125 grote Liefdes… - Vereniging Rembrandt

het belang van het behoud van door
verzamelaars opgebouwde kwalitatief
hoogstaande kunstcollecties. Het
moest voorkomen worden dat werken
uit dergelijke verzamelingen naar het
buitenland verdwenen. Het is immers
van groot belang dat ook het nageslacht
getuige kan zijn van de visie, de
moed en de inzet van deze verzamelaars.
Meer dan honderd jaar geleden
was dat nota bene een van de redenen
ter oprichting van de Vereniging
rembrandt.
tot slot vroeg het bestuur ook aandacht
voor de faciliteiten op het
gebied van de successiebelasting die
in een aantal landen reeds bestonden.
Daar kon de successie worden
voldaan door middel van overdracht
van kunstvoorwerpen aan openbare
musea. in nederland kon de successie
alleen voldaan worden in contanten,
waardoor musea in veel gevallen de
kans ontnomen werd collecties of
delen daarvan te verwerven. Deze
mogelijkheid is uiteindelijk in 1997
ook in nederland in de successiewet
opgenomen.
aankoopfonds
in 1991 richtte het bestuur zich opnieuw
tot de Minister van wVC over
34 Vereniging reMBranDt naJaar 2007
het door de gemeente ’s gravenhage
ontwikkelde plan om kostbare voorwerpen
uit de gemeentelijke collectie
te verkopen teneinde met de rente
op de opbrengst nieuwe werken te
kunnen aankopen. De algemene
verwachting dat, gezien de waarde
van de voor vervreemding bestemde
werken, geen museum in nederland
in staat zou zijn deze te kopen en dat
zij daarom naar het buitenland zouden
gaan, was voor de vereniging niet te
gedogen. Dit ondanks begrip voor
de budgettair moeilijke situatie van
onze musea, die het vaak onmogelijk
maakt hun verzameling in de door
hen gewenste zin uit te breiden. uit
het bestuursverslag: ‘in de beleidsnota
Kiezen voor Kwaliteit en de stukken
over verzelfstandiging van de
rijksmusea spreekt de Minister ook
over haar sturingselementen: normeren,
faciliteren en premiëren. indien
de Minister tijdig haar opvattingen ten
aanzien van de bij het beheer en de
vervreemding van ons kunstbezit door
rijks- zowel als niet-rijksmusea in
acht te nemen normen openbaar had
gemaakt, zou de nederlandse kunstwereld
en de musea veel bespaard zijn
gebleven. De Minister is zich er zeer
wel van bewust, dat er dankzij de wet
large Flowers,
andy warhol (1928-1987)
Ca. 1964. acrylverf en
zeefdruk op doek,
208 x 407 cm
stedelijk Museum,
amsterdam, aangekocht
in 1986 uit het bezit van
de kunstenaar.
tot Behoud van Cultuurbezit reeds
normen zijn waaraan particulieren
zijn onderworpen. Het achterwege
laten van het stellen van regels voor
de niet-rijksmusea is dus bijzonder
onbillijk tegenover de particulier.’ al
ten tijde van de kabinetsformatie in
1988 werd door het bestuur bij de
informateur aangedrongen op het
vormen van een overheidsfonds waaruit
de kosten die verbonden zijn aan
de nakoming van de wet tot Behoud
van Cultuurbezit bestreden konden
worden. Maar dit aankoopfonds werd
helaas geschrapt ten behoeve van een
andere sector op Cultuurgebied.
Op 12 februari 1992 werd ter gelegenheid
van de aankoop van het
schilderij Belisarius ontvangt een
aalmoes van Mattia Preti een persconferentie
gehouden in Museum
Boijmans Van Beuningen. Mr w.O.
koenigs, voorzitter van de Vereniging
rembrandt, hield een toespraak met
als onderwerp de aankoopproblematiek
van de nederlandse musea en de
noodzaak een nationaal aankoopfonds
op te richten, dit ondanks het feit dat
een dergelijke oprichting nu verder
weg leek dan ooit. De verwerving
van een kostbaar werk, zelfs met een
belangrijke bijdrage van de Vereniging