klik hier om het verslag te openen - Vereniging Beraad Grote Steden

4. Artikelen over de conferentie in de media
Friesch Dagblad 25 januari 2007
auteur: Willemien Boot, werkzaam bij Protestantse Kerk Amsterdam
Elke zondag diensten in 75 talen’
“Wanneer ik op zondagmorgenvroeg in de Rotterdamse metro zit op weg naar een kerk waar
ik ga preken zie ik vrijwel geen witte Nederlanders. Maar wel mensen op weg naar de kerk:
een paar jonge mensen oefenen een lied, een man zit in een grote bijbel te lezen, anderen
zijn op hun zondags gekleed, iemand bidt. Ik herken ze en toch zijn ze me vreemd,” zo
opende pastor Dick van Kampen de studiedag van het Beraad Grote Steden ‘Een vreemd
bekend gezicht’. Op zondag zijn er kerkdiensten in 75 talen in Nederland: het is elke zondag
Pinksteren.
Bij kerk in de grote stad denken mensen aan de gevestigde kerken - en aan leegloop. De
inheemse kerken met hun grote gebouwen zijn veel zichtbaarder dan de migrantenkerken,
die bijeenkomen in huizen, scholen, buurthuizen, sporthallen en parkeergarages. Inheemse
grote-stads-kerken kijken wel eens scheef naar de migrantenkerken: jullie hebben jongeren,
bij jullie is het levendig. Maar echte ontmoeting en samen aan de slag gaan lukt maar
sporadisch. Hoe kunnen we als kerken iets voor de stad betekenen en hoe kunnen we als
kerken iets voor elkaar betekenen? Dat zijn de hoofdvragen van de landelijke studiedag van
het Beraad Grote Steden (PKN) in de Bijlmer in Amsterdam. Daar waren bij de aanleg in de
jaren ‘60 geen kerken gepland (die zouden toch uitsterven) - maar daar houden nu zo’n 90
kerken de lofzang gaande, doen diaconaal werk en helpen kerkleden elkaar de weg in
Nederland te vinden. Deelnemers uit PKN-kerken nodigden pastores en sleutelpersonen van
de migrantenkerken in Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en elders uit voor deze dag. Na de
levendige opening kon men 1 op 1 gaan speed-daten: korte gesprekjes tussen iemand van
een migrantenkerk en iemand van een PKN-kerk, uit dezelfde stad, zodat het contact kan
worden voortgezet. Vertel iets over uw kerk, wat zijn de sterke en zwakke kanten, hoe ziet
uw toekomst als kerk er uit? Voor welke uitdagingen staat uw kerk, en waarvoor hebben
PKN-kerken en migrantenkerken elkaar nodig?
Twee verspieders, Pastor Moses Alagbe (Amsterdam) en Ds. Willem Jansen (Den Haag),
zagen bij het speed-daten veel nadruk op wat gemeenschappelijk is, terwijl vroeger de
verschillen voorop stonden - en dan als hindernis. We delen het geloof in God, we lezen
dezelfde bijbel, we horen bij Christus. We leven in dezelfde post-christelijke samenleving,
hebben beiden zorgen over de nieuwe generatie. En we houden allebei van zingen, bleek bij
de opening, onder de bezielende leiding van het koor Men & Women in Worship.
Jansen zegt: toch is het hard werk om elkaar te leren begrijpen. Er zijn echt verschillen. Als
je het hebt over evangeliseren, doet de een dat met woorden, de ander met daden. De
agenda van gevestigde kerken en migrantenkerken loopt niet synchroon: wat is belangrijk?
De ene kerk heeft vrijgestelde medewerkers en dominees, bij de andere kerk heeft de pastor
twee banen en is in zijn vrije tijd voorganger. De een zit in de krimp, de ander in de groei.
De stad als uitdaging
Pastor Alagbe stelt voor te focussen op de uitdagingen in de stad voor de kerken. Sommige
kerken hebben een talent om de politiek te bereiken, andere weten veel van de moderne
cultuur, er zijn kerken met veel aandacht voor het duurzaam gebruik van de aarde en alle
kerken en gelovigen hebben op hun manier een relatie met God.. Kan de kerk een
vluchtplaats zijn voor mensen in de knel? Kunnen kerkmensen werken aan verzoening?
Geen kerk kan dat allemaal in zijn eentje, zegt Alagbe: daarom hebben kerken in de stad
elkaar echt nodig. En ze moeten niet één pot nat worden: het verschil is juist onze kracht.
Jansen wil wel van dialoog naar diapraxis: kerken hebben veel gepraat, elkaar in de ogen
gekeken - maar hoe lang kun je dat doen? Ga samen wat doen, ga in op de uitdagingen van
15