Download uitgave als PDF - Zuiderlucht

door Paul Verstappen
Volgens de jury van de
Kunstbende staat de muziek
van de piepjonge band DeWolff
als een huis. De “ijzersterke
grooves” zullen DeWolff een
snelle nationale doorbraak
bezorgen, luidt het complimenteuze
vooruitzicht.
Maar eerst dient Wessem
veroverd te worden. Op een
regenachtige zondagmiddag
van een regenachtige zomer
staat daar een optreden
gepland op het nog jonge
popfestival Wessummerbreeze.
Om twaalf uur ’s middags rijdt
het gehuurde DeWolff-busje
het grasveld bij de plaatselijke
speeltuin op.
Vader Patrick van de Poel
zit achter het stuur, zoon en
drummer Luka van de Poel
DeWolff: te laat
geboren tieners
Gitarist Pablo van de Poel van DeWolff: “Jimi Hendrix en The Doors zijn onze muzikale helden.” foto Franco Gori.
De piepjonge band DeWolff was deze zomer de verrassende winnaar
van de Kunstbende, een landelijke wedstrijd voor jong talent. Robin
Piso (17) en de Geleense broers Luka (14) en Pablo van de Poel (16)
spelen een rauwe experimentele mix van rock en blues. “We weten
zelf ook niet zo goed waar onze teksten over gaan.”
(14) stapt als eerste uit. Zwart
giletje, sneeuwwitte blouse en
glimmende hippe schoentjes.
Aan de presentatie zal het
vandaag niet liggen. Even
verderop heeft toetsenist Robin
Piso (17) een handelaar met
tweedehands elpees ontdekt.
Een live album van zijn held Jimi
Hendrix glijdt door zijn vingers.
“Dit is een fantastische plaat.
En ze hebben zelfs Dark Side Of
the Moon van Pink Floyd voor
zes euro. Te gek, eerst wat geld
halen”, roept hij. Even later is hij
terug met zijn bandgenoten.
“We zijn 24 uur per dag
met muziek bezig: kopen
en luisteren, spelen, nieuwe
nummers schrijven”, vertelt
Luka. Natuurlijk moet er ook af
en toe wat bijverdiend worden.
Ook dat gebeurt in een muzikale
omgeving, hij werkt als verkoper
bij een platenzaak in Sittard. Tijd
voor de voor de hand liggende,
maar onvermijdelijke vraag: hoe
raakt een stel pubers in de ban
van de blues? “Jimi Hendrix en
The Doors zijn onze muzikale
helden” antwoordt gitarist Pablo
van de Poel (16). “Die lieten zich
ook inspireren door de blues. Zo
verrassend is dat voor ons dus
ook niet.”
Even later verdwijnt er
voor vijfentwintig euro aan
inspiratie in een plastic zakje.
Led Zeppelin II, The Free Live,
obscuur psychedelisch werk
van Pink Floyd en een album
van Ten Years After. Een mooie
score, vindt Robin. “Bedankt dat
u hier bent!”, zegt hij tegen de
handelaar.
Dan komt de ‘stage manager’
tussenbeide: tijd om het podium
op te bouwen. Luka maakt indruk
met zijn drumstel, dat hij
bijeensprokkelde op
marktplaats.nl. De bassdrum is
een 20x16 silver sparkle Trixon uit
1959, met origineel kalfsvel. Zijn
silver sparkle Olympic floortom
stamt uit de jaren zestig.
Wanneer tijdens het stemmen
een blueskraker door de speakers
knalt, pikt Robin het nummer
op en speelt het thema mee op
zijn orgel. De twee broers vallen
zonder haperen in, het publiek
krijgt een spontaan voorproefje
van wat nog komt. De eerste
breed uitgespannen gitaarsolo
wordt enthousiast ontvangen.
Vader Patrick van de Poel
bekijkt de verrichtingen van
DeWolff met een biertje in
de hand. “Deze jongens zijn
eigenlijk te laat geboren”,
zegt hij, verwijzend naar hun
opmerkelijke muzikale voorkeur.
Zelf zat hij jarenlang in een
coverband die vooral werk
uit de jaren zestig speelde.
Zo kwamen Pablo en Luka in
aanraking met hun muzikale
voorbeelden. “Overal bij ons
in huis struikelde je over de
instrumenten. Pablo stond als
negenjarig ventje al met ons op
het podium. Luka was er nog
eerder bij. Zijn eerste roffels
maakte hij op zijn achtste.”
Toch zullen de bewoners van
de Leeuwerikstraat in Geleen
weinig gemerkt hebben van
de muzikale experimenten
van zijn zonen, zegt Patrick.
“In november 2006 zijn we
begonnen met de aanleg van
een oefenkelder in de tuin. De
geluidsisolatie is perfect. De
buurt merkt niets en de jongens
kunnen ongestoord hun gang
gaan.” Vorig jaar mei was het
oefenhok eindelijk klaar. “Ze zijn
meteen een hele avond gaan
spelen. Toen ze weer naar buiten
kwamen, hadden ze drie nieuwe
nummers geschreven.”
DeWolff wacht ondertussen
op een aandoenlijke
aankondiging. De presentatrice
van Wessumerbreeze mist “een
leuke bassist” in de line up van
de band, waarna het basloze
trio lachend aan zijn set begint.
De nummers die ze schreven,
dragen ronkende titels, zoals
Yellow Rat Magic Blues, waarmee
DeWolff de Kunstbende-jury
overtuigde. Waar hun liedjes
precies over gaan, weten de drie
zelf ook niet zo goed, bekent
Luka na afloop: “We schrijven
wazige teksten. Het moet vooral
lekker klinken en de woorden
moeten goed passen bij de
muziek. Je moet onze nummers
in ieder geval niet al te letterlijk
nemen.” Ook de bandnaam is
vooral gekozen omdat ie cool
is. Pablo: “In de film Pulp Fiction
zit een man die ze ‘The Wolf’
noemen. In de ondertiteling
stond ‘De Wolf’. Dan vond ik wel
cool klinken en toen dacht ik: ik
schrijf het aan elkaar vast met
twee hoofdletters; dat ziet er
nóg cooler uit!”
Van valse bescheidenheid hebben
de drie geen last. “We zijn
trots op onze eigen nummers.
Het zijn goede songs. Waarom
zou je er anders mee op een
podium gaan staan?”
DeWolff speelt 7/9 in Openlucht-
theater Valkenburg, 26/9 in
Heerlen, 3/10 in Azijnfabriek
Roermond, 15/10 in Muziekgieterij
Maastricht en 1/11 in Landgraaf.
9 www.zuiderlucht.eu cultureel maandblad september 2008