kasteel hoevebeemden - Immo Lissens

Een oude zij-ingang van het gebouw ging voortaan dienst doen als de nieuwe voordeur. Dit bracht ook in de
plattegrond de nodige veranderingen met zich mee: de vestibule verhuisde, kamers kregen andere functies en
binnendeuren werden dichtgemaakt of verplaatst. Enkel de plaats van de schouwen en de vlaggenmast aan de
zuidoostgevel verraden nog de oorspronkelijke situatie. Ook het officiële adres is nog steeds Kasteelstraat
10.
Maurice Casterman, de nieuwe eigenaar, was ook politiek actief. Als partijmilitant van het fascistische Rex
ging hij na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog over tot actieve collaboratie met de Duitse bezetter.
Bij de rexisten stond hij bekend als een heel begaafd man, geëerbiedigd, vermogend en bekwaam. Hij was
Waal, anti-communistisch en zelfs anti-Duits. In verzetsmiddens heerste een ander beeld van Casterman.
Volgens de partizanen bestuurde hij zijn brouwerij met ijzeren hand. Hij dwong jonge arbeiders om naar de
keuringen voor de verplichte tewerkstelling in Duitsland te gaan. Een afkeuring resulteerde in onmiddellijk
ontslag. Wie wel een goedkeuring kregen en naar Duitsland afrezen, beloofde hij een extra premie, die echter
nooit werd uitbetaald. Het verzet bestookte Casterman met verschillende dreigbrieven en stelde hem een
ultimatum. Ondanks alle waarschuwingen van het zgn. Korpscommando der Partizanen zette hij zijn
schrikbewind voort. De deadline verstreek en verzetslui gingen over tot wraakacties 13 .
Het brouwershof te Wespelaar, directeurswoning
van de Brouwerij Haacht.
Op donderdag 6 mei 1943 om 22.30u,
tijdstip van het ultimatum, verliet
Casterman in het gezelschap van twee
lijfwachten de directeurswoning van de
brouwerij Haacht. Aan de poort stond een
groepje van drie partizanen het gezelschap
op te wachten. Terwijl twee van hen de
bewakers in bedwang hielden, vuurde een
derde meerdere schoten af op de
directeur 14 . Getroffen door zeven kogels
trachtte Casterman nog terug naar binnen te
vluchten, maar zeeg na enkele meters neer
en stierf op het bordes van het
Brouwershof.
De aanslag kaderde in de derde verjaardag van de Duitse inval in België. De Leuvense partizanen van het
Onafhankelijkheidsfront grepen deze gelegenheid aan om een tiental bomaanslagen te plegen op woningen
van collaborateurs en lieten enkele verraders executeren 15 .
13
Met dank aan Roger Casteels, voorzitter van de Haachtse Geschied- en Oudheidkundige Kring, die ons deze
informatie bezorgde.
14
De daders werden nooit gevonden. De drie waren lid van het Onafhankelijkheidsfront en opereerden onder leiding
van partizanenleider Louis van Brussel.
15
BRUSSEL. Archief van het Krijgsauditoraat. Sectie Incivisme. Dossier Frans Massy.
BRUSSEL. Archief van Krijgsauditoraat. Sectie Incivisme. Dossier Jozef Caudron.
http://www.verzet.org
RODEN, K. “Men vermoordt geen ideaal!” Politiek geweld tussen ‘wit’ en ‘zwart’ in het gerechtelijk
arrondissement Leuven tijdens de Tweede Wereldoorlog (1940-1944). Licentiaatsverhandeling, Katholieke
Universiteit Leuven, dept. Geschiedenis, 2006, 77.