Nijs winter 2010 - Ziekenhuis Nij Smellinghe

Het transferbureau:
onmisbare schakel
in de keten
12 Nijs - november 2010
V.l.n.r. Afke van Weert, Froukje Veenema, Minke Wolf
De meeste patiënten die in Nij Smellinghe worden opgenomen, gaan na
de behandeling weer naar huis. Toch is er ook een belangrijke groep
die na een ziekenhuisbezoek extra zorg nodig heeft. Dit kan gaan om
thuiszorg, omdat iemand bijvoorbeeld met een arm in het gips zich niet
zelf kan wassen, maar ook om zorg in een verpleeg- of verzorgings huis,
omdat het thuis wonen (tijdelijk) niet meer gaat. Als een patiënt voor
deze problemen komt te staan, wordt door de afdeling het transferbureau
ingeschakeld. Dit bureau bemiddelt voor de patiënt, zodat hij of zij de
juiste zorg op de juiste plaats ontvangt als de opname is beëindigd.
Het transferbureau van Nij Smellinghe is sinds juni 2009
in bedrijf en wordt bemand door medewerkers met diverse
achtergronden. Minke Wolf, verpleegkundige en oud-
afdelingshoofd heeft haar achtergrond in Nij Smellinghe,
Afke van Weert werkte voor De Friese Wouden als verpleegkundige
in de wijk en Froukje Veenema als verpleegkundige
in Bertilla bij ZuidOostZorg. Zo hebben de drie transferverpleegkundige
allemaal hun eigen kennis en netwerk.
“We werken goed samen als team ondanks dat we in het
transferbureau terechtgekomen zijn vanuit de diverse
organisaties. Hierdoor hebben we veel kennis van de zorg
in de regio.”
De achtergrond kan, bij bemiddeling, natuurlijk ook voor
wisselende belangen zorgen, maar daar hebben de dames
geen last van. “Wij hebben een tweeledig belang. Enerzijds
willen we de beste zorg voor de patiënt, anderzijds willen
we dat een patiënt die niet meer in het ziekenhuis hoeft te
liggen, zo snel mogelijk ergens anders de zorg krijgt.”
De patiënt kan altijd de voorkeur aangeven. “Soms heeft
een patiënt voorkeur voor een bepaalde aanbieder of een
bepaald verpleeg- of verzorgingshuis. We proberen aan
deze voorkeuren te voldoen, maar dat lukt helaas niet altijd.
Op sommige plaatsen zijn lange wachtlijsten en dan kan
iemand niet naar de plek van voorkeur. Dan bieden we een
alternatief aan, want de patiënt die niet in het ziekenhuis
verpleegd kan, of hoeft te worden, moet zo snel mogelijk op
een andere plaats de zorg ontvangen.”
“We proberen altijd de
juiste zorg en de beste plek
te vinden voor een patiënt”
De drie verpleegkundigen hebben dit jaar alledrie hun
certificaat behaald als transferverpleegkundige. Ze zijn dan
ook goed voorbereid op hun taak en bemiddelen met veel
inzet. “We bellen heel wat af voor een patiënt, maar
proberen altijd de juiste zorg en de beste plek te vinden.
Helaas maken de wachtlijsten het niet altijd makkelijk.
Als iemand echt heel graag naar een bepaalde instelling wil,
maar er is een lange wachtlijst, bieden we wel altijd een
alternatief aan (overbruggingszorg), maar soms kiezen
mensen er voor om dan toch eerst weer naar huis te gaan.
Wij hebben korte lijnen dankzij onze achtergrond bij
ZuidOostZorg en De Friese Wouden, maar op wachtlijsten
hebben wij geen invloed.”
Meepraten
In veel gevallen kan de patiënt zelf meepraten over welke
zorg hij of zij wil ontvangen, maar er zijn ook minder leuke
situaties. “Soms is het heel lastig, bijvoorbeeld als iemand
dement is. Als wij een aanvraag indienen bij het CIZ
(Centrum Indicatiestelling Zorg), krijgen we meestal binnen
48 uur een indicatiebesluit en kan de patiënt meteen op een
wachtlijst van een instelling geplaatst worden. Als de
patiënt eerst naar huis gaat, kunnen wij niets meer voor
ze regelen en duurt het soms 6 tot 8 weken voor ze een
indicatie hebben. We proberen dan wel met de patiënt en
de familie te bespreken wat er mogelijk is, maar ze houden
altijd de eigen keuze.”
Een belangrijk, en zwaar, onderdeel van de bemiddeling
heeft betrekking op palliatieve zorg, zorg voor mensen die
terminaal ziek zijn. “Dit onderdeel is erg intensief omdat dit
vaak zorg is die nog op dezelfde dag geregeld moet zijn.
Wij willen er alles aan doen om mensen een waardig
levenseinde te bezorgen, er moet dan veel geregeld worden,
soms een plek in een hospice, of intensieve thuiszorg.
Het geeft ook veel voldoening als dit is gelukt, omdat je dan
weet dat iemand op een waardige manier afscheid kan
nemen van zijn of haar naasten.”
“In veel gevallen kan de patiënt
zelf meepraten over welke zorg
hij of zij wil ontvangen”
Samenwerking
De samenwerking in de keten van zorg is erg goed. Als op
een verpleegafdeling wordt gesignaleerd dat de patiënt niet
zomaar naar huis kan, dan wordt een formulier ingevuld
voor het transferbureau. Deze aanvragen worden dagelijks
opgehaald en even doorgesproken, zodat de transferverpleegkundigen
weten wat ze moeten doen. Soms ligt de
patiënt dan nog wel een tijdje in het ziekenhuis, maar het
kan ook anders. “Ook mensen die de Spoedeisende Hulp
of de polikliniek bezoeken kunnen onverwachts geconfronteerd
worden met een aanvullende zorgvraag. Dan proberen wij
snel iets te regelen. Je kunt je voorstellen dat iemand met
een gebroken been prima naar huis kan, maar alleen met
thuiszorg. Het is onze taak om deze zorg dan snel te
regelen, zodat de patiënt niet onnodig opgenomen hoeft te
worden en gewoon lekker naar huis kan.”
“Het is onze taak om
de zorg snel te regelen”
Met aandacht. Dat voelt beter.
13