Arbeidsongeschiktheid bij hartpatiënten - Onafhankelijke ...

Als de estimator van de invloed van de variabele hoger is dan 1, wijst dat erop dat de variabele
de kans op werkhervatting verhoogt. Als de estimator kleiner is dan 1, wil dat zeggen dat de
variabele de kans op werkhervatting negatief beïnvloedt (hoe kleiner de waarde, hoe negatiever
de invloed). De kans op werkhervatting wordt dus negatief beïnvloed door het feit arbeider te
zijn: de waarschijnlijkheid van een werkhervatting bij arbeiders is gelijk aan 0,71% in
vergelijking met die bij bedienden (de bedienden zijn de referentiegroep). Dat resultaat houdt
wellicht verband met de zwaardere fysieke inspanningen van het werk.
Wat verrassender is, uitgaande van de resultaten van de vorige studie 17 , is de vaststelling dat de
kans op werkhervatting ook negatief beïnvloedt wordt door het feit zelfstandige te zijn. De kans
op werkhervatting is ⅓ (0,444) in vergelijking met de bedienden. Ligt dat aan de hoge werklast
(niet beperkt tot 38u/week) die nodig is om het bedrijf draaiende te houden? Of ligt het aan het
(dreigende) faillissement van het bedrijf als gevolg van de langdurige werkonderbreking, wat
weinig perspectieven biedt voor hervatting? De arbeidsperspectieven en de economische context
in het algemeen zijn verklarende parameters in de studie van Sellier P. (1995).
De gedeeltelijke werkhervatting lijkt erg positief te zijn voor de (volledige) hervatting. Iemand
die het werk gedeeltelijk hervat met het akkoord van de adviserend geneesheer, heeft 29,62%
meer kans om uiteindelijk volledig terug aan de slag te gaan dan iemand die het werk niet
gedeeltelijk hervat.
De resultaten van ons onderzoek lijken de vaststellingen van de Franse studie van Sellier P.
(1995) te bevestigen. Zo geeft Sellier bijvoorbeeld aan dat niet zozeer medische factoren
bepalend zijn voor de werkhervatting, maar wel de sociaal-economische context waarin de
patiënt zich bevindt. Hij benadrukt uiteraard dat een werkhervatting voor sommige personen
totaal uitgesloten is als gevolg van hun hartaandoening.
Het begrip 'sociaal-economische context' in de studie van Sellier omvat de factor 'leeftijd' (één
van de elementen die we in onze vorige studie identificeerden 17 en die ook hier een negatieve
impact blijkt te hebben op de werkhervatting), het opleidingsniveau, de socio-professionele
categorie en de fysieke vereisten van de job (wat het verschil verklaart in aantal gevallen van
arbeidsongeschiktheid bij bedienden en arbeiders).
Andere factoren, die niet aan bod kwamen in dit onderzoek, spelen eveneens een rol: de
economische context, de psychologische factoren die te maken hebben met de hartaandoening
(depressie en angsten) en, tot slot, de omvang van het bedrijf. In een groot bedrijf zijn er wellicht
meer mogelijkheden om de werksituatie aan te passen of om over te stappen naar een andere
functie. Laten we niet vergeten dat een werkhervatting in een derde van de gevallen een
aanpassing van de werksituatie vergt 8 .
7.3. Model per soort revalidatie
Men kan verschillende modellen maken naargelang het soort revalidatie: een model voor
patiënten die geen revalidatie volgden (model 1), een model voor patiënten die enkel revalidatie
volgden tijdens hun ziekenhuisverblijf (model 2) en een model voor patiënten die de revalidatie
voortzetten na het ziekenhuisverblijf (model 3).
Union Nationale des Mutualités Libres
Version 4 Etude sur l’incapacité de travail des patients cardiaques 20/24