Versie PDF - decembernummer , 2005, jaargang 33, nr.3

André Demedtsjaar 2006
Neen, we zijn André Demedts nog niet vergeten... Hij leeft voort
in alles wat hij heeft op gang gebracht. Daar horen het KFV
(Komitee voor Frans-Vlaanderen), de Stichting Ons Erfdeel en
andere culturele initiatieven zoals de André Demedtsprijs zeker
bij. Mensen die door zijn bezielende persoonlijkheid werden
geïnspireerd, zetten zijn cultureel levenswerk voort.
Hij was immers zoveel meer dan een veelzijdig en bekroond
schrijver-dichter, ondermeer in 1990 onderscheiden met de
Driejaarlijkse Staatsprijs. De traditie wil dat grote culturele figuren
- en André Demedts (° Sint-Baafs-Vijve, 8 augustus 1906 -
† Oudenaarde, 4 november 1992) is dat zeker - speciale aandacht
krijgen tijdens hun 100e geboortejaar.
Het wordt de hoogste tijd om het André Demedtsjaar 2006 voor te bereiden!
Achter zijn beminnelijke, eenvoudige persoon stak vooral een sterke leidersfiguur, die
zich zijn hele leven onvermoeibaar heeft ingezet voor de Nederlandstalige cultuur. We
zouden hem een cultuurpoliticus kunnen noemen waarin we het onderdeel ‘politicus’
dan invullen als een voorbeeldig werker, begenadigd inspirator, rechtlijnig en helder
denker, die gedreven door het algemeen belang van alle geledingen van de bevolking
en met visie op de toekomst, de juiste beslissingen nam.
Als echte Vlaming was hij een werker en dan denken we niet direct aan zijn hard
labeur op het veld toen hij landbouwer was op de ouderlijke hoeve “Den Elsbos”.Wat
hij ons heeft nagelaten aan boeken, literaire kritieken en andere publicaties in uiteenlopende
tijdschriften, is indrukwekkend. Daarbij kwamen nog zijn duizenden voordrachten,
feestredes, spreekbeurten en gelegenheidswerken. Daarnaast waren er nog
zijn beroepsbezigheden als leraar aan het Heilig-Hartcollege in Waregem en later als
directeur van de West-Vlaamse radio-omroep in Kortrijk. In verband met die laatste
functie zijn er nog zijn minder belichte luisterspelen, zijn gelegenheidsopstellen voor
de radio (zoals bv bij de 75e verjaardag van Ernest Claes) en zijn inbreng in literaire
programma’s.
Toch moet er meer zijn, dat mij, als bescheiden “werkman” met een beperkte literaire
bagage, drijft om mee aan de kar te trekken om 2006 uit te roepen tot een André
Demedtsjaar. Die weinige keren dat we hem hebben meegemaakt als “cultuurpoliticus”
bij een voordracht van het Davidsfonds, een Frans-Vlaamse Cultuurdag of een
officiële plechtigheid hebben op mij een blijvende stempel gedrukt. Zijn medewerkers
zoals Luc Verbeke, Jozef Deleu e.a. of de biografie van Rudolf van de Perre kunnen
beter getuigen van zijn inspirerende verdiensten. Zijn opname bij de eeuwwisseling in
de lijst van de honderd meest verdienstelijke Vlamingen van de eeuw is een duidelijke
aanwijzing voor de erkentelijkheid van de bevolking voor het cultureel levenswerk van
André Demedts.
25