Versie PDF - decembernummer , 2005, jaargang 33, nr.3

hadden beide (of hebben nog) een Salvatorkerk, een Martinuskerk, een Mariakerk’’ (Kreijns,
blz. 35). Of ook: Spamer biedt een kaartje met Merovingische vondsten in Utrecht
(blz.18), terwijl Kreijns volhoudt dat de Merovingische aanwezigheid in Utrecht niet
aangetoond kan worden (blz. 41).
De bijdrage van Joël Vandemaele (blz. 66-89), de enige Vlaming onder de zeven auteurs,
kreeg onze bijzondere aandacht, omdat hij het hele verhaal van Willibrord en Bonifatius
in Noord-Frankrijk situeert. Hij volgt grotendeels de visie van Albert Delahaye en vult
die aan met elementen uit eigen onderzoek.
Een vijfde en een zesde hoofdstuk sluiten het boek af: Gerrit Hekstra probeert de aanwezigheid
van de heiligen in Friesland te achterhalen via archeologisch-aardrijkskundige
weg en Ad Maas en Paul van Overbeek ten slotte belichten het verschijnsel ‘vervalsing’
en laten met hun interessant artikel, dat gedeeltelijk het onderwerp van het boek overstijgt,
de lezer nog meer in verwarring achter.
Om te besluiten: Willibrord en Bonifatius is een verzorgd uitgegeven werk, rijkelijk voorzien
van kaarten, voetnoten en bibliografie, dat de geïnteresseerde zal kunnen bekoren.
Anderzijds komen alle auteurs vrij overtuigend over en omdat zij maar zelden mekaars
argumenten ontkrachten, kan de lezer zelf geen absoluut eindoordeel vellen. Over dit
onderwerp is het laatste woord duidelijk nog niet gezegd en geschreven.
Johan Strobbe
Willibrord en Bonifatius.Waren ze ooit in Nederland? is een uitgave van de Studiekring Eerste
Millenium, telt 135 blz. en werd uitgegeven bij Mens & Cultuur Uitgevers Maaltebruggestraat
288 in Gent (09 245 37 43; www.mens-en-cultuur.com). Prijs: € 25.
Van dezelfde uitgeverij Mens & Cultuur verscheen
onlangs Jan van den Driessche. Illuster
man tussen Kruis en Lelie van Roger van
Driessche en Luc Goossens. In deze biografie
halen beide auteurs een van de belangrijkste
medewerkers van de Franse koning Lodewijk XI
vanonder het stof: Jan van den Driessche
(1408/1410-1485) uit Dendermonde bracht het
tot voorzitter van de Franse Rekenkamer en Pair
de France, maar was bijna voorgoed in de nevelen
van de geschiedenis verdwenen.
Luc Goossens (Dendermonde, 1944) was op zoek
naar sporen van een andere Vlaming in dienst van
de 15e-eeuwse Franse vorsten, de Tieltenaar
Olivier de Neckere, toen hij toevallig op de figuur
van Jan van den Driessche stootte. Samen
met emeritus professor Roger van Driessche
(Overslag, 1914) besloot hij zijn oude stadsgenoot
recht te doen en diens levensverhaal te
schrijven. Hun nauwgezette onderzoek resulteerde in een boek van 280 bladzijden.
Jan van den Driessche studeerde rechten aan de Sorbonne en aan de pas opgerichte
Leuvense universiteit, waar hij ook professor werd. Hij viel op door zijn enorme werkkracht
19