Arbeidsongeschiktheid bij hartpatiënten - Onafhankelijke ...

De opzet van deze studie was om een subgroep van de ziekten van het hartvaatstelsel (derde
grootste oorzaak van invaliditeit) onder de loep te nemen, namelijk de patiënten die een
coronaire dilatatie (PTCA) of een coronaire overbrugging (CABG) ondergingen, met een periode
van arbeidsongeschiktheid tot gevolg. De populatie is veelal 46 tot 57 jaar oud en het gaat
voornamelijk om mannen.
78,3% van de patiënten die zo'n interventie ondergingen, is opnieuw aan de slag gegaan en dat
gebeurt in vrijwel alle gevallen (96,5%) binnen de periode van primaire arbeidsongeschiktheid.
Daarom pleiten we ervoor om niet te lang te wachten met de begeleiding van personen in
arbeidsongeschiktheid, maar dat vergt een nauwe samenwerking tussen alle betrokkenen
(adviserend geneesheer, arbeidsgeneesheer, behandelende arts, enz.) en op dat vlak is er nog
werk aan de winkel. Het uitwerken en opzetten van reïntegratietrajecten is geen slecht idee.
Een gedeeltelijke werkhervatting met het akkoord van de adviserend geneesheer is voor die
groep van hartpatiënten een prima tussenstap op weg naar een volledige werkhervatting. De
gedeeltelijke hervatting heeft overigens een significante impact op de inkorting van de periode
van arbeidsongeschiktheid, zoals onze overlevingsanalyse heeft aangetoond.
Toch maakt gemiddeld slechts één persoon op zes gebruik van de mogelijkheid om gedeeltelijk
terug aan de slag te gaan na een PTCA- of een CABG-operatie. Als men alle gevallen van
arbeidsongeschiktheid van langer dan 3 maanden bekijkt (ongeacht de oorzaak), blijkt dat amper
één persoon op dertien het werk gedeeltelijk hervat. In vergelijking met het totale aantal gevallen
van arbeidsongeschiktheid, maken personen die arbeidsongeschikt worden als gevolg van een
heelkundige ingreep aan het hart dubbel zo vaak gebruik van de mogelijkheid om gedeeltelijk
terug aan de slag te gaan.
Een analyse van de gedeeltelijke werkhervatting met het akkoord van de adviserend geneesheer
in verhouding tot het sociaal statuut van de betrokkenen heeft aangetoond dat bij een bepaald
aantal zelfstandigen de duur van de gedeeltelijke hervatting gelijk was aan de volledige termijn
van het akkoord (18 maanden of 6 maanden, naargelang het gaat om een gedeeltelijke hervatting
van de vroegere beroepsbezigheid of een nieuwe beroepsbezigheid). Zelfstandigen die na afloop
van die periode niet in staat zijn om volledig terug aan de slag te gaan, raken in de invaliditeit
verzeild. Men kan zich terecht afvragen of een langere toegestane periode van gedeeltelijke
hervatting hen ook langer (deeltijds) aan het werk zou houden, maar gezien de beperkte omvang
van de bestudeerde groep valt die vraag enkel te beantwoorden na bijkomend onderzoek.
De hartpatiënten in onze populatie lijken niet systematisch aan cardiale revalidatie te doen:
slechts 38% volgde revalidatiesessies (55,6% van de CABG-patiënten en 32,3% van de PTCApatiënten).
We beperken ons tot die vaststelling, aangezien we niet weten op basis van welke
criteria uit de Evidence Based Medicine de revalidatiecentra hebben beslist om patiënten al dan
niet te laten deelnemen aan hun programma's voor cardiale revalidatie.
Aangezien we niet beschikken over klinische gegevens en aangezien de omvang van de
bestudeerde groep beperkt is, valt met onze analyse niet uit te maken of revalidatie al dan niet
een significante impact heeft op de duur van de arbeidsongeschiktheid. We nemen evenwel aan
dat er sprake is van een positief effect. Volgens de wetenschappelijke literatuur helpt cardiale
revalidatie in elk geval het risico op recidive te verkleinen. Cardiale revalidatie zou ook helpen
om de aanwezigheid op de arbeidsmarkt te verlengen. Die twee laatste aspecten zijn echter niet
aan bod gekomen in deze studie.
Union Nationale des Mutualités Libres
Version 4 Etude sur l’incapacité de travail des patients cardiaques 22/24