Onderzoek naar de landbouweffecten van aangepast

zich eveneens via water, dieren en de mens verspreiden. Ook is het mogelijk dat
zaden actief door de onkruidplanten weggeschoten worden. De niet beteelde
akkerranden kunnen in die zin mogelijk als een bron van onkruidzaden aanzien
worden. De overblijvende (competitieve) soorten zijn voor hun verspreiding soms van
hun zaadproductie afhankelijk maar meestal is vooral de vegetatieve reproductie van
belang. De onmiddellijke akkerrand tegen de teelt aan kan bij deze groep van planten
zorgen voor onkruiden in de teelt door vegetatieve verbreiding.
We benadrukken dat zaden van éénjarige soorten soms meerdere jaren in de bodem
kunnen overleven door de vorming van een zaadbank. Een landbouwer heeft dan ook
vooral te maken met onkruiden die kiemen uit de zaadbanken en vegetatieve
verbreiding van de aanwezige planten.
Onder reguliere herbicidenbehandeling is er slechts een kleine groep hardnekkige
onkruiden die steeds terugkomen en voor problemen kunnen zorgen. Melganzevoet
(Chenopodium album) is een voor de hand liggend voorbeeld van voorgenoemde
bewering.
(Scheepens P., Groeneveld R. & Riemens M. (2004). Plant Research International
(PRI), Wageningen; D‟Haene K., Laurijssens G., Van Gils B., De Blust G. & Turkelboom
F. (2010). Agrobiodiversiteit. Een steunpilaar voor de 3de generatie
agromilieumaatregelen? Rapport van het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek
(INBO) i.s.m. het Instituut voor Landbouw- en Visserijonderzoek (ILVO). I.o.v. het
Departement Landbouw en Visserij, afdeling Monitoring en Studie. INBO.R.2010.38;
Punten en Lijnen in het landschap. Hermy, M. & De Blust, G. 1997. Stichting
Leefmilieu, Schuyt & Co, 263pp.)
1.2 Insecten
1.2.1 Insectbiotopen
Planten, insecten en dieren mogen we niet elk als iets afzonderlijk bekijken. Ze maken
allen deel uit van een ingewikkelde onderlinge wisselwerking. In één woord
samengevat als 'ecosysteem'. Elke verandering die er plaatsvindt, heeft een invloed op
het ecosysteem. Bijvoorbeeld, als bladluizen van uit een akkerrand in het aangrenzend
gewas terechtkomen, dan zullen ze vroeg of laat gevolgd worden door een grote
diversiteit aan soorten, die voordien in de akkerrand met deze bladluizen verbonden
waren. Dit zijn onder andere de natuurlijke vijanden van de bladluis (Aphidoidea) zoals
de lieveheersbeestjes (Coleoptera), de gaasvliegen (Chrysopidae), zweefvliegen
(Syrphidae) en sluipwespen (Ichneumonidae). Deze migraties gebeuren vanuit de
rand naar de teelt, maar ook omgekeerd.
Omdat vele randen, overhoekjes, en kleine landschapselementen zoals houtkanten,
heggen en hagen door ruilverkavelingen en schaalvergrotingen verdwenen zijn, is de
diversiteit aan fauna en flora in het agrarisch gebied sterk afgenomen. Het ecosysteem
is ontwricht en hierdoor moeten we steeds met meer en krachtigere chemische
middelen ingrijpen.
8