IN DIT NUMMER - Fiat 124 Sport Spider Register

Aurillac. Een schilderachtig
gerestaureerd huisje.
Even later arriveerden ook
dochter, schoonzoon en kleinkind.
We hebben er heerlijke
dagen beleefd.
Ook een aantal prachtige ritten
in de omgeving gemaakt, waarbij
ik de Spider flink de sporen
gaf. Dat gaf echt een kick.
Dan wil ie wel. Doordat je laag
zit is de snelheidssensatie extra
aanwezig. Wat een fantastisch
rijden hier. Smalle weggetjes
waarbij je hard moet werken. Je kan de Spider dan als
een volwaardige sportwagen rijden.
Het kost dan soms wel moeite om in je achterhoofd te
houden dat deze auto al 41 jaar oud is en je dat toch een
beetje moet respecteren. Ook de remmen zijn 41 jaar oud
en met die afgronden in de buurt….
Op zaterdag 25 juni aan de terugreis naar het noorden
begonnen. Het was een zonovergoten dag.
Via Aurillac naar Mauriac over de Route National.
Vanaf Mauriac over kleine weggetjes door de Gorge de
la Dordogne, enkele Puys, Gorge de Avéze naar
Chenerailles.
Dit plaatsje week iets af van de geplande route, maar
hier vonden we een slaapplaats. En wat voor één.
Een prachtig gerestaureerd oud huis met een grote tuin.
Vroeger een wijnhandel en al lang in de familie.
We werden ontvangen door 2 zeer gastvrije, gepensioneerde
mensen. Zij vonden het leuk om mensen te
ontmoeten en deden daar zeer hun best voor.
Ze spraken langzaam en keurig Frans om maar te
kunnen converseren. Uiteraard moest de Spider een
speciaal plekje krijgen, want zo’n auto zet je niet aan de
straat.
kleindochter in de Spider ...
Het grote hek werd opengedaan
en de Spider kon veilig geparkeerd
worden. Een prachtige
kamer en een heerlijke tuin om
lekker in bij te komen van de
reis.
De eigenaar had snel door dat
Liesbeth ook een tuinliefhebber
was dus er moest van alles
bekeken worden.
Onze slaapplaats lag aan de voet van dit kasteel.
’s Avonds in het lokale restaurantje gegeten. Die ochtend
werd ons een chique, heerlijk Frans ontbijt geserveerd in
een prachtige eetkamer. Zo
konden we er wel weer even
tegen.
Toen we buiten nog een bakje
koffie zaten te drinken, kwam
de heer des huizes nog een
praatje maken.
Hij vertelde dat hij ook nog
plannen had om een auto op te
knappen. Hij had hem al lang
in zijn bezit. Zijn zoon had er
al eens wat aan gedaan.
Uiteindelijk begrepen we dat
het hun trouwauto was, destijds
al een klassieker. We moesten
meelopen naar een oude schuur
en onder kratten en zeilen
kwam daar een oude Peugeot
Mochten we hem ooit moeten verkopen ....
uit 1934 te voorschijn. Maar wel een echt opknappertje.
Wederom een ontmoeting en ervaring
rijker.
Op weg naar het noorden reden we door de Franse
‘graanschuur’. Zover als je kijken kan graanvelden.
En grote silo’s, zoals je ook in Amerikaanse films ziet.
Heel indrukwekkend. De gekozen route bleek toch regelmatig
over erg smalle weggetjes te gaan, maar wel een
heel mooi stukje Frankrijk.
Via Forêt de Tronçais richting Nevers. We zijn niet door
de stad gegaan, maar in een boogje erom heen.
Uiteraard op tijd stoppen voor een bakje koffie bij kleine
lokale cafeetjes.
Na Varzy gingen we langzaam weer uitkijken naar een
slaapplaats. Uiteindelijk belandde we in les Druyes les
belles Fontaines. Alleen de naam van het plaatsje beloofde
al wat moois. Op het pleintje, direct onder een middeleeuws
kasteel, lag een kleine auberge. Typisch Frans,
direct een de smalle weg, met een terrasje op het evenzo
smalle stoepje. Een pilsje hadden we wel verdiend, want
het was erg warm geweest. Maar we hebben een open
auto dus geen flauwekul. Dan maar veel smeren.
Nog een wandeling naar het kasteel gemaakt, waar een
heel middeleeuws dorpje bij ligt.
’s Avond werkelijk heerlijk gegeten in de auberge.
En voor een paar euro.
Na deze heerlijke maaltijd
nog even lekker een sigaartje
op het terras. Na een
paar minuten vraagt een
oudere Franse dame of ze
er even bij mag komen zitten
voor een sigaretje.
De dame begint lekker te
babbelen, maar dat ging
ons te snel. O zei ze, spreken
jullie wel Engels?
Ze had altijd op een bank
in Nice gewerkt en kon
zodoende goed Engels. Het
9
hele levensverhaal werd verteld. Ook dit was weer een
gezellige onverwachte invulling van de avond.
De volgende ochtend, na het ontbijt, weer op pad.
Het was nog warmer. We reden via Joigny, Romilly
binnendoor richting Reims, dat we ruim westelijk wilden
passeren. We wilden door de champagnestreek.
Het vinden van een slaapplaats was hier wat lastiger.
De mensen vonden we wat meer op zichzelf en minder
uitnodigend. En wijnstruiken zover je kunt kijken.
Niet ons mooiste stukje Frankrijk.
De volgende dag richting België. Nog warmer.
Gelukkig had Liesbeth badstofhoezen voor de rugleuningen
gemaakt. Kon al dat zweet tenminste ergens heen.
We waren voornemens om in de buurt van Namen nog
een keer te overnachten, maar het rijden ging voorspoedig
en iets leuks voor de nacht zagen we niet voorbij
komen. Het is nog 100 kilometer, dus besluiten we door
te rijden naar huis.
In de buurt van Poppel nog een laatste stop. Liesbeth
wilde de deur opendoen en hield warempel de deurklink
in haar handen. Gelukkig alleen een schroefje los, pfff.
Verder heeft de Spider de 2800 kilometer zonder één
krimp te geven afgelegd.
Toen we rond 6 uur thuis waren, de auto uitgepakt en
netjes in de garage gezet. Om 8 uur barste het noodweer
los en stond de straat blank. We waren blijkbaar 2 uur
voor het noodweer uitgereden.
Wat een water kwam
er naar beneden. Dan was
de Spider toch mooi afgevuld
met water geweest.
Al met al een heerlijke
vakantie en volgend jaar
zeker weer met de Spider.
Peter en Liesbeth Smit