GRATIS - De Filmkrant

#352 MAART 2013
mede aangeboden door uw filmtheater, nvf & nvb
GRATIS
The perverT’s guide To hiTchcock vuile was soderbergh en van sanT over amerika de side
effecTs van heT promised land pieTa koreaanse fausT The acT of killing movie gangsTers
in indonesië johan van der keuken gerehabiliTeerd oz van wie zijn de rode schoenTjes?
boven is het stil
nanouk leopold verfilmT besTseller
aangeboden door uw filmtheater, nvf & nvb

OFFICIAL SELECTION
2012 CANNES FILM FESTIVAL
A U D R E Y T A U T O U
A FILM BY
CLAUDE MILLER
Thérèse
Desqueyroux
BASED ON THE BESTSELLER
2 1 M A A R T I N D E B I O S C O O P

de Filmkrant foTo ReuTeRs/MAx Rossi
#352 MAART 2013 3
RedactioneeL zo af en toe krijgen
wij tijdens de productie van de filmkrant mysterieuze
mailtjes van onze vormgever in de trant
van “ik zet vanavond een nieuwe blu-ray op van
The living dead at the Manchester Morgue
(a.k.a. let sleeping corpses lie/don’t open the
window/No profanar el sueño de los muertos/
Non si deve profanare il sonno dei morti/levend
in het lijkenhuis, spanje/italië 1974).”
verder een hele aardige jongen hoor.
het zal iets te maken hebben met ‘dat andere
Nederlandse filmblad’. ja jongens, wie kaatst
moet de bal verwachten en wie wil weten waar
deze inside joke op slaat, die moet hoognodig
het jubelnummer van schokkend Nieuws erbij
pakken. dat heeft deze maand zijn 100ste editie
uitgebracht en dat is feest, maar vooral een
prestatie van jewelste en daar drinken we op!
bovendien voelt de filmkrant zich stiekem
en ook weer niet zo heel erg stiekem enorm verwant
met de gruwelijke geestdrift waarmee
schokkend Nieuws gemaakt wordt, en van een
handgevouwen fanzine in 1992 tot een hoogglans
blad is uitgegroeid. en dan vooral glossy
natuurlijk omdat al die bloederige plaatjes uit
horror, sf, fantasy en aanverwante genrefilms
dan beter uitkomen.
schokkend Nieuws was altijd een blad met
een missie. en die is natuurlijk opgeschoven nu
die vermaledijde grenzen tussen zogenaamde
hoge en lage cultuur, cult, underground en
mainstream steeds verder zijn geslecht. en zelf
heb ik me ook goed laten opvoeden natuurlijk
door collega’s die me van tijd tot tijd weer eens
een italiaanse zombiefilm in handen duwden.
voor zombies heb ik als veel te serieuze filmcriticus
namelijk een enorm zwak.
ik ben vergeten of ik mijn favorietenlijstje
heb ingestuurd voor de top 100 aller tijden die
nu in het nieuwste nummer staat (1. The Thing |
2. Alien | 3. The exorcist | 4. blade Runner | 5.
The shining) en ik ga echt geen verjaardagsfeestje
lopen verstoren, maar ligt het aan mij of
staat die horrorcanon een beetje al te vol met,
eh, bekende titels? ik kan niet wachten tot de
hele lijst op de schokkend Nieuws-website verschijnt,
in de hoop in de onderste regionen nog
wat vreemde creaturen uit onder- en andere
werelden tegen te komen. van die films die in
zoveel verschillende verknipte versies en onder
zoveel titels zijn uitgekomen dat niemand zeker
weet of je het nu over dezelfde (on)doden uit
hetzelfde lijkenhuis hebt. wat mij betreft hoe
krakkemikkiger hoe beter. omdat suggestie nog
altijd schokkend nieuws is.
dANA liNsseN
issN 0169-8109 | ©2013 sTichTiNg fuuRlANd/
de filMkRANT, AMsTeRdAM | oplAge 32.000 |
de filMkRANT heefT gepRobeeRd de RechThebbeNdeN
vAN heT gebRuikTe beeldMATeRiAAl Te
AchTeRhAleN eN iN Te lichTeN. MochT u desoNdANks
MeNeN dAT u RechTeN beziT op eeN vAN de
gebRuikTe beeldeN, dAN kuNT u AlTijd coNTAcT
opNeMeN MeT de uiTgeveR viA iNfo@filMkRANT.
Nl | de filMkRANT woRdT u Mede AANgebodeN
dooR uw filMTheATeR.
“Steekspel is een
zelfportret”
Paul Verhoeven, hier bij de premiere van Steekspel
op het Rome Film Festival k 42

de Filmkrant
#352 MAART 2013 4
doNATeuRsAcTie
de Filmkrant elke maand in
de bus? elke maand alle
nieuwe films, interviews,
opinies en achtergronden.
Word nu donateur en ontvang
als welkomstgeschenk
amour, het meesterwerk van
michael Haneke, dat vanaf
18 maart verkrijgbaar is op
dvd. Bent u zelf al donateur
en brengt u een nieuwe donateur
aan? dan ontvangt u
beiden de dvd.*
de filmkrant schreef over Amour:
“filosofen zeiden het: dat we in het aangezicht
van de dood pas echt het leven
kennen. Michael haneke laat zien dat
alles wat we daarover denken te weten
gezichtsbedrog is. en noemde zijn gouden
palm-winnende film Amour. liefde.
en ook dat is waar. (...) deze film is essentieel.
een meesterwerk in de vorm
van een traan.”
* stort ¤ 28,25 (of meer) op rekeningnummer
43.86.55.370 t.n.v. stichting
fuurland te Amsterdam o.v.v. ‘nieuwe
donateur’ en uw adresgegevens. deze
aanbieding geldt zolang de voorraad
strekt. Met dank aan Twin pics.
De Filmkrant worDt meDe mogelijk gemaakt
Dankzij een Financiële bijDrage van De neDerlanDse
vereniging van FilmDistributeurs (nvF)
en De neDerlanDse vereniging van bioscoopexploitanten
(nvb)
#352
artikelen
k 15 Copyright Wars Van wie zijn de rode schoentjes?
k 24 Berlinale 2013 Een wandeling voor middernacht
k 27 Go Short en HAFF Scandinavië is
overal k 44 Telefilms 2013 Keurig zonder kloten
oz the great and powerful
de volgeNde filMkRANT veRschijNT op doNdeRdAg 28 MAART
ben ‘big ben’ webster en johan van der keuken in Artis, 1967
johan van
der keuken
een herwaardering van ‘de koning van de
nederlandse documentaire’ k 18
recensies
k 6 Hitchcock en The Girl The pervert’s guide to
Hitchcock k 9 Side Effects en Promised Land
Bijwerkingen van het beloofde land k 11 Pieta
Koreaanse Faust k 17 &Me Brusselse toestanden
k 21 Movie 43 en This is 40 Publikumsbeschimpfung!
k 22 Lore in niemands land k 23 Le grand soir
Winkelboulevard op stelten k 28 Silver Linings
Playbook De zon breekt door k 29 Paradies: Glaube
Godsdienst op de vierkante meter k 30 Mama
Jaloers kreng Rhino Season Dichter achter tralies
k 31 Road North Humor in een douche Thérèse
Desqueyroux Uiterlijke schijn k 41 La folie Almayer
De chaos van de jungle Ripper Street Jack is back
k 43 Steekspel Waar zijn nou die heiligverklaarde
users gebleven? Lotgenoten Meer intriges, meer
bloot

de Filmkrant
#352 MAART 2013 5
Niet te missen!
De vijf must-see films van deze maand
1 Paradies: Glaube k 6
2 Boven is het stil k 12
3 Pieta k 11
4 The Act of Killing k 13
5 Silver Linings Playbook k 28
paradies: glaube
rubrieken
k 3 Redactioneel k 5 Filmkrant.nl Selectie uit het
online nieuws k 5 Column Sanne Vogel over green
filmmaking k 25 Op ooghoogte Marc Cousins over
Iranofobie k 28 Kort Alle overige films in distributie
k 32 Agenda plus evenementen, pers en sterren k
39 Upload Cinema Ebele Wybenga over One Pound
Fish k 40 Boeken Buster Keaton lacht nooit k 41
Thuiskijken Nieuwe dvd’s, blu-ray’s en vod k 45
World Wide Angle Adrian Martin over vorm, formalisme,
formaliteit k 46 Actie! Op de set van A’dam -
E.V.A.
interviews
k 12 nanouk leopold over Boven is het
stil k 13 Joshua Oppenheimer over the
act of killing: ‘Spelen dat je moordt’
k 16 norbert ter Hall over &me: ‘Geklungel
hoort erbij’ k 22 Cate Shortland over
lore: ‘iedereen is roofdier en prooi’
k 23 Benoît delépine over le grand soir:
‘Onze humor is punkhumor’ k 42 Paul
Verhoeven over Steekspel: ‘Het is geen
strontschip geworden’
boven is het stil
colofon de filmkrant is een uitgave van stichting
fuurland | Prinsengracht 770 | 1017 le amsterdam | 020 6230121 |
info@filmkrant.nl | www.filmkrant.nl oPrichters Jan heiJs &
henk rabbers ZakeliJke leiding & advertentie-acquisitie
Jan doense | Jan@filmkrant.nl hoofdredactie dana linssen
eindredactie mariska graveland, ronald rovers redactie
Joost broeren, Jos van der burg | redactie@filmkrant.nl
bureau & agenda ilonka bunda | agenda@filmkrant.nl
vorm geving bart oosterhoorn | bart@filmkrant.nl cover
boven is het stil van nanouk leoPold website henk rabbers
fotografie bob bronshoff verder werd aan dit nummer
meegewerkt door niels bakker, mark cousins, edo diJksterhuis,
Jan Pieter ekker, fritZ de Jong, sasJa koetsier, adrian
martin, martiJn meiJer, sanne vogel, barend de voogd, karin
wolfs, ebele wybenga drukwerk diJkman offset bv, diemen
filmkrant.nl
Elke maand is er veel meer Filmkrant dan er in de
Filmkrant past. Daarom is er filmkrant.nl, met dagelijkse
nieuwtjes, webrubrieken en extra lange interviews
en recensies.
k Awards Season
In januari en februari wordt het filmnieuws bepaald door maar
één ding: de prijzen. De Golden Globes, de Bafta’s, de Tigers,
de Beren, die in goud en zilver komen, de Independent Spirit
Awards en de Oscars, die worden uitgereikt als deze Filmkrant
bij de drukker ligt. Een primeurtje was dat dit jaar de vijf kanshebbers
voor de Oscar voor korte animatie allemaal online te
bekijken waren. Klassieke animatietechnieken domineren, in
filmpjes die zonder een spoor van cynisme verhalen over herstellende
liefdes en onverbrekelijke vriendschapsbanden.
Veel filmmakers zijn nog huiverig om hun film op YouTube
te zetten, maar de genomineerden voor korte animatie vechten
om voorrang. De enige die via officieuze kanalen wordt gedeeld,
was vooralsnog de superieure Simpsons-aflevering The
Longest Daycare.
Onzeker is hoe permanent hun online bestaan is. Timothy
Reckart heeft al aangekondigd Head over Heels te verwijderen
zodra de promotie-voordelen zijn uitgedoofd. Lees: na de Oscaruitreiking.
Maar tegen die tijd is zijn film natuurlijk allang
geliked, geëmbed en gekopieerd en heeft hij verder zijn weg gevonden
op het web.
The longest daycare
k Bezoek IFFR licht gestegen
Na een scherpe daling in bezoekcijfers in 2012, krabbelde het
Filmfestival Rotterdam er dit jaar weer bovenop. Er werden
zesduizend meer kaartjes verkocht volgens het festival, wat
het totaal op 280.000 brengt. Behalve de bezoekcijfers werd op
de slotdag ook bekend gemaakt dat de Nederlandse debuutfilm
Matterhorn de UPC Publieksprijs heeft gewonnen.
Het Rotterdamse festival staat bekend als het grootste betaalde
publieksevenement van Nederland, maar zo overweldigend
druk als het een paar jaar geleden was, is het nu niet meer.
In 2010 werden er nog 353.000 kaartjes afgerekend. Een jaar
later, in het jubileumjaar, waren dat er 12.000 minder. En toen
ging het mis. In één klap zakte het bezoekcijfer tot 274.000.
Het eindcijfer van 2013 is dus een mild herstel maar ligt nog
steeds zo’n twaalf procent lager dan in de succesjaren.
Het onvermijdelijke C-woord viel toen de directie vorig jaar
de tegenvallende cijfers onderzocht. Maar behalve de crisis
was er ook een andere factor van belang: de gestegen prijzen.
Dit jaar had het festival de basisprijs van elf euro per entreebewijs
niet aangepast, maar wel allerlei kortingsmogelijkheden
opnieuw in het leven geroepen.
In haar persbericht noemde het festival de cijfers van dit jaar
‘binnen de nieuwe economische realiteit een positief resultaat’.
In die formulering schemert het oude crisis-argument door.
Of het festival haar prijsbeleid nog een keer onder de loep
neemt, is op dit moment niet duidelijk.
k Filmtop
Achter de schermen werd ondertussen druk gelobbyt tijdens
het rondetafelgesprek tussen de filmsector en de Tweede Kamer,
dat de opmaat vormde tot een later te organiseren Filmtop.
De eensgezindheid van de noodklokluiders mag historisch
genoemd worden. Concrete voorstellen kwamen op tafel. Het
instellen van een tax shelter of het ongedaan maken van de belastingvoordelen
in andere Europese landen om zo een ‘level
playing field’ te creëren. Het opstarten van een economisch
co-productiefonds, vergelijkbaar met wat er jarenlang in Rotterdam
was en nog steeds is in Vlaanderen en Wallonië. De
aanpak van illegale downloads. En het benoemen van een nationale
film commissioner, die het voor buitenlandse producties
makkelijker maakt om in ons land te werken. Die vier voorstellen
worden nu in de fracties besproken en zullen ook ter tafel
komen tijdens de nationale Filmtop in maart. Amsterdam
heeft al te kennen gegeven graag gastheer te willen zijn bij die
nieuwe ronde.
Edo dijkstErhuis/NiEls BakkEr
sanne vogel
Actrice, schrijfster en filmregisseuse
Sanne Vogel over haar filmische ervaringen
in de bioscoop en het echte
leven. Deze maand: met een schuldgevoel
in het vliegtuig.
het is halverwege februari, ik kijk uit op een zee
zo blauw als de zee hoort te zijn. de zon laat
hem schitteren en de beschutting van mijn hotelbalkon
laat het lijken of het midden in de zomer
is. ik ben twee dagen terug op ibiza. de
eerste keer terug op het eiland na het draaien
van mijn laatste scène in juni afgelopen jaar.
gisteren hadden we de internationale première
van verliefd op ibiza. wat heel serieus klinkt,
maar vooral heel gezellig was, omdat alle mensen
op ibiza die aan de film hebben meegewerkt
het eindresultaat konden zien. Met een
vliegtuig vol prijswinnaars, een handjevol pers,
een paar acteurs en johan Nijenhuis zijn we
naar ibiza gevlogen. ik had afgelopen week net
een workshop gevolgd over green filmmaking.
omdat alle NTR-kortjes (waarvan ik er één regisseer)
dit jaar automatisch deelnemen aan de
green filmmaking-competitie. iets wat ik heel
leuk vind omdat ik nu dus zonder blikken of blozen
bij mijn producent kan aangeven dat de catering
echt biologisch moet zijn. ik vind het altijd
lastig om mijn collega’s lastig te vallen met
mijn idealen. we zijn al lowbudget onmogelijke
dromen aan het waarmaken, denk ik dan. daar
kan mijn idealisme niet nog eens bovenop komen.
wat ik soms wel moeilijk vind, want in mijn
privéleven probeer ik wel alles zo goed mogelijk
te doen. ik eet geen vlees, gebruik biologische
fairtrade huidverzorgingsproducten en draag
zoveel mogelijk eerlijke kleding.
zo had ik tijdens de première van de film in
Tuschinski een helemaal eerlijke jurk aan van
de franse ontwerpster johanna Riplinger. de
jurk was geverfd met bloemen die aan de tempel
zijn geofferd. in plaats van de verdorde
bloemen weg te gooien werden ze gebruikt om
pigment van te maken. een prachtig verhaal
achter een prachtige jurk. Als hij lelijk was had
ik hem ondanks zijn verhaal niet aangetrokken,
zo ijdel ben ik dan weer wel. in de workshop
discussieerden we anderhalve dag onder andere
over hoe we zo min mogelijk stroom konden
verbruiken bij het maken van onze films. ik was
dolenthousiast, deed meteen research naar
biologische make-up en zette met veel plezier
een heel plan op papier over hoe ik de wereld zo
min mogelijk schade kan aanbrengen zonder de
kwaliteit van mijn film in de weg te staan.
ik ging er helemaal in op, waardoor ik gisteren
in het vliegtuig toch met behoorlijk wat
schuldgevoel kampte. daar zat ik dan in mijn
fairtrade trui van studio jux, een vegetarische
vliegtuigmaaltijd te eten in een decadente
vlucht die speciaal was geregeld voor onze ibiza-première
die ik voor geen goud wilde missen,
omdat het veel te leuk was. Net als dit uitzicht
van deze blauwe zee. de winters in Amsterdam
maken me treurig, de sneeuw maakt
me moe omdat ik zo iemand ben die altijd op
zijn bek gaat op de fiets als het glad is. ik verdien
dit vervuilende minitripje, zeg ik steeds tegen
mezelf als het schuldgevoel mijn zonplezier
begint te verstieren. ik verdien dit, ik ben al anderhalf
jaar niet op vakantie geweest en ik eet
al zestien jaar geen vlees, ik verdien dit. leven
is niet goed voor de natuur en voor de wereld,
filmmaken al helemaal niet. Maar zonder films
zou het leven toch maar behoorlijk saai zijn.
het enige wat ik kan doen is zoveel mogelijk
mijn best doen om het goed te doen en me niet
schuldig voelen als ik soms iets doe wat allesbehalve
groen is. want het is zonde van de vervuiling
als ik er door schuldgevoel niet van kan
genieten, toch? (deze vraag stel ik aan mezelf
hoor, voor de duidelijkheid) zo, nu ga ik even
zonder schuldgevoel een vervuilende auto huren
om naar es vedra te rijden, het allermooiste
stukje natuur waar ik ooit ben geweest.
sANNe vogel

de Filmkrant scarlett johansson in hitchcock als janet leigh in psycho
#352 MAART 2013 6
Alfred Hitchcock is inmiddels 23 jaar dood, zijn
echtgenote en creatieve steunpilaar Alma Reville
21 jaar. Blijkbaar is dat lang genoeg om de ‘vuile
was’ buiten te hangen, zoals Hitchcock en The
Girl dat nu doen – zelfs als je die vuile was daarvoor
bij elkaar moet verzinnen. dooR joosT bRoeReN
Hitchcock en The Girl the
Pervert’s Guide
to hitchcock
Alfred Hitchcock ligt op de sofa van de psychiater, en
moordenaar Ed Gein doet dienst als therapeut. Hitch
wordt aan de tanden gevoeld door de lugubere inspirator
achter Psycho, het meesterwerk dat Hitchcock aan
het maken is op het moment dat hij dit droomt – want
dat is wat dit is: een droomscène in Sacha Gervasi’s
lichtvoetige biopic Hitchcock. “Je kunt al die impulsen
niet zomaar opkroppen”, houdt Gein de regisseur voor.
Kortom: je moet wel een beetje krankjorum zijn om
films over moordenaars te willen maken.
“Als je wilt zien wat echter is dan de realiteit, kijk dan
naar fictiefilms”, zo stelde pop-filosoof Slavoj Žižek in
de slotzin van het geroemde The Pervert’s Guide to Cinema.
Maar film inzetten om psychoanalytische en mediafilosofische
begrippen te duiden, zoals Žižek doet, is
één ding. Iets heel anders is het om het werk van een regisseur
te gebruiken als ‘bewijs’ voor psychische stoornissen,
zoals Hitchcock en eerder ook Julian Jarrolds televisiefilm
The Girl doen. Dat is geen filosofie of duiding,
maar sensatiezucht en een pervertering van de
auteurstheorie. Zo is Hitchcock ruim twee decennia na
zijn dood toch nog geworden waar hij altijd voor vreesde:
de ten onrechte beschuldigde eenling die in zo veel
van zijn films centraal staat.
Kijkgaatje
Hitchcock speelt tegen de achtergrond van het maken
van Psycho, maar draait vooral om de relatiecrisis tussen
Hitchcock (Anthony Hopkins) en zijn echtgenote
Alma Reville, die Hitchcocks hele carrière lang zijn
klankbord was. Maar nu is ze haar plek in de schaduw en
Hitch’ eeuwige najagen van die koele blondines in zijn
films zat. Dat er voor die crisis in de realiteit geen enkele
aanwijzing is, doet er blijkbaar niet echt toe.
De visites van Ed Gein – het blijft niet bij die ene
droom – zijn lang niet de enige manier waarop Gervasi’s
film de ‘duistere zijde’ van Hitchcock bloot wil leggen.
Daarin slaat de film nog weleens door naar het al te ongeloofwaardige:
we zien de eminente regisseur nota
bene door een achter een schilderij verborgen kijkgaatje
de kleedkamer van actrice Vera Miles (Jessica Biel) begluren,
precies zoals Norman Bates in Psycho de hotelkamer
van Marion Crane bespiedt. Het zal door regisseur
Gervasi bedoeld zijn als knipoog naar het meesterwerk
waarvan zijn film het maakproces toont – copyrights
weerhielden hem ervan daadwerkelijk shots uit
de originele film te gebruiken. Maar het komt over als
een al te letterlijke beschuldiging, ook door de terugkerende
shots waarin Hitchcock door de lamellen van zijn
kantoor naar een passerende blondine koekeloert en
zijn fetisjistische verzameling foto’s van de hoofdrolspeelsters
uit zijn eerdere films.
Red ‘de vieze oude man’
The Girl ging daarin nog een flinke stap verder. De door
de BBC en HBO geproduceerde televisiefilm, die het
maken van The Birds en Marnie toont (chronologisch
dus direct na de gebeurtenissen in Hitchcock), werd uitgezonden
rond Kerst en heeft Toby Jones in de corpulente
hoofdrol – een betere imitator dan Hopkins, maar
opgezadeld met een vlakkere rol. Hitchcock verwordt
hier tot het cliché van de vieze oude man, die zijn impotentie
verbloemt met sadistisch machtsmisbruik van
actrice Tippi Hedren (Sienna Miller), zowel op als buiten
de set. “Ik eis dat je 24 uur per dag seksueel beschikbaar
voor me bent”, bijt hij haar op een gegeven moment
zelfs toe.
De film werd gebaseerd op Tippi Hedrens eigen herinneringen
– de actrice sprak zich de afgelopen jaren
herhaaldelijk uit over hoe Hitchcock haar zou hebben
behandeld – en tapt rijkelijk uit het vaatje van Donald
Spoto’s sensationalistische biografieën The Dark Side of
Genius en Spellbound by Beauty – Spoto fungeerde als

de Filmkrant
#352 MAART 2013 7
sienna Miller in The girl
scriptconsulent voor de film. Het eindresultaat schetst
zó’n overtrokken negatief beeld van Hitchcock, dat
oud-collega’s zich geroepen voelden tot een reddingsactie:
de website savehitchcock.com verzamelt getuigenissen
van de acteurs en crewleden die erbij waren, en
Hedrens versie van de werkelijkheid tegenspreken. Zo
zet het blog tien grove fouten uit The Girl op een rijtje en
citeert het Hitchcock-biograaf John Russel Taylor, die
hoopt dat ‘zelfs een relatief onwetend publiek zal doorzien
dat de film volslagen nonsens is’.
Hold the cock
Zo bont als The Girl maakt Hitchcock het bij lange na
niet, gelukkig. Naast die duistere kanten van Hitchcocks
psyche vindt de film ook ruimte voor andere elementen.
Zijn liefde voor schuine grappen, bijvoorbeeld
– “You may call me Hitch, hold the cock”, stelt hij zich
voor aan Janet Leigh (Scarlett Johansson). Of zijn gehaaide
zelfpromotie, die ironisch genoeg doorwerkt in
de recente herinterpretaties van zijn persona. En zijn
vaardigheid in het bespelen van de Hollywoodmachine
om zijn zin te krijgen bij studiobazen en censors.
Maar vooral vindt de film ook ruimte voor zijn relatie
met echtgenote Alma Reville, zijn steun en toeverlaat,
gespeeld door Helen Mirren – eigenlijk veel te glamoureus
en voluptueus voor de rol, maar goed. Regisseur
Gervasi stelde in interviews herhaaldelijk dat juist die
herwaardering voor de vergeten bijdrage die Reville aan
Hitchcocks meesterschap leverde, hem in het project
aantrok. Niet voor niets stelt de tagline op de Amerikaanse
poster: ‘Achter elke Psycho staat een sterke
vrouw’. Des te jammer is het dat ook Gervasi’s film vaak
kiest voor die sensatiebeluste shots van een glurende
Hitch of onnodige bezoekjes van Ed Gein, en Alma zo
opnieuw naar de zijlijn wordt geschoven.
Hitchcock »»»»» vs, 2012 | Regie sAchA
geRvAsi | MeT ANThoNy hopkiNs, heleN MiRReN,
scARleTT johANssoN, dANNy husToN, ToNi colleTTe
| 98 MiNuTeN | disTRibuTie fox | Te zieN
vANAf 14 MAART
The Girl »»»»» eNgelANd/zuid-AfRikA/vs,
2012 | Regie juliAN jARRold | 91 MiNuTeN | op iMpoRT-dvd
(AcoRN MediA, RegiovRij)

NABIL ASLI
ADILA BENDIMERED
KHALED BENAISSA
vanaf 21 maart in de filmtheaters
Theeen
film van
merzak allouache
RepenTanT
vanaf 28 maart in de filmtheaters
4
ACADEMY AWARD® NOMINATIONS
INCLUDING
BEST PICTURE AND BEST ACTRESS
★★★★
‘KLEINE FILM VEROVERT
DE WERELD’
- NRC
★★★★
‘SPRANKELEND
DEBUUT’
- de Volkskrant
000 3gh
VANAF 5 MAART TE KOOP OP BLU-RAY,
DVD EN VIDEO ON DEMAND

de Filmkrant
#352 MAART 2013 9
bijwerkinGen
van het Promised Land en Side Effects
beloofde land
Twee aanklachten in thrillervorm van twee gerenommeerde filmmakers die allebei
verzanden in narratief geneuzel en goeie bedoelingen. Soderbergh en Van
Sant doen het deze maand halfzacht. dooR RoNAld RoveRs
Waar Paul Thomas Anderson met The Master slaagt, falen
Steven Soderbergh en Gus Van Sant met Side Effects
en Promised Land. Mag je die drie vergelijken? Ja, dat
mag. Als contrapunten. Om de gedachten te scherpen.
Alle drie willen ze een mechanisme blootleggen. Soderbergh
mikt met Side Effects op de macht van de farmaceutische
industrie en de cultureel verankerde afhankelijkheid
van medicijnen. Van Sant richt zich in
Promised Land op de macht van de energiebedrijven en
de kwetsbaarheid van kleine gemeenschappen die gas in
de grond hebben zitten. En de kracht van The Master is
juist dat hij niet zo simpel is samen te vatten, maar alleen
in spanningsvelden beschreven kan worden: tussen
hebzucht en kwetsbaarheid, grootsheid en kleinheid,
waarheid en illusie, meester en leerling, boven- en onderstroom,
woorden en beelden. Het kan overigens
geen toeval zijn dat hebzucht bij alle drie een rol speelt.
Gangster
Bij PTA is het niet altijd duidelijk, maar de filmmaker
maakt dankbaar gebruik van genres. Vaag herken je in
Andersons films de bewegwijzering van romantische
komedies, gangsterfilms, westerns, maar de route voert
altijd naar iets groters, naar een plek waar geen kilometerborden
meer staan – wel mijlpijlen soms – en waar je
op ontdekkingstocht moet. Het knappe is dat The Master
je laat verdwalen en toch een vaag gevoel van richting
meegeeft.
Bij Soderbergh en Van Sant is het omgekeerde het geval.
Stilistisch lijken Side Effects en Promised Land op elkaar.
Allebei willen het thrillers zijn, tenminste zo worden
ze in de startblokken gezet, maar dan willen ze het
genre ontstijgen en het emotionele gewicht krijgen van
een volwassen drama. Stilistisch beperken ze zich net als
The Master tot het hoognodige. Een klein aantal locaties
– de pedante luchtshots in Promised Land die de VS als
ontmenselijkte landkaart moeten benadrukken zijn een
uitzondering – en liefst alleen essentiële dialogen. Maar
ook hier wint The Master met straatlengtes voorsprong.
Amusant
In plaats van te groeien zoals Andersons film worden
Side Effects en Promised Land steeds kleiner. Probleem
is dat ze verzanden in tweedehands narratief geneuzel
en goeie bedoelingen.
Side Effects begint sterk door het web van financiële
belangen te schetsen rond een arts (Jude Law) die met
de beste intenties z’n werk doet, al beperkt zich dat op
z’n Amerikaans tot het voorschrijven van medicijnen.
Laws personage heeft tegenstrijdige motieven en dat
voelt realistisch. Vooral nadat een farmaceut hem benadert
om voor 50.000 dollar per jaar te adviseren (lees:
proefpersonen te leveren) bij de ontwikkeling van een
nieuw medicijn, komt een andere kant boven, een volkomen
begrijpelijke kant, namelijk de wens om zijn gezin
een luxe leven te geven. Maar in plaats van die nevelige
toestand rond de onderlinge afhankelijkheid van
toezichthouders en degene waarover toezicht moet
worden gehouden verder te onderzoeken, reduceert Soderbergh
Side Effects in de tweede helft tot een amusante
maar plotgedreven intrige met een dader en een
slachtoffer. De farmaceut verdwijnt buiten beeld. In
plaats van de weeffouten in het systeem bloot te leggen,
beperkt de film zich tot het avontuur van Laws personage,
een particuliere affaire.
Implosie
Precies dezelfde fout maakt Van Sant in Promised Land.
Van Sants talent om de kijker te laten verdwalen is bewezen.
Gerry, net als Promised Land ook deels geschreven
door Matt Damon, gaat er letterlijk over. Dan in het
sublieme Last Days laat Van Sant een popster verdwa-
promised land
len in een afgelegen huis, een locatie die er niet eens
meer naar streeft een metafoor te zijn. Dat huis is gewoon,
de omgeving is, de man is, tot zijn leven stopt.
Minder is meer. Weinig andere Amerikaanse filmmakers
beheersen die kunst beter dan Van Sant. Wat betreft
spanningsopbouw bewees hij zich met Elephant.
Films die met elke minuut speeltijd groeien.
Promised Land haalt het daar niet bij. Misschien was
het probleem dat Van Sant de regie van het project
overnam van Damon en schrijfpartner en medeacteur
John Krasinski. Die wilden een onrecht tonen, met een
grote O: kleine boerengemeenschappen die uitgekocht
worden door een energiebedrijf dat vervolgens met
weinig oog voor de omgeving gas uit de bodem haalt.
Ook is duidelijk dat de location scout moest zoeken naar
het meest idyllische plaatsje in de hele VS, om het onrecht
dik aan te kunnen zetten. En dan ook nog het gemijmer
over die verdwijnende manier van leven, etc bla
bla. Waarom etc bla bla? Omdat het verhaal uiteindelijk
over de heroïek van een man blijkt te gaan: Matt Damon,
de man die tot inzicht komt, die het kwaad op tijd
herkent en zich aansluit bij de kleine lieden.
Worden we toch met een goed gevoel de zaal uit gedirigeerd.
De benadeelde boeren net als het geschetste
onrecht zijn slechts collateral damage bij het eindgoedalgoed-verhaal
dat Van Sant vertelt. Nou, zal Gus zeggen,
maar mensen kennen dat onrecht nu wel. Fout.
Mensen vergeten dat.
Side Effects »»»»» vs, 2013 | Regie sTeveN
sodeRbeRgh | 106 MiNuTeN | MeT jude lAw,
RooNey MARA, chANNiNg TATuM | disTRibuTie iNdepeNdeNT
| Te zieN vANAf 14 MAART
Promised Land »»»»» vs, 2012 | Regie gus
vAN sANT | 106 MiNuTeN | MeT MATT dAMoN, johN
kRAsiNski | disTRibuTie bfd | Te zieN vANAf 28
febRuARi

moviesthatmatter
festival
21-27 MAART 2013
DEN HAAG
21-27 mrt 2013 den haag
© Blue Noses - Epoch of Clemency
Spraakmakende speelfilms en documentaires
Talkshows, debatten, Q&A’s, masterclasses
Workshop Joshua Oppenheimer van
The Act of Killing
Première Iraans dans & filmprogramma
Uitwisseling met Russisch festival Stalker
Retrospectief Pablo Larraín
Fotoexpositie van World Press Photo winnaar
Rob Hornstra
Dagelijkse muziekoptredens
En nog veel meer…
www.moviesthatmatter.nl
MTM-advertentie verbeterd.indd 1 22-02-13 17:15
JEAN-PIERRE GUERIN PRESENTEERT
DE LAATSTE FILM VAN STEVEN SODERBERGH
(TRAFFIC, ERIN BROCKOVICH, THE GOOD GERMAN, THE INFORMANT!, CONTAGION)
14 MAART IN DE BIOSCOOP
SPECIALE JURYPRIJS
BENOÎT POELVOORDE ALBERT DUPONTEL
LE GRAND SOIR
EEN FILM VAN BENOÎT DELÉPINE EN GUSTAVE KERVERN
VANAF 21 MAART IN DE BIOSCOOP 3g

de Filmkrant
#352 MAART 2013 11
Pieta
koreaanse
faust
“Ik kan mezelf er niet toe zetten om over deze film te
schrijven”. Aldus filmcriticus Mark Peranson op de site
van het Canadese filmmagazine Cinema Scope. Zijn collega
John Semley heeft daar geen last van. Na een opsomming
van wat in Pieta te zien is (“geweld tegen dieren,
droogneuken, veelvuldig kreupel slaan en ‘moederneuken’”)
noemt hij de film “leeg en doods.” Criticus
Phil Coldiron is er nog niet uit wat hij van Pieta
moet vinden: “of een middelmatige parodie op Extreme
Aziatische Cinema of een van de slechtste films ooit gemaakt.”
En Michael Sicinski noemt Pieta “zielloos en
amoreel”. De verontwaardiging wekt de indruk dat Kim
Ki-duk met zijn achttiende film in de voetsporen van
Pasolini’s Salo treedt. Ook over die film wilden sommige
filmcritici in 1975 niet schrijven. Ze zagen er het
dieptepunt in van exploitatiecinema: veilig in een bioscoopstoel
gruwelen bij de schokkende ellende van anderen.
Anderen, onder wie filmcriticus Elliott Stein van
de Village Voice, meenden dat de film een doos van Pandora
opentrok, die beter gesloten kon blijven. “Pasolini
laat ons meer zien dan we willen zien”, schreef Stein. Hij
sloeg de spijker op zijn kop maar anders dan hij dacht.
Geen filmmaker die er werkelijk toe doet laat ons zien
wat we willen zien, maar wat hij vindt dat we moeten
zien. Films die laten zien wat we willen zien komen uit
de marketingafdeling van Hollywood. Die zijn het resultaat
van marktonderzoeken. Of ze komen uit de brede
stroom in de artcinema, die de kijker een warmmen
se lijke boodschap meegeeft: er is veel leed in de
wereld, maar er zijn ook mooie dingen. Na die boodschap
kan de kijker gerustgesteld naar huis.
Toevluchtsoord
Het is geen nieuws dat Hollywood geen boodschap
heeft aan het inzicht dat niet alles in het leven goed af-
loopt of gerepareerd kan worden. Wel nieuws is dat het
in de artcinema ook leuk en gezellig moet zijn. Die ontwikkeling
leidt tot een irrelevante filmcultuur. Ze wordt
een toevluchtsoord, waarop je je kunt terugtrekken uit
de boze wereld. De filmcultuur als een warm bad . Zie
het fenomenale succes van Intouchables. Om misverstanden
te voorkomen: er is niets mis met warme baden
en toevluchtsoorden, maar een volwassen filmcultuur
doet meer. Hij jaagt kijkers ook naar hoeken van zichzelf
en de samenleving waar die misschien helemaal niet
willen komen. De beloning is inzicht in menselijk gedrag
en de wildernis die we samenleving noemen. De
opmars van de feelgood artcinema bewijst dat inzicht
niet langer een gewild artikel is. Je moet je ervoor inspannen
en het is pijnlijk. Waarom al die moeite als je
ook fijne uren kunt beleven met fijne personages in fijne
films? Zeker, er zijn nog steeds filmmakers die de doos
van Pandora opentrekken, maar het zijn vooral gevestigde
namen, zoals Lars von Trier en Michael Haneke.
Zij hebben succes, maar het publiek laat jonge filmmakers
die zich door hen laten inspireren, links liggen.
Vertaald naar Nederland: Urszula Antoniaks Code Blue,
een aangrijpende studie van eenzaamheid, trok twee
jaar geleden tweeduizend bezoekers.
Giftige geldinfusen
Terug naar Pieta, dat twee films voor de prijs van één levert:
een wraakthriller en een verhaal over een gangster
die tot inkeer komt. Met dat laatste doet Pieta aan Guido
van Driels De wederopstanding van een klootzak denken.
De in een oude wijk van Seoul spelende film voert
een dertigjarige crimineel op die voor een maffiose
geldlener schulden int. Wie de woekerrentes niet kan
betalen, eindigt met gebroken botten, waarna de maffiabaas
de verzekeringspremie opstrijkt. Sommige
Commotie in filmland. Niet iedereen was blij met
de Gouden Leeuw in Venetië voor Pieta van de
Zuidkoreaanse filmmaker Kim Ki-duk. Wordt de
filmwereld steeds truttiger? door Jos van der burg
schuldenaars plegen in wanhoop zelfmoord. Het routineuze
leven van de cynische bottenbreker eindigt als
een oudere vrouw opduikt die zegt dat ze zijn moeder is.
Ze heeft hem dertig jaar geleden verlaten en komt dat nu
goedmaken. De wantrouwende crimineel heeft zo zijn
methoden om te testen of ze de waarheid spreekt. Het
levert beelden op uit de wereld van het oedipuscomplex
en het kannibalisme, die eerdergenoemde critici zo’n
verblindende waas voor ogen bezorgden, dat de essentie
van Pieta hen volledig ontging. Zeker, de film heeft
choquerende beelden, maar je moet wel blind zijn om
de kritiek te missen op het financiële wurgstelsel, dat
Pieta aan de kaak stelt. Afgezien van het fysieke geweld
doet de film verontrustend sterk aan de gang van zaken
in onze samenleving denken. Geld is het begin en einde
van alles, zegt de vrouw, waarna ze een opsomming
geeft van dat alles: liefde, eer, geweld, woede, haat, jaloezie,
wraak en dood. Pieta is een metafoor voor het financiële
kapitalisme van giftige geldinfusen. De film
toont het noodlottige eentweetje tussen menselijke
hebzucht en menselijke sluwheid. “Je bent een duivel
die mensen test met geld”, zeg de oudere vrouw tegen de
geldlener, die weet dat mensen zwak zijn. Klinkt bekend?
Pieta vertelt het oude verhaal van Faust. Wie met
een warm-menselijk gevoel uit de bioscoop wil komen,
moet naar een andere film gaan, want met Faust loopt
het ook nu weer niet goed af.
Pieta »»»»» zuid koReA, 2012 | Regie kiM kiduk
| 104 MiNuTeN | MeT lee jeoNg-jiN, jo MiNsoo
| disTRibuTie coNTAcT filM | Te zieN vANAf 21
MAART

de Filmkrant
#352 MAART 2013 12
Nanouk Leopold over Boven is het stil
vader, zoon en
verzoeninG
Nanouk Leopold werd al schrijvende
verliefd op Boven is het stil van Gerbrand
Bakker, en leverde een ingehouden
en zinderende film af, met een
happy end bovendien. Vader, zoon en
verzoening. dooR dANA liNsseN
Indiewire vergeleek de film met Stellet licht van Carlos
Reygadas en gaf hem een A–. De Franse krant Libération
vergeleek de ingehouden expressie en emotionaliteit
van de film met die van de Japanse cinema. En vakblad
Variety noemde de film ‘subtly powerful’ en een ‘superbly
acted character-study’. Boven is het stil, de film die
Nanouk Leopold maakte naar de gelijknamige roman
van Gerbrand Bakker, opende het Panorama Special in
Berlijn en is deze maand bij wijze van speciale voorpremière
te zien tijdens het Nederlands, Vlaams & Fries
Filmfestival waarmee Filmhuis Leeuwarden z’n heropening
viert. Vanaf volgende maand draait de film over
een vader, een zoon, een melkrijder, een boerenknecht
en de verzoening van de hoofdpersoon met zichzelf in
de reguliere filmtheaters en bioscopen. We spraken
Nanouk Leopold een ruime week na de Berlinale op een
zondagochtend in Rotterdam.
Boven is het stil is je eerste boekverfilming. Hoe kwam
dat boek bij jou terecht? “Bij toeval. Het was een opdracht.
Producenten Stienette Bosklopper en Els Vandevorst
waren al een tijd bezig met het boek en toen
vroeg Stienette: ‘Kun jij dat niet even schrijven’, zoals ze
dat zo lekker kordaat kan zeggen. Ik had nog nooit een
boek bewerkt, en nog nooit een scenario geschreven dat
niet in eerste instantie voor mezelf bedoeld is, dus het
leek me wel leuk om te proberen. Ik wilde wel de mogelijkheid
hebben om het zelf te gaan maken als ik er halverwege
verliefd op zou worden. Maar niemand dacht
toen dat ik het zou gaan doen.”
Wat is het verschil tussen het schrijven van een scenario
voor jezelf en voor iemand anders? “Ik zie mezelf
niet in eerste instantie als een scenarioschrijver. Ik
schrijf omdat het moet. Omdat ik een film wil maken.
Maar ik zie tijdens het schrijven al allerlei beelden en
manieren van acteren voor me. Dus ik weet precies wat
ik met een scenario bedoel. En meestal worden mijn
films ook wel precies zo als ik ze voor me heb gezien. Iemand
anders kan bij het lezen van een scenario heel andere
beelden en fantasieën hebben. Maar al heel snel
tijdens het schrijven ontstond het gevoel dat ik de film
ook daadwerkelijk wilde maken.”
Weet je nog op welk moment, of bij welke scène dat gebeurde?
“Er zat relatief veel tijd tussen het lezen van het
boek en het schrijven van het scenario, omdat ik het
aanvankelijk niet goed durfde. Ik was bang dat ik het
zou verminken. Zo voelde dat echt. Je moet er dingen
uithalen. Een boek duurt… ik ben niet zo’n snelle lezer,
dus dat duurt misschien een week. Een film duurt anderhalf
uur. Dus wat kun je erin kwijt?
“Ik vond het boek heel erg mooi en vroeg me af of ik
het niet kapot zou maken. En of het misschien iets zou
worden wat ik heel erg mooi zou vinden, maar iemand
anders die het boek zou kennen niet. Mag dat? Wat de
doorslag gaf, was uiteindelijk de gedachte dat als dat
niet zou mogen, dat ze het dan ook maar niet aan me
zouden moeten vragen.
“Om het goed te kunnen doen, moet je heel brutaal
zijn. Dan moet je een personage dat alleen maar aan het
einde van het boek voorkomt, of in de flashbacks zit op
een andere manier in het verhaal verwerken. Ik wilde de
flashbacks niet gebruiken. En omdat je andermans werk
aan het analyseren bent, ontdek je ontwikkelingslijnen
in het heden waar je die voorgeschiedenis aan vast kunt
haken. Zo heb ik het verhaal van de knecht uit het verleden
in het heden geplaatst. En de relatie tussen Helmer
en de melkrijder vergroot. Ik voelde de hele tijd dat er
iets was tussen die twee. In het boek is wel beschreven
hoe hij naar hem kijkt, en hoe zijn benen strak in zijn
broek zitten als hij soepeltjes in zijn truck springt, hoe
hij daar ontroerd naar kijkt, en dat is dan heel grappig
beschreven.”
Iets wat in een boek beschreven en benoemd is, vertaalt
zich in film neem ik aan ook in de blik van de camera.
Je hoeft een acteur niet geil naar de benen van de
melkman te laten kijken, om te zien dat het een leuke
melkman is. “Sterker nog. In het boek kijkt hij met enige
afstand naar zichzelf, terwijl hij naar die jongen kijkt.
Er zat een bepaalde laag in het personage waarin hij
zichzelf ook de hele tijd beschouwd. En daar hele geestige
reflecties op heeft. Dat is iets wat mij heel erg aanspreekt.
Het kijken naar jezelf terwijl je kijkt. Dat bewustzijn
daarvan. Dat je je eigenlijk niet kunt laten
gaan, omdat je de hele tijd ziet wat je doet. Dat is iets
wat ik kan vertalen naar de manier waarop ik het film.”
Ik denk dat heel Nederland het boek heeft gelezen, behalve
ik. Maar nog even voor de mensen die het boek
wel hebben gelezen: wat heb je veranderd? “Het boek
valt in twee delen uiteen. Er is een backstory die beschrijft
hoe de verhouding tussen Helmer en zijn vader
zo gegroeid is, een verhouding die best slecht is. En er
komt een jonge jongen op de boerderij die als een katalysator
werkt op Helmers gevoelens waardoor hij aan
het einde van het boek openstaat voor de liefde van zijn
leven, en om zichzelf te worden. Dat heb ik allemaal
vertaald naar het heden. En ik heb er een actievere verhaallijn
voor de melkrijder aan toegevoegd, zodat het
meer gaat over het proces waar Helmer in zit.”
lees veRdeR op filmkrant.nl
Boven is het stil is Te zieN op heT NedeRlANds,
fRies & vlAAMs filMfesTivAl vAN 22 T/M
27 MAART iN leeuwARdeN | zie vooR MeeR iNfoR-
MATie filmhuisleeuwarden.nl | lees iN de
filMkRANT vAN volgeNde MAANd ook de ReceNsie,
vooRAfgAANd AAN de ReleAse vAN de filM
op 25 ApRil

de Filmkrant
#352 MAART 2013 13
Joshua Oppenheimer over The Act of Killing
sPelen dat je moordt
Het Movies That Matter Festival opent
dit jaar met de shockdoc The Act of
Killing waarin Indonesische paramilitairen
naspelen hoe ze halverwege de
jaren zestig miljoenen tegenstanders
van het anticommunistische regime
ombrachten. dooR dANA liNsseN
Weinig documentairemakers lukt het zo goed om in de
hoofden van moordenaars te kruipen als Joshua Oppenheimer
(1974) deed in The Act of Killing. Nadat hij een
serie korte documentaires in Indonesië produceerde
stuitte hij op de verzwegen geschiedenis van de paramilitaire
milities die halverwege de jaren zestig miljoenen
tegenstanders van het anticommunistische regime van
Soeharto ombrachten. Via een mix van interviews, traditionele
documentaire observaties en nagespeelde
scènes kreeg hij de ‘movie theatre gangsters’ van Anwar
Congo en Herman Koto zover dat ze een inkijkje gaven
in hun duistere verleden. Schokkend is vooral dat deze
mannen nauwelijks zelfinzicht en weinig spijt betonen.
Maar dat kan ook een cultureel bepaalde interpretatie
van schuld en boete zijn. Juist daarom werken de nagespeelde
scènes zo goed. Deze mannen spelen dat ze
filmsterren zijn die spelen dat ze gangsters en moordenaars
zijn en via al deze omwegen komen we opeens
dicht bij de kern. Geen wonder dat documentairegiganten
als Werner Herzog en Errrol Morris zich als executive
producers achter de film schaarden; zij bedienen
zich immers van vergelijkbare (vervreemdings)technieken
in hun werk. De Filmkrant sprak Oppenheimer in
Berlijn, waar zijn film z’n Europese première beleefde.
Op 21 maart opent hij voorafgaand aan z’n Nederlandse
uitbreng het Movies that Matter Festival in Den Haag.
Hoe kwam de bijzondere vorm van de film tot stand?
“Zoals elke samengaan van vorm en inhoud heel organisch.
Om te beginnen zie ik mezelf niet sec als een documentairemaker.
Elke keer als je iemand filmt, creëer
je een nieuwe realiteit, zelfs in een observerende film,
waar je net doet alsof de camera er niet is, of niet zo’n
grote impact op de gebeurtenissen heeft. Maar ik ga ervan
uit dat de aanwezigheid van camera altijd een enorme
invloed heeft.
“Dan is de stap niet zo groot naar het creëren van een
realiteit die het meeste inzicht geeft. In dit geval werden
mijn vragen ingegeven door de overlevenden van de
doodseskaders die in de jaren zestig miljoenen tegenstanders
van het Indonesische anticommunistische regime
ombrachten, de mensenrechtenorganisaties met
wie ik sprak, het verlangen om een decennialange stilte
te doorbreken en tegelijkertijd iets te zeggen over de
straffeloosheid en de terreur waarmee het land nog
steeds wordt geregeerd. We denken altijd dat de dictatuur
in 1998 beëindigd is, en dat is misschien feitelijk
ook wel zo met het aftreden van Soeharto, maar de repressie
leeft voort in het huidige regime.”
Hoe kwam u met bendelid en beul Anwar Congo, nu
het centrale personage in uw film, in contact? “Voordat
we hem ontmoetten, hadden we zeker al veertig
mensen geïnterviewd en gefilmd. Tot dan toe had nog
niemand echt blijk gegeven van enige vorm van zelfreflectie
of spijt of zelfs maar een oprechte poging om zich
te herinneren wat zich destijds allemaal heeft afgespeeld.
Ik kon natuurlijk wel beoordelen in hoeverre ze
de waarheid vertelden of niet, op grond van research en
wat anderen hadden verteld, maar ik had het gevoel dat
ze allemaal een enorme show aan het opvoeren waren,
een soort toneelstukje. Dat zette me in eerste instantie
aan het denken over hoe ze mij zagen. Wie dachten ze
dat ik was, dat ze die show moesten opvoeren. Maar dat
gaat verder, want ze wisten dat ik ze aan het filmen was,
dus hoe wilden ze dat de wereld hen zag? En hoe zagen
ze zichzelf eigenlijk?
“Langzamerhand kwam ik tot het inzicht dat als ik
deze mannen gewoon zou laten doen wat ze wilden
doen, namelijk laten zien wat ze hadden gedaan, soms
vrolijk en opgewonden, soms op een beangstigende, intimiderende
manier die liet zien hoe verschrikkelijk hun
misdaden - nee niet misdaden want ze zien het zelf niet
als misdaden - hun daden waren geweest, dat ik dan de
antwoorden op die vragen zou kunnen vinden.”
Is dit de eerste keer dat de relatie tussen film en geweld
zo expliciet wordt benoemd? “Weet je dat het lang
heeft geduurd voordat ik me dat realiseerde? Anwar
moet me meerdere keren verteld hebben hoe hij door
het kijken naar Amerikaanse gangsterfilms op het idee
kwam om een wurgkoord te gebruiken, voordat ik hoorde
wat hij zei. En het was niet alleen een letterlijke inspiratie.
Hun hoofdkwartier was tegenover de bioscoop.
Het kijken naar films bracht ze letterlijk vaak in de juiste
stemming. Dat kon ook een Elvis Presley-film zijn, zoals
ze vertellen. Dan hoefden ze alleen nog maar de
straat over te steken en met moorden beginnen.
“Hoewel we hier een heel directe link hebben tussen
film en geweld, zou ik toch niet zover gaan als te zeggen
dat er een causale relatie bestaat, simpelweg omdat de
veertig mensen die ik voor Anwar interviewde zich helemaal
niet door films lieten inspireren. Die brachten
gewoon een buslading mensen naar de rivier en hakten
hun hoofden af. Pas toen ik met Anwar sprak kwam de
relatie tussen dit speciale groepje gangsters en de Amerikaanse
film aan het licht.
“Essentiëler is dat mensen zich altijd op een of andere
manier van hun daad en zichzelf moeten distantiëren
om iemand te kunnen doden. Voor Anwar was dat een
manier van ‘acting’, van acteren, en daardoor een manier
om niet zichzelf te hoeven zijn. Daar gaat de film
over. Daarom heet hij ook The Act of Killing, omdat ‘act’
zowel daad als spelen betekent.”
lees veRdeR op filmkrant.nl
The AcT of killiNg is Te zieN TijdeNs heT Movies
ThAT MATTeR fesTivAl vAN 21 T/M 27 MAART iN
deN hAAg. vooR MeeR iNfoRMATie zie moviesthatmatter.nl
| vANAf 2 Mei zAl de filM dooR
ciNeMA delicATesseN iN de filMTheATeRs woRdeN
uiTgebRAchT iN eeN Movies ThAT MAT-
TeR-TouR MeT filMveRToNiNgeN MeT debAT. vooR
MeeR iNfoRMATie cinemadelicatessen.nl

in maart o.a.
50e verjaardag van Il gattopardo
8/3, 17.00 i.a.v. de Italiaanse ambassadeur
Cinema Concert
10/3, 16.00 La coquille et le clergyman +
24/3, 16.00 Tabu. Met live muziek, o.a. e Anacondas.
Cinema Egzotik
met de vlam in de pijp..
15/3 18.00, lms: Duel + Christine. Gepresenteerd door
Martin Koolhoven en Ronald Simons
E*Cinema Academy
Popfi lm jaren ‘60
12/3, 19.15 met lms van o.a. Andy Warhol,
Jonas Mekas en live muziek van e Job
Cinedans
1/3 - 9/3, dans lms- en documentaires
Paradies: Glaube van Ulrich Seidl
14/3 première
Après mai van Olivier Assayas
28/3 première
Johan van de Keuken /
Tegen het licht
30/3 – 9/6, tentoonstelling lms en fotowerken
Info & tickets:
www.eyefi lm.nl
SaS k i a
RoS endahl
k a i
M alina
n e l e
t R ebS
u RSina
laR di
vanaf 21 maart in de filmtheaters
hanS -jochen
wagneR

de Filmkrant
#352 MAART 2013 15
van wie zijn de Copyright wars
rode schoentjes?
Van wie is de moedervlek op de kin van de heks uit The Wizard of Oz? En van wie
zijn Dorothy’s rode schoentjes? Ze mochten allebei niet gebruikt worden in Sam
Raimi’s Oz the Great and Powerful, vanwege een geschil tussen Disney en
Warner. Van wie is de filmgeschiedenis eigenlijk? dooR MARiskA gRAvelANd
De beroemdste rode schoentjes huppelen rond in The
Wizard of Oz : de ruby slippers van de verschrompelde
Witch of the East sluiten zich plots om Dorothy’s voeten,
en brengen haar uiteindelijk door drie keer met de
hakken te klikken terug naar Auntie Em. Maar in de recente
prequel OZ The Great and Powerful zijn nergens
rode schoentjes te bekennen.
Het glinsterend rode schoeisel is uit de film verdwenen
vanwege een juridisch geschil tussen Warner (The
Wizard of Oz, 1939) en Disney (Oz the Great and Powerful,
2013). L. Frank Baums boek uit 1900 is publiek domein
en mag dus door iedereen worden verfilmd, maar
de rode schoentjes zijn een trade mark, een handelsmerk
van Warner, zo oordeelde de rechter. In het oor-
The wizard of oz, © 1939 warner
spronkelijke boek waren de schoentjes namelijk zilver.
Warner maakte er rood van om optimaal gebruik te maken
van Technicolor, en kan zodoende nu het copyright
op dat rood claimen. Het gevolg is dat Disney bijvoorbeeld
ook geen merchandise rond rode schoentjes op de
markt mag brengen. Ook de moedervlek op de kin van
The Wicked Witch of the West en haar helgroene
huidskleur waren verboden terrein, maar Disney wist
die laatste claim te omzeilen door een eigen kleur groen
te gebruiken, door de juridische afdeling ‘theostein’ genoemd,
naar het groen van Frankenstein.
Warner heeft eerder al een serie neurowetenschappelijke
boeken tegengehouden met de naam If I Only
Had A Brain, en rechtszaken gevoerd tegen een restau-
rant genaamd Wicked Wiches Wickedly Delicious
Sandwiches, een kledinglijn die Wizard of Azz heette en
Halloween-kostuums van het merk Wicked of Oz. Wijnen
uit Kansas moeten volgens Warner nieuwe etiketten
krijgen omdat ze namen dragen als Dorothy of Kansas
and Toto Wine, Ruby Slippers Wine, Broomstick
Wine, The Lion’s Courage en Flying Monkey Wine. De
wijnboeren brengen hier tegenin dat die elementen allemaal
in het boek voorkomen en dus gewoon gebruikt
mogen worden.
Heigh-ho, heigh-ho
Het lijken marginale conflicten, leuk voor haarklovers,
maar de grotere vraag is: van wie is de filmgeschiedenis
eigenlijk? Remixende kunstenaars, webactivisten en
voorvechters van vrije beelden (zie RiP: A Remix Manifesto)
vinden dat de filmgeschiedenis van iedereen is,
maar de studio’s denken daar uit angst voor inkomstenderving
anders over. Zo zijn de zeven dwergen uit het
sprookje van Grimm publiek domein, maar het aanstekelijk
lied Heigh-ho, heigh-ho, dat speciaal voor de film
is verzonnen, mag dan weer niet worden gekopieerd. Er
zijn vele voorbeelden van krenterige studio’s. Regisseur
Sacha Gervasi mocht in zijn recente ‘biopic’ Hitchcock
geen shots verwerken van Psycho.
Op namen ligt vaak ook een claim: zo mocht de
kleinschalige Deense kinderfilm Gummi T. geen Gummi-Tarzan
heten, omdat Disney de rechten heeft op de
naam Tarzan. En de zelf in elkaar geknutselde hommage
Godzilla vs The Netherlands van Sietske Tjallingii moest
vernietigd worden nadat de Japanse Toho-studio, die
de rechten op Godzilla bezit, haar korte film via de website
ontdekte. Godzilla vs The Netherlands dook nadien
toch weer op, nu onder de titel Godz***a vs The Netherlands.
Een tragikomisch geval is de claim van de burgemeester
van het Turkse plaatsje Batman, die na al die
tv- en filmseries rond Batman een daad wilde stellen en
een aanklacht indiende tegen de studio die volgens hem
zonder toestemming gebruikmaakt van de naam van
zijn woonplaats. Hij maakt geen schijn van kans: de serie
Batman is van 1939, de Zuid-Turkse plaats heet pas
Batman sinds 1955.
Dit jaar komt er nog een Oz-animatiefilm aan, volgens
de trailer ook zonder rode schoentjes: Dorothy of
Oz. Warner zelf heeft de volgens de studio het ‘dark and
edgy’ Red Brick Road in de maak, een ‘futuristic sequel’
van The Wizard of Oz. De strijd op de Yellow Brick Road
blijft dus voortduren. En ‘de man achter het gordijn’ die
de tegenstander in deze machtsstrijd bang wil maken
met veel rook en ontploffingen, blijft, in tegenstelling
tot de ontknoping in The Wizard of Oz, zonder gezicht.
Oz the Great and Powerful is Te zieN
vANAf 14 MAART

de Filmkrant
#352 MAART 2013 16
Norbert ter Hall kennen we van opmerkelijke tv-series
als A’dam - E.V.A. en nu ook van de speelfilm &Me. De
regisseur vindt de filmwereld er niet op vooruitgaan.
“Het wordt steeds truttiger in de bioscoop.” dooR jos vAN deR buRg
Norbert ter Hall over &Me
‘GeklunGel hoort e
De kans om nooit van Norbert ter Hall (1966) te hebben
gehoord is groter dan nooit iets van hem te hebben gezien.
Het is het lot van regisseurs van tv-drama en -series
dat hun werk meestal bekender is dan zijzelf. Ter
Hall wekt overigens niet de indruk dat hij er mee zit dat
niet iedereen bij ’t Schaep met de 5 pooten, A’dam –
E.V.A. of de Theo Maassen-registratie Met alle respect
meteen aan hem denkt. Dat speelfilmregisseurs veel
meer aandacht krijgen, is niet de reden dat hij met &Me
een bioscoopfilm heeft gemaakt. Het is trouwens zijn
tweede, want twaalf jaar geleden maakte hij de roadmovie
Monte Carlo. Die kleine artistieke film trok nog geen
duizend bezoekers, zodat de vraag opdoemt waarom
Ter Hall weer de speelfilmwereld opzocht. Waarom als
succesvol tv-regisseur een onzeker bioscoopavontuur
zoeken?
Ter Hall voelt die spanning helemaal niet. “Een
speelfilm is voor mij niet het hoogste goed. Het maken
van een serie vind ik even uitdagend als het maken van
een film. Ik hoef ook helemaal niet zo nodig een speelfilm
te maken, maar dit verhaal leende zich gewoon beter
voor een film.” Met ‘dit verhaal’ bedoelt hij Oscar
van den Boogaards roman Fremdkörper, waarvan &Me
de verfilming is. Van den Boogaard stuurde hem acht
jaar geleden de roman toe met de vraag of hij er een film
in zag. Dat zag Ter Hall, waarna Van den Boogaard een
script schreef. Het resultaat was nog niet panklaar,
maar Ter Hall zag er al wel “het soort verhaal in dat ik
graag vertel” en herschreef het script over een driehoeksverhouding.
Rafeligheid
Wat hem trok in de roman was de rafeligheid van het leven.
Geen personages die precies weten wat ze willen,
maar die door hun eigen handelwijze worden verrast.
Dat een Duitse homo en een Spaanse schone, die beiden
bij het Europese parlement in Brussel werken, op elkaar
verliefd worden en gaan samenwonen, waarna een Nederlandse
verhuizer in hun liefdesleven opduikt, verrast
inderdaad alle betrokkenen. Maar ook de heteroseksuele
kijker, die gewend is aan films over uit de kast komende
homo’s, maar niet over homo’s die verliefd worden
op een vrouw.
Ter Hall houdt van dit soort ambivalent gedrag dat
de kijker een spiegel voorhoudt. “We hebben inmiddels
geaccepteerd dat mannen op latere leeftijd bekennen
dat ze homo zijn, maar homo’s die het op latere leeftijd
bij een vrouw zoeken, dat kan echt niet. Daar trekken
we de grens.” Het ligt allemaal niet zo scherp in het leven,
vindt Ter Hall. “Deze man is homo, maar hij is niet
gelukkig. Als hij letterlijk tegen een vrouw aanbotst,
ziet hij een kans om met haar gelukkig te worden. Mis-
schien is dat dom van hem, maar ik ken genoeg mensen
die domme dingen doen en toch interessant zijn. Het
gaat mij juist om dat geklungel. Dat hoort bij het leven.”
Tegen de klippen op
Geklungel en geen eeuwig stralend happy end. Wie dat
laatste zoekt, is bij Ter Hall aan het verkeerde adres.
“Veel films eindigen met ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’,
maar ik denk dat in het echte leven een happy
end vaak is dat iedereen zijn eigen weg weer gaat. Dat
het de personages in &Me niet lukt om bij elkaar te blijven,
wil niet zeggen dat hun poging om tegen de klippen
op van elkaar te houden niet de moeite waard was. Ze
hadden elkaar nodig om een stap voorwaarts te kunnen
zetten.”
Het realisme in &Me wijkt sterk af van de suikerzoete
conventionele romantische komedie. Zijn film moeten
we dan ook niet in dat vakje duwen, zegt Ter Hall. “Liefhebbers
van romantische komedies vinden de film misschien
niet leuk, maar kijkers die niet van dat genre
houden wel.” Waarmee hij niet wil beweren dat &Me
niet romantisch is. “De film is romantisch omdat deze
mensen ontzettend proberen om van elkaar te houden.”
Dat &Me zich niets aantrekt van genres is lastig in een
filmwereld die denkt in hapklare brokken, zegt Ter Hall.
“Ik heb niets tegen genres, maar ze passen niet bij mij.

de Filmkrant
#352 MAART 2013 17
rbij’
Ik hou van films die niet eenduidig zijn. Ik gebruik wel
genre-elementen, maar uiteindelijk gaat het verhaal
zijn eigen gang en laat het zich niet beperken door genres.
Het maakt het lastig om &Me te omschrijven, omdat
het daarin net even iets gecompliceerder ligt.”
Vliegangst
Het begint op te vallen: met Ter Hall staat weer een
filmmaker op die niet op de Filmacademie heeft gezeten.
Zijn pad liep van een grafische opleiding in Arnhem
via decorbouw naar regie. Net als Guido van Driel (De
wederopstanding van een klootzak), Diederik van Ebbinge
(Matterhorn) en Michiel ten Horn (De ontmaagding
van Eva van End) was Ter Hall in zijn begintijd
vooral op de vorm gericht. “Dat had mijn prioriteit,
maar ik kom er steeds meer van los. Ik leer beter de controle
loslaten en op de instincten van de acteurs te vertrouwen.
Ik ben nog niet waar ik wezen wil, maar al wel
een eind. Het mooiste, maar ook het engste, is als ik helemaal
geen controle meer heb en het ‘gewoon’ vanzelf
gaat. Dat levert soms magische momenten op. In &Me
zit een scène van zes of zeven minuten, waarin de man
op bed zit en de vrouw de kamer binnenkomt. Die scène
zijn we gaan draaien zonder hem heel goed voor te bereiden.
Ik vind ‘m prachtig. Er gebeurt iets, omdat de
acteurs ook niet precies wisten hoe het zou gaan en als
kijker voel je die spanning.”
Zo’n spanning mist Ter Hall vaak in de bioscoop.
“Het wordt steeds truttiger. Ik vind heel veel films erg
braaf. Het lijkt wel of ieder experiment verboden is. Op
televisie lijkt tegenwoordig meer mogelijk.”
In ieder geval is een tweede serie van A’dam – E.V.A.
mogelijk. Ter Hall is net begonnen aan de draaiperiode
(“tachtig dagen in twee blokken”) voor de in Amsterdam
spelende serie, waarin acteurs en het dagelijks leven
zich weer zullen mengen (zie ook de reportage op
pagina 46). Daarna komt er misschien weer een film,
waarvoor Ter Hall zelf het scenario zal schrijven, want
het (her)schrijven van het script voor &Me is hem goed
bevallen. Inspiratie haalt hij uit zijn ervaring met vliegangst.
“Ik had daar veel last van, maar ik heb het met
een cursus overwonnen. Ik ontmoette toen een man die
gestrande reizigers met vliegangst ophaalt. Dat kan bijvoorbeeld
iemand zijn die naar Australië is gevlogen
maar niet meer terug durft. In zo’n geval gaat die man
erheen om therapie te geven, waarna hij met diegene terug
naar huis vliegt. Mijn script gaat over zo’n man die
mensen thuis brengt, maar zelf geen vaste verblijfplaats
heeft.” Na een stilte: “De man die iedereen thuisbrengt,
moet zelf thuis zien te komen.” Het klinkt als een pakkende
logline. Ter Hall (lachend): “Ja, ook daarin word
ik steeds handiger.” o
brusselse
toestanden
&Me is Norbert ter Halls tweede speelfilm
na Monte Carlo uit 2001. Een liefdesdrama
in het centrum van de Europese
macht.
&Me is een film met het hart op de juiste plek
maar dat hart moet wel gedotterd worden om
levensvatbaar te zijn. Ritmestoornissen en
aderverkalking halen de spanning eruit.
De Spaanse Edurne en de Duitse Eduard arriveren
los van elkaar in Brussel om bij de EU
te werken. Om onduidelijke redenen vallen ze
voor elkaar – het blijkt in ieder geval niet uit
het spel van de twee acteurs – en Eduard stelt
voor dat de donkerharige Spaanse stagiaire bij
hem intrekt. Of hij haar dan nooit meer wil
verlaten, vraagt ze. Hij zegt van niet. Helaas
klinkt die vraag zo snel na hun eerste ontmoeting
meer pathologisch dan gepassioneerd.
Enter Richard, een verhuizer die grossiert in
veelbetekenende blikken en zwaarwichtige
woorden en die de twee geliefden teistert met
vragen over hun wederzijdse oprechtheid.
Punt is namelijk, Eduard valt ook op mannen
en kan niet kiezen. En Edurne weet dat best,
vindt Richard. De pas-de-deux neigt dan
gaandeweg naar een ménage-á-trois, maar
ook weer niet. Helaas weet de film het limbo
waarin hij zich beweegt niet uit te buiten.
Wat juist weer teveel wordt uitgebuit, is het
decor van EU-verhuizingen tussen Brussel en
Straatsburg en het gegeven dat niemand in de
EU elkaars taal spreekt. Kortom: we kunnen
ons niet hechten en we zijn allemaal alleen.
Voor wie het niet begreep worden nog even
Democritus en het atomisme erbij gehaald,
want we zijn inderdaad allemaal eenzame atomen.
Dat had subtieler gekund.
Het lijkt erop dat aan het scenario naar de
roman Fremdkörper van Oscar van den
Boogaard ofwel te kort ofwel te lang geschreven
is. Er wordt teveel bekend verondersteld.
Daardoor zijn de personages niet goed uitgewerkt
wat weer tot gevolg heeft dat ze zich tegenstrijdig
gedragen. Het levert ook een onevenwichtig
scenario op dat te weinig tijd
neemt voor belangrijke wendingen en ook nog
eens te uitsprekerig is. Zo lijkt de hele film toe
te werken naar het inzicht dat Eduard en
Edurne een derde persoon nodig hebben om
hun relatie compleet te maken, maar vervolgens
wordt daar in één zin overheen gestapt.
“We hebben hem nodig”, zegt Edurne. “Ja”,
zegt Eduard, en ze pakken de telefoon en bellen
Richard. Het is bovendien niet iets wat je
uitspreekt, zo’n besef, behalve in soapseries.
Zoiets groeit en gebeurt. Of niet. Richard
blijkt vervolgens uit frustratie gevlucht – we
mogen raden naar de reden: als hij heimelijk
op Edurne valt, waarom beweert hij dan eerst
oprecht dat zij en Eduard zo’n perfect stel
zijn? – maar hij nodigt de twee geliefden toch
uit om hem op te zoeken. Waarom dan vluchten,
vraag je je opnieuw af. En als ze Richard
dan in de volgende scène opzoeken loopt hij
toch weer van ze weg. Maar nu voor altijd.
Wablief? Much ado about nothing dus.
Inderdaad, mensen doen onverklaarbare en
tegenstrijdige dingen. Dat is the stuff that stories
are made of. Maar dat is iets anders dan de
onverklaarbaarheid en tegenstrijdigheid die
&Me opbreekt, waardoor de dans van dolende
zielen die de film wil zijn te weinig voelbaar
wordt. Helaas, want je proeft dat er een broeierige,
pakkende film in dit materiaal zit. Die is
er alleen niet uitgekomen.
RoNAld RoveRs »»»»»
&Me NedeRlANd, 2013 | Regie NoRbeRT TeR hAll
| 90 MiNuTeN | MeT veRóNicA echegui, Rossy de
pAlMA, RAfAel cebRiáN | disTRibuTie ciNéART | Te
zieN vANAf 14 MAART

de Filmkrant boven big ben/ben webster in europe, onder Amsterdam global village
#352 MAART 2013 18
Johan van der Keuken gerehabiliteerd
zin in het leven
Films maken zoals Johan van der Keuken
dat deed is in Nederland onmogelijk geworden.
Hoog tijd voor een herwaardering
van ‘de koning van de Nederlandse
documentaire’ en ‘een tovenaar met
beeld en geluid’ die in eigen land altijd
worstelde met erkenning. dooR kARiN wolfs

de Filmkrant
#352 MAART 2013 19
In januari 2000, een jaar voor de dood van Johan van der
Keuken (1938-2001), waren documentairemakers Peter
en Petra Lataster-Czich (Geluk is als glas, Niet
zonder jou) in Rotterdam bij de première van Van der
Keukens laatste film, De grote vakantie. Petra Lataster-Czisch:
“Hij filmde daarin de rivier van het leven,
letterlijk. Dat begint op een hete zomerdag, alle shots
scherp. De dag gaat voorbij, de beelden worden onscherper,
gaan van intense kleuren over in zwart-wit –
een herinnering. Origineel buitengeluid vloeit over in
muziek, een haperend geluid. Wie ooit aan het bed van
een stervende heeft gezeten, weet hoe diens ademhaling
kan stokken. De rivier kleurt zwart, uitermate mooi en
poëtisch. Van der Keuken verzoent zich met zijn eigen
sterfelijkheid en troost tegelijk zijn publiek. Nadien was
de zaal heel lang stil. Ik huilde. Want hoewel de film heel
optimistisch is, zag hij er zelf heel slecht uit. Iedereen
wist: ‘We hebben hem niet lang meer.’ Hij was een tovenaar
met beeld en geluid, had een ongelooflijke verbeeldingskracht.”
Documentairemaakster Aliona van der Horst (Voices of
Bam, Boris Ryzhy, Waterkinderen) herinnert zich de
eerste keer dat ze een Van der Keuken zag: “Bewogen koper
(1993), in Rialto. Ik was net aan mijn studie Russisch
begonnen. Een hoop blaaskoper in een hakkerige montage,
een kakofonie. Ik was op zoek naar harmonie en ik
kreeg chaos. Ik snapte er niks van, maar vond ’t wel heel
fascinerend.”
Boudewijn Koole (Kauwboy) had lang geleden een
vergelijkbare bevrijdende ervaring bij het zien van Vakantie
van een filmmaker (1974). “Dat was bijna een privé-film,
zoals hij vrouw en kinderen filmt in een vakantiehuisje
in Frankrijk. Daar spreekt vreugde uit. Hij
vond een raam – een kader binnen een kader – pant
naar links en pats!, maakt opeens een schnitt. Ik dacht:
‘Huh?!’ Ik had geleerd dat als je pant, je ruimte moet laten.
Maar ik dacht ook: ‘Wat lekker!’ En ik begon helemaal
opnieuw na te denken over kadrering en montage.
Hij noemde dat snijden in ruimte en tijd.”
“Hij was de laatste denker van de Nederlandse filmwereld”,
zegt filmmaker Ramón Gieling (Johan Cruijff - En
un momento dado, Tramontana, Over Canto), die twee
filmportretten maakte van Van der Keuken die binnenkort
ook in EYE te zien zijn: de korte film Miniature
(1988) en het langere Leven met je ogen (1997), waarin hij
de totstandkoming volgde van Van der Keukens To Sang
Fotostudio (1997). Gieling: “Grenzen bestaan niet bij
Van der Keuken. Hij was fotograaf, essayist, schreef
boeken over wat kijken is. Niet alleen het centrum van
het beeld vond hij interessant, maar ook de randen van
het kader, of juist wat daarbuiten gebeurt. Daar konden
we vaak lang over praten. We misten dat soort gesprekken
in de Nederlandse filmcultuur. Dat er nagedacht
werd; want dan doe je al snel moeilijk. Juist nu er door
technische vernieuwing meer filmmakers bijkomen,
groeit het belang van een visionair filmbeleid. Zoals
Ajax in handen van voetballers is, zou het Filmfonds in
handen van filmmakers moeten komen.”
Documentairemaker Walter Stokman (ASH Worldwide
Suicide, Dirty Window): “Als Frans Bauer mij vandaag
opbelt, kan ik morgen een teledoc maken, puur uit kijkcijferopportunisme.
Dat tv-fabriek Hilversum zo redeneert
is één ding, maar dat het Filmfonds daarin meegaat,
is onbestaanbaar. Ik denk dat Van der Keuken alleen
al bij het idee van de teledoc zou steigeren. Op zich
is dat een fijne snelle manier van financiering, maar de
kwaliteit ervan is over het algemeen rampzalig. Hij was
de koning van de Nederlandse documentaire, een van
de laatste auteursfilmers die nog niet onder het juk zat
van de tv, waarin alles tegenwoordig eenduidig moet
zijn. Hij creëerde zijn eigen handschrift, terwijl tegenwoordig
het onderwerp bijna belangrijker is dan de makers.”
Van der Horst: “De manier waarop Van der Keuken een
vraagstelling opwierp en ruimte gaf aan antwoorden die
veelzijdig of zelfs tegenstrijdig, irrationeel zijn, staat in
een Europees/Franse traditie van essayfilms die uitgaan
van de complexiteit van de werkelijkheid. De Angelsaksische
traditie, die veel meer story-driven is en gericht
op het verklaren van de wereld, bepaalt nu de heersende
trend.”
Peter Lataster: “Films zijn doelgerichter geworden,
moeten een bepaalde misstand aan de kaak stellen. In
de tijd van Van der Keuken was de documentaire in opkomst,
was je als maker tamelijk vrij. Nu is het zo geïnstitutionaliseerd
geraakt dat als je de wereld wilt ontdekken,
je die vrijheid moet bevechten.”
bewogen koper
“Juist nu iedereen met een Canon 5D-camera de straat
op kan, blijkt de absolute schoonheid van Van der Keukens
werk”, zegt film- en installatiemaker Menno Otten
(In een vergeten moment, City Faces). “Dat kan niet elke
gek zomaar evenaren. Elke filmmaker en cameraman die
ik ken is wel op een of andere manier door Van der Keuken
beïnvloed, heeft die dvd-boxen met zijn oeuvre in
huis. Zijn werk heeft iets stoers en rauws dat juist jonge
makers aanspreekt. Big Ben /Ben Webster in Europe
(1967) is zo’n coole jazzfilm! Klassiek grafisch gefilmd,
maar met ballen gemonteerd. De brutaalheid in hoe hij
zo’n Jordanees straatschoffie filmt in Beppie (1965). Hij
koos niet de meest voor de hand liggende mensen, zat
tussen het gewone volk, omdat hij altijd maar de straat
op ging.”
Stokman: “De mythe rond Johan was dat hij alleen
maar heel spontaan werk maakte, maar Amsterdam
Global Village (1996) bijvoorbeeld, is een compleet geensceneerde
film. Ik zat er nog bijna in, via zijn stiefzoon
Stijn van Santen, waarmee ik bevriend was. Ik
moest in een Amerikaanse wagen met veel misbaar over
de gracht scheuren, met Johan en Nosh van der Lely
(zijn (geluids)vrouw, kw) achterin. Maar ik ben in de
montage gesneuveld. Hij zocht in die film heel rigide
een bepaalde sfeer op. Maar het mooie aan Johan is dat
het nooit een trucje werd.”
Documentairefilmer Leonard Retel Helmrich (Stand
van de zon /maan /sterren): “Het kan nog steeds, net als
Van der Keuken de straat op en filmen, maar ik heb er
moeite mee dat mensen zo camerabewust zijn geworden.
Zelfs met een mobiele telefoon beginnen ze al te
acteren of in de camera te kijken. Een ander ding is dat
quit claims standaard zijn geworden: dat je rechten
moet regelen om mensen te mogen filmen. Omroepen
en distributeurs vragen daarom, helemaal als je film
naar het buitenland gaat. Bij Stand van de zon /maan /
sterren ben ik achteraf een maand bezig geweest om dat
allemaal nog eens te regelen.”
Stokman: “Terwijl door technische ontwikkelingen
de vrijheid voor makers is toegenomen, blijven de filmfinanciers
heel conservatief. Je wordt bijna verplicht om
met een cameraman te werken, je moet een editor aan-
stellen en ze willen de film ook meteen inplannen, wat
de tijd om eraan te werken beperkt. Die tendens kan alleen
worden doorbroken door heel goed eigenzinnig
werk dat laat zien wat er mogelijk is, zoals bijvoorbeeld
De engel van Doel of De regels van Matthijs.”
Koole: “Buiten de technische aspecten die de filmmaker
in mij aanspreken, wekken de films van Van der
Keuken iets op wat ik mooi vind aan het leven. Als ik de
zaal verlaat, krijg ik zin in het leven, voel ik liefde voor
de dingen en mensen om me heen.
“Als ik naar buiten kijk, en de vogels bij mij boven de
gracht zie, heb ik het gevoel dat het mijn meeuwen zijn
die hij heeft gefilmd in Amsterdam Global Village. Die
beelden zijn iconisch. Net als de schepen op de rivier,
met die tenorsax eronder en die lange lens, of die rammelende
kopjes in De grote vakantie. Zijn manier van
filmen heeft mijn manier van kijken naar de werkelijkheid
veranderd.”
TeNTooNsTelliNg eN ReTRospecTief johAN vAN
deR keukeN iN eye AMsTeRdAM | vAN 30 MAART
T/M 9 juNi | zie eyefilm.nl

8e PAC FESTIVAL
17 MAArT 2013 10:30-23:00
Op zondag 17 maart is het weer zover! Tijdens het 8e PAC Festival kunt u voor slechts € 27,50* vijf prachtige voorpremières
zien van bijzondere films die pas later in Nederland uitkomen. Het PAC Festival wordt gehouden in Pathé Tuschinski
Amsterdam, Buitenhof Den Haag, Groningen, De Kuip Rotterdam, Eindhoven, Tilburg, Rembrandt Arnhem, Delft, De Kroon
Zwolle, Maastricht, Breda, Amersfoort en Haarlem. Mis deze unieke kans niet en koop nu alvast uw tickets op
www.pathe.nl/pacfestival!
*Toegangsprijs Pathé Unlimited Cardhouders: € 10,-, Pathé Unlimited Gold Cardhouders: € 5,-
THE SAPPHIrES
3gdt
10:30 - 12:15 uur
A LATE QuArTET
2gt
13:15 - 15:00 uur
THE PLACE BEyOnd
THE PInES
15:20 - 17:40 uur
KOn-TIKI
3g
19:00 - 21:00 uur
VIJF VOOrPrEMIÈrES VOOr SLECHTS € 27,50!
www.pathe.nl/pacfestival
DE VOORFILM BIJ JOU IN DE BUURT!
LUX – NIJMEGEN
RIALTO – AMSTERDAM
DE BALIE – AMSTERDAM
FOCUS FILMTHEATER – ARNHEM
FILMHUIS DEN HAAG – DEN HAAG
in samenwerking met
STOKEr
4g
21:20 - 23:00 uur
DE VOORFILM MOET TERUG
FACEBOOK.COM/DEVOORFILMMOETTERUG
CHASSÉ THEATER – BREDA
DE LIEVE VROUW – AMERSFOORT
LUMIÈRE CINEMA – MAASTRICHT
VERKADEFABRIEK – DEN BOSCH

de Filmkrant
#352 MAART 2013 21
Publikums- Movie 43, niet This is 40
beschimPfunG!
This is 40
Met Dumb & Dumber legde Peter
Farrelly in 1994 de basis voor de populariteit
van de slechtesmaakkomedie.
Dat stokje werd tien jaar geleden overgenomen
door Judd Apatow. Met This
is 40 lijkt Apatow zijn horizon juist te
willen verbreden. dooR fRiTz de joNg
Movie 43 is een faliekante mislukking. Als film. Als komedie.
En als product van de menselijke geest. Toch is
er iets fascinerends aan de tagline waarmee de door Peter
Farrelly geproduceerde schakelfilm wordt aangeprezen:
once you’ve seen it you can’t unsee it. Je kunt dat
natuurlijk lezen als een koddige waarschuwing, afgegeven
door cynische filmmakers die weten dat ze een
wanproduct hebben gemaakt dat ze lekker toch in de
bioscoop uitbrengen.
Natuurlijk, Peter Farrelly en zijn broer Bobby waren
ooit verantwoordelijk voor opzettelijk smakeloze
lichaamssapkomedies als There’s Something About
Mary en Me, Myself & Irene. En daar hebben we smakelijk
om kunnen lachen. Toen. Maar die hoogtijdagen
liggen achter ons. De Farrelly’s zijn als grossiers in
slechte smaak al lang ingehaald door Judd Apatow. De
afgelopen jaren probeerden ze het met vals sentiment
(The Heartbreak Kid) en met overbodige nostalgie (The
Three Stooges). Steeds pijnlijker bleek dat de door de
Farrelly’s gepatenteerde combinatie van romantiek en
ranzige grappen is uitgewerkt.
Movie 43 is daarvoor het bewijs. Dit gedrocht willens
en wetens in de bioscopen dumpen is je reinste Publikumsbeschimpfung.
Vooral met die slogan erbij. Want
inderdaad: iets ongezien maken dat je wel gezien hebt
gaat domweg niet. Dat geldt natuurlijk zeer nadrukkelijk
voor Hugh Jackman als een man wiens testikels aan
zijn adamsappel bungelen, of voor het beeld van Gerard
Butler als een vuilbekkende gnoom, die in Zero Dark
Thirty-stijl ondervraagd wordt. Om nog maar te zwijgen
over Halle Berry, die guacamole maakt met haar
rechterborst. En zo kunnen we nog even doorgaan. Allemaal
beelden die nooit meer van het netvlies gewist
kunnen worden.
Wat heeft die imposante verzameling A-lijst-sterren
en Oscarwinnaars toch bezield om in te tekenen op deze
monumentale stinkerd vol bedorven grapweefsel? Nooit
eerder zaten er zoveel sterren in een nulsterrenfilm.
Persoonlijke tragikomedie
Dat het toch nog steeds mogelijk is om op een interessante
manier scabreuze grappen te koppelen aan relatieperikelen
bewijst Judd Apatow in This is 40. Dat begint
al in de openingsscène, waarin Paul Rudd tijdens
een potje stomerige douchesex laat vallen dat die Viagra
toch wel goed is aangeslagen. Er zijn de afgelopen jaren
al heel wat potentie- en erectiegrappen gemaakt, maar
interessant is vooral de reactie van Rudds tegenspeelster
Leslie Mann: zij is oprecht beledigd dat haar filmechtgenoot
kennelijk een pilletje nodig heeft om nog
opgewonden te raken. Dat ligt extra gevoelig omdat zij
veertig wordt, en die viagra-erectie kennelijk haar verjaardagscadeautje
was. Dat die leeftijd als een Kwestie
beschouwd wordt, blijkt uit de titel, die klinkt als een
nederlaag. Dit is veertig, deal er maar mee, leuker kunnen
we het niet maken. Als een vrouw veertig is, zo
maakt een lollige gynaecoloog ons duidelijk, dan kun je
haar leeftijd aflezen aan de jaarringen van haar vagina.
Achter alle anale en genitale grappen zit een bitterzoete
en vooral opmerkelijk persoonlijke tragikomedie. Zo
persoonlijk dat de 45-jarige Apatow niet alleen echtgenote
Leslie Mann laat opdraven, maar ook zijn dochters
Maude en Iris. Zo persoonlijk, dat hij zelf scenario en
regie voor zijn rekening nam: This is 40 is pas de vierde
speelfilm van de succesvolle producent. En tenslotte
was de film ook zo persoonlijk dat Apatow moeite had
om in zijn materiaal te snijden. De film die klokt op 134
minuten had ook best de standaard anderhalf uur mogen
duren.
Wat we echter niet hadden willen missen: de meningsverschillen
tussen veertiger Rudd – die de tv-serie
Mad Men verdedigt – en zijn tienerdochter – die alle
seizoenen van Lost er in een paar weken doorheen jaagt.
“J.J. Abrams ruïneert onze dochter!”, roept de vader gefrustreerd
uit. Nog meer popculturele referenties: platenbaas
Rudd, wiens personage we in een bijrol leerden
kennen in Apatows hit Knocked Up, probeert een lans te
breken voor de nieuwe plaat van de al jaren uitgerangeerde
Britse pubrocker Graham Parker, die zichzelf
neerzet met de juiste dosis zelfspot.
En wat is er dan zo persoonlijk aan deze film? Het feit
dat Apatow, kennelijk uit eigen ervaring, het gezin durft
neer te zetten als een plek waar strijd wordt gevoerd,
waar de strijders af en toe het vechten en elkaar helemaal
zat zijn, maar waar ook altijd de mogelijkheid bestaat dat
de liefde weer opbloeit. Zonder dat daar een viagrapilletje
bij nodig is. En gelukkig ook zonder dat het verboden
wordt om grappen te maken over erecties en orgasmes.
Apatow wil volwassen worden, maar ook een puber blijven.
Met This is 40 is hem dat wonderwel gelukt.
Movie 43
Movie 43 »»»»» vs, 2013 | Regie elizAbeTh
bANks, sTeveN bRill, sTeve cARR e.A. | 94 MiNu-
TeN | MeT elizAbeTh bANks, kRisTeN bell, hAlle
beRRy e.A. | disTRibuTie dfw | Te zieN vANAf 21
febRuARi
This is 40 »»»»» vs, 2012 | Regie judd ApA-
Tow | 134 MiNuTeN | MeT pAul Rudd, leslie MANN,
MAude ApATow, iRis ApATow | disTRibuTie upi | Te
zieN vANAf 21 febRuARi

de Filmkrant
#352 MAART 2013 22
Cate Shortland over Lore
‘iedereen is roofdier en
Prooi’
Een griezelig sprookje over opgroeien
terwijl de wereld is ingestort. Cate
Shortlands Lore laat de laatste dagen
van nazi-Duitsland door nieuwe ogen
zien. “Lore gaat over het ontdekken van
identiteit en seksualiteit, te midden van
de chaos.” dooR RoNAld RoveRs
Het blijft een gevoelig onderwerp geeft de Australische
Cate Shortland (1968) onmiddellijk toe, wanneer we
haar tijdens het recente IFFR spreken: nazi’s. Of: hoe
ook de Duitsers in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog
het moeilijk hadden. Althans, let op: sommige
Duitsers. Ja, zegt ze, “misschien hielp het dat ik zelf van
joodse komaf ben”.
Toch zit de kracht van de film niet in de associatie
met Duitsland. Lore is de reis van een veertienjarig
meisje dat de wereld en zichzelf ontdekt in een tijd van
extremen. Met de val van het Duizendjarig Rijk is de
wereld zoals ze die kende opgehouden te bestaan. Haar
ouders zijn dood. De nationaal-socialistische leugens
zijn verstomd, ook al herhaalt Lore ze soms. Ze weet
niet beter.
“Duitsland is met opzet nauwelijks herkenbaar als
Duitsland”, vertelt Shortland. “Het lijkt meer een
sprookjesland, een reusachtige versie van Ian McEwans
The Cement garden waarin achter elke boom gevaar
schuilt en iedereen zowel roofdier als prooi is.
“Juist daarom heb ik de regie op me genomen. Omdat
dat sprookjeselement in Rachel Seifferts roman The
Dark Room zit [die het verhaal baseerde op de ervaringen
van haar eigen moeder]. En ik had het geluk samen
te werken met de toen nog maar 28-jarige cameraman
Adam Arkapaw. Om de harde realiteit van het verhaal
tegenwicht te bieden, kozen we voor dromerige shots
waarin de achtergrond vaag blijft en close-ups die de
textuur van de wereld tonen en de beelden iets tastbaars
geven. Alsof de personages de wereld opnieuw ontdekken.
Roestende vernietigde tanks, de schors van de bomen,
de afgebladderde muren van de huizen. Tastbaar
en toch zo ver weg.
“Om te zorgen dat de jonge cast niet getraumatiseerd
naar huis ging na de opnamen hebben we het scenario
aan de ouders voorgelegd met de vraag of er wat uit
moest. Niemand protesteerde”, zegt Shortland. “En om
het filmen intiem te houden en de kinderen niet te intimideren
werd bovendien vaak met een kleinere crew in
de bossen gefilmd terwijl de rest van de crew en de
trucks achterbleven.”
Seksualiteit
Seifferts roman kreeg Shortland van producent Paul
Welsh. “Toen ik het een paar weken later las, werd ik getroffen
door het perspectief van de jonge Lore. Ze was
de dochter van een hoge nazi-officier maar ook een
meisje dat zich losmaakt en los moet maken van de
ideologie waarmee ze is opgegroeid. Ze moet zien te
overleven terwijl ze met haar jongere broertjes en zusje
naar het noorden van Duitsland trekt. Het apolitieke en
de menselijkheid van het boek beangstigden me”, vertelt
Shortland. “Want zou het me lukken die naar de film te
vertalen?”
Uit de afwezigheid van extreme reacties zou je kunnen
afleiden dat de film daarin geslaagd is. “Lore is een
film over het ontdekken van identiteit en seksualiteit, te
midden van een chaos die jarenlang alle identiteit vernietigde
en waarin seksualiteit een middel was om te
onderdrukken”, getuige ook de vele verkrachtingen
waar Shortlands camera direct of indirect naar verwijst.
Dat levert vreemde en fascinerende contrasten op. Die
ontdekkingsreis van een jonge vrouw heeft Lore trouwens
gemeen met Shortlands vorige film Somersault.
Haar signatuur zit behalve in de visuele stijl ook in de
seksualiteit en het geweld, vertelt ze, “want die waren in
het boek meer naar de achtergronden gedrongen, vermoedelijk
omdat de auteur haar eigen moeder wilde beschermen.”
o
lore in niemandsland
Lyriek en grijstinten overheersen in
Lore, waarin een veertienjarig meisje
na de Tweede Wereldoorlog door
Duitsland vlucht.
Een paar jaar geleden was hij er ineens: een
nieuwe blik op de Tweede Wereldoorlog. Het
zwart-witbeeld werd ingeruild voor grijstinten.
Der Untergang (Oliver Hirschbiegel,
2004) zette de trend met zijn menselijke
weergave van Hitler. In het kielzog verschenen
films als The Reader (Stephen Daldry, 2008,
over een voormalige kampbewaakster),
Zwartboek (Paul Verhoeven, 2007, met een
slechte verzetsman en een goede Duitser) en
Valkyrie (Bryan Singer, 2008, met Tom Cruise
als naziheld). Uiteindelijk bleek het met die
grijstinten steeds wel mee te vallen: die goede
Duitser of valse jood was toch steeds weer de
uitzondering die de regel bevestigde. Met Inglourious
Basterds zette Quentin Tarantino in
2009 de voorlopige kroon op het bescheiden
subgenre – of parodieerde hij het de grond in,
het is maar hoe je het wilt zien.
Het Duitsgesproken Lore van de Australische
regisseur Cate Shortland (Somersault) is
te zien als nakomeling van die kleine reeks
films en slaagt beter dan z’n voorgangers in
het weergeven van de morele complexiteit.
Misschien omdat de film pas begint als het
grote verhaal van de geschiedenis al ten einde
is. Hitler is dood, de nazi’s zijn verslagen en
Duitsland is verdeeld onder de geallieerde
overwinnaars.
Wanneer haar ouders achter slot en grendel
verdwijnen – vader was SS-officier – komt de
veertienjarige Lore (een overrompelend debuut
van de jonge actrice Saskia Rosendahl) er
alleen voor te staan. Met haar jongere zusje en
drie broertjes, waarvan één nog maar een
baby, onderneemt ze een moeizame vlucht
door een Duitsland dat verlamd is door ordeloosheid
en massavernietiging, op weg naar
een veronderstelde thuishaven bij oma in het
verre noorden van het land.
“Je mag niet vergeten wie je bent”, drukte
moeder haar nog op het hart vlak voor ze verdwijnt,
maar Lore wéét helemaal nog niet wie
ze is. Ze is even oud als het regime van de nazi’s
en kent dus niets anders dan hun ideologie.
Langzaam maar zeker wordt ze onderweg
geconfronteerd met de realiteit van de Holocaust,
zeker wanneer ze geholpen wordt door
de mysterieuze Thomas, die hen met zijn
joodse papieren langs de grenscontroles
loodst. Vrijwel direct is er een sterke seksuele
aantrekking tussen de twee, die hard botst
met de even fysieke walging die de afkomst
van de jongen in Lore oproept.
Shortland en cameraman Adam Arkapaw geven
Lore’s coming of age weer in een dromerige,
fysieke stijl, waarin het gebruik van close-ups
(afgewisseld door die desolate, bijna apocalyptische
landschappen) nou eens géén zwaktebod
is. Helaas wil de lyriek van de beelden in combinatie
met de al te gepolijste muziek nog wel
eens doorschieten, wat ook de schematische
opzet van de plot accentueert, maar het is geen
halszaak.
joosT bRoeReN »»»»»
Lore AusTRAlië/duiTslANd, 2012 | Regie cATe
shoRTlANd | 108 MiNuTeN | MeT sAskiA RoseNdAhl,
kAi MAliNA | Te zieN vANAf 7 MAART | dis-
TRibuTie ciNeMieN

de Filmkrant gustave de kervern en benoît delépine
#352 MAART 2013 23
Benoît Delépine over Le grand soir
‘onze humor is
Punkhumor’
“De toeschouwers zijn al die voorspelbare films beu”, zegt Benoît Delépine, “ze
willen verrast worden door ongewone onderwerpen.” Samen met Gustave De
Kervern serveert hij ons daarom de anarchistische komedie Le grand soir, waarin
naast Benoît Poelvoorde en Albert Dupontel zijn eigen hond de show steelt. “Hij is
een echte punk, ongemanierd en oncontroleerbaar, de tegenpool van de viervoeter
in The Artist!” dooR ivo de kock
In Cannes verzilverden Delépine en De Kervern hun
punkperformance. Na de photocall op stelten te hebben
gezet ‘bedreigde’ het regisseursduo op het podium Un
Certain Regard-juryvoorzitter Tim Roth: “We weten
waar je woont en waar je kinderen schoollopen. Geef
ons geen prijs en het loopt slecht met je af!” Hilariteit
alom en als beloning volgt de Juryprijs. Wanneer we de
volgende dag het regisseursduo gaan interviewen, blijkt
De Kervern uitgeteld met een stevige kater terwijl op de
achtergrond Poelvoorde en Dupontel met in alcohol gedrenkte
uitbundigheid dollen met journalisten. “Die
kerels stoppen echt nooit”, glimlacht Delépine, “ook
niet wanneer ze nuchter zijn.”
Le grand soir gaat over twee verschoppelingen, een
punker en zijn net ontslagen broer, die een winkelcentrum
ontregelen. Het lijkt wel een Occupy-film die een
anarchistische, komische draai geeft aan het bij velen
levende woedegevoel. “We maken films over personages
die zich tegen de samenleving keren. In Aaltra, Avida
en Louise-Michel bevrijden ze zichzelf door vriendschap,
liefde, kunst; kortom door dingen die buiten de
economische realiteit van geld en succes staan. In
Mammuth maakt Depardieu bizarre art brut-kunstwerken
en in Le grand soir rekent een familie af met alle verwachtingen.
Welke richting ze uitgaan is onzeker maar
het is duidelijk dat ze niet langer zullen doen wat de
maatschappij verwacht. Gustave en ik ontsnapten uit
de lagere middenklasse dankzij onze creativiteit en we
willen tonen dat iedereen zijn leven plots op zijn kop
kan zetten dankzij een beetje panache en fantasie.”
Het slot is optimistisch, maar de algemene toon pessimistisch.
“Alleszins hard. Er loopt ook heel wat fout.
Veel mensen zijn werkloos maar van de werkenden
wordt steeds meer gevraagd, terwijl bazen en aandeelhouders
worden vertroeteld. De personages zijn ontroerend
omdat ze aan gewone winkelende mensen vragen
om een revolutie te starten. Dat is daarvoor het verkeerde
moment en de foute plaats. In landen zoals
Frankrijk is er relatief veel rijkdom en vrijheid waardoor
de drang om in opstand te komen minder sterk is. Het
komt erop aan dat elk individu zijn eigen revolutie
doormaakt, vertrouwt op zijn creativiteit en weigert om
nog angst te hebben.”
De punk-spirit waart door Le grand soir. “Je moet een
onderscheid maken tussen de stijl van de film én het
personage. Zoals het personage NOT zijn er heel wat in
Frankrijk, punks-met-een-hond die breken met hun
familie en rondtrekken op zoek naar avontuur. De hond
is voor hen gezelschap maar houdt ook de politie weg,
want agenten pakken niet graag mensen met honden
op. Bovendien beschermt de hond hen wanneer ze slapen.
Die punkers zijn zowat solozeilers, alleen hebben
ze geen sponsors nodig. We kennen hen want we organiseren
al jaren op het strand van Quend-Plage-les-
Pins het Festival du Film Grolandais – een soort anti-
festival van Cannes met bizarre films van linkse, anarchistische
en utopistische strekking – dat een verzamelplaats
voor punks à chiens werd. Onze humor is
punkhumor. Droog, realistisch en rebels. Niet donker
maar melancholisch.” o
winkelboulevard
op stelten
De crisis verbroedert: dat is de optimistische
boodschap van de gitzwarte
humor in Le grand soir. Al laat de grote
revolutie nog op zich wachten, voor
lichte ontregeling is het nooit te vroeg.
De opstand der verdrukten, zo zou je het oeuvre
van Gustave De Kervern en Benoît Delépine
kort kunnen samenvatten. En tot die verdrukten
behoren wij allemaal, alleen moeten
de meesten van ons daar nog achter komen. Le
grand soir speelt zich grotendeels af op een
uitgestrekte winkelboulevard, waar de bedaarde
consument niet alleen de meubelshowroom
en de bouwmarkt, maar ook de
huishoudelijke-artikelenzaak, de schoengigant,
de hypermarché en het ketenrestaurant
binnen handbereik heeft. Dit alles in een setting
van goedkope en vaak infantiele architectuur,
die de makers met gevoel voor humor in
beeld brengen. Het is het universum van beddenverkoper
Jean-Pierre (Albert Dupontel).
Dat het tegelijk zijn gevangenis is, beseft hij
pas nadat hij wordt ontslagen. Dan blijkt ook
dat hij nog wat kan opsteken van zijn broer, de
overjarige punker NOT (Benoît Poelvoorde),
die altijd zijn volstrekte tegenpool was. Samen
heroveren ze hun plek in een wereld die al het
afwijkende naar de marge probeert te verbannen.
In Le grand soir lijkt rechtvaardigheid, waar
het in Aaltra (2004) en Mammuth (2010) om
draaide, een passeerd station. Wat nog te winnen
valt, is vrijheid. Maar vrijheid kan van alles
zijn: bierdrinken totdat je ervan moet kotsen,
rondrijden in een gejatte vorkheftruck, of
gewoon rechtdoor lopen, dwars door bloemperken
en woonkamers, omdat de weg van de
vrijheid een rechte lijn beschrijft. In Le grand
soir betekent het ook dat elke acteur zijn eigen
one man show mag opvoeren, waarbij de karikaturen
nogal vet worden aangezet. De verrassingen
zitten juist in de kleinere rollen, met
avant-pop artieste Brigitte Fontaine als excentrieke
moeder – ze leverde trouwens ook
een paar prachtige bijdragen aan de soundtrack
– en filmmaker/acteur Bouli Lanners,
die in een parel van een korte scène in één klap
duidelijk maakt wat Le grand soir zo node
mist: understatement.
sAsjA koeTsieR »»»»»
Le grand soir fRANkRijk/belgië, 2012 | Regie
beNoîT délépiNe, gusTAve de keRveRN | 92 MiNu-
TeN | MeT beNoîT poelvooRde, AlbeRT dupoNTel |
disTRibuTie filMfReAk | Te zieN vANAf 21 MAART

de Filmkrant
#352 MAART 2013 24
een wandelinG Berlinale 2013
voor middernacht
Rotterdam was amper voorbij of de festivalkaravaan trok naar Berlijn. Voor die
weerbarstige mix van Hollywood-releases, goedbedoelende wereldcinema en
onverwachte ontdekkingen. En dat was dit jaar een Nederlandse film. In de weken
voor het festival gonsde het in de Duitse kranten over ‘Geheimtip’ Boven is het stil
van Nanouk Leopold. dooR dANA liNsseN
Er was waarschijnlijk geen film waar zo naar werd uitgekeken
het afgelopen, 63ste, Filmfestival Berlijn als het
derde deel van de romantische ‘Wanderfilms’ die de
Amerikaanse regisseur Richard Linklater elk decennium
in nauwe samenwerking met hoofdrolspelers Julie
Delpy en Ethan Hawke maakt. In 1995 brachten ze een
romantische nacht door in Wenen. In 2004 ontmoetten
ze elkaar weer in Parijs. Nu het na Before Sunrise en Before
Sunset, Before Midnight geworden is, pakken we de
draad weer op in Griekenland waar Jesse en Celine vakantie
vieren met hun twee dochtertjes. Maar voordat
we opgelucht adem kunnen halen bij het eind-goed-algoed
is er eerst nog die wandeling die ze moeten maken,
waarin ze alles van het leven tot de liefde en hun eigen
dromen voorbij laten komen. Dat is het simpele maar oh
zo romantische recept. Twee mensen wandelen een film
lang en praten en de toeschouwer wil alleen maar weten
of ze aan het einde nog bij elkaar zijn. Wat zijn filmliefhebbers
toch hopeloze romantici.
Circus
De roem van Before Midnight was de film al vooruit gesneld.
Z’n wereldpremière beleefde hij namelijk tijdens
Sundance, wat de film ongeschikt maakte voor de competitie
in Berlijn. Zo gaat dat namelijk op de grote internationale
festivals. Als ze maar genoeg wereldpremières
vertonen dan volgt het hele circus van journalisten, sales
agents en distributeurs vanzelf. Het kwam de Berlijnse
festivaldirecteur Dieter Koslick dit jaar op kritiek
te staan: zelfs openingsfilm The Grandmaster draaide al
in Chinese bioscopen. Maar ja, je moet er wat voor over
hebben om Wong Kar-wai in je jury te krijgen.
camille claudel, 1915
Dat is namelijk de formule van het festival in de
twaalf jaar dat hij er nu de regie voert: een mix van sterren,
goedbedoelende wereldcinema (bij voorkeur meegefinancierd
door het aan het festival gelieerde World
Cinema Fund, in 2004 in navolging van het Hubert Bals
Fonds en andere festivalfondsen opgericht) en onverwachte
ontdekkingen. Hollywood gebruikt Berlijn om
z’n voorjaarsreleases te lanceren, zoals dit jaar Steven
Soderberghs Side Effects en Gus van Sants Promised
Land (zie pagina 9 van deze krant), en nog een hele reeks
andere films die de komende maanden in de bioscopen
worden verwacht: de bestsellerverfilming Night Train
to Lisbon (te zien vanaf 18 april), de lo-fi-vriendschapskomedie
Frances Ha van Noah Baumbach (aangekocht
voor Nederland, releasedatum onbekend) en animatiefilm
The Croods (te zien vanaf 27 maart). Hou de releaselijsten
in de gaten.
Incidentenjournalistiek
Op het moment waarop ik dit schrijf ben ik op het Punto
de Vista-documentairefestival in Pamplona, een piepklein
festival met een heel specifieke kijk op documen-

de Filmkrant
#352 MAART 2013 25
taires, en waar het kan voorkomen dat tijdens de gebruikelijke
Q&A’s met de regisseurs na afloop van de voorstellingen,
artistiek directeur Josetxo Cerdán wordt gevraagd
waarom hij twee bepaalde films met elkaar in een
programma heeft gezet. En waar hij dan niet wegkomt
met een diplomatiek antwoord, maar de vragensteller
niet rust voordat hij een inhoudelijk gemotiveerd antwoord
heeft gekregen. Zo’n festival is Berlijn dus niet.
Op Punto de Vista draait het niet om wereldpremières,
maar om programmering, om curatorschap, om het
feit dat elke twee films die je na elkaar ziet met elkaar
een dialoog aangaan. In Berlijn doen ze dat ook. Maar
dan veel minder bedoeld. Doordat je als bezoeker met je
eigen agenda tussen de verschillende programmaonderdelen
(naast de competitie ook nog het Panorama,
van oudsher een bolwerk voor documentaires, off-Hollywood,
geëngageerd werk en een belangrijke selectie
gay films en het Forum, doorgaans wat bescheidener,
avontuurlijker en strenger van opzet) heen en weer
hopt, is er al lang niet meer zo iets als ‘het festival’. Dat
is soms wel eens jammer, want voor de gedeelde ervaring
is, in het geval van de pers, een soort incidentenjournalistiek
in de plaats gekomen.
Hoogtepunten
Toch een poging om wat hoogtepunten op een rij te zetten.
Nederland was sterk vertegenwoordig in het Panorama.
Openingsfilm A Fold in my Blanket, was een Georgisch-Nederlandse
coproductie en het Panorama Special
werd geopend door Nanouk Leopolds verfilming
van Gerbrand Bakkers bestseller Boven is het stil, die in
de weken voorafgaande aan het festival in de Duitse pers
al een ‘Geheimtip’ werd genoemd. Hoewel het magisch-realisme
van debutant Zaza Rusazde en de magie
van het realisme bij Leopold stilistische tegenpolen
zijn, was het wel opmerkelijk dat Panorama-voorman
Wieland Speck nu juist deze twee films als boekensteunen
van zijn programma had gekozen. Beide films gaan
op ooghoogte
ben Affleck
over onderdrukte homoseksualiteit, of het nu in een repressieve
samenleving of een kerkelijk milieu is. En natuurlijk
gaan beide films over nog veel meer. Over lammetjes
en roofvogels, en fotografie en acteren, bergen en
het vlakke land. En hopelijk is ook A Fold in my Blanket
een keer in Nederland te zien, zodat ook een Nederlands
publiek het genoegen kan hebben de films met elkaar in
een onverwachte context te zien. Boven is het stil beleeft
trouwens zijn voorpremière op het Nederlands, Vlaams
& Fries Filmfestival in Leeuwarden. Voor het interview
met Nanouk Leopold zie pagina 12 van deze krant.
Echte gekken
Waarschijnlijk de beste competitiefilm was Camille
Claudel, 1915 van Bruno Dumont. Sterk, onverzettelijk
en gedurfd. Niet de romantiek van het krankzinnige
beeldhouwersliefje zoals in 1988 verfilmd met Isabelle
Adjani. Maar nietsontziend, tussen de echte gekken, die
gewoon helemaal zichzelf mogen zijn, en hun echte begeleiders
als de nonnen in Montdevergues waar Claudel
de laatste dertig jaar van haar leven doorbracht. Juliette
Binoche had natuurlijk die acteer-Beer moeten winnen,
maar begrijpelijk dat die naar Paulina Garcia in Gloria
van Sebastián Lelio ging was het wel. Gloria (voor mensen
uit het Disco-tijdperk: dat nummer speelt er een
belangrijke rol in) was precies het juiste tegengif tegen
het gebruikelijke semi-realisme van al die andere prijswinnaars:
het Roemeense Child’s Pose (Gouden Beer)
over moeders en zonen, een auto-ongeluk en een gevangenisstraf
en de Bosnische semi-documentaire An
Episode in the Life of an Iron Picker (Zilveren Beer), over
precies, nu ja, dat wat de titel vertelt. Allemaal aangekocht,
allemaal later in de Nederlandse bioscopen.
Beter zijn de films waarvan je even niet weet wat je
ermee aan moet. Closed Curtain van de Iraanse regisseur
Jafar Panahi, die geen films meer mag maken en
daarom zijn vorige, eveneens in huisarrest gemaakte
film This is Not a Film noemde. Closed Curtain is ook
iranofobie
Filmmaker/journalist Mark Cousins
(The Story of Film) reist door de
wereld van de film en ontdekt onverwachte
dwarsverbanden in het
immense beeldenarchief in zijn hoofd.
Wat zien we op deze foto? Een intelligente, vrijzinnige
Amerikaanse filmster die door de lens
van de camera kijkt, op de set van zijn film Argo.
De film speelt zich af tijdens de Amerikaanse
gijzelingscrisis van 1979 in Iran. Ben Affleck
spelt Tony Mendez, een CIA-agent. Mendez
was klein en Latino, Affleck is lang en Anglo,
maar dat accepteren we omdat Hollywood er nu
eenmaal van houdt om het leven netjes en wit
te maken.
Affleck ziet er doelgericht uit, serieus. Hij gebaart
met zijn linkerhand. Maar wat ziet hij, of
hoe ziet hij het? Net zoals wij zijn gezicht maar
voor de helft zien, ziet hij maar voor de helft. De
Hollywood-scènes in zijn film ervaren we als
genuanceerd, complex, gebaseerd op zijn eigen
ervaringen en bittere gevoelens over filmmaken
daar. In vergelijking daarmee voelen de scènes
in Teheran niet doordacht genoeg, riekend naar
thriller-beelden en het gevolg van iemand die
meer beelden van Iran heeft gezien, dan Iran
zelf.
In tegenstelling tot de scènes in de VS, zijn
de Iraanse shots vaak uit de hand gedraaid. De
scènes in de bazaar zijn volkomen generiek. De
tradities van gastvrijheid en de eenvoudige
menselijke warmte van gewone Iraniërs (en
niet hun fascistische regime) zijn zo opvallend
en alom aanwezig als je in Iran komt (waar ik
meermaals ben geweest) dat ze niet alleen het
voornaamste zijn wat je je herinnert, maar dat
ze je ook doen beseffen hoe verwesterd dit land
in onze media en onze films altijd wordt voorgesteld.
We beelden het meestal af als bedreigend en
onkenbaar, vol billboards met mollahs en mensenmassa’s
met hun vuisten in de lucht en gesluierde
vrouwen.
Affleck kijkt door zijn camera en ziet in plaats
van het land alleen deze beelden, en daarom
kopieert hij ze.
Natuurlijk kun je zeggen dat dit een film is
over Iraanse gijzelnemers en dat ze daarom natuurlijk
bedreigend moeten overkomen. Ja, dat
doen ze. Maar het is de taak van alle filmmakers,
zelfs van diegenen die onderhoudende
geen film, maar een film over een film die niet gemaakt
wordt, over een scenarioschrijver die opgesloten zit in
het huis van Jafar Panahi, in zijn hoofd, in een droom, in
een labyrintische fictie. Somber, onevenwichtig, en
meer te verdedigen dan alles wat compleet en toegankelijk
is.
Net als Jesse en Celine in Before Midnight wandelen
filmliefhebbers en festivalbezoekers een rondje voor het
slapengaan, peinzen over aloude vragen, wat is waar,
wat is de moeite waard, hoe kunnen we ons weer net zo
nieuw en onbezonnen en creatief voelen als toen we
jong waren. Filmmakers stellen zich die vragen. En op
het moment dat hun werk net zo kwetsbaar durft te zijn
als onze favoriete hoofdpersonen (A Fold in My Blanket,
Frances Ha, Boven is het stil, Camille Claudel) is het onbehaaglijk
genoeg om er een eindje mee op te willen lopen
en je leven mee door te brengen. De rest zijn slechts
one night stands. o
before Midnight
thrillers maken, om ons voorbij de clichés te
voeren. Argo had met gemak een beeld van Teheran
in die dagen kunnen schetsen dat frisser,
echter, levendiger en eerlijker zou zijn geweest.
En er is een belangrijker punt. Gezien het feit
dat Iran bijna altijd wordt afgebeeld als vijandig
en onveilig, als een probleem voor buitenlanders,
is het dan, gegeven het feit dat westerse
regeringen met hun zwaarden lopen te zwaaien
en dreigen Iran te bombarderen, werkelijk het
meest geschikte moment om nu een film te maken
die alle gebruikelijke clichés nog eens herhaalt
boven op de al bestaande berg aan Iranofobie?
Is het niet wat al te makkelijk om door je
camera naar een plek te kijken en alleen je vooroordelen
bevestigd te zien? Begint Argo niet
een beetje te lijken op een parapraxis, een Freudiaanse
verspreking, een onbedoeld blootleggen
van de onbewuste angst die Amerika voor
Iran heeft? Een land waarover men het veel
heeft, maar waarvan men weinig weet? Affleck
kijkt door de camera en ziet een monster, een
voortbrengsel van het Id van zijn eigen land.
Filmmakers zouden eens wat minder door de
camera moeten kijken, om wat meer te zien.
MArk CouSINS
TWITTEr @MArkCouSINSFILM

SCAN VOOR DE TRAILER
EEN FILM VAN TONY KAYE
REGISSEUR VAN
AMERICAN HISTORY X
★★★★
Paul Ruven & Marian Batavier
‘Een briljante vertolking
van Adrien Brody’
De Morgen
NU VERKRIJGBAAR OP DVD EN VOD
Het blad van/voor muziekliefhebbers 8 maart 2013 | nr. 295
No Risk Disc:
Daughter
platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl
www.wildbunch.nl /WILDBUNCHblx
Vanaf 8 maart bij:
Concerto, Kroese,
’t Oor, Plato, Sounds,
Velvet, De Waterput
en De Drukkerij
www.platomania.eu • www.sounds-venlo.nl
www.kroese-online.nl • www.platenhuis-het-oor.nl
www.velvetmusic.nl • www.waterput.nl
www.de-drvkkery.nl
IEDEREEN
KAN HET!
LEES HET
VANDAAG!
hoe verzin
je het?
hoe verkoop
je het?
Deze uitgave werd mogelijk gemaakt door een bijdrage van het
Nederlands Fonds voor de Film.
FILM
IDEE
BEKENDE FILMMAKERS PAUL RUVEN
EN MARIAN BATAVIER WERKTEN
O.A. MEE AAN ‘ALASKA’, DAT EEN
OSCAR VOOR BESTE BUITENLANDSE
STUDENTENFILM WON.
Iedereen kan door 1 zinnetje schatrijk worden. Vandaag nog. Het enige dat je nodig
hebt is een gouden film-idee. Dan staat Hollywood in de rij om dat ene zinnetje van je
te kopen, vaak voor miljoenen dollars.
Je hoeft er niets eens voor naar Hollywood, je kunt het gewoon vanuit je luie stoel
doen. En het maakt ook niets uit of je nog nooit iets in de film gedaan hebt. Als dat
zinnetje maar goud is.
Een man verkocht het volgende zinnetje voor 600.000 dollar: “Een politieagent, die in
1985 per ongeluk is ingevroren in ijs, ontdooit nu en denkt dat alles nog als in 1985 is.”
Dezelfde man las in de krant een artikel over een bloemen-man, die in het geheim
discreet bloemen aflevert aan maitresses van overspelige filmsterren. Hij noemde het
THE FLOWER GUY en verkocht het voor 2,5 miljoen dollar.
Het lijkt simpel, en dat is het ook, als je weet uit welke elementen een gouden
film-idee bestaat. Dan kun je het ook zelf verzinnen, en daarna heel eenvoudig verkoopbaar
maken.
Hollywood-kenners Paul Ruven en Marian Batavier schreven na hun succesvolle
boek HET GEHEIM VAN HOLLYWOOD deze unieke handleiding over hoe je je idee kunt
testen en omwerken tot een gouden film-idee.
RIJK DOOR 1 ZIN: HET GOUDEN FILMIDEE staat vol met succes-voorbeelden, trucs, tips,
en speciale adressen. Als extra een hoofdstuk over Nederlandse gouden film-ideëen.
Paul Ruven & Marian Batavier
ZIN
het gouden
Het nieuwe boek van Paul Ruven
en Marian Batavier: “Rijk door 1 zin.
Het gouden filmidee”.
Een uitgave van de Theatrebookshop;
vanaf half september daar verkrijgbaar
voor €19,95.
het gouden
FILMIDEE
Open day
23 March 2013
from 14:00 till 18:00h
filmmaking
digitaljournalism
audioproduction
musicproduction
interactiveanimation
gamedesign
webdesign
3Dgraphics

de Filmkrant
#352 MAART 2013 27
De festivals Go Short en HAFF
scandinavië is overal
Dat uit Scandinavië interessante documentaires
en speelfilms komen wisten
we al. Het Holland Animation Film
Festival (HAFF) en het kortfilmfestival
Go Short laten zien dat Scandinavische
animaties en kortfilms er ook mogen
zijn. dooR jos vAN deR buRg
Geen kwaad woord over karton, maar er zullen weinig
kinderen rondlopen die ervan dromen om later in hun
leven als vertegenwoordiger van een kartonfabriek in
een vergadering een presentatie te geven over de voordelen
van isolatiekarton. De tragikomische antiheld van
middelbare leeftijd in de korte film Liner Board van de
Zweed Jens Jonsson doet zijn best om er iets van te maken
(“our visions for the future”), maar raakt de draad
kwijt als een vrouw binnenkomt die bij de deur blijft
staan. Langzaam komen we erachter dat beiden jaren
eerder een verhouding hadden. Beiden hebben zo hun
gedachten over waarom het misging. De kijker kan uit
de flashbacks zijn eigen oordeel vormen. Absurdisme,
melancholie en het gevoel kansen te hebben gemist in
het leven zijn in meer Scandinavische films te vinden.
Zelfs zo vaak, dat het opvalt. Wie helden zoekt, kan deze
films overslaan, want ze worden bevolkt door personages,
die misschien wel dromen van een groots en meeslepend
leven, maar die het al moeite genoeg kost om
niet depressief te worden. Zoals de twee halfzachte criminelen
in Autumn Man van de Zweed Jonas Selberg
Augustsen. De twee hebben geen cent te makken, wat
vervelend is als je als koffieverslaafde aan een kop koffie
wilt komen. “Koffie zou een mensenrecht moeten zijn”,
zegt een van hen. Doordat hij geen koffieshot krijgt,
gaan zijn handen steeds heviger trillen. Criminelen op
jacht naar koffie: kan het lulliger?
Shit
Veel Zweedse kortfilmmakers lijken beïnvloed door Roy
Andersson, met Songs from the Second Floor en You, the
Living de grootmeester van absurdisme dat het menselijk
tekort blootlegt. Of putten Zweden allemaal uit het-
seven Minutes in the warsaw ghetto
Autumn Man
zelfde bron? Hebben we misschien te maken met een
nationale karaktertrek? Op het kortfilmfestival Go Short
komt de vraag ongetwijfeld aan de orde, omdat het festival
met een programma aandacht besteedt aan de
Zweedse kortfilm. Het bevat sterke films, zoals This Is
Alaska van Marten Nilsson. De film voert in het koude
niemandsland in Alaska een paar natuurliefhebbende
stellen op, die bewust op deze plek zijn gaan wonen, omdat
je er nog, in de woorden van één van hen, “extreem
individualistisch” kunt leven. Weg van de overgereguleerde
maatschappij. Leve de vrijheid. Maar langzaam
sluipen andere waarheden in de film. Een vrouw zegt dat
ze hier nooit naar toe was verhuisd als haar grote liefde
haar niet in de steek had gelaten. Een ander klaagt over
de grote afstanden. En weer een ander noemt het afgelegen
woonoord “de plek waar je eindigt als je je shit niet
op orde hebt.” Intrigerende film, die de kijker laat raden
of hij naar fictie of documentaire kijkt. Het contrast tussen
paradijselijke natuur en onbeholpen menselijk gedoe
doet zich ook voor in The Lodge, eveneens van Marten
Nilsson. In de fictiefilm brengt een groepje in de stad
wonende vrienden een korte vakantie door in een prachtig
natuurgebied. “Ik ben volledig in harmonie met de
natuur”, zegt iemand in het begin. Het duurt niet lang,
want de onuitgesproken irritaties stapelen zich snel op.
Klinkt bekend? Inderdaad: het fileren van groepsprocessen
door Nilsson doet sterk denken aan Involuntary
en Play van landgenoot Ruben Östlund.
Verpletterend
Dat Scandinavië ook met animatiefilms meetelt, is te
zien op het Holland Animation Film Festival. Scandinavische
animatiefilmers hebben net als hun kortfilmcollega’s
geen last van opgelegde vrolijkheid. Doortrokken
van treurige eenzaamheid is Benjamins Flowers van de
Zweedse Malin Erixon. De film voert op de bank in een
huiskamer een mannetje op dat ons meedeelt dat psychoanalytici
vinden dat hij een probleem met de werkelijkheid
heeft. Ze hebben gelijk, want in kleurrijke beelden
lopen werkelijkheid en fantasie bij hem stevig door
elkaar. Zo beleeft het kereltje in zijn hoofd spannende
avonturen in een erotisch café of bordeel en in een vakantieparadijs.
In werkelijkheid durft hij de deur niet
uit. Hoe fantasie ook redding kan brengen, is te zien in
Under the Fold van de Deen Bo Juhl Nielsen. In de prachtig
getekende film raakt een werkloze vader steeds meer
ontmoedigd door zijn vergeefse zoektocht naar werk,
maar hij wordt gered door de kleurrijke fantasie van zijn
zoontje. Aan fantasie en verbeelding ontbreekt het ook
de Zweedse striptekenaars Max Andersson en Lars
Sjunnesson niet. Met een levensgrote Tito-pop, die
oogt als een zombie, trekken zij in de roadmovie Tito on
Ice door voormalig Joegoslavië. De animatiefilm met
live-action scenes laat zien dat anarchie en gekte op de
Balkan nooit ver weg zijn. En ook niet in deze film. Aangrijpend
is de Deense zwartwitfilm Seven Minutes in the
Warsaw Ghetto. Animatiefilmer Johan Oettinger heeft
niet meer dan zeven minuten nodig voor een verpletterend
verhaal over een levenslustig jongetje en twee
Duitse militairen in het getto van Warschau. Dat de film
gebaseerd is op een ware gebeurtenis bewijst weer eens
dat menselijke slechtheid grenzeloos is.
Go Short vAN 13 T/M 17 MAART iN lux iN
NijMegeN
Holland Animation Film Festival vAN 20
T/M 24 MAART iN heT louis hARTloopeR coMplex
iN uTRechT

de Filmkrant
#352 MAART 2013 28
Silver Linings Playbook
de zon breekt door
Silver Linings Playbook kijkt als een
dwarsdoorsnede van het handboek
psychiatrie, die afwijkend gedrag als
niet al te vreemd neerzet. De acht
Oscarnominaties voor het komische
drama van David O. Russell zijn terecht.
kort
dooR MARiskA gRAvelANd
Na het succes van One Flew over the Cuckoo’s Nest volgden
veel groteske psychiatrische gevallen zoals in Twelve
Monkey’s en Shutter Island, maar ook duistere films
als Clean, Shaven, Stir of Echoes, Bug en Spider, en drama’s
als Shine en Girl, Interrupted. Silver Linings Playbook,
naar het boek van Matthew Quick, voegt daar een
variant aan toe die inlevend drama, dwarse romantiek
en subtiele humor soepel combineert.
Bradley Cooper speelt Pat, een ongeremde man met
een bipolaire stoornis die geobsedeerd is door het terugwinnen
van zijn overspelige ex. Ondertussen is zijn
vader (een aaibare Robert De Niro) vooral bezig met het
dwangneurotisch neerleggen van zijn afstandsbedieningen
en hoopt zijn moeder de spanningen in huis te
sussen door nóg een schaal vol krabhapjes en pizza te
serveren. Pats gedrag is vaak wel te begrijpen: het is eigenlijk
wel logisch dat hij tegen het plafond vliegt als hij
zijn trouwlied My Cherie Amour van Stevie Wonder
hoort, dat hem doet terugdenken aan zijn dramatisch
verlopen relatie. Hij heeft geen filter tijdens het praten
en zegt alles wat er in hem opkomt, ook dingen die niemand
wil horen.
Manipulatie
Silver Linings Playbook (de titel slaat op het laten doorbreken
van de zon: silver lining) kijkt als een dwarsdoorsnede
van het handboek psychiatrie waarin allerlei
kleine en grote psychische stoornissen door elkaar heen
lopen, zonder dat het als afwijkend wordt voorgeschoteld.
We zijn allemaal maar mensen. Zo maakt bijna iedereen
in de film gebruik van een ander om zijn eigen
doel te bereiken, waarbij die manipulatie niet eens bewust
hoeft te zijn. Pat bewijst ondertussen dat hij goed
heeft geluisterd naar de therapeuten door te stellen dat
hij “zijn negatieve gevoelens als brandstof wil gebruiken
om de zon te laten doorbreken”. Later verslapt zijn aan-
bullet to the head
dacht voor de adviezen van zijn psychiater, die erop
aandringt dat hij nu toch echt een “een strategie nodig
heeft”. Zijn oren spitsen zich alleen als de psychiater
hem een tip aan de hand doet hoe hij zijn ex kan terugwinnen.
Pat neemt dus alleen adviezen aan die in zijn
straatje passen. En wie doet dat eigenlijk niet? Het afwijkende
gedrag in de film, en zelfs het geweld, is nooit
onredelijk.
De film neemt een romantische wending als een tegendraadse
buurtbewoonster op zijn pad komt, terwijl
hij aan het joggen is in zijn eeuwige oversized joggingpak
met vuilniszak erover, “om het zweten te bevorderen”.
Een uitstekende Jennifer Lawrence speelt deze Tiffany
als een ietwat manipulatieve vrouw die net als Pat
geen blad voor de mond neemt. Hoe de film afloopt kan
eigenlijk al uit het begin worden opgemaakt, als Pat een
tirade houdt tegen het happy end van het boek A Fare-
Bullet to the Head
Walter Hill | Sylvester Stallone als de mompelende
huurmoordenaar Jimmy Bobo die in
New Orleans andere mompelende mannen
vermoordt, maar – ‘I’m going to kill you’ –
wel zo vriendelijk is dat eerst te melden. Onder
liefhebbers is regisseur Walter Hill vooral
bekend als de maker van 48 Hrs en The Driver,
voor Nicolas Winding Refn in 2011 een van de
inspiratiebronnen voor zijn doorbraakfilm
Drive. Veel lood om oud ijzer echter in Bullet
to the Head, volgens Amerikaanse recensies.
Ook al heeft Stallone het hart op de juiste plek
– na zoveel plastische chirurgie een van de
weinige organen waar dat nog voor geldt –
omdat hij arme mensen, die ook altijd het hart
op de juiste plek hebben, helpt in de strijd tegen
een malafide vastgoedontwikkelaar.
Te zieN vANAf 7 MAART
Broken
rufus norris | Het verhaal van drie huishoudens
in een doodlopende straat in Noord-
Londen, verteld door de ogen van de 11-jarige
Skunk. Na een brute aanval op een mentaal
gehandicapte buurman groeit de onrust in de
straat. Bitterzoete debuutfilm van theaterregisseur
Norris met Tim Roth en Cillian Murphy
werd in oktober goed ontvangen op het
Londens filmfestival. Te zieN vANAf 7 MAART
broken city
well to Arms. Er is al genoeg ellende in de wereld, waarom
moet Hemingway’s verhaal zo tragisch eindigen?,
vraagt hij zich midden in de nacht vertwijfeld af.
David O. Russell (The Fighter, Three Kings) kiest ondanks
het dramatische gegeven voor een prettige toon,
door grote en kleine emoties, en groot en klein menselijk
falen af te wisselen met luchtige passages, zoals hij
ook in The Fighter schakelde tussen de tedere vaderdochterrelatie
en de harde werkelijkheid in de boksring.
Dat er nu wel erg veel tegen elkaar geschreeuwd moet
worden, is blijkbaar onvermijdelijk. Dat schijnt nu eenmaal
op te luchten. Het filter is over de heg gegooid,
maar de lucht zal nooit helemaal klaren.
Silver Linings Playbook »»»»» vs, 2012 | Regie dAvid o.
Russell | 122 MiNuTeN | MeT bRAdley coopeR, jeNNifeR lAwReNce,
RobeRT de NiRo, jAcki weAveR, chRis TuckeR | disTRibuTie A-filM
|Te zieN vANAf 28 febRuARi
Broken City
allan Hughes | New York noir, met Mark
Wahlberg als privédetective Billy Taggart die
zeven jaar eerder ontslagen is na een dodelijk
ongeval. Dat verhaal verdwijnt vervolgens samen
met de vraag naar Taggarts werkelijke
schuld naar de achtergrond en wordt overschaduwd
door het grotere verhaal over de
verziekte politieke cultuur in de stad waar de
macht misschien voor altijd in verkeerde handen
is. Russell Crowe speelt de handige burgemeester
Hostetler en ook Catherine Zeta-Jones
wist weer een rol te bemachtigen. Het is
allemaal al een keer eerder gedaan, maar Hughes
doet het net weer even anders.
Te zieN vANAf 14 MAART
Trois mondes
Catherine Corsini | Ivo De Kock sprak in Cannes
regisseur Corsini: “Het verhaal gaat over
een autoverkoper die met zijn auto per onge-

de Filmkrant
#352 MAART 2013 29
Paradies: Glaube
GodsdienstoorloG
oP de vierkante meter
Met het middendeel van zijn hoop-geloof-en-liefde-trilogie bereikt de Oostenrijkse
filmmaker Ulrich Seidl het hoogtepunt van zijn kunstenaarschap. Hij onderzoekt
godsdienstwaanzin en de terreur van compassie. dooR dANA liNsseN
Gek eigenlijk. In de (Nederlandse) volksmond zeggen
we hoop, geloof en liefde, terwijl apostel Paulus, aan
wie de drie-eenheid ontleend is, het in zijn Bijbelse loflied
op de liefde over geloof, hoop en liefde heeft. En de
Oostenrijkse filmmaker Ulrich Seidl gooit de volgorde
in zijn Paradies-trilogie nog verder door elkaar. Hij begon
vorig jaar in Cannes met Liebe, afgelopen Filmfestival
Berlijn ging slotdeel Hoffnung in première en het
grandioze middendeel Glaube dat ondertussen in Venetië
voor het eerst werd vertoond, bereikt nu de Nederlandse
bioscopen. Niet eerder deed een filmmaker binnen
een jaar tijd de drie grote Europese filmfestivals
aan, met drie films die weliswaar oorspronkelijk als één
film bedoeld waren, maar ook zelfstandig tot het beste
behoren wat dat filmjaar heeft voortgebracht.
Bij Paulus zijn geloof, hoop en liefde de drie religieuze
begrippen die van blijvende waarde zijn (tegenover
profetieën, tongen en kennis). Je vraagt je af of de volgorde
ertoe doet. Of er een hiërarchie is. Bij Paulus wel,
die benoemt de liefde als belangrijkste. Maar bij Seidl?
(Er bestaat binnen de Oostenrijkse traditie overigens
nog een toneelstuk van Ödön von Horváth dat onder
nationaal-socialistische druk in 1933 alleen in een aangepaste
versie in première mocht gaan en waarin de heldin,
van hoop, geloof en liefde verstoken, van armoede
en ‘Verelendung’ sterft).
Zelfkastijding
Drie vrouwenportretten werden het, over drie familieleden.
Teresa was de hoofdpersoon van Liebe, een mollige,
blijmoedige, alleenstaande vrouw van middelbare leeftijd
die in een seks-resort in Kenia de (vleselijke) liefde
hoopte te vinden waar ze thuis van verstoken bleef. In
Glaube en Hoffnung zien we hoe het haar zus en dochter
vergaat terwijl zij op vakantie is. Dochter Melanie wordt
Trois mondes
luk een jonge Moldaviër doodrijdt en in paniek
wegvlucht. Dit tragisch incident dreigt niet
alleen Al te verscheuren (hij worstelt met
schuldgevoelens) maar ook het aangekondigde
huwelijk met Marion, de dochter van zijn
in Hoffnung in een zomerkamp voor zwaarlijvige kinderen
ondergebracht. En in Glaube volgen we Teresa’s zuster
Anna, een fanatieke katholieke, die de dagen van haar
zomervakantie vult met zelfkastijding en gebedsgroepen
en met een Maria-beeld langs de huizen trekt in de
hoop nog wat zieltjes te winnen. Als haar islamitische
echtgenoot Nabil na twee jaar opeens weer opduikt ontspint
zich bovendien in de gangen van haar burgermanswoning
een soort godsdienstoorlog op de vierkante meter
waarbij het Midden-Oosten-conflict verbleekt.
De Paradies-trilogie toont Seidl op het hoogtepunt
van zijn kunstenaarschap. Nu de drie films voltooid zijn
is het wel de moeite waard om te filosoferen over de vraag
in welke volgorde ze het beste bekeken kunnen worden,
net als bijvoorbeeld bij het Dreileben-drieluik van Christian
Petzold, Dominik Graf en Christoph Hochhäusler
vorig jaar. Bij Seidl komen we er voorlopig op uit dat
hoop, geloof en liefde een betere volgorde was geweest,
en niet alleen omdat we daar in ons spraakgebruik meer
aan gewend zijn. Maar daarover volgende maand meer,
als Hoffnung in de Nederlandse bioscopen.
Feesthoedjes
Nu eerst Glaube. Verreweg het sterkste deel uit de reeks,
en net als de beide andere films zelfstandig te bekijken.
De films van Urlich Seidl tarten niet alleen de grenzen
van documentaire en fictie (bij hem een verhevigde
werkelijkheid), maar verwarren ook omdat ze vaak naar
exploitatie neigen. En daarmee op z’n minst de toeschouwer
bewust maken van z’n eigen kijkgewoontes.
Of het nu om het geënsceneerde huwelijk ging in Mit
Verlust ist zu rechnen (1992), de liefde tussen mens en
huisdier in Tierische Liebe (1996), de borstenobsessie
van de vrijgezelle wiskundeleraar Rene in Der Busenfreund
(1997) of de nietsontziende klinische beelden
baas de garagehouder, onmogelijk te maken.
Ook al omdat de aanwezigheid van twee vrouwen
– getuige Juliette en vrouw van het
slachtoffer Vera – zijn twijfel nog verder versterken.”
zie filMkRANT.Nl/Nieuws_2012/8397
The Sweeney
nick love | Stevige Britse politiefilm met spitse
humor en dito visuele stijl over een groep
rechercheurs die Londen wil schoonvegen.
Gebaseerd op de gelijknamige Britse serie uit
de jaren zeventig maar verplaatst naar Londen
vandaag. Damien Lewis uit Homeland is de
bedenker en manager van The Flying Squad,
een politieeenheid die geweld met geweld wil
bestrijden. Dat valt niet goed bij de politieke
top van het politieapparaat en Lewis is veel
tijd kwijt aan het weerleggen van de kritiek.
Bulldozer Ray Winstone knapt het vuile werk
op als detective inspector Jack Regan die on-
vermijdelijk Interne Zaken achter zich aan
krijgt terwijl het team achter een stel overvallers
aan zit. Om het allemaal nog wat over-
van Weense buitenwijken gecontrasteerd met de smoezelige
wereld van seksclubs in het al veel verder gefictionaliseerde
Hundstage (2001) en het ongemakkelijke
Import/Export (2007) waarin hij op onnavolgbare Seidliaanse
wijze de seksindustrie in één film wist te verbinden
met demente bejaarden met feesthoedjes op.
Deels spreekt Glaube van de drie delen van de Paradies-trilogie
natuurlijk het sterkste, omdat we in het
Westen al een lange traditie hebben waarin kritisch tegen
de uitwassen van het christelijke geloof wordt aangekeken.
Anna’s aan erotische extase grenzende aanbidding
van het kruisbeeld, de beelden van de gebedsgroep
die “Oostenrijk weer katholiek wil maken”, en
Anna’s persistente missionarisgedrag geven je een minder
ongemakkelijk gevoel dan Teresa’s erotische escapades
of Melanies pogingen om haar obese tienerlichaam
in het gareel te krijgen. We hebben die religieuze
hysterie eerder gezien. God is eerder bespot. Je kunt je
als toeschouwer makkelijker van het schuldgevoel over
je eigen voyeuristische blik distantiëren.
lees veRdeR op filmkrant.nl
Paradies: Glaube »»»»» oosTeNRijk/duiTslANd/fRANkRijk,
2012 | Regie ulRich seidl | 113 MiNuTeN | MeT MARiA hofsTädTeR,
NAbil sAleh | disTRibuTie eye | Te zieN vANAf 14 MAART
The sweeney
zichtelijker te maken heeft Regan een affaire
met de vrouw van bovenbaas Lewis.
Te zieN vANAf 14 MAART

de Filmkrant
#352 MAART 2013 30
Mama
jaloers
kreng
Mama is boos!, maar bovenal: mama is
een doodeng spook in een tamelijk
geslaagde bovennatuurlijke griezelfilm.
Mamá, een Spaans filmpje van nog geen drie
minuten, was in 2008 één van de griezeligste
bijdragen aan het kortefilmprogramma van
het Imagine filmfestival. De korte film – één
lange take die begint met Lilly die haar zus
Vic toria wakker schudt en ‘Mama is terug’
fluistert – is een schoolvoorbeeld van spanningsopbouw.
Een uitstekend visitekaartje
van regisseur Andrés Muschietti, die nu dus,
met steun van Guillermo del Toro, de lange
Engelstalige versie op ons mag loslaten.
Mama draait om Lilly en Victoria. De meisjes
werden, één en drie jaar oud, door hun vader
achtergelaten in een verlaten huis in de bossen.
Omdat haar vader haar brilletje heeft afgenomen
zien wij het ook niet goed, maar er is
daar iets niet pluis. ‘Daddy, there’s a woman
outside. She’s not touching the floor!’
Pas vijf jaar later worden de meisjes weergevonden.
Lucas Desange, de broer van hun
vader, heeft het zoeken nooit opgegeven. De
meisjes zijn verwilderd, vuil, agressief en lopen
op handen en voeten. Ze waren al die jaren
helemaal niet alleen, zeggen ze. ‘Mama’ was
bij hen.
Mama
Mama ontkomt niet aan de clichés van het
genre. Lucas en Annabel moeten nodig eens
een elektricien laten langskomen, want werkelijk
iedere lamp knippert in deze film. En
wanneer het licht helemaal uitvalt, is er natuurlijk
altijd nog het fototoestel met flits. Net
als de score vol harde geluiden en eng zingende
snaarinstrumenten; het effectbejag is nogal
doorzichtig. De grootste zwakte van de film is
dat we regelmatig het huis en de driehoek Lilly-Victoria-Annabel
moeten verlaten om Dr.
Dreyfuss te volgen in zijn archiefonderzoek
naar de achtergronden van ‘Mama’. Liever zagen
we de spanning in huize Desange nog wat
verder oplopen.
Want dan is Mama beslist sfeervol en levert
een flink aantal geslaagde en angstaanjagende
momenten. De openingsscène zal mening ouder
doen ineenkrimpen – er zijn immers verwaarloosde
kinderen in het spel – maar geslaagde
griezelverhalen wortelen nu eenmaal
vaak in tragiek. Het is wat dat betreft juist
jammer dat Muschietti er niet in slaagt iets
meer te maken van de relatie tussen de meisjes
en hun nieuwe moeder Annabel. De special
effects voeren al snel de boventoon.
De belangrijkste daarvan is een combinatie
van cgi en de bizarre bewegingen van acteur
en bewegingskunstenaar Javier Botet. En dan
moet je toch toegeven: Mama mag dan een jaloers
kreng zijn dat de meisjes en de hoofdrol
in deze film volledig voor zich opeist, het is
ook één van de engste creatures in lange tijd.
bAReNd de voogd »»»»»
Mama Regie ANdRés MuschieTTi | spANje/cANAdA,
2012 | 100 MiNuTeN | MeT jessicA chAsTAiN, NikolAj
cosTeR-wAldAu | disTRibuTie upi | Te zieN
vANAf 7 MAART
oz the great and powerful
Rhino Season
dichter
achter
tralies
In Rhino Season vertellen gepolijste
beelden het tragische liefdesverhaal
van een dichter, gezien door een klassiek-romantische
bril.
Rhino Season begint als een politiek drama en
mondt uit in een tragisch liefdesverhaal. De
jonge dichter Saleh wordt vlak na de Iraanse
revolutie gearresteerd samen met zijn vrouw
Mina. Hij verdwijnt voor dertig jaar achter de
tralies, zij wordt tien jaar gevangengehouden,
nadat zij weigert om in ruil voor haar vrijheid
van hem te scheiden. Haar voormalige chauffeur
laat intussen geen middel ongebruikt om
te krijgen wat hij altijd al wilde hebben: haar.
De Koerdisch-Iraanse regisseur Bahman
Ghobadi castte in Rhino Season voor het eerst
bekende, professionele acteurs, met Monica
Bellucci (Mina) en de Iraanse Behrouz Vossoughi
(de oudere Sahel) als grootste sterren.
Rhino season
Oz the Great and Powerful
Sam raimi | Prequel van het boek The Wonderful
Wizard of Oz van L. Frank Baum uit
1900, waarop in 1939 de beroemde filmversie
met Judy Garland gebaseerd werd. James
Franco wordt als goochelaar naar het magische
land van Oz getransporteerd en moet
daar de strijd aan gaan met drie heksen. Alleen
door te ontdekken wie goed en slecht is, kan
hij het koninkrijk redden.
Te zieN vANAf 14 MAART
Valentino
remy van Heugten | Hoofdrol voor Najib Amhali
als een Italiaanse Maserati-verkoper die
stiekem geen Italiaan is. Hij heeft wel een relatie
met Monique, de dochter van zijn baas en
staat op het punt met haar te trouwen én promotie
te maken. Maar zijn leugen dreigt alles
te verzieken. Te zieN vANAf 21 MAART
Ook verruilde hij zijn realisme voor een meer
gepolijste, poëtische stijl, die in visueel opzicht
vaak doet denken aan de films van Nuri
Bilge Ceylan. Hij baseerde het script naar eigen
zeggen op de dagboeken van een persoonlijke
vriend, maar de epische dimensies die
het verhaal aanneemt, wijzen op verregaande
mythologisering. Door de autoriteiten doodverklaard,
doolt Saleh na zijn vrijlating als een
moderne Odysseus rondom het huis van zijn
Penelope. Hij bespiedt haar, zonder zich bekend
te maken. Dat geeft dramatische spanning,
maar verleent tegelijk een wrede trek
aan zijn karakter. Die wreedheid bereikt een
hoogtepunt met een scène waarin Mina op de
rug van Saleh zijn eigen dichtregels tatoeëert,
terwijl hij zijn snikkend gelaat in een kussen
verbergt. Het moet de climax vormen van
deze tragedie; wie door een iets minder klassiek-romantische
bril kijkt, ziet echter vooral
een narcistische vorm van zelfkastijding. Pathos
is nooit ver weg in Ghobadi’s werk, maar
in Rhino Season maakt hij het wel erg bont.
Hoe persoonlijk de film ook mag zijn, het esthetische
genoegen waarmee dit lijden wordt
opgedist, reduceert alles tot larmoyante
kitsch.
sAsjA koeTsieR »»»»»
Rhino Season iRAN, 2012 | Regie bAhMAN ghobAdi
| 104 MiNuTeN | MeT MoNicA bellucci,
behRouz vossoughi, yilMAz eRdogAN | disTRibu-
Tie AMsTel filM | Te zieN vANAf 21 MAART
Dark Skies
Scott Stewart | Een of andere vijandige buitenaardse
aanwezigheid in het rustige huis
van de Barretts zit ongevraagd achter de kinderen
aan. Te zieN vANAf 25 MAART

de Filmkrant
#352 MAART 2013 31
Road North
humor in een douchekop
Een vader en een zoon verzoenen zich
tijdens een trip in een Pontiac naar het
noorden van Finland, in Road North
van Mika Kaurismäki.
Hij heeft al 33 films gemaakt, maar nog nooit
is er een film van Mika Kaurismäki (oudere
broer van) in de Nederlandse bioscopen uitgebracht.
Binnen zijn grillige loopbaan verwierf
de in Rio de Janeiro woonachtige Fin een kleine
cultstatus met Zombie and The Ghost Train
(1991), vloog hij grandioos ut de bocht met het
lowbudget post-apocalyptische The Last Border,
en toog hij met Samuel Fuller en Jim Jarmusch
naar de Braziliaanse jungle voor zijn
documentaire Tigrero – A Film That Was Never
Made (FIPRESCI-persprijs in Berlijn). Hij
was medeoprichter van het legendarische
Midnight Sun Film Festival dat vlak boven de
Finse poolcirkel films in een circustent en de
lokale schoolgymzaal vertoont, bezocht door
grote regisseurs als Coppola. Voor LA Without
A Map (1998) strikte hij niet minder dan Julie
Delpy, Vincent Gallo, Johnny Depp, Anouk
Aimee en Joe Dallesandro.
Het wekt verbazing dat nu net zijn conven-
Stand Up Guys
Fisher Stevens | Drie ouwe gangsters en allround
veteranen Christopher Walken, Al Pacino
en Alan Arkin willen bewijzen dat ze geen
tionele, langgerekte road movie annex vaderzoonhereniging
de eerste is die de Nederlandse
bioscoop haalt. In Road North ligt de verdwenen
vader van een concertpianist op een
dag beschonken voor zijn deur. Voordat de
zoon zich kan afvragen wie die manke, volvette,
snurkende man is, volgt een trip in een
Pontiac naar het noorden van Finland en een
hele reeks andere onaangekondigde familiebezoekjes.
Road North ademt een sympathieke
levenshouding: een relaxte omgang met
grote problemen en de berusting over de dingen
die in het verleden zijn misgegaan mondt
uit in een melancholiek, verbroederend liedje
gezongen door vader en zoon. Kaurismäki
mikt daarbij niet op de schaterlach, maar ziet
humor in een douchekop of een zijdelings verhaal
over een menselijk standbeeld. Eén ding
roept vragen op: waarom wordt er zo gehamerd
op de diabetes van de vader? De aftiteling
geeft antwoord: het farmaceutische bedrijf
Sanofi Diabetes krijgt als sponsor een bedankje.
MARiskA gRAvelANd »»»»»
Road North fiNlANd, 2012 | Regie MikA kAuRis-
Mäki | 110 MiNuTeN | MeT vesA-MATTi loiRi, sAMuli
edelMANN, peTeR fRANzéN | disTRibuTie jusT
filM | Te zieN vANAf 7 MAART
Thérèse Desqueyroux
uiterlijke
schijn
Waarschuwing voor mannen: hou veel
van je vriendin of vrouw, want een
arsenicumvergiftiging is snel opgelopen.
Zie de twee verfilmingen van de
roman Thérèse Desqueyroux.
Flauberts Madame Bovary is niet de enige
plattelandsvrouw die zich dodelijk verveelt in
een Franse roman uit het verleden. In 1927, zeventig
jaar na Madame Bovary, publiceerde
François Mauriac de roman Thérèse Desqueyroux.
Het boek was gebaseerd op een krantenbericht
over een met een grondbezitter getrouwde
vrouw, die haar man met arsenicum
om zeep had proberen te brengen. Mauriac
maakte van de vrouw, die hij Thérèse noemde,
slappe ouwe mannen zijn geworden. Hoe doe
je dat? Door nog één keer een grote slag te
slaan. Na 28 jaar in de gevangenis wil Val (Pacino,
druk en opgeschoten als altijd) wel weer
eens seks buiten de douche. Eerste halte: een
bordeel. Maar helaas, het lukt niet. Wat doe je
dan? Een apotheek overvallen. Met typisch
enthousiasme mikt Val een heel stel van die
blauwe pillen in z’n keel en moet acuut opgenomen
worden vanwege een dramatische
erectie. Wat wil het toeval? Een van de verpleegsters
is de dochter van een ouwe partner-in-crime,
Hirsch, die keurig opgevouwen
zit in een verpleeghuis. Daar halen ze hem onmiddellijk
vandaan en in z’n pyjama en ver
voorbij de zeventig kruipt de ouwe driver achter
het stuur. En dan moet de rest nog beginnen.
Te zieN vANAf 21 MAART
Road North
een protofeministische, naar vrijheid verlangende
heldin. In zijn roman kijken we door
haar ogen naar het verstikkende burgerlijke
provinciale milieu, waarin alles draait om uiterlijke
schijn.
Georges Franju verfilmde de roman in 1962
met in de hoofdrollen de indrukwekkende
Emmanuelle Riva (Amour) en Philippe Noiret.
In schitterende zwartwitbeelden vertelt de
film het treurige verhaal van de jonge Thérèse,
die zit opgesloten in een huwelijk met een ongevoelige
hark, die aan haar verlangens geen
boodschap heeft. Thérèse is voor hem een babyleverancier
en randversiering van zijn leven.
Bekneld in die rollen, zakt de intelligente
vrouw in depressies. Uiteindelijk probeert ze
met een wanhoopsdaad haar man uit de weg
te ruimen. Als de arsenicumvergiftiging mislukt,
spreekt de door haar man beïnvloede
rechter haar vrij. Het is de ultieme vernedering
voor Thérèse: haar man houdt haar niet
uit de gevangenis uit mededogen of vergeving,
maar uit angst dat de familie in de buitenwereld
over de tong gaat. Gevangenisstraf staat
Thérèse desqueyroux
Jack the Giant Slayer
Bryan Singer | Fantasy adventure over ‘een
jonge boerenknecht die een prinses moet redden
van een stel reuzen nadat hij per ongeluk
een poort opent naar hun wereld’. Nadat Jack
de deur openzet, begint opnieuw een millennia
oude strijd tussen de mensen en de reuzen
waardoor Jack zich genoodzaakt ziet mee te
vechten om de hele aarde en de prinses en
zichzelf te redden. Te zieN vANAf 21 MAART
Het mannetje van de maan
Stephan Schesch | Het mannetje van de maan
verschijnt voor het jongere filmpubliek op
aarde in deze ‘zachtaardige parabel’ gebaseerd
op het geïllustreerde kinderboek van Tomi
Ungerer. Boven in de maan is het maar saai en
het mannetje lift op een passerende komeet
mee naar de planeet die altijd zo dichtbij maar
ongelofelijk ver weg is. De agressieve presi-
zo slordig in een prestigieuze familie.
Een halve eeuw na Franju’s fraaie verfilming
(integraal op YouTube te zien) is er nu een
tweede verfilming van Mauriacs roman. Hij is
van Claude Miller, die kort na de opnamen op
zeventigjarige leeftijd overleed. De regisseur
bewijst er voor de laatste keer mee dat hij een
uitstekende, maar geen opwindende boekverfilmer
was. Miller heeft veel romans verfilmd,
maar zocht nooit een originele invalshoek. Hij
was altijd een degelijke ambachtsman, die een
verhaal zo getrouw mogelijk vertelde.
Dat heeft hij op één belangrijke verandering
na ook gedaan met Thérèse Desqueyroux.
Mauriacs roman, en Franju’s verfilming, beginnen
met de rechtszaak, waarna de ongelukkige
Thérèse als voice-over terugblikt op
haar huwelijkstragedie. Miller pakt het anders
aan en vertelt het verhaal chronologisch. Dat
is jammer, want de flashbackstructuur versterkt
het gevoel van een noodlotsdrama. Millers
versie is minder aangrijpend. Misschien
komt het ook door het verschil tussen Emmanuelle
Riva en Audrey Tautou. Thérèse lijdt bij
Riva heviger en rauwer dan bij Tautou, die wel
de indruk wekt dat ze de diepte zoekt, maar
die zelden vindt.
jos vAN deR buRg »»»»»
Thérèse Desqueyroux fRANkRijk, 2012 | Regie
clAude MilleR | 110 MiNuTeN | MeT AudRey
TAuTou, gilles lellouche | disTRibuTie duTch
filMwoRks | Te zieN vANAf 21 MAART
dent van de aarde ziet het bezoek aan voor een
buitenaardse aanval en neemt maatregelen.
Ondertussen kunnen de kinderen op aarde
niet in slaap komen omdat het mannetje niet
langer in de maan te zien is. Het mannetje
roept de hulp in van een vriendelijke wetenschapper.
Te zieN vANAf 21 MAART
RoNAld RoveRs
het mannetje van de maan

de Filmkrant
#352 MAART 2013 32
agenda
Programmagegevens voor de Filmkrant van april
moeten vóór vrijdag 15 maart (schriftelijk of per
e-mail agenda@filmkrant.nl) bij de redactie zijn
ingeleverd. De Filmkrant is niet verantwoordelijk
voor onjuiste vermeldingen of programmawijzigingen.
De volgende Filmkrant verschijnt op
donderdag 28 maart.
Alkmaar
k Provadja Verdronkenoord 12 |
072-5202022 | provadja.nl
Amour do 7, ma 11 t/m wo 13, vr
15. zo 17, ma 18, zo 24 t/m wo 27 en
zo 31, 20.00 | vr 8, di 12, do 14 t/m
za 16, di 19 t/m za 23 en do 28 t/m
za 30, 14.30 | Anna Karenina di
19, 20.00 | Fill the Void za 9,
19.00 | Hyde Park on Hudson do
7, vr 8 en ma 11 t/m wo 20, 19.00 |
za 9 en ma 18, 14.30 | zo 10, 20.00
| Italy: Love it or Leave it vr 1 t/m
ma 4 en wo 6, 19.00 | di 5, 14.30 |
Lore do 21 t/m wo 27, 19.00 | zo 24
en di 26, 14.30 | The Master do 7,
ma 11, wo 13 en zo 17, 14.30 | do 7
t/m wo 20, 21.15 | NO vr 1 en zo 3,
20.00 | za 2, ma 4 en wo 6, 14.30 |
za 2, ma 4, di 5 en wo 6, 21.15 | De
ontmaagding van Eva van End
do 21 t/m wo 27, 21.15 | ma 25 en
wo 27, 14.30 | The Patience Stone
do 28 t/m zo 31, 19.00 | De regels
van Matthijs za 30, 20.00 (met
Q&A) | The Sessions vr 1 en zo 3,
14.30 | vr 1 en zo 3, 21.15 | za 2, ma
4 en wo 6, 20.00 | di 5, 19.00 |
Thérèse Desqueyroux vr 8, 20.00
| Wadjda zo 10, 19.00 | De wederopstanding
van een klootzak do
28 t/m zo 31, 21.15 | Cinemarvelous
| vr 29, 18.00 | | Movies That
Matter | Call Me Kuchu wo 20,
20.00
Almelo
k Filmhuis Almelo Elisabethhof
4 | informatie-reserveren 0546-
850264 | filmhuisalmelo.nl | Aanvang:
20.15
Anna Karenina vr 22 | Beyond the
Hills vr 8 | Django Enchained vr
15 | Martha, Marcy, May, Marlene
wo 13
Alphen a/d Rijn
k Parkfilmhuis Cornelis Geellaan
2 (Park Rijnstroom) | 0172-
493737 | parkfilmhuis.nl
Amour do 14, zo 17, ma 18 en wo
20, 20.30 | vr 15, 21.30 | di 19, 13.30
| Argo do 7, zo 10, ma 11 en wo 13,
20.30 | di 12, 13.30 | Caesar Must
Die vr 29 en vr 5 apr, 19.30 | ma 1
apr, 20.30 | Extremely Loud &
Incredibly Close vr 29, 21.30 | zo
31 en wo 3 apr, 20.30 | di 2 apr,
13.30 | Jagten zo 3, 20.30 | di 5,
13.30 | vr 8, 21.30 | Killer Joe vr 22,
23.00 | za 23 en ma 25, 20.30 |
Kinder vom Napf vr 15, 19.30 | za
16 en di 19, 20.30 | Het meisje en
de dood di 26, 13.30 | do 28, za 30
en di 2 apr, 20.30 | The Paperboy
vr 22, 19.00 | zo 24 en di 26, 20.30
| Seven Psychopaths do 21 en wo
27, 20.30 | vr 22, 21.00 | Sister vr
8, 19.30 | za 9 en di 12, 20.30
Amersfoort
k Filmtheater De Lieve Vrouw
Lieve Vrouwestraat 13 | 033-
4226555 | lievevrouw.nl | Programma
wordt wekelijks aangevuld, zie
website
Premières | Broken vanaf do 7 |
Great Expectations vanaf do 28
feb | Hitchcock vanaf do 14 | Midnight’s
Children vanaf do 28 |
Promised Land vanaf do 28 | Rhino
Season vanaf do 21 | Thérèse
Desqueyroux vanaf do 21 | Nog te
zien | La cinquième saison | The
Master | NO | Reality | The Sessions
| Verwacht | Atmen vanaf do
14 | Paradies: Liebe vanaf do 14 |
Q-Fest: Gay & Lesbian Topfilms
| Elliot Loves | Mary, Marie
| Notre Paradis nog t/m ma 11,
elke ma en di | Movies that Matter
| Call Me Kuchu + Rouge parole
do 14, 21.05 | Film & Architectuur
| Xmas Meier do 21, 19.30
| Filmdocu & Concert | Over
Canto + live uitvoering Canto
Ostinato za 30, 19.15 | Hitchcockklassiekers
| North By
Northwest di 5, 21.10 | wo 6 en di
12, 14.00 | ma 11, 19.00 | The
Trouble With Harry di 19 en ma
25, 19.00 | wo 20 en di 26, 14.00 |
Docuzondag | De baby zo 10 en
zo 17, 19.05 | di 12 en di 19, 14.15 |
Karsu zo 3, 19.05 | di 5, 14.15 | De
regels van Matthijs zo 31, 19.05
Dans + film
= dansfilm
het festival Cinedans Dance
on Screen Festival, dat van 1
t/m 9 maart in eye wordt gehouden,
is in tien jaar uitgegroeid
tot het grootste en
meest diverse dansfilmfestival
ter wereld. dat is een mooi
succes voor artistiek directeur
janine dijkmeijer, die aan de
wieg stond van het festival.
haar geloof in het bestaansrecht
van een festival dat dans
en film combineert, is terecht
gebleken. het misverstand is
overwonnen dat op een dansfilmfestival
vooral saaie registraties
van dansvoorstellingen
zijn te zien. in cinedans ligt de
focus op speciaal voor film gemaakte
choreografieën en bijzondere
filmadaptaties van
dansvoorstellingen. daarnaast
zijn er documentaires over leven
en werk van legendarische
en inspirerende danskunstenaars
te zien. op het program-
Amstelveen
k Filmhuis Griffioen Uilenstede
106 | 020-5985033 | filmhuisgriffioen.com
| Aanvang: 19.30
Amour vr 1 en di 5 | Hyde Park on
Hudson do 21 en vr 22 | The Impossible
do 7 en vr 8 | Matterhorn
vr 15 | NO do 28 en vr 29 | Special |
Thijs van Domburg met Superheroes;
een hilarisch-kritische
ode aan de superhelden-film di
12, 20.30
Amsterdam
k Cinema De Balie Kleine-Gartmanplantsoen
10 | informatie:
020-5535151 | reservering: 5535100
| debalie.nl | Raadpleeg de website
voor het actuele programma
k Filmhuis Cavia Van Hallstraat
52-1 | 020-6811419 | filmhuiscavia.nl
| Aanvang: 20.30 | Raadpleeg
de website voor het actuele
programma
k Cinecenter Lijnbaansgracht
236 | 020-6236615 (vanaf 15.45) |
cinecenter.nl | Programmering is
onder voorbehoud. Raadpleeg
verder de wekelijkse filmladder in
de kranten.
Premières | Broken vanaf do 7 |
Le grand soir vanaf do 21 | Hitchcock
vanaf do 14 | The Imposter
vanaf do 28 feb | A Late Quartet
vanaf do 28 | Thérèse Desqueyroux
vanaf do 21 | Promised
Land vanaf do 28 feb | Nog te zien
| Great Expectations | The Master
| Matterhorn | NO
k Eye Filmmuseum IJpromenade
1 | 020-5891400 | eyefilm.nl
Premières | Après mai vanaf do
28 | Paradies: Glaube vanaf do 14
| Rhino Season vanaf do 21 | Prolongaties
| La cinquième saison
(The Fifth Season) | Django Unchained
| Kill List | The Master |
NO | Paradies: Liebe | Post Tenebras
Lux | Ook nog te zien | Les
amants réguliers | The Dreamers
| Gerestaureerde klassieker | Il
gattopardo vr 8, 17.00 | What
Ever Happened to Baby Jane?
(raadpleeg tzt de website voor
one false Move
ma van de tiende editie staan
bijna driehonderd lange en
korte dansfilms en documentaires.
daarnaast zijn er
dansinstallaties. de jubileumeditie
opent met de vertoning
van een persoonlijke filmselectie
van dijkmeijer die de
ontwikkelingen in de afgelopen
tien jaar in de dansfilm illustreert.
de openingsavond
wordt gepresenteerd door performer
Ria Marks, die in het
verleden in diverse dansfilms
te zien was, waaronder het
tragikomische one false Move
data en tijden) | Film bij tentoonstelling
Oskar Fisher | Fantasia
di 5, 19.00 (met klassiekerlezing)
za 9, 15.15 | zo 10, za 16 en zo 17,
14.30 | Films bij expositie over
Johan van der Keuken | Beppie
za 30, 19.00 | zo 31, 16.30 | Bewogen
koper vr 29, 19.00 | Big Ben:
Ben Webster in Europe + Vakantie
van de filmer zo 31, 19.00 |
Blind kind + Herman Slobbe/
Blind kind II za 30, 17.00 | Cinedans
Dans on Screen Festival |
Films, documentaires en installaties
vr 1 t/m za 9 (raadpleeg de
website of cinedans.nl voor het
programma) | Cinema Concert |
La coquille et le clergyman zo 10,
16.00 | Tabu zo 24, 16.00 | Cinema
Egzotik | Sei donne per l’assassino
vr 15, 20.00 | Dutch Movies
English Subtitles | Simon
wo 13, 19.00 | E*Cinema Academy
| Pop Film (double bill) Famous
for Fifteen Minutes Compilatieprogramma
di 12, 19.15 | San
Diego Surf di 12, 21.30 | E*Cinema
Première | Festival hits (in
aanwezigheid van de makers) di
19, 21.00 | E*Cinema Special |
Shirley Clarke (compilatieprogramma)
do 21 en di 26, 19.15 | za
23, 21.00 en 23.00 | EYE Filmcafé
| Gratis live talkshow over film vr
8, 16.30 | Klassiekerlezing | Fantasia
di 5, 19.00
k Het Ketelhuis Westergasfabriekterrein
| Pazzanistraat 4
(bioscoop) | Pazzanistraat 27
(filmcafé) | 020-6840090 | ketelhuis.nl
Premières | Broken vanaf do 7 |
The Croods vanaf do 28 | Lore
vanaf do 21 | The Other Side of
Sleep vanaf do 28 | Rhino Season
vanaf do 21 | Voorpremière | Fill
the Void wo 6 | Nog te zien |
Cheerful Weather for the Wedding
| Karsu | Matterhorn | De
ontmaagding van Eva van End |
De wederopstanding van een
klootzak | Beeldenbende in de
Bios | Internetvideo’s geselecteerd
door kinderblog beeldenbende.nl
zo 10 | VERS | Maandelijkse
bijeenkomst voor en door
van clara van gool. speciale
festivalgast is david hinton.
de britse filmmaker maakte
vele dansfilms, maar ook kunstenaarsportretten
van onder
meer francis bacon, john
cleese en bernardo bertolucci.
ook presenteert het festival
in samenwerking met het Nationale
ballet een programma
over de samenwerking van
hans van Manen met cameraman/videomaster
henk van
dijk, die van Manens voorstellingen
al veertig jaar op beeld
vastlegt. ciNedANs.Nl
elk kader, elk
shot zingt een
treurzang. dat
maakt de film zo
verdrietig mooi.
hij is als een ver
licht uit een uitflakkerendetoekomst.
een dagdroom
die je net
als béla tarrs
the turin horse
vorig jaar, meeneemt
naar het
moment waarop
de aarde uitdooft.
»»»»»
dana linssen over la
cinquième saison in de
filmkrant
nieuwe film- en televisiemakers
ma 4 | Roze Filmdagen | 16e editie
van het Amsterdam Gay &
Lesbian Film Festival do 14 t/m zo
24 | Deutsches Kino | This ain’t
California di 26 | Psychoanalyse
& Film | Shame wo 27 (met inleiding
en discussie na afloop)
k Kriterion Roetersstraat 170 |
020-6231709 | kriterion.nl |
Raadpleeg de website voor het
actuele programma
k Melkweg Cinema Lijnbaansgracht
234a | info en reserveringen:
020-5318181 | melkweg.nl |
Aanvang: 20.00
Muziekfilms/documentaires |
Big Easy Express (Mumford &
Sons) za 2 en za 23, 23.00 | Mumford
& Sons: The Road to Red
Rocks do 21 en do 28, 23.00 | Mr.
Horror Presents | Possessed
(Besat) ma 4, 20.00
k The Movies Haarlemmerdijk
161 | 020-6386016 | themovies.nl |
Raadpleeg de website voor het
actuele programma
k Rialto Ceintuurbaan 338 |
020-6768700 | rialtofilm.nl
Premières | Après mai vanaf do
28 | Lore vanaf do 7 | Paradies:
Glaube vanaf do 14 | Pieta vanaf
do 21 | Rialto Goes Short | Mr.
Foley vanaf vr 1 | Rialto Podium |
The Only Son za 16, 16.00 | Cracking
the Frame | Duane Michals,
the Man Who Invented Himself
di 19, 19.30 | Filmclub | vr 15,
11.00 (raadpleeg t.z.t. de website
voor de titel) | Rialto Klassiek |
The Ballad of Narayama zo 3 en
zo 10, 11.00 | wo 6 en wo 13, 19.00
| Departures zo 17, zo 24 en zo 31,
11.00 | wo 20 en wo 27, 19.00
k Smart Cinema Arie Biemondstraat
111 | 020-4275951 | smartprojectspace.net
| Raadpleeg de
website voor het actuele programma
k Studio/K Timorplein 62 |
020-6920422 | studio-k.nu |
Raadpleeg de website voor het
volledige programma
FFF Preview | Een voorproefje
van het Food Film Festival met
een film uit het FFF programma
do 7, 22.00 | Biosfeer | Thema: De
filmer gefilmd ma 11, 19.00 | Studio
52nd | Tjiks & Tjappies (resultaat
van de cursus Filmmaking
van Studio 52nd door tieners uit
Amsterdam Oost) zo 17, 11.00 |
Klassieker | Chocolat ma 18,
15.00 | Food Film Festival | vr 22
t/m zo 24 (voor tickets en info zie
foodfilmfestival.nl) Te zien zijn de
films: Above the Heart (met korte
film) | L’Amour des Moules (met
korte film) | Battling Obesity
(met korte film) | Bottled Life |
Canned Dreams | Chungking Express
| Corps Étranger | Dansen
met Gehoornde Dames (wereldpremière,
met Q&A en korte film)
| Dieren eten (korte films met
Q&A) | Eten is Beleven (korte
films met Q&A) | Farming on Crisis?:
CAP live screening (De
screening wordt aangevuld met
een live interactief programma
waarbij o.a. filmmaker Pavlos Georgiadis
en zowel een Griekse als
een Nederlandse Europarlementariër
aanwezig zullen zijn) | The
Fish Fall in Love | The Fruit Hunters
(met korte film) | Hotchpotch
| Land Rush (met korte film) |
Make Hummus Not War | Milk? |
More than Honey | Niet-zo-super-markt
(korte films) | Now,
Forager (met korte film) | Oma &
Bella | Rauwer | The Well

de Filmkrant
#352 MAART 2013 33
Vrije
Arabische
vrouwen
de Arabische lente maakte
ook duidelijk dat veel vrouwen
in de Arabische wereld er genoeg
van hebben om een leven
als patriarchaal bezit te leiden.
ze eisen dezelfde rechten als
mannen en schudden het traditionele
juk van zich af. het
gaat met horten en stoten,
maar het is duidelijk dat de
vanzelfsprekende ondergeschikte
positie van vrouwen in
de Arabische wereld voorbij is.
wie meer inzicht wil krijgen in
deze verandering kan van 8
t/m 10 maart terecht bij het
Arab Women’s Film Festival
in filmhuis den haag. het
uit de Arab women’s film day
voortgekomen festival vertoont
films over vrouwen in de
Arabische wereld, discussieert
over de positie van Arabische
vrouwen en presenteert filmworkshops.
Te zien is onder
meer de syrische film Mariam.
k Pathé Tuschinski Reguliersbreestraat
26-34 | 0900-1458 |
pathe.nl | Titels zijn onder voorbehoud,
raadpleeg verder de website
Nieuwe films | Broken vanaf do 7
| The Croods vanaf do 28 | Hitchcock
vanaf do 14 | Thérèse Desqueyroux
vanaf do 21 | Ladiesnight
| Valentino wo 20 | Opera |
Francesca da Rimini (Zandonai)
za 16 | Parsifal (Wagner) za 2 |
Opera Encore | Parsifal (Wagner)
zo 24 | Rigoletto (verdi) zo 10
| Theater | People do 21 | Ballet |
Esmeralda zo 31
k Filmtheater De Uitkijk Prinsengracht
452 | 020-6237460 |
uitkijk.nl
Café Cineville | Cidade de Deus
vr 1, 23.00 | Matchpoint vr 15,
23.00 | Old Boy vr 22, 23.00 |
Rushmore vr 29, 23.00 | The Usual
Suspects vr 8, 23.00 | Klassieker
| One Flew Over the Cuckoo’s
Nest zo 3, zo 10, zo 17 en zo 24,
21.00 | Serié les maîtres | L’année
dernière à Marienbad di 12,
19.00 | Stavisky di 26, 19.00
Apeldoorn
k Filmtheater/Podium Gigant
Nieuwstraat 377 | 055-5220993 |
gigant.nl
Amour vr 1 t/m vr 8, do 14 t/m za
16 en di 19 t/m vr 22, 16.15 | zo 3 en
zo 10, 20.00 | wo 6 en za 9, 20.15 |
ma 18, 14.15 | Anna Karenina do
28 t/m za 30, 16.00 | Cheerful
Weather for the Wedding do 28
t/m za 30, 14.15 | vr 29 en za 30,
21.15 | Être et avoir vr 22, 14.15 |
Inventaris van het moederland
do 28 t/m za 30, 14.00 | vr 29 en za
30, 19.15 | Io e te do 7 en zo 10 t/m
wo 13, 20.15 | vr 8 en za 9, 14.00 |
vr 8, vr 15 en za 16, 19.15 | ma 11
t/m wo 13, zo 17 en ma 18, 16.15 |
do 14 t/m za 16, di 19 en wo 20,
14.15 | ma 18, 20.30 | Lore do 28,
20.30 | vr 29 en za 30, 20.00 | The
Master vr 1 t/m wo 6, 16.00 | vr 1,
za 2 en ma 4 t/m wo 6, 20.00 | NO
do 21 t/m wo 27, 16.00 en 20.00 |
de over een periode van honderd
jaar spelende film voert
drie vrouwen uit verschillende
generaties op die ieder te maken
hebben met sociale ellende
en oorlog, maar die altijd
worden gedreven door vrijheidsdrang.
Regisseur basil
Alkhatib is aanwezig op het
festival, evenals de actrices
Assaad feddah en Mayssoun
Abou Assad. ook te zien: i Am
a slave over een twaalfjarig
soedanees meisje, dat na te
zijn ontvoerd als een slaaf
wordt behandeld. Als ze naar
engeland wordt gestuurd om
voor haar familie te zorgen,
verandert er weinig. Regisseuse
hanadi Alyan is op het festi-
do 28, 20.00 | vr 29 en za 30, 16.15
| Offline vr 1 en ma 4 t/m wo 6,
14.15 | vr 1, 21.15 | za 2 t/m di 5,
20.15 | Paradies: Liebe do 7 t/m
do 14, ma 18 en di 19, 16.00 | do 7,
vr 8, ma 11 t/m zo 17 en di 19,
20.00 | Reality do 21 t/m di 26 en
do 28 t/m za 30, 20.15 | za 23 t/m
ma 25, wo 27 en do 28, 16.15 | Regilaul,
Songs of the Ancient Sea
vr 1, za 2 en ma 4 t/m do 7, 14.00 |
vr 1, 19.15 | zo 3 t/m wo 6, 20.30 |
vr 8, 20.15 | za 9 en zo 10, 16.15 |
ma 11 t/m wo 13, 14.15 | The Sessions
do 7 t/m za 9, 14.15 | do 7, za 9
t/m wo 13, zo 17, di 19 en wo 20,
20.30 | vr 8, vr 15 en za 16, 21.15 |
ma 11 t/m za 16, ma 18 t/m za 23 en
ma 25 t/m wo 27, 14.00 | vr 22,
19.15 | wo 27, 20.15 | Sightseers do
21, za 23, ma 25 en wo 27, 14.15 | do
21, zo 24, ma 25 en wo 27, 20.30 |
vr 22 en za 23, 21.15 | Une vie meilleure
do 14, 20.30 | vr 15 t/m zo 17
en wo 20, 16.00 en 20.15 | ma 18
en di 19, 20.00 | Die Wand di 26,
14.15 en 19.15 | Filmnacht | za 9,
20.00 met &Me | Boven is het stil
| Hitchcock | Kon-tiki | Silver Linings
Playbook
Arnhem
k Focus Filmtheater Korenmarkt
42 | 026-4424283 | focusarnhem.nl
Premières | Broken vanaf do 7 |
Le grand soir vanaf do 21 | Hitchcock
vanaf do 14 | A Late Quartet
vanaf do 28 | Rhino Season
(Fasle kargadan) vanaf do 21 |
Thérèse Desqueyroux vanaf do 21
| Verwacht | Barbara | Holy Motors
| A Royal Affair | Cursus Polikiek
& Film: Italië | La seconda
volta ma 4, 19.15 | Cursus Boek &
Film | Broken ma 4 en di 5, 19.15 |
Movies that Matter | Call Me
Kuchu wo 20, 19.00 | Best of Go
Short | Europese korte films wo
20, 19.30 | Imagine Film Festival
Preview | Byzantium di 26, 13.30
| Benefietvoorstelling tbv War
Child | Rebelle do 28, 19.30
Assen
k Bioscoop De Nieuwe Kolk
Weiersstraat 1 | 088-0128560 | asserfilmliga.nl
| Aanvang: 20.30
Atmen ma 11 en di 12 | The Broken
Circle Breakdown ma 4 en di 5 |
Company Orheim ma 25 en di 26 |
Paradies: Liebe ma 18 en di 19
bergen
k Fth CineBergen/Zwarte
Schuur Eeuwigelaan 7 | 072-
5896310 | cinebergen.nl
Django Unchained vr 8 en za 9,
21.00 | zo 10 en di 12, 20.00 | Hyde
Park on Hudson vr 1, 21.00 | zo 3,
15.30 | ma 4 en di 5, 20.00 | The
Impossible do 28, zo 3 en wo 6,
20.00 | za 2, 21.00 | Life of Pi do 7
en ma 11, 20.00 | zo 10, 15.30 | The
Master za 23, 21.00 | zo 24, di 26
en wo 27, 20.00 | M – Eine Stadt
sucht einen Mörder ma 1 apr,
20.00 | Les miserables vr 29 en za
30, 21.00 | zo 31, 15.30 | di 2 apr,
20.00 | NO do 14, zo 17 en di 19,
20.00 | Paradies: Liebe do 28, zo
31 en wo 3 apr, 20.00 | The Sessions
vr 22, 21.00 | zo 24, 15.30 | ma
25, 20.00 | Un vie meilleure zo 17,
15.30 | ma 18, 20.00 | Zero Dark
Thirty vr 15 en za 16, 21.00 | wo
20, 20.00
borne
k Filmhuis Borne Marktstraat
23 | informatie/reserveren 074-
2657200 | kulturhusborne.nl
Themamaand: Lof der zintuigen
| 170Hz wo 13 | The Angels’
Share wo 6 | Jiro Dreams of Sushi
wo 20 | Perfect Sense wo 27
breda
wadjda
val aanwezig. op het programma
staat ook de voorvertoning
van wadjda, die door de ogen
van een schoolmeisje naar de
onderdrukte positie van vrouwen
in saoedi-Arabië kijkt.
wadjda is de eerste door een
vrouw gemaakte film in saoedi-Arabië.
filmmaakster haifa
Al-Mansour ontbreekt het duidelijk
niet aan lef. de film doet
denken aan iraanse films die
door de ogen van kinderen
naar de wereld van volwassenen
kijken. hoe het ervoor
staat met Arabische vrouwen
en vrijheid is ook het onderwerp
van het debat op zaterdag
9 maart om 13.00 uur.
ARAbwoMeNsfilMfesTivAl.Nl
k Chassé Cinema Claudius
Prinsenlaan 8 | 076-5303131 |
chasse.nl
Premières | Broken vanaf do 7 |
Hitchcock vanaf do 14 | Lore vanaf
do 7 | Nog te zien | Great Ex-
bertolucci laat
zien wat intimiteit
is. want via
olivia ontdekt lorenzo,
alhoewel
minder uitgesproken
verbeeld
dan in the dream
ers, wat seksualiteit
is. die aftasting
verloopt
subtiel.
»»»»»
laura van zuylen over
io e te in de filmkrant
pectations | Io e te | NO | The Patience
Stone | Promised Land |
Boek in Beeld | Thérèse Desqueyroux
ma 25, 19.30 | Cinema
Opera | Il barbiere di Siviglia zo
24, 10.30 (9.30 ontbijt) | Ontbijtfilm
| zo 31, 11.00 (10.00 ontbijt) |
Gay Cinema | Keep the Lights on
zo 3, 16.30 | Kiss Me zo 10, 16.30 |
Let My People Go zo 24, 16.30 |
Out in the Dark zo 17, 16.30 | Yossi
& Jagger zo 31, 16.30 | Filmclub
| vr 22, di 26 en wo 27, 10.30 |
Friday Movie | The Hunger
Games vr 15 en vr 22, 16.00 | King
of Devil’s Island vr 8, 16.00
bussum
k Filmhuis Bussum Brediusweg
1 | 035-6938694 | filmhuisbussum.nl
Amour vr 1, 16.00 | za 2, 15.30 | ma
4, 10.00 | Chimpanzee vr 29,
19.00 | za 30 en zo 31, 16.00 |
Django Unchained do 7, 20.30 |
vr 8, za 16 en vr 22, 21.15 | za 9,
21.30 | ma 11 en di 12, 20.00 | zo 17,
16.00 | za 23 en zo 24, 15.30 | Great
Expectations do 28, 20.00 | vr
29, 18.45 | za 30 en zo 31, 15.45 | za
30, 21.15 | Hitchcock za 2, 21.30 |
ma 4, 20.30 | The Hobbit: Un
Unexpected Journey 3D do 28
feb, 14.45 | zo 3, 21.00 | di 5, 13.00
| do 7, wo 13, do 14, ma 18 en ma
25, 20.00 | za 9, 21.15 | zo 10, 15.30
| zo 17, 15.45 | za 23, 15.15 | Io e te
do 28 feb en wo 6, 15.00 | za 2,
18.45 | zo 3, 15.45 | ma 4 en di 5,
20.00 | Italy: Love it or Leave it
vr 8 en za 9, 19.00 | za 9, 15.45 | zo
10 en wo 13, 20.30 | ma 11, 10.30 |
Jagten do 21 en zo 24, 20.00 | vr
22 en za 23, 21.30 | ma 25, 10.00 |
vr 29, 21.15 | za 30, 19.00 | Life of
Pi za 2 en za 9, 18.30 | ma 4, 9.45 |
wo 6, 14.45 | vr 8, za 16, vr 22 en za
23, 18.45 | zo 10, zo 17, wo 20 en
wo 27, 20.00 | ma 11, 10.00 | vr 15,
21.30 | di 19, 14.00 | zo 24, 15.45 |
The Master vr 1, zo 10 en za 16,
Rialto Podium
16 maart 16:00 uur | The only
son | simonka de jong, 2012 |
de documentaire toont de familieverhoudingen
binnen een
Tibetaans gezin, dat op verschillende
continenten leeft.
de spanningen lopen op als
zoon pema moet trouwen met
een meisje uit zijn geboortedorp.
pema woont inmiddels
in Nederland en heeft totaal
andere toekomstplannen. Na
afloop interviewt hanneke
groenteman de regisseur.
www.RiAlTofilM.Nl
15.45 | za 2, 15.15 en 21.15 | zo 3,
20.00 | di 5, 13.30 | vr 8 en za 16,
21.30 | za 9, 15.30 | ma 11, 20.30 | vr
15, 18.30 | ma 18, 10.00 | The Patience
Stone do 21, do 28 en zo 31,
20.30 | vr 22 en za 23, 19.00 | ma
25, 10.30 | za 30, 21.30 | Promised
Land vr 29, 21.30 | za 30, 18.45 | zo
31, 20.00 | Offline do 14, zo 17 en
ma 18, 20.30 | vr 15, 18.45 | za 16,
18.30 | ma 18, 10.30 | Reality vr 15
en za 23, 21.15 | za 16, 16.00 | di 19,
14.15 | di 19 en di 26, 20.00 | wo
20, zo 24, ma 25 en wo 27, 20.30 |
Sneak Preview | Verrassende
voorpremière elke di, 20.30 |
Klassiekers | Klassiekers in de
bovenzaal elke za en zo, 18.30 (behalve
za 16 en zo 17) | Meezing
special | Meezing Sound of Music
vr 1, 19.30 | Lord of the Rings
trilogie | Lord of the Rings: The
Fellowship of the Ring zo 3, 10.00
| Lord of the Rings: The Two Towers
zo 3, 13.30 | Lord of the
Rings: The Return of the King zo
3, 16.45 | Opera | Tosca ma 4,
13.00 | Centrum voor Jeugd en
Gezin | Offline ma 18, 20.30 | Jongerenfilm
| Django Unchained vr
8, 21.15 | Life of Pi vr 22, 18.45 |
Promised Land vr 29, 21.30 | Reality
vr 15, 21.15
capelle a/d ijssel
k Isalatheater Stadsplein 5 |
010- 4586300 | isalatheater.nl |
Aanvang: 20.00 | Raadpleeg de
website voor het actuele programma
delft
k Filmhuis Lumen Doelenplein 5
| 015-2140226 | filmhuis-lumen.nl
L’année dernière à Marienbad ma
25 | Cet obscur objet du désir ma
11 | Daisies (Madeliefjes) ma 18 |
Du vent dans mes mollets vanaf
do 7 | Inventaris van het moederland
do 21 (regisseur aanwezig) |
rialto in maart
adVertOrial
duane Michals
19 maart, 19:30 uur | duane
Michals, the Man who invented
himself | camille guichard,
2012 | “ontwaak niet uit je dromen,
het is te vroeg”, zo luidt
het poëtische credo van de
stokoude maar nog altijd piepjonge
duane Michals, een van
de beroemdste fotografen uit
Amerika. Regisseur guichard
volgt hem naar zijn favoriete
plekken in pittsburgh, New
york en vermont en vertelt zo
zijn persoonlijke verhaal.
gastprogrammeur christian
pazzaglia leidt de film in.

de Filmkrant
#352 MAART 2013 34
Alles over
voedsel
dat voedsel in de belangstelling
staat is een eufemisme.
en dan bedoelen we niet alleen
de vraag waar je het lekkerst
kunt eten. Meer dan ooit
liggen productiemethoden en
industriële bereidingswijzen
van voedsel onder vuur. je
hoeft geen profeet te zijn om
te voorspellen dat na de rund/
paardenvleesaffaire over enige
tijd weer een voedselrel zal
uitbreken. Al deze aspecten
van ons voedsel zijn een prima
onderwerp voor een filmfestival,
begrepen drie jaar geleden
de initiatiefnemers van
het Food Film Festival. het
bleek een succes. op de vierde
editie van het festival, dat
van 22 t/m 24 maart in kriterion
en studio k wordt gehouden,
zijn meer dan dertig korte
films, documentaires en
speelfilms te zien. Natuurlijk
passeren veel voedselproblemen
de revue. battling obesity
(Romain bolzinger) gaat
over de gevolgen van onze ongezonde
eetcultuur: teveel
dikke mensen. bottled life
Like Someone in Love vanaf do 28
feb | The Master vanaf do 7 | Matterhorn
vanaf do 28 feb | Offline
vanaf do 21 | Pink Saris do 7 | Promised
Land vanaf do 28 feb |
Sightseers vanaf do 28 | Une vie
meilleure vanaf do 14 | Deutsches
Kino | This ain’t California do 28
| Wintertochter do 28 feb | The
Story of Film | deel 7 en 8 ma 4 |
deel 9 en 10 ma 1 apr | Film & Live
Muziek | Diva’s met I Compani vr
8 | Movies that Matter | Call Me
Kuchu do 14 | Q-Fest: Gay & Lesbian
Topfilms | Romeos do 14 |
Best of IDFA | Selectie van het International
Documentary Festival
Amsterdam za 16 | Voorpremière
met Paasbrunch | Wadja ma 1 apr
delfzijl
k Filmliga Eemsmond Centrum
De Molenberg Molenberg
11 | 0596-624905 | filmligadelfzijl.
nl | Aanvang: 20.00
Beasts of the Southern Wild di 12
| The Broken Circle Breakdown di
5 | The Sessions di 26
den bosch
k Verkadefabriek Boschdijkstraat
45 | 073-6818160 | verkadefabriek.nl
Premières | Broken vanaf do 7 |
Hitchcock vanaf do 14 | Lore vanaf
do 7 | Sneak Preview | elke di
een verrassende voorpremière |
Filmbrunch | zo 3, zo 10, zo 17 en
zo 24 brunch, 11.00 en film, 12.00
| Movies that Matter | Call Me
Kuchu zo 3, 15.30 | Upload Cinema
| Webvideo top 40 2012 za 16,
21.15 | Filmcursussen | Déjà Vu do
7 en do 21, 19.30 | Documentairesalon
zo 17, 16.00 | Film & Psychiatrie
| Tyrannosaur ma 18,
19.45 | Magie van de Film | Paradies:
Liebe do 14, 19.30 | Post Tenebras
Lux do 28, 19.30
The fish fall in love
(urs schnell) stelt de vraag
waarom drinkwater in flesjes
wordt verkocht. More Than
honey (Markus imhoof) ziet
het somber in als de bijen uitsterven.
ellende en somberheid
genoeg, maar het festival
is niet vergeten dat voedsel
ook voor sociale intimiteit
staat. oma & bella (Alexa
karolinski) voert twee joodse
oma’s op die onder het koken
herinneringen ophalen. in de
vrolijke iraanse film The fish
fall in love (Ali Raffi) keert
een man na twintig jaar terug
naar zijn geboortedorp om het
ouderlijke huis te verkopen.
hij treft geen leeg huis aan
maar een door vier vrouwen
gerund restaurant. wat te
doen? Naast kijken naar films
den haag
k Filmhuis Den Haag Spui 191 |
070-3656030/3459900 | filmhuisdenhaag.nl
Premières | Broken vanaf do 7 |
Paradies: Glaube vanaf do 14 |
Pieta vanaf do 28 | Rhino Season
vanaf do 21 | Thérèse Desqueyroux
vanaf do 28 | Sneak Preview
| Verrassende voorpremière ma 11
en ma 25, 21.45 | Scherp, scherper,
scherpst: van celluloid
naar 4K | Dr. Strangelove vanaf
do 7 | Cursus: Van celluloid naar
pixels | Muziek & Geluid (deel 3)
wo 6, 19.30 | Arab Women’s Film
Festival | I Am Slave vr 8 | Mariam
za 9 | Wadja za 9 | When
Monaliza Smiled vr 8 | Uit kasten
& kluizen | Instituut voor
Beeld en Geluid: Paul Verhoeven
en Nico Crama zo 10, 16.00 | New
Dutch Academy en klassieke
muziek in film | La cenerentola
zo 10 en di 12, 17.00 | Movies that
Matter | Call Me Kuchu zo 17 |
Movies that Matter Festival |
Jaarlijks internationaal film- en
debatfestival met films, talkshows,
debatten en interviews do
21 t/m wo 27 | Film & Muziek | Kif
Tebbi ma 18, 19.30
k Filmhuis Den Haag in Theater
Dakota Zuidlarenstraat 57 |
070- 3265509 | theaterdakota.nl |
Raadpleeg de website voor het
actuele programma
k Nutshuis Riviervismarkt 5 |
070-3459090 | nutshuis.nl
Movies that Matter | Djeca
(Children of Sarajevo) za 23,
20.00 | DoDo: Wat is documentaire
| Reformation do 28, 20.00
k Pathé Buitenhof Buitenhof 20
| 0900-1458 | pathe.nl | Titels zijn
onder voorbehoud, raadpleeg
verder de website
Nieuwe films | &Me vanaf do 14 |
The Croods vanaf do 28 | Hitchcock
vanaf do 14 | Oz The Great
an Powerful vanaf do 14 | The
over voedsel kan er ook met
voedsel worden gewerkt in
ruim vijftien workshops. ze lopen
uiteen van het leren van
snijtechnieken tot broodbakken
en van het maken van
hummus tot koreaans koken.
en natuurlijk wordt er gedebatteerd.
onder meer in het
grote gMo debat, waarin
voor- en tegenstanders van
genetische modificatie met elkaar
in de clinch gaan. het
festival wordt besloten met
een lezing van New york
Times-columnist en kookboekauteur
Mark bittman. Andere
festivalgasten zijn onder andere
restaurantrecensent johannes
van dam en slow
food-oprichter carlo petrini.
foodfilMfesTivAl.Nl
Sweeney vanaf do 14 | Ladiesnight
| Valentino wo 20 | Opera |
Francesca da Rimini (Zandonai)
za 16 | Parsifal (Wagner) za 2 |
Opera Encore | Maria Stuarda
(Donizetti) zo 10 | Rigoletto (verdi)
zo 24 | Theater | People do 21 |
Ballet | Esmeralda zo 31
den helder
k Cinema 7skoop Julianaplein
43 | 0223-610941 | cinema7skoop.
nl | Aanvang: 20.30
Anna Karenina do 28 feb t/m ma
4 | The Broken Circle Breakdown
do 7 t/m ma 11 | The Hobbit: An
Unexpected Journey do 14 t/m
ma 18 | NO do 21 t/m ma 25 |
Sightseers do 28 t/m ma 1 apr
deventer
k Filmhuis De Keizer Keizerstraat
78 | 0570-618822 | filmhuisdekeizer.nl
Amour vr 1, 14.45 | zo 3, 16.15 | di 5
en wo 6, 17.15 | di 5 en wo 13, 20.00
| di 12, 17.45 | Broken do 21, zo 24,
wo 27, do 28 en ma 1 apr, 20.30 | vr
22, 19.30 | za 23 en za 30, 21.45 | di
26, 14.30 | di 26, di 2 apr en wo 3
apr, 17.45 | vr 29, 15.15 en 20.00 |
zo 31, 16.15 | Django Unchained vr
15 en vr 22, 14.45 | zo 17 t/m wo 20,
di 26 en wo 27, 20.00 | Great Expectations
do 7, zo 10, do 14 en vr
15, 20.00 | di 12 en wo 20, 17.15 |
wo 13en di 19, 20.30 | zo 17, 16.16 |
di 19, 14.00 | Io e te do 14 en wo
20, 20.30 | vr 15, 19.30 | za 16,
20.00 | zo 17, 16.45 | di 19, 14.30
en 17.15 | Kinder vom Napf vr 29,
14.45 | zo 31, 16.45 | di 2 apr, 14.30
en 20.00 | wo 3 apr, 20.30 | Like
Someone in Love vr 1, 15.15 en
21.45 | za 2, 19.30 | zo 3 en di 5,
20.30 | wo 6, 17.45 | Lilet Never
Happened vr 8, 14.45 | vr 8 en za
9, 20.00 | zo 10, 16.15 | di 12, 14.00
| wo 13, 17.15 | The Master do 28
feb t/m ma 4 en wo 6, 20.00 | di 5,
14.00 | Matterhorn do 21 t/m zo
24, 20.00 | ma 25, 20.30 | di 26,
14.00 en 17.15 | wo 27, 17.45 | De
ontmaagding van Eva van End
vr 29, 21.45 | za 30, 20.00 | zo 31
en di 2 apr, 20.30 | wo 3 apr, 17.15 |
The Patience Stone vr 22, 15.15 en
21.45 | za 23, 19.30 | di 26, 20.30 |
wo 27, 17.15 | Reality do 28, zo 31
en wo 3 apr, 20.00 | vr 29 en za 30,
19.30 | di 2 apr, 14.00 en 17.15 |
The Sessions do 7 en ma 11, 20.30
| vr 8 en za 9, 19.30 | zo 10, 16.45 |
di 12, 14.30 en 20.00 | wo 13, 17.45
| Thérèse Desqueyroux zo 17,
11.00 | Tres (3) do 28 feb en wo 6,
20.30 | vr 1, 19.30 | za 2, 21.45 | zo
3, 16.45 | di 5, 14.30 | De wederopstanding
van een klootzak vr 8
en vr 15, 15.15 en 21.45 | za 9, 21.45
| zo 10, 20.30 | za 16, 19.30 | zo 17,
20.30 | di 19 en wo 20, 17.45 |
Koekmag Sneak | verrassende
voorpremière di 12, 20.30 |
B-Movie Orchestra | met Django
Unchained za 16, 22.15 | Best of
Go Short | ma 18, 20.30 | Klassieker
| Als twee druppels water ma
4 en ma 11, 20.00 | West Side Story
ma 25 en ma 1 apr, 20.00
k De Kleine Keizerin/Openbare
Bibliotheek Brink 70 | 0570-
675700 | obdeventer.nl /dekleinekeizerin
Themafilms | raadpleeg de website
voor het programma | Keuzefilm
COC | elke eerste en laatste
vrijdag van de maand gratis toegang
voor leden Openbare Bibliotheek
en leden van het filmhuis
De keizer
diemen
k Filmtheater De Omval Ouddiemerlaan
104 | 020-6001897 |
theaterdeomval.nl | Aanvang:
20.00
Amour do 7 | Anna Karenina do
28 | The Awakening do 14 | The
Hobbit: An Unexpected Journey
do 21 en di 26
doesburg
k Filmhuis | Het Meulenhuus
Bergstraat 48 | 0313-482336 |
filmhuis-doesburg.nl
The Angels’ Share zo 17 en wo 20 |
Dans la maison zo 31 en wo 3 apr |
Les fils de l’autre zo 10 en wo 13 |
Marley vr 1 | Simon and the Oaks
zo 24 en wo 27 | Starbuck zo 3 en
wo 6
doetinchem
k Filmhuis/Gruitpoort Hofstraat
2 | 0314-340943 | gruitpoort.nl
Alleen maar nette mensen ma 11,
19.30 | Amour do 7, za 9 en di 12,
20.30 | di 12, 14.00 | Anna Karenina
za 2 en di 5, 20.30 | di 5,
14.00 | The Awakening do 14, za
16 en di 19, 20.30 | di 19, 14.00 |
Haute cuisine zo 3, 16.00 | Jagten
do 28 en za 30, 20.30 | Une vie
meilleure do 21, za 23 en di 26,
20.30 | di 26, 14.00
drachten
k Filmhuis Drachten/De Bios
Noorderdwarsvaart 25/0512-
543806 (filmhuisdrachten.nl) |
Aanvang: 20.00 | Zie de website
voor het volledige programma
Amour ma 4 | The Broken Circle
Breakdown ma 25 | Searching for
Sugar Man ma 18 | Une vie meilleure
ma 11
wie van het politieke
spel houdt
komt in lincoln
uitstekend aan
zijn trekken. wie
op school heeft
opgelet bij de geschiedenislessen
is in het voordeel,
want voorkennis
kan geen kwaad
bij de politiek­juridischehaarkloverij
in het Congres.
»»»»»
jos van der burg in de
filmkrant
eindhoven
k Pathé Eindhoven Dommelstraat
27 | 0900-1458 | pathe.nl |
Titels zijn onder voorbehoud,
raadpleeg verder de website
Nieuwe films | Broken City vanaf
do 14 | Bullet to the Head vanaf
do 7 | The Croods vanaf do 28 |
Dark Skies vanaf do 21 | G.I. Joe:
Retaliation vanaf do 28 | The
Host vanaf do 28 | Jack the Giant
Slayer vanaf do 21 | Mama vanaf
do 7 | Oz The Great and Powerful
vanaf do 14 | Side Effects vanaf do
14 | The Sweeney vanaf do 14 | Valentino
vanaf do 21 | Yoko vanaf
wo 27 | Ladiesnight | Valentino
wo 20 | Cinemum | I Give it a
Year zo 10 | Opera | Francesca da
Rimini (Zandonai) za 16 | Parsifal
(Wagner) za 2 | Ballet | Esmeralda
zo 31
k Plaza Futura Leenderweg 65 |
040-2946848 | plazafutura.nl
Premières | Broken vanaf do 7 |
Hitchcock vanaf do 14 | A Late
Quartet vanaf do 28 | Thérèse
Desqueyroux vanaf do 21 | Gay
Cinema | elke zo 17.00 deze
maand: Keep the Lights on | Kiss
Me | Let My People Go! | Out in
the Dark | Yossi & Jagger | Movies
that Matter | Call Me Kuchu
ma 11, 19.30 | The Valtari Mystery
Film Experiment | Filmproject
rond het nieuwe album van
Sigur Ros, bestaand uit een aantal
korte films, gemaakt door filmmakers
en fans wo 27, 21.00 | We
Want Cinema | Steekspel do 28,
19.30
k Filmhuis De Zwarte Doos
elke ma t/m wo, 20.00 en op di
korte inleiding bij de film
emmeloord
k Filmhuis Movieskoop Cinema’s
Beursstraat 3 | 0527-699868
| filmhuisemmeloord.nl | movieskoop.nl
Cloud Atlas wo 6, 20.30 | Jagten
wo 3 apr
emmen
k Filmhuis Emmen Westeinde
70 | 0591-668250 | filmhuisemmen.nl
| Aanvang: 20.15 | Raadpleeg
de website voor het actuele
programma
enschede
k Concordia K & C Cinema
Oude Markt 15-17 | 053-4311089 |
concordia.nl | Raadpleeg de website
voor het actuele programma
o.a. verwacht | Io e te vanaf do 7 |
Paradies: Glaube vanaf do 14 |
Film & Architectuur | Mission
Statements zo 3, 15.30 | Filmclub
#6 | Voor Filmclubleden een
voorpremière vr 8, 10.00 | We
Want Cinema | Steekspel do 28
goes
k ’t Beest Beestenmarkt 3 | 0113-
228142 | tbeest.nl | Aanvang: 20.30
The Broken Circle Breakdown do
7 en wo 13 | Django Unchained do
14, vr 15, zo 17 en di 19 | Het meisje
en de dood vr 1 (ook 13.30) | Populaire
di 5 en wo 6 | The Sessions
do 21, vr 22, zo 24, di 26 en wo 27
gouda
k Filmhuis Lethmaetstraat 45 |
0182-522200 | filmhuisgouda.nl

de Filmkrant
#352 MAART 2013 35
Anna Karenina vr 1, 21.45 | zo 3,
16.00 | vr 8, 15.30 | di 12, 14.00 |
Hyde Park on Hudson di 5, 14.00
| vr 8, za 16, za 23 en vr 29, 19.00 |
zo 10, 20.30 | zo 31, 16.00 | Jagten
do 7 en zo 31, 20.30 | za 9, vr 15 en
za 30, 21.45 | vr 22, 19.00 | zo 24,
16.00 | di 26, 14.00 | The Master
vr 15, 15.30 | zo 17, do 21, ma 25 en
wo 27, 20.30 | di 19, 14.00 | vr 22,
21.45 | NO vr 1, 15.30 | za 2 en za 9,
19.00 | zo 3 en ma 11, 20.30 | zo 10,
16.00 | Offline vr 15, 19.00 | za 16,
21.45 | ma 18 en wo 20, 20.30 | Paradies:
Glaube di 5, 20.30 | Paradies:
Liebe vr 1, 19.00 | za 2 en vr
8, 21.45 | wo 6 en di 12, 20.30 | Reality
vr 29, 15.30 | za 30, 19.00 |
West Side Story do 14 en di 19,
20.30 | zo 17, 16.00 | Zero Dark
Thirthy vr 22, 15.30 | za 23 en vr
29, 21.45 | zo 24, di 26 en do 28,
20.30
grave
k Filmcafé/Palazzo Theater
Maasstraat 12 | reserveren via
website | filmcafegrave.nl | Aanvang:
20.15
Amour di 19 en wo 20 | The Impossible
di 26 en wo 27 | The Sessions
di 12 en wo 13 | Skyfall di 5
en wo 6
groningen
k ForumImages Hereplein 73 |
050-3120433 | forumimages.nl |
Raadpleeg de website voor exacte
data en aanvangstijden
Premières | Broken vanaf do 7 |
Hitchcock vanaf do 14 | Inch’Allah
vanaf do 28 | Lore vanaf do 7 |
Pieta vanaf do 21 | Thérèse Desqueyroux
vanaf do 21 | Yoko vanaf
wo 27 | Gay Cinema | Keep the
Lights on zo 3 | Kiss Me zo 10 | Let
My People Go zo 24 | Out in the
Dark zo 17 | Yossi & Jagger do 28 |
Rossija | Cargo 200 di 19 | Duska
wo 6 | Ik wandel door Moskou ma
18 | Nostalghia zo 24 | Offret zo 31
| Solaris ma 4 | De Spiegel zo 10 |
Stalker zo 17 | Ciné-Club | Boudu
sauvé des eaux ma 25 | Renoir ma
11 | Groningse Nieuwe | Dode
duiven zo 24 | Boek & Film |
Thérèse Desqueyroux do 28 | Cinemadiner
| The Apartment wo
27
k Pathé Groningen Gedempte
Zuiderdiep 78 | 0900-1458 | pathe.
nl | Titels zijn onder voorbehoud,
raadpleeg verder de website
Nieuwe films | Broken City vanaf
do 14 | Bullet to the Head vanaf
do 7 | The Croods vanaf do 28 |
Dark Skies vanaf do 21 | G.I. Joe:
Retaliation vanaf do 28 | The
Host vanaf do 28 | Jack the Giant
Slayer vanaf do 21 | Mama vanaf
do 7 | Oz The Great and Powerful
vanaf do 14 | Side Effects vanaf do
14 | Valentino vanaf do 21 | Yoko
vanaf wo 27 | Ladiesnight | Valentino
wo 20 | Opera |
Francesca da Rimini (Zandonai)
za 16 | Parsifal (Wagner) za 2 |
Opera Encore | Aida (Verdi) ma 4
| Cinemum | I Give it a Year zo 10
k RKZ Bios Emmastraat 15-s101
| 050-5262482 | rkzbios.nl | Aanvang:
20.30
The Broken Circle Breakdown za
2 en ma 4 | Like Someone in Love
za 23 en ma 25 | De ontmaagding
van Eva van End za 30 en ma 1
apr | Scabbard Samurai za 16 en
ma 18 | Indie Gameleon Festival |
Ecstasy of Order: The Tetris
Masters zo 10, 16.45 | Indie
Game: The movie za 9, 14.45 | zo
10 en ma 11, 20.30 | Minecraft:
The Story of Mojang zo 10, 14.15 |
Reformat the Planet za 9, 17.00 |
Scott Pilgrim vs. the World za 9,
20.30 | Verder ook games, workshops
en lezingen vr 8 t/m ma 11
(zie ook indie-gameleon.org)
k Vera Zienema Oosterstraat 44
| 050-3134681 | vera-groningen.nl
| Aanvang: 21.00
Kortfilm avond | Met werk en
aanwezigheid van Martha Colburn
di 5 | Movies that Matter |
Call Me Kuchu di 12 | Zienema
Klassiek | 39 Steps di 19 |
Noord-Nederland-Ruslandjaar
| The Return di 26
haarlem
k Filmschuur Lange Begijnestraat
9 | 023-5173910 | filmschuur.nl
| Raadpleeg de website
voor het volledige programma
Premières | Broken vanaf do 7 |
Hitchcock vanaf do 14 | A Late
Quartet vanaf do 28 | Lore vanaf
do 7 | Promised Land vanaf do 28
feb | Klassiekers | L’année dernière
à Marienbad ma 18 | Cet obscur
objet du désir ma 4 | Roze
Filmdagen on Tour | ma 11 | The
Best of Go Short | ma 25
hardenberg
k Filmhuis Hardenberg Badhuisplein
3 | 0523-280353 | filmhuishardenberg.nl
| Aanvang:
20.00
Jagten di 5 en wo 6
harderwijk
k Filmhuis Harderwijk/Catharinakapel
Klooster 1 | 0341-
428899 | filmhuisharderwijk.nl
Amour za 2 en ma 4, 20.15 | di 5,
14.00 | Anna Karenina za 16 en
ma 18, 20.15 | di 19, 14.00 | Beyond
the Hills za 9 en ma 11, 20.15 | The
Broken Circle Breakdown za 23
en ma 25, 20.15 | Die Kinder vom
Napf zo 17, 20.15 | Tous ensemble
za 30, 20.15 | di 2 apr, 14.00
heemskerk
k Fh Heemskerk/Gebouw de
Cirkel Cirkel 1 | 0251-214720 |
filmhuisheemskerk.nl | Aanvang:
20.30 | Raadpleeg de website voor
het actuele programma
heerenveen
k Filmhuis Heerenveen/De
Bios Burgemeester Cuperusplein
53 | 0513-654468 | filmhuisheerenveen.nl
| Aanvang: 20.30 | Raadpleeg
de website voor het volledige
programma
Amour di 5 | The Broken Circle
Breakdown di 26 | Searching for
Sugar Man di 19 | Une vie meilleure
di 12
heerlen
k Filmhuis De Spiegel De Bongerd
18 | 5e verdieping Glaspaleis |
045-5772209 | filmhuisdespiegel.
nl
Amour vr 15 en za 16, 20.00 | zo
17, 14.00 | Berberian Sound Studio
ma 18, 20.00 (voorpremière) |
The Broken Circle Breakdown vr
8 en za 9, 20.00 | zo 10, 14.00 |
Caesar Must Die vr 29 en za 30,
20.00 | Detachment do 28 feb t/m
za 2, 20.00 | Die Kinder vom Napf
zo 3, 14.00 | ma 4, 20.00 | The Paperboy
vr 22 en za 23, 20.00 | zo
24, 14.00 | Le voyage extraordinaire
+ Le voyage dans la lune
ma 25, 20.00 | Matinee | Amour
ma 18, 13.30 | Caesar Must Die
ma 1 apr, 13.30 | The Story of
Film: an Odyssey | blok 1 do 7,
20.00 | blok 2 do 14, 20.00 | blok 3
do 21, 20.00 | blok 4 do 28, 20.00 |
Schritt_Macher | Ballets Russes
wo 6, 20.00 | Dans voor het leven
wo 13, 20.00 | Movies that Matter
| Call Me Kuchu ma 11, 20.00
Call me KuChu adVertOrial
on tour
festivalfilm call Me kuchu is
in maart in vijftien steden door
heel Nederland te zien in movies
that matter On tour. david
kato is een van de eerste
openlijke homoseksuelen in
oeganda, een land waar homoseksualiteit
strafbaar is en
de rechten van de lgbT-gemeenschap
met voeten worden
getreden. samen met gelijkgestemden
césar et Rosalievecht
kato te-
call Me kuchu
gen de anti-homo terreur in
zijn land, totdat het noodlot
toeslaat en er een schokgolf
van ongeloof over de wereld
gaat. call Me kuchu is ook te
zien op het movies that matter
Festival 2013, dat van 21-
27 maart plaatsvindt in den
haag.
Meer informatie op
www.MoviesThATMATTeR.Nl
helmond
k Filmhuis Frans-Joseph van
Thielpark 6 | 0492-529009 | di
t/m do van 9.00 tot 17.00 | filmhuis-helmond.nl
The Broken Circle Breakdown vr
29, 21.45 | za 30, 19.30 | zo 31,
20.00 | Caesar Must Die za 2,
21.45 | di 5, 19.30 | wo 6, 14.00 |
Extremely Loud & Incredibly
Close za 30, 14.00 | Il grande
sogno zo 3, 14.00 | The Hypnotist
do 7, 20.00 | vr 8, 14.00 | za 9 en di
12, 21.30 | zo 10, 18.15 | wo 13,
10.30 | Io e te vr 22, 14.00 en 21.45
| za 23 en di 26, 19.30 | zo 24, 20.15
| ma 25, 21.45 | wo 27, 20.00 | Jagten
do 21, 20.00 | za 23, 21.45 | zo
24, 18.00 | ma 25, 19.30 | wo 27,
10.30 | The Master do 28, ma 1 apr
en di 2apr, 20.00 | vr 29, 14.00 |
NO vr 15 en vr 22, 19.30 | za 16 en
ma 18, 21.45 | zo 17, 18.00 | ma 18,
21.45 | di 19 en di 26, 14.00 | zo 24,
15.00 | di 26, 14.00 en 21.30 | Offline
do 24, 20.00 | vr 15 en wo 20,
14.00 | za 16 en ma 18, 19.30 | zo
21, 20.30 | di 19, 21.45 | Paradies:
Liebe do 28 feb, 20.00 | vr 1, 14.00
en 21.45 | zo 3, 19.15 | ma 4, 21.45 |
wo 6, 10.30 | Reality vr 1 en vr 29,
19.30 | zo 3, 17.00 | za 30, 21.45 | di
2 apr, 14.00 | wo 3 apr, 10.30 | The
Sessions vr 8 en ma 11, 21.45 | za 9
en di 12, 19.30 | zo 10, 15.00 | wo
13, 14.00 | Trouble with the Curve
za 2 en ma 4, 19.30 | zo 3, 21.45 |
di 5, 14.00 en 21.15 | wo 6, 20.00 |
Une vie meilleure vr 8, ma 11 en di
19, 19.30 | zo 10, 20.45 | di 12,
14.00 | vr 15, 21.45 | zo 17, 15.00 |
wo 20, 10.30
hengelo
k Filmhuis Hengelo Beursstr 44
| 074-2556789 | filmhuishengelo.nl
Anna Karenina za 9, wo 13 en do
14, 20.15 | vr 15, 16.00 | Beyond
the Hills wo 6, vr 8 en vr 15, 20.15 |
The Broken Circle Breakdown za
16, wo 20 en do 21, 20.15 | Hyde
Park on Hudson vr 22, 16.00 | za
23 en do 28, 20.15 | The Paperboy
vr 1, za 2 en do 7, 20.15 | Paradies:
Liebe za 30, wo 3 apr en do 4 apr,
20.15 | The Sessions vr 22, wo 27
en vr 29, 20.15 | Themadag | za 9
van 10.30 -17.00
hilversum
k Filmtheater Herenplein 5 |
035- 6235466 | filmtheaterhilversum.nl
| Raadpleeg de website voor
het actuele programma
hoogeveen
k Luxor-Theater Grote Kerkstraat
32 | 0528-234350 | filmhuishoogeveen.nl
| Aanvang: 20.30
Barbara di 12 | Laurence Anyways
di 26
hoorn
k Cinema Oostereiland Krententuin
25 | 0229-232296 | cinemaoostereiland.nl
| Aanvang:
20.30
Achter gesloten deuren di 26,
20.30 | Amour ma 4, 15.00 | vr 8,
14.30 | Argo ma 4, 14.00 | di 5 en
za 9, 14.30 | wo 6, 20.30 | Broken
do 7, vr 8, di 12, do 14, zo 17 en wo
20, 20.30 | za 9 t/m ma 11, wo 13,
vr 15 en di 19, 15.00 | za 16, 17.00 |
ma 18, vr 22 en di 26, 19.30 | za 23,
17.30 | Caesar Must Die vr 1,
14.30 | zo 3 en za 16, 19.30 | zo 10,
oer­hollands en
gemaakt met een
poëzie, humor en
vrijheid die je
hier zelden aantreft.
misschien
moet je wel striptekenaar
zijn om
te begrijpen dat
het verhaal zich
meestal buiten de
kaders afspeelt.
de wederopstanding
van een
klootzak is mirakels.
»»»»»
barend de voogd in de
filmkrant
17.00 | La cinquième saison do 7
t/m wo 13, vr 15, zo 17, di 19, do 21,
za 23, ma 25 en wo 27, 19.30 | ma
11, do 14, ma 18, wo 20, vr 22, zo
24 en di 26, 14.30 | za 16, 15.00 |
Great Expectations do 7 t/m za 9,
di 12, wo 13 en zo 17, 20.00 | zo 10
en za 16, 16.30 | ma 11, do 14, ma
18 en di 19, 14.00 | do 21, 20.30 | za
23, 14.30 | zo 24, 19.30 | ma 25 en
wo 27, 15.00 | Hitchcock do 14 t/m
za 16, ma 18 t/m wo 20, ma 25, do
28 en vr 29, 20.00 | za 16, vr 22 en
di 26, 14.00 | zo 17, 16.00 | za 23,
17.00 | zo 24, 20.30 | wo 27, 14.30 |
za 30 en zo 31, 19.30 | The Imposter
vr 1 en do 7, 15.00 | za 2 en zo 3,
17.00 | di 5, za 9, wo 13 en wo 27,
20.30 | vr 15 en di 19, 14.30 | Io e te
vr 1, za 2 en wo 6, 19.30 | ma 4,
14.30 | Led Zeppelin vr 29, 20.30 |
za 30, 17.00 | Matterhorn vr 1, di
5, vr 8 en vr 15, 14.00 | vr 1 t/m do
7, zo 10 en ma 11, 20.00 | za 2 en za
9, 16.30 | di 12, di 19 en do 28,
14.30 | do 14, vr 22, di 26 en vr 29,
15.00 | do 14 en wo 20, 19.30 | za
16, za 23 en zo 31, 2o.30 | zo 17 en
zo 24, 17.00 | Moulin Rouge zo 17,
14.30 | Sightseers ma 4, 19.30 | di
5, wo 6, vr 8, di 12, ma 18 en do 28,
15.00 | do 7 en zo 31, 14.30 | za 9,
17.30 | zo 10, vr 15, di 19 en za 30,
20.30 | Soll LeWitt do 28, 19.30 |
za 30, 14.30 | Taxi Driver ma 4,
ma 11, ma 18, ma 25 en do 28,
20.30 | Thérèse Desqueyroux do
21, za 23, zo 24, di 26, wo 27, za 30
en zo 31, 20.00 | vr 22, 20.30 | ma
25, do 28 en vr 29, 14.00 en 19.30
kampen
k Filmhuis Burgwal 84 | reserveren
via website | filmhuiskampen.
nl | Aanvang: 20.30, zondagfilm:
16.00
The Broken Circle Breakdown vr
8 en za 9 | Jagten di 5 t/m do 7 |
The Master vr 15 en za 16 | The
Sessions vr 22 en za 23 | Un vie
meilleure vr 29 en za 30
leeuwarden
k Filmhuis Leeuwarden Ruiterskwartier
6 | reserveringen
058-2125060 | inlichtingen 058-
2137396 | filminfriesland.nl | filmhuisleeuwarden.nl
Het Filmhuis is vanaf 1 februari
2013 tijdelijk gesloten vanwege de
verhuizing naar het nieuwe pand
aan het Wilhelminaplein, in het
Fries Museum. Donderdag 21
maart opent Film in Friesland de
deuren voor genodigden en sponsoren
en op vrijdag 22 maart voor
het publiek. | Nederlands,
Vlaams & Fries Filmfestival | vr
22 t/m wo 27 speelfilmpremières,
documentaires, korte films, dialectfilms
en klassiekers op 35mm
en een bijzonder archiefprogramma.
Qua actuele films o.a. Boven
is het stil | The Broken Circle
Breakdown | Kid | Lee Towers:
The Voice of Rotterdam | Little
Black Spiders | Matterhorn | Offline
| Toegetakeld door de liefde |
De wederopstanding van een
klootzak | Wadblik | De schreeuw
van de grutto ma 25, 20.00 (gratis
toegang) | Cursus Franse Grand
Opéra | Over de grootste opera’s,
een genre uit het negentiende
eeuwse Parijs, bedreven door
componisten als Meyerbeer, Verdi,
Gounod en Halévy wo 13 en wo
27, 14.00

de Filmkrant
#352 MAART 2013 36
Uit de kelder
filmhuis leeuwarden is toe
aan zijn vierde verhuizing. het
filmhuis begon in 1975 in
leeuwarden in jongerencentrum
hippo, verhuisde in 1983
naar de oude harmonie, en
vertrok in 1988 naar de kelder
van de nieuwe stadsschouwburg
de harmonie. vijfentwintig
jaar later komt het filmhuis
uit de kelder naar de bovenwereld
en betrekt het drie zalen
in het nieuwe fries Museum.
de heugelijke gebeurtenis
wordt van 22 t/m 27 maart
gevierd met het eenmalige
Nederlands, Vlaams en
Fries Filmfestival. het festival
wil de identiteit van friezen,
Nederlanders en vlamingen
onderstrepen en de rijkdom
van hun talen en dialecten
tonen. op het programma
staan ruim tachtig korte en
lange documentaires, speelfilms,
en (friese) archieffilms.
Te zien zijn zowel klassiekers
lelystad
k Filmtheater/Agora Agorabaan
12 | 0320-239239 | agora-lelystad.
nl | Aanvang: 20.15
Barbara di 12 | Shadow Dancer di
12
lisse
k Filmhuis/Cultureel Centrum
’t Poelhuys Vivaldistraat 4 |
0252-213458 | filmhuis-lisse.nl |
Aanvang: 20.30
Alles is familie vr 15 | Amour di 5 |
Detachment di 19
Maastricht
k Lumière Bogaardenstraat 40b
| 043-3214080 | lumiere.nl
5 Broken Cameras ma 11, 19.30 |
Blood in the Mobile ma 4, 21.15 |
Broken vanaf do 7 | The Bubble
ma 11, 21.15 | Call Me Kuchu ma
18, 19.30 | Facing Mirrors zo 10,
14.00 | Le grand soir vanaf do 21 |
Hitchcock vanaf do 14 | I Am a
Woman Now zo 17, 14.15 | The
Imposter vanaf do 21 | Karsu vanaf
do 14 | Like Someone in Love
vanaf vr 1 | Lore vanaf do 7 | Mat-
kid
als nieuwe films. uit vlaanderen
komen onder meer Manneken
pis (2004), steve + sky
(de debuutfilm uit 2004 van
felix van groeningen, de maker
van The broken circle
breakdown) en Any way the
wind blows (Tom barman,
2003). uit het Nederlandse
filmverleden komen Mira
(fons Rademakers, 1971),
spoorloos (george sluizer,
1988), het Teken van het
beest (pieter verhoeff, 1980)
en het gangstermeisje (frans
terhorn vanaf do 7 | Mr. Nobody
do 7, 19.30 | De ontmaagding van
Eva van End vanaf do 14 | Pieta
vanaf do 21 | Project Nim ma 25,
21.15 | Promised Land vanaf vr 1 |
Thérèse Desqueyroux vanaf do 21
| Tsjaikovski zo 24, 14.15 | De wederopstanding
van een klootzak
vanaf do 21 | Yossi zo 10, 16.00 |
IDFA on Tour | Selectie van het
International Documentary Festival
Amsterdam za 2, 19.00 |
Sneak Preview | Verrassende
voorpremière ma 11, 21.15 | Made
in Europe | Go Short Film Festival
vr 15 en za 16 zie ook madeineurope.nu
Middelburg
k Cinema Middelburg Schuttershofstraat
1 | 0118-613482 |
cinemamiddelburg.nl
Amour vr 8, 15.00 en 21.30 | za 9
en vr 15, 19.00 | zo 10, 20.30 | do
14 en ma 18, 20.00 | Anna Karenina
vr 15, 15.00 | za 16 en vr 22,
21.30 | zo 17, 20.30 | do 21 en di 26,
20.00 | Io e te vr 22 en za 23, 19.00
| zo 24, 20.30 | do 28 en wo 3 apr,
20.00 | vr 29, 21.30 | The Master
vr 29, 15.00 | za 30, 19.00 | zo 31,
weizs, 1967). Maar het festival
blikt niet alleen terug.
Nieuwe films zijn onder meer:
boven is het stil (Nanouk leopold),
de wederopstanding
van een klootzak (guido van
driel) en Matterhorn (diederik
van ebbinge). Recente
films uit vlaanderen zijn offline
(peter Monsaert), little
black spiders (patrice Toye),
kid (fien Troch) en The broken
circle breakdown.
filMhuisleeuwARdeN.Nl |
filMiNfRieslANd.Nl
20.30 | di 2 apr, 20.00 | Met Pesach
eten we Matzes za 9, 16.00 |
Offline vr 29, 19.00 | za 30, 21.30 |
ma 1 apr, 20.00 | Paradies: Liebe
vr 15 en za 16, 21.30 | The Sessions
vr 8, 19.00 | za 9, 21.30 | ma 11,
20.00 | Sol LeWitt di 19, 20.00 |
Tres (3) vr 22, 15.00 | za 23, 21.30 |
ma 25, 20.00 | Une vie meilleure
wo 27, 20.00 | Va, vis et deviens
di 12, 20.00
Middelharnis
k Fh Middelharnis (Het Diekhuus)
Beneden Zandpad 7 | 0187-
482400 | Aanvang: 20.00 | cultuurpleingo.nl
| twitter: @hetdiekhuus
The Angels’ Share do 7 | Barbara
do 21 | Horse Satan do 28 | A Separation
do 14 | Wasteland do 28
feb
Nieuwegein
k FTN/Wolff Nieuwegein Passage
102 | 030-6045678 | filmtheaternieuwegein.tk
| Aanvang:
20.15
Amour di 5 | Hyde Park on
Hudson di 19 | Jagten di 26
Nijmegen
k Lux Mariënburg 38-39 | 0900-
5894636 | lux-nijmegen.nl
Premières | Après Mai vanaf do
28 | Broken vanaf do 7 | Hitchcock
vanaf do 14 | A Late Quartet vanaf
do 28 | Lore vanaf do 7 | Het
mannetje van de maan vanaf do
21 | Paradies: Glaube vanaf do 14 |
Pieta vanaf do 21 | Thérèse Desqueyroux
vanaf do 21 | Op het
doek | Netwerkbijeenkomst vr 1,
16.00 | FilmOntbijt | elke zo 11
uur ontbijt, 12.00 film | LUX Studentenavond
| elke ma | Filmkring
| do 7, do 14 en do 21, 12.15 |
di 12 en di 26, 12.00 | Cursus
Denkbeelden | L’Auberge Espagnol
ma 4, 19.30 (spreker: Ger
Groot) | La conquête ma 11, 19.30
(spreker: Lotte Jensen) | The Seventh
Seal ma 25, 19.30 (spreker:
Peter Rietbergen) | The Wind that
Shakes the Barley ma 18, 19.30
(spreker: Thomas van der Dunk) |
Cursus Master of Cinema | Alfred
Hitchcock: Hitchcock di 19,
19.30 | LUXdocs | Sol LeWitt wo
6, 19.30 (met nagesprek) | Karsu
wo 20, 19.30 (met nagesprek) |
Special Francis Bacon | Love is
The Devil do 7, 19.30 | Roze Borrel
| zo 10 met Yossi (14.15) + Facing
Mirrors (16.15) | IndoFilm-
Café | The Land Beneath the Fog
di 12. 19.30 | Go Short | International
Short Film Festival wo 13 t/m
zo 17 (zie ook goshort.nl) | Film-
Flirt | do 14, 19.30 | Villa Kakelbont
| Het boek was beter zo 17,
15.00 | Kunstdiner | met Nel
Linssen ma 18, 18.30
Noorwolde
k Cinema Paradiso/SWW ’t
Vlechtwerk Mandehof 13 | 0521-
320003 | sww.eu
Amour vr 22 | Beasts of the Southern
Wild vr 8
oirschot
k Filmclub/Rabotheater De
Enck De Loop 67 | 0499-572691 |
deenck.nl
In a Better World vr 8 | Rabbit
Hole di 26
oldenzaal
k Filmhuis/Stadstheater De
Bond Molenstraat 25 | 0541-
511094 | filmhuisoldenzaal.nl
NU IN DE BIOSCOOP
WWW.FILMFREAKS.NL
Amour di 12 en wo 13 | Jagten di
26 en wo 27 | Simon zo 10 | Speciaal
| Oldenzaal 1945-1975 zo 10
(i.s.m. Bibliotheek Oldenzaal)
oosterhout
k Filmtheater De Bussel Torenplein
12 | 06-41686489 | reserveren:
info@filmtheaterdebussel.nl |
filmtheaterdebussel.nl | Aanvang:
20.15
Life of Pi wo 13, 20.15 | Matterhorn
wo 20, 10.15 en 20.15 | Une
vie meilleure wo 6, 20.15 | Film &
Muziek | La passion de Jeanne
d’Arc zo 10, 20.00 (locatie:
Sint-Jansbasiliek te Oosterhout
met live orgelmuziek)
oosterwolde
k Cinema Paradiso/Fletcher
Hotel De Zon Stationsstraat 1 |
info en reserveren: kunstwerf.nl
Amour za 23 | Beasts of the Southern
Wild za 9
oss
k Cultuurpodium Groene Engel
Kruisstraat 15 | 0412-405504 |
groene-engel.nl | Raadpleeg de
website voor het actuele programma
oudenbosch
k Filmtheater Fanfare Pagnevaartweg
109 (Markland College) |
0165-314503 | filmtheaterfanfare.
nl | Aanvang: 20.15
Hyde Park on Hudson do 21 | Lee
Towers: The Voice of Rotterdam
do 28 | Life of Pi do 7 | Matterhorn
do 14 | Une vie meilleure do
28 feb | Verwacht | Chimpanzee |
Les misérables
purmerend
k Filmhuis Purmerend Kerkstraat
11 | 0299-416506 (reserveringen
via internet) | filmhuispurmerend.nl
| Aanvang: 20.30
Alles is familie za 16 en di 19 |
Amour vr 8, za 9 en di 11 | Anna
Karenina za 23 en di 26 | Argo di 5
| Beasts of the Southern Wild vr 1
| Beyond the Hills vr 29 | The
Broken Circle Breakdown za 30 |
Karsu vr 22 | Populaire vr 15
met no sluit de
Chileense cineast
Pablo larraín zijn
Pinochet­trilogie
in majeur af, na
tony manero en
Post mortem (…)
Je kunt no zien
als mad men geregisseerd
met
de flair van een
Steven Soderbergh.
»»»»»
Mark van den Tempel in
de filmkrant
Fantastisch geacteerd… Meesterlijk
de Volkskrant
Terecht genomineerd voor een Oscar
NRC Handelsblad
Meeslepend en spannend
Trouw
Vlot, kleurrijk, vol hoop en humor
Filmkrant
Filmkrant Advertentie Banner Maart.indd 1 20-02-13 15:21

de Filmkrant
#352 MAART 2013 37
Levende
filmvertoningen
er gaat niets boven een filmvertoning
met live-begeleiding.
het versterkt het gevoel
dat er niet even een film doorheen
wordt gejast, maar dat er
een eenmalige gebeurtenis
plaatsvindt. deze maand zijn
er weer een aantal van zulke
unieke gebeurtenissen. de
35mm filmclub (ja, die bestaat)
vertoont 17 maart in
filmtheater luxor in zutphen
Metropolis van fritz lang. de
film is te zien in de meest recente
versie, dus met de vijfen
entwintig minuten die drie
jaar geleden in een filmarchief
in buenos Aires werden teruggevonden.
pianist ivo verschoor
begeleidt de film op piano.
filmtheater de lieve
Roermond
k ECI Cultuurfabriek ECI 13 |
0475-317171 | ecicultuurfabriek.nl
Anna Karenina do 7 t/m wo 13 en
vr 15 t/m zo 17, 20.00 | do 14 en ma
18 t/m do 21, 20.15 | zo 24, 14.00 |
ma 25 en wo 27, 19.45 | Argo vr 22
t/m zo 24, 20.00 | ma 25 en wo 27,
20.15 | The Broken Circle Breakdown
vr 1 en za 2, 21.30 | zo 3 t/m
wo 6, 20.00 | Caesar Must Die vr
1 en za 2, 21.45 | ma 4, wo 6, zo 10
en wo 13, 19.45 | Comme un homme
vr 1 t/m zo 3 en di 5, 19.45 | The
Hypnotist do 7, ma 11, do 14 en
wo 20, 19.45 | vr 8, za 9 en za 16,
21.45 | zo 17, 14.00 | Like Someone
in Love vr 8, za 9, di 12, zo 17 en di
19, 19.45 | zo 10, 14.00 | vr 15,
21.45 | De Meysberg zo 3, zo 10, zo
17 en zo 24, 14.15 Populaire vr 1 en
za 2, 19.30 | zo 3, 14.00 | Sightseers
vr 22 en za 23, 21.30 | zo 24
en di 26, 19.45 | Une vie meilleure
vr 15, za 16, vr 22 en za 23, 19.30 |
ma 18 en do 21, 19.45 | di 26, 20.15
Rotterdam
k LantarenVenster Otto Reuchlinweg
996 (gebouw New Orleans,
Wilhelmina Pier) | 010-2772277 |
lantarenvenster.nl | Aanvang:
19.30
Premières | Après mai vanaf do
28 | Broken vanaf do 7 | Hitchcock
vanaf do 14 | Inch’Allah vanaf do
28 | A Late Quartet vanaf do 28 |
Lore vanaf do 7 | Midnight’s
Children vanaf do 28 | Paradies:
Glaube vanaf do 14 | Trois mondes
vanaf do 14 | Preview Roze
Filmdagen | Facing Mirrors di 5,
19.30 | Gayby di 5, 21.30
k Pathé De Kuip
Cor Kieboomplein 501 | 0900-
1458 | pathe.nl | Titels zijn onder
voorbehoud, raadpleeg verder de
website
Nieuwe films | Broken City vanaf
do 14 | Bullet to the Head vanaf
do 7 | The Croods vanaf do 28 |
Dark Skies vanaf do 21 | G.I. Joe:
Retaliation vanaf do 28 | Himmatwala
vanaf vr 29 | The Host
vanaf do 28 | Jack the Giant Slayer
vanaf do 21 | Mama vanaf do 7 |
Oz The Great and Powerful vanaf
la passion de jeanne d’Arc
vrouw in Amersfoort vertoont
30 maart de documentaire
over canto (Ramon gieling),
gevolgd door een live-uitvoering
van het legendarische
muziekstuk canto ostinato
van simeon ten holt. i compani
treedt 8 maart op met het
project diva’s in filmtheater
lumen in delft. filmtheater de
do 14 | Side Effects vanaf do 14 |
The Sweeney vanaf do 14 | Valentino
vanaf do 21 | Yoko vanaf wo
27 | Ladiesnight | Valentino wo
20
schagen
k Fth De Luxe/Scagon Theater
Torenstraat 1B (Cultuurhuis M18)
| 0224-213162 | filmtheaterdeluxe.
nl | Aanvang: do 20.00/vr 21.00
The Broken Circle Breakdown do
28 en vr 29 | Io e te do 14 | The
Master vr 15 | Paradies: Liebe do
21 en vr 22
schiedam
k Wenneker Cinema Vijgensteeg
2 | 010-4733000 | wennekercinema.nl
Amour vr 1 en za 2, 20.30 | zo 3,
15.00 | Anna Karenina za 2, 21.00
| The Broken Circle Breakdown
do 14, vr 15 en za 16, 20.30 | Django
Unchained vr 22, za 23, vr 29
en za 30, 21.00 | zo 24, 15.00 |
Hyde Park on Hudson do 7, vr 8
en za 9, 20.30 | Life of Pi vr 8, za 9,
vr 15 en za 16, 21.00 | zo 10 en zo
17, 15.00 | Matterhorn do 21, vr 22
en za 23, 20.30 | Scabbard Samurai
do 28, za 29 en zo 30, 20.30 |
Klassieker | Vertigo zo 31, 15.00
schiermonnikoog
k Cinema Paradiso/Filmhuis
aan Zee Torenstreek 18-A (Dorpshuis)
| 0519-531456 | uitzinnig.nl
Amour za 3 apr | Beasts of the
Southern Wild wo 20 | Dans la
maison wo 6
schijndel
k Filmclub Schijndel/City
Theater Hoofdstraat 145 | 073-
5474837 | schijndelfilm.nl | Aanvang:
20.30
Welcome to the Rileys di 5
k Het Gasthuis Lidwinahof 70 |
Aanvang: 20.00
Themafilms | Onderwijs di 12 |
Omgaan met de natuur di 19 | Wereldcinema:
Kenia di 26
bussel presenteert 10 maart
in de sint-jansbasiliek in
oosterhout een vertoning van
Theodore dreyers la passion
de jeanne d’Arc met live-begeleiding
door een organist
aan het kerkorgel.
filMTheATeRluxoR.Nl | lievevRouw.Nl
| filMhuis-luMeN.Nl
| filMTheATeRdebussel.Nl
sittard
k Filmhuis Het Domein Kapittelstraat
6 | 046-4514384 | filmhuishetdomein.nl
| Aanvang:
20.00, tenzij anders vermeld
Amour vr 1, za 2 en wo 6 | ma 11,
15.00 | The Angels’ Share zo 24 en
ma 25 | Beyond the Hills zo 17 en
ma 18 | The Broken Circle Breakdown
vr 29 en za 30 | Du vent
dans mes mollets vr 15 en za 16 |
Laurence Anyways vr 8 en za 9 |
Paradies: Liebe vr 22 en za 23 |
Populaire zo 10 en ma 11 | Seven
Psychopaths zo 3 en ma 4
sneek
k Filmhuis Sneek/CineSneek
Leeuwenburg 12 | 058-2165619 |
filmhuissneek.nl | Aanvang: 20.00
| Raadpleeg de website voor het
volledige programma
Amour wo 6 | The Broken Circle
Breakdown wo 27 | Searching for
Sugar Man wo 20 | Une vie meilleure
wo 13
soest
k Filmhuis Artishock Steenhoffstraat
46a | 06-43870112 |
artishock-soest.nl | Aanvang:
20.15, tenzij anders vermeld
Alleen maar nette mensen zo 24,
19.30 | Amour ma 4 | Anna Karenina
wo 6 en ma 11 | Beyond the
Hills ma 25 en wo 27 | The Broken
Circle Breakdown wo 20 | The
Hobbit: Un Unexpected Journey
wo 13 en ma 18
spijkenisse
k Arcaplex Groene Kruisweg 19 |
0181-602444 | arcaplex.nl | Raadpleeg
de website voor actuele
informatie
stadskanaal
k Filmliga Stadskanaal Menistenplein
9 | 0599-610777 | smoky.
nl | Aanvang: 20.15
Amour di 26 | The Angels’ Share
di 12 | Laurence Anyways di 19 |
Rebelle di 5
stiens
k Cinema Paradiso/Dorpshuis
De Skalm Pyter Jurjensstrjitte 17 |
058-2575220 | regiostiens.nl /
filmhuis
Amour ma 25 | Beasts of the Southern
Wild ma 11
Tiel
k Filmtheater Agnietenhof St.
Agnietenstraat 2 | 0344-673500 |
agnietenhof.nl
Io e te di 5 en wo 6, 20.30 | The
Master di 26 en wo 27, 20.30 | Offline
di 19 en wo 20, 20.30 | Une
vie meilleure di 12 en wo 13, 20.30
| Ontbijtfilm | Karsu zo 10, 11.00 |
Film & Literatuur | Company
Orheim do 28, 20.00
k Metro Walstraatje 4 | 0344-
613737 | bioscooptiel.nl | Aanvang:
20.00 | Raadpleeg de website voor
actuele informatie
uden
k Filmhuis De Pul Kapelstraat
13 | 0413-265091 | depul-uden.nl |
Aanvang: do 20.00/vr 10.00/zo
14.00
Anna Karenina do 28, 20.00 | vr
29, 10.00 | The Broken Circle
Breakdown do 14, 20.00 | Hope
Springs do 28 feb, 20.00 | vr 1,
10.00 | A Simple Life do 21, 20.00
| The source do 7, 20.00
utrecht
k ’t Hoogt Hoogt 4 | 030-
2328388 | hoogt.nl
Premières | Le grand soir vanaf
do 28 | Lore vanaf do 7 | Paradies:
Glaube vanaf do 14 | Pieta vanaf
do 21 | Rhino Season vanaf do 21 |
Trois mondes vanaf do 14 | Double
feature | Paradies: Liebe en
Paradies: Glaube zo 10 | Roze
Filmdagen preview | Yossi ma 11
| Architect in the Picture | di 12 |
Go Short on Tour | ma 18 | HAFF
| Holland Animation Film Festival
wo 20 t/m zo 24 | Overige specials
| Special rondom Waterwerken
zo 24 en di 26 | Filmclub do 28
| Nacht van Cinetik vr 29
k Louis Hartlooper Complex
Tolsteegbrug 1 | 030-2320452 |
hartlooper.nl | Raadpleeg de site
voor het wekelijkse programma
k Springhaver 1 en 2 Springweg
50 | 030-2313789 | Raadpleeg de
wekelijkse filmladder en Uitloper
veendam
k Filmhuis vanBeresteyn Museumplein
5a | 0598-317730 |
vanberesteyn.nl
Argo ma 18, 20.00 | Hyde Park on
Hudson di 5, 20.00 | wo 6, 14.00 |
Life of Pi ma 25, 20.00
veenendaal
k Filmhuis Veenendaal Kees
Stipplein 74 (De Cultuurfabriek) |
alleen info 0318-582669 | filmhuisveenendaal.nl
| Aanvang:
19.30
Moonrise Kingdom vr 22, 19.30 |
A Separation vr 8, 19.30
venlo
k Filmtheater De Nieuwe
Scene Nieuwstraat 13 | 077-
3518183 | nieuwescene.nl | ’s
maan dags gesloten | Raadpleeg de
site voor het actuele programma
reygadas speelt
met leven en dood
in zijn films, en
hemel en hel, en
alles wat zich
tussen christendom
en natuurreligie
bevindt. en
hij is geïnteresseerd
in seks en
geweld als drijfveren
van menselijk
gedrag. maar
hij is vooral geboeid
door de
vraag hóe we
daar naar kijken.
»»»»»
dana linssen over post
tenebras lux in de
filmkrant
vlissingen
k Cine City Spuikomweg 1 | Zie
de bioscoopladder en de agenda in
de dagbladen
voorburg
k Theater de Tobbe Burgemeester
Feithplein 95 | 070-3864880 |
detobbe.nl
Dialogues avec mon jardinier wo
27, 14.00 | De eenzaamheid van
de priemgetallen di 26, 20.00 | Le
gamin au vélo di 12, 20.00
wageningen
k Filmhuis Movie W Generaal
Foulkesweg 42a (’t Venster) | movie-w.nl
Cigan za 16, 19.00 | zo 17 en di 19,
20.30 | Cosmopolis do 28, di 2 apr
en wo 3 apr, 20.30 | za 30, 21.30 |
Dans la maison vr 1, zo 3 en wo 6,
20.30 | za 2, 19.00 | Haute cuisine
vr 8, zo 10 en wo 13, 20.30 | za 9,
21.30 | Italy: Love it or Leave it
do 14, vr 15 en wo 20, 20.30 | za 16,
21.30 | Kes do 21 en di 26, 20.30 |
za 23, 21.30 | Lena za 2, 21.30 | di 5,
20.30 | Le magasin des suicides
vr 29 en zo 31, 20.30 | za 30, 19.00
| Offline vr 22, zo 24 en wo 27,
20.30 | za 23, 19.00 | Snackbar do
7 en di 12, 20.30 | za 9, 19.00
k Heerenstraattheater Molenstraat
1b | 0317-414029 | heerenstraattheater.nl
| Raadpleeg de
website voor het actuele programma
wassenaar
k Filmhuis Langstraat 40 | 070-
5113397 | obvw.nl /filmhuis-wassenaar
Anna Karenina za 2 en wo 6,
20.00 | zo 3, 15.15 | Argo vr 22 en
za 30, 20.00 | zo 24, 15.15 | Het
Bombardement vr 8 en wo 20,
20.00 | di 12, 14.00 | zo 17, 15.15 |
Life of Pi 3D vr 1, ma 4, wo 13, za
16 en ma 18, 20.00 | di 5, 14.00 | zo
10, 15.15 | Les Misérables za 23 en
vr 29, 20.00 | di 26, 14.00 | zo 31,
15.15 | The Sessions za 9, ma 11, vr
15, ma 25 en wo 27, 20.00 | di 19,
14.00
weesp
k Theater City Of Wesopa
Herengracht 23 | 0294-458093 |
wesopa.nl | Aanvang: 20.30 |
Raadpleeg de website voor het
actuele programma
winterswijk
k Filmhuis/Servicetheater
Skopein Meddosestr 4-8 | 054-
3521515 | filmhuiswinterswijk.nl |
Aanvang: 21.00
Amour di 19 (ook 18.30) | Atmen
di 12 | Being Flynn di 5 | Beyond
the Hills di 26
woerden
k AnnexCinema Rosmolenlaan 1
| 0348-436510 | annexcinema.nl |
Raadpleeg de website voor het
actuele programma
ijmuiden
k Witte Theater Kanaalstraat
257 | 02550-21972 | wittetheater.nl
Anna Karenina vr 29 en di 2 apr,
20.30 | Argo vr 1 en wo 6, 20.30 |
zo 3, 14.30 | Django Unchained

de Filmkrant
#352 MAART 2013 38
do 7 en wo 13, 20.30 | zo 10, 14.30 |
Life of Pi zo 17, 14.30 | di 19, 20.30
| NO vr 22 en di 26, 20.30
zaandam
k Filmtheater De Fabriek Jan
Sijbrandsteeg 12 | 075-6311993,
reserveren via belbios | de-fabriek.
nl | Films zijn onder voorbehoud,
raadpleeg de website voor het
actuele programma
Amour do 7, za 9, wo 20, vr 22, ma
25 en za 30 | Anna Karenina za 2,
zo 3 en di 5 | The Broken Circle
Breakdown vr 1 t/m ma 4 en wo 6
| Django Unchained do 21 t/m wo
27 en vr 29 t/m zo 31 | De eenzaamheid
van de priemgetallen
do 14 en zo 17 | Hyde Park on
Hudson vr 1 t/m zo 3, di 5, do 7, vr
8, zo 10, ma 11 en wo 13 | Intouchables
zo 31 | Karsu vr 1, zo 3, vr
8 en za 23 | Like Someone in Love
vr 8 t/m zo 10, di 12, vr 15 t/m ma
18 en wo 20 | Les misérables do 14
t/m zo 17, di 19, vr 22 t/m zo 24 en
wo 27 t/m vr 29 | NO do 28 t/m zo
31 | Paradies: Liebe vr 1 t/m ma 4,
wo 6, do 7, za 9, zo 10 en di 12 | The
Sessions vr 15 t/m ma 18, do 21
t/m zo 24 en di 26 | Sightseers do
28 t/m zo 31 | Une vie meilleure vr
8 t/m ma 11, wo 13 t/m zo 17 en di
19 | Docu Vrijdag | Karsu vr 1
(met nagesprek met regisseur) |
50+ Films | Paradies: Liebe do 7 |
Une vie meilleure do 14 | Film
FIlMsteRRen
met inleiding | Like Someone in
Love vr 8 | Film & Psychiatrie |
De eenzaamheid van de priemgetallen
zo 17
zaltbommel
k Filmtheater Cinemaarten In
Theater de Poorterij Nieuwstraat 3
| reserveren via e-mail cinemaarten@planet.nl
| Aanvang: 20.15 |
Raadpleeg de website voor het
actuele programma
zevenaar
k Filmhuis Zevenaar Wittenburgstr
14 | 0316-331527 |reserveringen
0316-344250 (na 19.00) |
filmhuiszevenaar.nl | Aanvang:
20.15, tenzij anders vermeld |
Raadpleeg de website voor het
volledige programma
Alles is familie vr 1, di 5 en wo 6 |
Anna Karenina za 9, ma 11, do 14
en vr 15 | di 12, 10.30 | zo 17, 14.30 |
Barbara do 21 en vr 22 | di 26,
10.30 | zo 24, 14.30 | The Broken
Circle Breakdown za 2 t/m ma 4,
do 7, vr 8, di 12 en wo 13 | di 5,
10.30 | zo 3, 14.30 | Caesar Must
Die za 23 en ma 25 t/m wo 27 | Eline
Vere za 16 en zo 24 | Populaire
zo 17 t/m di 19 | di 19, 10.30 | The
Best of IDFA on tour | Selectie
van het documentaire festival zo
10, 12.00, 14.30 en 20.15
bor beekman
de volkskrant
zierikzee
k Filmtheater Zierikzee Korte
Nobelstraat 37-39 | 0111-411223 |
fizi.nl | Raadpleeg de website voor
het actuele programma
zoetermeer
k Fth Cine Utopia/bioscoop
Utopolis Oostwaarts 70 | 079-
3300366 | cine-utopiazoetermeer.
nl | Aanvang: 20.00
De rouille et d’os di 26 | Le fils de
l’autre di 12 | Meek’s Cutoff di 5 |
Volcano di 19
zutphen
k Filmtheater Luxor Houtmarkt
64 | 0575-513750 | filmtheaterluxor.nl
Anna Karenina vr 1, zo 3 en di 5,
20.00 | Atmen vr 29 en zo 1 apr,
20.30 | za 30, 17.00 | The Broken
Circle Breakdown do 14 en zo 17,
20.30 | vr 15, 17.00 | za 16, 21.00 |
di 19, 14.30 | Caesar Must Die za
23, 18.30 | ma 25, 20.30 | Faust do
7, zo 10 en di 12, 20.00 | za 9,
20.30 | Italy, Love it or Leave it
vr 8, 17.00 | za 9 en za 16, 18.30 |
ma 11 en ma 18, 20.30 | Jagten do
28 feb, ma 4, vr 8 en wo 13, 20.30 |
vr 1, 17.00 | di 5 en di 12, 14.30 |
Like Someone in Love vr 22, 17.00
| zo 24 en di 26, 20.30 | Lilet Never
Happened vr 15 en di 19, 20.30 |
jos van der burg
het parool
belinda van de graaf
Trouw
dana linssen
NRc handelsblad
The Master do 21, vr 22 en wo 27,
20.00 | za 23, 20.30 | di 26, 14.30 |
Matterhorn za 2, 18.30 | The Sessions
do 28, 20.30 | vr 29, 17.00 |
za 30, 21.00 | 35mm Filmclub |
The African Queen | zo 3, 15.30 |
Metropolis zo 17, 15.00 (met live
pianobegeleiding)
zwolle
k Filmtheater Fraterhuis Blijmarkt
25 | reserveren via website |
filmtheaterfraterhuis.nl
Amour vr 1 en za 2, 19.00 | zo 3,
17.00 | wo 6, 20.30 | Anna Karenina
do 21 en di 2 apr, 19.45 | zo
24, 14.30 | ma 25 en wo 3 apr,
14.00 | di 26, 20.30 | vr 29 en za
30, 21.15 | Argo do 28 feb, 14.30 |
zo 3, 11.15 | Broken vr 22, 20.00 |
za 23, 21.30 | zo 24, 20.15 | ma 25,
14.30 | wo 27, 19.45 | Les choristes
za 2, 13.30 | Great Expectations
do 28 feb, 14.00 | vr 1 en za 2,
20.00 | zo 3, 19.30 | ma 4 en wo 6,
19.45 | di 5, 14.30 | Hitchcock do
14, wo 20, do 21, wo 27 en ma 1
apr, 20.30 | vr 15, za 16, vr 22 en za
23, 19.00 | zo 17 en zo 24, 17.00 |
ma 18 en ma 25, 19.45 | di 19, di 26,
do 28, zo 31 en wo 3 apr, 14.30 | vr
29, 14.00 | za 30, 16.30 | Intouchables
zo 3 en zo 10, 11.45 | do 14,
14.30 | ma 25, 20.30 | Jagten vr 8
en vr 15, 16.00 | zo 10 en zo 24,
11.15 | zo 17, 11.45 | wo 20, do 21 en
wo 27, 14.30 | vr 22, 15.30 | za 23,
André Nientied
Nieuwe Revu/nu.nl
jann Ruyters
Trouw
André waardenburg
NRc handelsblad
16.30 | A Late Quartet do 28 en
wo 3 apr, 20.30 | vr 29 en di 2 apr,
14.30 | vr 29 en za 30, 19.00 | zo
31, 17.00 | ma 1 apr, 19.45 | Life of
Pi vr 8 en za 9, 21.15 | zo 10, 19.30 |
ma 11, do 14 en di 19, 14.00 | di 12,
20.30 | vr 15, 15.30 | za 16, 16.30 |
zo 17, 14.30 | Lincoln vr 1 en vr 8,
15.30 | za 2 en za 9, 16.00 | zo 3, do
7, zo 10, wo 13 en wo 20, 14.00 |
wo 6, 16.15 | vr 15 en za 16, 21.00 |
zo 17, 19.30 | di 19, 19.45 | Lore do
7, wo 13, do 14 en wo 20, 19.45 | vr
8 en za 9, 19.00 | zo 10, 17.00 | ma
11 en di 19, 20.30 | di 12, 14.00 | vr
15 en za 16, 20.00 | zo 17, 20.15 |
ma 18, 14.30 | Matterhorn vr 1,
16.00 | za 2, 17.45 | zo 3, 16.30 | di
5, 18.30 | Océans do 21 en vr 22,
16.00 | Offline zo 24, 16.30 | di 26,
14.00 | zo 31, 20.15 | ma 1 apr,
14.00 | Promised Land do 28 feb,
di 5, do 7 en wo 13, 20.30 | vr 1, za
2, vr 8 en za 9, 21.30 | zo 3 en zo 10,
20.15 | ma 4, do 7, ma 11 en di 12,
14.30 | wo 6, 14.00 | Reality vr 29,
20.00 | za 30 en wo 3 apr, 19.45 |
zo 31, 11.45 | ma 1 apr, 16.15 | De
regels van Matthijs zo 31, 16.30 |
di 2 apr, 14.00 | Renoir do 28,
19.45 | vr 29 en ma 1 apr, 16.30 | zo
31, 11.15 | di 2 apr, 20.30 | De uitverkorenen
do 28 feb, 19.45 | Un
vie meilleure vr 8 en za 9, 19.15 |
zo 10, 16.30 | ma 11, 19.45 | wo 13,
14.30 | Zero Dark Thirty vr 22 en
za 23, 21.00 | zo 24 en zo 31, 19.30 |
di 26, 19.45 | wo 27 en do 28, 14.00
Arbitrage | Nicholas jarecki »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
beautiful creatures | Richard lagravenese »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
bobby en de geestenjagers | Martin lagestee »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
chearful weather for the wedding | donald Rice »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
chimpanzee | Alastair fothergill en Mark linfield »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
flight | Robert zemeckis »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
great expectations | Mike Newell »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
i give it a year | dan Mazer »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
inventaris van het moederland | ben van lieshout »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
The imposter | bart layton »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
karsu | Mercedes stalenhoef »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
kill list | ben wheatley »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
lay the favourite | stephen frears »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
lincoln | steven spielberg »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
Movie 43 | peter farrelly e.a. »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
The Man with iron fists | RzA »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
Nijntje de film | hans perk »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
No | pablo larrain »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
de ontmaagding van eva van end | Michiel ten horn »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
parker | Taylor hackford »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
post tenebras lux | carlos Reygadas »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
The patience stone | Atiq Rahimi »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
Reality | Matteo garrone »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
scabbard samurai | hitoshi Matsumoto »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
sightseers | ben wheatley »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
Texas chainsaw 3d | john luessenhop »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
This is forty | judd Apatow »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
ushi Must Marry | paul Ruven »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
verliefd op ibiza | johan Nijenhuis »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
de wederopstanding van een klootzak | guido van driel »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»» »»»»»
»»»»» is zeer goed | »»»»» is goed | »»»»» is redelijk | »»»»» is matig | »»»»» is slecht | »»»»» is zeer slecht
Ab zagt
Algemeen dagblad
gemiddelde
score
in visueel opzicht
is de film gedurfd
en verfrissend.
vaak wordt met
weinig dialoog of
actie een hele situatie
neergezet.
op die momenten
is de film op zijn
best, en het doet
vermoeden dat
een iets minder
vol scenario de
kwaliteiten van
de maker beter
zou laten zien.
»»»»»
sasja koetsier over de
ontmaagding van eva van
end in de filmkrant

de Filmkrant
#352 MAART 2013 39
| vr 29, 16.00 | Verwacht | Fill the
Void | Kon-Tiki | Night Train to
Lisbon | De ontmaagding van
Eva van End | Rhino Seasons |
Movies that Matter | Call Me
Kucha di 12, 19.45 | Best of IDFA
on Tour | zo 17 met de docu’s
First Cousin Once Removed
(17.00) | Geluiden van Mazin
(13.00) | Little World (13.00) |
The Only Son (15.00) | Café Zinnema
| The Awakening za 30,
22.15
Jeugdfilm
Overzicht van vertoningen
van kinder- en
jeugdfilms in de Nederlandse
filmtheaters en
filmhuizen. Adressen
van de betreffende theaters
zijn te vinden in het
eerste deel van deze
agendarubriek.
Alkmaar
k Provadja Stip & Vlek 3+ zo 24
en zo 31, 14.00 | Superechte liefde
9+ zo 3, zo 10 en zo 17, 14.00
Amersfoort
k Fth De Lieve Vrouw Koning
van Katoren 8+ vanaf za 16 | Het
mannetje van de maan 6+ vanaf
za 16 | Nog te zien | Ernest &
Célestine 4+ | Ice Dragon 8+ |
Fantastisch Kinderfilm Festival
| Dag juf tot morgen 4+ za 30,
13.00 | Kinderen van Waterland
4+ zo 31, 14.00 | Het kind van de
Gruffalo 3+ za 30, 12.00 | Lepel
6+ za 30, 12.30 | Picknick met
taart: Het dappere vosje 2+ za
30, 15.00 | zo 31, 12.00 | Pippi de
film 4+ zo 31, 13.00 | Sjakie en de
chocoladefabriek 6+ zo 31, 15.30 |
Stip & Vlek 3+ zo 31, 12.30 | De
wonderwinkel van Mr. Magorium
6+ za 30, 14.30
Amsterdam
k Eye Filmmuseum Fantasia
8+ di 5, 19.00 (met klassiekerlezing)
za 9, 15.15 | zo 10, za 16 en zo
17, 14.30 | Ice Dragon 8+ za 2, zo
10, za 16, zo 17, za 23 en za 30,
15.00 | za 9, 13.00 | zo 24, 13.15 | zo
31, 14.30 | Het mannetje van de
maan 6+ za 23, zo 24 en za 30,
14.30 | zo 31, 13.00 | Stip & Vlek
3+ za 2, zo 10, za 16, zo 17, za 23, zo
24, za 30 en zo 31, 15.15 | zo 3, 10.15
| za 9, 13.15
Amsterdam
k Het Ketelhuis Nog te zien |
Bobby en de geestenjagers 8+ |
Chimpanzee 6+ | Nijntje de film
4+ | Zambezia: De verborgen
vogelstad 6+
Amsterdam
k Rialto Het mannetje van de
maan 6+ vanaf do 21 | Stip &
Vlek 3+ vanaf do 7
Apeldoorn
k Filmtheater/Podium Gigant
Ice Dragon 8+ zo 3, zo 10, zo 17 en
zo 24, 14.15 | Kirikou en de mannen
en de vrouwen 6+ zo 3, zo 10,
zo 17 en zo 24, 14.00
Arnhem
k Focus Filmtheater Kirikou en
de mannen en de vrouwen 6+ elke
zo en wo | Stip & Vlek 3+ elke zo
en wo | Peuterochtend | Nellie en
Cezar 3+ ma 25 en di 26, 9.45
breda
k Chassé Cinema Fietsmug &
Dansmug 4+ zo 10, wo 13, zo 17 en
wo 20, 14.15 | Ice Dragon 8+ zo 3,
wo 6, zo 10, wo 13, zo 17, zo 20, zo
24 en wo 27, 14.30 | Kirikou en de
mannen en de vrouwen 6+ zo 3 en
wo 6, 14.15 | Het mannetje van de
maan 6+ zo 24, wo 27 en zo 31,
14.15
bussum
k Filmhuis Bussum Finding
Nemo 3D 6+ vr 1 en za 2, 13.00 |
Ice Dragon 8+ za 23, zo 24, za 30
en zo 1 apr, 13.30 | Kirikou en de
mannen en de vrouwen 6+ za 9 en
zo 10, 13.30 | za 23, zo 24, za 30 en
zo 1 apr, 13.00 | Wreck-it Ralph
8+ vr 1, 13.30 | za 2, 12.45 | zo 3, za
9 en zo 10, 13.00 | Fantastisch
Kinderfilmfestival | za 16 en zo
17, vanaf 10.15
delft
k Filmhuis Lumen Niko 2 3D 6+
nog te zien t/m wo 3 apr | Stip &
Vlek 3+ nog te zien t/m wo 3 apr
deventer
k Fh de Keizer Kirikou en de
mannen en de vrouwen 6+ wo 20,
wo 27 en wo 3 apr, 14.30 | Niko 2
3D 6+ wo 6, zo 10, wo 13, wo 20,
wo 27 en wo 3 apr, 14.00 | Stip &
Vlek 3+ wo 6, zo 10 en wo 13,
14.30 | Fantastisch Kinderfilm
Festival | Dag juf tot morgen 4+ |
Kinderen van Waterland 4+ | Het
kind van de Gruffalo 3+ | Lepel
6+ | Niko 2 3D 6+ | Picknick met
taart: Het dappere vosje 2+ |
Pippi de film 4+ | Sjakie en de
chocoladefabriek 6+ | Stip &
Vlek 3+ | De wonderwinkel van
Mr. Magorium 6+ za 23 en zo 24,
11.30
doetinchem
k Filmhuis/Gruitpoort Brammetje
Baas 6+ za 2, za 9, za 16, za
23 en za 30, 14.30
eindhoven
k Plaza Futura Fantastisch
Kinderfilmfestival | za 9 en zo
10, vanaf 11.30
grave
k Filmcafé/Palazzo Theater
Brammetje Baas 6+ wo 13, 14.30
harderwijk
k Filmhuis Kauwboy 8+ zo 17,
11.30
helmond
k Filmhuis Mees Kees 6+ zo 24
en zo 31, 12.00 | wo 27 en wo 3 apr,
14.00
hoorn
k Cinema Oostereiland Ice
Dragon 8+ zo 17, wo 20, vr 22, zo
24, za 30 en zo 31, 15.00 | Ted & de
schat van de mummie 6+ za 2, zo
3, wo 6, zo 10 en wo 13, 14.30 |
Wreck it Ralph 8+ za 2, zo 3, za 9,
zo 10 en wo 13, 14.00 | Zambezia:
De verborgen vogelstad 3D 6+ za
16, 14.30 | zo 17, za 23, zo 24, wo
27, za 30 en zo 31, 14.00
oldenzaal
k Filmhuis/Stadstheater De
Bond Koning van Katoren 8+ zo
17
oosterhout
k Filmtheater De Bussel-
Wreck-it Ralph 8+ wo 13, 14.00
oudenbosch
k Filmtheater Fanfare Pudding
T 6+ zo 3, 14.00 | Titel nog niet
bekend zo 17, 14.00
purmerend
k Filmhuis De groeten van
Mike! 8+ zo 17, 13.30
Rotterdam
k Lantaren Venster Bobby en de
geestenjagers 8+ iedere za, zo en
wo en dagelijks in de voorjaarsvakantie
| Kirikou en de mannen en
de vrouwen 6+ iedere za, zo en wo
en dagelijks in de voorjaarsvakantie
schiedam
k Wenneker Cinema
Ernest & Célestine 4+ vr 1, za 2
en wo 6, 15.00 | zo 3, 13.00 | Hotel
Transylvanië: Hotel vol monsters
8+ zo 10, 13.00 | wo 13, 15.00
| Kirikou en de mannen en de
vrouwen 6+ zo 24 en zo 31, 13.00 |
wo 27, 15.00
veenendaal
k Filmhuis Veenendaal Brammetje
Baas 6+ za 9, 13.30 | Mees
Kees 6+ za 23, 13.30
wassenaar
k Filmhuis Ernest & Célestine
4+ zo 10 en zo 17, 13.15 | wo 13 en
wo 20, 15.00 | Hotel Transylvanië
3D 8+ zo 24 en zo 31, 13.15 | wo 27,
15.00 | Hop, de Paashaas 4+ vr
29, 11.00 | Kabouter Plop & de
Paashaas 4+ vr 29, 15.30 |
Wreck-It Ralph 3D 8+ zo 3, 13.15 |
wo 6, 15.00
winterswijk
k Filmhuis/Servicetheater
Skopein Ernest & Célestine 4+
za 16, 14.00
zaandam
k Fth De Fabriek Pudding T 6+
zo 3, zo 10, zo 17, zo 24 en zo 31
zwolle
k Fth Het Fraterhuis Chimpanzee
6+ za 2, za 9, za 16 en 15.45 | zo
3, zo 10 en do 21, 14.00 | zo 17,
11.15 | zo 24, 11.45 | ma 1 apr, 14.30
| Pudding T 6+ za 23, 14.15 | zo 24
en zo 31, 14.00 | za 30, 15.45
waar iraanse makers
gedwongen
zijn omzichtig
langs de strenge
censuur van hun
land heen te praten,
kan rahimi
zijn personage
vrijuit laten spreken,
inclusief
scheldkanonnades
en godslastering,
als dat nodig
is.
»»»»»
joost broeren over The
patience stone in de
filmkrant
upload cIneMa
one
Pound
fish
dit is het hartverwarmende verhaal van
Muhammad shahid Nazir: de visverkoper die
een internetsensatie werd. Muhammad liet vorig
jaar zijn vrouw en vier jonge kinderen achter
in pattoki, een klein dorp in de buurt van de pakistaanse
stad lahore, om in engeland zijn geluk
te beproeven. hij vond een baantje bij een
visstal op een markt in londen. zijn baas
spoorde hem aan om de vissen luider aan te
prijzen. Maar in plaats van te schreeuwen begon
Muhammad te zingen. ‘come on ladies,
come on ladies, one pound fish! have a hava
look, one pound fish. very very good, very very
cheap.’ Met een trilling in zijn stem en uitnodigende
gebaren, zonder de minste gêne en met
verrassende variaties in de melodie.
een bezoeker van de markt besloot hem en
zijn ontwapende liedje te filmen en op youTube
te zetten. een paar maanden later deed hij auditie
voor de engelse versie van x-factor, voor
een zaal met duizenden mensen. Met een brede
lach zong hij zijn lied terwijl het publiek joelde
van herkenning. de jury vroeg of hij nog andere
liederen in zijn repertoire had, wat hij helaas
moest ontkennen. hij mocht niet door naar de
volgende ronde van de talentenjacht, maar dat
had hij ook eigenlijk niet nodig. de sympathieke
pakistaanse marktkoopman was al een ster geworden.
11 miljoen views haalde het originele
filmpje van zijn zingende zelf op youTube. voor
zijn single one pound fish kreeg hij een contract
bij platenmaatschappij warner. in de britse
singles-hitparade haalde hij de 29ste plaats.
hij verruilde zijn leren jack voor een strak grijs
pak voor de opname van een flashy videoclip.
one pound fish werd omgebouwd tot een aanstekelijk
dancenummer met een flinke beat eronder.
de clip was een bollywoodwaardig spektakel
vol dansende ladies en Muhammad en
zijn vis als sterren. 16 miljoen views kreeg de
clip op youTube.
op het hoogtepunt van zijn bekendheid
moest Muhammad terug naar pakistan. hij
moest engeland verlaten omdat hij problemen
had met zijn visum. op het vliegveld van lahore
werd hij opgewacht door honderden fans. ze
hingen rozen om zijn nek en namen hem op hun
schouders. zijn trotse moeder omhelsde hem.
Muhammad shadid Nazir heeft aangekondigd
om van muziek zijn carrière te maken. Misschien
belandt hij weer op de markt zodra zijn
youTube-sterrendom wat verbleekt is. zijn vrolijkheid
wordt vast gemist op Queens Market in
oost-londen. engeland, geef deze volksheld
een nieuw visum!
ebele wybeNgA

de Filmkrant
#352 MAART 2013 40
boeken
Buster Keaton lacht nooit
Grunberg als onderwijzer
Veertien jaar geleden vond Arnon
Grunberg levenstroost in slapstick (De
troost van de slapstick, 1998), maar in
Buster Keaton lacht nooit is die vluchtheuvel
verdwenen.
Hoeveel Grunbergs lopen er rond op de wereld?
In de essaybundel De troost van de slapstick
stelde Arnon Grunberg dat het bieden
van ‘verstrooiing’ het hoogste gebod was voor
schrijvers. Steun voor die opvatting vond hij
bij zijn favoriete filmkomieken Buster Keaton
en Laurel en Hardy. Hun kolderieke lolbroekerij
maakt de absurditeit van het leven dragelijk,
ook al is het maar voor even. ‘Iemand die
denkt dat het om de grote gevoelens gaat,
heeft er weinig van begrepen, het gaat juist om
kleine gevoelens’, noteerde de schrijver, die
verklaarde dat hij een broertje dood heeft aan
diepzinnigheid. Het accepteren van ‘het gat
dat gaapt tussen dat wat de mens wil en dat
wat de wereld hem te bieden heeft’ lukt beter
met slapstick dan met grote woorden.
Tot zover de Grunberg van toen. Veertien
jaar later is er een nieuwe Grunberg opgestaan.
Eentje die het lachen is vergaan. In zijn
filmbundel Buster Keaton lacht nooit (26 essays,
die op één na tussen 1996 en 2010 in
NRC Handelsblad en Vrij Nederland verschenen)
noemt Grunberg film ‘een vorm van kennisoverdracht,
een manier om in de wereld
door te dringen’. Blijkbaar moeten films niet
langer troost bieden, maar inzicht geven in het
menselijk bestaan. Het gaat niet meer om vermaak
(Buster Keaton komt er helemaal niet in
voor), maar om lering. Grunberg als filmdocent:
het is even wennen, maar er ligt een
mooie onderwijscarrière voor hem in het verschiet,
want hij brengt de lesstof aanstekelijk.
Ook fijn: hij is geen leraar die de wijsheid voor
eeuwig in pacht denkt te hebben. Zijn in 1998
neergepende negatieve oordeel over Larry
Clarks Kids (“een tikkeltje ranzig”), nuanceert
hij nu met een uitvoerig post scriptum: ‘De
film is sentimenteler en ook moreler dan ik
ruim vijftien jaar geleden heb willen zien.’
Lolligheid
Zoals in al zijn werk verleidt Grunberg de lezer
in Buster Keaton lacht nooit met lichtheid en
nieuw video on demand bij
de filmkrant
Naast het laatste filmnieuws, recensies en artikelen
biedt onze website ook de mogelijkheid om online
films te bekijken. Ga naar www.filmkrant.nl/vod en
kies uit een door onze redactie maandelijks voor u
geselecteerd aanbod.
Elke maand alle nieuwe films, interviews, opinies en
achtergronden.
www.filmkrant.nl
ironie. Ook zit hij nooit om een pakkende oneliner
verlegen: ‘Ooit was Weltschmerz lijden
aan het leven. Nu is het lijden aan het gebrek
aan leven.’ Scorsese is Grunbergs grote held.
Hij is de enige regisseur van wie hij niet één
maar drie films bespreekt: Il mio vaggio in Italia,
Gangs of New York en The Aviator. Over Il
mio vaggio in Italia schrijft Grunberg net zo
lyrisch (‘het is moeilijk er niet ontroerd door
te worden’) als Scorsese over de Italiaanse cinema
praat. De andere twee Scorsese-films
stellen hem in staat om het over de achterkant
van de Amerikaanse geschiedenis te hebben.
Altijd fijn om over Scorseses films te lezen,
maar actueel is het niet. Dat gebrek aan urgentie
geldt voor de hele bundel, waarin In the
Valley of Elah uit 2007 de meest recente film
is.
Er is nog iets. Door zijn charmerende stijl
sleept Grunberg de lezer snel mee, maar wie af
en toe even stilstaat, zal het opvallen dat sommige
essays op de keper beschouwd weinig
meer dan fraai verwoorde plotbeschrijvingen
en voor de hand liggen observaties bevatten.
Ook laat Grunberg zich soms door zijn lolligheid
op sleeptouw nemen, zoals bij The Bunker,
waarin Hitler volgens hem ‘een vriendelijk
oud opaatje [is] dat af en toe last heeft van
driftaanvallen’. Was hij nuchter toen hij die
film zag?
jos vAN deR buRg
Buster Keaton lacht nooit ARNoN gRuNbeRg
oveR filM | ARNoN gRuNbeRg | 2013, Nijgh & vAN
diTMAR AMsTeRdAM | 252 pAgiNA’s | ¤ 19,95
Boeken koRt
The Broken Circle Breakdown feATuRiNg
The coveR-ups of AlAbAMA + MAssis The MusicAl
| johAN heldeNbeRgh | 2012, bebuQuiN | ¤
12,95
De vierde film van regisseur Felix van Groeningen
is gebaseerd op het gelijknamig toneelstuk
van Johan Heldenberg (in samenwerking
met Mieke Dobbel). Op het podium
namen beide auteurs ook de hoofdrollen voor
Chapiteau Show
sergei loban
Goodbye
Mohamad Rasoulof
The Aviator
hun rekening, maar in de film wordt de rol van
de moeder zonder kind, de zelfgedoopte Alabama,
vertolkt door Veerle Baetens. Heldenbergh,
die vaak in de films van Van Groeningen
speelt, schreef een energetisch en ontroerend
stuk over een echtpaar dat het verlies van hun
kind niet te boven komt. Geïnspireerd door de
recente vermenging van religie en politiek in
Amerika luisterde hij de voorstelling op met
typisch Amerikaanse muziek: bluegrass –
waarvan de teksten integraal verwerkt zijn.
Zowel film als stuk trokken volle zalen en tonen,
wederom, het zelfverzekerd cultureel
vermogen van de Vlamingen. Het boek bevat
tevens Massis the Musical: een geëngageerde
monoloog, nog niet verfilmd. Maar wellicht
levert de succesvolle samenwerking tussen
van Groeningen en Heldenbergh binnenkort
ook een filmversie daarvan.
Do the Movies Have a Future? dAvid deNby
| 2012, siMoN & schusTeR | ¤ 21,95
David Denby, filmcriticus van The New Yorker,
is een beetje een zeur, zou je kunnen zeggen.
Zuur, zelfs. Denby heeft het namelijk
vaak over de teloorgang van zijn geliefde medium:
hij vindt dat Amerikaanse cinema bijna
volledig is uitgehold door zakelijke belangen,
wat hij noemt: ‘conglomerate aesthetics’. Anders
gezegd: een overheersende filmtaal die
Kill List
ben wheatley
Caesar Must Die
paolo/vittorio Taviani v/a 8.3
Laurence Anyways
xavier dolan
Amour
Michael haneke v/a 18.3
zijn publiek enkel sensorisch wil prikkelen,
visuele trucjes en hapklare clichés voorschotelt,
geen emotionele betrokkenheid schept en
alleen maar bezig is een product te verkopen.
In Do the Movies Have a Future zijn de scherpe,
soms verwrongen essays en recensies uit
The New Yorker samengebracht, aangevuld en
van een bredere context voorzien. Die context
krijgt de vorm van trends die Denby constateert
en zorgt voor rake en inzichtelijke essays
over de staat van Hollywood. Fel en uitgesproken,
maar ook hoopgevend en zelfbewust. Een
aanrader voor wie het narratief en ouderwets
vermaak mist, maar ondanks dat wel in de
toekomst van film gelooft.
Hollywood Sketchbook A ceNTuRy of cosTu-
Me illusTRATioN | deboRAh NAdoolMAN lANdis |
2012, hARpeR desigN | ¤ 68,99
Prachtig uitgegeven salontafelboek dat een
grote groep gerenommeerde kostuumontwerpers
samenbrengt. 100 jaar cinema is evenwichtig
vertegenwoordigd door bijna 60 ontwerpers:
met portfolio’s en schetsen, van The
Wizard of Oz (1939) tot Van Helsing (2004).
sAMeNsTelliNg jAspeR de bRuiN, iNTeRNATioNAl
TheATRe & filM books | leidsepleiN 26, 1017 pT
AMsTeRdAM | T 0206226489 | www.TheATReANdfilMbooks.coM
Sister
ursula Meier
Neighbouring Sounds
kleber filho v/a 19.3

de Filmkrant
#352 MAART 2013 41
thuiskijken
La folie Almayer
de chaos van de jungle
Chantal Akermans jongste meesterwerk
La folie Almayer is een bewerking
van het debuut van Joseph Conrad.
Met zinnenprikkelende metaforen
duikt ze in Almayers hoofd, om zo de
culturele ontheemding in de Oriënt
bloot te leggen.
Chantal Akerman weigerde het New York Gay
Film Festival ooit om één van haar films te
vertonen. De beslissing typeert haar verzet tegen
het hokjesdenken. Het oeuvre van de
grande dame van de Belgische cinema is een
ontmaskering van vastomlijnde identiteiten –
en dus ook van een label als ‘homoseksueel’.
In La folie Almayer, dat onbegrijpelijk genoeg
in Nederland alleen op dvd verschijnt,
heeft haar genderthematiek een culturele omlijsting
– net als in de eerdere Les rendez-vous
d’Anna en Là-bas. Akerman bewerkte de gelijknamige
debuutroman van Joseph Conrad
(1895), die verhaalt over de worsteling van kolonist
met zijn dochter, een halfbloed. Hij
stuurt haar, onder druk van een stervende
handelaar, naar een school in de stad, waar ze
wordt onderwezen in het Europese cultuurgoed.
Geestelijk verminkt keert ze terug naar
de Maleisische jungle. Om dan haar pijlen op
haar vader te richten.
Hoewel vader en dochter lijnrecht tegen-
la folie Almayer
import
De beste films die deze
maand internationaal op
dvd en blu-ray verschijnen,
samengesteld door
Boudisque (Vredenburg
31, Utrecht, www.boudisque.nl)
jb
Dracula
De Hammer horrorklassieker
is eindelijk weer compleet,
nadat vorig jaar enkele in
1958 gecensureerde, verloren
gewaande scènes werden teruggevonden
– in Japan, of all
places. Christopher Lee zou
de titelrol in de volgende vijftien
jaar nog zes keer spelen.
dvd/blu-RAy (R2/b) | lioNsgATe
over elkaar komen te staan, voeren ze dezelfde
innerlijke strijd: gevangen tussen hun Europese
en Maleisische wortels. Bij geen van beiden
voelen ze zich echt thuis. Dat is somber en
tragisch, en vormt voor Akerman het wezen
van identiteit. In haar visie is elk mens ontheemd.
Niemand past perfect in de mal van de
culturele stereotypen die worden opgelegd.
La folie Almayer laat zich ook niet vangen
door de wetten van de narratieve cinema. Met
zinnenprikkelende metaforen kruipt Akerman
in Almayers hoofd. Onregelmatige rimpelingen
op een rivier, de chaos van de jungle, desoriënterende
schakelingen tussen Wagners
Tristan und Isolde en een liefdesliedje van
Gene Vincent. De woeste, grillige, unheimische
esthetiek lijkt rechtstreeks afkomstig uit
het onderbewuste. Uit de warrige kronkels
van Almayers geest.
La folie Almayer is het vergeten meesterwerk
van 2012. Alle hulde dat de film alsnog op
dvd uitkomt. Maar stiekem voelt hij beter
thuis op het witte doek – waar je onverbiddelijk
wordt meegesleurd in deze even zacht-poetische
als donker-dreigende koortsdroom.
Niels bAkkeR »»»»»
La folie Almayer belgië, 2011 | Regie chANTAl
AkeRMAN | 127 MiNuTeN | op dvd/vod (ciNéART)
Le beau Serge
Ook een debuut uit 1958,
maar een compleet andere
film: Claude Chabrols eersteling
wordt veelal gezien als de
eerste nouvelle vague-film.
Verscheen in 2011 al bij het
Amerikaanse label Criterion,
maar nu dus eindelijk ook in
Europa.
dvd/blu-RAy (R2/b) | euRekA!
Ripper Street
jack is back
Ripper Street, over drie agenten die de
straten van Londen veilig moeten houden
in de nasleep van de Jack the Ripper-moorden,
zet het anachronisme in
als wonderlijk effectief stijlfiguur.
Misdaadseries houden van seriemoordenaars.
Dat is logisch verklaarbaar uit de seriële aard
van het medium. Wat Hitchcock ooit over zijn
films zei, geldt evengoed voor de gemiddelde
politieserie: hoe interessanter de slechterik,
hoe interessanter het resultaat. En je kunt karakters,
ook die van bad guys, nu eenmaal beter
uitdiepen als je daar langer de tijd voor
neemt. Dus: meer afleveringen over dezelfde
moordenaar. Dus: seriemoordenaar.
De nieuwe BBC-reeks Ripper Street – in zijn
grondvorm te omschrijven als CSI in Victoriaans
Londen, of een Britse variant op Deadwood
– geeft in zijn eerste afleveringen subtiel
commentaar op die tv-fascinatie voor de seriemoordenaar.
Want zijn titel en setting ten
spijt gaat de serie niet over Jack the Ripper. De
acht afleveringen spelen zich af in 1889, zowat
een jaar nadat de ripper zijn laatste moord
pleegde in de Londense achterbuurt Whitechapel.
Wanneer opnieuw een vrouw wordt
gevonden, op dezelfde manier aan gort gesneden
als de ripper dat pleegde te doen, heeft de
journalistiek én het volk al snel zijn mening
klaar, en ook binnen het politieapparaat is de
consensus al snel: hij is terug.
Badlands
Nu Terrence Malick na Tree of
Life zowaar een veelfilmer
lijkt te gaan worden – voor
2013 staan liefst twee projecten
op stapel – kan het geen
kwaad zijn inmiddels veertig
jaar oude debuut over een
jong stel op een killing spree
in 1959 opnieuw te bekijken.
dvd/blu-RAy (R1/A) | cRiTeRioN
L’assassin habite au 21
En om het rijtje af te maken:
Henri-Georges Clouzot debuteerde
in 1942 met deze
stijlvolle, lichtvoetige misdaadfilm
over een seriemoordenaar
en de agent die op
hem jaagt – een los vervolg
op het ook door Clouzot geschreven
Le dernier des six.
dvd/bluRAy (R2/b) | euRekA!
Ripper street
Alleen inspecteur Edmund Reid (Matthew
Macfadyen, in Nederland vooral bekend als
Mr. Darcy in Joe Wrights Pride & Prejudice uit
2005) weigert zo snel te oordelen, en wil – hoe
modern – de feiten het onderzoek laten dicteren.
Gesteund door zijn brutekracht Sgt. Drake
en de nieuwste wetenschappelijke inzichten
van de Amerikaanse detective-met-duister-verleden
Homer Jackson (een doorbraakrol
voor Adam Rothenberg) volgt hij het forensisch
bewijsmateriaal in plaats van de onderbuik.
In de ontknoping zullen uiteindelijk
de opkomende sensatiepers, een corrupt en
verdorven stel rijke heren en gloednieuwe media
als de telegraaf en de filmcamera een
hoofdrol spelen.
Ja, de filmcamera – en dat al in 1889. Zo
neemt Ripper Street vaker kleine anachronistische
vrijheden om de vergelijking tussen
toen en nu sterker aan te kunnen zetten. Zoals
hier gespeeld wordt met de macht van de media,
zo komen in latere afleveringen actuele
onderwerpen als jeugdcriminaliteit, voedselschandalen
en de trauma’s van oorlogsveteranen
op allegorische wijze aan bod. Dat de
schrijvers daarin hier en daar uit de bocht
vliegen – een knipoog naar ‘een machine die
wellicht ooit het administratieve werk van ons
over kan nemen’ is bijvoorbeeld al te opzichtig
– wordt snel vergeten dankzij het sterke acteerwerk
en het overdonderende production
design, dat een Londen dat al lang niet meer
bestaat tot in de puntjes recreëert.
joosT bRoeReN »»»»»
Ripper Street eNgelANd, 2012-2013 | 480 MiNu-
TeN | bedeNkeR RichARd MARlow | op iMpoRT
dvd/bluRAy, Regio 1 of 2 (bbc)
Ministry of Fear
Hoewel het verhaal – een wat
tamme adaptatie van het gelijknamige
boek van Graham
Greene – achterblijft, biedt
deze tijdens WOII door Fritz
Lang gemaakte spionagefilm
op visueel vlak een rijke schat
aan reflecties op Duitse culturele
waarden.
dvd/blu-RAy (R1/A) | cRiTeRioN

de Filmkrant
#352 MAART 2013 42
Paul Verhoeven over Steekspel
‘het is Geen
strontschiP
Geworden’
Paul Verhoeven werd geronseld als vlag
op het schip, maar trok toch de regie
van Entertainment Experience naar
zich toe. “Ik had het gevoel: als ik eruit
stap, dan zakt het in elkaar.”
dooR joosT bRoeReN
“Nummer veertien-en-een-half” noemt Verhoeven de
korte film Steekspel in de begeleidende documentaire
Paul’s Experience, knipogend naar Fellini’s 8½. “En een
zelfportret is het geworden”, al wil hij er met twinkelende
ogen niet bij zeggen waarom dan – dat moet het publiek
zelf maar bekijken. Dat het een zelfportret werd,
betekent wel dat het nogal anders is gelopen dan de bedoeling
was.
Steekspel is het resultaat – of het meest prominente
resultaat, zie rechterpagina – van Entertainment Expe-
Releases
Een elftal hoogtepunten
uit het aanbod voor
thuiskijkers in maart,
beschikbaar op dvd, bluray
of video on demand.
Zie filmkrant.nl voor recensies
van de films en
interviews met de regisseurs.
jb
Amour
Winnaar van de Gouden Palm
en volgens veel jaarlijstjes de
beste film van 2012. Michael
Haneke laat nietsontziend
maar humanistisch zien dat
alles wat we denken te weten
over de dood en het leven gezichtsbedrog
is.
dvd/blu-RAy | TwiN pics
rience, het door René Mioch en Justus Verkerk opgezette
filmproject dat berust op een experiment in
crowdsourcing. Na een door Kim van Kooten geschreven
eerste deel zou de rest van het scenario in zeven delen
door het publiek zelf geschreven worden. Maar het
liep anders, zegt Verhoeven. “Ik ben gevraagd of ik een
gedeelte wilde filmen en of ik de vlag van het schip wilde
zijn, waarop ze het naar buiten konden brengen. Mijn
moeder zei altijd: ‘pas op dat je niet de vlag op een
strontschip wordt!’ Ik heb het uiteindelijk naar me toe
getrokken, om te zorgen dat het dat niet werd.”
Voor de tweede aflevering werden ruim zevenhonderd
scenario’s ingezonden, maar een echte winnaar zat
er voor Verhoeven niet bij. “Het originele idee was: als
die inzendingen er zijn, kunnen we een keuze maken
voor de twee of drie beste scripts en daar een geheel van
maken. Maar dat was een totale illusie. Er waren heel
Argo
Tot ieders verrassing won Ben
Afflecks avonturenfilm over
een CIA-operatie in het Iran
van de vroege jaren tachtig
zowel de Golden Globe als de
BAFTA. Wanneer u dit leest,
is bekend of hij dat kunstje
ook bij de Oscars heeft geflikt.
dvd/blu-RAy | wARNeR h.v.
Wuthering Heights
Kostuumdrama en Andrea
Arnold: het is geen voor de
hand liggende combinatie.
Maar het naturalisme dat we
kennen uit haar eerdere films
Red Road en Fish Tank pakt
ook hier wonderschoon uit.
dvd/vod | TwiN pics
leuke dingen in die scripts, maar er was er niet één bij
dat je er in zijn geheel uit kon lichten. Daarom heb ik de
hulp ingeroepen van Robert Alberdingk Thijm, en met
mijn assistent Mita zijn we door al dat materiaal heen
gegaan. Ik geloof dat we uit veertig of vijftig scripts geput
hebben om de tweede aflevering te maken en dat is
zo gebleven. Als ik zou aanstrepen in het script wat van
het publiek komt, kom je toch al gauw op de helft rood.
En dan nog misschien een kwart wat zo’n beetje in het
midden valt, en een kwart dat wij er aan toe hebben gevoegd,
om het in een bepaalde richting te sturen.”
Onbedoeld was Verhoeven zeven of acht maanden
non-stop met het project in de weer. Toch heeft hij
nooit overwogen ermee te stoppen. “Ik voelde: als ik er
uit stap, dan zakt het in elkaar. Beetje hoogmoedig misschien,
maar ik denk dat het zo is. Bovendien: het construeren
van het script was weliswaar veel moeilijker
dan gedacht, maar het werken op de set was heerlijk.
Wat dat betreft wil ik het wel een verjongingsproces
noemen. Niet alleen door het werken met al die jonge
acteurs, die tot mijn verrassing al heel goed hadden geleerd
dat film iets anders is als theater. Maar vooral de
werkwijze van de twee cameramannen, Lennert Hilleghe
en Rolf Dekens. Ze draaiden continu met twee camera’s
tegelijk, een uitermate creatief proces. Dat zou ik
zelf nooit in mijn hoofd hebben gehaald. Ik heb eerder
ook wel met vier, vijf, zes camera’s tegelijk gedraaid,
maar dat was vooral als het stunts waren, die je maar
één keer kunt opnemen. Maar hier was dat niet aan de
orde; het gaat allemaal over mensen, relaties en bedriegen
– dit zeggen en dat bedoelen. Dat vind ik ook het allerleukste
aan de film: dat het een beetje amoreel is,
nietwaar – die mensen zijn niet oké!” o
Beasts o/t Southern Wild
Benh Zeitlins uitbundige debuut
is een magisch-realistisch
sprookje over de snoeiharde
realiteit in de bayou’s
rond New Orleans na orkaan
Katrina, gedragen door een
overweldigende debuutrol
van de zesjarige Quvenzhané
Wallis.
dvd/blu-RAy | A-filM h.e.
crowd-
distributie
geheel in lijn met de oorsprong van steekspel
wordt ook de release van de film gecrowdsourced.
via we want cinema, het online platform
waar het publiek zijn eigen bioscoopvertoningen
kan organiseren, is in achttien verschillende
steden een première georganiseerd. op
voorwaarde dat er voor de vertoningen genoeg
kaarten worden verkocht. cast en crew reizen
vervolgens met rode loper en al af naar de betreffende
locatie.
Skyfall
Sam Mendes geeft frisse
energie aan de vijftig jaar
oude James Bond-franchise.
Maar Skyfall kan evengoed
beschouwd worden als het
slotstuk van een drieluik dat
begon met Casino Royale en
Quantum of Solace. Bond is
terug bij af.
dvd/blu-RAy | MgM h.e.

de Filmkrant
#352 MAART 2013 43
Steekspel
waar zijn nou die heiligverklaarde
users?
De eerste ‘user generated film’ bleek
uiteindelijk toch de sturende hand van
Paul Verhoeven nodig te hebben. Met
het resulterende Steekspel hoeven we
ons zeker niet te vervelen.
De titel Steekspel werd bedacht door Trudi van
der Stelt, één van de deelnemers aan het opmerkelijke
crowdsourcing-project Entertainment
Experience. Hij slaat de spijker op zijn
kop: het is van het begin af aan duidelijk dat
het niet botert tussen de zes door Kim van
Kooten bedachte personages en ook dat het
niet bij geforceerde opgewektheid en steken
onder water zal blijven.
Ja, het zal vastgoedmagnaat Remco (Peter
Blok) nog heel wat moeite kosten zijn vijftigste
verjaardag tot een goed einde te brengen. Terwijl
zijn vrouw (Ricky Koole) de huwelijksperikelen
probeert te smoren in een groot feest
slijpen zoon en dochter (Robert de Hoog, Carolien
Spoor) hun sarcasme, maken twee van
Remco’s minnaressen hun opwachting en
proberen zijn zakenpartners hem te naaien. En
wat heeft die zwangerschapsbuik met dit alles
te maken? We hoeven het allemaal niet serieuzer
te nemen dan nodig is, maar al die amo-
Killer Joe
Het gezin als hoeksteen
wordt wel vaker failliet verklaard,
maar zelden zo brutaal
als in William Friedkins
Killer Joe. Failliet verklaard,
casco gestript en tot de grond
toe afgefikt. Texas style.
dvd/blu-RAy |
e1 eNTeRTAiNMeNT
Anna Karenina
Voor zijn verfilming van Tolstoj’s
klassieker maakte Joe
Wright een radicale keuze: hij
situeert het grootste deel van
de actie in een theater. Het
blijkt een meesterzet, die de
film dicht bij de klassieke status
van de roman brengt.
rele spelletjes worden door Paul Verhoeven als
regisseur en coscenarist met veel gevoel voor
ironie voor ons neergezet.
Verhoeven en coscenarist Robert Alberdingk
Thijm gebruikten de honderden bijdragen
van het publiek uiteindelijk vooral als
ruwe grondstof. Grappig is dat de borstenscène,
die je gemakkelijk voor een typisch Verhoevenmoment
verslijt, juist niet door hem
bedacht is. Steekspel, de door Verhoeven geregisseerde
bioscoopversie, is een vermakelijke,
tikje brutale komedie met thrillertrekjes geworden
en zou het met zijn wat spitsvondige
toon en snedige dialogen ook op televisie goed
doen. Inhoudelijk is het redelijk vluchtig,
want de vileine spelletjes en vele wendingen
lijken belangrijker dan de personages, maar de
acteurs, waaronder een stevige sectie jong talent,
hebben er zichtbaar plezier in. Opvallend
is dat je nauwelijks merkt dat dit alles uit zeer
versnipperd materiaal in elkaar werd geknutseld.
De voor de bioscoop wat krappe lengte (53
minuten) van het eigenlijke Steekspel wordt
aangevuld met de making-of documentaire
Paul’s Experience, waarin we de ontstaansgeschiedenis
van Steekspel volgen zoals die door
dvd/blu-RAy | uNiveRsAl
steekspel
Caesar Must Die
De Taviani-broers spelen een
uitdagend spel met schijn en
werkelijkheid in hun Gouden
Beer-winnaar, met gedetineerden
uit de Rebbibia-gevangenis
in de hoofdrollen en
Shakespeare’s Julius Caesar
als uitgangspunt.
dvd | hoMescReeN
Verhoeven is ervaren. Al die andere deelnemers,
die toch zo geweldig belangrijk waren,
blijven helaas buiten beeld. Dat mag een enorme
gemiste kans worden genoemd.
leo bANkeRseN »»»»»
Steekspel NedeRlANd, 2012 | 87 MiNuTeN (iNclusief
MAkiNg-of) | Regie pAul veRhoeveN |
MeT peTeR blok, sAllie hARMseN | disTRibuTie
AMsTelfilM/we wANT ciNeMA | Te zieN vANAf 28
MAART
Lotgenoten
meer
intriges,
meer bloot
Hetzelfde skelet, maar heel ander
vlees aan de botten: Stephan Brenninkmeijer
levert met Lotgenoten een
alternatieve visie op Steekspel, dat
Verhoeveniaanser is dan Verhoevens
origineel.
Laat de auteurstheorie hier maar op los: een
film geschreven door honderden mensen, onder
redactie van een gerenommeerde regisseur
die er zijn stempel op drukt, maar gedraaid
wordt door een andere filmmaker, die
er zijn eigen draai aan geeft. Ziedaar: Lotgenoten,
een alternatief Steekspel gemaakt in het
kader van Entertainment Experience, dat deze
Alps
Nog meer vermenging van
feit en fictie: acteurs die
langskomen bij nabestaanden
om de rol van de overledene
te spelen, het is de normaalste
zaak van de wereld in
Alps van de Griekse regisseur
Yorgos Lanthimos (Dogtooth).
dvd | de filMfReAk
Neighbouring Sounds
Het debuut van Kleber Mendonça
Filho is een haarscherp
portret van een opkomende
buurt in het Braziliaanse Recife,
en laat de keerzijde zien
van de groeiende Zuid-Amerikaanse
economie. De middenklasse
groeit, en is bang.
maand op dvd verschijnt.
Dat zal wellicht te maken hebben met de
contacten van de regisseur: Stephan Brenninkmeijer
werkt al sinds de vroege jaren negentig
als regisseur en editor voor televisieseries
als 12 steden, 13 ongelukken en Westenwind
en leverde met Swingers (2003) en Caged
(2011) al twee lowbudget soft-erotische thrillers
af. Lotgenoten past duidelijk in die lijn.
Brenninkmeijer permitteert het zich daarbij
duidelijk om afstand te nemen van het aangereikte
scenario. Dat moest sowieso voor het
laatste deel van de film: om het einde van Verhoevens
versie tot de première een verrassing
te houden, werden de deelnemende teams uitgedaagd
elk hun eigen slot te bedenken. Brenninkmeijer
kiest ervoor drie al in eerdere delen
uitgezette elementen voor het voetlicht te
schuiven. Een geluidsopname die hoofdpersoon
Remco Albrecht heeft gemaakt van een
chantagepoging door zijn zakelijke kompanen
zet de verhoudingen in een nieuw licht. Een
romantische toenadering tussen Remcos
dochter en haar beste vriendin waar al vroeg
in Brenninkmeijers versie naar wordt gehint,
komt tot volle wasdom. De Aziatische maffia
wordt er met de haren bijgesleept voor een
dosis plat geweld.
Kortom: je neemt Verhoeven en doet er nog
een schepje bovenop, met meer intriges, meer
bloot en misschien ook wel meer ambitie. Dat
daarbij het gebrek aan budget zich af en toe
doet voelen en het acteerwerk soms te wensen
overlaat, is dan niet het belangrijkst. Zolang
de groep makers het aandurft zichzelf niet al
te serieus te nemen, is het resultaat verrassend
speels.
joosT bRoeReN »»»»»
Lotgenoten NedeRlANd, 2012 | Regie sTephAN
bReNNiNkMeijeR | 64 MiNuTeN | op dvd (beNelux
filM disTRibuToRs)
dvd | de filMfReAk
lotgenoten
Beyond the Hills
Een duivelsuitdrijving in
Moldavië in 2005 is het uitgangspunt
voor Cristian
Mungiu’s opvolger van zijn
grote succes 4 maanden, 3
weken en 2 dagen, dat het
Gouden Palm-winnende debuut
zelfs overtreft.
dvd/vod | luMiéRe

de Filmkrant
#352 MAART 2013 44
Na de familiefilms in 2011 en de misdaadfilms
in 2012 geven de telefilms
van 2013 een diffuser beeld van Nederland,
een land dat wordt bevolkt door
een stuurse puber met homoseksuele
ouders, uitgeprocedeerde asielzoekers,
een zwakbegaafde Céline Dion-fan en
amok makende oudjes in een verzorgingshuis.
dooR fRiTz de joNg
Het is de laatste jaren traditie dat enkele telefilms al
voor hun televisiepremière in de bioscoop te zien zijn.
De Nieuwe Wereld en Matterhorn verschenen beide op
een toch al flink op de Nederlandse cinema gerichte editie
van het Rotterdams filmfestival. Matterhorn schopte
het daar zelfs tot winnaar van de publiekscompetitie.
Nadat de film zich in de top van de lijst nestelde op basis
van zo’n 150 uitgebrachte stemmen werd hier en daar
gespeculeerd over doorgestoken kaart. Die theorie bleek
onhoudbaar nadat ook een tweede zaal vol festivaltijgers
de film enthousiast (opnieuw) naar de top van de
competitie scheurde. Ondertussen bleken de critici
ernstig verdeeld over de kwaliteiten van Ebbinges absurdistische
portret van een gesloten gereformeerde
gemeenschap.
Matterhorn is ook meteen de enige productie in de
nieuwe lichting telefilms die de meningen zo uiteen laat
lopen. Verder vallen de speelfilms van de publieke omroep
juist op door hun onopvallendheid. De telefilm
werd ooit bedacht om in te spelen op maatschappelijke
thema’s, en dat leidt al jaren tot keurige driesterrenfilms
die een keurige consensus over de Nederlandse maatschappij
opleveren. Dat is dan een multiculturele samenleving,
waar heus wel problemen zijn. Maar die
problemen lossen we samen wel op. Alleen in de meest
controversiële en tevens de beste telefilm, het asieldrama
Exit, worden de contrasten in het begin niet alleen
maar aangezet om ze later te kunnen wegstrijken. We
leren vreemdelingenambtenaar Romijn Conen kennen
als een bureaucraat die uitkijkt naar samenwerking met
de Belgen, dankzij wiens uitzettingsverdrag er plotseling
ook burgers uit het Afrikaanse land Guinee kunnen
worden uitgezet. Daar tegenover staat de militante
asielzoeker die in vlekkeloos Nederlands een nieuwe
De telefilms van 2013
keuriG zonder kloten
asielprocedure wil starten. Tevergeefs. De vlucht staat
op het punt op te stijgen. De meevliegende marechaussees
hebben eigenlijk maar één prangende vraag: “Hoe
staat het met de lunchpakketten? Vorige keer waren er
te weinig.”
Het vertrek wordt vertraagd door het verzet van vijf
wanhopige mannen. De spanningen lopen op, tussen de
asielzoekers onderling, maar ook tussen de Nederlanders
en de Belgen, die de softe Hollandse aanpak heke-
len. Uiteindelijk zegeviert in dit spannende drama het
bureaucratische motto: “Wij maken de wetten niet, wij
voeren ze slechts uit.”
Zo schrijnend als Exit wil Lieve Céline helaas niet
worden. Het portret van een zwakbegaafd meisje uit
Amsterdam-Noord heeft in Esmée van Kampen een
prima hoofdrolspeelster, maar de verfilming van Hanna
Bervoets’ roman houdt teveel afstand, door het exotische
van het bestaan boven het IJ nogal campy te benadrukken.
De worstelingen van een meisje dat zich na
een boel smartlapellende helemaal overgeeft aan haar
verering van Céline Dion komen daardoor niet tot leven.
Hetzelfde geldt voor 20 leugens, 4 ouders en een
scharrelei, een Randstedelijke variant op de gay-komedie
The Kids Are All Right. Tieneracteur Nils Verkooijen
bewijst opnieuw zijn talent in de rol van een moeilijke
20 leugens, 4 ouders en
een scharrelei »»»»»
NederlaNd 2013 | 78 miNuteN |
Productie WaterlaNd Film |
regie HaNro SmitSmaN | SceNario
rob bloemkolk, SoPHie vaN
WiNdeN | met NilS verkooijeN,
marcel muSterS, aNNeke blok,
marieke HeebiNk | uitzeNdiNg
oP za 16 maart, 20.25 uur
exit
Exit »»»»» NederlaNd
2013 | 90 miNuteN | Productie
HaNNeke NieNS, HaNS de WolF |
regie eN SceNario boriS Paval
coNeN | met emmaNuel oHeNe
boaFo, romijN coNeN, WerNer
kolF, goua robert grovogui |
uitzeNdiNg oP za 23 maart,
20.25 uur
puber, die zijn problemen eerst afreageert op zijn lesbische
moeders, om vervolgens het leven van zijn biologische
vader Marcel Musters en diens geliefde Mark Ram
in het honderd te schoppen. Niets op aan te merken verder,
qua spel en regie, maar op beslissende momenten te
jolig, te gezellig en te vrijblijvend.
Nooit te oud van Omroep Max wil misschien niet
vrijblijvend zijn, maar zwengelt een discussie aan die
dankzij het huidige kabinet al achterhaald is voordat de
film te zien is. Aan de hand van de lotgevallen van Aart
Staartjes, die door zijn zoon wordt afgeleverd in ‘Zorgcentrum
Voorstaete’, breekt de seniorenomroep een
lans voor humanere verzorgingshuizen, waar bejaarden
meer activiteiten kunnen ondernemen. Echter: over
luttele jaren zijn alle bejaardenhuizen verdwenen, zo
heeft adviesbureau Berenschot uitgerekend. Waardoor
het hele pleidooi als mosterd na een lauwwarme zorgflatmaaltijd
komt.
Los daarvan leunen de filmmakers te gemakzuchtig
op de charme van de verzamelde acteerveteranen: naast
de plezierig ironische Staartjes zijn dat ondermeer Kitty
Courbois, Bram van der Vlugt, Petra Laseur en Frits
Lambrechts. Samen komen zij in verzet tegen het strakke
beleid van zorgmanager Georgina Verbaan, die van
regisseur Pollo de Pimentel de ondankbare opdracht
kreeg een slap aftreksel neer te zetten van Nurse Ratched,
uit One Flew Over the Cuckoo’s Nest. Flauwe
grapjes over bejaarden die het maar ouderwets vinden
om de media te bellen over hun actie (“Ik twitter wel
effe”) worden afgewisseld met gesol met een dubbelloops
jachtgeweer, dat een onvermijdelijke hoofdrol
speelt in de ontknoping. Er worden schoten gelost,
maar iedere scherpte is de film vreemd. Als drama blijft
Nooit te oud aan de oppervlakte hangen en als kritiek op
wantoestanden in de zorg verbleekt de film bij Jiskefets
rake geriatrische satire Sint Hubertusberg. Als het conflict
dan ook nog wordt beslecht met een belegen taartengrap
besef je, dat je net naar de minst geslaagde bijdrage
in een serie Telefilms hebt zitten kijken. Op naar
de volgende lichting.
Matterhorn woRdT uiTgezoNdeN op zA 30 MAART, 20.25 uuR
De Nieuwe Wereld woRdT uiTgezoNdeN op zA 20 ApRil,
20.25 uuR
Lieve Céline »»»»» NederlaNd
2013 | 90 miNuteN |
Productie alaiN de levita | regie
tHomaS kortHalS alteS |
SceNario maarteN lebeNS,
HaNNa bervoetS (romaN) |
met eSmée vaN kamPeN, elleN
PieterS, carolieN SPoor, gijS
Naber | uitzeNdiNg oP za 6
aPril, 20.25 uur
Nooit te oud »»»»» NederlaNd
2013 | 90 miNuteN |
Productie Willem zijlStra |
regie Pollo de PimeNtel |
SceNario kariN vaN der meer |
met aart StaartjeS, kitty
courboiS, bram vaN der vlugt,
Petra laSeur | uitzeNdiNg oP
za 27 aPril, 20.25 uur

de Filmkrant
#352 MAART 2013 45
Toen ik onlangs oude gekopieerde artikelen
uit het pre-computertijdperk aan
het opruimen was, vond ik een obscuur
maar prachtig diagram. Gepubliceerd in
een wetenschappelijk tijdschrift, maar
duidelijk met de hand getekend en ingekleurd,
had het de vorm van een ‘structurele
kaart’ van de narratieve progressie
in Fritz Langs M (1931). Er zaten schriftelijke
aanwijzingen bij van dingen die
‘onthullend’ of ‘afwisseling’ heetten;
stippen die samengingen met herhaalde
of symmetrische situaties; en overal
kleine pijlen.
Het kostte me wat tijd om het diagram
te identificeren: het bleek de ‘appendix’
bij de vroege jarenzeventiganalyse van
Noël Burch van Langs Duitse jaren, in die
tijd naar het Engels vertaald als onderdeel
van Richard Rouds Cinema: A Critical
Dictionary (een vooraanstaande bron
voor mijn persoonlijke cinefilie) – maar
zonder het diagram. Terwijl dat het
mooiste deel was!
Iemand zou in een surrealistisch boek
alle vreemde en wonderlijke tabellen
moeten samenbrengen die over de hele
wereld verschenen, tijdens de jaren van
het structuralisme en de semiotiek in de
filmanalyse in de jaren zestig en zeventig.
Die zijn natuurlijk behoorlijk frustrerend
om te begrijpen omdat een diagram
slechts het statische eindresultaat is van
een lang, dynamisch, vaak pedagogisch
proces. Dit is iets dat dit nieuwe tijdperk
van digitale, audiovisuele filmstudies
ons in feite wel zou kunnen geven: herrezen,
levende, mobiele, time-based diagrammen.
Breng terug die structurele
grafieken!
Want wat is een diagram als niet de
schitterende (en soms sadistische) wil
om de vorm van een film te reduceren,
noteren en overbrengen? Filmanalyse
vandaag de dag, met z’n nadruk – vaak
spannend en onthullend – op details,
fragmenten en momenten, is dat overzicht
over de totale structuur, die gelaagde
vorm een beetje uit het oog verloren.
Ik ben op DVD The Loyal 47 Ronin
(1941) van Kenji Mizoguchi aan het herzien,
weer een favoriete regisseur van
Burch en een fetisj van filmcritici van
bijna elke generatie sinds de jaren vijftig.
Lastig om een strenger gevormd werk te
vinden dan deze film – op elk niveau, van
macro tot micro. Individuele shots zijn
gemaakt volgens strikte geometrie. Hoewel
we diep in de manie van de lange take
zitten in onze huidige filmcultuur, werd
Mizoguchi vanwege zijn neiging om
complexe shots te choreograferen die
enkele minuten duurden door filmkenners
beschimpt.
‘Mizo’ was een vroeg doelwit voor wat
later een veelgehoorde kritiek werd: het
spelen met de vorm zou veranderd zijn in
formalisme, vorm voor de vorm – blijkbaar
een ongezonde, elitaire obsessie. In
feite had de contrabeweging decennia later
tegen structurele/semiotische analyse
van cinema veel te maken met een verdachte
paranoia ten aanzien van formalisme:
in de jaren tachtig riepen critici op
tot een viering van de open vorm, de ongevormde,
losledige vorm… via John
Cassavetes en Abel Ferrara leidend tot
het dieptepunt van de Mumblecore.
Een bepaald, puntig, historisch moment
in de polemiek herinner ik me nog
goed: 1987, en het exacte moment waarop
Stanley Kubricks Full Metal Jacket
werd afgezet tegen Jim McBride’s The Big
Easy. Kubrick kwam niet goed weg in
deze wedstrijd. Er zat iets rigides, onderdrukts
en geconstipeerds in al die rechte
lijnen en strikte vormen – in vergelijking
met de post-Jean Renoir, post-Manny
Farber explosie van leven in McBride’s
sexy New Orleans.
Deze oorlog tussen cinefielen duurt
voort, met steeds nieuwe filmobjecten,
over en weer: het helpt de wispelturige
modes verklaren, hoe Akerman of Fassbinder,
met hun uitmuntende gevoel
worLD wiDe
vorm, formalisme,
formaliteit
De Australische filmcriticus Adrian Martin becommentarieert
opvallende discussies en tendensen rond filmmakers.
dooR AdRiAN MARTiN
AngLe
voor vorm, het ene decennium aanbeden
kunnen worden en verguisd in het volgende,
in vergelijking met vrolijk slordige
auteurs als Kusturica of Spike Lee. En
dan, af en toe, komt er zo iemand als Miguel
Gomes (Tabu) voorbij die tijdelijk
alle tegenstellingen bij elkaar brengt.
Het is altijd heilzaam om Mizoguchi
opnieuw te bekijken. Wat The Loyal 47
Ronin mij leerde, toen ik ’m opnieuw bekeek,
was dat vorm in cinema niet alleen
een esthetische kwestie is: vorm kan ook
een rijke allegorie zijn voor de hele afgebeelde
sociale orde. Als Mizo een verbazingwekkende
compositie maakt uit een
zee van gebogen ruggen; als de ruimtelijke
spanning van een frame of de volgbeweging
van de camera op de ondraaglijke
scheiding wijst tussen publiek en privaat;
of als de ‘respectvolle afstand’ van
een camerastandpunt ten aanzien van
geweld en dood ons de ongelofelijke
complexiteit toont van het waarborgen
van wat voor erecode dan ook… dan gaat
vorm over in formaliteit. o

de Filmkrant
#352 MAART 2013 46
actie!
Hoofdweg 143-147, 1057 CN Amsterdam
Vrijdag 15 februari, 11.39 uur
“Wordt er iemand begraven, hier?!” vraagt
een bijdehante Amsterdammer die voorbij
komt fietsen. Regisseur Norbert ter Hall kan
er wel om lachen: “Soms word je er knettergek
van, maar als je de weg niet afzet, levert het
meestal een fijne interactie op. Al die geluiden
krijg je er gratis bij, die hoef je er niet meer onder
te zetten in de montage. Het zorgt ervoor
dat het echt klinkt, dat het echt oogt. Het is
een beetje documentair.”
Op de hoek van de Hoofdweg en de Postjesweg
in Amsterdam-West ligt de straat open.
Drie arbeiders staan een beetje te lummelen in
het gat, ze leunen op hun scheppen. Op het
trottoir staat een kleine graafmachine.
Het gat is niet echt, althans, er wordt niet
echt aan de leidingen gewerkt. Het is gegraven
voor de opnames van het tweede seizoen
A’dam - E.V.A. (Amsterdam en vele anderen).
Eva (Eva van de Wijdeven) is hoogzwanger.
Woest komt ze naar buiten waggelen. “Ja hallo”,
roept ze, haar een hand op haar dikke buik,
de andere in haar rug. “Hebben jullie het water
afgesloten?”
“Is er wat?” antwoordt een van de werkmannen
rustig. “Dat kan niet. Het moet weer
aan. Het water. Ik bedoel: ik kan elk moment
bevallen en ik moet, moét water hebben. Voor
het bevalbad.”
“In hoeverre hecht je aan de accuratesse
van de tekst?” vraagt first assistant Wouter
Severijn. “Nu niet”, antwoordt Ter Hall. “We
draaien eerst een totaalshot, maar straks wel.”
In de tweede reeks van A’dam - E.V.A. gaan
Adam (opnieuw gespeeld door Teun Luijkx) en
Eva een nieuwe fase in, legt Ter Hall uit tussen
twee takes. “In de eerste reeks ontmoetten ze
elkaar en moesten ze uitzoeken of ze met elkaar
verder wilden. Aan het einde van de serie
op de foto: first assistant wouter severijn (midden),
regisseur Norbert ter hall en hoofdrolspeelster eva van
de wijdeven
was Eva zwanger. En met een baby verandert
er een heleboel. We kunnen nog wel even
vooruit, ook met de bijverhalen die zich kriskras
in de stad afspelen. Voordat we de hele
stad hebben gezien, zijn we wel vijf seizoenen
verder.”
Als een enorme wolk voor de zon is verdwenen
en een vrachtwagen voorbij is gereden,
kunnen de opnames verder. “Jullie moeten
precies hetzelfde doen en zeggen als net, alleen
zijn jullie nu niet in beeld”, legt Severijn
uit aan de werkmannen. “We doen het nog een
paar keer, en telkens zetten we de camera ergens
anders.”
Eva komt weer naar buiten. “Hallo hallo”,
roept ze, zoals in het script staat. “Het mag
wel wat bozer”, zegt Ter Hall als de take klaar
is. “Je bent te aardig.” De camera wordt weer
een stukje verplaatst. Severijn wijst Ter Hall
erop dat als hij op het fietspad blijft staan de
kans groot is dat hij van zijn sokken gereden
wordt.
“Sorry, we zijn hier nog even bezig”, zegt
een van de werkmannen. “Dat moet dan een
andere keer”, riposteert Eva. “Straks laat de
slijmprop los en dan kan het elk moment beginnen.
Het duurt zeker een uur voordat het
bad vol is en als de vliezen breken dan moet ik
gewoon beginnen.” Ter Hall lacht. “We hebben
hem.”
jAN pieTeR ekkeR
foTo bob bRoNshoff
A’dam - E.V.A. NedeRlANd, 2013 | Regie NoRbeRT
TeR hAll | sceNARio RobeRT AlbeRdiNgk
ThijM | cAMeRA RichARd vAN oosTeRhouT | MoN-
TAge wouTeR jANseN, ANNelies vAN woeRdeN |
uiTvoeReNd pRoduceNT hAN vAN deR weRff eN ed
keij | Muziek jAspeR boeke | 8 x 50 MiNuTeN | oM-
Roep NTR/vARA/vpRo | Te zieN vooRjAAR 2014 op
NedeRlANd 2
zie ook heT iNTeRview MeT NoRbeRT TeR hAll
oveR &Me op pAgiNA 17
Volgende maand Spring BreakerS
DeaD BoDy Welcome BoVen iS het
Stil kiD Stoker BerBerian elefante blanco
KleIn DaglIcht
SounD StuDio passion inch’allah Safe haven More
than honey the
a late Quartet
fill the VoiD
Place beyonD the PIneS
Kon-tiKi call Girl
nIght traIn to lISbon

ABSOLUTE “
MUST VOOR
FILMLIEFHEBBERS.”
ALGEMEEN DAGBLAD
SOUNDTRACK AVAILABLE ON
m a r t i n s c o r e s p r e s e n t s
a f i l m b y b a h m a n g h o b a d i
THE UNTOLD STORY BEHIND THE FILM THAT SHOCKED THE WORLD
VA N A F 21 M A A R T I N D E F I L M T H E AT E R S
W W W. A M S T E L F I L M . N L / R H I N O
14 MAART IN DE BIOSCOOP
www.hitchcockfi lm.nl
DAME “ HELEN MIRREN
EN SIR ANTHONY ZIJN
IN HITCHCOCK PERFECT
AAN ELKAAR GEWAAGD.”
HP/DE TIJD

DEZE DEZE DEZE
MAAND MAAND MAAND TE TE TE
ZIEN ZIEN ZIEN BIJ BIJ BIJ
FILM1 FILM1 FILM1
ONGESTOORD GENIETEN
DE BESTE FILMS EN SERIES OP 5 KANALEN, IN HD EN MET GRATIS ON DEMAND
FILM1.NL
© 2012 Benelux Film Distribution.