Stad op scherp - Gemeente Groningen

door: Anneke Miedema
De overheid
als ecologische
tuinman
“Beleidsmakers en planners zijn vaak
tabula-rasa denkers. Denken en bouwen
voor de eeuwigheid, vanuit een soort
nulpunt. Als mindset een blanco stuk
papier is niet juist en heeft weinig met
de werkelijkheid te maken. Een gebruikt
stuk papier, een krant of een luchtfoto
komen daar dichter bij in de buurt.
Niet afbreken en opnieuw beginnen,
maar voortborduren op wat er al is,
nieuwe combinaties maken. Inzetten op
interactie, met bestaande situaties, met
mensen.
De overheid zou zichzelf kunnen zien als
ecologische tuinman: ieder plantje liefdevol
bekijken, veel mesten en schoffelen.
Pas ingrijpen als iets gaat woekeren en
andere dingen dreigt te verstikken.”
Thuur Caris zat in de jury, die voor
Stad op Scherp uit de 65 ideeën de
meest aansprekende en kansrijke moest
selecteren. Een opgave die nauwelijks
strookt met de opvattingen van Caris.
“Waarom kiezen, waarom een rangorde
aanbrengen? Op de vraag aan de Google-oprichters
over hoeveel speerpunten
hun bedrijf kent, antwoordden zij:
7 | 75
mei 2006 stad op scherp
Een verlaten hofje ergens in het Zuiderpark. Stukken muur,
een poortje, hier en daar zijn de ramen en deuren nog zichtbaar in de
brokstukken. Heesters, bloemen en bomen krijgen alle ruimte en worden
liefderijk verzorgd door een buurtbewoner. Thuur Caris, artistiek
leider van Pavlov Medialab en teamleider aan de Academie voor Popcultuur
in Leeuwarden, gebruikt dit bijzondere stukje Groningen als rode draad in
zijn betoog. Als metafoor voor een bestuursmentaliteit,
die geënt is op evolutie.
minimaal zo’n 1000! Dat spreekt mij aan.
Alles zoveel mogelijk proberen te doen,
discontinuïteit accepteren, uitersten met
elkaar verenigen. Uitgesproken keuzes
maken strookt niet met deze tijd.
In de popcultuur zie je duidelijk dat verzuiling
heeft plaatsgemaakt voor vergruizing.
De wereld als global village zorgt
voor fragmentatie. Voor alles is een plek.
En niet alleen fysiek. Je bent nu niet
meer of atheïst of een gelovige die naar
de kerk gaat. Er zijn vele tussenvormen
mogelijk. Kijk maar eens naar de grote
hoeveelheid zwevende kiezers! Mensen
verbinden zich niet meer zo makkelijk
aan één partij. Jongeren zijn hier aan
gewend, zijn vloeibaar. Zij voelen zich
thuis in een gefragmenteerde, discontinue
wereld.
Dat er hele volksstammen jongeren uitlopen
om de nieuwe paus te zien, heeft
weinig met religie te maken. De kerken
zitten immers niet vol. Het is meer het
samenbindende, de gebeurtenis, het
entertainment. De Paus als DJ Tiësto.”
Bij de vernieuwing van het Structuurplan,
bij de beantwoording van de vraag
waar de stad op in moet zetten voor de
connecties gemaakt kunnen worden’
‘De overheid moet zorgen voor een
voedingsbodem waarin
toekomst, moet de overheid zich volgens
Caris richten op het thema connectiviteit
en op gemeenschappelijke gebeurtenissen.
“De overheid moet zorgen voor een voedingsbodem
waarin connecties gemaakt
kunnen worden. Zorgen dat er verbindingen
gemaakt kunnen worden. Met het
verleden, met de toekomst, maar ook
met je buren bijvoorbeeld. En vooral
– zoals het een ecologische tuinman betaamt
– dingen die boven het maaiveld
gaan uitsteken lekker laten groeien en
zelfs wat extra water geven. En als het
nodig is, ondersteunen met een stokje.
Ideologieën zijn verdwenen. Wat mensen
nu met elkaar verbindt zijn gemeenschappelijke
gebeurtenissen. De overheid
zou deze gebeurtenissen moeten
stimuleren. Dat kan door de organisatie
van festivals en door ruimten en gebouwen
te creëren waar kruisverbanden tot
stand kunnen komen. Kijk naar de Puddingfabriek,
waar Pavlov in gevestigd is.
Maar ook zoiets als het Groninger Forum
achter de oostwand van de Grote Markt
kan daar een belangrijke rol in spelen.
Als het maar niet te plompverloren wordt
neergezet.”