A4krant Muziek.indd - Nrc

nrc handelsblad
A4-krant
Muziek en
wetenschap
14
CKV
Scholieren gaan te weinig naar
popconcerten, vindt de overheid.
Als antwoord vond in Alkmaar
het eerste CKV-popconcert voor
scholieren plaats. ,,Mogen we al
naar huis?’’
Door Anton Slotboom
Paniek in de Alkmaarse concertzaal
Atlantis: er staat een leraar voor de deur.
Niemand mag naar huis. Voor de vijfhonderd
tieners van het Petrus Canisius College
in Alkmaar is het concert van tieneridool
Alain Clark hun eerste bezoek aan
een concertzaal. En dat is even wennen.
Voordat het optreden echt begonnen is,
proberen velen al de uitgang op te zoeken.
De ster van dit lunchconcert is een
knappe Nederlandstalige soulzanger die
twee hitjes had, Ringtone en Heerlijk.
Die liedjes zijn bij de schooljeugd vooral
bekend als beltonen voor de mobiele
telefoon.
Clarks optreden is het eerste concert in
het kader van het overheidsproject Music
Zone, een nieuw onderdeel van het vak
CKV. Een vast onderdeel van CKV is een
verplicht bezoek aan een cultureel evenement.
Maar aan concertbezoek doen de
jongeren nauwelijks, merkten de middelbare
scholen. De jeugd komt wel in de
discotheek, maar niet in de concertzaal.
Daar komen nog louter dertigplussers.
Music Zone is daar het antwoord op:
staatssecretaris Medy van der Laan (Cultuur)
begon het project in januari. Music
Zone is muziekles in een modern jasje: de
jeugd krijgt in de muziekles zelfs gangstarappers
als Tupac en Notorious B.I.G.
voorgeschoteld. Dat kan ook niet anders,
zegt Maurice Schmitz van Music Zone:
,,Als het over hiphop gaat en je bespreekt
deze rapstijl niet, kom je volslagen ongeloofwaardig
over.’’
In de poplessen wordt de ontstaansgeschiedenis
van hiphop, wereldmuziek,
dance en reggae uitgelegd. De theorielessen
worden afgesloten met een gastcollege
van een artiest, en een popconcert in
de buurt. Bekende popzalen als Paradiso,
Verplicht naar popconcert in schooltijd
Alain Clark, foto Lex van Rossen
maar ook kleinere zalen in Waalwijk en
Alkmaar doen mee. De popconcerten vinden
allemaal plaats tijdens schooluren.
Aan de bar wordt geen alcohol geschonken,
is afgesproken met de scholen. Sigaretten
zijn niet verkrijgbaar.
In Alkmaar staan de meisjes vooraan,
met grote ogen kijkend naar de zanger
die zo vaak op televisie te zien is. De
jongens hangen nonchalant aan de bar,
hun zware rugzakken achteloos op de
grond gegooid. Die Clark is niet bepaald
cool, menen ze. De jongeren weten zich
met hun houding geen raad, en botsen in
de duisternis van de popzaal onhandig
tegen elkaar op.
,,Het is belangrijk dat goede popmuziek
gezien en gehoord wordt. Popmuziek
verdient het’’, zegt Jerney Kaagman,
directeur van de stichting Conamus,
die Nederlandse popmuziek bevordert.
Bij de jeugd is Kaagman bekend van de
tv-talentenjacht Idols, ze wordt als een
heldin onthaald. Maar even snel als het
applaus opkomt, is het ook weer stil. Het
jeugdige publiek schikt zich snel weer
in zijn schuchtere rol. ,,Popmuziek is
cultuur, en cultuur is het waard om op
school behandeld te worden’’, zegt Daan
van Rijsbergen van Popstars , opvolger
van Idols.
Terwijl in de Alkmaarse popzaal Alain
Clark halverwege zijn repertoire vol
liefdesliedjes is, gaat onder de leerlingen
het gerucht dat de leraar voor de deur
verdwenen is. Als de meegebrachte boterhammen
uit de brooddoos op zijn en de
eigen blikjes fris leeg, gaan de meeste
jongeren naar huis. Alain Clark eindigt
voor een lege zaal. Een klein groepje
meisjes blijft hangen, met mobiele telefoons
waar fotootjes mee worden genomen.
Naar de docent die het concert wil
afsluiten met een toespraak wordt niet
meer geluisterd. ,,Leerlingen leven echt
bovenop de klok’’, zegt Maurice Schmitz.
Na deze enigszins in het water gevallen
opening van het project, belooft hij dat
de concerten vanaf nu een ‘hoger zapgehalte’
zullen krijgen. Met lokale acts
en kortere optredens. Alain Clark zal
concertzalen in heel Nederland aandoen.
Rapper Ali B. en The Sheer, twee andere
bij de jeugd populaire artiesten, zullen
hem volgen.
Sekseloze muziek
Elke dj die wel eens op een feest
moet draaien, weet het: meisjes
en vrouwen dansen het eerst. Pas
als de dansvloer al behoorlijk vol
is met meisjes, doen de eerste
jongens en mannen hun eerste
schuchtere danspassen.
Door Bernard Hulsman
Elke dj weet ook hoe hij de meisjes de
dansvloer op moet krijgen: met meisjesmuziek.
Dat was vroeger bijvoorbeeld ‘I
Will Survive’ van Gloria Gaynor, nu zijn
dat de nummers van Beyoncé Knowles.
Meisjesmuziek is goede, melodieuze
dansmuziek, kortom, liefst met een tekst
over de liefde.
Verder weet elke dj weet dat er jongens-
muziek is die hij niet moet draaien om de
meisjes op de dansvloer te houden. Eén
nummer jongensmuziek is niet zo erg,
maar drie nummers jongensmuziek is
rampzalig. Dan houden ook de mannen
op met dansen en wordt de dansvloer
leeg, want mannen dansen nooit lang
alleen met elkaar.
Hardrock is een extreem voorbeeld van
jongensmuziek. Wie naar een concert van
bijvoorbeeld Iron Maiden gaat, ziet een
publiek dat voor negentig procent uit
jongens bestaat. De tien procent meisjes
die er zijn, zijn naar het Iron-Maidenconcert
gegaan omdat hun vriendje fan
is.
Er gaapt een kloof tussen jongens- en
meisjesmuziek. Maar in het nummer
‘Aloud in Molly’s Chamber’, dat in het
MTV-programma Mash is te zien , is
de kloof overbrugd. Het is een van de
audio-visuele mixen van verschillende
nummers die nu alweer een paar jaar
voor MTV worden gemaakt door handige
jongens.
Meestal voert in zo’n mix van twee heel
verschillende nummers een van de twee
de boventoon en is het andere niet meer
dan een curieuze versiering. Maar in
‘Aloud in Molly’s Chambers’, gemaakt
door producer Tim G., zijn twee nummers
onherkenbaar samengesmolten tot
een nieuwe, verbluffende eenheid van
geluid en beeld.
Het ene bestanddeel van ‘Aloud in Molly’s
Chamber’ is ‘Molly’s Chamber’ van
Kings of Leon, een echt jongensnummer
van een echte jongensgroep: vier onverzorgde
jongens rammen monotoon op
hun gitaren en zingen een onmelodieus
lied. Het andere is ‘Sound of the Underground’
van Girls Aloud, een echt meisjesnummer
van een echte meisjesgroep:
vier mooie meiden, winnaressen van de
Britse Idols-achtige tv-serie Popstars:
Rivals, kwinkeleren er, begeleid door
hedendaagse computermuziek, op los.
Maar gecombineerd leveren beide clips,
zowel muzikaal als visueel een geweldig,
stuwend, universeel dansnummer op,
geschikt voor danslustigen van beide
seksen.