De stichting van de bestuurspost Merauke - Papuaerfgoed.org

natuur schenen na te bootsen. Een schone palla lag erbij, twee helderwitte
altaardwalen, een kleed met geborduurde zoom voor de "toekomstige" communiebank.
Zelfs had de goede Mère er nog een stuk watten en een kolossaal oud
stuk linnen bij gedaan om wonden te verbinden. Waar die nonnetjes toch niet aan
denken!
Nu zullen we de kamers volgen: naast de kapel is de provisiekamer. Daar staan
enige bussen gewoon vlees en enige bussen groenten. Hier een tonnetje meel,
daar een kistje bonen en erwten, twee zakjes rijst, een kist met een hoopje
aardappelen en onder dat rek daar: de miswijn. Dan nog wat lege kisten om uit
elkaar te slaan, een paar oude zakken voor een of andere jongen die hier overnacht.
Dat is alles. Potten en pannen ziet ge hier niet. We hebben juist het
noodzakelijke om eten klaar te maken, glazen, kopjes, borden, messen, lepels,
vorken voor het gebruik. Zelfs heeft de broeder van een oude vleesbus een
kookpot gemaakt en er een handvat aan geklonken. Om volledig te zijn moet ik
nog vertellen dat hier in Merauke twee maal in de week wordt geslacht en wij
ook wat vers vlees kunnen krijgen. Er is ook nog jachtterrein dat ons dikwijls
voorziet van een boutje. Nu komt de eetzaal, juist plaats voor een tafel en vier
stoelen. Maar hongerlijden? Neen! Daar zorgt O.L. Heer wel voor. We hebben
over het water ook niet te klagen. Heerlijk water geeft onze put en nu op het
droogste van het jaar, geeft die nog volop. Laat ons even het woonhuis bezichtigen.
Elke deur verraadt een kamer. De meubels bestaan uit een kleerkast, een
bed met muskietennet, een wastafeltje, een schrijftafel en een stoel. Bekijk nu
nog even de vloer van planken. De Resident heeft ons die aan de hand gedaan.
Het hout is nu gaan krimpen en zodoende zijn er gapende spleten tussen. Maar
dat heeft ook zijn voordelen: de frisse lucht kan er door en ge hebt voor het
vegen geen blik nodig, alles valt er vanzelf door. Nu even naar de keuken: potten
en pannen behoef ik u niet te beschrijven, maar de kachel moet u even bewonderen.
Op vier paaltjes, door latten verbonden, liggen plankjes en vormen te zamen
een vloer. Daarop een dikke laag zand, bedekt met een laag bakstenen (hier
gebakken). Nu hebben we twee of drie ringen van metalen banden met een
opening naar voren en daarin wordt vuur aangelegd en de pot er op gesteld. Dat
is ons fornuis. De kok, broeder Dion, is een vriend van gezelligheid, houdt er
vier katten op na, die wel nodig zijn als de overstroming ratten en muizen naar
onze kant zal jagen. Daarbij heeft hij gestadig bezoek van eend, kip en kuiken en
zij zijn zo tam, zegt hij zelf, dat ze hem de tenen uit de sloffen halen. Maar dan
begint de muziek: de eenden gappen, de hennen kloeken, de kuikens piepen, de
katten blazen of krollen en de zwijntjes achter de keuken stuiven verschrikt naar
de andere kant van hun kooi. Ondertussen hoort men broeder Dion. half lachend,
half knorrig de ganse familie toesnauwen: "ga dan ook uit de weg, lomp
spul!"' 31
31 Nollen MSC, H., Brief, in: Annalen, jg. 24, 1906, p. 131.
30