BERICHTEN 2010 75 - Wadvaarders

EERSTE VINGEROEFENINGEN OP HET WAD
(deel 1)
WK 26 De Verwachting
In zijn jeugd zeilde Toon in Lasertjes op kleine
plasjes, en hij was er fanatiek in. Dus toen hij
volwassen was en zijn vriendin de vakanties
met een zware rugzak niet meer aankon, leek
het een goed alternatief om weer eens te
gaan zeilen en te 'kamperen' in een Polyvalk
op de Fluessen. Ik was die vriendin en had
nooit in een zeilboot gezeten. Met ruime wind
rechtuit varen was al een hele opgave, maar
beetje bij beetje leerde ik een heel klein
beetje meer. Na de vakantie viel het kwartje:
we moesten een platbodem, en wel een
visserman, dat is pas stoer. Ruimte zat in zo'n
boot en ze kunnen droogvallen op het Wad.
Net als Lasertjes hebben ze een losse broek
en een onverstaagde mast – die ervaring was
er al. Dus aten we vijf jaar lang alleen maar
witte kool met tahoe en droog brood terwijl
Toon avond aan avond platbodemboeken zat
te bestuderen. In de vakanties huurden we
een visserman zeeschouw en maakten
daarmee onze eerste spannende tochtjes op
het IJsselmeer. Ook haalden we de examens
voor de vaarbewijzen I en II en Basis
Marifonie.
In 2004 begon de bouw van onze 11.20 m
WK 26, De Verwachting en in september
2005 brachten we helemaal uitgeput onze
eerste vakantie op ons eigen schip door. Een
verkenningsvakantie, we moesten nog leren
hoe ze zeilde en deden het heel kalm aan op
het IJsselmeer.
Het tweede jaar waren we klaar voor groter
werk. We bestudeerden 'De plassenzeiler
naar de Wadden', kochten gloednieuwe
kaarten en de HP 33, en stouwden de boot
vol met eten. Vrienden van Toon's opleiding
op de skûts De Gudsekop, Jikke en Martijn,
nodigden ons uit om gezamenlijk een eerste
keer het Wad op te gaan. Zij hadden daartoe
een Drascombe gehuurd en wachtten op het
Lauwersmeer op ons. Jikke was zo nu en dan
maat op de bruine vloot dus ze had ervaring,
toch?
Van Lauwersmeer naar Schiermonnikoog
Als we de Willem Loréslûs door zijn reageert
Toon teleurgesteld, “Ik dacht dat het
Lauwersmeer een grote plas was?”. We
volgen de tonnen, ondertussen uitkijkend
naar een Drascombe die ergens aangemeerd
moet liggen. Even verder wordt het vaarwater
breder en zien we in de verte de dijk langs het
Wad. Ik vraag om een rif, maar Toon vindt het
flauwekul en hijst de botterfok (met enkele
schoot) en het grootzeil. We speren
noordwaarts het meer over. Het is zaterdag
vandaag, vreemd dat er geen andere schepen
zijn! In een half uur zijn we bijna bij de dijk en
we bellen Martijn om te vragen waar hij ligt.
Aan de zuidkant van het meer, vlak na de
sluis, achter een eilandje. We speren weer
terug, strijken de zeilen en vinden de
Drascombe. Martijn vertelt dat er een 6 Bft.
staat - vandaar de rust op het water.
Vanwege het tij op het Wad vertrekken we
vroeg in een nevelige, doodstille ochtend. De
Drascombe hijst de zeilen maar wij hebben
met 14 ton geen lichtweer-schip en moeten de
motor aanzetten. Tegen de tijd dat we bij de
Robbengatsluis aanmeren is het zonnig met
een 3 Bft, ideaal voor een eerste keer op het
Wad. Jikke komt voor we de sluis in mogen
varen ons waarschuwen: van zoet naar zout
gaat altijd fout.
berichten 75 - januari 2010
Pag. 29
Foto: auteur