2 7 N O V E M B E R 1 9 3 2

2 7 N O V E M B E R 1 9 3 2
PrijS 0.50 fr. HUMORISTISCH WEEKBLAD • 2e Jaargang - Nr 30 24 NoV. 1932

2 KOEKOEK
WETENSCHAPPELIJKE KRONIEK
De schoone ziel
van 't kind
Iedereen weet, of daaromtrent,
wat een maag is, een lever, een
hart, een duim, een dikke darm
en een achterfacade.
Van al deze lichaamsdeelen kent
men zelfs de goede en de kwade
eigenschappen. Zóó spreekt men
van een gekeerde maag, een
drogen lever, een natten vinger,
enz., enz.
Maar met de ziel is het anders
gesteld. Zelfs de specialisten weten
niet, waar ze gehuisvest is. Sommigen
beweren, dat zij zich schuil
houdt tusschen de hersenkronkelingen,
anderen in de galblaas, en
nog anderen ln den onderbuik.
Dat zijn natuurlijk al goedkoope
veronderstellingen.
Wat is de ziel feitelijk?
Iemand, die zijn lief verloren
heeft, die onverwachts het bezoek
van zijn schoonmoeder krijgt, die
den Maandag den toestand van
zijn financies nagaat, al dezen
kunnen we wel zeggen, hebben een
belabberde ziel, die ongeveer nog
0,35 fr. waard ls.
Hij, daarentegen, die warme
voeten heeft en een groote sigaar
in zijn hoofd, die eèn rijke tante
komt te begraven of alle acht
dagen een andere «kiene» ln zijn
netten vangt, hij heeft veel kans
een rustige, schoone ziel te bezitten.
Zoodat we dus wel met eenigen
schijn van waarheid mogen zeggen,
dat de ziel ln den portemonee
te zoeken ls.
In deze overtuiging staan we
niet alleen. Mgr. Courcoux, bisschop
van Orléans, die zijn centen
schampavie liet spelen over de
Zwitsersche grens, alsook de
generalen, die 't zelfde deden, zijn
insgelijks onze meening toegedaan.
En dat ls de juiste.
Wanneer de groote menschen u
dus komen spreken van de
«schoone ziel van 't kind», ls er
kans, dat ze gelijk hebben, ten-
. minste als dit kind de' wettelijke
spruit ls van een beheerder der
Bociété Générale, van een lnvalieden
generaal ln aktleven dienst,
of iets in dien aard.
Wat de kinderen der werkloozen
betreft, die de ziel van hun vader
geërfd hebben, samen met zijn
armoede, ik zou u aanraden daar
het gekende liedje van «de
schoone ziel» niet al te luid te
zingen.
En vooral niet op Zondag aanstaande.
't Zou kunnen lukken, dat ge
van een kale reis thuiskomt.
En 't ware verdiend.
Dr PANGLOSS.
Het ideaal, zoo als de liberalen
het voor de a rbeiders willen
(Teekening van Steinlen)
Éen beetje straffer dan In Gent!
Onze lezers weten nog dat verleden
Jaar op de Korenmarkt twee leeuwen
moesten verkocht worden in openbare
veiling.
De eigenaar kocht het boeltje echter
weer in en de «Koning van de Woestijn»
kwam niet onder den hamer ln
de Artevelde-stad.
In Budapest gaan ze er wat Hoeker
op af.
Een clrkusdirekteur kon zijn belastingen
niet betalen. Hij trok naar het
kantoor van den ontvanger en stelde
deze vóór 7 leeuwen en 13 apen in
pand te geven voor zün achterstallige
belastingen.
Dierenkenners uit den dierentuin
werden naar het cirkus gezonden om
de waarde van het aanbod te schatten.
Zij vielen akkoord om deze op
4.600 pengos te bepalen. Dat was voldoende
om de belastingen te vereffenen.
Doch de ontvanger stelde als voorwaarde
dat de dieren niet op zijn kantoor
zouden geleverd worden en dat
men ze moest over brengen naar den
dierentuin.
Van dien dag werden nieuwe kooien
geplaatst in de Zoölogie, waar leeuwen
en apen zullen opgesloten worden, en
als opschrift dragen: «Voor. belastingen
geïnd!».
Waarom heeft men ten onzent hetzelfde
met gedaan? Ja! Waarom??
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
Wordt lezer van Koekoek !
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiK

Abonnement l Jaar fr. 25.00
Abonnement c maanden fr. 12.50
Abonnement 3 maanden fr. 6.25
Postcheckrekenlng «Het Licht» n. 56733
HUMORISTISCH WEEKBLAD van VOORUIT
Redaktie : 64, St. Pietersnieuwstraat, Gent — Telefoon 157.40
Verschijnt den Donderdag — 0.S0 fr. per nummer
Nummer 30 - Tweede Jaargang — 24 Nov. 1932
EEN ERNSTIG WOORDIE
VOOR DE VERKIEZINGEN
Nu de verkiezingen met bliksemsnelle
voetjes naderen, zouden alle
weldenkende burgers het ons zeker
ten kwade duiden, indien wij voortgingen
met lachen en zwetsen.
Dat zullen wij ook niet.
Een tweede opmerking dienen wij
te maken aan den vooravond van
onderstaand artikel. In verkiezingstijd
wordt er maar al te veel aan demagogie
gedaan. Gij zult overal de socialisten
hooren roepen, dat zij het niet op de
ziel van het kind hebben gemunt;
maar eenieder weet, dat er in de
openbare scholen overal aan kindermoord,
beurzensnijderij, vruchtafdrijving
en afpersing wordt gedaan. Dit
loochenen noemen wi) bij vooiheeld
demagogie, en «Koekoek» zal zich tot
zulke propaganda niet of nooit leenen,
des te minder daar al deze propaganda
niet betaald wordit.
Hiermede weet de lezer van de volgende
regelen waaraan zich te houden.
Eerlijk zeggen wij onze meening,
spyt vriend en vijand.
Welnu dan, wij vragen u nergens
voor de socialisten te stemmen. O, wij
zijn geen kiesblaadje, en wij zullen
u niet toeroepen:
Stemt voor de katholieke lijst en
God!
Stemt voor de liberale lijst en het
Vaderland!
Stemt voor de kristen-demokraten
en de sociale wetten!
Neen, W'ij zijn aan geen enkele partij
verkocht. Stemt 'voor wien gij wilt,
als het maar niet voor de socialisten
is.
Als wij u dezen raad geven, dan is
het niet enkel voor het welzijn van
de arbeiders die alles te verwachten
hebben van de katholieken en de liberalen,
maar dan is het vooral ter wille
van «Koekoek». • -
\
Gij hebt reeds kunnen vaststellen,
dait «Koekoek» zonder lachen \niet
leven kan. Daarom moeten er in het
Parlement en in de regeering plezante
typen zitten. Stel u een oogenblik
voor, dlat Heyman geen minister
blijft. Misschien zou het dan wat beter
gaan met de pensioenen, maar dan
zouden wij zijn redevoeringen moeten
missen, waarbij wij zoo vele genoeglijke
eeuwen hebben gesleten. Stel u
voor, dat Butaye niet herkozen werd:
dan zou er misschien wat negervlaamsch
uit de Kamer verdwijnen,
maar tevens zouden wij een nieuwen
Butaye moeten uitvinden, en wij zelf
zijn met bij machte zulk vroolijk
schepsel uit onze inspiratie op te
tooveren.
Als Pieullien geklopt wordit, bij
voorbeeld, dan beteekent dit noch min
noch meer dan het onmiddellijke
einde van onzen «Koekoek». Als
Devèze met herkozen wordt, dan zal
het onvermijdelijke gevolg zijn:
5o percent minder Brabanconnen! En
komt de liberale partij gansch verslagen
uit den strijd dan is het gevolg:
100 percent minder plezier.
Daarom, als gij van «Koekoek»
houdt, stemt voor de kristen-demokraten;
de klerikale konservatieven; de
liberalen; of de fronters. Gij moogt
ons nu toeroepen dat wij het land naar
den dieperik helpen, wat kan ons dat
allemaal niet schelen, als wij maar
lachen kunnen! 11
VIEREN OP VOORHAND
De katholieken voeren den kiesstrijd
in de grootste opgewektheid. In alle
hoeken van het land, van 's morgens
tot 's avonds, op banketten, uitstapjes,
meetings, dansen en zingen
zij ter wille van de eenheid die zij
weer verwezenlijkt hebben. En bij elke
gelegenheid wordt een glas geledigd
op de overwinning van 27 November.
Wij kunnen deze nieuwe methode
van de overwinning met genoeg aanbevelen.
Hoe dikwijls gebeurt het niet
dat een lang verwachte droom eindelijk
in vervulling zal gaan, en dan
op het laatste knipje in duigen stort?
Hoe dikwijls gebeurt het niet dat een
eeuwige liefde eenige dagen voor het
huwelijk plots in haat en revolverschoten
vergaat?
De katholieken weten dat 27 Novem­
ber harde ontgoochelingen zou kunnen
brengen. En zouden zij daarom
de vreugden van de overwinning
moeten derven?
Terecht redeneeren zij: Het kan zijn
dat wij geklopt worden. Maar in ieder
geval hebben wij de vreugde die wij
op voorhand nemen.
En zij vieren.
Zij hebben trouwens deze methode
niet uitgevonden. Vele bankiers en
wisselagenten hebben van deze levenswijze
een princiep gemaakt.
Zij rotsen en botsen per auto of per
auto's; zij boemelen en feesten. Het
gebeurt dat de klanten hun geld kwijt
zijn, maar intusschen hebben de bankiers
en wisselagenten van het heerlijke
leven genoten.
Waarom kunnen wij niet allen op
deze wijze leven? Waarom worden de
opstellers van «Koekoek» niet betaald
alvorens zij hun hersenen usitgeput
hebben om geestig te zijn?
Waarom zou Heyman het ouderdomspensioen
met betalen aan den
ouderdom van zeventien jaar? Dat
ware trouwens geen dag te vroeg,
want met de gebruikelijke vertraging
zou de gepensionneerde toch al lang
de zestig voorbij zijn aleer hij het geld
trekt.
Waarom zou de jonggezel zijn
vrouw niet wandelen zenden voor hij
getrouwd is, wamt later is het te
laat.
Wat ons betreft, wij hebben onze
princiepen van den eersten dag toegepast.
Men zal zich herinneren dat
«Koekoek» bij zijn 25ste wekelijksch
nummer zijn zilveren jubileum heeft
gevierd en wij maken ons gereed
eerlang ons millioenste abonneetje te
vieren op een intieme bijeenkomst.
Wij zullen misschien met een zwaar
hoofd opstaan...
Maar hoe zullen de klerikalen op
28 November opstaan... God gave dal
zij niet meer opstonden. Dan zouden
zij gelijken aan de kristen-demokra»
ten, die van danig op den buik te lig"
gen, niet meer weten wat opstaan ia.

_ 4 • KOEKOEK 1
_ r
Jioven de laagheid éen, politiek
Onze goede konfrater in ernstig
proza, Jozef De Mie van «'t Getrouwe
Maldeghem» zal ons wel toelaten zijn
klassieken titel voor eenmaal over te
nemen. Dit artikel wil overigens Jozef
De 1411e naar waarde doen schatten.
Want we hebben den indruk, dat men
in het arrondissement Gent-Bekloo de
vijf minuten wil houden met De Lüle.
De bard van Maldegem pakt zoo hier
en daar de katholieken bij de schabbernak.
Maar dat is geen reden om
De Lüle te kleineeren...
HET PROGRAMMA VAN DE LILLE
Jozef De Lille schrijft:
«Nu komt Jozef De Lille nog driemaal
sterker in de Kamer, en zal ze
afzweepen: de bankiers-militaristen, zij
die de Duitsche keizer zijn duizende
hectaren bezittingen hebben gelaten, zij
die de honderde Duitsche baronnen en
graven en prinsen hun kusteelen en
rijkdommen hebben gelaten, in plaats
tot den bedelstaf te zijn gedoemd, zoodat
de keizer terug op den troon gaat
stijgen en Europa weer staat lijk in
1914».
Dat is oneindig meer dan een eng
nationaal programma, dat reikt over
de grenzen, dat is een nieuw Verdrag
van Versailles, dat is de Volkenbond
uiteengejaagd! Gelukkig dat Clémenceau
en Wilson dood zijn, maar Lloyd
George zal er alles van weten! ,
DE VELDSLAG VAN DRONGEN
De katholieken hebben geprobeerd
De Lüle te beletten een meeting te
geven te Drongen:
— Toen de Vredesboot van Jozef De
Lille, Woensdagavond 8 uur, stipt op
de minuut in de gemeente Drongen
verscheen, bij Gent, had de oudekatholieke
partij 20 man met stokken
en ladders gestuurd om ons te beletten
te spreken.
Zij oude-katholieken, hebben inaar
van één schrik, en het is van de betere
dan zij.
Wat er gebeurde?
Ze schreeuwden als bezetenen:
«kerre-kerre-kerre, nummer vier die
ligt omverre en nummer vijf is troef,
enzoovoorts>.
Ze sloegen op onze boot, ze bekladden
mijn nieuwe Ford, doch onze lui'.lsprekers
zijn sterker dan duizend men
en dat konden ze niet beletten, dat we
boven hun gehuil de waarheid tot de
menigte van Drongen spraken.
Ja! Ja!! Driemaal: ja!!! De Lille
sprak algelijk en de katholieken
«drumden beteuterd weg».
Het gevolg van deze «domheid»,
schrijft De Lille, zal zijn, dat ik met...
30.000 voorkeurstemmen verkozen
word!
Deze «veldslag van Drongen» had
voor het' kleinste zoontje van De Lille
gelukkige gevolgen:
«7Jfc heb 's avonds, toen ik thuis
kwam, het kleinste mannetje uit de
wieg genomen en aan mijn liart gedrukt.
«Mijn Vredekindje, u. zullen ze
niet meer dooden, u zullen ze niet meer
aan den kerkmuur zetten en fusilleerea,
wanneer u naar Gods woord andermans
kinderen niet dooden keilt, want, kindje
lief, ik heb het gezien in alle dorpen en
dezen avond in den Slag van Drongen:
Vlaanderen kiest de verdwaalden niet
meer, o Goie dank, dat nog op tijd
de beternis komt!»
GRATIS NAAR BRUSSEL
PER AUTO
Intusschen volgt Jozef De Lille
trouw de sporen van zijn vader Victor
De Lille, dcor het uitschrijven van een
schatting-wedstrijd:
Hoeveel VOORKEURSTEMMEN zal
Jozef De Lille, tweede kandidaat op
lijst nr 4, behalen in de aanstaande
Kamerkiezing van 27 Noveniber?
Iedereen mag antiooorden per br\ej
of postkaart ten laatste tegen Zondagmorgen
27 November. Het getal ttzenden
aan
«'t Getrouwe Maldeghem» •••«
te Maldegem
De tien inzenders die er dichtst bij
zijn, mogen per auto medereizen naar
Brussel en de Kamer van Volksvertegenwoordigers
bezoeken.
» * *
We doen een bijzonderen oproep tot*
onze katholieke lezers om mede te.
dingen in den wedstrijd van De Lille.-
Ze zullen er meer plezier aan beleven,,
dan den 27n November voor de katho-.
lieken te stemmen. En we verzekeren
hun 99 kansen op 100 van te mogen
mederijden naar Brussel... als ze voor
de socialisten stemmen.
De schoone ziel van 't kind
onder het klerikaal bewind in België
Ze mochten schooien gaan, de kinders!
(Teekening van Steinlen)

KOEKOEK
DE GAANDE EN DE KOMENDE WAN
' Niettegenstaande het aandringen
van de Vrière en van al dezen, die
klaarte willen in de geheimen van
Beemem, heeft onsje vriend Victor
Delille geweigerd esijn mandaat als
volksvertegenwoordiger te laten vernieuwen.
In den grond is dat een snodde aanval
tegen het parlementarisme eenerzijds,
en tegen Koekoek anderzijds.
Maar «'t Getrouwe Maldeghem»
blijft bestaan, «de. week te samen gevat»
en «de mekanieke wereld», benevens
«boven de laagheid der politiek»
en de «geneeskundige voorlichting».
En dat moet voor ons allen
een troost zijn in het verlies, dat de
Kamer van Volksvertegenwoordigers
ondergaat in den baard, de patatten
en de overige toebehoortén van Victor
Delille.
Marinus De Rycke, geïnterviewd
over den politieken aftocht van Delüle,
heeft ons vierkantig verklaard :
«Ge moogt in «Koekoek» schrijven,
dat mijn konkurrent in Beernemsche
zaken Europa onschatbare diensten
heeft bewezen.»
Deze verklaring strekt heelemaal
ter eere van Marinus.
• » *
Het arrondissement Gent-Eekloo
wordt, van liberaal standpunt gezien,
een feodale staat, met menheer Maurice
Lippens als leenheer en «La
Plandre libérale» als vazaal. De toestand
der lijfeigenen, waaronder M.
Carpentier, is niet al te schitterend.
Op één der laatste groote bijeenkomsten
van den leenheer met zijn
ondergeschikiten, werd zekere menheer
Marien tot ridder geslagen.
«Het laatste Nieuws», het blad der
zes-da genkoersen en der VTaamschgezinde
liberalen, dat M. Lippens
onder deze laatsten heeft gekatalogeerd,
was zoo welwillend' de wereld
kond te maken, welke historische
woorden de nieuwe ridder Marien
heeft uitgesproken.
Deze heeft het aangedurfd het volgende
te zeggen: «De Vlamingen
vragen gelijkheid».
Die revolutionnaire taal heeft begrijpelijkerwijze
op de vazallen en
lijfeigenen een overweldigenden indruk
gemaakt. In het steekspel, dat
daarop volgde, werd M. Carpentier
van zijn paard gestooten.
Er dienen echter verzachtende omstandigheden
in acht genomen: de
garde-civiek, waarvan M. Carpentier
majoor was, is sedert 18 jaar ontbonden,
zoodat hij ongetwijfeld fel gehandicapeerd
was.
Wat verder M. Marien betreft, lüj
ÉBrft niet alleen gevleugelde woorden
Uitflappen als deze hierboven, hij bezit
daarenboven, naar het schijnt, al
de eigenschappen van de suiker : zoetigheid
en smeltbaarheid.
• • •
M. Catteeuw, de kristen demokraat
van Kortrijk, heeft, evenals Delille,
elke kandidatuur beleefd van de hand
gewezen.
Als men zekere geruchten mag gelooven,
zou hij zich in een klooster
terugtrekken.
Groote feestelijkheden worden in
het vooruitzicht gesteld, met o.m.
plechtige overhandiging van een medaille.
+ • *
Ook de ouderdomsdeken van de
Kamer, M. Siffer van Gent, wil geen
ouderdomsdeken meer zijn. Wat zeer
spijtig is voor de haven der Arteveldestad,
gezien den grooten invloed van
M. Siffer in het parlement.
De toestand van iefer Boonants,
schepen, is anders goed, en menheer
D'Havé heeft een nieuw amendement
gereed tegen de forten.
* * * .
Onze vriend Conieille Pieullien verzoekt
ons kosteloos volgende advertentie
te plaatsen :
«Dringend en beleefd verzoek geen
vuilnisbakken meer door den reinigingsdienst
uwer gemeente te laten ledigen.
Heb voor de laatste dagen
grooten voorraad van afval en vuiligheid
noodig. Alles in dank aanvaard
bij Pieullien, Schaarbeek.»
Waarvan akte.
Bij een der heeren van
het burgerblok
— Enne... wanneer vertrekt
gü?
— Ge weet het immers wel :
den 27n !
(Teekening uit «Le Peuple»)
In tegenstrijd met zekere geruchten,
is M. Petitjean, ex-minister van Kunsten
en Wetenschappen, wél kandidaat
voor de Kamer van volksvertegenwoordigers.
Maar hij zal niet meer
verkozen worden, wat zijn vriend
Cocq, ex-minister van Justitie, ten
zeerste betreurt, — ook voor zichzelf.
Ward Hermans vraagt ons :
«Wat vindt ge nu dommer : een
redevoering van een ander uit te
spreken en zorgvuldig te verzwijgen,
van wien ge afgeschreven hebt, of u,
gelijk Staf Declercq, door een stuk
magistraat van een kandidatenlijst te
laten kegelen, omdat ge de elementairste
onderrichtingen niet hebt nageleefd?»
We wenschen die vraag niet te beantwoorden.
Godsdienst is en blijft
privaatzaak.
• * *
We verstouten ons advokaat Elias,
den eersten kandidaat van de fronters
voor Gent-Eekloo, een verzoek te doen.
Hij heeft een verbond afgesloten
met Jozef Delille, den zoon van z*jn
vader. Elias heeft als blad «De Voorwacht»
en Delille «'t Getrouwe Maldeghem».
Wanneer ze beiden in malkaars
blad zullen gaan schrijven, kan
dat tot schromelijk misverstand onder
de respektievelijke lezers aanleiding
geven. In het hooger belang van
de folklore en het ongeschonden bewaren
van antikwiteiten, verzoeken
we Dr. Elias het gave «Getrouwe Maldeghem»
met met zijn proza te bezoedelen.
• »
De broerkens van Manage en hun
kollega's van Maltebrugge, mitsgaders
de andere elementen, die er mee sympathiseeren,
richten een oppersten oproep
tot de kiezers van den lande,
opdat ieder overtuigd zou zijn, dat de
schoone ziel van het kind in gevaar
is.
Het verhoor van hun bede wordt
vergoed met 30 dagen aflaat en een
lepel siroop.
• • •
We bieden bij voorbaat aan al dezen,
die niet meer herkozen worden
den 27n November, onze meest oprechte
blijken van deelneming aan.
Dat ze de moedige woorden van
president Hoover tot de hunne maken
: «Voor ons gemeenschappelijk
doel hebben wij steeds al onze beste
krachten veil».
En wij ook.
Anderzijds willen we tevens de eersten
zijn, die de verkozenen geluk
wenschen. We voegen daar echter onmiddellijk
aan toe, dat we van niemand
een demi in vergelding willen
aanvaarden. Het is niet, omdat de
«natten» in Amerika hebben gewonnen,
dat wij dadelijk oneerbiedig moeten
zijn tegenover Hoover.
5

_ 6 • KOEKOEK _ _
2>e schoone z>i&I van 't kind
EEN INTERVIEW MET
KARDINAAL VAN ROEY
' «Koekoek», die voor niets terug
deinst, wist binnen te sluipen ln het
aartsbisdom te Mechelen. Zoo gelukt
het den duivel soms ln de meest geheiligde
plaatsen z-Hn duivel te ontbinden.
Toen wij zachtjes de deur open staken
van de kamer waar de kardinaal
een kiesmanifest opstelde, en wij ons
zelf rechtzinnig aankondigden als de
duivel in menschen gedaante, bemerkten
wij bi) den eersten oogopslag, dat
Mgr. Van Roey geen den minsten afkeer
had voor onze bokspooten.
— Kom binnen en zet u, sprak hij,
hoe is 't thuis en met de kinders?
— De kinders, begon ik, de kinders,
lk versta er niets van. Als ik mijn kinders
gadesla, schijnt het mü dat de
wereld op haar hoofd draait.
— Wat is er met de kinders, vroeg
de kardinaal?
' — Monseigneur, zei lk bedroefd,
mijn kinders zijn niet gedoopt, zij deden
hun eerste komnrunie niet, en zie,
ze zijn slechter dan andere kinderen.
Dat versta ik niet. Die kindereen spreken
niet van hun moeder te vermoorden,
ze loopen met geen broodmes tusschen
de tanden, kortom er is iets dat
niet in orde is.
De kardinaal schudde bedenkelijk
het hoofd.
— Ja, sprak hü, ik heb betere tijden
gekend. Ik herinner mij... 't was in een
gemeenteschool nochtans, maar zelfs
in de gemeentescholen van dien tijd
was de pastoor baas. Het was ia een
groote gemeente van West-Vlaanderen.
In die school waren twee kinderen, die
de godsdienstles niet volgden. Al de
andere kinderen kregen ten strengste
verbod met die twee kinderen om te
gaan. Het deed deugd aan het hart te
zien, hoe die twee altijd alleen...
— Alleen met twee, onderbraken wij.
— ... in een hoekje van het speelplein
stonden toen de andere kinderen
zich vermaakten.
— Ja, gaven wij toe, de katholieken
hebben steeds de edelmoedigheid beoefend.
— Die kinderen, vervolgde de kardinaal,
schreiden soms in hun uitgeworpenheid.
Maar dan wierpen wij er naar
met modder en steenen, want wij wisten
dat het duivelsohe tranen waren
die zij weenden.
— Christus, gaven wij toe, zal met
welgevallen neergezien hebben op dat
hartverheffend schooltooneeltje, hij die
gezegd heeft: Laat de kinderen tot mij
komen.
— Ja, besloot de kardinaal, wij hadden
die kinderen gaarne subiet bij
Christus gehad. En onze meesters gaven
ons les over den vreeselijken dood
dien deze twee duivelskinderen zouden
sterven. Helaas, die schoone tijd ls
voor een groot deel voorbij.
— Een groot deel, Jawel, maar nog
niet gansch, gelukkig! Monseigneur, gij
leest zeker de «Standaard», en het
«Volkske», en de vele kiesblaadjes van
de katholieken.
— O, ja! En dan schijnt het mij dat
de schoone oude tijd terug keert. Potverrnllle,
mijn propagandisten kunnen
er weg mee! Zij jongleeren met de ziel
van het kind, alsof wij' nog ia het jaar
1900 leefden.
— Die heropleving van het gulden
tijdperk is grootelijiks aan u te danken,
Monseigneur, en aan uw bisschoppen
met hun herderlijke brieven.
— Ja, lachte de kardinaal, en zie,
ik ben hier juist weer bezig een kiesmanifest
op te stellen. Op den buiten
maakt dat vreeselijk effekt.
— Zoodanig, gaf ik toe, dat «Vooruit»
uw wachtwoord heeft overgenomen.
— Welk wachtwoord?
— Zij zullen haar niet hebben, de
schoone ziel van 't kind. En de «Vooruit»
herinnert er aan hoe kinderen
van 7-8 jaar 12 en 14 uren naar de fabriek
moesten, hoe zij 75 centiem boete
kregen om te hebben gelachen bij het
getouw. Toen hebben de bisschoppen
ook herderlijke brieven opgesteld, namelijk
om de patroons te 'beschermen
tegen die kinderen welke soms durfden
lachen, en erger nog, die soms in slaap
vielen bij het werk. Verdomme, Mon-
Als wij na een paar weken nog terugkomen
op den werelds-paasdag, dan
is het omdat wij zoo maar niet willen
paren op een gestelden dag.
In onze dokumentatle vinden wij
een knipsel terug uit «HET LAATSTE
NIEUWS», en wij lezen er de erotische
woorden van M. Benkin:
«In de moeilijke omstandigheden,
welke de wereld thans doorworstelt,
heeft de viering van den
Wereldspaardag een bijzondere
beteekenis. Op dien dag worden
de enkelingen en de volken herinnerd
aan een hoofddeugd, welke,
alom verspreid, er ten zeerste moet
toe bijdragen om de huidige moeilijkheden
te boven te komen».
Een hoofddeugd? En dat in den
mond van een katholiek? Wij dachten
veeleer dat de ohkuischheid een hoofdzonde
was?
Men raadt hier duidelijk den invloed
van senator Lindekens, den man, die
van het wufte, laffe, smerige, verdoemde
Frankrijk spreekt, omdat er niet
genoeg vruchten van den parensboom
vallen.
Dat M. Benkin dooj den Wereldspaardag
deze hoofddeugd alom wil
verspreiden ls zeker om te lachen? De
mensoMieid heeft voorwaar naar Renkin
niet gewacht om deze deugd te
beoefenen.
Maar waar M. Renkin werkelijk te
ver gaat, dan Is het wel met volgende
woorden:
Opdat hij zijn volste beteekenis
seigneur, dat was een schoone tijd. En
toen was er veel minder gevaar dat de
ziel van 't kind verloren ging, want er
kreveerden er 40 ten honderd vóór ze
den ouderdom der zonde hadden bereikt.
— Schoone tijd, schoone tijd... prevelde
de kardinaal. En toen kreeg de
kerk meer geld van de patroons. Nu is
't overal krisis, en ik begin te vreezen
dat er een oorlog, een verfoeilijke oorlog
konit.
— Wat zal de kerk dan doen?
— O, we zijn gereed. In onze herderlijke
brieven zullen wij Gods zegen inroepen
voor de nationale wapens. Maar
a propos, begon zich de kardinaal ineens,
gij züt hier bezig nntj voor den
aap te houden. Gij hebt geen eerbied
voor het priesterkleed en voor den
godsdienst.
— Wat dat betreft, Monseigneur,
kijk eens in uw spiegel. Gij zult eenige
kwezels voor u winnen uit schrik voor
de hel. Maar gij met uw bisschoppen
zijt bezig zooveel menschen te degouteeren
van uw gezalfden mond, dat
men hem weldra zal dichtplakken met
een afficheke :
Gesloten wegens openbare maatregel
van sociale hygiène. En de godsdienst
zal dan misschien niet meer door de
modder gesleurd worden.
D E W E R E L D S - P A A R D A G
hebbe, moet de Wereldspaardag
ook, dunkt mij, gevierd worden
ln den vorm van een kruistocht
tegen het «potten». Uit algemeen
oogpunt, is het potten een onvruchtbare
vorm van voorzorg.
Met ruilmiddelen aan bet verkeer
te onttrekken, dreigt het alle
voortbrengende takken van dè
bedrijvigheid in de war te sturen...»
Onder die ruilmiddelen kunnen alleen
de vrouwen worden begrepen.
Welnu, wij verklaren het onomwonden!
Wij weigeren onze vrouwen van
hand tot hand te laten gaan, en al
zijn wij voorstanders van de Wereldspaardag,
dan wenschen wij hem toch
in den engsten familiekring te vieren.
En Renkin heeft er zijn neus niet
ia te steken!
OOK DE PAUS DOET MEE
In hetzelfde nummer van HET
LAASTE NIEUWS lezen wij, dat ook
de paus zich met paren inlaat:
«Jonge paren kunnen nu ia den
namiddag onaangemeld ia het
Vatikaan verschijnen; zijn er genoeg
liefhebbers, dan worden zij
spoedig tot den paus toegelaten,
die hun persoonlijk een herinneringsmedalje
overhandigt».
Wel te verstaan wordt de medalje
niet uitgeloofd voor den eerste of den
beste. Ieder doet wat hij kan, al wordt
er telkens op gewezen, dat het geloof
zonder de werken een blank huwelijk
Is.

KOEKOEK
ONEERLIJKE
KONK URRENTIE
Al onze lezers kennen Pierken. Maar
nu heeft Pierken een konkurrent gekregen.
En die konkurrent is aan
't woord (bij manier van spreken), in
De Gazet van Antwerpen.
Gij allen, moet ook Pierken II leeren
kennen.
Pierken II komt een «Alarmbrief
van het Volkskind aan de Socialistische
Paritij» te richten. Noch min,
noch meer!
En geleerd, zulle vriend! Tegenover
Pierken van De Gazet van Antwerpen
moet de onze het afleggen.
Br ]s daar, in dien Alarmbrief, zoo
maar sprake van «experiment» en
«privaatzaak», precies gelijk over
boterkoeken. En fijn, meneer! Voor
Pierken N heeft de gekruide, Vlaam-
Khe volkshumor zelfs geen geheimen
en hij spreekt van «smeerlapperij»
gelijk wij van ons eerste hemd.
Maar luister:
Is het dan toch waar? Ik kon
eerst mijn ooren met gelooven, als
Ik het van den meester na school
vernam... Maar de gazet, die
vader naar huis meebrengt, drukte
het zwart op wit. En zoo weet ik
vast: Daar is een kongres geweest
van uw roode menschen in
't Walenland ergens. Daar is nog
een kongres geweest van de
blauwe menschen, in Brussel
ergens. En die twee kongressen
zijn er maar geweest, omdat een
ander kongres van donkere, geheimzinnige
menschen in 't geniep
het had bevolen: de Loge.
Zie, dat noemen' wij nu eens een
toegewijden meester: die zijn kinderen
na school ophoudt, om ze in te wijden
ln de duistere geheimen der politiek!
Het moet u dan ook niet verwonderen
dat Pierken ü 's nachts niet
meer kan slapen. Niet dat hij van
Stat-Niklaas of van zijn jo-jo droomt,
neen, maar van al die verschrikkelijke
diskoers die hij te hooren krijgt!
Deze van zijn moeder b.v.:
«Trappen die kongresheeren zoo
maar op 't hart van ouders en
kinderen? Steekt die fameuze
Loge zoo maar 'den dolk in de
ziel van het simpele werkmanskind?
De moordenaars! Moordenaars
zet men in den bak, en die
laat men loopen. En laat gij dat
toe, man? Gij hebt toch ooit
geloof gehad? En uw ouders en
de mijne ook, zijn in dat geloof
gestorven? En het kruis staat toch
op uw schapraai onder 'n glazen
stoep: een erfgeschenk van uw
moeder!» En toen hebben wij
miks gehoord meer... Jawel...
Vader's stem... na een poos... die
zei: «Vrouw, ik ben ongelukkig.
Een smeerlapperij!»
Het is begrijpelijk dat dit alles het
verstand van Pierken II in de war
heeft gebracht:
't Blauw is al opgevreten door
het rood.
't Bood wordt al opgevreten door
het zwart.
't Zwart zal zich zelf opvreten.
Na dergelijke diepzinnige en mystieke
wijsheid te hebben verkondigd, blijft
er hem natuurlijk maar iets over:
Hij gaat zich als lid aangeven bij de
Kajotters.
• • •
Wij hebben natuurlijk niets tegen
konkurrentie. Maar ze moet eerlijk
zijn! En 't schijnt ons veeleer, dat
't Pierken van De Gazet van Antwerpen
met tot de eerste kommunikanten,
maar veeier tot dit speciaal soort
kinderen behoort, die al lang op
pensioen staan en al een goede
scheute de tachtig voorbij zijn.
LIL
BRIEVENBUS
A. D. — We het", a liever acht
dagen te wachten, dan kunt ge het
ineens dubbel doen: eens voor uw
biografie en eens voor uw herkiezing.
OHALMET. — Wij achten het geraden
niet meer te biecht te gaan vóór
de verkiezingen, of de biechtvader zal
u voor de katholieken doen stemmen.
E. P., UIT MANAGE. — Zij dachten
misschien dat zij best de ziel van het
kind konden hébben door eerst het lichaam
te nemen? Ge moet alle redens
een plaats geven.
BROKA. — Ja maar, wie zijt ge?
Broka van Luik? Een oud-leerling van
de katholieke scholen! Poert!
LOUTSA. — Eerst een feuilleton van
Hans lezen, daarna een glas water
drinken en een raap eten. Niet purgeeren.
D'HAVE. — Overvloed van kopij
belette ons uw artikel tegen de forten
een plaatsje te geven.
BRUNETTE. — «Les hommes
preferent les blondes», dat onderschrijven
wij slechts in speciale
gevallen.
Klerikaal en liberaal bewind van vroeger
iüfl
«MM-
JVCHTER DE GRENDELS, OMDAT HIJ STEMRECHT EISCHTEF
(Teekening van Steinlen)
7

8
De broek van Eva
T VOLKSKE geeft een interessant
betoog over het huiselijk geluk. Kijk:
«Baas ls de man, maar dc vrouw
moet hij in volgen».
Grondwet van alle huiselijk gehik
en zooals hij het schrijft, in
haar wortelt de stevigste vrede.
«Hij», dat ls een zekere Frans Groentjes,
maar «'t Volkske» doet hem opmerken.:
Zoolang Eva onder den appelaar
staat heeft Groentjes gelijk met
zijn ongeschreven Codex van het
beroepsonderwijs Kapitel I; Confectie
afdeeling: broeken. Maar 't
gebeurt veelal dat de moderne
Adam zijne Eva liever verloren dan
gevonden heeft en dan, Groentjes
optimisme ter beschaming, is de
wet van 20 Juli 1932 van groot nut
en de advokaten die de wisselrekening
dezer wet kennen, treden
op als ministers der .echtvaardigheid,
beschermers der verstootene
vrouw met wijd opgezetiten mond
of droppelende stem elk volgens
geaardheid.
Daar ls niemand, dfe 't schooner
Bou kunnen zeggen.
Gepaste titels
Het is voor een Journalist, voor een
dichter, voor een romanschrijver of
voor lieden van dat slag, soms een
heele toer een gepasten titel te vinden.
Dat weet ge.
Welnu, we waren gelukkig in ons
bijblad VOORUIT een proeve van
titel te vinden, die zeker als wel
geslaagd mag bestempeld worden.
Alstublief:
Het kalf van den burgemeester
van Zuienkerke verwekt paniek
te Brugge.
Dat heeten wij de volmaaktheid
nabijkomen.
Denationalisatie
Den ln November J.1. gaf DE TIJD—
HET VOLK een foto. Bovenaan stond:
Wapenstilstandsdag te Brussel.
Een onder de foto:
Zweedsche prinsen bij het graf.
Als men nu die «Zweedsche prinsen»
goed bekeek, herkende men ministers
de Broqueville, Poullet, Jaspar,
Theunis, Forthomme, Lippens, Janson,
kortom het gansche ministerie.
Voor ons niet gelaten als deze heeren
vanzins zijn er uit te muizen en
als prinsen naar Zweden te gaan wonen!
We zullen ze zelfs een handje
toesteken, Zondag aanstaande.
TLARJ/UT "
van «?rv
VAM AMDfcRtrl
Beleedigende taal
Dat Frans Van Cauwelaert, de burgemeester
van Antwerpen, beleedlgt
wordt in zijn eigen pers, dat is waarachtig
al te straf!
HET HANDELSBLAD spreekt van
«onze burgebeester». Hebt ge van uw
leven!?
o
Hollandsen
Men moet soms voorzichtig zijn met
Hollandse he uitdrukkingen. Zoo lazen
we in de DE TELEGRAAF:
Invoer van huisbrand in België.
Een gevaarlijke invoer waarachtig,
minder gevaarlijk nochtans als men
weet, dat «huisbrand» synoniem is
van «huiökolen».
Toen de katholieken
heer en meester waren
in België...
DE SCHOONE ZIEL VAN 'T KIND!
(Teekening van Stelnlen)
KOEKOEK
De nood der
intellektueelen
Hn het November-nummer van
DE EVANGELIST, «Vlaamsen methodistisch
orgaan», wordt een treffend
bewijs gegeven van den nood der üv,
tellektueelen:
Gevraagd
INGENIEUR EVANGELIST
om de oude, afgedane Evangeli.
satie-middelen te vervangen door
nieuwe — zonder evenwel te tornen
aan de oude boodschap wa
het evangelie • .M
Akademische opleiding WORDT
niet vereischt!
Oe ziet dat nu, nietwaar! 't Is slecht
gesteld met de inltellekitueelen en met
het evangelie. Maar voor de ingenieurs,
evangelisten schijnt er een toekomst
Wilderen
Uit een interview van Herman Tefr. j
linck met den Brusselschen redakteur
ven ons bijblad VOORUIT (Teirlinck I
is aan het woord):
— Ik wilder zelf niet; en heb I
geen galerij van schilderijen; K I I
ben dus voor niemand verdacht, I
lacht hij.
Maar het ls te hopen, dat DE I
vereeniging «Vlaanderen», vele '
verzamelaars zal aanzetten, Ih 1
dezen tijd van hoogen nood voor
vele schilders, een galerij van ]
Vlaamsche kunst aan te leggen.
Dus: Herman Teirlinck «wildwttj
zelf niet. Dat wil zeggen, dat hij anderen
laat «wilderen».
We durven niettemin de verzekering
geven, dat Teirlinck vroeger wel «gewilden!»
heeft, en als hij niet
«wildert», 't is, dat hij niet m
«wilderen» kan. Volle,!
Wat zijn wensen betreft, vele verss*
meiaars galerijen van Vlaamsche kunst
te zien aanleggen, dat is zeer schoon
van zijn part.
Ge mocht het
soms niet weten!
In een advertentie van een Hollandsch
blad lezen we volgende gegronde
vaststelling:
Wat gebeurt er, wanneer n vergeet
het licht aan te draalen? U tast
in het duister!
Goed om weten!

KOEKOEK . 0
Generaal de Ceuninck trekt zijn
«abel en opent de vergadering te 2 uur.
VOORZITTER. — Zit neer, nondeju!
En in 't vervolg moet ge hier
te 12 uur zijn!
M. BEATJPAIN, hoofdopsteller van
de «Etoile Beige». — Maar de vergadering
begint toch maar te 2 uur.
GENERAAL DE CEUNINCK. —
Zwijg, kalf! In het leger gaat dat
zoo. Als een revue te 10 uur begint
moeten de soldaten te 5 uur reeds in
de rangen staan.
M. HOTTON, hoofdopsteller van de
«Gaaette». — En als een soldaat moet
pissen?
GENERAAL DE CEUNINCK. —
Nondedju, een soldaat moet niet pissen.
M. HOTTON. — Maar wij wel.
CEUNINCK. — Zwn'gen, godver! Die
zijn bank verlaat vóór ik het kommando
heb gegeven zal gedegradeerd
worden. Zit allen neer, marsen! Bek
toe! En luistert naar mijn regeeringsverklaring.
REGEERINGSVERKLARING
VAN GENERAAL
DE CEUNINCK
XK moet u niet vertellen hoe wü aan
bet bewind zijn gekomen.
M. MATAGNE, hoofdopsteller van
de «Indépendance». — Wij weten het,
het heeft in alle bladen gestaan, b.v.
• in de «Vooruit».
CEUNTNCK (neemt een wetboek en
'slingert het naar het hoofd van Matagne).
— Voila, varken, een wetboek
naar uw kop, die niet meer waard is
dan een wetboek er op te krijgen! En
als ge* nu nog eens den naam van een
socialistische gazet uitspreekt, laat ik
hier een mitraljeuze plaatsen. Ik ver-
«>lg.
GÜ weet dus hoe wij aan het bewind
«ijn gekomen. Met eenige officieren,
met eenige authentieke jezuïeten...
M. BEATJPAIN. — Hola, wil dat
«eggen, dat ik, liberaal, geen authentiek
jezuïet ben?
CEUNINCK. — Bekkeneel dicht.
...Dus, eenige jezuïeten en met de
hoofdopstellers van katholieke en libs-
'rale bladen, een verbond hadden gesticht
tegen de verdomde dernokratie...
M. MATAGNE. — Pardon, tegen het
koramunistne...
CEUNINCK. — Nondedju! Geen Jeïuïterijen
meer! Geen spitsvondigheden
meer, wij hebben die niet meer
noodlg. Onze aktie was tegen de socialisten
gericht.
M. BEAUPAIN. — Wij zouden misschien
goed doen dat niet openlijk aan
bet publiek te zeggen.
CEUNINCK. — Lafaard! We gaan
er met den groven borstel door. Overigens,
het publiek, dat bestaat niet
meer. Het publiek heeft op 27 November
voor de socialisten gestemd en wij
erkennen zulk publiek niet! (Toejuichingen
op alle banken). Gij kent ook
het vervolg. Wij hebben onze fascistische
gelederen opgeroepen en op
28 November was de boel weggeveegd.
Zoo zijn wij hier, aan het hoofd van
het land.
EEN JEZUTETENSTEM. — ... Bij de
genade Gods.
CEUNINCK. — Zwijg godver! Als
God niet meewil hebben we nog luchtkanonnen.
DE JEZUÏET. — Godslastering! Dat
kan ik niet aanhooren! (HIJ wil weg).
CEUNINCK. — Zit neer godver! (Hij
daalt van zijn voorzitterszetel en geeft
den jezuïet een muilpeer).
EEN ANDERE JEZUÏET. — Dat kan
ik niet zien, een broeder van mijn
confrérie!
M. BEAUPAIN. — Ja maar, 't is.
voor 't vaderland.
DE ANDERE JEZUÏET. — O, dan is
't wat anders.
CEUNINCK. — Dat is dus geregeld.
Nu we baas zijn moeten we konstruktieven
arbeid verrichten. Wy zullen
eerst en vooral de plaag van de werkloosheid
oplossen. Ik stel voor dat alle
werkloozen in het leger worden ingelijfd.
— Aangenomen.
M. MATAGNE. — Aangenomen?
Maar we hebben daarover nog niet
gestemd?
CEUNINCK. — O, gij godverstommeling!
Als dat woord «stemmen» nog
een keer van tusschen uw rotte tanden
rolt, dan zult ge mijn sabel tusschen
uw vierde en vijfde rib veilen
kriebelen. (Zeer wel, op vele banken).
En zeg mij eens wat gij er tegen hebt,
dat alle werkloozen soldaat worden,
ellendige demokraat?
,M. BEAUPAIN (bibberend). — Wel,
wij zullen geen voeder genoeg hebben
voor zooveel soldaten.
CEUNINCK. — Primo, goede soldaten
moeten niet eten, kieken. Secundo,
wij zullen eten genoeg hebben vermits
de begrooting voor het leger de
eenige is die wij over houden.
M. HUBERT, nijveraar. — En de
begrooting voor de sociale verzekeringen?
(Een sekonde wordt het zeer stil.
Dan breekt een oorverdoovend lawaai
los. Van alle kanten worden inktpotten,
schoenen, horloges, tandenkuischers,
wetboeken, enz., naar. Hubert
geworpen. Kreten weerklinken: Verrader!
Demokraat! Socialist! Kop af!
Smeerlap!).
CEUNINCK. — Stttillllte! Godvermilledju!
(Rood van ongeveinsde en
patriottische woede daalt de-generaal
weer de treden van het verhoog af
en komt statig naar M. Hubert toe
en steekt hem zijn sabel tot aan het
handvat in den buik).
M. HUBERT (in zijn doodsgereutel).
— Ik... wilde... alleen maar de... zekerheid...
hebben, dat... er geen... geen...
geen... nooit meer sociale verzekeringen
zouden gestemd worden.
CEUNINCK. — Wel, goed voor een
keer! Gij zult met de militaire eer
begraven worden.
M. HUBERT. — Dank u... merci...
(Hij sterft).
CEUNINCK. — Heeren, 't is schoon
voor 't vaderland te sterven. Hoed af
voor dien man!
SCHUCHTERE STEMMEN. — Wij
hebben geen hoed aan.
CEUNINCK. — Nondedju! Als lk
zeg hoed af, dan is het hoed af! En
gij hebt er niet over te oordeelen of
gij een hoed op hebt of niet!
Zet u nu! En als er nog een piept
zal hij van mijn krijgsraad een zelfde
toefeling krijgen als Hubert. (Sidderingen
golven door de zaal).
We zijn dus van de werkloosheid
verlost.
Dan zullen wij de beurs doen stijgen.
Iedereen zal weer hooge dividenden
ontvangen.
M. BEAUPAIN. — Zoudt ge ook de
dividenden van de «Etoile Beige» niet
kunnen doen stijgen?
M. ZWAENEPOEL. — En van de
«Vingtième Siècle»?.
OEUNINCK. — Zwijgt, kalvers. Gij
hebt niets te vragen zonder dat ik u
kommandeer. En laat het nu eens voor
goed gezeid wezen. Niemand heeft hier
den smoel te openen. Wie heeft daar
tegen te protesteeren. Wie vraagt, het
woord?
M. MATAGNE. — Generaal. *
heb...
CEUNINCK (donderend). — Smoeï
toe, zeg ik!
M. MATAGNE. — Maar ge vraagt
of iemand het woord vraagt!
CEUNINCK. — Ik heb u inderdaad
een vraag gesteld, maar ik heb u niet
gezegd dat gij antwoorden moest!
M. MATAGNE. — Dat versta ik
niet.
CEUNINCK (zijn oogen rollen in
zijn hoofd). — Wattene? Ge spreekt
nog?! (Hij trekt den sabel en stapt
naar Matagne. Deze, in radeloozen
angst, trekt een revolver en pleegt
zelfmoord).
CEUNINCK. — O gij nondedju! Heb
ik u dat gezegd? Wel 't is goed! Maar
de eerste die nog zelfmoord pleegt,
zonder op mijn kommando te wachten,
die zal godver voor mijnen krijgsraad
verschijnen, 't Is gedaan voor
vandaag. Recht! Tête a droite! En
avantü Archeü!
De vergadering van de nieuwe Kamer
wordt te 2.15 uur gesloten. De lijken
worden gelogenstraft.

10
KOEKOEK
ïBcievw- van- JUeckm-
— Jongens zeit den Broeder, de tijden
zijn emstlch en tls al zo eren of
in 1914! Daarom en zulde vandage
geen Eilege Geschgiedenise krelgen.
— Braavo! rlepten wij alemal, en
ons gebalde vuist op d'oogte van ons
oovertuiginch effent, zongen wij eensgezlnt
in koor den katholieken brabason:
Zij zullen haar niet ebben
de schgoone ziel van tkint!
Den Broeder pinkte een diepgevoelde
traan wech in zijnen zakneusdoek
«n sprakt:
— Ale oop en is noch nie gaan vliegen
als tezoo is, neemd ulder penne
en schgrijft! Kga ulder nen schgoonen
faabel diekteer n voor zondach' aanstaande
over de kriestelijke pligten
van den kiezer. Ge moe dat goet op
ulder duimken leren en als ge ie verst
tgat schgoone ziet, moede maar zeggen
teegen de grote menschgen: Mach
ik ook nen keer mijn woordeken loosen?
en geef maar van ulderen lamar,
mee ulder hant op ulder erte en
ulder oogen naar den eemel gerigt.
Alee jongens vooruit!:
DE KIEZINCH
De kiezinch is nen veltslach
zonder poer of kanon,
maar mee een stuk papier
en nen geschgerpten kreejon
Zondach is tweer om doen.
Den vijjant, vergetet niet, o wee!
eist on hoofden -p!
i (in den fieguree)
DE KIEZINCH
Maar gotdank den biskop sprakt
en elkeen zegget agter:
den vei jan t is boelie
en den ooverschgot door den tragter!
Gebruikt dus den kreejon
met veel verstaat en zin,
want hij die t'anders doet
vliecht den elschgen keetel ial
Daarom gij burgers en boerinen,
luistert naar wat ik zech:
Moesten de sossen winen
ze liepen mee uw senten wech!
— Oe zegde? vroecht ik, ken versta
u niet goet?
— Moesten de sossen winen
ze liepen mee uw senten wech!
riept den Broeder. En als g'uwen faabel
opzecht, zeit hij, moogde da gerust
ne keer of vier erhaalen: Ze vlugten
mee uw senten wech!
— Zuust zeit ik, naar Zwitserlandt
zeeker?
— Waarom naar Zwitserlandt?
— Ewel agter den biskop van Oorelejans!
zeit ik.
— Wa* is dat voor een iestorie? riepten
al de jongens te geleïk, Leejonaar,
de Rosten, Seesar en geel de bende
van smeerop. Voor de pine mee uwen
biskop!
— Kijk zeit ik, verleeden weeke
zondach koomt onzen Homer van
Mons mee zijn franschge gaazete in
konz>ee. Wilde nu wa weeten? zecht
hij, da zijn algeleik toeren in Vrankerijk
mee tgelof. Gen ebt gulder da
waarschgijnlijk nie geleezen ia Tgentenarken
zeit hij van monsjinjeur
Koerekoe, biskop van Oorelejans, in
de plaatse van zijn zuurgewonnen
sparsenten af te doeken aan den ontvanger
van de belastinöhen en alduus
tsijne bei te draagen tot de verspreidinch
van de sleghte zeeden, de kinderbeperkinch
en tongelof in zijn
vaaderlant, eeft zijnen schgat naar
Zwitserlant gezonden waardat hij nu
een welverdiende rust en nen zaaligen
kroos geniet. Maar geleik dat taltijt
gaat, ter zijn altijt kerjeuzentees om
ulderen neuze ia de menschgen ulder
afeires te steeken en tspel aan tklokzeel
tangen. En nu wort monsjinjeur
zijnen eerbiet voor tfieskaallblegtgejeim
en zijnen apoostoliekschgen
schgampavie als kapetaalvlught bestenpelt.
Verstaade gij daar iets van?
zeit mijn vaader teegen mijn moeder.
Geenen letter! zeit ze maar tls algeleik
noch een bewels dat den veijjant
niets onverlet en laat om tgelof naar
den dieperik telpen. Van den avent
leezek nen rozenkrans voor dienen
vent, hij eeft tmischgien meer vandoen
dan wij. Weete wat dade doet,
zeit mijn vaader trekt gij u da liever
nie aan, want ziede gij dade ook noch
bei meneere moat koomsn voor hulp
en meedepligtigeit van vaandelvlught...
— Pier, zeit den Broeder zet u op
de laatste bank, en g'ulder alemal
neemt ulder Eilege Geschgiedenis,
ge zeit noch veel te groen om ulder
te moejen mee tpooletlek...
f

KOEKOEK 11
Q&JjlAl VOO ^MM^
A
l r n i t i i i " i , ' ' " " i l " l
! • « • • • •
(>•» •
Cl*

12
KOEKOEK
KRONIEK DER POËZIE
Het strijdlied van de vereenigde katholieken in 1932
Na het «Volkske», wil ook de «Standaard»
nu lauweren plukken op het
veld der poëzije. Maar de «Standaard»
vat zijn taak op breede schaal op en
kondigt noch min noch meer dan het
strijdlied van de vereenigde katholieken
af. Van allemaal, van Fieullien
zoowel als van de bisschoppelijke propagandisten.
Het verbazende jn dat Belgisch gedicht
is nu wel, dat het gezongen moet
worden op de wijze van den Vlaamschen
Leeuw!!
Wat zal Paul Segers daarvan zeggen?
En Jaspar? Nooit! Nooit! zullen
zij zonder twijfel uitroepen.
Dat zal ons echter niet beletten hier
propaganda te maken voor dien nieuwen
Vlaamschen Leeuw, des te meer
daar de ziel van het kind er weer door
gered moet worden.
Zoo krijgen de katholieken langzamerhand
een specialiteit. Tot hiertoe
waren de liberalen de authentieke verdedigers
van het vaderland. Nu worden
de katholieken de authentieke verdedigers
van de ziel van het kind.
Plaatsgebrek verplicht ons helaas ons
te beperken tot twee strofen van de
Vlaamsche Leeuwenzael van 't Kind.
De eerste luidt:
Zij zullen haar niet hebben
De schoone ziel van 't kind,
Ondanks de helsche listen
Van 't geuze schrikbewind,
Zoolang Gods lieve zonne
Op Vlaandren nederblinkt,
Zoolang er in ons gordel
Een kop'ren penning klinkt.
Niet slecht, om te beginnen. En let
wel dat er staat: in ons gordel, een
koopren penning klinkt. Er staat niet:
zoolang er in ons gordel een penning
van ONS klinkt. Want die penningen
zijn juist de mijne en de uwe.
Maar nu stijgt de toon van het lied,
het wordt lyrisch, het wordt beschaafd;
de hoofdredakteur van de «Standaard»,
de heer Jan Boon, zou zeggen,
dat de volgende strofe van een katholieken
gentleman is:
Laat 't geusgebroed maar komen,
Wy staan ten strijd gegord!
Wij willen niet dat Vlaandren
EEN NEST VAN ROOVERS
[WORDT.
Wij willen dat ons kindren
Getrouw aan kerk en God
Geen nagels van ons doodkist,
GEEN AAS ZIJN VOOR
[SCHAVOT.
Astenblief. Als ge zoo een klein beetje
kunt rekenen, moet ge met ons erkennen
dat er ongeveer 4 millioen echte
roovers in België rond loopen. Die
vier millioen roovers betalen belastingen
om de ziel van 't land in de katholieke
scholen te redden. Dat is iets.
Maar dat belet niet, dat die vier millioen
leerlingen en oud-leerlingen uit
de officieele moordenaarssoholen aas
zijn voor 't schavot.
Wij voegen onze stem bij deze van
den gentleman, die den «Standaard»
opstelt en wij eischen dat de doodstraf
ONMIDDELLIJK weer wordt ingevoerd,
NOG VOOR DE VERKIEZIN­
GEN!
Neen, het mag niet zijn dat menschen
welke uit de officieele scholen
komen nog vrij rond loopen, nadat zij
hun moeder de darmen uit het lijf
hebben gestampt, nadat zij reeds verscheidene
priesters in stukskens hebben
gesneden, nadat zdj hun eigen
dochters hebben verkracht. Neen, en
neen, wij moeten beletten, dat er bij
voorbeeld door dat galgenaas liedjes ini
dezen zin zouden gezongen worden: . j
Zangwijze: De Vlaamsche Leeuw. I
Laat 't Standaardlied maar klinken
Wij staan ten strijd gegord,
Als zij de kerk doen stinken
dat is voor ons geen sport.
Wij willen dat ons kindren,
getrouw aan Kerk of niet,
wat eediers zouden zingen
dan 't rotte Standaardlied
Refrein.
Men zal ze met meer hebben .
De zuivre ziel van 't kind
om ze in den drek te mengen •
van 't klerikaal bewind.
KABINET-MOEILIJKHEID
FRANCQUI TOT DE BROQUEVILLE
En het plan van financieel herstel... het komt ?...
(Teekening uit « LE PEUPLE),

er e
knappen:
i
KOEKOEK
VAN TWEE HEILIGEN
ln de verloopen week werden te
Brussel twee Heiligen gevierd: Sint
Maarten, of zooals luidt in den volksmond:
Sinte Mètte, en Sint Verhaegen,
die niet vermeld staat in het gregoriaansche
kalender.
SINTE METTE TE PEERD
Het is vooral in de buurten en voorsteden
van den noord^westerkant der
hoofdstad dat Sint Maarten gevierd
wordt. Hij is trouwens de patroon van
Ganshoren en dat is niet weinig gezegd.
Indien we de legende gelooven, en
dat mogen we van tijd tot ,tijd wel
eens doen, zou die Sankt op zekeren
dag dat hy te paard en gehuld in een
mooien fluweelen mantel een plezierrit
ondernam, een naakten bedelaar
ontmoet hebben die hem een aalmoes
vroeg. Door kompassie getroffen zou
~'nte Mètte zijn sabel getrokken hebn
— niet om den bedelaar te dooden
at een middel zou geweest zijn om
n eind te stellen aan zün lijden en
rïvoor een heilige toch onbestraft zou
(gebleven zijn — maar om zijn mantel
En twee te hakken en met den bedelaar
te deelen. Beiden hadden er dan nog
[genoeg aan om zich warm te houden,
t Die ridderlijke daad dus wordt elk
nar rond half November herdacht.
T Zooals het geval is met alle «ge-
Behiedkundiige» gebeurtenissen, geeft
'deze manifestatie aanleiding tot een
Soatte processie». Een stoet wordt getalmd,
Sint Maarten rijdt voorop, te
•paard, gehuld in een fluweelen mantel
met veel goud op, met een scepter in
m hand en een mijter op het hoofd.
[Daarachter komen zijne volgelingen,
itrie, vier, te paard en dan de koetsen
met de dames van de heeren, rijkelijk
bebloemd.
: Den «beeweg» naar Ganshoren wordt
jtin ingezet onder de min of meer
—ite belangstelling van de toeschou-
" die den bedelaar vertegen woord i-
.Sint 'Maarten hakt zün mantel
meer in twee — het is trouwens
«en gehuurde — maar gooit op zijn
SJoortocht de kinderen niknakskes toe,
idie ze dan opgrabbelen in stof en modder.
rZooals het betaamt voor echte pelfrims
wordt halt. gemaakt in de voornaamste
kappellekes ofte staminees die
pderweg ontmoet worden, en wordt
(reen liedje gezongen cm den moed op
En lotj het meuleke mo droeie,
SlTaaile genêire ons toch ni
I' Waaile genêire ons toch ni
ofwel nog:
r En ik hem thoeis nog twee
[matantjes,
• Ze goen mê mandjes
BZe goen mê mandjes
I Ze goen mê mandjes langs de
[stroet.
L En wanneer men dan te Ganshoren
pnkomt en Sint Maarten en zijn- vol-
JCetjes m JCiekeptettecs
gelingen te paard de kerk inrijden,
ziooalis een aloude privilegie hun daartoe
het recht geeft — zit er meer dan
eene krimineel scheel zat op zijn ros.
's Anderendaags, dit is den Dinsdag,
is het de Sinte Mètte van de vrave,
en dat as nog veel plezieriger. Dan ziet
men Marie Bleompansj, een wijf van
over de honderd twintig kilo, op een
zwaar boerenpaard gezeten, Sint Maarten
verbeelden. Mannen zijn uit die
tweede bedevaart verbannen. Ook
wordt er niet naar de kerk gegaan,
maar worden alle kappellekes druk bezocht.
En tot laat in den avond duurt
de braspartij. En als alles dan tot het
toppunt gestegen is, en de mannen.er
zich mee bemoeien wordt het heel vaak
«bal op de boetjes».
SINT VERHAEGHEN
Die Verhaeghen was ne «vieze kadéi».
Rond de jaren 1840-45 werden in
België te twee Staatsuniversiteiten te
Luik en te Gent gesticht. De «kattekoppen»
die daarmee niet tevreden
waren richtten onmiddellijk de katholieke
universiteit te Leuven op en Verhaeghen
die een vrijdenker was, ontwierp
van te Brussel een «Vrije Universiteit»
te stichten. Hij zelf verzamelde
de nocdige gelden en weldra kon
de Universiteit te Brussel gesticht worden.
Officieele plechtigheden herinneren
daaraan elk jaar; officieele plechtigheden,
met groote redevoeringen, neerleggen
van kransen aan den vöét van
Verhaeghens standbeeld, enz., ena., die
onmiddellijk gevolgd worden door «officieuze»
plechtigheden waaraan alleen
studenten deelnemen.
En hoe het er dan aan toegaat hoe
ven wy nauwelijks te zeggen.
Vóór den oorlog trokken de studen
ten in groep de stad door en onder het
zingen van «A bas la calotte, a bas la
calotte, è, bas les calottins», werden
ruiten ingegooid van de katholieke
dagbladen, katholieke uitgevershuizen,
enz. Ook gebeurde het vaak dat het
beeld van M. Woeste op het dè Brouckère
plein, op een houtstapel geplaatst
en onder allerhande geschreeuw en geroep
— ook onder applaus van toe>
schouwers — verbrand werd.
Dat is alles gewijzigd.
Ten eerste in die vrijdenkers uni-
I I I I I I 9 I I I I I I I I E I I I
Palmyre zit vast!
Een bericht dat da redakteurs en
lezers van «Koekoek» ten zeerste spijten
zal:
«Een 18-jarig meisje, de genaamde
Palmyre K..., uit de Leguitstraat, die
juist riep, wanneer een gendarm in
haar nabijheid kwam, werd -angehouden
en ter beschikking van den Prokureur
des Konings opgesloten.»
Is het daaraan te wijten, dat onze
vriend Jo-Jo ziek is? Ziek van verdriet?
13
versiteit telt men thans talrijke «kadotters»
die aan zulk sport met meer
zouden mee doen. Ten andere de jeugd
van heden is met een anderen geest
bezield: er steekt veel minder idealisme
in. Haar plezier wordt verlaagd tot
«potte zuipen, zich een stuk in zijn
kraag drinken om het er voor te doen.
Gejoel, getier, geschreeuw tot laat in
den nacht daarmee gepaard en 's anderendaags
loopen ze dan met een gezicht
«gelak ne koekenbak».
Soms ontmoet men er nog wel een
geestigaard tusschen. Zoo deze die Zaterdag
avond in de Nieuwstraat stond
te weenen geleund tegen het raam van
de «Innovation». Weenen deed hij als
een kalf. Een groote menigte stond er
rond geschaard. Elkeen vroeg zich af
wat de sukkelaar overkomen was. Toen
eindelijk een oud madameke het toch
waagde hem te vragen wat er scheelde,
haalde hij een stuk worst te voorschijn
en zegde, nog harder weenend:
«Dc ben naar het banket geweest en
heb niet alles kunnen opeten».
Algemeen gelach lokte dit uit en de
menigte ging uiteen. Onze student verliet
eveneens zijn plaats om elders den
zelfden toer te gaan uithalen.
— Na moeke ze zoevuel van eulen
uure, sprak iemand bij het weg gaan,
en as ze genoeminéid zaain, kunne ze
gien draa nemi telle.
Sint Verhaeghen is zeer vervallen.
TWEE COMBATTANTS?
Of voor een gsmeente de patronage
van een beroemde Heilige steeds een
zegen is, staat hoegenaamd niet vast.
Wij zouden er zelfs erg aan twijfelen
als we alleen het geval van Ganshoren
moesten beschouwen waarvan, wij hebben
het gezegd, Sint Maarten de patroon
is.
Het gemeentebestuur van Ganshoron
had besloten een gansch nieuwe wijk
aan den buitenkant aan te leggen.
Twee ondernemers hadden de aanbesteding
bekomen; verschillende straten
en ook twee «avenues» twee lanen werden
aangelegd.
De twee ondernemers hadden niets
beters gevonden dan die lanen naar
hun eigen naam Pottelbergslaan en
Van Wayenbergslaan te doopen.
Het geval kwam vóór den gemeenteraad
waar een der gemeentevaren terecht
deed opmerken dat zulke handelwijze
onduldbaar was, dat alleen de
Rïid de macht had namor. aan straten
te geven en dat hij voorstelde die
twse lanen te benoemen: Verdilaan en
Beethovenlaan.
De gemeenteraad was het algemeen
eens om die zienswijze te deelen; algemeen,
op één stem na. Een katholiek
vertegenwoordiger die méér dan vijftig
jaar in dm raad zetelde stond op
en sprak:
— Burgemeester, ik ben *t akkoord
met wat ge komt te zeggen, maar die
namen die ge genoemineerd hebt, zija
dat wel twee combattants, hé?

14 KOEKOEK
UIT HET LEVEN VAM DEN PLATTE
HIJ KOMT GETUIGEN
De Platte was een poosje in een clrfcus
geëngageerd geweest.
— Als stalknecht? hoor ik u vragen.
— Neen. Als artdst.
Hij was de man, die in de pantomine
w*rd doodgeschoten. Door dronken
cow-fcoys.
HU stekte een Indiaan voor. Men
maakte hem bruin, stak hem een bos
pluimen in zijn haar en klaar was kees
Zoö werd hij eiken avond losgelaten
op het tooneel dat een paardenkamp
voorstelde.
De Platte moest een paard verdonkermanen.
Doch telkens als hij bijna
met zijn knol weg was, kwamen de cow
boy's toegesneld en die schoten hem
dan dood met een revolver van zwaar
kaliber.
Ik vertel dat natuurlijk maar in twee
woorden, maar geloof me, het was een
wreed spektakel en iederen keer els
de Platte afgevangen was en de cowboy's
gingen hem te lijf, beefden de
toeschouwers van angst en spanning.
Maar de tijden zijn beroerd.
Er kwam hoe langer hoe minder volk
naar het cirkus en men kon het op het
gezicht van den direkteur lezen, dat
de flnancieele toestand van zijn onderneming
al zoo bedenkelijk was, als deze
van het land, waar minister, de Broqueville
zich heeft voorgespannen.
Op zekeren morgen riep de direkteur
eijn artlsten bijeen.
— Dames en heeren, sprak hij, ik
moet u met zeggen, dat het met de
zaak niet vlotten wil. De inkomsten
slinken van vertooning tot vertooning.
He zie me verplicht u van morgen af
naar de alfabetische volgorde van uw
namen te betalen...
De Platte, die Wijkimans heet, stond
•» anderendaags de eerste aan de kas.
De direkteur keek hem vragend aan.
— Wat is er, man?
— De kom mijn pree halen, direkteur
— Maar, zei de andere, ge heet gij
toch Wijkmans.
— Gisteren, ja. Maar vandaag niet
meert
— Hoezoo?
— Ik heb een deknaam aangenomen.
Ik heet nu Almans.
De direkteur was het niet eens met
hem. Met het gevolg, dat de Platte
nog dienzelfden avond ontslag nam
als Indiaan-
Maar acht dagen nadat hij uit het
cirkus verdwenen was, kreeg de Platte
een dagvaardiging om voor het gerecht
te verschijnen. Hij moest komen getuigen
in een zedenzaak, die zich n. 1.
in het cirkus had voorgedaan.
De Platte trok zijn Zondaagsch pak
«an en begaf zich op den gestelden
dag naar het Paleis van Justitie.
Hij was te vroeg op zijn post.
Voor zijn zaak voorkwam, werd de
zaak van een dronkenman behandeld.
Ik weet niet of gijlte er zult mee
lachen, maar de Platte lachte zich
een bult.
Hst gold twee drinkebroers, die
nachtlawaai gemaakt, gevochten en
opstand tegen de politie gepleegd hadden.
— Zat u er bij, vroeg de rechter aan
den kornuit, toen den beklaagde den
man met een flesch bier op het hoofd
sloef?
— Ja, Edelachtbare.
— En wat deed de getroffene?
— Schreeuwde hij?
— Neen, meneer de Juge, hij lachte.
— Lachte hij?
— Dat hij schokte.
— Eh waarom?
— Omdat de andere het fleschje
stuksloeg, want toen was hij zijn bier
kwijt.
— En gij?
— Ik!
— Gij ook waart stomdronken.
— Wie vertelt dat, meneer de Juge?
— De agent, die u naar den Amigo
bracht!
— Maar die man liegt.
— Geen stadhuiswoorden gebruiken.
— Maar Edelachtbare, die agent vergist
zich.
— Een agent vergist zich nooit.
— In elk geval, het zou bewezen
moeten worden, dat ik stomdronken
was.
— De agent, begon de rechter...
— Hoeveel om me naar het Noordstation
te voeren?
— Twintig frank, menheer!
— En voor mijn bagage?
— Ik zal daar niets voor rekenen.
— Zeer goed, vriend! Laad ze open
ik ga te voetl
li
Maar de beklaagde liet hem niet
uitspreken.
— Met den agent, zoo antwoordde
hij, heb ik niets te maken. Maar het
laatste wat ik me herinner is, dat ik
over de Groote Markt liep en toen
viel Ons Lieve-Vrouwentoren omver.
En toen maakte ik, dat iik er tusschen
uit kwam.
— Wat wilt ge daarmee zeggen? hengelde
de rechter.
— Wel alleen dit, zed de andere, ligt
de kerktoren er, dan heb ik gelijk, maar
staat hij nog overeind, dan zal de
agent wel gelijk hebben...
Zoo kwam dan de zaak vóór, waa
voor de Platte was opgeroepen geworden.
Men had een paardrijdster en een
leeuwentemmer in de stallingen betrapt
op onwelvoegelijtoe handelingen. De
Platte was daar onwillekeurig getuige
van geweest. Het koppel was gesnapt
geworden door den pompier van dienst
die in die historie een oneerlijke konkurrentle
had gezien en een klacht!
ingediend bij het parket.
De Platte werd één van de eerstenI
ondervraagd.
— Wat hedde gij gezien? vroeg de
Juge.
— Ha! zei de Platte, met een on-j
noozel gezicht, ik heb die twee bijeen
zien komen in den stal.
— En dan?
— Ze hebben malkander een hand]
gegeven.
— Ga voort.
— En dan?
— En een tootje!
— Daarop zijn ze in malkander!
armen gevallen.
— En?
— Ik heb de vrouw hooren zuchten.
— En hü?
— Hij was intusschen aan iets aas
het frutselen met zijn hand.
— Waaraan?
— Dat kon ik niet zien . .
— En dan?
— Dan heb ik iets hooren kraken!
— Hooren kraken? En dan...
— Dan?
— Ja...
— Dan werd het stil, muisstil natuur.!
lijk.
— Stil. Toe jongen, ga voort.
— Wel, meneer de Juge, om u de
waarheid te zeggen, dan heb ik
meer kunnen zien.
— Waarom niet? Was het plots
donker?
— Neen, daarom niet!
— Waarom dan wèl?
— Ja, hoe zal ik dat explükeeren?'
— Gelijk ge wilt!
— Welnu, meneer de Juge, dan deed
de leeuwentemmer aldoor maar teeken
met zijn achterste dat ik moest weggaan.
En ik ben weggegaan!

.
KOEKOEK 15
Samen gevangen, samen gehangen
« I
Twee schelmen sloten een akkoord
Om, met vereende krachten
Er uit te gaan, op roof en moord
In roekloos zelfverachten.
* * *
Hun plan gelukte wonderwel :
Ze plunderden en stroopten, —
Beducht op vagevuur noch hel, •
Zoo ketters als gedoopten.
* * *
En iedre boer uit deze streek,
Bad vaak na 't Wees-Gegroetje :
« O, Lieve Heer, ik bid en smeek,
Laat mij mijn laatste koetje ».
* * *
De schurken echter allebei,
Met harten hard lijk steenen,
Ze kenden vrees noch medelij
En lachten om dat stenen.
* * *
Zoo raakte heel de omtrek schraal,
Ellende en armoe kwamen.
Toch bleven beiden steeds brutaaj
Volharden zonder schamen.
* * *
Toen grepen op een schoonen dag,
De lui, het tergen moede,
Naar jachtgeweer of goedendag
Naar spade, riek of roede.
Ze richtten dan een klopjacht in,
Wanhopig, onbevangen,
't Verliep behoorlijk naar hun zin,
Het koppel werd gevangen.
* * *
Maar, niet zoo gauw was dit geschied
Of één der boeven zeide :
« Myn vrienden, ik ben ik het niet
Die schuld heb van ons beiden ».
* * »
En d'andre sprak : « Hij liegt, de guit,
En maakt me nog verbolgen :
Hij voerde al de plannen uit
En ik moest enkel volgen ».
* * *
Toen kwam het gauw tot haarke-plukj
Het bleef wel uren duren;
Ze sloegen zich de tronie stuk,
Het stof vloog by de buren.
* * *
Toen kwam het vonnis, kort en goed j
Gij zyt te saam gevangen
En zult dus, met bekwamen spoed
Ook maar te samen hangen.
* * *
Zoo zullen w'ook in Belgenland
De blauw en gele benden
Tezaam gekoppeld hand in hand
Dra naar den duivel zenden !
VooruH, allemaal ...voor de paruien der orde!
EDMOND RUBBENS WIL
EEN TONGGEVECHT MET
PAUL SEGHERS
Paul Seghers, niet te verwarren met
den Antwerpschen nachtegaal, was
tien jaar lang sekretaris der katholieke
Associatie te Dendermonde. Maar nu
heeft hrj zich plots'aan het hoofd ge-
:
lAaatst van de fronterslijst. Daarop
iieeft Edmond Ruibfcens hem een uitdaging
gezonden. «De Standaard» wijdt
•daar een kolom aan met het portret
ren Rubbens, die zijn portret verdient
tl stemmen de jonge vrouwen en zelfs
de oude niet. Het slot van de uitdaging
luidt:
«P. S. — Indien Gij dit debat aanneemt,
gelief dan een afgevaardigde
Ie sturen naar het Werkmanshuis te
Dendermonde, Maandag a.s. 14 Nowmber,
te 10 uur.
Een afgevaardigde van mij zal daar
ter beschikking staan om van uw antwoord
kennis te nemen en gemeenschappelijk
alle schikkingen te treffen
».
Eh, pstl ze gaan elkander eens vertellen
waarom ze belden katholiek en
flamingant zijn. De tongen zullen tegen
elkander kletsen dat er vonken
uit spatten.
ALS WIJ PAUL SEGHERS
WAREN
Als wij Paul Seghers waren, zouden
wij het tongduel aanvaarden en er
overigens met veel woorden aan vuil
maken. Wij zouden zeggen:
1. Het degouteert mij katholiek te
zijn met Jaspar.
2. Het degouteert mij flamingant te
aijn met Paul Segers (Antwerpen).
3. En ge moet u niet dik maken,
want zoo ik vandaag fronter ben, dan
ben ik morgen toch weer klerikaal.
ZOOALS VAN MIERLO
Gij hebt het voorbeeld van senator
Van Mierlo, fronter. In een oproep aan
de fronters, verschenen in «De Standaard»
(vette letters), verklaart hij:
« dat nooit iemand er aan getwijfeld
heeft dat de katholieke rangen weer
zouden aaneensluiten, van zoodra de
godsdienst van ons volk bedreigd
werd ».
Zoo moet het zijn! Met de bisschoppen
roepen wij: Stemt voor de partyea
der orde! Voor de Brcqueville en
mans, allen vooruit! Voor Devèze eM
Jaspar, demokraten vooruit! Voor B»
vesse en Max, Vlamingen voorüitl
Want de godsdienst is in gevaar.

16 KOEKOEK
HUMOR VAN ANDEREN
NOTA DER REDAKTIE • We nemen geen Verantwoordelijkheid op Voor Wat We zelf
schrijven. dusnogminderVoor de karikaturen Van deze bladzijde. Het feit dat Wij deze teekeningen
overnemen. Van Vriend en tegenstander, bewijst niet dat Wij het met de strekking eens zijn
•
De verwisselingen van Herriot op zyn
talrijke reizen: te*Londen, te Genève,
ne Madrid, te Tbulouse.
(Canard Enchainé»).
De Dierenvriend en zijn hond.
S'wiatowid, Krakaa.
— Klapperen uw tanden als ge te
bed ligt?
— Neen dokter, ze liggen altijd op
de waschtafel.
Gazebtilno IUustrato, Venetië.
— Och nee, Pietje, dat is papa niet;
ge weet tooh wel, dat papa een snor
heeft.
(Passing Show).
ZIJ. — Maar zult ge ook ook nef*
ven me houden ventje, als mijn haren
grijs worden?
HIJ. — Natuurlijk, schat, ben ik u
niet trouw gebleven tijdens brutol
rood en alle schakeeringen blond?
(Ideas). i
De straatventer spreekt in zyn slaap,
(Idfas). 1
DE RECHTEN VAN DE HOGENZOLLERN OP DEN DUITSCHEN TROON
(El Socialisrta Madrid)