962 kilometer tussen Zwolle en Kampen Maarten Metz

07.20
zwolle kampen
Er is koffie! Al wachtend op mijn bakkie bestudeer ik een affiche
waarop een informatieavond over een nieuw aan te leggen spoorlijn
wordt aangekondigd. Wanneer ik met het bekertje in de hand terugloop
naar mijn trein zie ik dat er veel mensen zijn bijgekomen. Er is
zelfs een treinstel (nr. 177) bijgeplaatst. In dat treinstel is het echter
nog ijzig koud, gelukkig heb ik warme koffie. Ik mors bijna over de
vloer wanneer ik het balkon wil passeren en me daarbij tussen twee
grote vouwfietsen door moet manouvreren.
Vanuit mijn nieuwe coupé heb ik zicht op de toren van Hoorn. De
lucht achter de toren is rood en de toren roestbruin. Maar dat kan
ook aan de kwaliteit van de foto liggen. Op het bordje dat aan de
wand is geschroefd zie ik het logo van Kodak Colors. Blijkbaar hangt
deze foto al jarenlang in de zon te verbleken. Puike reclame voor
Kodak.
Om de vouwfietsen beter in de gaten te kunnen houden verwissel ik
van plaats. Exact op tijd vertrekt de trein.
De vouwfiets is van een vrouw van ongeveer veertig jaar. Een hoger
opgeleid brilletje en een stevig rugzakje. Ik vermoed iets coördinerends
in de zorg.
Conducteur 2 bekijkt voor de derde maal aandachtig mijn treinkaartje.
Hij geeft het met tegenzin terug en kijkt me daarbij aan met
een blik van mij neem je niet in de maling, vriend. Ik kijk langs hem
heen naar een kantoorpand met de letters BDG-Architecten. In de
ochtendschemer tekent zich vervolgens vaag een enorme voorraad
hout af. De firma van Vilsteren, zo maak ik moeizaam op uit een tekst
op een grote houten loods, heeft een half bos omgekapt en klaargelegd
voor verdere bewerking. In de verte ontwaar ik de contouren
van een melkfabriek en op de autoweg zie ik nu een ononderbroken
lint van gele lichten.
Het is rustig in de volle coupé. De reizigers slapen hun laatste stukje
slaap, lezen wat of zitten voor zich uit te staren. De trein mindert
9