Download PDF - de Moelie

verwerpt beroep bouwproject
voorwaarde dat Linkebeek er een bejaardentehuis
op zou bouwen. Al die jaren gebeurde
er niets om financiële redenen. Ondertussen
vormde Linkebeek het terrein ernaast
(64 are) om tot een aangenaam parkje. En
sinds de inhuldiging in september 1986 is
het dat gebleven. “We noemen het onze
groene long”, glimlacht Lucienne, die als een
van de eersten in 1959 in de straat bouwde.
“Precies omdat het ingesloten ligt tussen de
drukke steenwegen. Het zou ideaal zijn voor
de bewoners van het bejaardentehuis om er
wat buiten te zitten. In de veronderstelling
dat ernaast geen woningen komen, tenminste.”
“Eigenlijk schept de naam ‘park’ hier verwarring”,
vindt OCMW-voorzitter Philippe
Thiéry. “Op het gewestplan staat het terrein
niet ingekleurd als groenzone en ook niet
als bufferzone, zoals de buurtbewoners
beweren. De bufferzone bestrijkt zowat
twintig meter naast de spoorlijn en grenst
wel aan het parkje. Ik ken de historiek van
de wijk zeer goed. Mijn vader was burge-
meester toen mevrouw Hess de Lilez de
schenking deed. Begin jaren tachtig waren
de leningen zo hoog dat de gemeente geen
13% intrest wilde betalen. Daarom besliste
het bestuur het braakliggende terrein in
afwachting van rentedaling wat aangenamer
te maken.”
Petities
Met het aantreden van de ploeg van de
huidige burgemeester Christian Van Eyken
in 1995 doken de plannen voor het wooncomplex
opnieuw op. Snel startten de
buurtbewoners een petitie. Er volgden twee
informatievergaderingen op het gemeentehuis.
“Ze noemden ons egoïsten en
bestempelden onze buurt als een wijk voor
rijke lui”, herinnert Lucienne zich.
Na deze informatievergaderingen volgt een
periode van algemene stilte rond het project.
Drie jaar later gaat het schepencollege
over tot een openbaar onderzoek voor het
verkrijgen van een bouwvergunning. Er
volgen meerdere petities, die veel bijval
Inhuldiging van ‘het park’ door burgemeester Roger Thiery in september 1986
sjoenke | jaargang 42, nr 243 5