Untitled - Acehbooks.org

214 TWEEëNTWlNTICSTE HOOFDSTUK.
beide rijken te doen stand houden begreep men Tahalile,
de weduwe van Radja Palakka, die steeds in
Boni en bij de bondgenooten veel invloed had, te
moeten vleijen en zond haar fraaije geschenken, hetgeen
van tijd tot tijd herhaald werd. Van hare gunstige
gezindheid verzekerd, meende men er op te kunnen
rekenen dat de goede verstandhouding met vorst
Lapatouw te beter zou worden gehandhaafd. Met hem
wilde men vooral niet breken, en vijandelijkheden tusschen
hem en de compagnie moesten inzonderheid vermeden
worden. Hij was, door de toegefelijkheid van de
hooge regering, der maatschappij boven het hoofd gewassen
, en zijn gedrag tegen over den gouverneur bleef
naauwelijks binnen de palen van betamelijkheid; jegens
zijne bondgenooten gedroeg de staatzuchtige man zich
met trotschheid; hij hield ze onder zoodanig bedwang,
dat hunne onafhankelijkheid daarbij te loor ging. De
regering te Batavia veinsde die heerschzucht niet op
te merken, omdat ze vreesde vruchtelooze vertogen
te zullen doen, en voor krachtiger maatregelen terug
beefde.
Dezelfde Abijssinische gezant, die men tijdens het
generalaat van Maetsuycker te Batavia had gezien,
verscheen aldaar op nieuw op het einde van het be-
wind van Camphuys, wederom hoogdravende brieven
en breedsprakige doch holklinkende aanbiedingen me-
debrengende. De opvolger van Camphuys bemoeide
zich meer met dien gezant gedurende 's mans lang
gerekt verblijf te Batavia. Het schijnt dat Van Out-
hoorn er op bedacht was om met de oostkust van
Afrika handelsbetrekkingen aan te knoopen; althans
uitvoerige berigten omtrent den handel op die streken