver lost zijn en Duitschland ook van hen En als godverdomme de kongresleden die voorstellen niet aanvaarden, dan kan men ze eenvoudig in een koncentratiekamp steken, waar zij zullen leeren dat het Arische ras de wereld wil zuiveren van alle barbaren en ander gespuls. Geen patriot Met Paschen heeft Juulke eieren geraapt. Er waren er roode, gele, blauwe, groene, enz. Toen de kleine die bont gekleurde eitjes zag vroeg hij aan zijn moeder waar die van daan kwamen. -— Van onze kiekens jongen! — Moe van welk kieken 1 Toon het mi] eens. — Moe, van welk kieken? Toon het kippenhok en toonde hem een mooie witte hen. — Kijk Jongen, die heeft ze gelegd. — Wel moe, dan is dat kieken geen patriot. — Waarom jongen? — Onze Broeder heeft gezegd, dat alle goede patriotten den rouw moeten dragen om den koning. Dat kieken hier heeft al die gekleurde eiers gelegd en er was geen enkel zwart bij ten teeken van rouw! De regeering zoekt wapens BELANGRIJKE STAPELS OVER GANSCH HET LAND Na het roemrijke voorbeeld gegeven door Dollfuss aan alle kostelijke regeerimgen, kon de regeering de Broqueville met ten achter blijven in de beteugeling van de militaire formaties en de opsporing van de geheime wapendepots. Onmiddiellijk heeft de eersteminister aan zijn minister van Justitie, Pater Janson, bevel gegeven den strijd aan te binden tegen alle geheime wapendepots. Reeds zijn bij enkele handelaars in oud ijzer verschillende dozijnen geweren gevonden uit den oorlogstijd. Er is ook een machinegeweer ontdekt waaraan alleen de loep ontbrak om er te kunnen mede schieten. Men is echter op het spoor gekomen van veel ernstiger feiten. Te Luik is een persoon aangehouden in wiens ondervestzak een tuig is gevonden bestaande uit een groot aantal geheimzinnige radertjes. De fielt, die men terecht als een zeer gevaarlijk anarchist beschouwt, beweert dat het ding enkel diende om den tijd aan te duiden. Maar de veiligheid heeft gegronde redenen om te gelooven dat 15 men hier te doen heeft met een duivelsche uitvinding, die in tijden van revolutie, mits enkele kleine omvormingen, zou kunnen veranderd worden in een storm wagen, die aan de politie en aan het leger veel last zou kunnen berokkenen. Te Gent is een ander gevaarlijk personage aangehouden met een let minder duivelsch tuig op zak. Het tuig heeft den vorm van een buisje. Aan het uiteinde vertoont het een gouden pen en het ls voorloopig gevuld met inkt, maar uit dokumenten die werden gevonden in de zakken van den aangehouden kerel, blijkt dat het tuig bestemd is om in oorlogstijd te worden omgebouwd tot een vlammenwerper. Het erge van het geval is dat in ons land reeds een groot aantal van die twee gevaarlijke voorwerpen zouden verkocht zijn aan partlkulieren die de regeering dus terecht verdenkt allen te behooren tot een geheime organisatie, die geen ander oogmerk heeft dan hier op het geschikte oogenblik de revolutie te ontketenen en het land te vuur en te zwaard te zetten. Gelukkig dat de regeering waakt. Verdorie! k Heb geen chance! Ik kwam hem juist 100 frank vragen.
Page 2 and 3: Kantteekeningen bij het bezoek aan
Page 4 and 5: KOEKOEK Mijnheer Van den Bosch, che
Page 6 and 7: • 13 KOEKOEK _ _ Minister Devèze
Page 8 and 9: 8 KOEKOEK In het vaarwater van Dr.
Page 10 and 11: 10 KOEKOEK Brieven van Pierken Oove
Page 12 and 13: 12 KOEKOEK Berijmde schelmerijen (1
Page 16: 16 KOEKOEK Humor van anderen iOTA D

Kantteekeningen bij het bezoek aan de Jaarbeurs te Rijsel

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?