Mariniers van Klademak podium - Stichting Papua Erfgoed

ophield. Nu moesten zij zich voorbereiden op een treffen met de vijand.
Dat hield ook in dat zij de mogelijkheid onder ogen moesten zien dat
er de volgende dag bij een vuurgevecht in de rimboe mannen gewond
konden raken.
"Hoeveel ploppers zijn er, sergeant 7 " vroeg korporaal Brouwer.
"Zeer waarschijnlijk iets meer dan tachtig. We denken dat de hele
groep ongeveer honderdtwintig man sterk is.
"De rest is dus gevlucht 7 "
"3a. We weten alleen niet welke kant uit."
Sergeant Bruinen voelde zich bezwaard. Hij was vlak na de oorlog
als jonge mannier in Indonesië geweest. Daar was hij enkele malen
op een bijzonder onplezierige wijze met ploppers in aanraking gekomen.
De jongens die nu om hem heen stonden waren net zo oud als hijzelf
in die tijd was geweest. De angsten die hij had gekend zouden morgen
ook de hunne worden. Het vooruitzicht van een gevecht jn de wildernis
maakte dat hij zich nauw met deze jonge kerels verbonden voelde.
Niet nog een keer wilde hij geconfronteerd worden met de zinloze
dood van mensen die hij goed kende en waarvoor hij zich verantwoordelijk
voelde. Een van zijn beste kameraden was op Java in een onderdeel
van een seconde door een sniper weggeblazen uit het leven. Dat gebeurde
op een zogeheten routinepatrouille.
Hij keek de kring van ernstige gezichten rond en streek zich met
een langzaam, vermoeid gebaar door het dunne haar, vermande zich
en voegde er op neutrale toon aan toe: "Kijk je wapens vanavond nog
eens goed na en ga niet te laat slapen. Het kon morgen wel eens een
spannend dagje worden, jongens."
Daarna draaide hij zich om en liep naar de andere barak, waar hij
zijn slaapplaats had, samen met de andere onderofficieren en ongeveer
de helft van de manschappen.
"Zie je wel, daar heb je het gegooi in de glazen al," zei Dupont zuur.
"Eens moest het er toch van komen," gaf Doorn nuchter terug. "Het
is misschien nog niet goed tot je doorgedrongen maar we zijn hier
om die ploppers in de pan te hakken."
"Als het maar niet andersom ïsJ Ik raak vast in paniek. Als er zo'n
bruine kerel voor me staat kan ik de trekker niet overhalen."
"Onzin. 3e zorgt heus wel dat je de eerste bent die schiet. Of denk
je soms dat ik afwacht tot zo'n kerel een zeef van me maakt 7 "
"Ik kan niet op een mens schieten," herhaalde Dupont somber. "Waarom
hebben ze me verdomme ook marinier gemaakt 7 Nu zit je met je
reet in dit pokkeland.'"
Doorn grinnikte. "3e was nu eenmaal geschikt voor marinier, daarom
hebben ze je genomen."
"Morgen zal wel blijken dat ik ongeschikt ben. Totaal ongeschikt zelfs.
Een baantje als kok of toehs, dat was nog wat geweest. En ik kan
me hier ook niet ziek melden."
"Wel als je je echt beroerd voelt."
"Ik voel me zo gezond als een vis. Ik krijg alleen last van m'n zenuwen
en geloof maar dat ik morgen zeven kleuren stront in m'n broek heb.'"
"Denk maar niet dat ik me zo lekker voel, Duup. Maar je moet je
ertegen verzetten. Slaap vannacht maar rustig, morgen zien we wel
28