Moeder in Opstand - radicaal feminisme
Moeder in Opstand - radicaal feminisme
Moeder in Opstand - radicaal feminisme
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
'Nee, ik hoef niet', antwoordde Louisa. 'Ik heb nooit zoveel om hon<strong>in</strong>g gegeven. Grootvader<br />
zal het wel lekker v<strong>in</strong>den.'<br />
Een ogenblik verdween de glimlach van mevrouw Britton's lippen maar ze herstelde zich. Ze<br />
stond op en liep de kamer door naar de bordenkast. Haar servies stond op de bovenste plank,<br />
de onderste lagen vol met boeken en papieren.<br />
'Ik heb iets dat ik U wil laten zien, mijnheer Nye', zei ze.<br />
Dit was nauwelijks meer dan een gehucht, maar het was een zelfstandige gemeente en had<br />
zijn eigen jaarverslagen. Zij haalde er een stapel tevoorschijn en legde die op tafel naast Jonathan<br />
Nye.<br />
'Hier', zei ze 'misschien v<strong>in</strong>dt U het wel leuk om ze eens <strong>in</strong> te kijken.' Ze sloeg er één open en<br />
wees op het schoolverslag.<br />
Deze moeder kon niet pronken met de kunstz<strong>in</strong>nige gaven van haar dochter om een vrijer te<br />
<strong>in</strong>teresseren, want die had ze niet. Louisa bezat geen piano of orgel; ze kon niet schilderen;<br />
maar ze had wel acht jaar lang tot ieders tevredenheid op school les gegeven - vanaf haar zestiende<br />
jaar - en <strong>in</strong> ieder jaarverslag stond daarvan een getuigenis doorspekt met lofuit<strong>in</strong>gen.<br />
Aandachtig keek Jonathan Nye de boeken <strong>in</strong>; hij was maar een trage lezer. Hij was een paar<br />
jaar ouder dan Louisa, en hij was groot en lomp; hij had een lang gezicht en een lange nek.<br />
Zijn gezicht had een dieprode kleur van verlegenheid en dat bood een vreemd contrast met<br />
zijn stijve, waardige houd<strong>in</strong>g.<br />
Mevrouw Britton trok een stoel naar hem toe terwijl hij aan het lezen was. 'Ziet U, Louisa<br />
heeft acht jaar lang op die school lesgegeven, zei ze, 'en ze zou er nog staan als de dochter van<br />
mijnheer Mosely niet op een leeftijd was gekomen dat zij iets wilde gaan doen, en hij haar die<br />
plaats niet had gegeven. Hij was lid van het bestuur weet U. Ik weet niet of ik het wel mag<br />
zeggen, en ik hoop dat U het niet verder vertelt, maar ze zeggen dat Ida Mosely niet erg bevalt<br />
en volgens mij krijgt zij niet zulke goede verslagen <strong>in</strong> de jaarboeken behalve als haar vader ze<br />
schrijft. Kijk deze eens.'<br />
Zeer aandachtig las Jonathan Nye de lovende getuigenis van Louisa's bekwaamheid, haar verdiensten<br />
en haar bem<strong>in</strong>nelijkheid, terwijl zijzelf <strong>in</strong> nukkig stilzwijgen <strong>in</strong> de verste hoek van de<br />
kamer zat.<br />
Af en toe, na een heimelijke blik op Jonathan die <strong>in</strong> een jaarverslag verdiept was, keek haar<br />
moeder naar haar en gebaarde nadrukkelijk dat zij bij hen moest komen zitten maar zij verroerde<br />
zich niet. Haar ogen stonden dof en kalm, haar lippen stonden stijf opeen; ze zag er<br />
maar gewoontjes uit.<br />
Louisa zag er erg aardig uit als ze blij en opgewekt was; op andere momenten leek ze wel een<br />
gesloten bloem en was er niets aantrekkelijks aan haar te ontdekken. Jonathan Nye las alle<br />
schoolverslagen; toen stond hij zwaar op. 'Ze zijn erg goed', zei hij. Hij keek schichtig naar<br />
Louisa en probeerde te glimlachen; zijn kleur werd nog roder.<br />
'Maar haast U toch niet', zei mevrouw Britton.<br />
'Ik moest maar eens gaan, dunkt me; moeder is alleen.'<br />
'Ze zal toch niet bang zijn; het is nog maar voor <strong>in</strong> de avond.'<br />
'Ik weet het niet. Maar ik denk dat ik beter kan gaan.' Aarzelend keek hij naar Louisa.<br />
Zij stond op en bleef staan, onverschillig.<br />
'Gaat U toch weer zitten', zei mevrouw Britton.<br />
'Nee, ik denk dat ik maar beter kan gaan.' Jonathan keerde zich naar Louisa. 'Goedenavond',<br />
zei hij.<br />
'Goedenavond.'<br />
Mevrouw Britton volgde hem tot aan de deur. Ze keek om en wenkte Louisa gebiedend maar<br />
die bleef staan. 'Komt U vooral toch een keer terug', zei mevrouw Britton tegen de bezoeker<br />
toen hij wegg<strong>in</strong>g 'U bent altijd welkom; onze avonden zijn erg eenzaam. Vader valt <strong>in</strong> zijn<br />
stoel <strong>in</strong> slaap en Louisa en ik hopen vaak dat er eens iemand langskomt; de mensen <strong>in</strong> deze<br />
28<br />
Mary Wilk<strong>in</strong>s Freeman, MOEDER IN OPSTAND en andere verhalen. De Bonte Was, 1980