PSWpaper 2004-05 schoenmaekers.pdf - Universiteit Antwerpen

Meestal is het wel zo dat de assistent binnen de vooropgestelde marges van de
budgethouder / persoon met een handicap nog wel wat vrijheid heeft om de job
verder in te kleuren.
In hoeverre biedt
Beoordeling (%)
uw werk de
geen of onvolvol- veel Totaal
mogelijkheid om … zeer weinig doendedoende 1. de aard van de
25 8 51 16 100%
werkzaamheden te kiezen?
(N=114)
2. zelf een manier van
11 4 55 30 100%
werken te kiezen?
(N=125)
3. zelf de volgorde van de 20 3 52 25 100%
werkzaamheden te bepalen?
(N=119)
4. zelf het tempo te bepalen? 14 4 54 28 100%
(N=111)
5. zelf de werktijden te
30 7 57 6 100%
bepalen?
(N=113)
6. het werk te onderbreken 22 5 54 19 100%
wanneer u wilt?
(N=114)
Tabel 6.3: De autonomie als externe persoonlijke assistent
Ondanks deze beperkte keuzevrijheid ervaren externe persoonlijke assistenten hun
relatie met de budgethouder overwegend als ‘gelijkwaardig’ en ‘vertrouwelijk’. De
onderlinge relaties vertonen doorgaans ook een informeler en persoonlijker karakter
dan deze in een reguliere werksituatie. Binnen een dergelijke betrokken ‘één-op-één’relatie,
waarin de werelden van werk, gezin en zorg vaak samenvallen is het voor
beide partijen echter niet steeds evident om duidelijke grenzen te stellen. De
budgethouder dient als werkgever voldoende afstand te bewaren en zijn privé-leven
in de mate van het mogelijke af te schermen. De persoonlijke assistent moet dan weer
zoeken naar een evenwicht tussen werk en privé-leven waarin het eigen gezinsleven
niet te veel aan belang mag inboeten door de gevraagde flexibiliteit uitgaande van de
budgethouder. Bovendien belemmert een te sterke emotionele betrokkenheid de
vrijheid om dingen ten aanzien van elkaar te weigeren.
“Ik probeer wat afstand te houden. Op een verjaardag van mij – ik zeg maar
wat – zal ik ze (bedoeld worden de persoonlijke assistenten) niet uitnodigen. Ik
reken ze niet tot mijn vriendenkring. Maar je hebt wel ergens een intieme
relatie. Als ik uit de douche kom en ik sta hier in mijn ondergoed en zij staan
er, dan vind ik dat geen probleem. Maar ik wil ook niet ‘de baas zijn’ in de zin
van ‘ik zal het hier eens zeggen’. Ik probeer eerder wat tips te geven […] Ik
vind ook dat ze zich hier thuis moeten voelen. Hier is niets privé. Ik zeg altijd:
‘Als je dorst hebt, neem dan iets om te drinken. Als je honger hebt, neem dan
iets om te eten’.” (Monique, budgethouder)
26