Inspectierichtlijn Lijkbezorging - Inspectie Leefomgeving en Transport

Vermindering van het gehalte aan zware metalen kan worden bereikt door onder meer:
- Alleen kisten met houten handvatten te gebruiken;
- Vóór de vermaling van de as reeds zoveel mogelijk metalen daaruit te verwijderen met
gespecialiseerde apparatuur (zowel voor ferro als non-ferro metalen).
• Verstrooiing in open zee
Vanwege de nagenoeg uitsluitend minerale samenstelling van as, het mineralenbestand van
zeewater en de optredende grote verdunning wordt de as opgenomen in een grote kringloop,
waardoor overbelasting niet verwacht hoeft te worden. Verstrooiing op zee is dus de minst
belastende wijze van asbestemming voor het milieu.
7.4.3 Asverstrooiing op een dierbare plaats (incidentele asverstrooiing)
Wijziging van de Wet op de lijkbezorging in 1998 heeft ertoe geleid dat nabestaanden de
mogelijkheid krijgen om de as van overledenen op een zelf gekozen plek te verstrooien
(Wlb art. 59, lid 2 en art. 66a, lid 2). Op deze wijze is tegemoetgekomen aan een maatschappelijke
wens om te verstrooien buiten een permanent daartoe bestemd terrein zoals het strooiveld
bij crematoria en begraafplaatsen.
Incidentele verstrooiing door de nabestaanden op een voor de overledene dierbare plek mag in
beginsel overal, tenzij anders geregeld. De Wet op de lijkbezorging stelt geen nadere regels
omtrent deze incidentele asverstrooiing. Vanuit milieu-optiek levert een eenmalige asverstrooiing
geen bezwaar op. Overheden kunnen met behulp van het bestaande instrumentarium regelend
optreden. Dit mag niet betekenen dat incidenteel verstrooien praktisch gezien onmogelijk
wordt. Ook mag de mogelijkheid om incidenteel te verstrooien in principe niet worden gebonden
aan een vergunningvereiste. Zo kunnen gemeenten in een verordening regels opnemen
betreffende de incidentele asverstrooiing. De Vereniging van Nederlandse Gemeenten heeft
hiertoe een circulaire met twee modelbepalingen APV opgesteld.
De ene variant staat verstrooiing overal toe, met uitzondering van enkele plaatsen, zoals openbare
wegen, stoepen, pleinen en dergelijke. De andere variant verbiedt verstrooiing met uitzondering
van met name genoemde locaties. In de praktijk blijkt dat deze laatste variant niet of
nauwelijks wordt toegepast.
De overheid heeft de volgende instrumenten om daarin regelend op te treden:
- Door middel van de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) kunnen gemeenten nadere
regels stellen om incidentele asverstrooiing te reguleren. Zo kunnen regels worden gesteld
aan het verstrooien op openbare plaatsen en het verstrooien op bepaalde tijdstippen).
- Artikel 6 van de Wet Bodembescherming geeft de mogelijkheid een AMvB vast te stellen
met betrekking tot asverstrooiing op bodem. Het Ministerie van VROM heeft echter aangegeven
dat zij dit niet overweegt vanwege het geringe bodembeschermingsbelang.
Naast de bovenstaande instrumenten kunnen de provinciale staten op grond van art. 1.2 van
de Wet milieubeheer een provinciale milieuverordening vaststellen waarin regels kunnen worden
opgenomen ter bescherming van de kwaliteit van het grondwater in waterwingebieden.
Voordat as op een dierbaar plekje kan worden verstrooid, dient te worden nagegaan of de plek
daarvoor geschikt is. De crematoria wordt geadviseerd daartoe de wet- en regelgeving te raadplegen
en de nabestaanden hierover voor te lichten. Voor de nabestaande moet duidelijk worden
dat aan de plek (en de eigenaar daarvan) geen eisen kunnen worden opgelegd ten aanzien
van de (on)toegankelijkheid van de plek na verstrooiing (en het toekomstige gebruik ervan).
Ministerie van VROM Inspectierichtlijn Lijkbezorging, 3e herziene druk Pagina 40/62