klik hier om het verslag te openen - Vereniging Beraad Grote Steden

1. Inleiding
Naar schatting zijn er 800.000 christenmigranten in Nederland. De migrantenkerken komen
in wel 1000 verschillende kerken, zaaltjes, garages en huiskamers bij elkaar en vertonen een
enorme verscheidenheid aan geloofsuitingen en spiritualiteit. Migranten vinden er enerzijds
de oude vertrouwde taal, gebruiken en liederen. Anderzijds zijn migrantenkerken voor velen
een middel om zich in de Nederlandse samenleving in te passen. Ook in de Protestantse
traditie kennen we verscheidenheid, maar we staan voor een nieuwe situatie. We willen de
traditie en oude gebruiken en gebouwen behouden, maar zien onze omgeving veranderen.
Vanuit de oude, gevestigde kerken vinden we het vaak moeilijk met migrantenkerken om te
gaan. Veel migrantenkerken zijn bloeiende gemeenschappen en lijken meer vitaliteit te
vertonen dan wij. Dat maakt nieuwsgierig. Het lijkt verleidelijk bij hen leentjebuur te gaan
spelen om het eigen kerkelijk leven te stimuleren. Anderzijds ervaren we de vroomheid, de
theologie, de moraal en de culturele bagage van de migranten soms als vreemd of zelfs
bedreigend. In verschillende plaatsen zijn pogingen tot intensiever contact op die
vreemdheid stuk gelopen, of ze verlopen moeizaam. Op andere plekken werken kerken
creatief samen. Maar altijd blijkt, dat we gehinderd worden door vooroordelen over elkaar en
door een besef van eigen gelijk. Ook ligt het gevaar van eenrichtingsverkeer voortdurend op
de loer.
Kerk zijn in de stad, betekent samen met migrantenkerken kerk zijn. We delen een
inspiratiebron maar ook een aantal problemen en zorgen. We zijn vertellers van hetzelfde
verhaal in dezelfde stad. Dat is wat ons met elkaar vertrouwd maakt. We doen het op
verschillende manieren, vanuit verschillende tradities en met verschillende doelen; vaak ook
vanuit volstrekt verschillende maatschappelijke posities. Dat is wat ons vreemden voor
elkaar maakt. We ontdekken bij elkaar “een vreemd bekend gezicht.”
Hoe kunnen we elkaar zo ontmoeten, dat we op realistische wijze leren samenwerken?
Zonder romantiek of opportunisme, maar vanuit het besef, dat we in dezelfde stad, door
hetzelfde verhaal geïnspireerd, voor dezelfde zorgen en kansen staan. Kunnen we elkaar
ondersteunen en stimuleren, zonder elkaar onvrij te maken. Kunnen we met een zeker
enthousiasme samen op weg?
Deze studiedag van het Beraad Grote Steden wil een eerste aanzet geven. In de ochtend
doen we dat, door iedere deelnemer de gelegenheid te bieden voor een paar goede
persoonlijke gesprekken met mensen uit de migrantenkerken. In de middag, bieden we een
aantal workshops en “walkshops” - korte, themagerichte excursies - aan. “En
vanzelfsprekend is er muziek, zang en eten.
Ds. Dick van Kampen, voorzitter Beraad Grote Steden in Kerkinformatie van januari 2007.
3