DE TROUW VeertienflaaEscü li, pijl aai la Mam Ier arieilenfle vrouwen

More documents

Recommendations

Info

130 GEEN SLAAF IS ZOO TEN VOLLE SLAAF ALS DE VROUW. wen uit het volk; een bond die onmogelijk is tusschen mannen omdat „bekwaamheid" bij dit geslacht voornamelijk dienen moest om de bekwamen in staat te stellen een nog onevenrediger winst te trekken uit den handenarbeid der anderen. Laat ons trachten de draden onzer redeneering te samen te vatten : Een vrouwendom, dat in alle standen er naar streeft deel te nemen aan het werken en streven der maatschappij ; een maatschappij, zóódanig ingericht dat het arbeid eischt als een socialen plicht van al zijn leden, doch tegelijkertijd bijzondere bescherming verleent voor bijzondere gevallen van onbekwaamheid; een geslacht van vrouwen bij wie, te oordeelen naar de ervaring der geschiedenis en der tegenwoordig toegepaste teeltkeus, het sexueel en moederlijk instinkt eer grooter dan kleiner is geworden; een ras dat een steeds toenemende kennis bezit omtrent het gezondste dierlijk leven voor beide geslachten en omtrent de physieke en sanitaire voorwaarden waaronder de voortplanting het veiligst kan plaats hebben; een ras, dat zich levendig bewust is van de beteekenis der erfelijkheid en voor hetwelk het vraagstuk de bevolking, het vraagstuk wie de vaders hunner kinderen zullen zijn, mèt het aangroeiend socialistisch streven, het voornaamste vraagstuk 'van den staat zal worden; een ras dat zijn daden en werken steeds minder beschouwt in verband met de individuen, steeds meer met maatschappij en Staat; een godsdienst die bezig is zijn God rustig en kalm te begraven ten einde zich des te meer bezig te houden met het tegenwoordige welzijn der menschen; die volkomen gereed staat het maatschappelijke aan te nemen als het zedelijke, het anti-maatschappelijke als het onzedelijke en die een beteekenisvol stilzwijgen bewaart over de bovenzinnelijke dogmas en de overgeleverde zedelijkheidswet. Kortom, een maatschappelijke organisatie die voornamelijk draait om „geschiktheid tot den arbeid," daarstelling der beste voorwaarden tot vruchtbaren arbeid, en het vervangen van afhankelijkheid van het individu en zelfbeheer door bescherming en beheer van staatswege. Toegestaan dat dit alles zoo is of binnen kort zoo zijn zal, en dat het verschijnselen zijn onafhankelijk van onze hoop en onze vrees, verschijnselen die wij wel vermogen te leiden en te wijzigen maar geen kans zien te voorkomen welken weg zal de vrouw in deze omstandigheden inslaan ? Heeft niet de arbeid reeds den sleutel tot het antwoord gegeven in zijn eisch om staatsverzekering tegen ouderdom en ziekte en om een achturigen werkdag? De plicht der vrouw tegenover den arbeid wordt allengs even goed ingezien als haar recht op den arbeid. Noch het een noch het ander kan haar thans worden ontnomen; de deur is eenmaal geopend en kan niet hieer worden gesloten. Het huis, wij mogen dit toejuichen of betreuren, heeft voor eeuwig opgehouden te zijn het éénige arbeidsveld van de vrouw. Zal de vrouw zich tevreden stellen met gelijkberechtiging ? Wij gelooven het niet, ten minste zoodra zij de macht zal hebben leeren kennen die er voor haar is gelegen in organisatie. •Gelijkberechtiging kan slechts een uitgelezen klasse van dienst zijn en slechts de uitgelezen vrouwen dezer klasse, tenzij alle vrouwen er in slagen instinkten in zich te dooden, die, allen door elkaar gerekend, bij haar even sterk zijn als bij den man. Veeleer zal de vrouw der toekomst haar arbeidsvoorwaarden op zulke wijze willen geregeld zien, dat er geen mogelijkheid bestaat op de concurrentie van ongehuwde met gehuwde vrouwen, van mannen met vrouwen. En zij zal het argument daarvoor niet zoeken in de ridderlijkheid tegenover het „zwakkere" geslacht; het zal er niet uitzien alsof ééne klasse bevoorrecht wordt ten koste der andere; neen, haar eisch zal eenvoudig berusten op de erkentenis van het feit dat het kinderen-baren een wezenlijk deel van den productieven arbeid der vrouw ten behoeve der gemeenschap is; dat het door den Staat als zoodanig moet worden erkend; dat de groote maatschappij er op staan zal, evenals bij den arbeid, dat deze haar eigenaardige taak kan worden verricht in de meest gunstige omstandigheden, en dat zij er voor zal worden bezoldigd evengoed als .voor het andere werk dat zij verricht. Als eenmaal deze zienswijze omtrent het baren en grootbrengen van'kinderen algemeen zal zijn, als eenmaal het moederschap in de eerste plaats zal worden beschouwd als het schenken van burgers aan den staat en niet als het toevallige resultaat van de intieme verhouding met eenig individu, dan zal de overeenkomst tusschen de vrouwen- en de arbeidersbeweging volkomen zijn. De vraag om bevrijding is niet de eerste schrede tot het verkrijgen van gelijkberechtiging, maar van wettelijke bescherming, van regeling van haar arbeid door den Staat. Natuurlijk hebben de vrouwen op dit oogenblik nog groote bezwaren tegen een inmenging van den Staat in hare arbeidsaangelegenheden; zij, als hebbende geen stem in den Staat, verdenken te recht of te onrecht de mannen als zij tegen wil en dank de „moeders van het geslacht willen beschermen", en meenen dat deze beschermingsijver niet zoozeer voortspruit uit belangstelling in het komende geslacht 1) als uit vrees voor de concurrentie der goedkoopere werkkrachten der vrouw op de arbeidsmarkt. 2) Doch als de vrouw eenmaal vrij zal zijn en het moederschap op eene hoogere waarde wordt geschat van thans, dan zal zij, ziende . dat zij het zonder gevaar doen kan, een speciale bescherming vragen voor de moeder en de speciale voorziening in hare behoeften. 3) Daar in Duitschland reeds vennootschappen bestaan van ongehuwde vrouwen die vreezen dat haar toestand haar zal b'ootstellen aan gebrek, — een toestand die haar in de maatschappij juist uiterst geschikt zal maken om haar eigen brood te verdienen, — zoo kunnen wij verwachten, dat in de naaste toekomst verzekering tegen het moederschap evengoed een kenmerk zal uitmaken van het politiek program deivrouwen, als nu verzekering tegen ouderdom staat op het program der arbeiders. Het voor- Ij Zie mijn noot op bl. 115 van No. 15 3e Jaargang. N. 2) Indien het kan geschieden zonder nadeeligen invloed op de kinderen, dan is het veel beter dat de man 's wekelijks fr. 25 en de vrouw fr. 18 verdiend, dan de vrouw niets en de man fr. 53 voor hetzelfde werk. Maar indien vrouwenarbeid moet beteekenen dat twee vrouwen, ieder tegen fr. 18 's weeks den man zouden vervangen, — wat dikwijls het geval is,— dan is de vrees der mannen voor vrouwelijke concurrentie wel zelfzuchtig, maar tevens zeer verklaarbaar. K. P. 3) Zie mijn artikel in No. 24 2e jaargang, geschreven vóór ik het artikel van Karl Pearson kende.
GEEN SLAAP IS ZOO TEN VOLLE SLAAF ALS DE VROUW. zien in een dergelijke verzekering zal voor het eerst een dergelijke regeling mogelijk maken van den arbeid der getrouwde vrouwen gedurende de jaren harer vruchtbaarheid; een regeling, die geen oogenblik te vroeg zal komen om een eind te maken aan 'de lichamelijke ontaarding die men thans bij zekere klassen van arbeiders waarneemt. 4) Het denkbeeld eener Staatsverzekering tegen het moederschap moge in den beginne dwaas genoeg schijnen, maar het i3 moeilijk te zeggen op wat onze tegenwoordige vrouwenbeweging dan anders zou moeten uitloopen. De vrouwen jagen naar de vrijheid zich zelf te zijn, te arbeiden, en de grootere of kleinere vermogens die haar geschonken zijn te ontwikkelen; zij komen in opstand tegen het feit dat haar werkzaamheid zou blijven beperkt tot één enkel arbeidsveld en dat zij volstrekt afhankelijk zouden zijn van één enkel medemensch. Het is een opstand, waarin de arbeidende vrouw is voorgegaan door te vragen om speciale protectie en speciale verzorging in tijden van ongeschiktheid. Zóó diep is het gevoel der vrouwen geschokt geworden, dat meer dan ééne pleitster voor hare rechten de vrijheid der vrouwen schijnt te zien in het scheppen van een nieuw „geslachtloos type", niet bedenkende dat zulk een type zich zelf niet kan voortplanten 5) en zijn groot verschil met de rest der vrouwen de moederlijke instinkten der toekomst-vrouw slechts zal verscherpen. Toch was dit onzijdig standpunt de niet onnatuurlijke, ofschoon overdreven, uitdrukking van verzet tegen degenen die beweren dat' het moederschap de voornaamste functie is der vrouw, en haar afhankelijkheid van den man als individu een onveranderlijke natuurwet. Het moederschap in overeenstemming te brengen met de oefening harer nieuw-ontdekte gaven en de beoefening harer nieuw verworven werkkringen, dat is HET vraagstuk dat de vrouw der toekomst zal hebben op te lossen. Het is er geen dat kan worden opgelost door „gelijkberechtiging", doch enkel en alleen door de erkentenis dat het moederschap de maatschappelijke werkzaamheid bij uitnemendheid is, door de oprichting van een of andere „Nationale verzekering tegen het moederschap" 6) en door een evenredige beperking van den overigen vrouwenarbeid. Wij mogen voor 't oogenblik verre zijn van een dergelijke oplossing, maar de grooter wordende solidariteit tusschen de vrouwen, haar sterker wordende organisatie om hare eischen te formuleeren, en zelfs 4) Het is zelfs de vraag of verzekering en regeling niet veel verder moeten gaan. De bloedarmoede die tegenwoordig bij vele vrouwen, vooral bij huisbedienden, voorkomt, is stellig te wijten aan het overmatige harde werk waaraan zij in den kritieken tijd van haar groei zijn blootgesteld; bijv. kinderen, die op den leeftijd van 15 jaar reeds als „meid voor alles" tangeeren. K. P. 5) Toch wel, indien dit hooggezinde type wilde breken met de verouderde zedelijkheidsbegrippen en geen huwelijk voor het leven aanging, doch slechts een tijdelijk, totdat het, moeder geworden zijnde, aan de bestemming der vrouw had voldaan en een kind bezat dat zij zonder medewerking van den man kon opleiden tot haar eigen onafhankelijk standpunt. Zoo werd dit type voortgeplant, en ik geloof dat de menschheid er wél bij varen zou. N. 6) Het is misschien onnoodig er op te wijzen dat deze verzekering niets te maken heeft met de ouderlijke verplichting, te zorgen voor de kinderen. K. P.. 131 datgene wat de vrouwen leeren van de bestaande politieke partijen, dat alles kan naar onze meening slechts leiden tot precies dezelfde dingen als die wij waarnemen bij de arbeiders-partij : namelijk de kreet om speciale bescherming en speciale voorziening in bepaalde gevallen. Het is waar, dat er een langdurige opvoeding van mannen en vrouwen beiden dient vooraf te gaan eer zij het standpunt bereikt hebben der Romeinsche matrone, en het moederschap zullen hebben geleerd te beschouwen als een maatschappelijke handeling. Doch met deze opvoeding is reeds een begin gemaakt. De studie der voornaamste vrouwenbladen in Engeland en Amerika (en elders, N.) toont hoe diep denkende vrouwen zich interesseeren voor het vraagstuk der erfelijkheid en voor den zedelijken plicht der ouders om sleehts gezonde menschelijke exemplaren voort te brengen en deze gezond op te voeden. De bevolkingskwestie is hoofdzakelijk een vrouwenvraagstuk en de maatschappelijke waarde van een deel van hare werkzaamheden op letterkundig gebied wordt bepaald door de behoefte aan goede burgers. Voor vrouwen kan een hoog geboorte- en een hoog kindersterftecijfer niet het laatste woord der levenswetenschap zijn, het beste voorschrift voor een krachtige menschenmaatschappij. Voor de vrouw zal veeleer sexueele dan natuurkeus het middel worden om haar moederlijke werkzaamheid tot heil voor de samenleving te doen strekken. De vrouwelijke pleitsters voor vrouwen emancipatie raden haar zusters onophoudelijk aan: de meest zorgvuldige sexueele keus. Dit zijn inderdaad de eerste teekenen dat de vrouwen beginnen te verstaan dat het moederschap een maatschappelijk belang is dat niet enkel groote omzichtigheid van haar vergt, maar haar tevens het recht geeft bijzondere eischen te stellen aan de maatschappij. De onbeperkte vermenigvuldiging der zwakken en slechten is niet alleen een beleediging der maatschappij in haar geheel, maar het is ook een bijzondere beleediging jegens de vrouw, daar het de waarde van het moederschap verkleint en haar dwingt te concurreeren met den man, zonder te kunnen rekenen op eenige bescherming of steun van staatswege gedurende de jaren harer vruchtbaarheid. Dit zijn de nieuwe kenmerken van het toekomstige vrouwenvraagstuk; de wegen waarlangs het van een kreet der ongehuwden om gelijkberechtiging zal worden tot een kreet der gehuwden (ik zou liever zeggen „der moeders" N.) om het moederschap in overeenstemming te brengen met het recht op en de vrije beschikking over haar persoon. De arbeid en de vrouw ontmoeten elkaar op hetzelfde terrein en grijpen naar dezelfde geneesmiddelen. Zullen zij al of niet slagen'? In beide gevallen is het antwoord voor een groot deel afhankelijk daarvan, of de socialistische staat der toekomst de bevolkings-kwestie vermag op te lossen : kan hij sterk en machtig blijven zonder een roekeloos morsen met individueele levens en is een laag geboortecijfer vereenigbaar met een hoog peil van individueele geschiktheid? Dit is tegelijkertijd het eindprobleem van de vrouwen en van den arbeid. Naar het Engelsch van Karl Pearson. N.
Page 1: 3e Jaargang. 29 FEBRUARI 1896. No.
Page 5 and 6: GEEN SLAAE IS ZOO TEN VOLLE SLAAP A
Page 7 and 8: GEEN SLAAF IS ZOO TEN VOLLE SLAAF A

DE TROUW VeertienflaaEscü li, pijl aai la Mam Ier arieilenfle vrouwen

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?