Mariniers van Klademak podium - Stichting Papua Erfgoed

Met alle gepraat was het inmiddels tien uur geworden. Korporaal Brouwer
liep op gymnastiekschoenen door de barak en draaide de olielampen
uit. Enkele jongens die nog zaten te lezen of een brief schreven, protesteerden
luid, maar Brouwer gaf zelfs geen antwoord en het bleef donker
tussen de bedden.
Spoedig werd het stil in de barak. Buiten zaagden de insecten hun
eeuwige en slaapverwekkende liederen. Het bruisende geluid van de
haastige kali vormde de achtergrondmuziek. Doorn kon de slaap niet
direct te pakken krijgen. Het bed was zo verschrikkelijk hard en duizenden
gedachten aan Tineke en Greta maalden door zijn hoofd.
Op een zaterdagavond liepen Doorn en Dupont onaangekondigd bij
Sietse en Annie binnen. Ze waren er welkom. Sietse zat te lezen,
gekleed in een korte broek met vlekken en met teenslippers aan zijn
voeten. Annie schreef een brief aan haar ouders. Ze keek verrast
op toen de gasten wat onwennig binnen kwamen en schoof haar schrijfwerk
aan de kant. Sietse stelde voor in de tuin te gaan zitten, daar
was de temperatuur misschien beter dan binnenshuis. Hij schoot een
overhemd met lange mouwen aan en keek lachend naar zijn behaarde
benen.
"Daar heeft geen muskiet trek in, jongens."
"Steken ze je nooit?" vroeg Doorn.
"Nee, ik heb daar zeker een olifantshuid. Als we in de tuin zitten
draag ik meestal een korte broek, maar mijn armen laat ik niet onbeschermd.
3e zit in dit land in een mum van tijd onder de zweren.
Niet krabben. Zo luidt de theorie, maar de praktijk ziet er wel wat
anders uit."
Toen ze in de tuin zaten begon Sietse met bier te lopen. Hij was een
gastheer die wist hoe het hoorde, al ging zijn gulheid Annie wel eens
wat te ver. Het gesprek dat zich tussen het viertal ontspon was luchtig
en doorspekt met moppen die er maar net mee door konden, al bloosde
Annie er niet van. Zij liet zich overigens niet onbetuigd en dat zij
met gemak een schuine mop vertelde konden de jongens in haar waarderen.
Sietse vertelde dat zij 3aap Fongers en een vriend hadden verwacht.
"Ze zijn niet op komen dagen," zei Annie. "Die twee hadden zeker
belangrijker zaken aan hun hoofd."
"Dat kan ik me nauwelijks voorstellen," zei Doorn.
"Misschien hebben ze straf," opperde Dupont.
Sietse hief zijn glas. "Hoe het ook zit, jullie zijn er nu en dat maakt
de zaterdagavond toch nog gezellig. Op je gezondheid dan maar en
op de goeie afloop van de kleine oorlog. Voor jullie hoop ik dat het
hier geen jaren gaat duren. Maar ik ben toch bang dat..."
Annie keek hem nadrukkelijk hoofdschuddend aan. "Geen politiek,
Sietse. Ik denk zo dat de jongens liever over iets anders willen praten.
Ik zie aan je ogen dat je je stokpaardje wilt zadelen."
"Van politiek heb ik geen kaas gegeten," zei Doorn.
"We kunnen een kaartje leggen," stelde Annie voor.
"Nico is geen kaartspeler," zei Dupont. "Niemand in Klademak wil
hem bij het klaverjassen nog als maat want hij zit aan de lopende
1*2