klik hier om het verslag te openen - Vereniging Beraad Grote Steden

Reformatorisch Dagblad (website), 19-01-2007
Van een medewerker, |
Gevestigde kerken ongeduldig met migrantenkerken”
AMSTERDAM - „Elke zondag vinden er in Nederland kerkdiensten plaats in 75 talen.
Het is dus iedere week Pinksteren. Maar betekent dat nu dat je ook allemaal fysiek bij
elkaar moet gaan zitten? Moet de volkskerk een volkerenkerk worden? We dromen
groot, maar we starten klein.”
Dat is de inzet van ds. W. Jansen. Hij zette vrijdag op een studiedag van het Beraad
Grote Steden in de Protestantse Kerk in Nederland zijn visie uiteen op de verhouding
van autochtone en migrantenkerken. De dag was belegd omdat kerk-zijn in de steden
betekent dat men samen met de migrantenkerken kerk is. Het merendeel van de
800.000 christenmigranten komt samen in ongeveer duizend grotere of kleinere
migrantengemeenten, die zich grotendeels in de grote steden bevinden.
Ds. Jansen, missionair predikant te Den Haag, constateert dat de agenda’s van deze
kerken verschillend zijn. Hij vergelijkt de situatie met een verhuizing. „In de nieuwe
omgeving is iedereen gesetteld. De nieuweling is echter nog bezig met het dak boven
zijn hoofd en waar hij zijn boodschappen kan doen. In veel nieuwe migrantenkerken is
men nog niet toe aan het samen ondernemen van activiteiten, zoals intercultureel
Bijbellezen. Het leren van de Nederlandse taal staat ook niet boven aan het
prioriteitenlijstje. Gevestigde kerken tonen vaak democratisch ongeduld in hun
benadering van migrantenkerken.”
Toch is ds. Jansen een uitgesproken voorstander van wat hij ”diapraxis” noemt: elkaar
leren kennen door samen dingen te doen in plaats van door samenspreken. „Als kerken
in de steden staan we voor gemeenschappelijke uitdagingen. We hebben te maken met
hiv- en aidsproblematiek, met alleenstaande ouders, eenzamen, opvoedingsproblemen.
Autochtone en migrantenkerken kunnen samen een voedselbank opzetten of steun
verlenen aan prostituees.”
„Zo kunnen we ook laten zien dat wij een bijdrage leveren aan de maatschappij”, aldus
ds. Jansen. „Onderzoek wees uit dat de verschillende kerken in Den Haag voor 17,5
miljoen euro aan sociaal werk verrichten. Als we dergelijke dingen samen doen, komt
het geloof vanzelf wel mee. We kunnen dan samen gaan Bijbellezen en bidden.”
Samenwerken
Pastor Moses Alagbe van de Maranatha Community Transformation Centre te
Amsterdam gaf eenzelfde antwoord op de vraag hoe autochtone kerken en
migrantengemeenschappen elkaar kunnen ontmoeten en kunnen samenwerken. „We
hoeven de verschillen niet te negeren, maar als we onze gemeenschappelijke taak
aanpakken, komen we die verschillen wel tegen, alleen in een ander licht. Er zijn
bovendien zo veel problemen in de steden dat geen kerk op zichzelf in staat is het
hoofd te bieden aan onderdrukkende machten en de antichristelijke cultuur.”
De pastor is overigens niet negatief over de vele verschillen: „Ze helpen ook om
verschillende mensen te kunnen bereiken.”
Pastor Alagbe vertelde verder een doordenkertje over een kat en een muis die samen in
een stad leefden. „Op een dag zit de kat achter de muis aan. Deze kruipt vliegensvlug in
een klein holletje, van waaruit hij de kat begint uit te lachen. De kat verzint een krijgslist.
Hij trekt zich een klein stukje terug en begint te blaffen als een hond. De muis denkt dat
de kat door een hond in de problemen is gebracht en het veld heeft moeten ruimen.
Zodra hij zich echter buiten het holletje waagt, grijpt de kat hem.
21