oktober - home.euphonynet.be

www.desiervisoverpelt.be
Aqua
Noord
Limburg
1972 - 2009
Redactie, verantw. uitgever en verzendingsdienst :
A.N.L. p/a Luc Schetz, Dorpsstraat 17/1, 3950 Bocholt
http://www.aquanoordlimburg.be
België - Belgique
P.B. - P.P.
3950 BOCHOLT
BC 30190
Maandelijks tijdschrift voor
aquarium-, terrarium- en
vijverliefhebbers
Jaargang 36 nr. 10 - 2009
Verschijnt niet in juli & augustus
oktober
Afgiftekantoor
Bocholt
P 702030

Wat bieden wij U :
Aqua Noord-Limburg
de vereniging voor alle
aquarium-, terrariumen
vijverliefhebbers
✔ Een eigen tijdschrift (jaarlijks 10 edities)
✔ Het B.B.A.T.-tijdschrift Aquariumwereld
Maandelijks interessante, leerrijke en educatieve
bijeenkomsten zoals :
✔ Debatavonden
✔ Lezingen
✔ Beginnersvergaderingen
✔ Knutselvergaderingen voor doe-het-zelvers
✔ Dialezingen en videovoordrachten
✔ Verrassingsvergaderingen
✔ Uitgebreide video- en diatheek
✔ Maandelijks een gratis tombola
✔ Een aquateam voor praktische bijstand
✔ En vooral een gezellige vriendensfeer met veel plezier
Daarbij ook nog :
✔ Diverse uitstappen en trips
✔ Excursies en bezoeken ”achter de schermen”
Alle artikels mogen overgenomen worden mits vermelding van herkomst
en auteur. Niets mag echter gewijzigd worden aan de inhoud zonder uitdrukkelijke
toestemming van de auteur.
Alle artikels en advertenties vallen onder de verantwoordelijkheid van de
respectievelijke auteurs of adverteerders.
Café
’t Misverstandt
Dirk Janssen
Kraanstraat 10
3900 Overpelt
Tel. 011 66 44 59

Ledenvergadering donderdag 29 oktober ’09
Rondetafelgesprek
Tijdens deze vergadering kunnen allerlei thema’s aan bod komen. Zit je met
vragen over iets i.v.m. onze hobby, kom dan langs en wellicht worden je
problemen opgelost.
Je bent zoals steeds welkom in ons lokaal
zaal Holheide,
Bremstraat 25 - Overpelt.
De vergadering start om 20.00 uur.
Tot dan,
het bestuur
Beste ANL-vrienden,
WOORDJE
VAN HET
BESTUUR
Hieronder vindt U het overlijdensbericht van de heer Frans Martens, oud lid
van onze vereniging.
Langs deze weg willen wij de familie
van Frans ons oprecht medeleven
betuigen in deze moeilijke
tijd.

Aquarium
internet
Klein aquarium als Tanganyika biotoop
In dit artikel beschrijft J. van Antwerpen hoe je een Tanganyika biotoop kunt
nabootsen in een klein aquarium voor de klein blijvende Cichliden, zoals de
slakkenhuis Cichliden.
De weergegeven afbeeldingen zijn van J. van Antwerpen toen hij zijn aquarium
opstartte.
De bewoners
Alles eerst kijk je natuurlijk wat voor maat aquarium je kunt en wilt nemen,
bijvoorbeeld een 80cm of 100cm bak.
De meeste mensen houden in dit formaat aquarium een slakkenhuis cichliden,
dus neem ik als voorbeeld de Neolamprologus similis.
Het is eventueel ook mogelijk een koppeltje Julidochromis erbij te houden.
Ik heb zelf de Julidochromis regani thuis in mijn aquarium zitten, uiteraard
kun je ook andere soorten nemen zoals bijvoorbeeld de Julidochromis
ornatus, Julidochromis transcriptus, of de Julidochromis regani deze vind ik
zelf het mooiste maar dit is wel een van de grootste varianten deze wordt
namelijk zo’n 13 cm groot.
Verder zou ik na een tijdje ook een kleine school van 5 stuks Synodontis
nemen, hou hier wel rekening mee dat je variant neemt uit het Tanganyika
meer en dat deze niet te groot worden.
De beste keus is dan eigenlijk de Synodontis lucipinnis (oude benaming
Synodontis petricola “dwarf”) of bijvoorbeeld een soort die ik zelf erg mooi
vind, de Synodontis polli “white zambia”.
De laatste is wat moeilijker vindbaar maar zijn zeker de moeite waard.
Dit was een stukje informatie over de vissen, nu over naar het aquarium.
Het aquarium
Het belangrijkste is natuurlijk het aquarium.
Nu is het natuurlijk de vraag wat voor aquarium je wilt, kan plaatsen en kan
veroorloven.
Dit is geheel uw eigen keus maar je kunt beter het grootste aquarium nemen
dat je kunt veroorloven of plaatsen.
Het is namelijk zo dat je waterwaardes veel stabieler blijven bij een groter
aquarium met meer waterinhoud.
Nu hebben wij (op sommige plaatsen) vrij veel geluk in Nederland, want hier
is het leidingwater van dermate kwaliteit dat de vissen vrijwel op leidingwater
kunnen worden gehouden.
Allereerst moet je, je aquarium zo veilig mogelijk maken hiermee bedoel ik
dat je een piepschuim (tempex)
of roofmate plaat onder het
aquarium moet plaatsen.
Dit hoeft niet bij ieder aquarium,
maar een aquarium op een kast
(onderplaat) daar bij kun je wel
het beste doen.
In het aquarium kun je op de
glasplaat ook een tempexplaat
van ook zo’n 1 cm dik of dunner,
na maten de grote van de
stenen, leggen of een grindmat
(deze gebruiken ze bij vijvers).
Het nadeel van een tempexplaat is dat hij snel omhoog kan komen, als je
Cichliden bijvoorbeeld in het zand gaan graven, dan zie je het witte tempex
tevoorschijn komen.
Een voordeel is dan wel, zodra ze graven en er zouden stenen omlaag vallen
of verschuiven dat de tempex laag een bescherming bied aan de bodem
(glas) plaat.
Het voordeel van een grindmat is dat als de Cichliden gaan graven, dat ze
uiteindelijk op de grindmat terecht komen en je zult dan geen tempex kunnen
zien.
Je kunt bijvoorbeeld ook een grindmat op een tempexplaat leggen zodat je
het zelfde effect krijgt en de maximale bescherming hebt.
Ik gebruik sinds mijn nieuwe inrichting nu al meer dan een jaar een volglas-

mat dit is een soort foam maar dit is niet echt schokbestendig.
Ik heb ook maar 5 stenen in mijn aquarium die allemaal op de bodem staan
dus er is geen kans dat ze kunnen omvallen.
Dus zodra je veel stenen gaat gebruiken, en ik een keuze moet maken, dan
zou ik toch tempex of roofmate kiezen gewoon weg om er zeker van te zijn
dat er niet veel kan gebeuren, als ik persoonlijk stenen zou gaan stapelen
dan had ik ook een tempexplaat genomen.
De achterwand
Dan is de vraag of je een achterwand wilt nemen?
Ik neem zelf altijd een achterwand en de meeste andere Tanganyika houders
ook.
Dit geeft gewoon een mooie natuurlijke
uitstraling en het is een
bepaalde rust voor de vissen.
Het hoeft ook helemaal geen dure
achterwand te zijn, ik zelf begon
met de achterwand van Juwel de
Rock versie maar je kunt ook een
zwarte achterwand nemen.
Voor iedere portemonnee is er wel
een achterwand beschikbaar.
Nu kun je op verschillende manieren
je achterwand vast maken,
want niet iedere achterwand is hetzelfde.
Bij Juwel is het namelijk geval dat deze een platte achterkant heeft.
Hier kun je dan de achterwand vast lijmen met siliconenkit aan het glas.
Ik zelf heb een achterwand die geen platte achterkant heeft en heb hem aan
de onderkant moeten bevestigt.
Het spreekt dus voor zich wat voor achterwand je koopt en hoe deze vast
gemaakt dient te worden. Siliconenkit kun je halen bij vrijwel alle aquariumzaken
en is zwart of transparant van kleur.
Let goed op of het echt in een aquarium kan!
1 Tip: Kijk even wat het beste is om als eerst in je aquarium te doen de
tempexplaat of je achterwand.
Je kunt beter een stuk van je tempexplaat af halen dan van je achterwand,
als je problemen zou krijgen met de hoogte.
De bodem
Deze is altijd van zand of een mix van zand en grind.
Ik gebruik nu zelf al vanaf dat ik ben gestart met het aquaria, zilverzand van
een tuincentrum.
Je kunt ook filterzand kopen dit is eigenlijk een van de beste of zelfs de
beste bodembedekking.
Dit is te koop bij wildkamp, whirlpool zaken of gespecialiseerde koi karperwinkels.
Je neemt dan een van de kleinste korrel van ongeveer 1 mm.
Het voordeel van dit zand is dat het geen scherpe kanten heeft en ook niet
kan dicht slippen.
Dit zand gebruiken ze, zoals de naam al zegt, als filtermateriaal, dus vandaar
dat het eigenlijk het beste zand is wat je kunt nemen.
Schuilplaatsen
Dit kan maar op een aantal manieren.
Via slakkenhuizen, planten en rotsen.
Slakkenhuizen.
Dit moeten echt huizen zijn dus geen schelpen.
Eigenlijk zijn alle slakkenhuizen wel goed maar ze moeten wel een bepaald
formaat hebben.
Ik gebruik zelf slakkenhuizen die je kunt kopen bij de diverse aquarium winkels
maar je kunt ook escargots gebruiken.
Dit zijn slakken die je kunt eten (gewoon te koop in de winkel meestal in het
vriesvak) en dan kun je de slakkenhuizen gebruiken.
Het aantal slakkenhuizen is ook afhankelijk van het aantal vissen dat je gebruikt.
Ik neem meestal ongeveer 2 a 3 slakkenhuizen per vis.
Neem je de Neolamprologus multifasciatus of de Neolamprologus similis,
neem dan lekker veel slakkenhuizen zo’n 25 a 30 stuks deze zijn binnen de
koste keren allemaal bewoond.
Planten.
Welke planten kun je gebruiken?
Maar welke kun je het makkelijkste gebruiken en komen echt uit het meer?
De volgende komen uit het Tanganyika meer en zijn goed verkrijgbaar
Vallisneria spiralis en Hoornblad.
Ikzelf gebruik nu Vallisneria, omdat Hoornblad seizoensgebonden is dus niet
altijd leverbaar.

Rotsen.
Je gebruikt eigenlijk rotsen alleen bij de cichliden die ze nodig hebben.
Maar toch ben ik een voorstander om altijd enkele rotsen te nemen al zijn
het maar 6 rotsen op 1 kleine stapel.
Het is gewoon een goede schuilplaats voor elke vis.
Welke rots je het beste kunt nemen is heel persoonlijk, je kunt eigenlijk haast
alle rotsen nemen.
Dus kan ik beter zeggen welke niet.
De spagetti steen, lavarots en andere scherpe stenen, dit zijn scherpe stenen
en hieraan kunnen je vissen zich verwonden.
Meestal wordt er gezegd dat ze wel kunnen maar ik denk niet dat wij verwonde
vissen in ons aquarium willen.
Let ook op je kunt het beste je rotsen afstemmen op je achterwand zodat het
een mooi geheel wordt.
Als je deze stappen hebt genomen is het alleen nog maar werk om ze te
stapelen.
Maak wel zoveel mogelijk holen en gaten en LET ER GOED OP dat de
stenen goed vast zitten en niet makkelijk kunnen vallen.
Het is namelijk erg vervelend als een van je Cichliden vast komt te zitten
onder een rots, deze zal het namelijk niet overleven als je er niet snel bij ben.
Ik heb nu eigenlijk de basis verteld van een Tanganyika aquarium dus ik
hoop dat je er wat aan hebt.
Website auteur: www.tanganyikacichlide.nl
Vallisneria asiatica
Plantenvoeding methodes
Verschillende methodes om plantenvoeding toe te dienen.
1. Je kunt kijken naar wat je bak en je planten verbruiken (lees: Redfield
methode)
2. Je kunt doseren via de PPS of PPS-Classic methode
3. Je kunt aansturen op de EI (Estimative Index) methode
Dat zijn (in willekeurige volgorde) de meest gebruikte methodes.
Hieronder volgt een korte omschrijving van de methodes en ik zal ingaan op
zowel de Redfield methode als op de EI methode, aangezien ik deze beide
zelf heb gebruikt.
Wat heb je nodig?
Anubias barteri
Je hebt voor alle methodes nitraat (NO3) en fosfaat (PO4) nodig.
Daarnaast voegt de 2e en 3e methode ook sporenelementen toe.
Naast KNO3, KH2PO4 en KH2SO4 kun je ook ijzer (Fe2) en Sporenelementen
(7% Fe, 1.3% B, 2% Mn, 0.06% Mo, 0.4% Zn, 0.1% Cu) bij mij
kopen.
Methode I. Kijken wat je bak en je planten verbruiken.
Een bak heeft tijd nodig om in te groeien.
Door (toch wel minimaal) 3x per week te meten, kun je erachter komen wat
je bak aan bijv. nitraat of fosfaat verbruikt.
De Redfield methode geeft algen zo min mogelijk kans door te zorgen dat er
(minimaal 1x per week) een minimale hoeveelheid Nitraat en Fosfaat aanwezig
moet zijn in het aquarium bijv. 10ppm NO3 en 0.1-0.2ppm PO4.
Onderstaand stuk tekst van de website NBAT:
Om uit te leggen wat de Redfield Ratio inhoudt gaan we terug naar 1934. In
die periode hield de Amerikaan Alfred C. Redfield (1890-1983) zich bezig
met het onderzoeken van de samenstelling van zoöplankton in zeewater. Hij
deed de opzienbarende ontdekking, dat de verhouding van koolstof (C), stikstof
(N) en fosfor (P) in zoöplankton én water in alle oceanen telkens dezelfde
was. Deze verhouding C:NRazz bleek telkens weer 105:16:1 te zijn.
Dus 106 delen koolstof op zestien delen stikstof op één deel fosfor. Afwijkingen
in de verhoudingen waren altijd kleiner dan 20%. Deze verhouding van
105:16:1 wordt de Redfield Ratio genoemd, afgekort RR.
Waarom precies deze verhouding optreedt, is na al die jaren nog steeds niet

helemaal duidelijk. De reden waarom de ratio in oceanen zo constant is,
wordt verklaard door de stabiele watersamenstelling van oceanen en aan de
voedselrijke groeicondities van zoöplankton in de oceanen. Nu zouden wij,
aquaristen, niets van de Redfield Ratio gemerkt hebben, als niet het voorkomen
van bepaalde algensoorten een relatie zou hebben met deze RR. Uit
onderzoeken blijkt dat de cyanobacteriën (blauwalgen) zelden voorkomen
bij NRazz-ratio’s > 29 (zie ook tabel 1). Dus als er in verhouding veel stikstof
en weinig fosfor is.
Groene algen doen het bij die hoge ratio’s weer veel beter. Ratio’s lager dan
NRazz = 5:1 (weinig stikstof, veel fosfor) geven een duidelijke tendens naar
blauwalg te zien. Planten blijken het optimaal te doen bij ratio’s rond de
Redfield Ratio van 16:1. En als de planten het goed doen… gaan de algen
op hun retour. En op dat basisprincipe berust deze algenbestrijdingsmethode.
Ik ben het eens met bovenstaand stuk tekst, al wil ik de RR geen “algenbestrijdingsmethode”
noemen, maar eerder een “plantenvoedingsmethode”.
Voor meer informatie, berekeningen, tabellen etc. verwijs ik julie graag naar
de website van de NBAT, waar ook links naar andere websites te vinden zijn
(http://www.nbat.nl/aquarium4/redfieldratio.html
Methode II. Aansturen (doseren) via de PPS of PPS-Classic methode.
Via het forum Aquatic Plant Central kwam ik in aanraking met PPS en PPS-
Classic.
Hier is zelfs een compleet forum aan gewijd met mensen die het gebruiken (
http://www.aquaticplantcentral.com/forumapc/pps-analysis-feedback/ ).
Kortweg komt het erop neer dat je dagelijks gaat toevoegen, en dan niet
alleen fosfaat (PO4) en nitraat (NO3) maar ook TE (Trace elements) ofwel
sporen elementen.
Iedere aquariaan weet dat je water MOET verversen, je houd zelf ook van
schone lucht, die niet vervuild is en telkens vuiler zal worden.
PPS-Classic: Dit systeem runt aquariums zonder water verversen. Het vereist
wel wekelijks of maandelijks testen. Water verversen is optioneel.
PPS-Pro: Het gemakkelijkste systeem ooit. Geen water testen en water verversen
is optioneel.
Zelf snap ik niet dat mensen op dit soort systemen kunnen draaien, zeker als
je de achtergrond van de Redfield Ratio kent.
Methode III. Aansturen op de El (Estimative Index) methode.
Deze methode is ook Engels/Amerikaans en wel te vertalen als volgt: “Voeg
op regelmatige basis (minimaal 3x per week) voedingsstoffen toe, om te
voorkomen dat 1 van de stoffen die algen kunnen veroorzaken (NO3 of PO4)
ooit 0% is, waardoor er een inbalans is”.
Ofwel, door aan te sturen op deze methode loop je (volgens de EI methode)
geen kans op alg.
Zelf werk ik nog maar te kort met deze methode om resultaten te kunnen
laten zien, maar het komt neer op het volgende:
- Voeg 6x per week voeding toe, afgewisseld NO3/PO4 en de andere dag
sporenelementen.
- Neem 1 rustdag.
- Ververs op de dag na de rustdag je water en begin opnieuw het doseren.
Mijn “onderhoud” dag is zaterdag-ochtend.
Dan snoei ik planten, ververs ik water en voeg daarna meteen KNO3 en
PO4 toe.
Vervolgens had ik vrijdags een rustdag, want dat is tenslotte de dag dat je
aan het einde van de doseringsperiode van 1 week zit en dan zit er relatief
veel NO3 en PO4 in je bak.
Mijn schema zag er als volgt uit:
Ma: NO3/PO4 dosering
Di: Sporenelementen
Wo: NO3/PO4 dosering
Do: Sporenelementen
Vr: Rustdag
Za: Snoeien, ruiten schoonmaken, filter nalopen, waterwissel van 50% en
daarna NO3/PO4 dosering
Zo: Sporenelementen
N.b. ik heb mijn een tijd aangestuurd op de EI methode. Alhoewel ik (veel)
betere plnanten groei kreeg, heb ik er ook een erg hardnekkige algenplaag
aan overgehouden die ik met veel geduld (en verlies van planten) onder de
knie heb gekregen. Momenteel stuur ik aan op de Redfield Ratio.
Stockoplossing:
Het aanmaken van de doseringen is overgenomen van de Engelse website.
* KNO3 oplossing: 40g op 500ml water.
* KH2PO4 oplossing: 15g op 500ml water.

Sporenelementen:
* 15g Trace Element mix (7% Fe, 1.3% B, 2% Mn, 0.06% Mo, 0.4% Zn, 0.1%
Cu)
* 250ml gedestileerd water
* 0.5 ml Zoutzuur oplossing (zelf gebruik ik GEEN zoutzuur in mijn sporen
elementen oplossing).
Het is niet mogelijk om alles in 1 fles te stoppen.
Het ijzer gaat namelijk reageren met het fosfaat (PO4).
Het is verder aan te raden om deze oplossingen aan te maken in osmosewater,
alhoewel kraanwater ook kan, in geval je geen osmosewater hebt.
Op de bovengenoemde website staan de doseringen genoemd per liter
aquariumwater:
38-76 liter:
10ml KNO3 oplossing of 1/8 theelepel KNO3 3x per week
5ml KH2PO4 oplossing of 1/32 theelepel KH2PO4 3x per week
2ml sporen oplossing of 1/32 theelepel sporen 3x per week
76-152 liter:
20ml KNO3 oplossing of 1/4 theelepel KNO3 3x per week
12ml KH2PO4 oplossing of 1/16 theelepel KH2PO4 3x per week
5ml sporen oplossing of 1/16 theelepel sporen 3x per week
152-227 liters:
30ml KNO3 oplossing of 1/2 theelepel KNO3 3x per week
18ml KH2PO4 oplossing of 1/8 theelepel KH2PO4 3x per week
10ml sporen oplossing of 1/8 theelepel sporen 3x per week
227-303 liters:
40ml KNO3 oplossing of 3/4 theelepel KNO3 3x a week
25ml KH2PO4 solution or 3/16 tsp KH2PO4 3x a week
15ml trace solution or 1/4 tsp traces 3x a week
380-473 liters:
70ml KNO3 oplossing of 1 1/2 theelepel KNO3 3x per week
40ml KH2PO4 oplossing of 1/2 theelepel KH2PO4 3x per week
30ml sporen oplossing of 1/2 theelepel sporen 3x per week
Zelf heeft mijn aquarium een bruto inhoud van 468 liter (130*60x60) maar na
aftrek van de zijwand, zand, hout etc. ben ik ervan overtuigd dat er maar
ongeveer 330 liter netto in de bak zit.
Mijn bioloog is 150 liter en dus ben ik uitgegaan van 480 liter (126 US gallon).
Als je in bovengenoemde website dan gaat opzoeken hoeveel ik moet dose
ren kom ik uit op:
380-473 liters
70ml KNO3 oplossing of 1 1/2 theelepel KNO3 3x per week
40ml KH2PO4 oplossing of 1/2 theelepel KH2PO4 3x per week
30ml sporen oplossing of 1/2 theelepel sporen 3x per week
Je kunt ipv de sporenelementen ook een willekeurige andere vloeibare plantbemesting
gebruiken, maar dan ben je duurder uit dan met mijn sporenelementen.
Wat is een kaamlaag ?
Het is ‘n dun vliesje omschreven als een olieachtige laag of wazige slijmlaag
dat op het wateroppervlakte drijft en bestaat uit miljoenen afgestorven bacteriën.
Zodra je voorzichtig met je vinger er in prikt dan kun je zien dat het eigenlijk
zo uit elkaar brokkelt.
Een kaamlaag hoeft niet dramatisch te zijn, deze kan ontstaan door een
onderhoudsbeurt in het aquarium of aan het filter.
Andere mogelijkheden zijn: na aquarium inrichting, door een te lang stilstaand
filter, rottende materialen (hout,planten,vissen).Een kaamlaag is niet
schadelijk, mits de kaamlaag erg dik is aangezien hierdoor minder zuurstof
in het water terecht komt.Voor jongere visjes kan een kaamlaag handig zijn,
door de micro-organismen kunnen zij zich hier mee voederen.
Wel is het raadzaam om de oorzaak te zoeken waardoor de kaamlaag is
ontstaan, bijvoorbeeld door een slechte filter of door eerder genoemd rottend
materiaal in het aquarium.
Er bestaat ook nog een zeer hardnekkige kaamlaag, tevens een voorbode
van een blauw algen plaag, te herkenen aan zijn groenachtige kleur.
Deze ontstaat meestal door het overvoeren van te veel eiwitrijk voer, door
de oppervlakte warmte van de verlichting is het mogelijk dat er blauwalgen
ontstaan, het zijn ideale omstandigheden voor blauwalgen.
Wat kunt u doen om deze kaamlaag te verwijderen:
Leg een stuk keukenrol op het oppervlakte, waardoor u de kaamlaag van de
oppervlakte afneemt, dit zal niet in een keer gebeuren en zult u waarschijnlijk
moeten herhalen.
Gebruik een fles die u zover onder het water houdt, waardoor u de oppervlakte
doet afzuigen via de hals van de fles.
Zorg voor extra oppervlakte beweging:
Dit door extra beluchting in combinatie met een luchtpomp.
Plaats de uitstroom van de filter gelijk met het oppervlaktewater, door de
wateroppervlakte beweging zal de kaamlaag oplossen, tevens zou u gebruik
kunnen maken van een diffuser.
(Wel regelmatig water verversen aangezien de dode bacterie worden vermengd
met het water).
Maak gebruik van een oppervlakteafzuiging bijvoorbeeld een skimmer.

Pseudoxiphophorus
bimaculatus
Verzekeringen
Tonny Van Otterdijk n.v.
Ven 10
3930 Hamont-Achel
Tel. 011 64 19 95
tvonv@hotmail.com
Betaalbare
Kwaliteitsmeubelen
• Salons
• Eetkamers
• Slaapkamers
• Seniorkamers
• Slaapkomfort
• Relaxen
DORPSSTRAAT 188
3900 OVERPELT
Tel. 011 64 17 80
Fax 011 66 62 54
Louis en Anne-Mie Dirkx-Fuchs
ANL’S VERGADERLOKAAL
WOENSDAG GESLOTEN
Bremstraat 25 - 3900 Overpelt Tel. 011 64 38 24
BISTRO
Corridor
Lekkere koffie, ’n frisse pint,
allerlei gerechten uit eigen keuken en heerlijk Mövenpick-ijs
’t zou straf zijn, als ge bij Corry en Jaak uw goesting niet vindt.
Rodenrijt 123, 3930 Achel-Statie
Tel. 011 806 222
Fietsroutenetwerk knooppunt 218
Donderdag gesloten.

INTERNE AGENDA 2009
Do 15 januari Discussieavond + bespreking bestuurszaken
Do 29 januari Clubuitstap Oud Dommelhof
Do 12 februari Discussieavond + bespreking bestuurszaken
Do 26 februari Rondetafelgesprek
Do 12 maart Discussieavond + bespreking bestuurszaken
Do 26 maart Bespreking Limburgse Huiskeuring 2008
Do 9 april Discussieavond + bespreking bestuurszaken
Do 30 april Vijvers
Do 14 mei Discussieavond + bespreking bestuurszaken
Do 28 mei Planten
Do 11 juni Discussieavond + bespreking bestuurszaken
Do 25 juni Filmavond
juli/augustus vakantie
Do 10 september Discussieavond + bespreking bestuurszaken
Do 24 september Levendbarende / voer
Do 8 oktober Discussieavond + bespreking bestuurszaken
Do 29 oktober Rondetafelgesprek
Do 12 november Discussieavond + bespreking bestuurszaken
Do 27 november Filmavond + programma 2010
Do 17 december Discussieavond + bespreking bestuurszaken
Foto’s uit de oude doos (Jos Houben)
Terrarium Internet
1. Terrariums Algemeen
Terrariums zijn eigenlijk
aquaria zonder watergedeelte
(aqua) maar met
een landgedeelte (terra)
volgens Wikipedia. De liefhebber
probeert in een terrarium
zo goed mogelijk een
bepaalde biotoop na te
bootsen voor de erin gehouden
soort(en). Als dit goed
lukt zal de soort gedijen en zich wellicht zelfs willen voortplanten. Bij sommige
dieren is dit eenvoudig, bij andere buitengewoon lastig, met name bij
diersoorten die levende prooien moeten eten, waarvan de beschikbaarheid
dus voor lange tijd gegarandeerd moet zijn om tot succes te kunnen komen.
Het gedrag en de levensloop van een diersoort kunnen in terrariums tot op
zekere hoogte worden bestudeerd; er kunnen foto's van worden gemaakt.
Het geeft grote voldoening als men door studie, observatie en aandacht erin
slaagt een soort zich in deze kunstmatige biotoop prettig te laten voelen.
2. Overwegingen
Wie een terrarium wil aanschaffen doet er goed aan eerst eens een aantal
dingen te overdenken volgens Wikipedia. Terrariumdieren zoals hagedissen
worden vaak tientallen jaren oud, veel ouder dan een hond of kat. Roodwangschildpadden
kunnen wel 30 jaar worden, en sommige salamanders
50 jaar, en dat zijn niet eens de uitschieters. Veel dierenhandels nemen geen
dieren terug, en reptielen en amfibieën zijn soms erg taaie dieren en doen er
maanden of jaren over om dood te gaan.
Bovendien kosten de dieren (soms veel) geld, en altijd geregelde aandacht,
niet alleen bij aanschaf, maar ook maandelijkse kosten aan stroom, voedseldieren,
kalk- en vitaminenpreparaten en behandeling van ziekten.
Terrariumdieren zijn over het algemeen niet erg aaibaar en kunnen er vaak
ook niet goed tegen geregeld gehanteerd te worden. Veel soorten zitten de

hele dag verstopt op een plekje waar ze niet zichtbaar zijn, zoals in een hol,
of liggen nagenoeg bewegingsloos onder een warme lamp. Alle reptielen,
amfibieën, insecten en andere koudbloedigen zijn soms tot in het extreme
gespecialiseerd in het verbruiken van zo min mogelijk energie. Als de bekoring
van het nieuwe eraf is wordt de verzorging al gauw een sleur. Het dumpen
in de natuur richt soms schade aan (zie brulkikker en roodwangschildpad)
omdat de invasieve soorten met inheemse
soorten moeten concurreren, en soms succesvoller
zijn.
Voordat men dieren als reptielen of
amfibieën aanschaft, kan beter enige ervaring
worden opgedaan met bijvoorbeeld een
eenjarig insect als de bidsprinkhaan.
2.1 Gevaarlijke reptielen in het terrarium
Veel reptielen zijn erg aardig om te zien als
ze enige centimeters groot zijn, maar veel
soorten kunnen, als het lukt ze in leven te
houden, heel lang doorgroeien volgens Wikipedia. Sommige schildpadden
worden ongeveer een meter lang en hebben scherpe klauwen en enorme
kaakspieren. Van de krokodilachtigen is geen enkele soort door een particulier
te houden en korsthagedissen zijn giftig en niet erg actief dus al snel
saai. Gifslangen zorgen bij ontsnapping voor een gepeperde rekening van
de gemeente en vormen een permanent gevaar voor kinderen en huisdieren.
Er zijn zeer serieuze hobbyisten die de slangen alles bieden wat ze
nodig hebben en ze voort weten te planten zodat bij de verkoop de natuurlijke
populatie er niet onder te lijden heeft, maar in de handen van een leek of
beginner zijn deze dieren levensgevaarlijk.
2.2 Andere gevaren
Sommige kogelspinnen zoals de zwarte weduwe zijn zeer giftig, vogelspinnen
kunnen meestal (slechts) een diepe wond veroorzaken. Brachypelma Sommige Albopilosa duizendpoten
zijn dodelijk, evenals uit de natuur gehaalde pijlgifkikkers, en worden
soms door andere terrariumdieren (of kinderen!) gezien als fruit (of snoep)
met alle gevolgen van dien. Sommige tropische miljoenpoten scheiden een
cyanideverbinding af om parasieten te doden. Indien onvoldoende ventilatie
wordt geboden kunnen de dieren een plaatselijke wolk van dit giftige gas
veroorzaken.
3. Inrichting terrariums
Volgens de site van gifkikkers.nl zijn er een aantal zaken waarmee je reke-
ning moet houden bij de inrichting en aanschaf van een terrarium. Ook geven
zij leuke tips.
3.1 Achterwanden terrariums
De achterwand van het terrarium kan van diverse materialen opgebouwd
worden; kurk, purschuim, turfplaten, varenwortelplaten en stenen.
Het makkelijkst te bevestigen is kurk. Dit lijm je met siliconenkit op de achterwand
en maak met wat kleine stukken
wat reliëf aan om het wat natuurlijker
te laten lijken. Wel opletten dat
de bak geruime tijd "lucht", voordat je
verder gaat met het inrichten van de
bak.
Met purschuim kan je leuke dingen
doen en het is in elk wenselijke vorm
aan te brengen op de achterwand, purschuim moet echter 48 uur uitharden
voordat het verder bewerkt wordt. Een gele achterwand is namelijk geen
gezicht. In de handel zijn diverse merken watervaste en gifvrije verven in de
handel die gebruikt kunnen worden om de achterwand een geschikte kleur
te geven. Eveneens na het aanbrengen van het verf de bak laten luchten.
Neem er gerust de tijd voor, een weekje laten staan en drogen Phyllium is geen overbodige
luxe.
siccifolium
Turf of turfplaten welke te verkrijgen zijn bij de meeste tuincentra (vrouw) zijn net als
kurk te bevestigen met siliconenkit op de achterwand van het terrarium, turf
laat zich gemakkelijk bewerken, je kan er plakken van zagen of je breekt het
in stukken en stuk voor stuk lijm je dit in de gewenste vorm in de bak. Niet
bang zijn om je fantasie te gebruiken.
Natuurstenen zijn ook te gebruiken maar wat minder of niet geschikt voor de
tropisch regenwoud terraria.
3.2 Bodem
Voor de bodem gebruiken de meeste terrariumhouders turfplaten, varenwortelplaten,
bosgrond (bladeren), mos of een combinatie daarvan. Je kunt
ook gaan werken met hydrokorrels. Hydrokorrels werken prima, maar het
onderhoud (het schoonmaken ervan en uitwassen) neemt veel tijd in beslag
en het is omslachtig. De mooiste resultaten bereikt men met turfplaten, die
na verloop van tijd begroeid raken met mossen ed.
3.3 Decoratie van het terrarium
Boots zo goed als het kan de werkelijkheid na, maak er een echt mini-oerwoud
van. Met wat stronken van druivenhout of eikenhout kan men aardige

decoraties creëren. Dit opvullen met wat planten, waarbij men moet opletten
dat de kluit van de plant ietwat wordt afgedekt met spagnum, mos of andere
planten.
TIP: De kluiten van de planten kan je heel gemakkelijk in een stuk nylonkous
knopen, dit is handelbaarder dan een pot en het valt niet zo op.
3.4 Watergedeelte terrarium
Een echte vijver of grote plas is niet noodzakelijk, bijvoorbeeld kleine schalen
(plastic onderzetters voor bloempotten) met een laagje water van 2 cm.
In pricipe is dit voldoende, mits de bak regelmatig gesproeid of beneveld
wordt om de luchtvochtigheid in stand te houden. De "professionele" kikkerliefhebbers
bezitten tegenwoordig geavanceerde systemen om hun bak te
benevelen met ultrasone verdampers. Een hele fijne nevel wordt dan met
regelmaat in de bak gebracht. Ook voor het watergedeelte bent u vrij met uw
fantasie. Het belangrijkste is dat ondanks het bewaren van de luchtvochtigheid
een goede ventilatie van de bak gewaarborgd is.
4. Voor de aankoop van een terrariumdier
Terrariumdieren moeten voor aankoop goed beken worden volgens de site
van Reptilehouse Iguana Iguana. Let daarbij op hun lichaamshouding, gedrag
en voedingstoestand.
• Liggen de dieren apathisch en met gespreide poten op de grond; reageren
ze niet op bewegingen maar alleen nog op aanraking?
• Zijn ze zo vet dat ze nog maar moeizaam, of juist zo mager dat de botjes
van het bekken uitsteken en de spieren van poten en staart ingevallen lijken?
• Is de omgeving van de aarsopening met mest vervuild, of ziet u daar zelfs
restjes bloed?
• Liggen de ogen diep in hun kassen, zijn flarden oude huid aanwezig, of ziet
de huid er vaal, raar verkleurd of schurftig uit? Ziet u dikke builen, abcessen
of open wonden?
Is de algemene gezondheidstoestand zo slecht of zorgwekkend, dan moet u
toch maar afzien van de koop. Gezonde dieren houden hun omgeving oplettend
en nieuwsgierig in de gaten. Vraag een voederdemonstratie en kijk of
ze spontaan eten. Doen ze dat, zien er verder goed uit en bewegen zo normaal,
dan kunt u ze gerust kopen.
5. Na de aankoop van een terrariumdier
Alle nieuwe dieren, ook al zien ze er kerngezond uit, moet u na aankoop
eerst 6-8 weken in een quarantainebak zetten en goed opserveren volgens
de site van Reptilehouse Iguana Iguana. Laat ook een mestanalyse uitvoeren,
breng een bezoek aan de dierenarts en haal medicijnen in huis om de
nieuweling van eventuele kwalen af te helpen. Dat kost een paar euro's maar
niet zo veel als wanneer u uw fraai, weelderige
begroeide terrarium moet ontsmetten
of helemaal opnieuw moet inrichten,
en uw reeds jaren ingeburgerde,
kostbare en zeldzame fokdieren medisch
behandelen of als u pech hebt zelf
begraven moet; en dan hebben we het
niet alleen over geld.
Breng de vers afgezette mest snel naar
de dierenarts of naar een veterinair laboratorium
dat op ziekten van huis-en terrariumdieren gespecialiseerd is.
Doe dat ook als het dier afkomstig is van een goede bekende dier er al een
hele tijd voor heeft gezorgd. Zelfs lang ingeburgerde dieren of nakweek kunnen
ziek worden als de verzorging gebrekkig is. Bijvoorbeeld door een nalatig
vakantiehulpje, defecten aan de apparatuur, stress, verandering van
omgeving en zo meer.
Let op de volgende atypische symptomen, die meestal wel op een ziekte
wijzen maar nog niet verraden welke ziekteverwerker in het spel is, en die
ook andere oorzaken kunnen hebben.
• Voedselweigering
• Diaree
• Braken
• Gewichtsverlies.
Als u niet kunt uitwijken naar een koele kelder, moet u andere dieren kopen
die wel tegen hitte kunnen zoals de Baardagame, want een terrarium in een
koele kamer of kelder is wel geschikt voor soorten uit berggebieden, die een
sterke nachtelijke afkoeling nodig hebben.
met een beetje geluk hoeft u hier bijvoorbeeld tijdens de winterrust alleen de
verwarming af te zetten en de belichtingsduur aan te passen.
In een onverwarmde kamer hoeft men er alleen maar voor te zorgen dat de
temperatuur niet wegzinkt beneden het minimum.
De grootte van een terrarium moet altijd zijn aangepast aan de behoefte van
de dieren. Dieren mogen in hun natuurlijke bewegingen niet zo worden beperkt
dat ze daar pijn of schade door oplopen.
terrariumdieren verschillen niet alleen van uiterlijksterk, maar ook doorhun
maximale bereikbare 'eindgrootte' hun temperament en hun bedwingsdrift,

om de vereiste grootte van het terrarium goed in te schatten. Bij jonge dieren
is de eindgrootte moeilijk te voorspellen, want die hangt af van talrijke factoren.
Daarom kan voor de grootte van het terrarium meestal alleen globaal
worden gegeven. Zo nodig zal men later een grotere bak moeten aanschaffen.
6. Voedseldieren voor terrariumdieren
Hoewel er steeds meer kant-en-klaar voedsel voor terrariumdieren te koop
is, is het goedkoper zelf een menu samen te stellen volgens Reptilehouse
Iguana Iguana. De problemen die ontstaan bij incorrect voeren, komen vaak
pas aan het daglicht als het al te laat is. Houd, bij het voeren, rekening met
de volgende regels. Voer volwassen reptielen en amfibieën ongeveer 3 keer
per week. Voer jonge dieren elke dag een klein beetje.
Zorg dat plantenetende geleedpotige
constant vers voedsel hebben. Niet
opgegeten voedseldieren kunnen rustende
dieren (s' nachts) storen of beschadigen.
Geef vers voedsel en haal
oud voer weg. Voer gevarieerd en probeer
gerust eens iets anders. Poeder
altijd een multivitaminen- en mineralen
preparaat over het groenvoer, de
insecten en het vlees voor de reptielen,
amfibieën, schorpioenen en meerpotigen. Bewaar de poeders in de koelkast,
zodat ze niet vochtig worden en beter aan het voedsel blijft plakken.
Net als bij ons is bij terrariumdieren te veel en vet voedsel niet goed.
Overvoede dieren zijn minder vruchtbaar. Geef geen zelf gevangen voedseldieren
daar waar op plaatsen mogelijk milieuverontreiniging door verkeer,
landbouw of industrie heerst. Ontdooi diepvriesvoer niet in de magnetron of
warmwater. Leg het de dag voor het voeren in de koelkast.
7. Voedseltips
• Volwassenen reptielen waaronder veel hagedissen en waterschildpadden
hebben maar 2-3 maal per week voedsel nodig
• Vegetariërs kunt u dagelijks vers groen geven; vooral landschildpadden
zijn ook al tevreden met vezelrijke kost zoals stro en hooi
• Oudere slangen hoeft u maar eens per 2-4 weken te voeren;
• met name slangen en ook vogelspinnen staan bekend om hun vermogen
maandenlang zonder schade te vasten.
Sommige dieren eten licht verteerbare kost zoals insecten of vis; andere,
vooral kleiblijvende en bewegelijke soorten hebben een hoog metabolisme
en een groot energieverbruik.
8. Dierverzorgingskalender
De site van Reptilehouse Iguana Iguana heeft een verzorgingskalander ontwikkeld
om je dier en terrarium optimaal te verzorgen. De kalender is ingedeeld
in dagelijkse, wekelijkse en jaarlijkse activiteiten.
Dagelijkse werkzaamheden:
• jonge dieren voederen;
• sproeien, ook in droge terraria, bij voorkeur 's avonds, om de luchtvochtigheid
iets te verhogen.
• drinkbak en zwembassin schoonmaken, evt. voorruit reinigen.
• zo nodig mest en voederresten verwijderen.
• kijken hoe de dieren zich gedragen, zodat u bij veranderingen of verwondingen
dadelijk kunt ingrijpen.
Eens per week of 14 dagen:
• inrichtingsstukken, luchtroosters en zijkanten schoonmaken;
• planten terugsnoeien en zo nodig bemesten;
• filters en pompen controleren en zo nodig reinigen;
• in aquaria: wekelijks een gedeeltelijke waterverversing uitvoeren en daarbij
afval en molm weghalen.
Eens per jaar of half jaar:
• grote schoonmaak houden bij dichtbevolkte terraria; inrichtingsstukken grondig
reinigen, terrarium desinfecteren, bodemlaag vervangen.

Vijverpraatje
internet
Lisdodde als oeverplant
Lisdodde kan je gemakkelijk herkennen aan de typische
rietsigaren: verdikkingen op de uiteinden
van de stengels. Samen met riet vormt lisdodde
een natuurlijk oeververdediging bij meren en plassen.
Wil je hem in je vijver aanplanten, dan kies je
best dwerglisdodde.
Zuiverende oeverplant
Lisdodde is een oeverplant met kruipende wortelstokken en lange bladeren.
De plant biedt heel wat voordelen:
Lisdodde zuivert het water.
Hij vervoert zuurstof naar de wortels. In het aeroob of zuurstofrijk water rond
de wortels, nemen heel wat bacteriën een vaste plaats in. Ze breken fosfaten,
nitraten en nitrieten af in het water.
Veel slootdieren zoeken een veilige schuilplaats tussen de wortels van
lisdodde.
Heel wat insecten en spinnen overwinteren in de holle stengels van lisdodde.
Bloei van lisdodde
De verschillende soorten lisdodde bloeien van mei tot september. Aan de
kolf verschijnen dan zowel mannelijke als vrouwelijke bloempjes. De mannelijke
aar zit bovenaan en de vrouwelijke aar onderaan, al dan niet met een
spatie, afhankelijk van de variant.
Je kan deze bloeiwijze op aren vergelijken met die van maïs: je ziet een
vlezige hoofdas met daarrond zittende, ongesteelde bloemen.
In het begin zijn de bloemen van de lisdodde lichtbruin van kleur. Vervolgens
komen er bruine, chocoladekleurige zaadhoofden aan: de rietsigaren.
Soorten lisdodde
Lisdodde bestaat in een vijftiental soorten zonder erg grote verschillen. Wij
werpen een blik op de meest voorkomende soorten:
Grote lisdodde (Typha latifolia)
Deze lisdodde groeit van nature langs oevers in ondiep water. Je herkent
hem aan de bruine rietsigaren waarop de mannelijke en vrouwelijke bloemen
zich gescheiden bevinden zonder tussenruimte. Verder heeft deze variant
brede bladeren: tot zo’n vier centimeter. Qua hoogte bereikt de plant
gemakkelijk 2,5 meter.
Kleine lisdodde (Typha angustifolia)
Deze kleine variant leeft bij voorkeur in dieper water. Andere verschillen ten
opzichte van grote lisdodde, zijn de slanke bladeren die slechts half zo breed
zijn, en de ietwat groenachtige rietsigaren. Tussen de mannelijke en vrouwelijke
bloempjes op de kolf zit er een spatie van een twee- à vijftal centimeter.
Klein kan je hem niet echt noemen, want uiteindelijk groeit hij nog altijd
uit tot 2 meter.
Dwerglisdodde (Typha minima)
Wel heel wat kleiner is de dwerglisdodde met een maximum hoogte van een
halve meter. De grasachtige bladeren zijn heel erg smal en de sigaren zijn
kleiner en ronder dan die van de bovenstaande soorten.
Opgelet: woekerende plant
Lisdodden zijn agressieve groeiers, althans de grote en de kleine lisdodde.
Ze zaaien zich sterk uit en woekeren. Met hun wortels groeien ze al snel
door vijverfolie heen, met alle gevolgen vandien.
Daarom is het aangeraden om enkel de dwerglisdodde in een tuinvijver met
folie aan te planten. Zelfs in kleine vijvers zal deze de folie niet beschadigen.
Kleine lisdodde kan je eventueel ook in middelgrote of grote vijvers met een
kunstmatige bodem planten, maar dan heb je wel speciale bakken nodig.
Plant grote lisdodde enkel aan in vijvers met een natuurlijke bodem die voldoende
diep en groot is. Zo niet, dan kunnen ze zonder al te veel moeite het
hele wateroppervlak innemen, waardoor er amper nog water zichtbaar is.
Lisdodde aanplanten
Lisdodde plant je als oeverplant vanzelfsprekend in een nat milieu, dat zuur

of lichtzuur is. De plant doet het goed in zon of halfschaduw. Maak je geen
zorgen over de koude wintermaanden, want de soorten die we hierboven
besproken hebben, zijn winterhard.
Zowel grote lisdodde als dwerglisdodde moet je aanplanten op een diepte
van 5 à 30 centimeter. Kleine lisdodde mag dieper aangeplant worden, tot
op 50 centimeter onder het wateroppervlak.
Vermeerdering van lisdodde
Lisdodde plant zich in de vrije natuur voort via wortelstokken of via pollen.
Zelf kan je lisdodde vermeerderen uit zaad of via deling:
Scheuren - Scheur de planten in april of mei en poot de delen op in een
grondmengsel dat bestaat uit gelijke delen zand, klein en laagveen.
Zaaien - Je kan zelf de zaden van lisdodde oogsten en deze uitzaaien. Die
ontwikkelen zich uit de bloemen aan de sigaren. De zaadpluizen worden
normaal gezien meegevoerd door de wind. In gunstige omstandigheden zal
het zaad goed kiemen. Kies een ondiepe oeverrand uit rijk aan slik voor een
goede voedingsbodem.
Wil je ook binnenshuis genieten van lisdodde? Eens de eerste nachtvorst
optreedt, kan je de rietsigaren afknippen en drogen. Je kan ze dan verwerken
in een droogboeket of in een bloemstuk.
Multifunctionele vijverplant
Waterpest levert zuurstof en zuiver
water
Deze zuurstofplant plaatst men zowel in vijvers,
als in aquaria voor het welzijn van de waterfauna
en -flora. Wij leggen je het verschil uit tussen brede,
smalle, gekroesde en Zuid-Amerikaanse waterpest.
Waterpest is een snelle groeier. Hij wortelt zich in de vijverbodem, al heeft hij
geen echt wortelgestel. In de plaats kan de waterplant veel kleine, aparte
worteltjes aanmaken op elke knoop. De vertakte bloemstengels dragen heel
kleine, dicht op elkaar groeiende blaadjes.
Waterpest doet uitstekend dienst als zuurstofplant, als waterreinigende plant
- i.c. minder algen in het water - en als schuilplaats voor insecten. Daarnaast
gaat hij verzuring tegen, indien hij voorkomt in grote hoeveelheden.
WaterPEST?
Aanvankelijk was waterpest niet inheems; tijdens de eerste helft van de 19de
eeuw werd hij vanuit Noord-Amerika ingevoerd in Europa. De zuurstofplant
bleek het hier zo naar zijn zin te hebben dat hij is beginnen boomen... Hij
verspreidde zich razendsnel, met verstopte watergangen als gevolg. Geen
wonder dat men indertijd van pest sprak.
Soorten waterpest
Wij stellen je vier soorten waterpest voor. Bedenk dat deze planten sterk
beïnvloed worden door licht en voedingsstoffen, wat zich ook zal uiten in het
uiterlijk van de planten.
Brede waterpest (Elodea canadensis)
Deze variant komt tegenwoordig van nature in onze streken voor en is dan
ook winterhard tot -5°C. De stengels dragen dichte, lancetvormige en afgeronde
blaadjes die net de waterlijn bereiken.Ondanks de naam kan je de
blaadjes niet echt breed noemen: in afmetingen verschillen ze slechts één
millimeter in dikte van smalle waterpest, de lengte is exact hetzelfde, namelijk
2 centimeter. In juni en juli komen kleine witte bloempjes te voorschijn.
Plant brede waterpest op een diepte van 20 centimeter in zon of halfschaduw.
Dieper kan, tot een maximum van 60 centimeter, maar dan zal hij gemakkelijker
afbreken door de lange, dunne stengels die hij dan vormt. Bovendien
neigt hij in dat geval tot woekeren. Deze waterpest heeft een voorkeur
voor basisch water. In het voorjaar knip je de planten af, waarna ze
opnieuw uitlopen.
Smalle waterpest (Elodea nuttallii)
Dit inheems exemplaar heeft erg kleine blaadjes die naar de stengel toebuigen,
wat leidt tot een gekroesde vorm. De blaadjes zijn zo’n 2 centimeter
lang en 2 millimeter breed. Geef dit soort dezelfde verzorging als brede waterpest.
Afrikaanse of gekroesde waterpest (Lagarosiphon major)
Deze Zuid-Afrikaanse soort groeit niet van nature in onze streken, toch kan
hij hier overwinteren, althans als je hem in oktober op een diepte van 80
centimeter plant. Wel moet je hem in april verplaatsen naar een diepte van

30 centimeter, wil je dat er in augustus witte bloempjes aan komen met een
geel hartje. De plant steekt dan slechts enkele centimeters boven het wateroppervlak
uit. De stevige, brede bladeren die krullen, houden van schaduw
of halfschaduw.
Argentijnse of Braziliaanse waterpest (Egeria densa)
Dit is Zuid-Amerikaanse waterpest die je - net zoals de Afrikaanse waterpest
- in de winter dieper moet plaatsen omdat hij anders niet winterhard is. De
kleine blaadjes kan je vergelijken met die van brede waterpest, maar dan
met een spitse top. Eén nerf loopt over het hele blad. Deze variant gebruikt
men ook vaak in aquaria.
Waterpest vermeerderen
Waterpest plant zich ontzettend snel voort. Het volstaat een stuk af te breken
en dat men een elastiek vast te maken aan een steen. Gooi de steen
vervolgens in de vijver: het stuk waterpest maakt dan wortels aan en vormt
een nieuwe plant.
Als je waterpest uitdunt, heb je dus eigenlijk massa’s nieuwe planten te geef.
Misschien kan je er een andere vijverliefhebber een plezier mee doen.
Om af te sluiten: wist je trouwens dat vissen die lijden aan verstopping, speciaal
van de jonge blaadjes van waterpest eten, omdat die een laxerende
werking hebben?
Het bestuur
Secretaris - Penningmeester
Marc Mentens, Korte Vrenenstraat 3, 3900 Overpelt
Tel. 011 66 71 87 GSM 0485 46 02 87 marc.mentens@virusfree.be
Redacteur
Luc Schetz, Dorpsstraat 17/1, 3950 Bocholt
Tel. 089 46 28 78 GSM 0477 45 48 26 luc.schetz@euphonynet.be
Raadslid
Jaak Van Bree, Thomas Watsonlaan 99, 3930 Hamont-Achel
Tel. 011 64 17 90 jaak.vanbree@virusfree.be
Raadslid
Rob Buntinx, Bosstraat 14, 3930 Hamont-Achel
Tel. 011 62 19 61 GSM 0476 52 79 06
Raadslid
Rob Slenders, Achel-Statie 22, 3930 Hamont-Achel
GSM 0479 64 89 77 rob.slenders@pandora.be
Erevoorzitter
Willy Dilissen
Rekeningnummer A.N.L. 001-3284041-85
http://www.aquanoordlimburg.be