Kantteekeningen bij het bezoek aan de Jaarbeurs te Rijsel

KOEKOEK
VERTELLING VAN JOH N T A Y L O R
DE VERBODEN VRUCHT
Iedereen weet dat sinds eeuwen alle
vrouwen Eva's dochters worden ge
uoemd. Waarom?... Was Eva werkelijk
de éérste vrouw op onzen aardbol?...
Of was deze moeder-geworden-vrouw
op hare beurt ook een dochter van een
voorgaande moeder?... Men zegt dat
Eva uit een rib van Adam gesneden
werd (de éérste of de achtste?). Ik
houd het er voor dat ook zü een
moeder moet gehad hebben. Wie kan
het met zekerheid verklaren en... bewijizen?...
Ik niet. 't Is niet op te
sporen. In dien tijd bestond er nog
geen bureel van den burgerlijken
stand. En naar haar giraf gaan zceken
als naar dat van Toetan-Kamon zou
wellicht ook ongeluk aanbrengen of
vergeefsche moeite zijn. De burgerlijke
standsinstelling is veel later gekomen,
toen de Eva's kinderen als
paddestoelen uit... den grond kwamen.
Heel zeker zijn er sedertdien nooit
twee exemplaren geweest die krek hetzelfde
karakter bezaten.
Zelfs niet de Siameesche tweelingen,
iets dat tot op den huidigen dag onveranderd
is gebleven. Dus een kollektie
die een onberekenbare verscheidenheid
biedt. De oorzaak daarvan is ook een
mysterie, zooals trouwens nog zooveel
In het heelal. Intusschen groeit die
kollektie derwijze aan, dat er in sommige
landen voor één Adam's zoon
er zes a zeven Eva's dochters zijn.
Een Grieksch wijsgeer zinspeelde
daarop met het volgende: «Wild gewas
gedijt overal!»
Of die filosoof toen geen rammeling
opgeloopen heeft, is mij niet bekend.
Maar ik vind het van zijnentwege niet
erg galant tegenover het schoone geslacht.
Mogelijk bedoelde hü het opschietend
onkruid rond het schoone
gesladhit. Want, openlhartig gesproken,
we kunnen toch niet alles voor
schoon aanvaarden wat «vrouw» heet.
Vindt gij dat ook niet, waarde lezer?
We nemen aan, dat de liefde blind is,
zoo blind als 'n mol die onder den
grond zit. Maar, sapperment, als ge
niet verliefd zijt, en ge dan eens
nuchter uit uw twee, of desnoods uit
één oog om u heen kijkt, dan moet ge
toch 'met mij bekennen dat er zonderlinge
gestalten of gewassen van
vrouwen rondloopen. Dat deze het
niet kunnen helpen, daarover zijn we
akkoord. Ik wil niet detailleeren,
kijk maar, en ge zult zelf zien dat niet
elke vrouw bij een bloem kan vergeleken
worden, jammer genoeg. Shakespeare
laat den hertog Orsino in zijn
poëtisch spel: Drie Koningenavond»
zeggen: «De vrouw is als de roos, zoo
pas ontloken is ook haar schoon verdord».
We mogen echter niet vergeten,
dat Shakespeare het bepalend
lidwoord «de» bezigde, waarmee hij
naar mijn opvatting misschien wilde
te kennen geven dat niet alle vrouwen
rozen zijn, en hij dus met «de»
vrouw de schoone exemplaren bedoelde.
Zoo zal het wel zijn, want we
kunnen bezwaarlijk aannemen dat alle
vrouwen in volle frischheid geurende
rozen zijn. Dubbel jammer !
Over de mannen laat ik het oordeel
aan de dames, om niet van afgunst
beschuldigd te worden. Ik ben er van
overtuigd dat ik geen Adonis, noch
een «beau male» ben.
Op dat terrein wil ik me van alle
kritiek onthouden. Misschien zal
menig lezer of lezeres opwerpen:
«Hela! mister Taylor, zijt gij wel in
staat een definitie te geven van wat
eigenlijk volmaakt schoon is?»
Dan zou ik u moeten antwoorden
dat ik niet zoo geleerd ben. Smaken
en kleuren zijn ten eeuwigen dage
niet te betwisten, dat is met de
onsterfelijke liefde ook het geval. Als
er door man of vrouw een keus bij
de andere helft wordt gedaan, vrij
van eenig financieel belang, dan is
het door haar of hem gekozen exemplaar
schoon in haar of zijn oogen.
Zulk idee-fixe is dan uit geen van
die menschen hun hoofd te praten,
'n Tijdelijke abnormaliteit?... De
dokters uit de krankzinnigengestichten
zijn het daarover nog niet eens. Wie
zou zoo onbeschoft wezen aan een
vriend te durven zeggen dat zijn aanstaande
aan een vogelschrik, een kalf
of een nijlpaard gelijkt?
Zeggen we niet steeds, als wij aan
een soortgelijk geliefkoosd creatuur
worden voorgesteld: «Zéér aangenaam
met u kennis te maken!» of iets in
dien zin?...
Dat wordt natuurlijk door onze in
TRAGISCH
AGENT (tot anarchist). — Handen
omhoog!! (Dub. Opin.)
13
EN NOG WAT...
zwang zijnde beleefdheid vereisen*,
die ons wel meer dingen doet zeggen
zonder dat we daarbij bleek of rood
worden, maar die ons af en toe toch
wel eens hinderlijk door de keel gaan.
Doch, hier dient aan toegevoegd: Wat
zou het leven wel zonder de zelfs niet
ver gedreven vormelijkheid zijn?...
Misschien beweert gij dat ons heel
opvoedingssysteem niet deugt. Daar is
zeker kritiek tegen uit te brengen,
werk voor de pedagogen, ofte opvoedkundigen.
Ik wed dat, als ge ten week lang in
alles en tegenover iedereen niets dan
de volle, eerlijke waarheid zoudt durven
zeggen, gij op minder tijd dan
ge vermoedt in een gekkenhuis zoudt
worden opgesloten.
Ge zult me misschien vragen: «Moeten
we dan maar steeds huichelen?»
Toch niet, maar de wereld wil dat
men beleefd weze, door de dingen
anders te zeggen dan ge meent. Dat
noemt men «het zich kunnen aanpassen
naar de zeden en gewoonten
van een land».
Wie het sterkst aanpassingsvermogen
bezit kan het best liegen; pardon,
ik bedoel, kan het beleefdst zijn.
In Engeland bijvoorbeeld is men
uiterst beleefd. Wij zitten er zoo dik
in de beleefdheidsvormen, dat men
absoluut beleefd wil ge...fopt zijn. Een
algemeene fopperij, een maskarade,
waarbij de een zich amuseert en de
ander zich verveelt. Zoo was het eertijds,
zoo zal het blijven.
En nu komen we aan de verboden
vrucht en nog wat. Liefde gaat soms
gepaard met het snoepen aan verboden
vruchten, die soms beter smaken
dan die van eigen bodem. Althans te
oordeelen naar de vele Jantjes die
eens pruimen zagen hangen, of de
talrijke Eva's die appelen plukken van
een vreemden boom. Er was eens...
Nu, ja, ik kan wel direkt beginnen
met te zeggen: Zekeren dag ontmoette
een jong, ongetrouwd Roemeen op zijn
weg een niet onaardige, ietwat oudere,
getrouwde dame. Soms gaan twee zich
ontmoetende menschen elkaar uit den
weg, het zij om een botsing te voorkomen
of dat ze de pest aan elkaar
hebben. De ontmoeting van dem
Roemeen met de dame in kwestie gebeurde
echter niet, zooals men zo*
kunnen veronderstellen als van achïe*
een hoekje komend. Zij zagen elkaafl
voor het eerst...
Indien ik u moest vragen om het t«
raden, dan geloofd ik dat gij er nie»
lang zoudt behoevwi naar te zoeken»
(Vervolgt)