Onderzoeksprojecten (100 - 150 van 327)

een aantal situationele factoren een significant sterke rol zal spelen.
Organisaties:
• Persoonlijkheids- en Sociale Psychologie
Onderzoekers:
• GINA ROSSI
Een recurrent connectische model van persoon- en groepswaardering.
Vrije Universiteit Brussel
Abstract: Onderzoek naar groeps- en persoonsperceptie wordt gewonlijk onafhankelijk van elkaar uitgevoerd. Het doel van dit project is het
introduceren en testen van een connectionistisch model dat de bevindingen van deze schijnbaar uiteenlopende onderzoeksgebieden op theoretisch
vlak integreert. het project omvat twee delen: in een deel zullen we bekende fenomenen binnen groeps- en persoonsperceptie trachten te
stimuleren, met inbegrip van fenomenen die door andere auteurs werden gestimuleerd door middel van minder toereikende constraint satisfaction
modellen. Mogelijk leiden deze simulaties tot het aanpassen van het voorgestelde model. Het belangrijkste deel van het project omvat het testen
van de nieuwe predicties die ons model voortbrengt, alsook het analyseren van de maten waarin de voorgestelde variant op het recurrent netwerk
model in staat is om de resultaten te reproduceren die uitdit onderzoek naar voor komen. Het recurrent netwerk model in staat is om de resultaten
te reproduceren die uit dit onderzoek naar voor komen. Het recurrent netwerk model in staat is om de resultaten te reproduceren die uit dit
onderzoek naar voor komen. Het recurrent netwerk model dat gebruikt wordt in de huidige simulaties is gebaseerd op het auto-associatiefmodel dat
reeds succesvol werd toegepast voor d simulatie van causaliteit en persoons-en groepsstereotypen.
Organisaties:
• Persoonlijkheids- en Sociale Psychologie
Onderzoekers:
• FRANK VAN OVERWALLE
• Tim VANHOOMISSEN
Een taxonomische herconceptualisatie van persoonlijkheidsstoornissen: persoonlijkheidsdimensies en mate van
disfunctie.
Vrije Universiteit Brussel
Abstract: Inleiding As II van de huidige editie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-IV-TR; APA, 2000) wordt
internationaal gebruikt voor de beschrijving en diagnostiek van persoonlijkheidsstoornissen. Desondanks gaat deze diagnostische taxonomie nog
steeds gepaard met theoretische en methodologische problemen. De categoriale benadering resulteert namelijk in belangrijke knelpunten zoals een
overmatige heterogeniteit binnen elke van de tien specifieke diagnostische categorieën en de ontoereikendheid van deze categorieën. Om een
meer gedifferentieerde en volledigere classificatie te bekomen, is een overschakeling naar een dimensionaal systeem noodzakelijk. Recent
onderzoek (Clark, 2007; Widiger & Simonsen, 2005) duidt het Vijf Factoren Model (VFM) aan als geschikt dimensionaal systeem, omdat het een
valide taxonomie is om zowel adaptieve als maladaptieve persoonlijkheidskenmerken te beschrijven. Aan de hand van VFM prototypes, gebaseerd
op de lagere-orde structuur (zes facetten per domein), kunnen subtiele beschrijvingen van specifieke DSM-IV-TR persoonlijkheidsstoornissen
gemaakt worden (Miller, Bagby, Pilkonis, Reynolds & Lynam, 2005; Samuel & Widiger, 2006). De validiteit van deze prototypes werd echter nog
niet systematisch onderzocht. Een bijkomend probleem is dat er geen prototypes bestaan voor een van de meest voorkomende diagnoses in de
klinische praktijk (Westen & Arkowitz-Westen, 1998; Verheul & Widiger, 2004): 'persoonlijkheidsstoornis niet anderszins omschreven'. Hierbij zijn
aan de algemene DSM-IV-TR criteria voor de aanwezigheid van een persoonlijkheidsstoornis voldaan, maar kan op basis van de huidige
criteriavereisten geen specifieke persoonlijkheidsstoornis worden vastgesteld. Nader onderzoek naar de specifieke kenmerken van deze categorie
in termen van het VFM is noodzakelijk om tot een omvattende classificatie van persoonlijkheidspathologie te komen. Een ander belangrijk knelpunt
bij de huidige DSM classificatie is dat de algemene definitie van een persoonlijkheidsstoornis de aanwezigheid van disfunctie (subjectieve stress of
functionele tekortkomingen) vereist, maar dat dit aspect in de klinische praktijk niet afzonderlijk wordt gemeten (Clark, 2007). Oorzaak is dat een
integrale theorie op basis waarvan disfunctie kan beschreven worden ontbreekt. Parker en collega's (2002) zijn de enigen die, op basis van de
bestaande empirische literatuur, mogelijke indicatoren van disfunctie hebben geïdentificeerd. Volgens hun intieel onderzoek (Parker et al., 2004)
zijn er 11 indicatoren voor disfunctie, die een hogere-orde structuur vormen, bestaande uit twee dimensies: non-coping en noncooperativeness.
Een noodzakelijke stap is de empirische validering van hun theoretisch model en even cruciaal is het nagaan van de klinische bruikbaarheid van dit
model. Doelstellingen Om een antwoord te kunnen bieden op bovengenoemde problemen met de huidige DSM classificatie zijn de belangrijkste
objectieven van dit onderzoek: 1) De classificatie van persoonlijkheidsprototypes op basis van het VFM verder ontwikkelen door a) de reeds
bestaande prototypes te valideren, en b) bijkomende prototypes te formuleren voor de categorie 'persoonlijkheidsstoornis niet anderszins
omschreven', opdat de variatie voorkomend bij persoonlijkheidsstoornissen voldoende omvat wordt (Onderzoeksfase 1). Dit maakt een
fundamentele herziening van het DSM systeem in termen van het dimensionale VFM mogelijk. 2) Het theoretisch model voor disfunctie van Parker
en collega's a) empirisch valideren en b) de klinische bruikbaarheid ervan nagaan (Onderzoeksfase 2). Zo wordt het mogelijk om disfunctie
afzonderlijk te meten, een stap die noodzakelijk is om van een persoonlijkheidsstoornis te kunnen spreken.
Organisaties:
• Klinische- en Levenslooppsychologie
Onderzoekers:
• GINA ROSSI
Effectiviteit van gezinsgroepstherapie in de residentiële behandeling van adolescenten met eetstoornissen
K.U.Leuven
Abstract: Geen Nederlandstalig Abstract
Organisaties:
• OE Klinische Psychologie
Onderzoekers:
• Lies Depestele
• Laurence Claes
Effectonderzoek van een psycho-educatieprogramma voor stressproblemen.
K.U.Leuven
Abstract: In deze doctoraatsstudie wordt de effectiviteit van de cursus Stressbeheersing nagegaan in het project STAP, STress AanPakken. De
cursus wordtgegeven in zes sessies van twee uur en omvat twaalf stappen. Het project is een deelonderzoek van het Steunpunt Welzijn,
Volkgezondheid en Gezin (SWVG) en kadert binnen de Vlaamse gezondheidsdoelstelling rond depressie en zelfdoding. De effectiviteit van de
cursus voor het reduceren van stress, angst en depressie middels het aanleren van copingvaardigheden wordt onderzocht. Hiervoor wordt een
Randomized Controlled Trial opgezet waaraan ruim 600 deelnemers verspreid over drie Vlaamse regios (Antwerpen, Genk, Ieper) deelnemen.
Resultaten zullen niet alleen de evoluties van de deelnemers omvatten, maar ondermeer ook het verband met biologische variabelen, een analyse
van het deelnemersprofiel, regio-afhankelijke verschillen en de mogelijkheid tot individuele predictie van succes. Dit onderzoek heeft als doel
richtinggevend te zijn bij het beleid v
Organisaties: