Brief van Cati Rita, graag wil ik hier enkele herinneringen aan jou ...

Brief van Cati
Rita,
graag wil ik hier enkele herinneringen aan jou ophalen. Ondertussen hoor ik je al zeggen :
“Cati, iEn Español, por favor!”
In september 2004 belandden we als zesdejaars voor het eerst bij jou in de les. We kenden
je alleen maar van zien, van je door de gangen van het CLT te zien lopen met stapels
boeken en een bekertje koffie en van je tijdens de pauzes buiten te zien roken. Je zag er
ietwat streng uit, maar algauw ontdekten we dat je een enthousiaste, gedreven leerkracht
was met veel zin voor humor. We leerden niet alleen Spaanse taal bij, maar nog veel meer
wijdde je ons in in de Spaanse schilderkunst, muziek, beeldhouwkunst, politiek,
geschiedenis, film, literatuur en niet te vergeten : de Spaanse keuken en vooral de Spaanse
wijnen. Kortom : alles passeerde de revue en zo besmette je ons met jouw liefde voor de
Spaanse cultuur (met een “lichte” nadruk misschien op het Catalaans).
Dat je technisch niet echt onderlegd was, hadden we algauw door : altijd scheelde er wel
wat aan je oude computer, kon je geen mails versturen omdat het internet het liet afweten,
kreeg je die cassette- of CD-speler maar niet aan de praat of vond je de juiste scène uit de
film die we wekelijks op dvd bekeken niet terug. Of het echt aan de techniek lag, weet ik
niet, maar ik geef je graag het voordeel van de twijfel. Alleen de uitslag van de laatste
wedstrijd van Barça toverde je in een handomdraai uit die vervloekte machine. Tussen
haakjes gezegd, Rita : Raphael Nadal, “ese chico tan guapo”, zoals je hem noemde,
behaalde goud in Peking, en dat zal je zeker plezieren.
Toen één van ons ernstig ziek werd, ontdekten we dat onder jouw ruwe bolster eigenlijk een
heel gevoelige persoon leefde met een hart van koekenbrood. Of moet ik misschien zeggen
: van krrrrrrentenbrrrrrood, het enige woord dat we in het Nederlands mochten uitspreken
om te oefenen op die Spaanse rollende rrrr. Je bracht zelfs krentenbrood mee om zeker te
zijn dat we het goed gesnapt en … gesnoept hadden. Want snoepen deed je ook graag.
Wie zijn avondmaal of tussendoortje bovenhaalde tijdens je les, was niet veilig met jou in de
buurt. Steeds weer moest je proeven of wat we meehadden wel degelijk lekker was.

Zoals wij jou apprecieerden, voelden we ook dat jij ons graag zag. Je was bezorgd om wie
afwezig was, informeerde naar de gezondheidstoestand van zieke klasgenoten en hun
familie en leefde mee met diegenen die het overlijden van een dierbare meemaakten. Dan
viel je ruwe bolster even af. Maar zodra wij wat meer over jou wilden te weten komen, stak
je je stekels weer op om jezelf te beschermen omdat je zo kwetsbaar was. Je interesse
voor ons was niet oppervlakkig of van voorbijgaande aard, want ook nadat we afgestudeerd
waren, bleef je naar onze jaarbijeenkomsten komen en het leek telkens weer of we mekaar
pas de week voordien gezien hadden.
Uit de reacties die ik de afgelopen week opving op het nieuws van je heengaan, blijkt
telkens weer dat jouw studenten je apprecieerden en je levenslust bewonderden. Ik citeer
er enkele :
- een unieke persoonlijkheid
- de twee jaar die we met haar doorbrachten leveren dankbare herinneringen op
- ik ging graag naar haar lessen omdat ze zelf zo enthousiast en dynamisch was en dat zo
graag aan iedereen wou overbrengen
- Rita, die werd 99 met plezier, zo was dat toch afgesproken?
- Ik heb Rita altijd bewonderd om haar inzet en geduld en tegen iedereen die het horen
wilde, gezegd dat ze de beste lerares was die ik ooit ben tegengekomen.
- … onze favoriete leerkracht Spaans …
- Rita zal altijd in mijn geheugen en hart bewaard blijven, want op haar manier maakte ze
toch wel indruk, zowel professioneel als persoonlijk.
- Ik zag Rita niet vaak meer, maar ik vond het een erg aangename gedachte dat zij er was,
als incarnatie van een enthousiaste en aanstekelijke levensstijl...
Rita, je verliet ons zo onverwacht en veel te vroeg en laat ons wat verweesd achter. De
gedachte dat je niet hebt moeten lijden, aftakelen of afhankelijk worden van anderen troost
ons enigszins want dat zou werkelijk niets geweest zijn voor jou die zo gesteld was op je
zelfstandigheid en je privacy.
Rita, jij zegt ons « adieu, par un jour radieux ».
Wij zeggen jou : iAdios y buen viaje!
En ergens in de verte hoor ik iemand zeggen : iAnimo, chicos! Cati